Ιμπρεσιονισμός και Συμβολισμός:
Κατά το τέλος του 19ου αιώνα εδραιώνεται ο ιμπρεσιονισμός ως κυρίαρχη τεχνοτροπία σε ολόκληρη την Ευρώπη. Η κυριαρχία της στιγμής πάνω στη διάρκεια και στην ύπαρξη ,η εντύπωση ότι κάθε όραμα είναι μοναδικό και εξαφανίζεται γρήγορα ,είναι η απλούστερη περιγραφή ενός ρυθμού που σηματοδοτεί την πλήρη ανατροπή της στατικής μεσαιωνικής θεωρίας. Ο ιμπρεσιονισμός ως λογοτεχνική τεχνοτροπία ,του οποίου οι κύριοι εκπρόσωποι μεταξύ άλλων είναι στην Ιταλία ο Γκαμπριέλε ντ΄Ανούντσιο, στη Γαλλία οι αδερφοί Εδμόνδος και Ζυλ Υό ντε Γκονκούρ, προσπαθεί – όπως και στη ζωγραφική – να αποδώσει πιστά υποκειμενικές εντυπώσεις ,διαθέσεις και ψυχικές καταστάσεις σε όλες τις αποχρώσεις και σκιάσεις.
Η προσπάθεια αυτή τελεσφορεί με την απομάκρυνση από την αντικειμενική ,πλήρη απόδοση που ακολουθεί η νατουραλιστικής κατεύθυνσης νοοτροπία και μέσω του εξευγενισμού των γλωσσικών δυνατοτήτων έκφρασης. Στη γαλλική λογοτεχνία τα συμβολικά χαρακτηριστικά της ποίησης είναι εκφραστικότερα από τα ιμπρεσιονιστικά ,αν και είναι δύσκολο να γίνουν μεμονωμένες οριοθετήσεις.
Ποίηση για το προερχόμενο από τον ποιητικό κύκλο του Στεφάν Μαλλαρμέ κίνημα του Συμβολισμού, δεν σημαίνει τίποτα πέρα από την έκφραση των σχέσεων που η ίδια η γλώσσα δημιουργεί από μόνη της. Έτσι ο Μαλλαρμέ θεωρεί ότι ποίηση είναι ο υπαινιγμός αιωρούμενων, πάντα εξαφανιζόμενων εικόνων. Ο ίδιος γράφει ποιήματα χωρίς να γνωρίζει ακριβώς προς τα πού θα οδηγήσει τον πρώτο στίχο. Αυτή η «καθαρή» ποίηση εκφράζει ότι δεν είναι υποχρεωτικά αναγκαία η γνώση ολόκληρου του ποιήματος για το ποιητικό αποτέλεσμα. Η απόσταση του ποιητή από την πραγματικότητα ,που μεγαλώνει ακόμη περισσότερο από την επιζητούμενη δυσκολία της ποιητικής ,είναι μία συνειδητή απομάκρυνση από την αστική ζωή ,που οδηγεί σύμφωνα με την εκφραζόμενη ιδεολογία της στη δημιουργία ενός νέου τύπου , του «Μποέμ» ,ο οποίος επιδεικνύει σκόπιμα παραμέληση. Ανάλογο με αυτό το φαινόμενο είναι στη Μεγ.Βρετανία ο «Δανδής» ,που με την υπερτονισμένη κομψότητά του εκφράζει εμφανέστατα την στάση του απέναντι στη ζωή. Η σκόπιμα πλήρως εξεζητημένη και προσεγμένη εμφάνιση του «Δανδή» ανταποκρίνεται στην αισθητική της αγγλικής τέχνης.
Iμπρεσιονισμός 