Ocena genotoksyczności stanowi kluczowy element oceny bezpieczeństwa każdej substancji. Różne testy in vitro są dostępne na różnych etapach rozwoju i akceptacji, ale nie są obecnie uważane za wystarczające do zastąpienia testów na zwierzętach niezbędnych do oceny bezpieczeństwa substancji. W celu ogólnego opracowania tradycyjnego paradygmatu badania genotoksyczności przeprowadzono kilka nowych działań. Obejmują one udoskonalenie istniejących testów, opracowanie nowych testów oraz ustalenie i zbadanie metod optymalizacji dokładności testów in vitro. Ponadto opracowano przydatne narzędzia, takie jak bazy danych lub referencyjne listy chemiczne, aby wspierać postęp w tej dziedzinie.
Ocena genotoksyczności jest kluczowym elementem oceny bezpieczeństwa leków, chemikaliów przemysłowych, pestycydów, biocydów, dodatków do żywności, dodatków kosmetycznych, leków weterynaryjnych, wszystkich substancji w kontekście międzynarodowych przepisów dotyczących ochrony ludzi.
Dostępne są różne dobrze zorganizowane testy in vitro, które z powodzeniem wykorzystano do przewidywania genotoksyczności. Uważa się jednak, że nie zastępują one całkowicie obecnie stosowanych testów na zwierzętach w celu oceny bezpieczeństwa substancji. W ciągu ostatniej dekady na całym świecie przeprowadzono znaczące działania w celu optymalizacji strategii badań genotoksyczności, zarówno w przypadku podstawowej baterii testowej in vitro, jak i testów kontrolnych in vivo. Odzwierciedla to fakt, że nauka postępuje znacznie i zdobyto znaczne doświadczenie w rocznym teście toksykologicznym regulacyjnym 40 w tej dziedzinie. Ponadto potrzeba zapewnienia testów in vitro nie powoduje dużej liczby wyników fałszywie dodatnich, powodując niepotrzebne badania in vivo, co powoduje niepożądane skutki dla dobrostanu zwierząt.
Test genotoksyczności
Test genotoksyczności obejmuje pomiar pierwotnego uszkodzenia DNA, które może być naprawione, a zatem odwracalne, a także wykrycie stałego i nieodwracalnego uszkodzenia (tj. Mutacji genowych i aberracji chromosomowych), które mogą zostać przekazane następnemu pokoleniu, gdy występują w komórkach płciowych. oraz zaburzenie mechanizmów zaangażowanych w utrzymanie integralności genomu. W celu odpowiedniej oceny genotoksyczności należy ocenić trzy główne punkty końcowe (mutacja genowa, strukturalne aberracje chromosomowe i numeryczne aberracje chromosomowe), ponieważ każde z tych zdarzeń odgrywa rolę w karcynogenezie i chorobach dziedzicznych.
Standardowa bateria testowa in vitro obejmuje analizę odwrotnych mutacji bakteryjnych (OECD TG 471) in vitro, test aberracji chromosomowych (OECD TG 473), test mutacji genów komórek ssaków in vitro (OECD TG 476 [Hprt] i TG 490 [MLA / tk]) oraz test mikrojądrowy komórek ssaków in vitro (OECD TG 487) Każdy potwierdzający test kontrolny in vivo powinien obejmować ten sam punkt końcowy, co wyniki pozytywne in vitro. Do najszerzej stosowanych obecnie testów in vivo należą: test mikrojądrowy erytrocytów ssaków (OECD TG 474), test aberracji chromosomalnych szpiku kostnego ssaków (OECD TG 475), analiza mutacji genów somatycznych i komórek zarodkowych transgenicznych gryzoni (OECD TG 488) i in vivo test z alkaliami (OECD TG 489).
Czy można poprawić wyniki testu genotoksyczności?
W celu poprawy ogólnej oceny genotoksyczności poszukuje się kilku opcji. Plan strategiczny mający na celu zapobieganie i ograniczanie wykorzystywania zwierząt w badaniach genotoksyczności, wcześniej różnych przepisach UE, stanie nauki i EURL ECVAM (w oparciu o potrzeby regulacyjne między najnowszymi i bieżącymi działaniami podejmowanymi przez różne organizacje, w tym ECVAM)
Istnieją trzy zalecane testy w różnych sektorach regulacyjnych, które mają trzy zalecenia dotyczące mutacji genów bakteryjnych in vitro, test indukcji mutacji genowej w komórkach ssaków, test baterii indukcyjnej, nieprawidłowość chromosomów in vitro i test mikrojądrowy.