Η επιχείρηση των Ελλήνων και Ρώσων ανταρτών με επικεφαλής τον Εγγλέζο Ουίλιαμ Στάνλει Μος, έχει ολοκληρωθεί στη Δαμάστα, το σαμποτάζ πέτυχε και μένει η οπισθοχώρηση όλων ώστε να λήξει όσο γίνεται πιο αναίμακτα η σπουδαία αυτή Αντιστασιακή πράξη.

Ηταν 8 Αυγούστου του 1944.Το τανκ των Γερμανών έχει στραφεί προς τις κορυφογραμμές και βάλλει αδιάκοπα προς τη μεριά των ανταρτών. Ο Ρώσος αντάρτης Βάνια θα ρίχνει χειροβομβίδες προς το τανκ καλύπτοντας την οπισθοχώρηση των συντρόφων του και θα πέσει νεκρός από μια ριπή. Σε παρόμοια κατάσταση και ο Εμμανουήλ Σπιθούρης ή Νταμπακομανώλης που θα βληθεί από εμπρηστικό βλήμα στην κοιλιακή χώρα και θα ξαπλώσει αιμόφυρτος και ημιθανής πριν προλάβει να οπισθοχωρήσει.

Ο Κώστας Κεφαλογιάννης ή Κουντόκωστας έχει καταφέρει να φτάσει ψηλά, προς τη μέση της κορυφογραμμής και να μην κινδυνεύει πλέον από τις ριπές του τανκ όταν συναντάει εκεί τον Γιώργο Τυράκη.

-Είδες τον δικό σου τον Ανωγειανό που τραυματίστηκε, τον Σπιθούρη; θα του πει ο Γιώργος Τυράκης. Είναι εκείνες οι στιγμές που στη δίνη του πολέμου, κάποιος δεν υπολογίζει τη ζωή του, βάζει πάνω από όλα την συντροφικότητα και το καλό του αγώνα και παίρνει την απόφαση.

-Εγώ θα πάω και θα προσπαθήσω να τον σώσω, θα πει ο Κουντόκωστας στον Τυράκη με κοφτή φωνή.

-Μην πας, μπορεί ήδη να είναι ποθαμένος, έχει τραυματιστεί βαριά θα του απαντήσει ο σύντροφος του.

-Εγώ θα πάω! Ξαναλέει ο Κουντόκωστας.

Μετά από σύρσιμο στην κακοτράχαλη πλαγιά και αγωνιώδη αναζήτηση, οι δυο Ανωγειανοί αντάρτες θα συναντηθούν, ο Κώστας Κεφαλογιάννης θα σύρει από το χέρι τον Νταμπακομανώλη, θα τον επιδέσει πρόχειρα και θα αναζητήσει τρόπους να φύγουν και οι δυο από εκεί ζωντανοί, εν μέσω μιας πραγματικής κόλασης από ριπές βλημάτων από τους Γερμανούς. Ο διάλογος των δυο Ανωγειανών θα είναι συγκλονιστικός και θα μείνει στην ιστορία.

-Σε εξορκίζω Κώστα φύγε δεν υπάρχει περίπτωση να σωθώ, θα χαθείς και εσύ. Φύγε! αναφέρει ο Σπιθούρης.

-Όχι δε φεύγω, θα προσπαθήσω να σε βοηθήσω, αναφέρει ο Κεφαλογιάννης και λίγο αργότερα έρχεται ο εξής διάλογος:

-Σε παρακαλώ άμε στο καλό Κώστα, εγώ είμαι ευχαριστημένος που ποθαινω για την πατρίδα, δεν έχω κανένα παράπονο, ούτε η οικογένεια μου να έχει, εγώ το θέλησα και το έπαθα, αναφέρει ο Σπιθούρης.

-Κουράγιο μρε Μανώλη θα προλάβει να πει ο Κουντόκωστας και θα δει το σύντροφο και συγχωριανό του να λιποθυμάει.

Αφού τον έκρυψαν προσωρινά σε ένα πρόχειρο καταφύγιο θα αποχωρήσουν αλλά ο Κουντόκωστας θα επιστρέψει και εν τέλει μαζί με ανθρώπους από τη Δαμάστα θα γλιτώσουν τον Εμμανουήλ Σπιθούρη, που αφού πέρασε μεγάλες περιπέτειες κρυμμένος σε μια τρύπα για οκτώ ημέρες και με την φροντίδα γυναικών και αντρών πατριωτών θα καταφέρει να επιζήσει και η ιστορία του να γίνει θρύλος και παράδειγμα πίστης και αγάπης για την πατρίδα. Οι δυο τους, ο Εμμανουήλ Σπιθούρης και ο Κώστας Κεφαλογιάννης θα παραμείνουν έμπιστοι φίλοι μέχρι το τέλος της ζωής τους αρκετά χρόνια μετά τον πόλεμο. Αθάνατοι!

Δείτε στην παρακάτω παραγωγή του Δήμου Ανωγείων σε σκηνοθεσία του Λευτέρη Χαρωνίτη, όλο το χρονικό του σαμποτάζ της Δαμάστας όπου ακούγονται οι ζωντανές μαρτυρίες και των δυο ανδρών. Οι συνεντεύξεις είχαν δοθεί από τον Εμμανουήλ Σπιθούρη στον δημοσιογράφο του ΚΡΗΤΗ TV Κωστή Παπαγεωργίου και του Κώστα Κεφαλογιάννη στον δημοσιογράφο Αντώνη Σανουδάκη.

https://www.youtube.com/watch?v=iuZE1y5xuf4