Bardzo ciekawa książka, choć nie jestem pewna, co autor miał na myśli. Mark Lilla przedstawia dzieje „wielkiej separacji”, czyli wycofywania teologii politycznej z praktyki państw nowożytnych. Od czasów „Lewiatana” Hobbesa żywy był postulat odłączenia spraw dogmatów religijnych i interpretacji słowa objawionego od życia politycznego. Losy i realizacja tego postulatu przebiegały różnie w różnych krajach w świecie zachodnim. Niektórzy myśliciele, np. Rousseau, uważali, że odłączenie dbałości o interpretację dogmatów od zadań władzy politycznej wspierającej w tym Kościół, przysłuży się i życiu politycznemu i Kościołowi, a właściwie religii. Mimo, że czytałam z zaciekawieniem, nie zrozumiałam jednak, według jakiego klucza autor dobrał omawianych autorów, np. zwolenników liberalnej teologii protestanckiej w Niemczech XIX w., i dlaczego poświęcił im tak dużo miejsca, a jednocześnie zdawkowo potraktował kraje anglojęzyczne. Szczególnie interesująco Lilla przedstawia specyficzną próbę powrotu do teologii politycznej na przykładzie przedstawiciela protestantyzmu, Karla Bartha oraz judaizmu, Hermanna Cohena. Może osoby bardziej obeznane w teologii i filozofii religii lepiej sobie z dziełem Lilli poradzą, ale tak czy owak – ciekawe.

Bardzo ciekawa książka, choć nie jestem pewna, co autor miał na myśli. Mark Lilla przedstawia dzieje „wielkiej separacji”, czyli wycofywania teologii politycznej z praktyki państw nowożytnych. Od czasów „Lewiatana” Hobbesa żywy był postulat odłączenia spraw dogmatów religijnych i interpretacji słowa objawionego od życia politycznego. Losy i realizacja tego postulatu...

Kolonialne. Im dłużej czytam artykuły Marka Lilli tym bardziej się przekonuję, że to nie przypadek, że to po prostu stary, dobry biały kolonizator jest.
Vel: Europa bez Włoch, Hiszpanii, I Rzeczpospolitej, Rosji etc. to nie jest Europa. I podtytuły tutaj niewiele zmienią, należałoby raczej w samej pracy napisać, że się słów "Europa", "europejski" używa wyjątkowo wąsko, jako zamiennik na może trzy kraje na krzyż.
W stosunku do tych paru krajów są to uwagi całkiem ciekawe i klarownym, jasnym wywodem przedstawiające poglądy autora na temat ewolucji nowożytnej teologii politycznej - a także tego, czym owa teologia polityczna jest lub nie jest dzisiaj. Na Zachodzie, czyli w tych kilku krajach, do których się autorowi zawęża cała Europa. A pominięcie akurat specyfiki teologii politycznej rosyjskiej lub południowej czy sinusoidalnych niemal związków religii i polityki w I Rzeczpospolitej, a potem w krajach pod zaborami - to jest duża wada książki, która ma ambicje o związkach tronu i ołtarza w Europie mówić; wada tym większa, że autor jej ani razu wprost nie wyraża, wada tym większa, że w kilku miejscach doświadczenia ww. krajów mogłyby spokojnie obalić tezy autora, co czyni milczenie podejrzanym.

Kolonialne. Im dłużej czytam artykuły Marka Lilli tym bardziej się przekonuję, że to nie przypadek, że to po prostu stary, dobry biały kolonizator jest.
Vel: Europa bez Włoch, Hiszpanii, I Rzeczpospolitej, Rosji etc. to nie jest Europa. I podtytuły tutaj niewiele zmienią, należałoby raczej w samej pracy napisać, że się słów "Europa", "europejski" używa wyjątkowo wąsko, jako...

Temat bardzo aktualny - autor porusza sprawę relacji Państwo - Kościół. Pisze jasno, ciekawie. Mnie najbardziej zainteresowały rozdziały o myśli Hobbesa, Rousseau, Kanta i Hegla.

Temat bardzo aktualny - autor porusza sprawę relacji Państwo - Kościół. Pisze jasno, ciekawie. Mnie najbardziej zainteresowały rozdziały o myśli Hobbesa, Rousseau, Kanta i Hegla.

Brakuje obiektywizmu. Brakuje powiązań do jednej z największych religii świata - Islamu. Autor nie zwraca na islam uwagi. Tego tu brakuje.

Brakuje obiektywizmu. Brakuje powiązań do jednej z największych religii świata - Islamu. Autor nie zwraca na islam uwagi. Tego tu brakuje.