Του Σεβ. Μητροπολίτη Ναϊρόμπης κ. Μακαρίου στην Romfea.gr

Η περίπτωση του Αείμνηστου Μητροπολίτη Διοκλείας Καλλίστου Γουέαρ.

Βρισκόμαστε στη δεκαετία του 70, μόλις τότε είχα αποφοιτήσει από το Ορθόδοξο ρωσικό θεολογικό ινστιτούτο του Αγίου Σεργίου στο Παρίσι, όπου είχα πάει ύστερα από προτροπή και ευλογία του Γέροντα πνευματικού μου π. Σωφρόνιου.

Πέντε χρόνια σε ένα χώρο όπου ανθούσε η Ορθόδοξη ρωσική μυστική θεολογία, που για πολλές δεκαετίες μετά τη ρωσική επανάσταση, φιλοξένησε όλους τους Ρώσους διανοούμενους της εποχής εκείνης.

Ήταν πράγματι μια ξεχωριστή ευλογία για έναν νέο μόλις 20 ετών όπως ήμουν, να ζήσω αυτή την μοναδική εμπειρία της βαθιάς ρωσικής ευσέβειας που με επηρέασε στα υπόλοιπα χρόνια της ζωής μου μέχρι και σήμερα.

Με το πτυχίο λοιπόν του προλύτου της θεολογίας, επισκέφθηκα όπως ήταν φυσικό εκείνον ο οποίος έγινε αιτία να πορευθώ σε αυτό το μυστηριώδες αλλά αποκαλυπτικό μέρος που επηρέασε βασικά όλη μου την υπόλοιπη σταδιοδρομία.

Ο Γεροντάς μου, π. Σωφρόνιος Ζαχάρωφ, με πολύ ενθουσιασμό πήρε στα χέρια του το πτυχίο μου και ευφραινόμενος μου είπε χαρακτηριστικά: ‘’Μπράβο Ανδρέα παιδί μου, δεν στο λέγα, θα τα καταφέρεις’’.

Και εγώ φυσικά απάντησα ότι τώρα ήμουν έτοιμος να επιστρέψω στον τόπο της καταγωγής μου για να εργασθώ σαν καθηγητής.

Ο π. Σωφρόνιος αντέδρασε και μου είπε χαρακτηριστικά ‘’ακόμα δεν αρχίσαμε, έχεις να κάνεις μακρύ δρόμο μέχρι το τέλος’’.

Και του απάντησα ‘’τι εννοείται Γέροντα’’. ‘’Τώρα θα πας στο πανεπιστήμιο της Οξφόρδης όπου θα συναντήσεις τον π. Κάλλιστο Γουέαρ για να σου πει τι πρέπει να κάνεις για να γίνεις δεκτός στο πανεπιστήμιο με προοπτική να κάνεις ένα διδακτορικό’’.

Η άμεση μου αντίδραση, πολύ φυσιολογική, του απάντησα ‘’Μα, μπορώ να κάνω κάτι τέτοιο, εκεί πηγαίνουν οι πιο έξυπνοι, οι πλούσιοι, οι αριστοκράτες, οι μέλλοντες πολιτικοί, και εγώ ο καημένος, ένας φτωχός ορφανός, πως θα τα καταφέρω’’. Μπορούσα να του αρνηθώ;

Έφυγα αμέσως και ταξίδεψα για την Οξφόρδη, αφού προηγουμένως είχα συνεννοηθεί τηλεφωνικώς με τον π. Κάλλιστο για την απαραίτητη συνάντησή μας.

Πράγματι, έγινε η συνάντηση μας στην καθορισμένη ώρα στο γραφείο του, εκεί όπου έμενε με τους γονείς του. Με υποδέχθηκε με πολλή χαρά και η ικανοποίησή του ήταν τόσο βαθιά αφού είχε ιδιαίτερη συμπάθεια προς τους Κυπρίους.

Καθίσαμε λοιπόν και συζητήσαμε το ενδεχόμενο υποβολής αίτησης μου, προς το πανεπιστήμιο της Οξφόρδης με την προοπτική να υποβάλω τα σχετικά πιστοποιητικά που έφερα μαζί μου από το Παρίσι για να μπορέσω να αρχίσω τις σπουδές μου στο επόμενο ακαδημαϊκό έτος.

Αυτή ήταν η αρχή της γνωριμίας μας, χωρίς να γνωρίζω τι θα ακολουθούσε στα επόμενα χρόνια της ζωής μου.

Ο καθηγητής π. Κάλλιστος Γουέαρ μου υπέδειξε τον τρόπο για να υποβάλω την σχετική αίτηση για να γίνω έτσι δεκτός στο πανεπιστήμιο της Οξφόρδης.

Εκείνο που μου έμεινε στη μνήμη μου, ήταν ο τρόπος με τον οποίον με δέχθηκε, με μια ιδιαίτερη ευγένεια, ένα αθώο χαμόγελο και μια καλοσύνη που έβγαινε από τα βάθη της καρδιάς του με πολλή αγάπη και ταπείνωση.

Έφυγα λοιπόν, αφού ακολούθησα τις οδηγίες του και επέστρεψα πίσω το φθινόπωρο για να αρχίσω τις ακαδημαϊκές μου σπουδές.

Το πιο ευχάριστο για μένα ήταν ότι ο π. Κάλλιστος δεν θα ήταν μόνο ο ακαδημαϊκός μου διδάσκαλος, αλλά ταυτόχρονα θα ήταν εκείνος ο οποίος θα λειτουργούσε στο Ορθόδοξο ναό της Οξφόρδης, όπου και εγώ θα υπηρετούσα ως παιδί του ιερού, έτσι όπως ήμουν συνηθισμένος από τα πέντε χρόνια μου στο ναό της σχολής μας του Αγίου Σεργίου στο Παρίσι.

Σαν λειτουργός ο π. Κάλλιστος είχε μια ξεχωριστή και ιδιαίτερη μυστηριακή επικοινωνία με το ουράνια.

Ήταν τόσο προσηλωμένος και προσεκτικός με ένα πρόσωπο που έλαμπε και που έδειχνε ότι όντως είχε αυτή την εξαιρετική εμπειρία να συνομιλεί με τα θεία και υπερβατικά.

ΠΑΤΗΣΤΕ ΕΔΩ ΓΙΑ ΤΗΝ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΤΟΥ ΚΕΙΜΕΝΟΥ