Aglaophamus
| Aglaophamus | |||
| Kinberg, 1866 | |||
_001.jpeg)
| |||
| Systematyka | |||
| Domena | |||
|---|---|---|---|
| Królestwo | |||
| Typ | |||
| Gromada | |||
| Podgromada | |||
| Rząd | |||
| Rodzina | |||
| Rodzaj |
Aglaophamus | ||
| Typ nomenklatoryczny | |||
|
Aglaophamus lyratus Kinberg, 1866 | |||
| Synonimy | |||
| |||
Aglaophamus – rodzaj wieloszczetów z rzędu Phyllodocida i rodziny Nephtyidae.
Morfologia[edytuj | edytuj kod]
_001.jpeg)
Wieloszczety o ciele długim i wąskim, w przekroju czworokątnym, pozbawionym łusek[1]. Prostomium jest zaopatrzone w jedną parę czułków i jedną parę bardzo krótkich głaszczków[1][2]. Gardziel ma część wywracającą się na zewnątrz (ryjek) wyposażoną w parę bocznych szczęk[1], od 14 do 22 podłużnych rzędów papilli subterminalnych[2] oraz papille terminalne[1]. Proksymalna część gardzieli jest gładka, pozbawiona papilli[2]. Parapodia są dobrze widoczne, zbudowane z dwóch gałęzi – grzbietowego notopodium i brzusznego neuropodium. Płaty acikularne parapodiów są ostro zakończone i zaopatrzone w zakrzywione na wierzchołkach acikule[1][2]. W przestrzeń pomiędzy notopodium i neuropodium danego parapodium (przestrzeń interramalna) wrastają zakrzywione lub odchylone skrzela z przekształconych cirrusów wyrastających z brzusznej strony notopodiów. Na parapodiach obecne są szczecinki z zadziorami, natomiast szczecinki lirowate mogą występować lub nie[2].
Taksonomia[edytuj | edytuj kod]
Rodzaj ten wprowadzony został w 1866 roku przez Johana Gustafa Hjalmara Kinberga jako takson monotypowy z jednym, opisanym w tej samej publikacji gatunkiem, Aglaophamus lyratus. W tej samej publikacji opisany został również monotypowy rodzaj Aglaopheme[3][4], który zsynonimizowano później z Aglaophamus[4]. Do rodzaju tego zalicza się 53 opisane gatunki[4]:
- Aglaophamus agilis (Langerhans, 1880)
- Aglaophamus amakusaensis Imajima & Takeda, 1985
- Aglaophamus australiensis (Fauchald, 1965)
- Aglaophamus circinata (Verrill in Smith & Harger, 1874)
- Aglaophamus dibranchis (Grube, 1877)
- Aglaophamus dicirroides Fauchald, 1968
- Aglaophamus digitatus Hartman, 1967
- Aglaophamus elamellatus (Eliason, 1951)
- Aglaophamus erectanoides Hartmann-Schröder, 1965
- Aglaophamus erectans Hartman, 1950
- Aglaophamus eugeniae Fauchald, 1972
- Aglaophamus fabrun Franco & Rizzo, 2016
- Aglaophamus foliocirrata Rainer & Kaly, 1988
- Aglaophamus foliosa Pérez-Torrijos, Hernández-Alcántara & Solís-Weiss, 2009
- Aglaophamus foliosus Hartman, 1967
- Aglaophamus fossae Fauchald, 1972
- Aglaophamus gippslandicus Rainer & Hutchings, 1977
- Aglaophamus groenlandiae Hartman, 1967
- Aglaophamus hedlandensis Rainer & Kaly, 1988
- Aglaophamus heteroserrata Hartmann-Schröder, 1965
- Aglaophamus igalis Hartman, 1965
- Aglaophamus japonicus Imajima & Takeda, 1985
- Aglaophamus jeffreysii (McIntosh, 1885)
- Aglaophamus juvenalis (Kinberg, 1866)
- Aglaophamus lobatus Imajima & Takeda, 1985
- Aglaophamus longicephalus Hartman, 1976
- Aglaophamus longicirrata Pérez-Torrijos, Hernández-Alcántara & Solís-Weiss, 2009
- Aglaophamus lutreus (Baird, 1871)
- Aglaophamus lyratus Kinberg, 1866
- Aglaophamus lyrochaeta (Fauvel, 1902)
- Aglaophamus macroura (Schmarda, 1861)
- Aglaophamus malmgreni (Théel, 1879)
- Aglaophamus munamaorii (Gibbs, 1971)
- Aglaophamus orientalis Fauchald, 1968
- Aglaophamus paucilamellata Fauchald, 1972
- Aglaophamus peruana (Hartman, 1940)
- Aglaophamus phuketensis Nateewathana & Hylleberg, 1986
- Aglaophamus polyphara (Schmarda, 1861)
- Aglaophamus posterobranchus Hartman, 1967
- Aglaophamus profundus Rainer & Hutchings, 1977
- Aglaophamus pulcher (Rainer, 1991)
- Aglaophamus sinensis (Fauvel, 1932)
- Aglaophamus surrufa Fauchald, 1972
- Aglaophamus tabogensis (Monro, 1933)
- Aglaophamus tepens Fauchald, 1968
- Aglaophamus toloensis Ohwada, 1992
- Aglaophamus trissophyllus (Grube, 1877)
- Aglaophamus uruguayi Hartman, 1953
- Aglaophamus urupani Nateewathana & Hylleberg, 1986
- Aglaophamus verrilli (McIntosh, 1885)
- Aglaophamus victoriae Rainer & Kaly, 1988
- Aglaophamus vietnamensis Fauchald, 1968
- Aglaophamus virginis (Kinberg, 1865)
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d e Kristian Fauchald: The Polychaete Worms. Definitions and Keys to the Orders, Families and Genera. Natural History Museum of Los Angeles County, The Allan Hancook Fundation (University of Southern California), 1997.
- ↑ a b c d e Kylie Dixon-Bridges, William Gladstone, Pat Hutchings. One new species of Micronephthys Friedrich, 1939 and one new species of Nephtys Cuvier, 1817 (Polychaeta: Phyllodocida: Nephtyidae) from eastern Australia with notes on Aglaophamus australiensis (Fauchald, 1965) and a key to all Australian species. „Zootaxa”. 3872 (5), s. 513-540, 2014. DOI: 10.11646/zootaxa.3872.5.5.
- ↑ J.G.H. Kinberg. Annulata Nova. Continuatio. (various errantia & sedentaria). „Öfversigt af Königlich Vetenskapsakademiens förhandlingar, Stockholm”. 22 (4), s. 239-258, 1866.
- ↑ a b c G. Read, K. Fauchald: Aglaophamus Kinberg, 1866. [w:] World Polychaeta database (World Register of Marine Species) [on-line]. [dostęp 2021-10-30].