dcsimg

Description ( الإنجليزية )

المقدمة من Flora of Zimbabwe
Trees or shrubs, without spines (in ours). Stipules free. Leaves alternate; the margin entire or the lower half or one-third entire. Flowers in small axillary clusters or solitary, bisexual or unisexual. Perianth segments 4(-5), spreading. Stamens 4(-5).
ترخيص
cc-by-nc
حقوق النشر
Mark Hyde, Bart Wursten and Petra Ballings
الاقتباس الببليوغرافي
Hyde, M.A., Wursten, B.T. and Ballings, P. (2002-2014). Celtis Flora of Zimbabwe website. Accessed 28 August 2014 at http://www.zimbabweflora.co.zw/speciesdata/genus.php?genus_id=463
مؤلف
Mark Hyde
مؤلف
Bart Wursten
مؤلف
Petra Ballings
النص الأصلي
زيارة المصدر
موقع الشريك
Flora of Zimbabwe

Netelboom ( الأفريكانية )

المقدمة من wikipedia AF

Netelboom (Celtis) is 'n genus van sestig tot sewentig spesies bome in die familie Cannabaceae. Die bome word meestal 10–25 m hoog, maar in uitsonderlike gevalle tot 40 m hoog. Vroeër is die genus onder die Olm-familie (Ulmaceae), of in 'n eie familie Celtidaceae, ingedeel. In die APG II-stelsel (2003) word die genus onder die familie Cannabaceae geplaas.

Die blare is verspreid, hulle is 3–15 cm lank, het 'n lang punt en is reëlmatig getand. Die vrug het 'n klein steenvrug met 'n deursnee van 0,6–10 cm. By baie spesies is die vrug eetbaar; dit proe droog maar soet, baie soos 'n dadel. Verskillende spesies word as sierbome aangeplant omdat hulle bestand is teen droogte.

Van die spesies wat hieraan behoort:

Sien ook

Eksterne skakels

ترخيص
cc-by-sa-3.0
حقوق النشر
Wikipedia skrywers en redakteurs
النص الأصلي
زيارة المصدر
موقع الشريك
wikipedia AF

Netelboom: Brief Summary ( الأفريكانية )

المقدمة من wikipedia AF

Netelboom (Celtis) is 'n genus van sestig tot sewentig spesies bome in die familie Cannabaceae. Die bome word meestal 10–25 m hoog, maar in uitsonderlike gevalle tot 40 m hoog. Vroeër is die genus onder die Olm-familie (Ulmaceae), of in 'n eie familie Celtidaceae, ingedeel. In die APG II-stelsel (2003) word die genus onder die familie Cannabaceae geplaas.

Die blare is verspreid, hulle is 3–15 cm lank, het 'n lang punt en is reëlmatig getand. Die vrug het 'n klein steenvrug met 'n deursnee van 0,6–10 cm. By baie spesies is die vrug eetbaar; dit proe droog maar soet, baie soos 'n dadel. Verskillende spesies word as sierbome aangeplant omdat hulle bestand is teen droogte.

Van die spesies wat hieraan behoort:

Witstinkhout (Celtis africana) Growweblaarstinkhout (Celtis gomphophylla) Rooivrugwitstinkhout (Celtis mildbraedii)
ترخيص
cc-by-sa-3.0
حقوق النشر
Wikipedia skrywers en redakteurs
النص الأصلي
زيارة المصدر
موقع الشريك
wikipedia AF

Dağdağan ( الأذرية )

المقدمة من wikipedia AZ
Bu adın digər istifadə formaları üçün, bax: Dağdağan (dəqiqləşdirmə).

Dağdağan (lat. Celtis) — çətənəkimilər fəsiləsinə aid bitki cinsi.[1]

İstinadlar

  1. Elşad Qurbanov. Ali bitkilərin sistematikası, Bakı, 2009.

Xarici keçidlər


Inula britannica.jpeg İkiləpəlilər ilə əlaqədar bu məqalə qaralama halındadır. Məqaləni redaktə edərək Vikipediyanı zənginləşdirin.
ترخيص
cc-by-sa-3.0
حقوق النشر
Vikipediya müəllifləri və redaktorları
النص الأصلي
زيارة المصدر
موقع الشريك
wikipedia AZ

Dağdağan: Brief Summary ( الأذرية )

المقدمة من wikipedia AZ
Bu adın digər istifadə formaları üçün, bax: Dağdağan (dəqiqləşdirmə).

Dağdağan (lat. Celtis) — çətənəkimilər fəsiləsinə aid bitki cinsi.

ترخيص
cc-by-sa-3.0
حقوق النشر
Vikipediya müəllifləri və redaktorları
النص الأصلي
زيارة المصدر
موقع الشريك
wikipedia AZ

Celtis ( الكتالونية )

المقدمة من wikipedia CA

Celtis és un gènere de plantes de la família de les cannabàcies.

Particularitats

Inclou unes 60 espècies d'arbres de fulla caduca de les regions temperades de l'hemisferi nord, de l'Europa meridional, a l'Àsia oriental i meridional, passant per Amèrica. Antigament, el sistema cronquist incorporava aquest gènere dins les ulmàcies.

Espècies

Enllaços externs

En altres projectes de Wikimedia:
Commons
Commons (Galeria)
Commons
Commons (Categoria) Modifica l'enllaç a Wikidata
Viquiespècies
Viquiespècies
ترخيص
cc-by-sa-3.0
حقوق النشر
Autors i editors de Wikipedia
النص الأصلي
زيارة المصدر
موقع الشريك
wikipedia CA

Celtis: Brief Summary ( الكتالونية )

المقدمة من wikipedia CA

Celtis és un gènere de plantes de la família de les cannabàcies.

ترخيص
cc-by-sa-3.0
حقوق النشر
Autors i editors de Wikipedia
النص الأصلي
زيارة المصدر
موقع الشريك
wikipedia CA

Břestovec ( التشيكية )

المقدمة من wikipedia CZ

Břestovec (Celtis ) je rod rostlin řazený do čeledi konopovité (Cannabaceae). Zahrnuje asi 75 druhů opadavých, v tropech i stálezelených stromů, zřídka i keřů, rostoucích převážně v mírném pásu severní polokoule a v tropech.[1]

Vybrané druhy

Taxonomie

V minulosti byl rod břestovec řazen do čeledi jilmovité (Ulmaceae).

Použití

Některé druhy lze použít jako okrasné rostliny, dekorativní listy, kmenem a větvemi.[1]

Reference

  1. a b HIEKE, Karel; PINC, Miroslav. Praktická dendrologie, díl 1.,. 1.. vyd. [s.l.]: nakladatelství SZN, 1978. 000128363.

Externí odkazy

Pahýl
Tento článek je příliš stručný nebo postrádá důležité informace.
Pomozte Wikipedii tím, že jej vhodně rozšíříte. Nevkládejte však bez oprávnění cizí texty.
ترخيص
cc-by-sa-3.0
حقوق النشر
Wikipedia autoři a editory
النص الأصلي
زيارة المصدر
موقع الشريك
wikipedia CZ

Břestovec: Brief Summary ( التشيكية )

المقدمة من wikipedia CZ

Břestovec (Celtis ) je rod rostlin řazený do čeledi konopovité (Cannabaceae). Zahrnuje asi 75 druhů opadavých, v tropech i stálezelených stromů, zřídka i keřů, rostoucích převážně v mírném pásu severní polokoule a v tropech.

ترخيص
cc-by-sa-3.0
حقوق النشر
Wikipedia autoři a editory
النص الأصلي
زيارة المصدر
موقع الشريك
wikipedia CZ

Nældetræ ( الدانماركية )

المقدمة من wikipedia DA

Nældetræ (Celtis) er en slægt, som er udbredt med mere end 60 arter i Europa, Asien og Nordamerika. Det er løvfældende træer med "nældeagtige" blade (ægformede med skarpt savtakket rand) og bær i fåtallige stande. Her omtales kun den art, som kan dyrkes i Danmark.

Beskrevne arter


Andre arter
  • Celtis africana
  • Celtis aurantiaca
  • Celtis biondii
  • Celtis cerasifera
  • Celtis choseniana
  • Celtis gomphophylla
  • Celtis iguanaea
  • Celtis jessoensis
  • Celtis julianae
  • Celtis koraiensis
  • Celtis labilis
  • Celtis laevigata
  • Celtis latifolia
  • Celtis pallida
  • Celtis paniculata
  • Celtis philippensis
  • Celtis planchoniana
  • Celtis pubescens
  • Celtis reticulata
  • Celtis sinensis
  • Celtis tala
  • Celtis tenuifolia
  • Celtis tetrandra
  • Celtis trinervia
  • Celtis yunnanensis[1]

Note

ترخيص
cc-by-sa-3.0
حقوق النشر
Wikipedia-forfattere og redaktører
النص الأصلي
زيارة المصدر
موقع الشريك
wikipedia DA

Zürgelbäume ( الألمانية )

المقدمة من wikipedia DE

Die Zürgelbäume oder Nesselbäume (Celtis) sind eine Gattung der Familie der Hanfgewächse (Cannabaceae). Früher wurde die Gattung in die Familie der Ulmengewächse (Ulmaceae) eingeordnet.

Verbreitung

Die Zürgelbäume kommen als sommergrüne Arten in der nördlichen gemäßigten Zone und als immergrüne Arten in den Tropen vor. Verbreitungsschwerpunkt ist Ostasien.

Beschreibung

Celtis-Arten sind laubabwerfende bis halb- oder immergrüne Bäume oder Sträucher seltener Lianen und sie bilden manchmal Wurzelschösslinge. Die Borke ist meist grau. Es können Dornen ausgebildet sein.

Die wechselständig und zweizeilig an den Zweigen angeordneten Laubblätter sind gestielt und haben einen gesägten oder ganzen Blattrand. Sie sind an der Basis dreinervig und die Seitennerven verlaufen vor dem Blattrand stets bogig zur Spitze hin und verschmelzen. Nebenblätter sind vorhanden, aber sie fallen schon früh ab.

Celtis-Arten sind, meist funktionell, einhäusig monözisch, polygam-monözisch, seltener andromonözisch oder diözisch. Es werden achselständige, gemischte oder eingeschlechtliche, traubige, rispige oder zymöse bis büschelige Blütenstände gebildet oder die Blüten erscheinen einzeln. Die unscheinbaren Blüten sind, meist funktionell, eingeschlechtig, seltener zwittrig. Die meist fünfzähligen (4–6) Blüten besitzen eine einfache Blütenhülle, die Kronblätter fehlen. Es sind meist fünf, seltener vier oder sechs Staubblätter oder oft Staminodien mit meist Antheroden vorhanden. Der Fruchtknoten oder der oft vorhandene Pistillode sind oberständig. Die zwei federigen Narbenäste sind ganz oder geteilt, ein Griffel fehlt meist oder er ist sehr kurz.

Zürgelbäume bilden kugelige und meist einsamige Steinfrüchte. Bei einigen Arten ist das rote bis schwarze Fruchtfleisch essbar, wenn auch der darin enthaltene Samen sehr groß ist. Diese Früchte wurden spätestens seit dem Epipaläolithikum gesammelt, wie Funde aus der Öküzini-Höhle in der Südwesttürkei beweisen.[1]

Systematik und Verbreitung

Die weltweit in den gemäßigten Klimaten vorkommende Gattung umfasst 60 bis 100 Arten, darunter:

  • Celtis adolfi-friderici Engl.: Zentral-, Westafrika
  • Europäischer Zürgelbaum, auch Südlicher Zürgelbaum (Celtis australis L.)
  • Celtis biondii Pamp.: Sie kommt in China, Japan, Taiwan und Korea vor.[2]
  • Bunges Zürgelbaum (Celtis bungeana Blume): China und Korea
  • Celtis caucasica Willd.: Kaukasus, Kleinasien, westlicher Himalaya
  • Celtis cerasifera C.K. Schneid.: Sie kommt in China vor.[2]
  • Celtis chekiangensis W. C. Cheng: Sie kommt in China vor.
  • Celtis jessoensis Koidz.: Japan, Korea
  • Celtis julianae C.K. Schneid.: Mittelchina
  • Koreanischer Zürgelbaum (Celtis koraiensis Nakai): Korea, Mandschurei, Nordchina
  • Celtis labilis C.K. Schneid.: Mittelchina
  • Glattblättriger Zürgelbaum (Celtis laevigata Willd.): Osten der USA und Nordost-Mexiko
  • Celtis lindheimeri Engelm. ex K.Koch (Syn.: Celtis helleri Small): Diese Art wächst in Höhenlagen zwischen 100 und 200 m NN von Texas bis ins nördliche Mexiko.
  • Amerikanischer Zürgelbaum (Celtis occidentalis L.): Diese Art wächst in Höhenlagen von 0 bis 1800 m NN in weiten Teilen Nordamerikas. Diese Art wird wegen ihrer Toleranz gegenüber Trockenheit als Zierpflanze verwendet.
  • Celtis pacifica Planch.
  • Celtis pallida Torr. (Syn.: Celtis spinosa Spreng. var. pallida (Torr.) M.C.Johnst., Momisia pallida (Torr.) Planch.): Sie wächst in Höhenlagen zwischen 1000 und 1300 m NN in Arizona, Florida, Newmexico, Texas, Mexiko, Zentralamerika, Südamerika (bis ins nördliche Argentinien).
  • Celtis philippensis Blanco: Diese Art wächst im Monsunwald in Kalksteingebieten in Höhenlagen von 0 bis 1000 m NN in den chinesischen Provinzen: Guangdong, Hainan und südlichen Yunnan; in Taiwan, in Indien, Indonesien, Malaysia, Myanmar, auf den Philippinen, Sri Lanka, in Thailand, Vietnam, Afrika, Australien und auf Pazifischen Inseln.
  • Celtis reticulata Torr. (Syn.: Celtis brevipes S.Watson, Celtis douglasii Planch., Celtis laevigata Willd. var. reticulata L.D.Benson, Celtis occidentalis L. var. reticulata (Torr.) Sarg., Celtis reticulata var. vestita Sarg.): Diese Art wächst in Höhenlagen zwischen 300 und 2300 m NN in den USA und im nördlichen Mexiko.
  • Celtis sinensis Pers.: Japan, Korea, Ostchina
  • Celtis tenuifolia Nutt. (Syn.: Celtis georgiana Small; Celtis occidentalis L. var. georgiana (Small) Ahles, Celtis pumila Pursh var. georgiana (Small) Sarg., Celtis tenuifolia var. georgiana (Small) Fernald & B.G.Schub., Celtis tenuifolia var. soperi B.Boivin): Diese Art wächst in Höhenlagen von 0 bis 500 m NN in den USA.
  • Celtis tetrandra Roxb.: Sie kommt in Indien, Nepal, Bhutan, Pakistan, Bangladesch, Thailand, Indonesien, Myanmar, Vietnam, in Taiwan und China.[2]
  • Celtis timorensis Spanoghe: Sie kommt in Indien, Nepal, Bangladesch, Malaysia, Indonesien, Sri Lanka, Myanmar, Thailand, den Philippinen, Vietnam und in China vor.
  • Tourneforts Zürgelbaum (Celtis tournefortii Lam.): Kleinasien, Südosteuropa
  • Celtis vandervoetiana C.K. Schneid.: Sie kommt in China vor.

Ein fossile Art ist:

Abbildungen

 src=
Holz des Zürgelbaums

Westlicher Zürgelbaum (Celtis occidentalis):

Europäischer Zürgelbaum (Celtis australis):

Quellen

  • Flávia M. Leme, Yannick M. Staedler, Jürg Schönenberger, Simone P. Teixeira: Floral morphogenesis of Celtis species: implications for breeding system and reduced floral structure. In: Botany. Volume 108, Issue 9, 2021, S. 1595–1611, doi:10.1002/ajb2.1724, online auf researchgate.net.
  • Jürgen Kellermann: Flora of South Australia. 5th Edition, 2016, (PDF), online auf researchgate.net.
  • Liguo Fu, Yiqun Xin, Alan Whittemore: Ulmaceae in der Flora of China: Volume 5, S. 15: Celtis - online. (englisch)
  • Beschreibung der Gattung in der Flora of North America. (englisch)

Einzelnachweise

  1. Danièle Martinoli: Food plant use, temporal changes and site seasonally at Epipalaeolithic Öküzini and Karain B caves, southwest Anatolia, Turkey. In: Paléorient. 30(2), 2004, S. 70, JSTOR 41496700.
  2. a b c Celtis im Germplasm Resources Information Network (GRIN), USDA, ARS, National Genetic Resources Program. National Germplasm Resources Laboratory, Beltsville, Maryland. Abgerufen am 1. Mai 2017.
ترخيص
cc-by-sa-3.0
حقوق النشر
Autoren und Herausgeber von Wikipedia
النص الأصلي
زيارة المصدر
موقع الشريك
wikipedia DE

Zürgelbäume: Brief Summary ( الألمانية )

المقدمة من wikipedia DE

Die Zürgelbäume oder Nesselbäume (Celtis) sind eine Gattung der Familie der Hanfgewächse (Cannabaceae). Früher wurde die Gattung in die Familie der Ulmengewächse (Ulmaceae) eingeordnet.

ترخيص
cc-by-sa-3.0
حقوق النشر
Autoren und Herausgeber von Wikipedia
النص الأصلي
زيارة المصدر
موقع الشريك
wikipedia DE

Sataqchi ( كتشوا )

المقدمة من wikipedia emerging languages

Sataqchi[1] (Celtis) nisqakunaqa huk yura rikch'anam, qanchis chunka rikch'aqniyuq, sach'akunam, Tiksimuyuntinpi wiñaq.

Rikch'aqkuna

Kaymi huk rikch'aqninkuna:

  • Celtis brasiliensis (Gard.) Planch.
  • tala pispa Celtis chichape (Gard.) Miq.
  • Celtis ehrenbergiana (Klotzsch) Liebmann
  • kalikali waska Celtis iguanaea (Jacq.) Sarg.
  • urqu shallipu Celtis schippii Standl.
  • tala Celtis tala Gillet ex Planch. syn. Celtis spinosa

Pukyukuna

  1. Flora of Parque Nacional Amboro-Hamamelidae

Hawa t'inkikuna

ترخيص
cc-by-sa-3.0
حقوق النشر
Wikipedia authors and editors
النص الأصلي
زيارة المصدر
موقع الشريك
wikipedia emerging languages

Sataqchi: Brief Summary ( كتشوا )

المقدمة من wikipedia emerging languages

Sataqchi (Celtis) nisqakunaqa huk yura rikch'anam, qanchis chunka rikch'aqniyuq, sach'akunam, Tiksimuyuntinpi wiñaq.

ترخيص
cc-by-sa-3.0
حقوق النشر
Wikipedia authors and editors
النص الأصلي
زيارة المصدر
موقع الشريك
wikipedia emerging languages

Tehwî ( الكردية )

المقدمة من wikipedia emerging languages

Tehwî an tawî (bi latînî: Celtis caucasica) dareke bi fêkî ye. Rengê pelçê wê wek rengê pelçên zeytûnan in lê jê pantir in. Fêkiyên wê ji nokan biçuktir in. Ku fêkiyên wê hîn yên negihîşitî ne yên kesk in û meriv dikane tev dendikan bixwe. Ku dipelifin dendikên wê hişk dibin û şîrîn dibin. Meriv nikane dendikên wê bixwe; tek çermê dorê tê xwerin.

ترخيص
cc-by-sa-3.0
حقوق النشر
Nivîskar û edîtorên Wikipedia-ê
النص الأصلي
زيارة المصدر
موقع الشريك
wikipedia emerging languages

Toshdaraxt ( الأوزبكية )

المقدمة من wikipedia emerging languages

Toshdaraxt, qatrangʻi, tugʻdona (Celtis L.) — qayragʻochdoshlar oilasiga mansub barg toʻkadigan, doim yashil daraxtlar turkumi. Boʻyi 10 m dan oshadi. Shoxlari qoʻngʻir yoki qizgʻishqoʻngʻir. Barg plastinkasi tuxumsimon, tishli, yuzasida 3 ta tomiri bor, uz. 3—7 sm, eni 2—4 sm. Gullari koʻrimsiz, poligam, gulkosasi oddiy, 5 boʻlakli. Mevasi — danakcha, qoʻngʻir yoki tillarang . Apr.da gullab, sent.da urugʻlaydi. Shim. va Jan. yarim sharlarning tropik va qurgʻoqchil mintaqalarida 50 ga yaqin turi maʼlum. 2 turi — Kavkaz T.i (C. caucasica Wild.), boʻyi 20 m cha, bargi kulrangyashil, momiqli, Kavkaz va Oʻrta Osiyoda usadi; silliq T. (C. glabrata) — boʻyi 4—6 m, Qrim va Kavkazning toshli quruq qoyalarida tarqalgan. Asosan, togʻlardagi yirik va chagʻir toshli yonbagʻirlarda oʻsadi. T. koʻkalamzorlashtirish uchun ekiladi. Mevasi yeyiladi, yosh bargi mollarga beriladi, poʻstlogʻidan oshlovchi moddalar olinadi. Yogʻochi qattiq, mustahkam, duradgorlik va uskunasozlikda ishlatiladi.

ترخيص
cc-by-sa-3.0
حقوق النشر
Vikipediya mualliflari va muharrirlari
النص الأصلي
زيارة المصدر
موقع الشريك
wikipedia emerging languages

Celtis ( الإنجليزية )

المقدمة من wikipedia EN

Celtis is a genus of about 60–70 species of deciduous trees, commonly known as hackberries or nettle trees, widespread in warm temperate regions of the Northern Hemisphere. The genus is part of the extended Cannabis family (Cannabaceae).

Description

Celtis species are generally medium-sized trees, reaching 10–25 metres (33–82 feet) tall, rarely up to 40 m (130 ft) tall. The leaves are alternate, simple, 3–15 centimetres (1+14–6 inches) long, ovate-acuminate, and evenly serrated margins. Diagnostically, Celtis can be very similar to trees in the Rosaceae and other rose motif families.

Small flowers of this monoecious plant appear in early spring while the leaves are still developing. Male flowers are longer and fuzzy. Female flowers are greenish and more rounded.

The fruit is a small drupe 6–10 millimetres (1438 in) in diameter, edible in many species, with a dryish but sweet, sugary consistency, reminiscent of a date.

Taxonomy

Previously included either in the elm family (Ulmaceae) or a separate family, Celtidaceae, the APG III system places Celtis in an expanded hemp family (Cannabaceae).[1][2]

Phylogeny

Members of the genus are present in the fossil record at early as the Miocene of Europe, and Paleocene of North America and eastern Asia.[3][4]

Species

66 species are currently accepted.[5]

Clusters of staminate (male) flowers of C. africana, with four tepals and four stamens each
Leaf of C. occidentalis

Removed from genus

  • Trema cannabina Lour. (as C. amboinensis Willd.)
  • Trema lamarckiana (Schult.) Blume (as C. lamarckiana Schult.)
  • Trema orientalis (L.) Blume (as C. guineensis Schumach. or C. orientalis L.)
  • Trema tomentosa (Roxb.) H.Hara (as C. aspera Brongn. or C. tomentosa Roxb.)[7]

Etymology

The generic name originated in Latin and was applied by Pliny the Elder to the unrelated Ziziphus lotus.[8]

Distribution and habitat

The trees are widespread in warm temperate regions of the Northern Hemisphere, including Southern Europe, South and East Asia, southern and central North America,[9] south and central Africa, and northern and central South America.

Ecology

Some species, including common hackberry (C. occidentalis) and C. brasiliensis, are honey plants and a pollen source for honeybees of lesser importance.

Lepidoptera

Celtis species are used as food plants by the caterpillars of certain Lepidoptera. These include mainly brush-footed butterflies, most importantly the distinct genus Libythea (beak butterflies) and some Apaturinae (emperor butterflies):

Common beak (Libythea lepita) caterpillars feed on Celtis in Asia

Pathogens

The plant pathogenic basidiomycete fungus Perenniporia celtis was first described from a Celtis host plant. Some species of Celtis are threatened by habitat destruction.

Uses

Several species are grown as ornamental trees, valued for their drought tolerance. They are a regular feature of arboreta and botanical gardens, particularly in North America. Chinese hackberry (C. sinensis) is suited for bonsai culture; a magnificent specimen in Daegu-myeon is one of the natural monuments of South Korea. The berries are generally edible when they ripen and fall.[14] C. occidentalis fruit was used by the Omaha, eaten casually, as well as the Dakota people, who pounded them fine, seeds and all. The Pawnee used the pounded fruits in combination with fat and parched corn.[15]

Hackberry wood is sometimes used in cabinetry and woodworking. The berries of some, such as C. douglasii, are edible, and were consumed by the Mescalero Apaches.[16]

Gallery

References

  1. ^ Stevens, P.F., Angiosperm Phylogeny Website: Cannabaceae
  2. ^ "Celtis". Germplasm Resources Information Network (GRIN). Agricultural Research Service (ARS), United States Department of Agriculture (USDA). Retrieved February 12, 2012.
  3. ^ MacPhail, M. K., N. F. Alley, E. M. Truswell and I. R. K. Sluiter (1994). "Early Tertiary vegetation: evidence from spores and pollen." History of the Australian Vegetation: Cretaceous to Recent. Ed. Robert S. Hill. Cambridge University Press. pp. 189–261. ISBN 0521401976.Partially available on Google Books.
  4. ^ Manchester, S. R., Akhmetiev, M. A., & Kodrul, T. M. (2002). Leaves and fruits of Celtis aspera (Newberry) comb. nov. (Celtidaceae) from the Paleocene of North America and eastern Asia. International Journal of Plant Sciences, 163(5), 725-736.
  5. ^ Celtis L. Plants of the World Online, Kew Science. Accessed 11 December 2022.
  6. ^ MacVean, A.L. 2021. Celtis trinervia. The IUCN Red List of Threatened Species 2021: e.T179045950A149309679. https://dx.doi.org/10.2305/IUCN.UK.2021-1.RLTS.T179045950A149309679.en. Downloaded on 28 April 2021.
  7. ^ "GRIN Species Records of Celtis". Germplasm Resources Information Network. United States Department of Agriculture. Archived from the original on 2009-01-20. Retrieved 2010-12-04.
  8. ^ Quattrocchi, Umberto (2000). CRC World Dictionary of Plant Names. Vol. I A–C. CRC Press. p. 468. ISBN 978-0-8493-2675-2.
  9. ^ Keeler, Harriet L. (1900). Our Native Trees and How to Identify Them. New York: Charles Scribner's Sons. ISBN 0873388380. pp. 249–252.
  10. ^ Ravikanthachari, Nitin (April 2018). "Larval host plants of the butterflies of the Western Ghats, India". Research Gate.
  11. ^ Wahlberg, Niklas (October 2006). "Libythea myrrha Godart 1819". Tree of Life Web Project.
  12. ^ Brower, Andrew V.Z. (2006). Problems with DNA barcodes for species delimitation: ‘ten species’ of Astraptes fulgerator reassessed (Lepidoptera: Hesperiidae). Systematics and Biodiversity 4(2): 127–132. doi:10.1017/S147720000500191X PDF fulltext
  13. ^ Hebert, P. D. N.; Penton, E. H.; Burns, J. M.; Janzen, D. H.; Hallwachs, W. (2004). "Ten species in one: DNA barcoding reveals cryptic species in the neotropical skipper butterfly Astraptes fulgerator". Proceedings of the National Academy of Sciences. 101 (41): 14812–14817. Bibcode:2004PNAS..10114812H. doi:10.1073/pnas.0406166101. PMC 522015. PMID 15465915. PDF fulltext Supporting Appendices
  14. ^ The Complete Guide to Edible Wild Plants. United States Department of the Army. New York: Skyhorse Publishing. 2009. p. 58. ISBN 978-1-60239-692-0. OCLC 277203364.{{cite book}}: CS1 maint: others (link)
  15. ^ "Uses of plants by the Indians of the Missouri River region". Washington, Govt. print. off. 1919.
  16. ^ Peattie, Donald Culross (1953). A Natural History of Western Trees. New York: Bonanza Books. p. 472.

ترخيص
cc-by-sa-3.0
حقوق النشر
Wikipedia authors and editors
النص الأصلي
زيارة المصدر
موقع الشريك
wikipedia EN

Celtis: Brief Summary ( الإنجليزية )

المقدمة من wikipedia EN

Celtis is a genus of about 60–70 species of deciduous trees, commonly known as hackberries or nettle trees, widespread in warm temperate regions of the Northern Hemisphere. The genus is part of the extended Cannabis family (Cannabaceae).

ترخيص
cc-by-sa-3.0
حقوق النشر
Wikipedia authors and editors
النص الأصلي
زيارة المصدر
موقع الشريك
wikipedia EN

Celtis ( الإسبانية، القشتالية )

المقدمة من wikipedia ES

Celtis, el almez, es un género de cerca de 70 especies aceptadas, de las más de 300 descritas, de árboles caducifolios cosmopolitas de regiones templadas del sur de Europa, sur y este de Asia, sur y centro de Norteamérica, sur de Sudamérica, y sur a centro de África. [2]

Previamente estaba incluida en la familia Ulmaceae o su propia familia de las Celtidaceae, pero análisis genéticos del Angiosperm Phylogeny Group mostraron que correspondía más adecuadamente a la familia Cannabaceae.

Descripción

Son de mediana altura, de 10 a 25 m, raramente supera los 40 m de altura. Las hojas son alternas, simples, de 3 a 15 cm de long., ovadas acuminadas con punta aguda, u a veces de márgenes serrados y se parecen a las de la ortiga, de ahí que en inglés se llame al árbol "nettle tree". Las flores monoicas aparecen temprano en primavera mientras las hojas comienzan a desarrollarse. Las flores masculinas son más largas y finas. Las femeninas averdosas y más redondeadas. El fruto es una pequeña drupa de 6 a 10 mm de diámetro, comestible en muchas especies, dulce pero seca, de consistencia del azúcar, reminiscente al dátil. Su madera es muy dura y resistente. Puede ser doblada al fuego, por lo que se usa para bastones, horcas de campo y mangos de aperos de labranza. Crece con facilidad en terrenos pobres.

Muchas especies crecen como árboles ornamentales, valorados por su resistencia a la sequía.

Taxonomía

El género fue descrito por Carlos Linneo y publicado en Species Plantarum 2: 1043. 1753.[1]​ La especie tipo es: Celtis australis

Etimología

Celtis: nombre genérico ya empleado por los romanos para el almez y también el Lotus; el nombre lo daba Plinio el Viejo (Naturalis Historia, 13, 104, como celthis[3]​) tomado de Teofrasto y que fue usado igualmente por Dioscórides.[4]

Especies seleccionadas

Galería

Referencias

 title=
ترخيص
cc-by-sa-3.0
حقوق النشر
Autores y editores de Wikipedia
النص الأصلي
زيارة المصدر
موقع الشريك
wikipedia ES

Celtis: Brief Summary ( الإسبانية، القشتالية )

المقدمة من wikipedia ES

Celtis, el almez, es un género de cerca de 70 especies aceptadas, de las más de 300 descritas, de árboles caducifolios cosmopolitas de regiones templadas del sur de Europa, sur y este de Asia, sur y centro de Norteamérica, sur de Sudamérica, y sur a centro de África. ​

Previamente estaba incluida en la familia Ulmaceae o su propia familia de las Celtidaceae, pero análisis genéticos del Angiosperm Phylogeny Group mostraron que correspondía más adecuadamente a la familia Cannabaceae.

ترخيص
cc-by-sa-3.0
حقوق النشر
Autores y editores de Wikipedia
النص الأصلي
زيارة المصدر
موقع الشريك
wikipedia ES

Keltikset ( الفنلندية )

المقدمة من wikipedia FI

Keltikset[1] (Celtis) on kasvisuku, joka kuuluu hamppukasvien heimoon. Siihen kuuluu useita kymmeniä lajeja. Keltikset voivat olla aina- tai kesävihantia puita. Niitä kasvaa suuressa osassa maailmaa niin lauhkeilla kuin trooppisillakin alueilla.

Tuntomerkit

Keltikset ovat lajista riippuen aina- tai kesävihantia puita. Lehdet ovat vuorottaisia, korvakkeellisia ja ehyt- tai sahalaitaisia. Pienet kukat ovat huiskilomaisessa, viuhkomaisessa tai terttumaisessa kukinnossa. Kukat ovat yksi- tai kaksineuvoisia, kukan kehä on 4- tai 5-liuskainen. Heteiden lukumäärä on sama kuin kehälehtien, emi on kaksiluottinen. Hedelmät ovat luumarjoja.[2]

Levinneisyys

Keltikset kasvavat suuressa osassa maailmaa lauhkealta vyöhykkeeltä tropiikkiin.[2]

Käyttö

Monet keltislajit tuottavat hyvälaatuista puutavaraa. Kaarnan kuituja on käytetty sekä paperin että köyden valmistukseen. Monien lajien siemenistä saadaan teollisuudessa käytettyä kasviöljyä.[2]

Lajit

Keltisten sukuun kuuluu kymmeniä lajeja.[3]

Lähteet

  1. Celtis Kassu - Kasvien suomenkieliset nimet. Viitattu 27.2.2016.
  2. a b c Celtis Flora of China. Viitattu 27.2.2016. (englanniksi)
  3. Celtis (luettelon lajit, joissa on merkintä Accepted) The Plant List. Viitattu 27.2.2016. (englanniksi)
ترخيص
cc-by-sa-3.0
حقوق النشر
Wikipedian tekijät ja toimittajat
النص الأصلي
زيارة المصدر
موقع الشريك
wikipedia FI

Keltikset: Brief Summary ( الفنلندية )

المقدمة من wikipedia FI

Keltikset (Celtis) on kasvisuku, joka kuuluu hamppukasvien heimoon. Siihen kuuluu useita kymmeniä lajeja. Keltikset voivat olla aina- tai kesävihantia puita. Niitä kasvaa suuressa osassa maailmaa niin lauhkeilla kuin trooppisillakin alueilla.

ترخيص
cc-by-sa-3.0
حقوق النشر
Wikipedian tekijät ja toimittajat
النص الأصلي
زيارة المصدر
موقع الشريك
wikipedia FI

Micocoulier ( الفرنسية )

المقدمة من wikipedia FR

Celtis

Les micocouliers (genre Celtis) aussi appelés arbres aux feuilles d'ortie (ou lladoner » dans le Roussillon et en Catalogne, son fruit étant alors dénommé « lladoun »), sont un genre d'environ 60 à 70 espèces d'arbres à feuilles caduques répandus dans des régions tempérées chaudes de l'hémisphère nord, en Europe méridionale, en Asie orientale et méridionale, et en Amérique. On trouve aussi au moins une espèce, Celtis integrifolia, dans la bande sahélienne[1].

Anciennement classés dans la famille des Ulmaceae (ou bien dans les Celtidaceae), l'analyse phylogénétique a montré qu'ils appartiendraient à la famille des Cannabaceae.

Histoire sylvicole

Selon la Flore forestière de Mathieu et Fliche[réf. nécessaire], c'est un arbre qui supporte mal les grands froids, qui était autrefois souvent cultivé en taillis, pour la production de menus objets. Ces taillis se maintiennent bien serrés, les racines y drageonnent et les souches y produisent des rejets abondants, d'une grande vigueur.

Selon Louis Sourcac (1922), en France, l'aire de culture du micocoulier est celle du chêne-liège[2]. Dans les Pyrénées-Orientales, pour alimenter la production industrielle de fouets et d'attelles, existait environ 80 hectares de monocultures de micocoulier (dont 65 à 70 hectares dans le seul l'arrondissement de Céret où Sorède et Laroque-des-Albères étaient les principaux centres de production)[2]. Il préfère les sols riches et profonds, mais légers à très meubles et bien drainés.

Il est donc alors surtout cultivé sur sols alluvionnaires ou sablonneux, mais également planté sur remblais des routes, bordures de prés et de champs, à l'abri des grands vents si l'on veut un bois de meilleure qualité. Selon Sourcac (1922) « si parfois on voit des sujets dans les garrigues qui paraissent sèches ou stériles, c'est que ses racines ont pu pénétrer profondément au point où est né l'arbre et aller chercher dans les profondeurs du sol, fertilité et fraîcheur ».

Des pépinières sont issues de semis de fruits de micocoulier (dits « lladouns » dans le Roussillon).

Son élagage est assez délicat, les branches étant autrefois sectionnées à la faucille à leur point d'insertion, avant polissage de la section pour que la surface de la tige principale reste sans excavation ni saillie ou hernie due aux tissus de cicatrisation qui rendraient le bois moins souple voire cassant à ce point. Il se pratique alors au printemps ou mieux encore à l'automne.

Les coupes de bois se font alors après arrêt complet de la sève (octobre et plutôt en décembre et janvier). Selon L. Sourcac (1922), « la plupart des exploitants évitent de faire des coupes et les industriels d'acheter des bois coupés en nouvelle lune ». On attendait que la tige ait 8 à 12 ans (selon le degré de fertilité du sol et les soins donnés à la culture) avant de la couper, quand son diamètre atteint 30 à 35 cm. de diamètre à 1,50 m au dessus du sol.

Les ventes se font souvent au pied (avec des cours variables ; 3 à 11 frs pièce dans les années 1910-1920 ; 3 à 4 frs l'un par 500 ou 1000 en 1922)[réf. nécessaire].

Le bois de première qualité sert généralement pour la fabrication des manches de fouets de luxe, des cannes, des cravaches ; celui de deuxième qualité sert pour les fouets des charretiers, le bois de qualité inférieure sert pour les attelles.

Usages

Artisanat, industrie

Le micocoulier est fin XIXe–début XXe siècle, un bois apprécié pour les usages nécessitant un bois à la fois souple, solide et durable[2].

Mathieu et Fliche dans leur Flore forestière (4e édit., p. 295) expliquent que cette essence est un bois d'industrie, qui occupe le « premier rang pour avirons, gournables ou chevilles de vaisseaux, cercles, échalas, baguettes de fusils, fourches, attelles, gaules, cannes et surtout manches (d'outils, de fourches américaines notamment) et de fouets »[2].

Chevalier et Louis Soursac[3] ajoutent en 1922 que « c'est un excellent bois de charronnage dont tirent aussi parti les tourneurs, sculpteurs, luthiers et menuisiers, un très bon combustible dont le charbon est estimé. La fabrication des cercles de futailles et de fourches en bois absorbait autrefois une grande partie des baliveaux de micocouliers »[2]. En effet, produisant naturellement des branches fourchues à trois sous-branches, cet arbre a été très longtemps utilisé pour la fabrication des fourches en bois à trois dents ; l'épaisseur des branches de la fourche est contrôlée en enlevant des feuilles à la branche trop vigoureuse pour favoriser les deux autres. Ceci en particulier dans le Gard (Sauve) ; quelques artisans utilisent encore aujourd'hui le micocoulier.

Au début du XXe siècle, parce que son bois souple est facile à tresser, il est plutôt employé dans le Roussillon par l'industrie des cravaches et fouets dits « de Perpignan » (qui semblent d'abord avoir été commercialement développés dans cette ville par la Maison Massot)[2],[4]. Des artisans s'étaient spécialisées dans cette industrie dans plusieurs communes : Perpignan, Le Perthus, Arles-sur-Tech, Laroque et surtout à Sorède (« Nulle part on n'en fait davantage qu'à Sorède situé dans les Albères », où selon le journaliste Viator, « chaque maison est un atelier où l'on débite les perches de micocoulier pour la préparation des manches de fouets »[5] ; en 1922, « à Sorède 100 à 150 hommes et 50 à 60 femmes sont employés par l'industrie du micocoulier : un certain nombre travaillent dans les ateliers, d'autres à leur domicile »[2].

Le micocoulier est également privilégié pour produire les attelles, notamment fabriquées dans le Roussillon, par des artisans qui récupérent des bois jugés de qualité inférieure ou mal venus pour l'industrie du fouet[2]. Sylvestre Massot semble avoir été à l'origine de cette production à Perpignan au tout début du XXe siècle où Philippe Massot développe de son côté l'industrie du fouet et de la cravache en micocoulier[2].

Les rebuts et déchets de bois de ces industries donnent un excellent bois de chauffage[2].

La culture du micocoulier est prospère et très rémunératrice au XIXe siècle, avant de décliner face à la concurrence italienne, cette dernière bénéficiant en Italie d'une qualité de bois généralement supérieure à ce qu'elle est en France[2].

Usages alimentaires

Les fruits charnus appelés micocoules, quoique peu recherchés de nos jours, sont comestibles, même avec leur noyau assez croquant, et rempli de lipides. De couleur jaune ou bordeaux, ils ont un goût de pomme caramélisée[6].

On peut aussi le retrouver, parfois, dans des crèmes pour le corps ou les mains.

En France

Diverses espèces de micocouliers ont été introduites dans les jardins ; mais on trouve à l'état spontané ou subspontané (plantations), dans la moitié sud de la France, le Micocoulier de Provence (Celtis australis L.), notamment dans les plaines du Midi jusqu'à 900 m d'altitude environ. Cette essence fait l'objet de divers usages en agrosylviculture traditionnelle, pour son bois principalement[2].

Liste d'espèces

Notes et références

  1. Christian Seignobos, « Essai de reconstitution des agrosystèmes et des ressources alimentaires dans les monts Mandara (Cameroun) des premiers siècles de notre ère aux années 1930 », sur ethnoecologie.revues.org, 4 juillet 2014 (consulté le 9 juin 2016).
  2. a b c d e f g h i j k et l Auguste Chevalier, Louis Soursac et Viator, « Utilisation du Bois de Micocoulier en France », Journal d'agriculture traditionnelle et de botanique appliquée, vol. 2, no 15,‎ 1922, p. 643–648 (DOI , lire en ligne, consulté le 6 août 2021).
  3. Louis Soursac était alors directeur des Services agricoles du département des Pyrénées-Orientales.
  4. Peure S. (2003) Le micocoulier de Provence et la cravache. Forêt méditerranéenne.
  5. Source : article du journal l'Indépendant des Pyrénées-Orientales, du 18 juin, signé par Viator, sur les perpignans et les attelles, cité in Auguste Chevalier, Louis Soursac et Viator, Utilisation du Bois de Micocoulier en France [Amélioration de l'industrie des perpignans. — Fabrication des attelles, des fourches et des cercles de futailles. — Culture du Micocoulier dans les Pyrénées-Orientales.]: Amélioration de l'industrie des perpignans. — Fabrication des attelles, des fourches et des cercles de futailles. — Culture du Micocoulier dans les Pyrénées-Orientales., vol. 2, 1922 (ISSN , DOI , lire en ligne), p. 643–648.
  6. François Couplan et Eva Styner, Guide des plantes sauvages comestibles et toxiques, Delachaux et Niestlé, 1994, p. 168.

Voir aussi

ترخيص
cc-by-sa-3.0
حقوق النشر
Auteurs et éditeurs de Wikipedia
النص الأصلي
زيارة المصدر
موقع الشريك
wikipedia FR

Micocoulier: Brief Summary ( الفرنسية )

المقدمة من wikipedia FR

Celtis

Les micocouliers (genre Celtis) aussi appelés arbres aux feuilles d'ortie (ou lladoner » dans le Roussillon et en Catalogne, son fruit étant alors dénommé « lladoun »), sont un genre d'environ 60 à 70 espèces d'arbres à feuilles caduques répandus dans des régions tempérées chaudes de l'hémisphère nord, en Europe méridionale, en Asie orientale et méridionale, et en Amérique. On trouve aussi au moins une espèce, Celtis integrifolia, dans la bande sahélienne.

Anciennement classés dans la famille des Ulmaceae (ou bien dans les Celtidaceae), l'analyse phylogénétique a montré qu'ils appartiendraient à la famille des Cannabaceae.

ترخيص
cc-by-sa-3.0
حقوق النشر
Auteurs et éditeurs de Wikipedia
النص الأصلي
زيارة المصدر
موقع الشريك
wikipedia FR

Koprivić ( الكرواتية )

المقدمة من wikipedia hr Croatian

Koprivić (košćela, kostela, lat. Celtis), biljni rod od oko 60 vrsta[1] zimzelenog i listopadnog drveća iz porodice Cannabaceae. Rod je raširen po južnoj Europi, južnoj i istočnoj Aziji, središnji i južni dio Sjeverne Amerike, sjeverni i središnji dio Južne Amerike, tropskoj Africi.

U Hrvatskoj rod zastupaju crni koprivić (Celtis australis) i Turnefortov koprivić (Celtis tournefortii)[2]

Vrste

  1. Celtis adolfi-friderici Engl.
  2. Celtis africana Burm.f.
  3. Celtis australis L.
  4. Celtis balansae Planch.
  5. Celtis berteroana Urb.
  6. Celtis bifida Leroy
  7. Celtis biondii Pamp.
  8. Celtis boninensis Koidz.
  9. Celtis brasiliensis (Gardner) Planch.
  10. Celtis bungeana Blume
  11. Celtis caucasica Willd.
  12. Celtis caudata Planch.
  13. Celtis cerasifera C.K.Schneid.
  14. Celtis chekiangensis C.C.Cheng
  15. Celtis chichape (Wedd.) Miq.
  16. Celtis conferta Planch.
  17. Celtis glabrata Steven ex Planch.
  18. Celtis gomphophylla Baker
  19. Celtis harperi Horne ex Baker
  20. Celtis hildebrandii Soepadmo
  21. Celtis hypoleuca Planch.
  22. Celtis iguanaea (Jacq.) Sarg.
  23. Celtis jamaicensis Planch.
  24. Celtis jessoensis Koidz.
  25. Celtis julianae C.K.Schneid.
  26. Celtis koraiensis Nakai
  27. Celtis laevigata Willd.
  28. Celtis latifolia (Blume) Planch.
  29. Celtis lindheimeri Engelm. ex K.Koch
  30. Celtis loxensis C.C.Berg
  31. Celtis luzonica Warb.
  32. Celtis madagascariensis Sattarian
  33. Celtis mauritiana Planch.
  34. Celtis mildbraedii Engl.
  35. Celtis neglecta Zi L.Chen & X.F.Jin
  36. Celtis occidentalis L.
  37. Celtis orthocanthos Planch.
  38. Celtis pacifica Planch.
  39. Celtis pallida Torr.
  40. Celtis paniculata (Endl.) Planch.
  41. Celtis petenensis Lundell
  42. Celtis philippensis Blanco
  43. Celtis punctata (Urb. & Ekman) Urb. & Ekman
  44. Celtis reticulata Torr.
  45. Celtis rigescens (Miq.) Planch.
  46. Celtis rubrovenia Elmer
  47. Celtis salomonensis Rech.
  48. Celtis schippii Standl.
  49. Celtis sinensis Pers.
  50. Celtis solenostigma Unwin
  51. Celtis spinosa Spreng.
  52. Celtis strychnoides Planch.
  53. Celtis tala Gillies ex Planch.
  54. Celtis tenuifolia Nutt.
  55. Celtis tessmannii Rendle
  56. Celtis tetrandra Roxb.
  57. Celtis tikalana Lundell
  58. Celtis timorensis Span.
  59. Celtis toka (Forssk.) Hepper & J.R.I.Wood
  60. Celtis tournefortii Lam.
  61. Celtis trinervia Lam.
  62. Celtis tupalangi Vassilcz.
  63. Celtis vandervoetiana C.K.Schneid.
  64. Celtis vitiensis A.C.Sm.
  65. Celtis zenkeri Engl.
Logotip Zajedničkog poslužitelja
Na Zajedničkom poslužitelju postoje datoteke vezane uz: Koprivić
Logotip Wikivrsta
Wikivrste imaju podatke o: Celtis

Izvori

ترخيص
cc-by-sa-3.0
حقوق النشر
Autori i urednici Wikipedije
النص الأصلي
زيارة المصدر
موقع الشريك
wikipedia hr Croatian

Koprivić: Brief Summary ( الكرواتية )

المقدمة من wikipedia hr Croatian

Koprivić (košćela, kostela, lat. Celtis), biljni rod od oko 60 vrsta zimzelenog i listopadnog drveća iz porodice Cannabaceae. Rod je raširen po južnoj Europi, južnoj i istočnoj Aziji, središnji i južni dio Sjeverne Amerike, sjeverni i središnji dio Južne Amerike, tropskoj Africi.

U Hrvatskoj rod zastupaju crni koprivić (Celtis australis) i Turnefortov koprivić (Celtis tournefortii)

ترخيص
cc-by-sa-3.0
حقوق النشر
Autori i urednici Wikipedije
النص الأصلي
زيارة المصدر
موقع الشريك
wikipedia hr Croatian

Celtis ( الإيطالية )

المقدمة من wikipedia IT

Celtis L., 1753 è un genere di alberi o arbusti della famiglia Cannabaceae, con distribuzione cosmopolita[1].

Nell'Italia peninsulare il genere è rappresentato dalla specie Celtis australis, il bagolaro. In Sicilia è inoltre presente la sottospecie Celtis tournefortii aetnensis, noto come bagolaro dell'Etna o bagolaro siciliano.

Etimologia

Il nome del genere Celtis deriva dal latino celtis. Secondo Plinio il Vecchio sarebbe questo il nome della pianta chiamata in Africa loto, citata anche da Erodoto, Dioscoride e Teofrasto. Anche Omero nel libro IX dell'Odissea cita l'incontro di Ulisse con i lotofagi, i mangiatori di loto. Secondo altri autori invece questa pianta sarebbe da identificarsi con il giuggiolo (Ziziphus jujuba).

Tassonomia

La classificazione tradizionale (Sistema Cronquist) assegnava il genere Celtis alla famiglia delle Ulmacee[2].

La moderna classificazione APG, sulla base delle risultanze degli studi filogenetici, lo attribuisce alla famiglia delle Cannabacee[3].

Il genere comprende le seguenti specie[1]:

Note

  1. ^ a b (EN) Celtis, su Plants of the World Online, Royal Botanic Gardens, Kew. URL consultato il 20/5/2022.
  2. ^ (EN) Cronquist A., An integrated system of classification of flowering plants, New York, Columbia University Press, 1981, ISBN 9780231038805.
  3. ^ (EN) The Angiosperm Phylogeny Group, An update of the Angiosperm Phylogeny Group classification for the ordines and families of flowering plants: APG IV, in Botanical Journal of the Linnean Society, vol. 181, n. 1, 2016, pp. 1–20.

 title=
ترخيص
cc-by-sa-3.0
حقوق النشر
Autori e redattori di Wikipedia
النص الأصلي
زيارة المصدر
موقع الشريك
wikipedia IT

Celtis: Brief Summary ( الإيطالية )

المقدمة من wikipedia IT

Celtis L., 1753 è un genere di alberi o arbusti della famiglia Cannabaceae, con distribuzione cosmopolita.

Nell'Italia peninsulare il genere è rappresentato dalla specie Celtis australis, il bagolaro. In Sicilia è inoltre presente la sottospecie Celtis tournefortii aetnensis, noto come bagolaro dell'Etna o bagolaro siciliano.

ترخيص
cc-by-sa-3.0
حقوق النشر
Autori e redattori di Wikipedia
النص الأصلي
زيارة المصدر
موقع الشريك
wikipedia IT

Celtis ( اللتوانية )

المقدمة من wikipedia LT

Celtis (lot. Celtis, angl. Hackberry) – kanapinių (Cannabaceae) šeimos augalų gentis. Sudaro 60-70 lapus metančių medžių rūšių, paplitusių pietų Europoje, pietų ir rytų Azijoje, pietų ir centrinėje Šiaurės Amerikoje, Afrikoje, Pietų Amerikoje.

Tai vidutinio dydžio (10-25 m) aukščio medžiai, paprastais, 3-15 cm ilgio lapais. Vaisius – mažas kaulavaisis, daugelio rūšių tinkamas valgymui, saldaus skonio.

Dalis celčio rūšių auginamos kaip dekoratyviniai augalai.

Rūšys


Vikiteka

ترخيص
cc-by-sa-3.0
حقوق النشر
Vikipedijos autoriai ir redaktoriai
النص الأصلي
زيارة المصدر
موقع الشريك
wikipedia LT

Celtis: Brief Summary ( اللتوانية )

المقدمة من wikipedia LT

Celtis (lot. Celtis, angl. Hackberry) – kanapinių (Cannabaceae) šeimos augalų gentis. Sudaro 60-70 lapus metančių medžių rūšių, paplitusių pietų Europoje, pietų ir rytų Azijoje, pietų ir centrinėje Šiaurės Amerikoje, Afrikoje, Pietų Amerikoje.

Tai vidutinio dydžio (10-25 m) aukščio medžiai, paprastais, 3-15 cm ilgio lapais. Vaisius – mažas kaulavaisis, daugelio rūšių tinkamas valgymui, saldaus skonio.

Dalis celčio rūšių auginamos kaip dekoratyviniai augalai.

ترخيص
cc-by-sa-3.0
حقوق النشر
Vikipedijos autoriai ir redaktoriai
النص الأصلي
زيارة المصدر
موقع الشريك
wikipedia LT

Netelboom ( البلجيكية الهولندية )

المقدمة من wikipedia NL

Netelboom (Celtis) is een geslacht van zestig tot zeventig soorten bomen uit de hennepfamilie (Cannabaceae). De bomen worden meestal 10-25 m hoog, zelden tot 40 m hoog. Vroeger werd het geslacht tot de iepenfamilie (Ulmaceae) gerekend of in de eigen familie Celtidaceae ondergebracht. In het APG II-systeem (2003) wordt het geslacht in de hennepfamilie (Cannabaceae) geplaatst.

De bladeren staan verspreid, zijn 3-15 cm lang, hebben een lange punt en zijn regelmatig getand. De vrucht heeft een kleine steenvrucht met een doorsnede van 0,6-10 cm. Bij veel soorten is deze eetbaar; de smaak is droog maar zoet, lijkend op de dadel. Verschillende soorten worden als sierboom aangeplant wegens hun tolerantie van droogte.

Een aantal soorten in dit geslacht zijn:

Externe link

ترخيص
cc-by-sa-3.0
حقوق النشر
Wikipedia-auteurs en -editors
النص الأصلي
زيارة المصدر
موقع الشريك
wikipedia NL

Netelboom: Brief Summary ( البلجيكية الهولندية )

المقدمة من wikipedia NL

Netelboom (Celtis) is een geslacht van zestig tot zeventig soorten bomen uit de hennepfamilie (Cannabaceae). De bomen worden meestal 10-25 m hoog, zelden tot 40 m hoog. Vroeger werd het geslacht tot de iepenfamilie (Ulmaceae) gerekend of in de eigen familie Celtidaceae ondergebracht. In het APG II-systeem (2003) wordt het geslacht in de hennepfamilie (Cannabaceae) geplaatst.

De bladeren staan verspreid, zijn 3-15 cm lang, hebben een lange punt en zijn regelmatig getand. De vrucht heeft een kleine steenvrucht met een doorsnede van 0,6-10 cm. Bij veel soorten is deze eetbaar; de smaak is droog maar zoet, lijkend op de dadel. Verschillende soorten worden als sierboom aangeplant wegens hun tolerantie van droogte.

Een aantal soorten in dit geslacht zijn:

Celtis australis Celtis laevigata Celtis occidentalis
ترخيص
cc-by-sa-3.0
حقوق النشر
Wikipedia-auteurs en -editors
النص الأصلي
زيارة المصدر
موقع الشريك
wikipedia NL

Nesletre ( النرويجية )

المقدمة من wikipedia NO

Nesletre (Celtis) er ei slekt i hampfamilien. Den ble tidligere regnet til almefamilien.

Slekta omfatter løvfellende eller eviggrønne trær som blir opptil 30 m høye. Barken er grå og kan være glatt eller ha sprekker og vorter. Bladene er ovale til lansettformede og minner om nesleblader. Tre, eller mer sjelden fem, nerver starter ved basis av bladet. Bladene er helrandete eller sagtannete. Blomstene er som regel enkjønnede med hann- og hunnblomster på samme tre. Frukten er en liten, spiselig steinfrukt. Bladene er viktige for sommerfugllarver; alle arter i underfamilien Libytheinae, og mange i Apaturinae er avhengige av nesletre. Slekta har en vid utbredelse i tropene og i de varmt tempererte strøkene på den nordlige halvkule.

Litteratur

  • «Celtis». The Plant List. Besøkt 30. juni 2015.
  • P. Uotila (2011). «Celtis». Ulmaceae. – In: Euro+Med Plantbase - the information resource for Euro-Mediterranean plant diversity. Besøkt 4. juli 2015.
  • «Celtis». Flora of North America. Besøkt 30. juni 2015.
  • «Celtis». Flora of China. Besøkt 30. juni 2015.
  • A. Mitchell, oversatt av I. Gjærevoll (1977). Trær i skog og hage. Tiden. s. 255–258. ISBN 82-10-01282-7.

Eksterne lenker

ترخيص
cc-by-sa-3.0
حقوق النشر
Wikipedia forfattere og redaktører
النص الأصلي
زيارة المصدر
موقع الشريك
wikipedia NO

Nesletre: Brief Summary ( النرويجية )

المقدمة من wikipedia NO

Nesletre (Celtis) er ei slekt i hampfamilien. Den ble tidligere regnet til almefamilien.

Slekta omfatter løvfellende eller eviggrønne trær som blir opptil 30 m høye. Barken er grå og kan være glatt eller ha sprekker og vorter. Bladene er ovale til lansettformede og minner om nesleblader. Tre, eller mer sjelden fem, nerver starter ved basis av bladet. Bladene er helrandete eller sagtannete. Blomstene er som regel enkjønnede med hann- og hunnblomster på samme tre. Frukten er en liten, spiselig steinfrukt. Bladene er viktige for sommerfugllarver; alle arter i underfamilien Libytheinae, og mange i Apaturinae er avhengige av nesletre. Slekta har en vid utbredelse i tropene og i de varmt tempererte strøkene på den nordlige halvkule.

ترخيص
cc-by-sa-3.0
حقوق النشر
Wikipedia forfattere og redaktører
النص الأصلي
زيارة المصدر
موقع الشريك
wikipedia NO

Wiązowiec (roślina) ( البولندية )

المقدمة من wikipedia POL
 src=
Celtis australis
 src=
Celtis sinensis
 src=
Celtis reticulata

Wiązowiec, obrostnica[2] (Celtis L.) – rodzaj liczący około 60–70 gatunków drzew liściastych zaliczana w systemie APG II do rodziny konopiowatych (Cannabaceae). Występuje powszechnie w ciepłych regionach o klimacie umiarkowanym na półkuli północnej, w południowej Europie, Azji Południowej i Wschodniej, w Ameryce Północnej i Południowej oraz w południowej części Afryki.

Morfologia

Pokrój
Drzewa osiągające 10–25 m (rzadko do 40 m) wysokości.
Liście
Naprzemienne proste, 3–15 cm długości, owalno-szpiczaste o równomiernie ząbkowanych brzegach. Cechą rozpoznawczą całego rodzaju jest zawsze trójnerwowa nasada liści[3].
Kwiaty
Małe jednopienne, pojawiają się wczesną wiosną, gdy liście wciąż się rozwijają. Kwiaty męskie są dłuższe i rozlane. Kwiaty żeńskie są zielonkawe i bardziej zaokrąglone.
Owoce
Małe pestkowce o średnicy 6–10 mm, przeważnie jadalne, suche i słodkie, przypominające konsystencją daktyle.

Biologia i ekologia

Rodzaj Celtis miał w Europie jeszcze w trzeciorzędzie znacznie większy zasięg, niż obecnie. Dowodzą tego znaleziska kopalnych liści z warstw iłów, napotykanych przy wydobywaniu węgla brunatnego. Liście te są znakomicie zachowane, dowodzą ponadto, że u schyłku trzeciorzędu klimat był znacznie łagodniejszy niż obecnie[3]. Wiązowce wykazują odporność na choroby i zmiany klimatyczne. Ich drewno jest bardzo twarde[2].

Systematyka

Synonimy[4]

Momisia F. Dietr., Sparrea Hunz. & Dottori

Pozycja systematyczna według Angiosperm Phylogeny Website (2001...)[1]

Należy do rodziny konopiowatych (Cannabaceae), która wraz z najbliżej spokrewnionymi rodzinami wiązowatych, pokrzywowatych i morwowatych należy do rzędu różowców (Rosales), a ten do kladu różowych w obrębie dwuliściennych właściwych.

Pozycja w systemie Reveala (1993–1999)

Gromada okrytonasienne (Magnoliophyta Cronquist), podgromada Magnoliophytina Frohne & U. Jensen ex Reveal, klasa Rosopsida Batsch, podklasa ukęślowe (Dilleniidae Takht. ex Reveal & Tahkt.), nadrząd Urticanae Takht. ex Reveal, rząd pokrzywowce (Urticales Dumort.), rodzina wiązowate (Ulmaceae Mirb.), podrodzina Celtidoideae A. Rich. ex Darl., plemię Celtideae Dumort., podplemię Celtidinae Dumort, rodzaj wiązowiec (Celtis L.)[5].

Wykaz rodzajów
  • Celtis aetnensis
  • Celtis africana Burm.f.
  • Celtis australis L.wiązowiec południowy
  • Celtis balansae Planch.
  • Celtis biondii
  • Celtis brasiliensis Planch.
  • Celtis bungeana L.
  • Celtis caucasica L.
  • Celtis cinnamonea
  • Celtis durandii Engl., syn. C. gomphophylla Bak.
  • Celtis ehrenbergiana (Klotzsch) Liebm.
  • Celtis glabrata
  • Celtis hypoleuca Planch.
  • Celtis iguanaea (Jacq.) Sarg.
  • Celtis integrifolia L.
  • Celtis jessoensis Koidz.
  • Celtis koraiensis L.
  • Celtis labilis L.
  • Celtis laevigata Willd.
  • Celtis lindheimeri Engelm. ex K.Koch
  • Celtis loxensis
  • Celtis luzonica Warb.
  • Celtis mildbraedii Engl.
  • Celtis occidentalis L.wiązowiec zachodni
  • Celtis paniculata (Endl.) Planch.
  • Celtis reticulata Torr.
  • Celtis schippii
  • Celtis sinensis Planch. (syn. C. japonica Planch., C. sinensis var. japonica (Planch.) Nakai, C. tetrandra ssp. sinensis (Roxb.) Y. C. Tang)
  • Celtis tala Gillet ex Planch.
  • Celtis tenuifolia Nutt.
  • Celtis tetranda Roxb.
  • Celtis tournefortii L.
  • Celtis triflora
  • Celtis trinervia[6][7]

Przypisy

  1. a b Stevens P.F: Angiosperm Phylogeny Website (ang.). 2001–. [dostęp 2010-01-21].
  2. a b Barbara Petrozolin-Skowrońska: Encyklopedia popularna PWN. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1998, s. 425. ISBN 83-7129-541-3.
  3. a b Bruno T. Kremer: Drzewa. Warszawa: Świat Książki, 1996, s. 148. ISBN 83-7129-141-8.
  4. Celtis information from NPGS/GRIN. [dostęp 2010-02-15].
  5. Crescent Bloom: Systematyka rodzaju Celtis (ang.). The Compleat Botanica. [dostęp 2009-04-25].
  6. Celtis ehrenbergiana (Klotzsch) Liebm.. W: Germplasm Resources Information Network [on-line]. USDA, 2002-01-10. [dostęp 16 kwietnia, 2009].
  7. Celtis sinensis Pers.. W: Germplasm Resources Information Network [on-line]. USDA. [dostęp 2 lipca, 2009].
ترخيص
cc-by-sa-3.0
حقوق النشر
Autorzy i redaktorzy Wikipedii
النص الأصلي
زيارة المصدر
موقع الشريك
wikipedia POL

Wiązowiec (roślina): Brief Summary ( البولندية )

المقدمة من wikipedia POL
 src= Celtis australis  src= Celtis sinensis  src= Celtis reticulata

Wiązowiec, obrostnica (Celtis L.) – rodzaj liczący około 60–70 gatunków drzew liściastych zaliczana w systemie APG II do rodziny konopiowatych (Cannabaceae). Występuje powszechnie w ciepłych regionach o klimacie umiarkowanym na półkuli północnej, w południowej Europie, Azji Południowej i Wschodniej, w Ameryce Północnej i Południowej oraz w południowej części Afryki.

ترخيص
cc-by-sa-3.0
حقوق النشر
Autorzy i redaktorzy Wikipedii
النص الأصلي
زيارة المصدر
موقع الشريك
wikipedia POL

Celtis ( البرتغالية )

المقدمة من wikipedia PT
ترخيص
cc-by-sa-3.0
حقوق النشر
Autores e editores de Wikipedia
النص الأصلي
زيارة المصدر
موقع الشريك
wikipedia PT

Celtis: Brief Summary ( البرتغالية )

المقدمة من wikipedia PT

Celtis é um género botânico pertencente à família Cannabaceae.

ترخيص
cc-by-sa-3.0
حقوق النشر
Autores e editores de Wikipedia
النص الأصلي
زيارة المصدر
موقع الشريك
wikipedia PT

Bäralmssläktet ( السويدية )

المقدمة من wikipedia SV


Bäralmssläktet (Celtis) [1][2] är ett släkte av hampväxter. Bäralmar ingår i familjen hampväxter.[1]


Bäralmar i alfabetisk ordning[1]

Bildgalleri

Källor

  1. ^ [a b c] Roskov Y., Kunze T., Orrell T., Abucay L., Paglinawan L., Culham A., Bailly N., Kirk P., Bourgoin T., Baillargeon G., Decock W., De Wever A., Didžiulis V. (ed) (27 april 2014). ”Species 2000 & ITIS Catalogue of Life: 2014 Annual Checklist.”. Species 2000: Reading, UK. http://www.catalogueoflife.org/annual-checklist/2014/browse/tree/id/17240338. Läst 26 maj 2014.
  2. ^ http://skud.slu.se/Skud/ReportPlant?skudNumber=409 Läst 1 april 2015


Externa länkar

ترخيص
cc-by-sa-3.0
حقوق النشر
Wikipedia författare och redaktörer
النص الأصلي
زيارة المصدر
موقع الشريك
wikipedia SV

Bäralmssläktet: Brief Summary ( السويدية )

المقدمة من wikipedia SV


Bäralmssläktet (Celtis) är ett släkte av hampväxter. Bäralmar ingår i familjen hampväxter.


ترخيص
cc-by-sa-3.0
حقوق النشر
Wikipedia författare och redaktörer
النص الأصلي
زيارة المصدر
موقع الشريك
wikipedia SV

Çitlembik ( التركية )

المقدمة من wikipedia TR
 src=
Bu madde herhangi bir kaynak içermemektedir. Lütfen güvenilir kaynaklar ekleyerek bu maddenin geliştirilmesine yardımcı olunuz. Kaynaksız içerik itiraz konusu olabilir ve kaldırılabilir.

Çitlembik (Celtis), yaklaşık 60-70 tür barındıran, her yıl yaprak döken bir ağaç cinsidir. Kuzey Yarıkürenin ılıman iklime sahip bölgelerine yayılmış, güney Avrupa, güney ve doğu Asya, güney ve orta Kuzey Amerika, ve güney ve orta Afrika'da bulunan bir bitkidir. Genellikle orta büyüklükte ağaçlardır, boyları 10-25 metre uzunluğundadır, nadiren 40 metre uzunluğa ulaşabilirler.

Eskiden Ulmaceae familyası veya kendi familyası olan Celtidaceae'ye yerleştirilse de, APG (Angiosperm Phylogeny Group) tarafından yapılan genetik analizler sonucu Cannabaceae familyasına yerleştirmenin en uygun olduğu ortaya çıkmış ve cins bu familyaya yerleştirilmiştir.

Basit yaprakları yaklaşık 3–15 cm uzunluğunda, yumurta şeklinde, sivri uçlu ve kenarları tırtıklıdır.

Meyvesi sert çekirdekli-eriksi, 6–10 mm çapındadır ve birçok hayvan türü tarafından yenilebilir; kuru ama tatlı bir tada sahiptir.

Bazı türleri süs ağacı olarak yetiştirilmekte ve susuzluğa karşı dayanıklılığı için tercih edilmektedir.

İstanbul'da bu ağaca "çitlenbik" denir. Ancak, Akdeniz ve Ege bölgelerinde "çitlenbik" adı Pistacia terebinthus için kullanılır.

Hekimhan, Malatya ve Sivas dolaylarında bu ağaca "Dağın" adı verilmektedir. Geçmişte çocuklar bu meyvenin çekirdeklerini "Dağın atacağı" isimli dolmakalem kalınlığında 30 cm uzunluğunda bir borucuk ile hedeflere atarlardı.

Türler

ترخيص
cc-by-sa-3.0
حقوق النشر
Wikipedia yazarları ve editörleri
النص الأصلي
زيارة المصدر
موقع الشريك
wikipedia TR

Çitlembik: Brief Summary ( التركية )

المقدمة من wikipedia TR

Çitlembik (Celtis), yaklaşık 60-70 tür barındıran, her yıl yaprak döken bir ağaç cinsidir. Kuzey Yarıkürenin ılıman iklime sahip bölgelerine yayılmış, güney Avrupa, güney ve doğu Asya, güney ve orta Kuzey Amerika, ve güney ve orta Afrika'da bulunan bir bitkidir. Genellikle orta büyüklükte ağaçlardır, boyları 10-25 metre uzunluğundadır, nadiren 40 metre uzunluğa ulaşabilirler.

Eskiden Ulmaceae familyası veya kendi familyası olan Celtidaceae'ye yerleştirilse de, APG (Angiosperm Phylogeny Group) tarafından yapılan genetik analizler sonucu Cannabaceae familyasına yerleştirmenin en uygun olduğu ortaya çıkmış ve cins bu familyaya yerleştirilmiştir.

Basit yaprakları yaklaşık 3–15 cm uzunluğunda, yumurta şeklinde, sivri uçlu ve kenarları tırtıklıdır.

Meyvesi sert çekirdekli-eriksi, 6–10 mm çapındadır ve birçok hayvan türü tarafından yenilebilir; kuru ama tatlı bir tada sahiptir.

Bazı türleri süs ağacı olarak yetiştirilmekte ve susuzluğa karşı dayanıklılığı için tercih edilmektedir.

İstanbul'da bu ağaca "çitlenbik" denir. Ancak, Akdeniz ve Ege bölgelerinde "çitlenbik" adı Pistacia terebinthus için kullanılır.

Hekimhan, Malatya ve Sivas dolaylarında bu ağaca "Dağın" adı verilmektedir. Geçmişte çocuklar bu meyvenin çekirdeklerini "Dağın atacağı" isimli dolmakalem kalınlığında 30 cm uzunluğunda bir borucuk ile hedeflere atarlardı.

ترخيص
cc-by-sa-3.0
حقوق النشر
Wikipedia yazarları ve editörleri
النص الأصلي
زيارة المصدر
موقع الشريك
wikipedia TR

Chi Cơm nguội ( الفيتنامية )

المقدمة من wikipedia VI
Sếu còn có nghĩa khác, xem bài Sếu (định hướng).
Cơm nguội còn có nghĩa khác, xem bài Cơm nguội (định hướng).

Chi Cơm nguội, chi Phác, chi Ma trá hoặc chi Sếu (danh pháp khoa học: Celtis) là một chi của khoảng 60-70 loài cây gỗ với lá sớm rụng, phổ biến khá rộng trong các khu vực ôn đới ấm, nhiệt đới của Bắc bán cầu, tại Nam Âu, miền nam và Đông Á, miền nam và miền trung Bắc Mỹ cũng như kéo dài tới khu vực miền trung châu Phi. Nói chung, chúng là các cây gỗ kích thước trung bình, cao tới 10–25 m, ít khi cao tới 40 m. Bài này lấy tên gọi Cơm nguội là chính.

Trong phân loại, trước đây chúng được xếp vào họ Du (Ulmaceae) hoặc trong họ của chính chúng là họ Cơm nguội (Celtidaceae), nhưng các phân tích bộ gen do Angiosperm Phylogeny Group tiến hành đã chứng minh chúng tốt nhất nên đặt vào họ Gai dầu (Cannabaceae).

Lá của chúng là loại lá đơn, mọc so le, dài khoảng 3–15 cm, hình trứng nhọn đầu với phần đỉnh lá nhọn kéo dài, mép lá có khía răng cưa cách đều.

Quả là loại quả hạch nhỏ, đường kính 6–10 mm, ở nhiều loài là ăn được, với vị hơi khô nhưng ngọt, tương tự như ở quả chà là.

Một vài loài được trồng làm cây cảnh, đáng chú ý vì khả năng chống chịu hạn khá tốt của chúng. Lưu ý không nhầm các loại phác này với hậu phác tức vỏ cây mộc lan (Magnolia officinalis) dùng làm thuốc trong y học cổ truyền Trung Hoa. Tên gọi phác có nguồn gốc từ tiếng Trung 朴 (bính âm: pò).

Một số loài

Hình ảnh

Chú thích

Tham khảo

 src= Wikimedia Commons có thư viện hình ảnh và phương tiện truyền tải về Chi Cơm nguội
ترخيص
cc-by-sa-3.0
حقوق النشر
Wikipedia tác giả và biên tập viên
النص الأصلي
زيارة المصدر
موقع الشريك
wikipedia VI

Chi Cơm nguội: Brief Summary ( الفيتنامية )

المقدمة من wikipedia VI
Sếu còn có nghĩa khác, xem bài Sếu (định hướng). Cơm nguội còn có nghĩa khác, xem bài Cơm nguội (định hướng).

Chi Cơm nguội, chi Phác, chi Ma trá hoặc chi Sếu (danh pháp khoa học: Celtis) là một chi của khoảng 60-70 loài cây gỗ với lá sớm rụng, phổ biến khá rộng trong các khu vực ôn đới ấm, nhiệt đới của Bắc bán cầu, tại Nam Âu, miền nam và Đông Á, miền nam và miền trung Bắc Mỹ cũng như kéo dài tới khu vực miền trung châu Phi. Nói chung, chúng là các cây gỗ kích thước trung bình, cao tới 10–25 m, ít khi cao tới 40 m. Bài này lấy tên gọi Cơm nguội là chính.

Trong phân loại, trước đây chúng được xếp vào họ Du (Ulmaceae) hoặc trong họ của chính chúng là họ Cơm nguội (Celtidaceae), nhưng các phân tích bộ gen do Angiosperm Phylogeny Group tiến hành đã chứng minh chúng tốt nhất nên đặt vào họ Gai dầu (Cannabaceae).

Lá của chúng là loại lá đơn, mọc so le, dài khoảng 3–15 cm, hình trứng nhọn đầu với phần đỉnh lá nhọn kéo dài, mép lá có khía răng cưa cách đều.

Quả là loại quả hạch nhỏ, đường kính 6–10 mm, ở nhiều loài là ăn được, với vị hơi khô nhưng ngọt, tương tự như ở quả chà là.

Một vài loài được trồng làm cây cảnh, đáng chú ý vì khả năng chống chịu hạn khá tốt của chúng. Lưu ý không nhầm các loại phác này với hậu phác tức vỏ cây mộc lan (Magnolia officinalis) dùng làm thuốc trong y học cổ truyền Trung Hoa. Tên gọi phác có nguồn gốc từ tiếng Trung 朴 (bính âm: pò).

ترخيص
cc-by-sa-3.0
حقوق النشر
Wikipedia tác giả và biên tập viên
النص الأصلي
زيارة المصدر
موقع الشريك
wikipedia VI

Каркас (дерево) ( الروسية )

المقدمة من wikipedia русскую Википедию
У этого термина существуют и другие значения, см. Каркас.
Царство: Растения
Подцарство: Зелёные растения
Отдел: Цветковые
Надпорядок: Rosanae
Порядок: Розоцветные
Семейство: Коноплёвые
Род: Каркас
Международное научное название

Celtis L.

Синонимы
Momisia F.Dietr.[2]
Типовой вид Wikispecies-logo.svg
Систематика
на Викивидах
Commons-logo.svg
Изображения
на Викискладе
ITIS 19039NCBI 13408EOL 72119GRIN g:2226IPNI 40745-1FW 53532

Карка́с (лат. Céltis) — род листопадных, реже вечнозелёных деревьев семейства Коноплёвые (Cannabaceae).

Распространение и экология

Question book-4.svg
В этом разделе не хватает ссылок на источники информации.
Информация должна быть проверяема, иначе она может быть поставлена под сомнение и удалена.
Вы можете отредактировать эту статью, добавив ссылки на авторитетные источники.
Эта отметка установлена 19 января 2019 года.

Представители рода произрастают в тропиках и засушливых районах умеренной зоны западного и восточного полушарий.

Обычно растут на открытых склонах, с сухой каменистой почвой, в нижней полосе лесного пояса на скалах или опушках леса, чаще на известь содержащих горных породах.

Растёт медленно. Живёт до 500 лет.

Виды Каркаса используются в качестве пищевых растений гусеницами некоторых чешуекрылых. По большей части это бабочки семейства нимфалид, из них наиболее часто выделяют род Libythea и некоторых из подсемейства Apaturinae:


а также один вид семества Saturniidae

Фитопатогенный базидиомицетный гриб Perenniporia celtis впервые был описан как паразитирующий на Каркасе. Некоторым видам Каркаса угрожает разрушение среды обитания.

Ботаническое описание

Эти деревья обычно среднего размера высотой до 10—25 м, редко до 40 м.

Листорасположение очерёдное. Листья простые, жёсткие, плотные, несимметричные, длиной 3—15 см, овально-заострённой формы и равномерно распределёнными по краям зубцами и 3 жилками в основании.

Небольшие обоеполые и тычиночные цветки появляются ранней весной. Мужские цветки более длинные и распушённые. Женские цветки зеленоватые и более округлые. Околоцветник простой, четырёх-семичленный. Расположенные в пазухах листьев или в верхней части побегов обоеполые цветки имеют четыре—семь тычинок и верхнюю одногнёздную завязь с двумя крупными железистыми рыльцами; тычиночные цветки с четырьмя—семью тычинками, собраны в пучки расположенные в нижней части годичного побега.

Плод представляет собой небольшую, почти шаровидную костянку диаметром 6—10 мм, с ячеистой или морщинистой косточкой и суховатой, но сладкой мякотью, съедобную у многих видов. Семена с небольшим эндоспермом и зародышем с широкими плоскими семядолями. Плоды по созревании долго держатся на деревьях.

Цветёт одновременно с листораспусканием. Начинает плодоносить с 10—20 лет.

Celtis sinensis1.jpg
Celtis reticulata 3.jpg
Celtis-occidentalis-fruits.JPG
Слева направо:
Кора в нижней части ствола (Каркас китайский).
Листья (Каркас сетчатый).
Плоды (Каркас западный).

Значение и применение

Несколько видов выращиваются как декоративные деревья, ценимые за их стойкость к засухе. Они часто становятся достопримечательностями в дендрариях и ботанических садах, в особенности Северной Америке. Каркас используются для озеленения ландшафтов и в защитном лесоразведении.

В культуре бонсай используется каркас китайский (Celtis sinensis).

Некоторые виды, включая каркас западный (Celtis occidentalis) и Celtis brasiliensis являются медоносными растениями и источником пыльцы для пчёл.

Дерево имеет крепкую, гибкую, очень твёрдую древесину с серо-бурым ядром, используемую в столярном, резном и токарном деле, идёт на изготовление духовых инструментов.

Ягоды часто употребляются в пищу. Семена содержат масло, напоминающее по вкусу миндальное. Корейский чай gamro cha содержит листья каркаса китайского.

Молодые листья также идут на корм шелковичных червей и скоту; кора — на дубление и окраски кож.

Классификация

Таксономия

Род Каркас входит в семейство Коноплёвые (Cannabaceae) порядка Розоцветные (Rosales).

Предварительно каркас включали в семейство Вязовые (Ulmaceae) или в отдельное семейство Celtidaceae, но согласно системе APG II, он относится к семейству Коноплёвые.


ещё 8 семейств (согласно Системе APG II) около 70 видов порядок Розоцветные род
Каркас
отдел Цветковые, или Покрытосеменные семейство Коноплёвые ещё 44 порядка цветковых растений
(согласно Системе APG II) ещё 9 родов

Виды

По данным The Plant List на 2013 год, род насчитывает около 70 видов[4]:

Примечания

  1. Об условности указания класса двудольных в качестве вышестоящего таксона для описываемой в данной статье группы растений см. раздел «Системы APG» статьи «Двудольные».
  2. По данным сайта GRIN (см. карточку растения).
  3. 1 2 Entry for Celtis L. (англ.). NCU-3e. Names in current use for extant plant genera. Electronic version 1.0 (Sept 24, 1997). Проверено 25 октября 2010. Архивировано 6 июня 2012 года.
  4. Species in Celtis (англ.). The Plant List (2013). Version 1.1. Published on the Internet; http://www.theplantlist.org/. Royal Botanic Gardens, Kew and the Missouri Botanical Garden (2013).
ترخيص
cc-by-sa-3.0
حقوق النشر
Авторы и редакторы Википедии
النص الأصلي
زيارة المصدر
موقع الشريك
wikipedia русскую Википедию

Каркас (дерево): Brief Summary ( الروسية )

المقدمة من wikipedia русскую Википедию
ترخيص
cc-by-sa-3.0
حقوق النشر
Авторы и редакторы Википедии
النص الأصلي
زيارة المصدر
موقع الشريك
wikipedia русскую Википедию

朴属 ( الصينية )

المقدمة من wikipedia 中文维基百科

朴属学名Celtis)是蔷薇目大麻科的一属,约60-70落叶乔木,广泛分布在北半球暖温带地区,以及中非南美洲部分地区[1]:249-252

形态

本属植物一般为10-25高的乔木,稀有40米高,单互生,叶有3-15厘米长,有齿;小,早春开花,雄花长,雌花圆;果实直径6-10毫米的核果,类似,大部分种类可以食用。树皮可用来造

分类

1981年的克朗奎斯特分类法将朴属列入榆科,1998年根据基因亲缘关系分类的APG 分类法单独分出一个科,列入蔷薇目,2003年经过修订的APG II 分类法不承认这个,将本放到大麻科中。

本属与大麻科其它属的关系如下[2][3][4][5]

大麻科 Cannabaceae              

翼朴属 Pteroceltis

   

非洲樸屬 Chaetachme

     

山黄麻属 Trema

     

朴属 Celtis

       

大麻属 Cannabis

   

葎草屬 Humulus

       

山赤麻属 Lozanella

     

白颜树属 Gironniera

     

糙叶树属 Aphananthe

   

主要物种

参考文献

 src= 维基共享资源中相关的多媒体资源:朴属
  1. ^ Keeler, Harriet L. (1900): Our Native Trees and How to Identify Them. Charles Scriber's Sons, New York.
  2. ^ Sytsma, Kenneth J.; Morawetz, Jeffery; Pires, J. Chris; Nepokroeff, Molly; Conti, Elena; Zjhra, Michelle; Hall, Jocelyn C. & Chase, Mark W., Urticalean rosids: Circumscription, rosid ancestry, and phylogenetics based on rbcL, trnLF, and ndhF sequences, Am J Bot, 2002, 89 (9): 1531–1546, PMID 21665755, doi:10.3732/ajb.89.9.1531
  3. ^ Zavada MS, Kim M. Phylogenetic analysis of Ulmaceae. Plant Syst Evol. 1996, 200 (1): 13–20. doi:10.1007/BF00984745.
  4. ^ Yesson C, Russell SJ, Parrish T, Dalling JW, Garwood NC. Phylogenetic framework for Trema (Celtidaceae). Plant Syst Evol. 2004, 248 (1): 85–109. doi:10.1007/s00606-004-0186-3.
  5. ^ Yang M-Q, van Velzen R, Bakker FT, Sattarian A, Li D-Z, Yi T-S. Molecular phylogenetics and character evolution of Cannabaceae. Taxon. 2013, 62 (3): 473–485. doi:10.12705/623.9.
  • Brower, Andrew V.Z. (2006): Problems with DNA barcodes for species delimitation:‘ten species’ of Astraptes fulgerator reassessed (Lepidoptera: Hesperiidae). Systematics and

Biodiversity 4(2): 127–132. doi:10.1017/S147720000500191X PDF fulltext

外部链接

 title=
ترخيص
cc-by-sa-3.0
حقوق النشر
维基百科作者和编辑
النص الأصلي
زيارة المصدر
موقع الشريك
wikipedia 中文维基百科

朴属: Brief Summary ( الصينية )

المقدمة من wikipedia 中文维基百科

朴属(学名:Celtis)是蔷薇目大麻科的一属,约60-70落叶乔木,广泛分布在北半球暖温带地区,以及中非南美洲部分地区:249-252。

ترخيص
cc-by-sa-3.0
حقوق النشر
维基百科作者和编辑
النص الأصلي
زيارة المصدر
موقع الشريك
wikipedia 中文维基百科

팽나무속 ( الكورية )

المقدمة من wikipedia 한국어 위키백과

팽나무속남유럽, ·동아시아, 북아메리카 중부에 이르는 북반구와 중·남부 아프리카와 같이 온대 기후에 널리 퍼져 있으며, 약 60~70종의 갈잎나무를 종으로 거느리는 속이다.

예전엔 느릅나무과(Ulmaceae)에 넣거나, 따로 팽나무과(Celtidaceae)로 분류하기도 했지만, 지금은 APG II 체계(2003)에 따라 삼과(Cannabaceae)로 분류한다.

하위 종

외부 링크

 title=
ترخيص
cc-by-sa-3.0
حقوق النشر
Wikipedia 작가 및 편집자
النص الأصلي
زيارة المصدر
موقع الشريك
wikipedia 한국어 위키백과

팽나무속: Brief Summary ( الكورية )

المقدمة من wikipedia 한국어 위키백과

팽나무속은 남유럽, ·동아시아, 북아메리카 중부에 이르는 북반구와 중·남부 아프리카와 같이 온대 기후에 널리 퍼져 있으며, 약 60~70종의 갈잎나무를 종으로 거느리는 속이다.

예전엔 느릅나무과(Ulmaceae)에 넣거나, 따로 팽나무과(Celtidaceae)로 분류하기도 했지만, 지금은 APG II 체계(2003)에 따라 삼과(Cannabaceae)로 분류한다.

ترخيص
cc-by-sa-3.0
حقوق النشر
Wikipedia 작가 및 편집자
النص الأصلي
زيارة المصدر
موقع الشريك
wikipedia 한국어 위키백과