De nieuwe Wet Kansspelen op Afstand (Wet Koa): Waar ligt de verantwoordelijkheid?
Beeld: www.casinonieuws.nl

De nieuwe Wet Kansspelen op Afstand (Wet Koa): Waar ligt de verantwoordelijkheid?

Ik werk al jaren als behandelaar in de verslavingszorg. Met name behandel ik mensen met een gokverslaving. Het is dankbaar werk, vooral als je tijdens het behandelproces zichtbare verbeteringen ziet bij zowel de patiënt als zijn/haar omgeving. Wanneer iemand is vastgelopen in gokverslaving heeft dit een enorme impact op alle betrokkenen. Er is niet alleen grote materiële en financiële schade maar ook veel schade op belangrijke levensgebieden zoals gezondheid, relaties, werk en ontwikkeling.

Verslaafd worden is geen bewuste keuze. Niemand staat ’s ochtends op met de gedachte: “Vandaag word ik verslaafd”. Het is een lang proces van ontkenning tot uiteindelijk bewustwording van de verslaving. Met die bewustwording komt ook de verantwoordelijkheid voor de verslaving. Je bent zelf verantwoordelijk voor je verslaving zo je ook zelf verantwoordelijk bent voor je herstel.

Dat klinkt heel stellig maar het is belangrijk dat verslaafden zich niet blijven verschuilen achter omstandigheden, gebeurtenissen uit het verleden of dat ze nu eenmaal de ziekte verslaving hebben. Als je hulp zoekt en consequent toepast wat je aangereikt krijgt dan lukt het je om in herstel te blijven. Je hebt de regie over je eigen leven terug en dus ook over je herstel. Het is niet mijn verdienste als behandelaar als het je lukt om in herstel te blijven. Maar ik heb ook niet gefaald als behandelaar als het je niet lukt. Ik kan je enkel aanreiken wat je nodig hebt. Het is aan jou om dit aan te pakken. Je bent er zelf volledig verantwoordelijk voor. Herstel is een keuze. Jouw keuze.

Als behandelaren staan wij aan de achterkant. Met de achterkant bedoel ik dat wij in de verslavingszorg, logischerwijs, uitsluitend te maken krijgen met mensen die vastgelopen zijn in hun verslaving.

Maar waar er een achterkant is, is er ook een voorkant. En met een voorkant bedoel ik in dit geval de rol van de kansspelaanbieders. De nieuwe Wet Kansspelen op Afstand (Wet Koa) maakt mogelijk dat de Kansspelautoriteit (KSA) onder strikte voorwaarden vergunningen verleent aan aanbieders. Een belangrijke voorwaarde voor het ontvangen van zo’n vergunning is dat de aanbieders een goed verslavingspreventiebeleid hanteren. Oftewel dat de aanbieders zich tot het uiterste inspannen om verslavingsproblematiek te voorkomen bij hun bezoekers. Dat vind ik een hele goede ontwikkeling. “Voorkomen is beter dan genezen”, dat gezegde kennen we allemaal. Echter “genezen” van een verslaving bestaat niet. Eenmaal verslaafd is altijd verslaafd. Als je niet meer gokt blijf je een verslaafde, maar dan in herstel. Het is dus een illusie om te denken dat als iemand een gokverslaving heeft, in behandeling is geweest en het is gelukt om een jaar of zelfs vijf jaar niet te gokken, dat iemand dan weer recreatief zou kunnen gokken. De enige manier om te zorgen dat gokverslaving minder voorkomt is dus “voorkomen”. Helaas denken de meeste kansspelaanbieders daar anders over. Zij hebben de overtuiging dat het wel weer zou moeten kunnen als iemand in herstel is. Onwetendheid, naïviteit of toch een commercieel belang? Daarom vind ik het belangrijk om samen met andere (ervarings)deskundigen mee te denken en te praten over het te voeren Verslavingspreventiebeleid bij de aanbieders. Met de intentie invloed te kunnen uitoefenen en daarmee gokverslavingen – en alle schrijnende gevolgen van dien waar ik als behandelaar dagelijks mee geconfronteerd word – te voorkomen.

Daarom ben ik lid van Preventiebeleid Kansspelen (PBK) van Holland Casino en lid van de Raad voor de Kansspel Spelers (RvKS). Zie ook www.rvks.nl

Op deze manier hoop ik, samen met andere (ervarings)deskundigen, ook van betekenis te kunnen zijn aan de voorkant. Want in dit geval is voorkomen niet beter dan genezen, het is zelfs de enige mogelijkheid. 

Ik wil afsluiten met nogmaals te benadrukken dat het ontstaan van een gokverslaving primair de verantwoordelijkheid is van de verslaafde zelf. Je mag en kan niet wijzen naar de gokaanbieder en daar de schuld bij neerleggen. Een alcoholverslaafde kan de schuld ook niet bij de supermarkt of slijterij neerleggen. Maar het is wel onze gezamenlijke (overheid, aanbieders en spelers) verantwoordelijkheid om bij te dragen aan het voorkomen daarvan.

Jolanda Vis-Sturkenboom

Owner, Huidverzorgingsstudio Sérénité

3 j

Duidelijk Bas! Mooi geschreven en duidelijke taal voor iedereen☺️

Daan Zeeger Deenik

Manager Program and Development at SolutionS, Psychologist, CEO MatirSoft

3 j

Volledig eens #BasBrons

André Rombout

Entrepreneur, coach, personal, business, executive

3 j

Wat een inzicht geeft dit stuk Bas. Duidelijk en scherp geformuleerd.

Marco Vogel

Accountmanager bij Speed Clean Mobile

3 j

Top artikel Bas. Ik hoop dat veel mensen hier baat bij zullen hebben!

Miriam Diekman

Oprichter, Aandeelhouder en Bestuurder van The Care Center BV (eigenaar van Spoor6 & Spoor8) Bestuurder van Spoor6 BV & Refind Yourself BV

3 j

Goed Bas!

Meld u aan als u commentaar wilt bekijken of toevoegen