Ελλάς στον Τάφο

του Χριστιανισμού

Χριστιανισμός και Εκκλησία

Όλη η Αλήθεια

ΒΑΣΙΛΗΣ ΚΑΦΑΤΑΡΙΔΗΣ
Στη μνήμη εκατομμυρίων Αρχαίων Ελλήνων που δολοφονήθηκαν γιατί δεν ήθελαν να γίνουν
χριστιανοί
© Βασίλειος Γ. Καφαταρίδης
Θεσσαλονίκη 2014
 Περιεχόμενα
Αυτοβιογραφία. Γιατί δεν είμαι χριστιανός ............................................................................. 10

Απάντηση στο άρθρο του Νίκου Χειλαδάκη "Ποιοι και γιατί θέλουν
να αφανίσουν την Ελληνική Ορθοδοξία" ............................................................................... 22

Ορθόδοξος γάμος = Εβραϊκός γάμος. Ιουδαιοχριστιανισμός. Οι ευχές

που διαβάζει ο παπάς στον "ελληνικό" γάμο .......................................................................... 43

Το καταπληκτικό «ελληνικό» Πάσχα ..................................................................................... 43

«Ελληνικά» ονόματα, με εβραϊκές ρίζες - «Πατροπαράδοτα» ονόματα που

επέβαλλαν οι Ιουδαιοχριστιανοί «πατέρες» της Εκκλησίας στους Έλληνες .......................... 47

Το «άγιο φως» που δεν άναψε ποτέ ........................................................................................ 49

Οι κατάρες απ τον Θεό της «αγάπης» Γιαχβέ ......................................................................... 51

Η Βίβλος της ντροπής!! Ανθρωποθυσίες Γενοκτονίες & Κείμενα

Μίσους σε Παλαιά-Καινή Διαθήκη ........................................................................................ 54

Ο μισογυνισμός στον χριστιανισμό!! Απίστευτα κείμενα μίσους για την γυναίκα!!! ............ 65

Ιησούς: Κήρυκας μίσους, διχασμού και ανθελληνισμού ........................................................ 69

Χριστιανικά εγκλήματα: Στο μοναστήρι Κερατέας καλόγριες δολοφόνησαν

150 παιδιά!! ............................................................................................................................. 76

Πλύση εγκεφάλου των εβραιοχριστιανών προπαγανδιστών στα ελληνικά σχολεία .............. 81

Παυλιανισμός: Η Παγκόσμια Θρησκεία που ιδρύθηκε πριν δύο χιλιάδες χρόνια; ................ 84

Η Ρωμαϊκή Συνομωσία για την Εφεύρεση του Ιησού ............................................................. 91

Η δια εγκλημάτων επιβολή του ιουδαιοεβραιοχριστιανισμου. Ορθόδοξη

Ιερά Εξέταση: Κτηνωδίες των πατριαρχείων Κωνσταντινούπολης και Μόσχας ................... 96

Η γενοκτονία των Ελλήνων – Σκυθόπολης

Το χειρόγραφο της Προμηθέας: Τα διαχρονικά πάθη του Ελληνισμού.
Οι Γενοκτονίες κατά των Ελλήνων:
Η καταστροφή του Ελληνικού Έθνους, του Ελληνικού Πολιτισμού,
της Ελληνικής Γραμματείας και της Ελληνικής Παιδείας .................................................... 101

Καταστροφές Ελληνικών Ιερών από τον χριστιανικό φανατισμό

Η Θαμμένη Ελλάδα – Γιάννης Λάζαρης ............................................................................... 104

Καταστροφές αρχαίων ναών και ποιες εκκλησίες χτίστηκαν πάνω τους.

Πλήρης οδηγός ...................................................................................................................... 110

Θεοδοσιανός κώδικας (Κατά ελλήνων)! ............................................................................... 118

Ιουστινιάνειος κώδικας (Κατά ελλήνων)! ............................................................................. 122

Ιουλιανός: Κατά χριστιανών ................................................................................................. 126

Η γενοκτονία 270.000 ελλήνων το 961 από τους βυζαντινοχριστιανούς

κατακτητές!!! ........................................................................................................................ 136

Η αλήθεια για την εγκληματική ιστορία του χριστιανισμού ................................................. 140

Στο φως ο ομαδικός τάφος των σφαγιασθέντων Ελλήνων

το 390 μ.κ.χ. στην Θεσσαλονίκη ........................................................................................... 143

Η μεγάλη προδοσία της ορθοδοξίας το 1940

Φωτογραφίες με ρασοφόρους και γερμανούς ....................................................................... 146

Ο ανθελληνικός ρόλος της Εκκλησίας επί Τουρκοκρατίας .................................................. 153

Ὀρέστης πηλεύς: Ο εβραιοχριστιανισμός σαν ορθοδοξία,

ρωμαιοκαθολικισμός, προτεσταντισμός, μασονία, σατανισμός,
γιαχωβαδισμός, είτε οποιαδήποτε άλλη μορφή επιβλήθηκε με τη σπάθη
της εξουσίας από τις αρχές του τρίτου αιώνα ....................................................................... 156

Ποιος κάλεσε τους Τούρκους στην Κύπρο; .......................................................................... 157

Η ισχυρότερη πολιτική δύναμη σήμερα στον κόσμο είναι ο πάπας,

οι ιμάμηδες των μουσουλμάνων, οι χαχάμηδες των εβραίων, οι σιχ
και οι σουχ και οι Σέιχ-Σού και όλα τα τσάνταλα ................................................................. 158

Ο Ιστορικός εμπαιγμός για την άλωση της Νέας Ρώμης. Πως οι Χριστιανοί
παρέδωσαν την Νέα Ρώμη στους Οθωμανούς και συνέχισαν την κυριαρχία
τους στον Ελληνικό κόσμο καταπιέζοντας τους Έλληνες .................................................... 159

Ιωάννης Χρυσόστομος... μέγας σκοταδιστής και ανθέλληνας! ............................................ 165

Σπάνιο Ντοκουμέντο: Ο όρκος υποταγής των χριστιανών πατριαρχών στο

σουλτάνο!! Η μεγάλη προδοσία της ορθοδοξίας στο έθνος!! ............................................... 172

Από θεού η δουλεία του Γένους!!!!!! "Σοφά λόγια" του "Αγίου" Γέροντα
Κοσμά του Αιτωλού. Κοσμάς Αιτωλός: Δεν είστε Έλληνες. Είστε Χριστιανοί
και απάτριδες .......................................................................................................................... 174

Η προδοσία της Εκκλησίας – Ποιος είναι ο Γρηγόριος ο Ε΄; ............................................... 176

Ο αφορισμός της Επανάστασης του 1821 από την Εκκλησία .............................................. 177

Υπήρχαν, ή όχι κρυφά σχολεία επί τουρκοκρατίας; ............................................................. 182

Οι ένοπλες δυνάμεις της χώρας υπό Ιουδαιοχριστιανική κατοχή! ........................................ 183

"Ελληνικός Στρατός": Από φύλακες της πατρίδας κουβαλητές

λειψάνων και εικόνων!!!! ...................................................................................................... 185
Οδηγός προστασίας των Ελλήνων από την χριστιανική προπαγάνδα .................................. 186

Εθνική τράπεζα ποιου έθνους;;; ............................................................................................ 210

Χριστιανισμός και Ιουδαϊσμός - Οι αλήθειες πονάνε τους προσκυνημένους ....................... 192

Χριστιανισμός: Το εργαλείο του παγκόσμιου σιωνισμού για τον

έλεγχο της "μάζας"!! ............................................................................................................. 193

Χριστιανισμός και Εκκλησία: H φιλανθρωπία τους σαρώνει ό,τι άφησε

όρθιο η οικονομία τους ......................................................................................................... 195

Η αφύσικη σχέση ελληνισμού και χριστιανισμού ................................................................ 197

Η παρακμή του Ελληνισμού ως συνέπεια της θεοκρατούμενης Ελλάδας

Του Ναύαρχου Αντώνιο Αντωνιάδη, Επίτιμο Αρχηγό Γ.Ε.Ν. ............................................. 199

Βόμβα από το Βήμα: Πάνω από 214 εκατ. Ευρώ κάθε χρόνο για την
μισθοδοσία ρασοφόρων ........................................................................................................ 203

Η περιουσία της Εκκλησίας της Ελλάδος ξεπερνά τα 5 τρις. ευρώ! Στο λαό τίποτα! .......... 207

Το "ιερό" φαγοπότι άξιας πέντε δις. ευρώ των απατεώνων καλόγερων

του άθλιου όρους ................................................................................................................... 210

Οι χριστιανοφασίστες θα βάζουν στη φυλακή όσους κάνουν κριτική στον χριστιανισμό. Ο

Πούτιν είναι Σιωνιστής; ........................................................................................................ 211

Πάπας Φραγκίσκος: «Μέσα σε κάθε χριστιανό υπάρχει ένας Εβραίος!» ............................ 213

Ορθοδοξία και Μισαλλοδοξία .............................................................................................. 215

Συγκλονιστικές αποκαλύψεις: Σώρρας. «Η Εκκλησία είναι αγκαλιά με τους

Ρότσαϊλντ και το Κεντρικό Ισραηλιτικό Συμβούλιο»! ......................................................... 218

Έγγραφο βόμβα!! Το ελληνικό τάγμα των Ιλλουμινάτοι το ίδρυσε

η ορθόδοξη Εκκλησία!! ......................................................................................................... 222

Οι νεοέλληνες έχουν παγκόσμια αποκλειστικότητα!!

Υβρίζουν τους προγόνους τους!!! ......................................................................................... 225

Κυριακή της ορθοδοξίας και αναθεματισμοί κατά των ελλήνων ......................................... 227

Κυριακή των Βαΐων: Η ορθοδοξία γιορτάζει την άθλια Σιών και την Ιερουσαλήμ!! .......... 231

Ήταν Έλληνας ο «Ιησούς Χριστός, ή Εβραίος;

Το γενεαλογικό δένδρο του Ιησού - «Ιησούς Χριστός» ως τίτλος
Καταγωγή του «Ιησού Χριστού» .......................................................................................... 233

Το γενεαλογικό δένδρο του «Ιησού Χριστού»

Υπάρχει στο γενεαλογικό δένδρο κάποιο όνομα Ελληνικό; ! .............................................. 234
Πως η χώρα της αριστοφανικής σάτιρας μεταλλάχθηκε
στην 3η Θεοκρατία Παγκοσμίως! .......................................................................................... 237

"Μέγας" Κωνσταντίνος, Ιουστινιανός, Θεοδόσιος, οι σφαγείς των

Ελλήνων, ψηφίστηκαν ως...μεγάλοι..."Έλληνες"!!!!!!! ........................................................ 243

Βρέθηκε ο τάφος του προφήτη Ζαχαρία! - Χαράς ευαγγέλια στο πανελλήνιο!!! ................ 245

Παπάς συμπαθεί περισσότερο τους άθεους παρά τους θρησκευόμενους .............................. 247

Κάνε μια εικόνα να κλάψει, μπορείς! Οι ειδωλολατρικές πρακτικές

της ορθοδοξίας (προσθήκη παραρτήματος) ; ........................................................................ 248

Παραγωγοί των θαυμάτων οι πωλητές μεταφυσικότητας

Γιατί δεν επεμβαίνουν εισαγγελείς; ...................................................................................... 252

Οι τρεις εβραιογενείς θρησκείες υπεύθυνες για τα δεινά της ανθρωπότητας

Το Ισλάμ δεν είναι μόνον θρησκεία αλλά πολιτικό/οικονομικό & κοινωνικό σύστημα
Του Υποστράτηγου ε.α. Κωνσταντίνου Κωνσταντινίδη ...................................................... 253

Το εβραϊκό αμήν που ψάλλουν οι ορθόδοξοι ρασοφόροι στις εβραϊκές εκκλησίες!! .......... 254

Συμβολισμός της Ελληνικής Σημαίας - Ολοκαύτωμα και γενοκτονία του

Ελληνικού λαού από τα μέσα του 4ου αιώνα μ.χ. έως το έτος 1922 .................................... 255

Το θανάσιμο μυστικό του Βατικανού και του «Αγίου» Όρους.. Α’- B ................................ 256

Ηθική Θρησκειών. Από την Ελευθεροτυπία της 18ης Μαρτίου του 2005 ............................ 260

Έλληνας..1500 χρόνια απαγορεύονταν αυτή η λέξη με ποινή θανάτου ............................... 261

Αθεϊα: Η μεγαλύτερη και η πιο αποσιωπημένη κατάκτηση του ελληνικού

Πνεύματος Το ξεπέρασμα της θρησκείας και της μεταφυσικής στην Ελληνική
κλασική σκέψη ...................................................................................................................... 263

Ευδαίμονες όσοι τιμούν την προ Χριστιανισμού, μοναδική ελληνική παράδοση

Ανοιχτή Επιστολή προς την Μητρόπολη Πειραιώς
(Υπόψη Γραφείου Αιρέσεων και Παραθρησκειών) .............................................................. 272

Χωρίς Θεό - Η θρησκευτική πίστη δεν αποτελεί προϋπόθεση για την

υγιή ευημερία των κοινωνιών ............................................................................................... 278

Απολυταρχικό, ρατσιστικό, δόγμα θλίψης η προβατοσύνη ................................................... 281

Τελευταίοι σε όλα. Νεορωμιοί - Νεοέλληνες ....................................................................... 282

Η λειψανολατρεία στον χριστιανισμό. Όλα στην υπηρεσία της

πίστεως και στο παγκάρι!! .................................................................................................... 289
Στον εικοστό πρώτο αιώνα δεν πιστεύω στα παραμύθια. Στον εικοστό πρώτο αιώνα δεν
πιστεύω σε θεούς και δαίμονες. Στον εικοστό πρώτο αιώνα δεν πιστεύω στον Χάρι Πότερ,
στην Κοκκινοσκουφίτσα και στον Κακό Λύκο, στην Χιονάτη και στους Επτά Νάνους. Δεν
είμαι μικρό παιδί.

Όσο υπάρχουν θρησκείες, θα υπάρχουν και πόλεμοι. Οι θρησκείες δεν ενώνουν τους
ανθρώπους, χωρίζουν τους ανθρώπους. Οι Έλληνες δεν θα ζήσουν ποτέ καλά, για πολλούς
λόγους. Ένας βασικός λόγος είναι ότι στον εικοστό πρώτο αιώνα πιστεύουν στα παραμύθια
της Εκκλησίας, πιστεύουν σε θεούς και δαίμονες, στον Χάρι Πότερ, στην Κοκκινοσκουφίτσα,
στον Κακό Λύκο, στην Χιονάτη και στους Επτά Νάνους, δεν διαβάζουν, δεν κάνουν δικές
τους έρευνες, δεν ξέρουν την πραγματική ιστορία του λαού τους, γι αυτό θα είναι πάντα
τελευταίοι σε όλα. «Οι κοιμισμένοι είναι εργάτες και συνεργοί σε αυτά που γίνονται στον
κόσμο»~Ηράκλειτος. «Δες κατάματα την Αλήθεια. Όσο δυσάρεστη και αν είναι. Μην
δειλιάζεις»~Επίκουρος. «Το έθνος πρέπει να μάθει να θεωρεί εθνικό ό,τι είναι
αληθές»~Διονύσιος Σολωμός.
 Αυτοβιογραφία
Γιατί δεν είμαι χριστιανός

Παροιμία
Η αλήθεια είναι πικρή, αλλά πρέπει να λέγεται.

Μέσα σε κάθε χριστιανό υπάρχει ένας Εβραίος

Πάπας Φραγκίσκος

Λόγια του Βαρθολομαίου υπέρ των Τούρκων

Δυστυχώς οι 2 λαοί διέκοψαν την υπέροχη συμβίωση των 400 χρόνων.
Ξεσηκώθηκαν το 1821 κάτι ξεβράκωτοι και δημιούργησαν τις γνωστές προστριβές.

Αδαμάντιος Κοραής
Ω ταλαίπωρος Ελλάς, δεν ανεστήθης
εκ του τάφου, απλώς ήλλαξες τάφον,
απ' τον Τουρκικόν εις τον Χριστιανικόν.

Από το Φως, Πολιτισμό, Έρωτα, Φιλοσοφίες, Μεγάλους Επιστήμονες, φιλόσοφους,

Στρατηγούς και Θέατρα στη Τρέλα και στο σκοτάδι του Ιουδαιοχριστιανισμού, στον
ανθελληνισμό, δολοφονίες, κατάθλιψη, μισογυνισμό και 5.000 αυτοκτονίες μέχρι τώρα.

Γεννήθηκα και μεγάλωσα στην πόλη Ντζαμπούλ του Καζακστάν. Φοίτησα στην Ανώτερη
Σχολή Μεταλλείων της πόλης Καρατάου στο κλάδο «Βιομηχανικής και Αστικής
Οικοδόμησης» και πήρα πτυχίο Τεχνολόγου Δομικών Έργων. Εργάσθηκα ως Τεχνολόγος
Δομικών έργων σε μεγάλες κατασκευαστικές εταιρίες, ως μηχανικός ασφαλείας έργων και
προσωπικού και ανωτέρου βαθμού μηχανικός. Το 1979 μαζί με την οικογένειά μου
μετακόμισα στη πόλη Νοβοροσσίσκ της Ρωσίας και το 1990 εγκατασταθήκαμε μόνιμα στην
Ελλάδα.

Μεγάλωσα σε μια οικογένεια χριστιανών ορθόδοξων, όπως σχεδόν όλος ο Ελληνικός και
Ρωσικός λαός. Εγώ όμως μια έλεγα ότι πιστεύω στο Θεό, μια έλεγα ότι δεν πιστεύω. Το 1989
– 1993 με το στυλό στο χέρι μελέτησα όλη την Παλαιά και την Καινή Διαθήκη και ό,τι μου
άρεσαν εκεί, τα έγραφα σε ένα τετράδιο. Ξέρω πολύ καλά τι λέει η Βίβλος, πόσο και πόσο
ρατσιστικό και φασιστικό είναι (από τα πιο φασιστικά βιβλία που γράφτηκαν ποτέ στη Γη.
Αυτά που έλεγε ο Θεός Γιαχβέ (ή Ιεχωβά) στο λαό του Ισραήλ, δεν έλεγε ούτε ο Χίτλερ).

Ασχολούμαι έντονα περίπου 20 χρόνια με κοινωνική, πολιτική, οικολογική, πολιτιστική και

ζωοφιλική δράση. Από το 2008 είμαι μπλόγκερ, δημιούργησα 12 ιστοσελίδες και ένα κανάλι
T.V. στο YouTube. Ξέρω κάποια πράγματα. Ξέρω πόσο μεγάλο κακό κάνει η Εκκλησία και ο
Χριστιανισμός στους Έλληνες και στην Ελλάδα, ξέρω πόσο και πόσο μεγάλο κακό κάνει ο
Χριστιανισμός, ο Ιουδαϊσμός και ο Μωαμεθανισμός σε όλο το κόσμο γενικά. Ξέρω πάρα
πολύ καλά πόσο και πόσο βάρβαρη και φασιστική είναι αυτή η Βίβλος, μαζί με το Ταλμούδ
είναι το πιο φασιστικό βιβλίο που γράφτηκε ποτέ στη Γη. Εμένα μου αρέσει ο πολιτισμός,
εμένα μου αρέσει το φως, οι φιλοσοφίες, οι τέχνες, τα θέατρα, οι επιστήμες, ο ανθρωπισμός,
ο πολιτισμός, ο ουμανισμός, η ειρηνική συνύπαρξη μεταξύ των λαών. Εμένα μου αρέσει το
διάβασμα, έρευνα, μελέτες. Εμένα μου αρέσει Γνήσια Δημοκρατία των Αρχαίων Ελλήνων,
ισότητα και όχι το σκοτάδι, βαρβαρότητες, φασισμός και προβατοποίηση των λαών.

Από το 1999 είμαι συνειδητά ολικά χορτοφάγος, είμαι φίλος των ζώων, φίλος των ψαριών,
των πουλιών και όλων των πλασμάτων που υπάρχουν στον κόσμο. Περίπου 12 χρόνια
προωθώ πραγματικό πολιτισμό, χορτοφαγία, ηθική παιδεία και Μη Βία και τα τελευταία 4
χρόνια είμαι συνειδητά φρουτοφάγος. Αυτό σημαίνει ότι δεν θέλω να κάνω κακό και στα
φυτά, δεν θέλω να κάνω κακό σε όλα τα πλάσματα της γης, δεν τρώω/σιχαίνομαι να τρώω
σάρκες, πτώματα δολοφονημένων όντων που δεν ανήκουν στο ανθρώπινο γένος και εκεί στη
Βίβλο του λαού του Ισραήλ όλα είναι ενάντια στον πολιτισμό, όλα είναι ενάντια στη γνώση,
όλα είναι ενάντια στην ειρηνική συνύπαρξη μεταξύ των λαών, όλα είναι ενάντια των
ανυπεράσπιστων ζώων, όλα είναι ενάντια στη φιλοσοφία, όλα είναι ενάντια στη έρευνα, στον
έρωτα, στις γυναίκες, δημοκρατία, επιστήμες, τέχνες.

Το 1993 - 1994, εδώ στην Ελλάδα, όταν έγραψα ένα σύγγραμμα για μια δική μου θεωρία για
το πώς δημιουργήθηκε το σύμπαν, πως δημιουργήθηκαν οι γαλαξίες, οι πλανήτες, για μια
φόρμουλα για ό,τι υπάρχει στη γη και στο σύμπαν, έγραψα ότι υπάρχει Θεός, ότι το σύμπαν
είναι ο Θεός, ότι είμαστε τα κύτταρα του Θεού. Όταν όμως διάβασα τον Θαλή τον Μιλήσιο,
ο οποίος έλεγε ότι «δεν δημιούργησε ο Θεός τον άνθρωπο, αλλά ο άνθρωπος τον Θεό»,
άλλαξα τη γνώμη. Από τότε σταμάτησα να πιστεύω σε θεούς και δαίμονες και δεν είμαι σε
καμία θρησκευτική, ή παραθρησκευτική οργάνωση.

Εκεί, στην Πρώην Σοβιετική Ένωση κανένας σχεδόν δεν πίστευε σε θεούς και δαίμονες, γιατί
οι περισσότεροι ήταν μορφωμένοι. Σχεδόν όλοι ξέραμε, ότι η θρησκεία είναι το όποιο του
λαού (Καρλ Μαρξ). Στην Πρώην Σοβιετική Ένωση όλοι οι γνωστοί άνθρωποι - καθηγητές
πανεπιστημίων, ιστορικοί, γιατροί κ.λπ. και απλοί άνθρωποι,- όπως σχεδόν όλη η
ανθρωπότητα αγαπούσαν πάρα, πάρα πολύ την Αρχαία Ελλάδα, αγαπούσαν – θαύμαζαν -
μιλούσαν συνέχεια για τον πολιτισμό των Αρχαίων Ελλήνων, μιλούσαν συνέχεια για το Φως
των Αρχαίων Ελλήνων, μιλούσαν συνέχεια για τις Τέχνες των Αρχαίων Ελλήνων, για την
Δημοκρατία των Αρχαίων Ελλήνων, για τους ολυμπιακούς αγώνες, για τους θεούς και θεές
των Αρχαίων Ελλήνων, για τους Σπαρτιάτες, τον Μέγα Αλέξανδρο, τον Λεωνίδα, για τους
διάσημους αρχαίους επιστήμονες και φιλόσοφους. Δεν έλεγαν ότι Ανατολική και Δυτική
Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία από την εποχή του αυτοκράτορα Κωνσταντίνου μέχρι τώρα, έδωσαν
κάτι καλό στην ανθρωπότητα. Δεν έλεγαν, ότι ο Χριστιανισμός στην Ανατολική και Δυτική
Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία έκανε κάτι καλό στους ανθρώπους. Όλος ο κόσμος, και στην Πρώην
Σοβιετική Ένωση έλεγε ακριβώς το αντίθετο, έλεγε αυτό που ξέρει όλη η ανθρωπότητα, ότι η
Ευρώπη και όχι μόνο, με την θρησκεία της «αγάπης» πέρασε στον Μεσαίωνα, με την
θρησκεία της "αγάπης» πέρασε στις σταυροφορίες, στην «Ιερά» εξέταση, στα βασανιστήρια
και δολοφονίες δια πυρός.

Για την θρησκεία της «αγάπης» και τους ρασοφόρους η γη είναι επίπεδη και ο ήλιος, η
σελήνη και τα άστρα κάνουν κύκλους γύρο από την γη!!!!! Όποιος λέει το αντίθετο, πρέπει
να καταδικαστεί στα βασανιστήρια και στο δια πυρός θάνατο!!!!!

Από τις «επιστημονικές» διδασκαλίες του Αγίου Κοσμά Αιτωλού, Χειρογραφο12,

Λευκοπηγης, σελ.3: «Ο Ήλιος και το φεγγάρι και τα άστρα, είναι κολλημένα εις τον ουρανον
και ο ουρανός γυριζει μαζι με τον ηλιον και οπου πηγαίνει ο ηλιος γινεται εκει ημέρα.»

Για την θρησκεία της «αγάπης» και τους ρασοφόρους η γη είναι το κέντρο του κόσμου, έχει
ηλικία 7,5 χιλιάδες χρόνια και ο ήλιος, η σελήνη και τα άστρα είναι κολλημένα πάνω στον
ουρανό!!!!!!! Όποιος λέει το αντίθετο, πρέπει να καταδικαστεί στα βασανιστήρια και στο δια
πυρός θάνατο!!!!!

Υπάρχουν πάνω από 190 χιλιάδες θρησκείες στον κόσμο, αλλά η μόνη αληθινή και σωστή
θρησκεία είναι η χριστιανική ορθόδοξη!!!!!!!
Όποιος λέει ότι δεν πιστεύει στον εικοστό πρώτο αιώνα στα παραμύθια των ρασοφόρων, δεν
πιστεύει στον εικοστό πρώτο αιώνα σε θεούς και δαίμονες, δεν πιστεύει στο Χριστό και στην

11
ανάσταση, δεν είναι σωστός άνθρωπος και πρέπει να καταδικαστεί στα βασανιστήρια και στο
δια πυρός θάνατο!!!

Γιατί στις Εκκλησίες, ζωγραφίζουν το περιστέρι – το σύμβολο της αγάπης και της ειρήνης,
αφού δεν έχει καμία απολύτως σχέση με την αγάπη και την ειρήνη, αλλά μόνο με πολέμους,
βασανιστήρια και δολοφονίες; Τι έγινε με τους Ινδιάνους στην Αμερική; Πόσους Ινδιάνους,
γυναίκες, παιδιά, γέρους και άλλους αυτόχθονες πληθυσμούς στη Αμερική σκότωσε η
θρησκεία της «αγάπης και της ειρήνης»; Εκατομμύρια. Που ζουν τώρα οι Ινδιάνοι; Στις
άγονες περιοχές, στις ερήμους και στα άγονα βουνά. Οι χριστιανοί ζουν στις πεδιάδες. Ποιοι
έκαναν σταυροφορίες; Οι Χριστιανοί. Ποιοι έκαναν περισσότερους πολέμους στον κόσμο;
Πάλι Χριστιανοί.

Από τη μία πλευρά μιλάνε για τη Θεία Αγάπη, μιλάνε για αγάπη σε όλους και από την άλλη
πλευρά κάνουν τη δουλειά του Σατανά. Άλλα λένε και άλλα κάνουν. Αυτοί (οι δήθεν
χριστιανοί) κάνουν ό,τι είναι δυνατόν για να συνεχίζεται η αιματοχυσία σε όλο το κόσμο, να
συνεχίζεται η βία, να αρρωσταίνουν οι ίδιοι σωματικά και ψυχικά και να έχει όλος ο κόσμος
προβλήματα.

Δεν λέω ότι όλοι οι χριστιανοί είναι κακοί άνθρωποι, δεν λέω ότι όλοι ρασοφόροι είναι κακοί
άνθρωποι. Βολεύονται όλοι οι ρασοφόροι με τα χρήματα που παίρνουν χωρίς να δουλεύουν.
Βολεύονται οι ρασοφόροι να είναι πρώτη δύναμη στην Ελλάδα και να κυβερνάνε αυτόν τον
τόπο. Στους βολεμένους ρασοφόρους αρέσει πάρα πολύ να είναι ο λαός αγράμματος και να
τους υποστηρίζουν όλοι. Στους βολεμένους ρασοφόρους αρέσει πάρα πολύ η καρέκλα και να
τους τιμάνε όλοι. Αυτοί που έμαθαν να μην δουλεύουν και να παίρνουν λεφτά, αυτοί που
έμαθαν να είναι όλη τη ζωή εξουσία, το μόνο πράγμα που θέλουν είναι να μην αλλάξει ποτέ η
κατάσταση. Δεν λέω ότι όλοι ρασοφόροι και χριστιανοί είναι κακοί άνθρωποι. Υπάρχουν
καλοί και κακοί χριστιανοί και ρασοφόροι. Όπως έλεγε και ο Επίκουρος κανένας άνθρωπος
δεν είναι κακός με τη θέλησή του, απλώς αυτό που θέλει να κάνει νομίζει ότι είναι καλό.
Μιλάω για γεγονότα, καταστάσεις και πράγματα.

Τι λέει η Εκκλησία. «Μακάριοι Οι φτωχοί τω πνεύματι». Δηλαδή, όσο λιγότερο μυαλό

έχουμε, τόσο καλύτερα!!!! – Πολύ βολικό για αυτούς!!!!!! «Πίστευε και μη ερεύνα» και έλα
να μας πληρώσεις!!!!!!!!! Τι να πω…

12
Ο σκοταδιστικός ιουδαιοχριστιανισμός κατέστρεψε το θαύμα που λέγεται Αρχαία Ελλάδα και
οδήγησε την Ευρώπη στον μεσαίωνα, στην ιερά εξέταση, στα βασανιστήρια και δολοφονίες
δια πυρός, στην εμφάνιση των ιουδαίων τραπεζιτών κομπιναδόρων οι οποίοι προκάλεσαν τον
1ο και τον 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο, προκάλεσαν την Οκτωβριανή Επανάσταση στη Ρωσία,
ισοπέδωσαν 2 φορές την Ευρώπη, σκότωσαν τον ευρωπαϊκό ουμανισμό, δολοφόνησαν πάνω
από 180 εκατομμύρια ανθρώπους, δολοφονούν κάθε χρόνο πάνω από 100 δισεκατομμύρια
ζώα και ψάρια, δολοφονούν εδώ και πολλές δεκαετίες τους λαούς με τροφές, εμβόλια,
χημικούς αεροψεκασμούς και τον διατροφικό κώδικα.

Mε ενοχλούν αφάνταστα τα μεγάλα ψέματα της Εκκλησίας, με ενοχλεί αφάνταστα το μεγάλο

σκοτάδι της Εκκλησίας, το μεγάλο σκοτάδι του Χριστιανισμού, του Μωαμεθανισμού και του
Ιουδαϊσμού, με ενοχλεί αφάνταστα η εβραιολατρεία της Εκκλησίας και των σημερινών
Ελλήνων, με ενοχλεί αφάνταστα οι προδοσίες των ρασοφόρων και τα εγκλήματα των
ρασοφόρων κατά των Αρχαίων Ελλήνων και όλου του κόσμου γενικά, με ενοχλεί αφάνταστα
ότι ρασοφόροι παριστάνουν Έλληνες και πατριώτες, με ενοχλεί αφάνταστα το γεγονός ότι
μετέτρεψαν την Ελλάδα στο Ελλαδιστάν και Αγία Σιών, με ενοχλεί αφάνταστα το γεγονός ότι
όλοι ρασοφόροι κάνουν τους Έλληνες να είναι πρόβατα και ζόμπι, να μην ξέρουν την
πραγματική ιστορία του λαού, να προσκυνάνε όλοι στην σημερινή Ελλάδα τον Ασιάτη θεό
των κτηνοτρόφων Γιαχβέ (ή Ιεχωβά), να προσκυνάνε όλοι οι Έλληνες τους πατέρες του
Ισραήλ και να είναι ανθέλληνες, με ενοχλεί αφάνταστα η κατάσταση στην οποία βρέθηκε η
χώρα μας τα τελευταία 5-6 χρόνια, με ενοχλεί αφάνταστα ότι κλείσανε δεκάδες χιλιάδες
επιχειρήσεις και καταστήματα και πάνω από το μισό πληθυσμό της Ελλάδας είναι άνεργοι, με
ενοχλεί αφάνταστα ότι νέοι άνθρωποι στην Ελλάδα δεν βρίσκουν δουλειά και δεν μπορούν
να πραγματοποιήσουν τα όνειρα για τη ζωή που είχαν, με ενοχλεί αφάνταστα ότι μέχρι τώρα
πάνω από 5 χιλιάδες Έλληνες αυτοκτόνησαν μέχρι τώρα, γιατί δεν είχαν να φάνε και δεν
μπορούσαν να ταΐζουν τις οικογένειες τους, με ενοχλεί αφάνταστα ότι πολλοί άνθρωποι
άρχισαν να ψάχνουν τροφές στους κάδους για τα σκουπίδια και κάποιοι άλλοι τρώνε με
χρυσά κουτάλια, κυκλοφορούν με μεγάλα μερσεντές, τζιπ και VAN και κανένας από τους
πολιτικούς και δημοσιογράφους δεν μιλάει για αυτούς και επειδή είμαι υποχρεωμένος, όπως
και όλοι πολίτες αυτής της χώρας, να λέω την αλήθεια (κάνω κοινωνική, πολιτική,
οικολογική και ζωοφιλική δράση, από το 1993 μέχρι να γίνει ο Γιώργος Παπανδρέου ο
νεότερος πρόεδρος του κόμματος ήμουν μέλος του ΠΑΣΟΚ που μαζί με όλα τα υπόλοιπα
κόμματα του κοινοβουλίου μας έφεραν σε αυτή τη τραγική κατάσταση), επειδή ασχολούμαι
έντονα περίπου 12 χρόνια με θέματα που έχουν σχέση με την ηθική παιδεία, πραγματικό
πολιτισμό και μη βία, με θέματα χορτοφαγίας, δικαιώματα των ανυπεράσπιστων ζώων,
επειδή έμαθα πολλά πράγματα για την Ελλάδα, πως ήταν πριν και πως είναι τώρα, επειδή
ξέρω ποιοι και πως επέβαλαν τον Χριστιανισμό (σωστό Παυλιανισμός, ή Σαουλισμός, ή
Γιαχοβαδισμός), επειδή με ενοχλεί αφάνταστα το γεγονός, ότι η Ελλάδα του Αριστοφάνη,
του Επίκουρου και όλων των αρχαίων φιλοσόφων, των συγγραφέων, των επιστημόνων,
ανθρώπων των τεχνών και των γραμμάτων που έδωσαν στην ανθρωπότητα φως, πολιτισμό,
τέχνες, επιστήμες, μεγάλους στρατηγούς και Δημοκρατία έγινε η 3η Θεοκρατούμενη χώρα
του κόσμου (!!!) αποφάσισα να γράψω αυτό το βιβλίο και να παραθέτω άρθρα κάποιων
Ελλήνων που ασχολήθηκαν και ασχολούνται με το θέμα, όπως και οπτικό υλικό, κείμενα,
αποσπάσματα, ντοκουμέντα και στοιχεία που αναλύουν το πρόβλημα και επιβεβαιώνουν ότι
έχω δίκιο. Κατά το ρωμαϊκό δίκαιο «Ο σιωπών δοκεί συναινείν».

13
Καταδικάζω τον τερατώδη χριστιανισμό - το δημιούργημα των Αυτοκρατόρων της Ρώμης και
των παπάδων. Καταδικάζω την άκρως σκοταδιστική, άκρως ανθελληνική και άκρως
προδοτική Εκκλησία για όλα τα εγκλήματα που διέπραξε κατά των αρχαίων Ελλήνων και
όλου του κόσμου γενικά. Καταδικάζω τους εκπροσώπους της Εκκλησίας «μας» για τα
μεγάλα ψέματα που λέει στον κόσμο. Καταδικάζω την Εκκλησία που ήταν πάντα με το μέρος
των κατακτητών και είναι με τη εντολή του Ελευθέριου Βενιζέλου Πρόσωπο Δημοσίου
Δικαίου από το 1919 (!!!).
Κανένας πολιτικός και δημοσιογράφος, κανένας δικαστικός στην Ελλάδα δεν θα μιλήσει ποτέ
ενάντια στη Εκκλησία. Δεν θα σωθούμε ποτέ σαν έθνος, σαν λαός. Σε όλους τους λαούς θα
γίνουν κάποτε αλλαγές προς το καλύτερο, σε μας ποτέ. Γιατί; Γιατί 70% των σημερινών
Ελλήνων στον εικοστό πρώτο αιώνα πιστεύουν στα παραμύθια, γιατί οι σημερινοί Έλληνες
στον εικοστό πρώτο αιώνα πιστεύουν σε θεούς και δαίμονες, χωρίς να ξέρουν πιστεύουν στο
θεό των ιουδαίων Γιαχβέ και είναι Γιεχωβάδες, γιατί στον εικοστό πρώτο αιώνα πιστεύουν
στα θαύματα, κοιμούνται βαθιά και δεν θέλουν να ξυπνήσουν. Θα είμαστε πάντα τελευταίοι
σε όλα στον κόσμο. Αφού είμαστε 3η Θεοκρατούμενη χώρα του κόσμου.

Eutyxia Martha Ksenidou, Facebook

Σαπιλααααααααααααααααααααα....... 4,5 δις ευρώ χορηγίες ΜΟΝΟ για το μοναστήρι
Εσφιγμένου, έχει καταχωρήσει η Ε.Ε. (στο περιβόλι της αειπαρθένας), λέει ο π. Μεθόδιος.
Εμείς έχουμε βάλει κάπου 3.500 ελιές, έχουμε κάνει αμπέλια.. συνεχίζει ο μουσάτος στην
"άγια" συνέντευξή του! 4.5 Δισεκατομμύρια Όχι Εκατομμύρια, Δις!!! Κι εσύ βρε ηλίθιο
ζωντανό πας κι αυτοκτοναάς?????

Alekos Fotopoulos, Facebook

Με τέτοιους Έλληνες και Ελληνίδες απορώ πως λέγονται ακόμα Έλληνες, και όχι ζώα, και το
χειρότερο κάνουν και τα αρνιά τους ζώα. Κι εμείς περιμένουμε να μεγαλουργήσει η πατρίδα
μας σαν χώρα του φωτός των επιστημών, της γνώσης , της σοφίας, και του πολιτισμού. και να
φωτιστούν οι νεοέλληνες από την κληρονομιά των προγόνων τους. Και που δεν τους
δέχονται. Και δέχονται ως προγόνους τους τον Αβραάμ, Ισαάκ, Ιακώβ, την Σάρα
και την Μάρα και το κακό εβραϊκό συναπάντημα. Με τέτοιους Έλληνες
Μόνο στα τάρταρα μπορείς να πας, και όπως πηγαίνουμε δηλαδή.

Πώς γίνετε κάποιος άγιος στον Χριστιανισμό; Με τη ψηφοφορία!!!!! Ποιος είπε ότι ο
χερσόνησος του Άθω είναι Άγιον Όρος; Οι ρασοφόροι και ηγούμενοι!!!!!

14
Στην Ελλάδα είσαι ό,τι δηλώσεις!!!!!! Και εγώ άγιος είμαι!!!! Προσφέρω καλό έργο, δεν
κάνω κακό σε κανέναν και θέλω να με πληρώνουν όλοι οι Έλληνες φορολογούμενοι και εγώ
να μην δουλεύω!!!!! Να προσκυνάω όλη μέρα από το πρωί, μέχρι το βράδυ για όλη τη ζωή
μου τον θεό Γιαχβέ και να δουλεύουν οι άλλοι!!!!! Όποιος θέλει να μην δουλεύει, να μην
κάνει τίποτα, να μην πηγαίνει στο στρατό και να παίρνει λεφτά να γίνει ρασοφόρος!!!!!

Δεν είναι προδότες και δολοφόνοι αυτοί που συνεργάστηκαν με τους Ρωμαίους
Αυτοκράτορες και επέβαλαν με τη σφαγή των εκατομμυρίων Ελλήνων που δεν ήθελαν να
γίνουν χριστιανοί με τον Κώδικα του Θεοδόσιου και του Ιουστινιανού τον Χριστιανισμό; Δεν
είναι προδότες αυτοί, οι οποίοι 70 χρόνια πριν έρθουν Τούρκοι στο Βυζάντιο να ζητούσαν
από τον σουλτάνο να συγκυβερνήσουν μαζί την Αυτοκρατορία των Τούρκων (!!!); Δεν είναι
αλήθεια ότι ζητούσαν από τον σουλτάνο 70 – 80 χρόνια πριν την Άλωση της
Κωνσταντινούπολης να κυκλοφορούν πάνω σε άσπρα άλογα για να ξεχωρίζονται από τον
υπόλοιπο κόσμο (!!!); Δεν είναι αλήθεια, ό,τι δυο χιλιάδες ρασοφόροι τότε κυκλοφορούσαν
μέσα στη Κωνσταντινούπολη και ζητούσαν από τον λαό να παραδοθεί στους Τούρκους; Δεν
είναι αλήθεια ότι περίπου 500 χιλιάδες μοναχοί τότε κρύφτηκαν στα μοναστήρια για να μην
πάνε να πολεμήσουν τους Τούρκους; Nα πηγαίνουν απλοί άνθρωποι να πολεμάνε τους
Τούρκους και να χάνουν τις ζωές τους και ρασοφόροι να κρύβονται μέσα στα μοναστήρια;
Γιατί έχει τόσο και τόσο μεγάλη περιουσία η Εκκλησία της Ελλάδας; Γιατί δεν πληρώνει
φόρους η Εκκλησία; Γιατί δεν κάνουν απογραφή της περιουσίας της Εκκλησίας; Γιατί
εκπρόσωποι της Εκκλησίας δεν πηγαίνουν στο στρατό να υπηρετήσουν; Δεν είναι αυτοί
Έλληνες πολίτες; Κανένας άνθρωπος δεν θέλει από μόνος του να πάει στο στρατό. Κανένας
άνθρωπος δεν θέλει να σκοτώνει άλλους ανθρώπους και δεν θέλει να σκοτωθεί. Μακάρι να
είχαμε ειρήνη σε όλη τη γη για χιλιάδες χρόνια και να μην χρειαζόταν να πηγαίναμε στο
στρατό. Και εγώ δεν θέλω να σκοτώνω ανθρώπους, αλλά πήγα και υπηρέτησα δυο φορές, και
στη Πρώην Σοβιετική Ένωση και εδώ στην Ελλάδα, όταν ήρθαμε εδώ. Ήμουν τότε 37
χρονών με 2 παιδιά.

Γιατί το Κράτος (Έλληνες φορολογούμενοι) πληρώνει στην Εκκλησία που έχει τη μισή
Ελλάδα κάθε χρόνο 2,5 δις ευρώ συν 5% το φόρο του ΔΝΤ; Γιατί η Εκκλησία είναι Κράτος.
Γιατί η Εκκλησία κάνει κουμάντο στην Ελλάδα από τότε που επιβλήθηκε ο χριστιανισμός και
όχι οι πολιτικοί, γιατί η Εκκλησία πάντα συνεργαζόταν με τους κατακτητές για να μην χάσει
την τεράστια περιουσία της, να είναι αφεντικίνα και να πλουτίζεται, γιατί έχει περισσότερη
δύναμη από τους πολιτικούς, κόμματα, προέδρους και πρωθυπουργούς, γιατί είναι κράτος εν
κράτει, γιατί είναι μασονική, συνεργάζεται πολλές δεκαετίες με τους μασόνους και παίρνει
εντολές από τους μασόνους, από τους ραβίνους και τραπεζίτες (βλ. Διεθνής Σιωνισμός), όπως
παίρνουν εντολές από τα αφεντικά της μασονίας ραβίνους και τραπεζίτες σχεδόν όλοι οι
θρησκευτικοί ηγέτες όλου του κόσμου και σχεδόν όλοι οι αρχηγοί των κομμάτων όλων των
κρατών του κόσμου (Τα αφεντικά της μασονίας -ραβίνοι και τραπεζίτες- κυβερνάνε όλη την
ανθρωπότητα εδώ και πάνω από 100 χρόνια) (Βλ. άρθρα και βιβλία που κυκλοφορούν στα
βιβλιοπωλεία και στο ελεύθερο, ακόμα, διαδίκτυο).

Στο οπισθόφυλλο βιβλίου Ανθούλας Χατζηγεωργίου «Χωρίς Θεό: Ανθολόγιο

αντιχριστιανικών κειμένων» διαβάζουμε: «Στη σύγχρονη Ελλάδα η Εκκλησία είναι ο
απόλυτος αφέντης. Οι πολιτικοί ορκίζονται ενώπιον του αρχιεπισκόπου, οι μαθητές κάνουν
την προσευχή τους πριν αρχίσουν τα μαθήματα. Στα νοσοκομεία, στα δικαστήρια, σε όλες τις
δημόσιες υπηρεσίες, τα θρησκευτικά σύμβολα είναι εκεί για να μας θυμίζουν την παρουσία
της θρησκείας των ρασοφόρων παντού. Η Εκκλησία είναι ο προνομιούχος κάτοχος της
μεγαλύτερης ακίνητης περιουσίας στη χώρα. Η Εκκλησία απολαμβάνει τις μεγαλύτερες
φοροαπαλλαγές. Η Εκκλησία ελέγχει τον δημόσιο και ιδιωτικό βίο των νεοελλήνων...
Κι όμως υπήρξαν άνθρωποι που αντιστάθηκαν σ’ αυτό το πανίσχυρο κατεστημένο. Ήδη από
τις αρχές του 19ου αιώνα εμφανίστηκαν ποιητές που σατίρισαν το ήθος και τις πράξεις των

15
ρασοφόρων αλλά και συγγραφείς που κατήγγειλαν τόσο την καταστροφή των μνημείων του
αρχαίου ελληνικού πολιτισμού από τους βάρβαρους καλόγερους όσο και την αγαστή
συνεργασία των δεσποτάδων με τους Οθωμανούς δυνάστες.
Στη συνέχεια η κριτική προχώρησε ακόμη βαθύτερα και αμφισβητήθηκε όχι μόνον η
συμπεριφορά των αυτόκλητων εκπροσώπων του Ιησού Χριστού αλλά και η ίδια η
χριστιανική θρησκεία, τόσο στη θεωρία όσο και στην πράξη.
Προκειμένου λοιπόν να αποκαλυφθεί το σύνολο της αντιχριστιανικής κειμενογραφίας,
προκειμένου να αναδειχθούν οι πνευματικοί αγώνες των σύγχρονων Ελλήνων διαφωτιστών,
προκειμένου να τιμηθούν όλοι όσοι ενδιαφέρθηκαν για την αφύπνιση του "ποιμνίου", έστω κι
αν το πλήρωσαν και το πληρώνουν ακόμη ακριβά, συντάχθηκε το ανθολόγιο αυτό, το οποίο
περιλαμβάνει κείμενα δεκάδων δημιουργών από τις παραμονές της Ελληνικής Επανάστασης
μέχρι σήμερα. Και έπεται συνέχεια...»

Η αλήθεια, όσο πικρή και αν είναι, πρέπει να λέγεται. Είμαστε υποχρεωμένοι να αγαπάμε την
αλήθεια και να λέμε μόνο την αλήθεια, είτε μας αρέσει, είτε δεν μας αρέσει. Ο σωστός
πολίτης είναι ο σωστά ενημερωμένος πολίτης. Ο σωστός πολίτης είναι αυτός που ξέρει την
πραγματική Ιστορία του λαού του. Ο σωστός πολίτης είναι αυτός που κάνει κοινωνική και
πολιτική δράση υπέρ της Πατρίδας του.

Ξέρουν οι σημερινοί Έλληνες που πηγαίνουν στην Εκκλησία από πού προέρχεται λέξεις
Έλληνας, Ελλάδα; Νομίζω κανένας.
Πόσα βιβλία αρχαίων Ελλήνων συγγραφέων διάβασαν οι σημερινοί Έλληνες; Ένα, δυο, ή
καθόλου. Πιστεύω ότι δεν υπάρχουν χριστιανοί εδώ στην Ελλάδα που διάβασαν την
κανονική Βίβλο σελίδα-σελίδα, από την αρχή, μέχρι τέλος γραμμένη στη δημοτική, όπως
έκανα εγώ πριν 20 - 25 περίπου χρόνια -όχι την Βίβλο με μεταφράσεις και σχόλια των
εκπροσώπων της Εκκλησίας- γιατί αν θα διάβασαν, θα ήταν άθρησκοι μέχρι κόκαλο.

16
Ποιοι φταίνε για τη τραγική κατάσταση που βρεθήκαμε; Oι πολιτικοί, οι άνθρωποι της
Εκκλησίας, ή ο λαός; O λαός, γιατί δεν ξέρει την πραγματική Ιστορία της χώρας του, γιατί
δεν κάνει κοινωνική και πολιτική δράση, δεν θέλει να σηκωθεί από τον καναπέ και την
πολυθρόνα και είναι εργάτης και συνεργός σε όλα που συμβαίνουν στη χώρα. Σε αυτούς που
κυβερνάνε αυτόν τον τόπο συμφέρει να μην κάνει κανένας Έλληνας πολίτης κοινωνική και
πολιτική δράση. Σε αυτούς που κυβερνάνε αυτόν τον τόπο συμφέρει να μην κάνει ποτέ
κανένας την επανάσταση.

Η θρησκεία είναι το όπιο του λαού έλεγε ο Καρλ Μαρξ πριν πολλά χρόνια. Βοηθάει να τρώνε
και να πλουτίζονται οι κληρικοί και ο λαός να πεινάει, να είναι ο λαός αμόρφωτος, άρρωστος,
να πεθαίνει πρόωρα, να τρέχει συνέχεια στους γιατρούς, στα νοσοκομεία, στα φαρμακεία και
διαγνωστικά κέντρα και να μην κάνει ποτέ την επανάσταση.

Στην Ευρώπη οι Εκκλησίες μετατρέπονται σε βιβλιοθήκες, σε καφέ-μπαρ και γυμναστήρια

και εδώ χτίζουν νέες εκκλησίες. Στην Ελλάδα η Θεοκρατία καλά κρατάει. Καθημερινά η
Χριστιανική κυβέρνηση χρηματοδοτεί με τεράστια ποσά την Ορθοδοξία για ανέγερση νέων
ναών της ιουδαϊκής αίρεσης και για ανακαινίσεις μοναστηριών και κανένας δεν μιλάει.
Δυστυχώς για όλους μας η χώρα του φωτός, η Πρώην Μεγάλη Ελλάδα, έγινε ένα απέραντο
Χριστιανικό νεκροταφείο. Ούτε μια σταγονίτσα παλιάς Ελλάδας δεν υπάρχει σήμερα εδώ.
Όλα εξαφάνισαν οι ρασοφόροι. Ακόμα και τα ονόματα που έχουμε είναι της Εκκλησίας και
των Εβραίων «άγιων» (περίπου 222 ονόματα). Σπάνια συναντάμε ονόματα αρχαίων
Ελλήνων. Γιατί; Γιατί οι ρασοφόροι έκαναν μεγάλες προσπάθειες να ξεχάσουν οι σημερινοί
Έλληνες ποιοι ήταν οι προγονοί τους και να υποστηρίζουν την θρησκεία που επέβαλαν στους
Έλληνες πριν περίπου 1640 χρόνια.

Πόσες επίσημες αργίες έχουμε το χρόνο; 15. Αν αφαιρέσουμε δυο εθνικές γιορτές (μαζί
γιορτάζουν και δικές τους γιορτές) και την Πρωτομαγιά, μένουν 12 γιορτές. Υπάρχει κάποια
γιορτή στην σημερινή Ελλάδα που έχει σχέση με την Αρχαία Ελλάδα; Παραδείγματος χάριν
γιορτή αφιερωμένη στους αρχαίους Έλληνες φιλόσοφους, επιστήμονες, γιορτή αφιερωμένη
στους θεούς και θεές των Αρχαίων Ελλήνων; Καμία. Όλο το χρόνο κάποιος γιορτάζει. Όλες

17
οι γιορτές στην Ελλάδα είναι χριστιανικές. 365 μέρες το χρόνο επέβαλαν οι ρασοφόροι με
την δύναμη που έχουν να γιορτάζουν οι σημερινοί Έλληνες τους άγιους τους και να
προσκυνάνε όλοι στην Ελλάδα του σήμερα το θεό του Ισραήλ Γιαχβέ για να ζούνε οι
ρασοφόροι και ο λαός να τους υποστηρίζει!

Ξέρετε γιατί οι περισσότεροι ρασοφόροι δεν παντρεύονται και δεν κάνουν σεξ με γυναίκες;
Γιατί θεωρούν ότι οι γυναίκες είναι βρώμικες, μολυσμένες και όπως λένε οι γραφές τους
όποιος πάει με γυναίκα, θα μολυνθεί και δεν θα πάει στον παράδεισο! Στην Παλαιά Διαθήκη
οι γυναίκες δεν θεωρούνται άνθρωποι και είναι βρώμικες. Επίσης για τις όμορφες γυναίκες
λέγανε ότι είναι το έργο του σατανά. Λέγανε ότι οι όμορφες γυναίκες προκαλούν στύση
στους άνδρες γι’ αυτό μέχρι το 1600 μετά της νέας χρονολογίας η «θρησκεία της αγάπης» τις
ρίχνανε ζωντανές στη πυρά!!!!

Ιωάννης ο Χρυσόστομος: «Τι άλλο είναι η γυναίκα παρά ένας εχθρός της φιλίας, μια
αναπόφευκτη τιμωρία, ένα αναγκαίο κακό, ένας φυσικός πειρασμός, ένας επιθυμητός
όλεθρος, ένας οικιακός κίνδυνος, μια ευχάριστη καταστροφή, ένα κακό της φύσεως
ζωγραφισμένο με όμορφα χρώματα;»

Α' Τιμόθεον επιστολή 2:11-15

Η γυναίκα ας μαθαίνει μέσα σε ησυχία με κάθε υποταγή" σε γυναίκα, όμως, δεν επιτρέπω να
διδάσκει ούτε να αυθεντεύει επάνω στον άνδρα, αλλά να ησυχάζει.

Βοήθιος «Η γυναίκα είναι ένας ναός κτισμένος πάνω σε ένα υπόνομο»!!!

18
Χρυσόστομος: «Η γυνή άπαξ ωμίλησε και το παν κατέστρεψε»

Αυγουστίνος «Οι γυναίκες δεν πρέπει να έχουν απολύτως καμιά διαφώτιση ή παιδεία. Αλλά
πραγματικά πρέπει να απομονώνονται γιατί είναι η αιτία των μισητών και ακουσίων στύσεων
στους αγίους άνδρες.»

Λούθηρος «Αν μια γυναίκα πεθάνει από τις πολλές γέννες δεν πειράζει. Άστε την να πεθάνει.
Γι' αυτό άλλωστε πλάστηκε.» « Κι ο Θωμάς ρώτησε: Όταν προσευχόμαστε Κύριε, πως πρέπει
να είμαστε; Κι ο Ιησούς αποκρίθηκε: Να προσεύχεστε σε μέρη, που δεν υπάρχουν γυναίκες
(Διάλογοι με τον Σωτήρα, κοπτικό χειρόγραφο σελ. 142)

Μέγας Αθανάσιος: «Με τις γυναίκες δεν είναι ασφαλές ούτε από κοινού ν’ αποφασίζει
κανείς.
(Από το έργο του: «τα περί ειδωλολατρίας κατά Ελλήνων»).

Άγιος Κλήμης ο Αλεξανδρεύς, δίδαγμα του αγίου: πρώτος στη σειρά των Πατέρων της
εκκλησίας και διδάσκαλος του Ωριγένη, γράφει στο βιβλίο του «Παιδαγωγός» 2.33: «Μία
γυναίκα, αν λάβουμε υπ’ όψην μας ποια είναι η φύση της, πρέπει να αισχύνεται γι’ αυτήν».

Το 1545 μ.ν.χ, στη Σύνοδο του Τρέντο η Καθολική Εκκλησία αποδέχτηκε ότι οι γυναίκες
έχουν ψυχή.
Αποκάλυψις Iωάννου 14/ιδ΄ 1 - 5: «Ούτοι εισιν οι μετά γυναικών ουκ εμολύνθησαν’
παρθένοι γαρ εισιν.»
Μετάφραση: «Αυτοί που θα σωθούν κατά την αποκάλυψη είναι όσοι δεν εμολύνθηκαν με
γυναίκες.» ….
Ωραία θρησκεία έχουμε!!!!!!!!!!!

Αν ο θεός εισάκουε τις προσευχές των ανθρώπων, σύντομα θα χάνονταν όλοι οι άνθρωποι,
γιατί όταν προσεύχονται ζητούν διαρκώς ο ένας για τον άλλων πολλά και άσχημα.
Επίκουρος

Ασεβής δεν είναι αυτός που αναιρεί τους Θεούς των πολλών, αλλά αυτός που τις δοξασίες
των πολλών προσάπτει στους Θεούς.
Επίκουρος, επιστολή προς Μενοικέα

Για σκεφτείτε το ποντίκη, είναι τόσο έξυπνο που δεν επμπιστεύεται ποτέ στη ζωή του να
μπαίνει σε μια τρύπα μόνο.
Πλαύτος (254-184 π.ν.χ.)

Δεν το ξέρεις; όπως λένε και οι Γάλλοι, υπάρχουν τρία φύλα – οι άνδρες, οι γυναίκες και οι
κληρικοί.
Σιντεύ Σμιθ

Είναι εύκολο – τρομερά εύκολο – να κλονήσεις την πίστη ενός ανθρώπου. Το να

εκμεταλλεύεσαι αυτή την αδυναμία για να σπάσεις το πνεύμα ενός ανθρώπου, είναι έργο του
διαβόλου.
Μπέρναρντ Σω (1856 – 1950)

Είναι ολέθριο, όπως είναι και δείγμα δειλίας, να κλήνουμε τα μάτια μας στα γεγονότα, μόνο
και μόνο επειδή δεν είναι της αρεσκείας μας.
Τζων Τάυνταλ

19
Έλλην είναι αυτός που έχει το όμαιμων, το ομόγλωσσων, το ομόθρησκων, το ομότροπων με
τους προγόνους μας.
Ηρόδοτος

Ευγενείς και κήρυκες, με την άδειά σας ενθάδε κείται αυτός που κάποτε υπήρξε ο Μάθιου
Πράιορ, ο γιός του Αδάμ και της Εύας. Μπορεί ο Στιούαρτ ή Νασσώ να ισχυριστούν κάτι
περισσότερο;
Μάθιου Πράιορ (1664 – 1721)

Η ιδιότης του Πάπα δεν είναι παρά το Φάντασμα της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας που
στεφανωμένο, κάθεται πάνω σ’ έναν τάφο.
Τόμας Χόμπς

Θέλει ο θεός να αποτρέψει το κακό και δεν μπορεί; Τότε δεν είναι παντοδύναμος. Μπορεί,
αλλά δεν το επιθυμεί; Τότε είναι κακός. Είναι και ικανός και το επιθυμεί; Τότε από πού
προέρχεται το κακό; Μήπως είναι και ανίκανος και δεν το θέλει; Τότε γιατί τον αποκαλούμε
θεό;
Επίκουρος

Οι κοιμισμένοι είναι εργάτες και συνεργοί σε αυτά που γίνονται στον κόσμο.
Ηράκλειτος

Σέλευκος: Όσοι είναι χριστιανοί και παριστάνουν τους Έλληνες, σας εξαπατούν.

Φρίντριχ Νίτσε (1844 – 1900): Καταδικάζω τον Χριστιανισμό.

1. Απαγγέλλω κατά της χριστιανικής Εκκλησίας την εσχάτη όλων των κατηγοριών. Τον
θεωρώ ως την μεγαλύτερη διαφθορά ... Μετέβαλε κάθε αξία σε απαξία, κάθε αλήθεια σε
ψέμα, καθετί έντιμο σε αχρειότητα. Τον θεωρώ ως την μεγαλύτερη κατάρα και διαστροφή, το
μεγαλύτερο εκδικητικό ένστικτο, που προκειμένου να επιβληθεί χρησιμοποίησε κάθε
μηχανορραφία και υποχθόνιο μέσο, δεν δίστασε μπροστά σε καμιά μικροπρέπεια. – Τον
ονομάζω το ανεξίτηλο στίγμα της ανθρωπότητας.
2. Η χριστιανοσύνη είναι μεγάλη κατάρα, μια απέραντη διαστροφή, ένα μεγάλο ένστικτο
εκδίκησης, για το οποίο κανένα μέσον δεν είναι τόσο δηλητηριώδες, τόσο ύπουλο και τόσο
φθηνό – η χριστιανοσύνη είναι η ανεξίτηλη κηλίδα της ανθρωπότητας.
3. Τα δυο μεγάλα ευρωπαϊκά ναρκωτικά: το οινόπνευμα κι η χριστιανοσύνη.
4. Το σκότος του Χριστιανισμού, έσβησε το Αρχαίο Ελληνικό Φως.

Οράτιος (65-8 π.ν.χ.)

Όσο για σένα, να ξεφυλλίζεις τις σελίδες των Ελλήνων νύχτα και μέρα.

Τζώρτζ Σανταγιάμα (1862-1952)

1. Ο αθεϊσμός μου σαν του Σπινόζα είναι αληθινή ευσέβεια προς το Σύμπαν και απαρνείται
μόνο τους θεούς, που κατασκεύασαν οι άνθρωποι κατ’ εικόνα κι ομοίωση, για να γίνουν
υπηρέτες των ανθρώπινων συμφερόντων τους.
2. Η Βίβλος είναι λογοτεχνία, δεν είναι δόγμα.

Μπάιλμπυ Πόρτιους (1731-1808)

Ο ένας φόνος κάνει τον κακοποιό και πολλοί τον ήρωα. Οι πρίγκιπες είχαν το προνόμιο να
σκοτώνουν κι οι άλλοι καθαγίαζαν το έγκλημα.

Λέναρντ Ρόμπινς (1877-1947)

Όποιος δεν αφήνει τον λαό να μάθει την αλήθεια στέκεται στο δρόμο του Θεού.

20
Ντανιέλ Ντεφόε (1661-1731)
Όπου θεός χτίζει ένα σπίτι προσευχής, εκεί κοντά φτιάχνει κι ο Διάβολος ένα παρεκκλήσι. Κι
άμα το καλοεξετάσεις, τους περισσότερους πιστούς τους έχει ο δεύτερος.

Πιττακός ο Μυτιληναίος (648- -569 π.ν.χ.)

Μη δίνεις πίστη σε όλο τον κόσμο.

Πλάτων (427 – 347 π.ν.χ.)

Ο δίκαιος άνθρωπος διδάσκει το παιδί του να λέει την αλήθεια σ’ όλη τη ζωή.

Έμιλυ Ντίκινσον (1830-1886)

Το θεμελιώδες και, όπως πιστεύουν πολλοί, το πιο βασικό μέρος της χριστιανικής θρησκείας
είναι το δόγμα περί ανταμοιβής και τιμωρίας στον άλλο κόσμο. Και μια θρησκεία που δεν
έχει να πει τίποτα γύρο απ’ αυτό το μεγάλο αίνιγμα, δύσκολα τη νιώθουμε σαν θρησκεία.

Μπέρναρντ Σω
Οι Εβραίοι γενικά σου δίνουν αξία. Σε κάνουν και πληρώνεις, αλλά σου παραδίδουν το
εμπόρευμα. Όπως ξέρω, από την πείρα μου, οι άνθρωποι που θέλουν να πάρουν κάτι, χωρίς
να δώσουν είναι Χριστιανοί. Είναι εύκολο –τρομερά εύκολο– να κλονίσεις την πίστη ενός
ανθρώπου. Το να εκμεταλλεύεσαι αυτή την αδυναμία για να σπάσεις πνεύμα ενός ανθρώπου,
είναι έργο διαβόλου.

Τζων Χόυλμς (1879 – 1964)

Αν οι χριστιανοί ήσαν χριστιανοί, δεν θα υπήρχε αντι-Σημιτισμός. Ο Χριστός ήταν εβραίος.
Δεν υπάρχει τίποτε που να απεχθάνεται τόσο πολύ ο κοινός χριστιανός, όσο η θύμηση αυτού
του ιστορικού γεγονότος. Συμβαίνει, όμως, λίγο πολύ, να είναι αλήθεια.

21
 Απάντηση στο άρθρο του Νίκου Χειλαδάκη «Ποιοι
και γιατί θέλουν να αφανίσουν την Ελληνική Ορθοδοξία»
Δημοσιεύτηκε εδώ http://freepen.gr/;p=18894, εδώ http://kostasxan.blogspot.gr/2013/03/blog-
post_9373.html και σε πολλές άλλες ιστοσελίδες.

Δεν έχω λόγια να πω κάτι για αυτά που λέει ο Νίκος Χειλαδάκης (Δημοσιογράφος -
Συγγραφέας – Τουρκολόγος). Ό,τι και να πω, θα είναι λίγο. Ξέρετε για πια θρησκεία μιλάτε;
Ξέρετε πως έγιναν οι Έλληνες Χριστιανοί; Ξέρετε πότε, από ποιον και πως επιβλήθηκε ο
χριστιανισμός;
Τι διαβάζουν όλοι οι Έλληνες από την γέννηση μέχρι να πάνε στο άλλο κόσμο; Τα διδάγματα
των παπάδων, τα διδάγματα της Εκκλησίας Α.Ε.
Ποια είναι η πρώτη δύναμη στην Ελλάδα; Η Εκκλησία Α.Ε. Οι πολιτικοί έρχονται και
φεύγουν, οι παπάδες, μητροπολίτες και πατριάρχες όχι.
Αυτοί που δηλώνουν Έλληνες χριστιανοί ορθόδοξοι πόσα βιβλία διάβασαν στην ζωή τους για
την Αρχαία Ελλάδα; Μπορούν να απαντήσουν με ειλικρίνεια;
Οι "Έλληνες" χριστιανοί ορθόδοξοι διάβασαν σελίδα-σελίδα την Παλαιά και την Καινή
Διαθήκη; Όχι. Οι χριστιανοί ορθόδοξοι διαβάζουν μόνο αυτά που γράφουν οι παπάδες
ρασοφόροι που είναι η πρώτη δύναμη στην Ελλάδα και σε όλο το κόσμο (εγώ έβαλα στόχο
πριν 25 χρόνια περίπου να μελετήσω την Παλαιά και την Καινή Διαθήκη. Μελετούσα την
Βίβλο 3-4 χρόνια με το στυλό στο χέρι. Ό,τι μου άρεσε εκεί, έγραφα σε ένα τετράδιο. Ξέρω
πολύ καλά για τον Θεό των αυραίων, πως και τι).
Σε ποιο Θεό πιστεύουν οι ιουδαίοι, οι χριστιανοί και μουσουλμάνοι; Στον αυραϊκο ασιάτη
Θεό.
Πιο είναι το όνομα του Θεού των αυραίων; Γιαχβέ.
Πιο είναι το πραγματικό όνομα του απ. Παύλου; Σαούλ.
Πως πρέπει να λέγεται αυτή η θρησκεία;
Ιουδαιοχριστιανομουσουλμανισμός, ή Παυλιανισμός, ή Σαουλισμός.
Για ποιο θεό μιλάει ο Χριστός; Για τον αυραϊκο θεό Γιαχβέ.
Ποιους δοξάζει ο Χριστός στην Καινή Διαθήκη; Τον Μωυσή και τον Αβραάμ.
Ποιοι είναι οι Θεοί των Ελλήνων; Ο Δίας, η Ήρα, η Δήμητρα, ο Απόλλωνος, ο Άρης, η
Αθηνά, ο Ποσειδώνας, ο Ερμής, η Εστία, η Αφροδίτη, ο Διόνυσος, η Άρτεμις. Διαβάσετε
ποια ήταν η θρησκεία των αρχαίων Ελλήνων; Ήθελαν οι Αρχαίοι Έλληνες να γίνουν
χριστιανοί; Όχι.
Ποιοι έδιναν όρκο υποταγής στον σουλτάνο, όρκο υποταγής στα παιδιά του σουλτάνου, όρκο
υποταγής στην γυναίκα του σουλτάνου και όλους τους γαμπρούς του σουλτάνου; Οι
Πατριάρχες.
Ποιοι αφόρισαν τους επαναστάτες του 1821; Οι Πατριάρχες.
Ποιοι αφόρισαν τον Ρήγα Φεραίο και τον Θεόδωρο Κολοκοτρώνη; Οι Πατριάρχες.
Ποιοι συνεργάστηκαν στον 2ο Π.Π. με τους Γερμανούς και έστελναν επιστολές θαυμασμού
στον μέγα φασίστα και μέγα δολοφόνο των λαών Χίτλερ; Οι ρασοφόροι, οι ηγούμενοι του
άθλιου "Άγιου" Όρους.
Ποιοι έκαναν τραπέζι στους αξιωματικούς των ναζί στον "Άγιον" Όρος και τρώγανε μαζί
τους; Οι ηγούμενοι, οι μοναχοί του Άγιον Όρος.
Υπάρχουν μεγαλύτεροι προδότες στην Ελλάδα από την Εκκλησία της Ελλάδας; Δεν
υπάρχουν.
Ποιοι είναι οι μεγαλύτεροι ψεύτες στην Ελλάδα και σε όλο των κόσμο; Οι παπάδες.
Γιατί λέτε "Ελληνική Ορθοδοξία"; Μπορεί να λέγεται Έλληνας ένας χριστιανός που
παπαγαλίζει τους παπάδες, παπαγαλίζει αυτούς που κυβερνάνε αυτό τον τόπο και όλο τον
κόσμο εδώ και πάνω από 1500 χρόνια; Υπάρχει κάτι σε αυτόν τον τόπο που να μην έχουν
βάλει χέρι τους οι μαυροφόροι; Δεν υπάρχει.
Πως λέγεται το Υπουργείο Παιδείας στην Ελλάδα; Υπουργείο Παιδείας και Θρησκευμάτων.

22
Είστε εντελώς, εντελώς ανιστόρητοι!!!!!!!!!! Κρίμα!!! Κρίμα!!! Κρίμα!!! Κρίμα!!!!
Κρίμα για τα παιδιά μας!!! Κρίμα για την Ελλάδα μας!!! Κρίμα στα εγγόνια μας που θα ζουν
σε αυτή την κοινωνία που λατρεύει τόσο και τόσο πολύ Ασιάτη Θεό και θα παπαγαλίζουν
τους παπάδες εξουσιαστές!

Τα σύκα πρέπει να λέμε σύκα και τη σκάφη, σκάφη. Εγώ θέλω να είμαι Έλληνας, όχι
εβραιολάτρης.

Προδότες, ανθέλληνες μητροπολίτες, πατριάρχες, ρασοφόροι χριστιανοί (όχι όλοι)

σκοταδιστικής ξενόφερτης θρησκείας που δολοφόνησαν πριν 1600 χρόνια εκατομμύρια
Έλληνες οι οποίοι δεν ήθελαν να γίνουν χριστιανοί, δολοφόνησαν όλα τα καλά που είχε η
Αρχαία Ελλάδα. Πατριάρχες και μητροπολίτες που αφόρισαν την επανάσταση του 1821,
αφόρισαν τον Ρήγα Φεραίο και τον Θεόδωρο Κολοκοτρώνη. Προδότες πατριάρχες και
μητροπολίτες που έδιναν όρκο υποταγής στον σουλτάνο, όρκο υποταγής στην γυναίκα και
στα παιδιά του σουλτάνου, έδιναν όρκο υποταγής στους γαμπρούς του σουλτάνου.
Μητροπολίτες και ηγούμενοι οι οποίοι συνεργάστηκαν στον 2o Π.Π. με τους ναζί, έστελναν
επιστολές θαυμασμού στον Χίτλερ για να μην χάσουν την τεράστια περιουσία που έχουν.
Έκαναν τραπέζι στον Άθω στους αξιωματικούς των Ναζί και τρώγανε μαζί τους! Αιώνιοι
δημόσιοι υπάλληλοι που έχουν την μισή Ελλάδα και πληρώνονται από το κράτος με τα λεφτά
του λαού!!!
Ντροπή και αίσχος στην Εκκλησία της Ελλάδας!!! Μακριά από την Εκκλησία. Μακριά από
τη θρησκεία. Μακριά από τον σκοταδιστικό ιουδαιοχριστιανισμό.

Το πρώτο σου χρέος, εκτελώντας τη θητεία σου στη ράτσα, είναι να νιώσεις μέσα σου όλους
τους προγόνους. Το δεύτερο, να φωτίσεις την ορμή τους και να συνεχίσεις το έργο τους. Το
τρίτο σου χρέος, να παραδόσεις στον γιο τη μεγάλη εντολή να σε ξεπεράσει.
Νίκος Καζαντζάκης, Ασκητική.

Δεν είναι παράξενο ότι οι άνθρωποι είναι τόσο σκληροί για να πολεμάνε για τη θρησκεία και
ταυτόχρονα είναι τόσο αδύνατοι, για να ζούνε σύμφωνα με αυτήν.
Γκέοργκ Λίχτενμπεργκ

Εάν υπάρχει Θεός ο αθεϊσμός μάλλον θα του φανεί λιγότερο προσβλητικός, παρά η
θρησκεία.
Γκονκούρ Εντμόν και Ζ.

Εάν δεν υπάρχει θεός γιατί να είμαστε καλοί; Διατυπωμένο κατά αυτό τον τρόπο το ερώτημα
ηχεί ευτελές. Όταν κάποιος θρησκευόμενος μου το απευθύνει έτσι (και είναι πολλοί που το
κάνουν), νιώθω αμέσως τον πειρασμό να του απαντήσω προκλητικά ως εξής... «Δηλαδή λες
ότι προσπαθείς να είσαι καλός μόνο και μόνο για να κερδίσεις την έγκριση και την
επιβράβευση του Θεού η για να αποφύγεις την αποδοκιμασία και την τιμωρία του; Αυτό δεν
είναι ηθικότητα είναι απλώς ευτελής κολακεία και ταπεινωτική συμπεριφορά. Σημαίνει να
κοιτάς συνεχώς τη μεγάλη κάμερα στον ουρανό η τον μικροσκοπικό κοριό μέσα στο κεφάλι
σου, που παρακολουθούν κάθε κίνηση σου.». Όπως είπε ο Αϊνστάιν, «Εάν οι άνθρωποι είναι
καλοί μόνο και μόνο επειδή φοβούνται τη τιμωρία και προσδοκούν ανταμοιβή τότε είμαστε
πραγματικά αξιοθρήνητοι.»
Ο Μichael Shermer, το ονομάζει φραγμό στη συζήτηση. Αν συμφωνείτε ότι χωρίς Θεό θα
διαπράττατε ληστείες, βιασμούς και δολοφονίες τότε παραδέχεστε πως κατά βάθος είστε
ανήθικο άτομο, και καλά θα κάναμε εμείς να κρατηθούμε σε απόσταση από εσάς.

23
Εάν από την άλλη δέχεστε ότι θα συνεχίζατε να είστε καλός και χωρίς θεία επίβλεψη, τότε
έχετε υπονομεύσει καίρια τον ισχυρισμό σας ότι χρειάζεται απαραίτητα ο Θεός για να
είμαστε καλοί. Χρειαζόμαστε πράγματι αστυνόμευση για να είμαστε καλοί; Επιθυμώ
διακαώς να πιστεύω ότι δεν χρειάζομαι τέτοια επιτήρηση για να είμαι καλός. Ελπίζω ούτε και
εσύ αγαπητέ αναγνώστη.
Ρίτσαρντ Ντόκινς

Είμαι βαθιά θρησκευόμενος μη-πιστός.

Άγνωστος

Είσαι αφελής αν πιστεύεις ότι θα πάς στον παράδεισο της μίας θρησκείας και δε θα
διακινδυνεύσεις να καταλήξεις στην κόλαση των άλλων θρησκειών.
Ντε Φαλκανάρες

Έχουμε αρκετή θρησκεία για να μας κάνει να μισούμε, αλλά όχι αρκετή για να μας κάνει να
αγαπάμε ο ένας τον άλλον.
Τζόναθαν Σουίφτ

Η άποψη ότι ο θρήσκος είναι πιο ευτυχισμένος από τον άθεο είναι το ίδιο άτοπη όπως και η
διαδεδομένη πεποίθηση πως ο μεθυσμένος είναι πιο ευτυχισμένος από τον νηφάλιο.
Μπερνάρ Σω

Η αφοβία είναι το θεμέλιο κάθε αληθινής θρησκείας.

Βούδας

Η δεισιδαιμονία είναι θρησκεία των ευτελών ψυχών.

Κομφούκιος

Η δογματική σκέψη μεταβάλλει ταχύτητα τις ιδέες σε θρησκεία, σε σκέψεις που χρησιμεύουν
μόνο για να μη σκεπτόμαστε.
Μπόρις Σιρούλνικ

Η ημιμάθεια είναι χειρότερη από την αμάθεια.

Η θεολογία είναι για τη θρησκεία ό,τι είναι το δηλητήριο για την τροφή.
Ναπολέων

Η θρησκεία αποτελεί προσβολή της ανθρώπινης αξιοπρέπειας. Με ή χωρίς αυτήν, θα

υπάρχουν καλοί άνθρωποι που θα πράττουν το καλό και κακοί που θα πράττουν το κακό.
Αλλά για να πράξουν καλοί άνθρωποι το κακό, χρειάζεται η θρησκεία.
Στήβεν Βάινμπεργκ (Βραβείο Νόμπελ Φυσικής 1979)

Η θρησκεία είναι το όπιο του λαού ("Религия есть опиум народа").

Καρλ Μαρξ

Η θρησκεία έχει λειτουργία καθαρά κοινωνική, να κρατά την ακαλλιέργητη μάζα στο
σεβασμό του ηθικού νόμου των προγόνων.
Πολύβιος

Η θρησκεία και οι νόμοι είναι δυο πατερίτσες που χρειάζονται οι άνθρωποι με αδύνατα
πόδια.
Ντενί Ντιντερό

24
Η θρησκεία παρουσιάζει μέσα από τη σκέψη του Παραδείσου μια ιδέα ισότητας που δεν
αφήνει τους φτωχούς να σφάξουν τους πλούσιους.
Ναπολέων

Η πατρίδα μου είναι ο κόσμος και η θρησκεία μου είναι να κάνω το καλό.
Τόμας Πέιν

Η πιο επικίνδυνη επιχείρηση στον κόσμο είναι η θεμελίωση μιας θρησκείας.

Γουίλιαμ Μπόλιθο

Η πίστη στις ουράνιες δυνάμεις εμποδίζει να φέρουμε την τάξη στα γήινα πράγματα.
Νικολάι Ογκαριόφ

Θα 'μασταν λειψοί, και πνευματικά άεργοι, αν όλοι αυτοί οι μύθοι, οι θρησκείες, οι

καθαγιασμένες αστειότητες, οι υποθέσεις, όλα αυτά τα λεκτικά παιχνίδια και τα μεταφυσικά
ψευδοπροβλήματα δεν υπήρχαν. Είναι το ψεύτικο που χρωματίζει και δίνει ζωή στο αληθινό.
Πωλ Βαλερύ

Θρησκεία – παράξενο κράμα συμπαντικών και ρουτινιέρικων αντιλήψεων, μεγαλοπρεπών

διαισθήσεων και κοπαδιαστών ένστικτων.
Αλεξάντερ Κρουγκλόφ

Ιερέας που ενθαρρύνει το στρατό. Σίγουρα μιλάμε για την θρησκεία. Αν μιλούσαμε για την
Πίστη θα έπρεπε να είχαμε ιερέα που θα προσπαθούσε να σταματήσει το στρατό.
Αλεξάντερ Κρουγκλόφ

Να αποφεύγεται, σαν την πανώλη τον κληρικό που είναι και έμπορος, ταυτόχρονα.
Ζερόμ, Άγιος

Να φοβάσαι τον άνθρωπο ο Θεός του οποίου ζει στον ουρανό.

Μπέρναρντ Σω

Ξύσε το περίβλημα του Χριστιανισμού και θα βρεις τον ειδωλολάτρη, φθαρμένο.

Ζερόμ, Άγιος

Ο διαλογισμός είναι η ουσιαστική θρησκεία, η μοναδική θρησκεία. Τίποτε άλλο δεν

χρειάζεται. Κάθε τι άλλο είναι απλώς άχρηστο τελετουργικό.
Όσσο

Ο Θεός της παλαιάς διαθήκης είναι, πιθανότατα, ο πιο αντιπαθητικός χαρακτήρας όλης της
μυθιστοριογραφίας: Φθονερός και μάλιστα περήφανος για αυτό, ένα μικροπρεπές, άδικο και
μνησίκακο πλάσμα, με την εμμονή να ελέγχει τα πάντα, ένας εκδικητικός, αιμοδιψείς
εκκαθαριστής εθνοτήτων, ένας μισογύνης, ομοφοβικός, ρατσιστής, βρεφοκτόνος, γενοκτόνος,
τεκνοκτόνος, ανήθικος, μεγαλομανής, σαδομαζοχιστής, ιδιότροπος και μοχθηρός τύραννος.
Όσοι γνωρίζουμε εξ απαλών ονύχων τις πρακτικές του, ενδεχομένως αποκτούμε ανοσία
απέναντι στον τρόμο που προκαλούν.
Ρίτσαρντ Ντόκινς "Η περί Θεού αυταπάτη"

Ο θεός υπήρξε το πιο μακρόχρονο ψέμα.

Φρίντριχ Νίτσε

25
Οι θρησκείες τείνουν να εξαφανιστούν στις κοινωνίες της αφθονίας.
Άγνωστος

Ο πιστός αισθάνεται τη μικρότητά του μπαίνοντας σ' ένα ναό, ο σοφός μπαίνοντας σε μια
βιβλιοθήκη.
Ιωάννης Ευαγγέλου

Ο πολιτισμός ποτέ δε θα πετύχει την τελειότητα, αν η τελευταία πέτρα της τελευταίας

εκκλησίας δεν θα πέσει πάνω στο κεφάλι του τελευταίου ιερέα.
Εμίλ Ζολά

Οι άνθρωποι θα καβγαδίσουν για τη θρησκεία τους, θα γράψουν για αυτή βιβλία, θα

πολεμήσουν γι' αυτή, θα πεθαίνουν και θα σκοτώσουν γι' αυτή. Οτιδήποτε άλλο, παρά να
ζήσουν σύμφωνα μ' αυτή.
Τζον Κόλτον

Οι άνθρωποι ψάχνουν τον δρόμο στον ουρανό, γιατί έχασαν τον δρόμο τους εδώ πάνω στη
γη.
Γκεόργκι Πλεχάνοφ

Ανώνυμος είπε...
Οι θεοί δεν πέθαναν γιατί δεν γεννήθηκαν ποτέ.
Οι θεοί υπάρχουν μόνο στα μυαλά των ανθρώπων.
Οι θεοί είναι επινοήσεις κάποιων ανθρώπων.
Οι θεοί και οι θρησκείες είναι τρομοκρατικές θεωρίες που επινοήθηκαν από ανθρώπους για
ανθρώπους. Είναι τρόποι πίεσης και τρομοκράτησης. Τον θεό μας εκπαιδεύουν, από τα
γεννοφάσκιά μας, να τον φοβόμαστε, όχι να τον σεβόμαστε. Αν δεν υπήρχε το ζώο
άνθρωπος, δεν θα είχε επινοηθεί και η έννοια του θεού.

Οι θρησκείες πολεμάνε μεταξύ τους κάτω από το καγχασμό των Θεών.

Νικολάι Βέκσιν

Οι ιερείς δεν είναι απαραίτητοι για τη θρησκεία, όπως και οι πολιτικοί για τον πατριωτισμό.
Άγνωστος

Οι προσκυνήσεις και οι αλλοιώσεις της ορθίας στάσης είναι το κύριο χαρακτηριστικό των
βαρβάρων.
Αριστοτέλης

Οι φιλόσοφοι είπαν πολλές κακίες για τους κληρικούς. Οι κληρικοί είπαν πολλές κακίες για
τους φιλόσοφους. Όμως οι φιλόσοφοι ποτέ δε σκότωσαν κληρικούς, αλλά οι κληρικοί
σκότωσαν πολλούς φιλόσοφους.
Ντενί Ντιντερό

Οι φανατικοί νομίζουν ότι πεθαίνουν για τις ιδέες τους, αλλά στην πραγματικότητα
πεθαίνουν από αυτές!
Ζαν-Φρανσουά Ρεβέλ

Όλες οι θρησκευτικές πεποιθήσεις φαίνονται παράδοξες σε όσους δεν ανατράφηκαν με αυτές.

Πασκάλ Μπάουερ (ανθρωπολόγος)

26
Όταν ένα άτομο πάσχει από μία πλάνη, αυτό λέγεται τρέλα. Όταν πολλά άτομα πάσχουν από
μία πλάνη, αυτό λέγεται θρησκεία.
Ρόμπερτ Πίρσινγκ

Ούτε ένας άνθρωπος με αίσθημα χιούμορ έγινε ιδρυτής θρησκείας.

Ρόμπερτ Ίγκερσολ

Πόσοι θάνατοι στο όνομα ενός βιβλίου! Πόσες σφαγές, στο όνομα ενός ίδιου θεού! Είναι μια
επαρκής απόδειξη της άγνοιας μέσα στην οποία βρίσκονται. Κανείς δεν αλληλοσκοτώνεται
για τα μαθηματικά, ούτε για καμιά επιστήμη.
Αντρέ Κοντ Σπονβίλ, "Το πνεύμα του αθεϊσμού".

Πόσο μίσος και ανοησία οι άνθρωποι καταφέρνουν να βάζουν μέσα σε μια συσκευασία με
επιγραφή «Θρησκεία».
Σρι Αουρομπίντο

Πόσο παράλογος είναι ο άνθρωπος. Δεν μπορεί να δημιουργήσει ούτε ένα σκουλήκι και όμως
δημιουργεί θεούς με τις ντουζίνες.
Μονταίνιος

Πώς ένας Αγαθός, Σοφός, και Δίκαιος Θεός έκανε έναν Κόσμο όπου κυριαρχεί η Κακία, το
Παράλογο, και η Αδικία;! Η μισαλλοδοξία, ο προσηλυτισμός και οι θρησκευτικοί πόλεμοι
είναι φαινόμενα άγνωστα στους ανατολικούς ενοθεϊσμούς, αποτελούν θλιβερή ιδιότητα των
μονοθεϊσμών. Ο Βουδισμός μάλιστα είναι τόσο ανεκτικός που δέχεται τη δυνατότητα να είναι
κάποιος πιστός άλλης θρησκείας και ταυτόχρονα Βουδιστής! Προφανές αίτημα των
«εκλεκτών του Θεού» ήταν να μην υποταγεί ο Γιαχβέ στη Ρώμη, αλλά η Ρώμη στον Γιαχβέ!
Οι Ρωμαίοι Αυτοκράτορες ανακάλυψαν ότι η αποδοχή του Χριστιανισμού εξυπηρετούσε και
τους ίδιους, σε πολιτικό επίπεδο: ένας Θεός στον ουρανό, κι ένας Αυτοκράτορας στη Γη –υπό
τις ευλογίες της Εκκλησίας ! Η αντίληψη ότι όσοι Μωαμεθανοί πεθαίνουν για την πίστη τους
θα πάνε στον Παράδεισο και θα ανταμειφθούν πλουσιοπάροχα, οδήγησε στο να μετατραπεί
σήμερα ο πλανήτης σε ένα απέραντο ναρκοπέδιο.
Δημήτρης Χοροσκέλης

Σε όλες τις θρησκείες όλα αρχίζουν μ' ένα Θεό που δεν αντέχει τη μοναξιά Του και
τελειώνουν μ' ένα Θεό που δεν αντέχει τη συντροφιά μας.
Στράτος Λιακάτου

Τα έθνη και οι θρησκείες έχουν δημιουργηθεί από τους παπάδες και τους πολιτικούς. Από τη
στιγμή που θα τελειώσει η επιρροή τους, θα τελειώσουν επίσης και οι θρησκείες και τα έθνη.
Όσσο

Το αίμα των μαρτύρων είναι ο σπόρος της Εκκλησίας.

Τερτουλιανός

Το μεγάλο άφατο κακό στο κέντρο του πολιτισμού μας είναι ο μονοθεϊσμός. Από ένα
βαρβαρικό κείμενο της εποχής του χαλκού, γνωστό ως παλαιά διαθήκη, έχουν γεννηθεί τρεις
εχθρικές προς τον άνθρωπο θρησκείες -ο Ιουδαϊσμός, ο Χριστιανισμός και το Ισλάμ. Αυτές
είναι θρησκείες με επουράνιους θεούς. Είναι κυριολεκτικά πατριαρχικές -ο θεός είναι
παντοδύναμος πατέρας-, εξού και το μίσος προς τις γυναίκες για 2000 χρόνια, σε εκείνες τις
χώρες που έχουν πληγεί από τον επουράνιο θεό και τους επίγειους αρσενικούς
αντιπροσώπους του.
Γκορ Βιντάλ

27
Το πέρασμα από μια θρησκεία του φόβου σε μια θρησκεία της ηθικής αποτελεί ένα μεγάλο
βήμα στη ζωή ενός έθνους.
Αλμπέρ Αϊνστάιν

Φαίνεται πως η θρησκεία με την ηλικία ξαναμωραίνεται και τώρα όπως και στην παιδική
ηλικία χρειάζεται να την τρέφουμε με θαύματα.
Τζόναθαν Σουίφτ

Ως Χριστιανοί είσθε Χαμένοι μεταξύ της αγέλης των θηριωδών Χριστιανικών Λαών. Ως
Έλληνες ξεχωριζόμενοι δυνατόν να σωθείτε.
Περικλής Γιαννόπουλος

Ελληνισμός: Ισότης, Δημοκρατία, Φως, Αγάπη, Ελλάδα.

Χριστιανισμός: Ανισότης, Δικτατορία, Σκοτάδι, Μίσος, Εβραϊσμός. Η Ελληνική θρησκεία
των δώδεκα ολύμπιων Θεών αποτελούν 12 Θεοί οι οποίοι χωρίζονται σε 6 θεούς και 6 θεές,
δηλαδή πλήρη ισότητα, πλήρη δημοκρατία, ο κάθε θεός και η κάθε θεά στον τομέα που τους
αρμόζει. Φως Ελληνικό, φως με αυτή την θρησκεία οι πρόγονοι μας έφτιαξαν ένα
μεγαλειώδες πολιτισμό και έφθασαν σε όλα τα σημεία της γης για να εκπολιτίσουν τους
βαρβάρους. Αυτή η θρησκεία ποτέ δεν πολέμησε άλλη θρησκεία, γιατί πίστευε στην αγάπη,
στην Ειρήνη, στην Ανεξιθρησκία. Αυτή η θρησκεία γεννήθηκε στην Ελλάδα και υπήρξε
Ελληνική. Χριστιανισμός: Ανισότης, δώδεκα απόστολοι και ο μαραγκός στα έπιπλα του,
καμμιά γυναίκα δηλαδή. Φαλλοκρατία, φεμινισμός και υποψίες για ομοφυλοφιλικούς έρωτες.
Ένας θεός δικτάτορας που δεν πέφτει ποτέ ο περιβόητος Γιαχβέ. Σκοτάδι στο σκοτάδι και
δισβολοι μέσα τους.
Μιχάλης Κελάκιος

Ελληνικές Παροιμίες

Άγιος που δε κάνει θαύματα, έχει λίγους πιστούς.

Η θρησκεία είναι η καλύτερη πανοπλία και χειρότερο ρούχο

Κάθε άγιος κι η γιορτή του.

Ο παπάς πρώτα εβλογάει τα γένια του.

Παπάς, γιατρός και χωροφύλακας καλύτερα να μην μπαίνουν στο σπίτι.

Ιταλική παροιμία
Αν κάνεις παρέα με τον παπά, θα χάσεις την πίστη σου, με τον γιατρό την υγεία σου και με
τον δικηγόρο την επιτυχία σου.

28
29
30
31
32
33
34
35
36
Διάλεξε. Έλλην, ή Χριστιανός

37
38
39
 Θέλουν να καταργήσουν όλες τις θρησκείες και να υπάρχει
μόνο μία Παγκόσμια Σιωνιστική Θρησκεία με σύνταγμα το Ταλμούδ.

Ιεροσόλυμα. Ο ναός Παγκόσμιας Σιωνιστικής Θρησκείας.

40
41
 Έλεγαν οι παππούδες μας στη Ρωσία, λέγαμε και εμείς οι νεότεροι, θα πάμε
στην πατρίδα μας, θα πάμε στην πατρίδα μας, θα πάμε στην πατρίδα μας την
Ελλάδα και ήρθαμε στην Αγία Σιών.

42
 Ορθόδοξος γάμος = Εβραϊκός γάμος. Iουδαιοχριστιανισμός.
Οι ευχές που διαβάζει ο παπάς στον "ελληνικό" γάμο

Ευλόγησον αυτούς, Κύριε ο Θεός Ημών, ως ευλογήσας τον Αβραάμ και την Σάρραν.
Ευλόγησον αυτούς, Κύριε ο Θεός Ημών, ως ευλογήσας τον Ισαάκ και την Ρεβέκκαν.
Ευλόγησον αυτούς, Κύριε ο Θεός Ημών, ως ευλογήσας τον Ιακώβ και πάντας τους
πατριάρχας. Ευλόγησον αυτούς, Κύριε ο Θεός Ημών, ως ευλογήσας τον Ιωσήφ και την
Ασυνέθ. Ευλόγησον αυτούς, Κύριε ο Θεός Ημών, ως ευλογήσας τον Ιωακείμ και την Άνναν.
Ευλόγησον αυτούς, Κύριε ο Θεός Ημών, ως ευλογήσας τον Ζαχαρίαν και Ελισάβετ.
Διαφύλαξον αυτούς, Κύριε ο Θεός ημών, ως διεφύλαξας τον Νώε εν τη κιβωτώ. Διαφύλαξον
αυτούς, Κύριε ο Θεός ημών, ως διεφύλαξας τον Ιωνάν εν τη κοιλία του
κήτους…Μνημόνευσον αυτών, Κύριε ο Θεός ημών, ως εμνημόνευσας του Ενώχ, του Σήμ,
του Ηλία…». Αυτή είναι η «ευχή», που παίρνουν οι ρωμιοί από τον ορθόδοξο ιερέα...........και
μετά ΄ ήρθε το σκοτάδι!!

Το Καταπληκτικο «Ελληνικο» Πασχα

Πάσχα, Ελλήνων Πάσχα! Γνωρίζετε τι εορτάζουμε; Εάν ρωτήσεις τους Έλληνες θα σου
απαντήσουν ότι εορτάζουμε την "Ανάσταση του Κυρίου μας"!!! Κανένας δεν γνωρίζει τι
εορτάζεται το Πάσχα ή τι σημαίνει αυτό, από πού προήλθε, που έχει τις ρίζες του. Κανένας
Έλληνας δεν γνωρίζει ότι εορτάζει μία καθαρά ΕΒΡΑΪΚΗ γιορτή. Όλοι πιστεύουν ότι το
προηγούμενο βράδυ του Πάσχα έγινε η ανάσταση του Εβραίου Κυρίου τους!
Είναι όμως έτσι; Όταν διαβάζουμε χωρίς να κατανοούμε, είναι σαν να τρώμε χωρίς να
χωνεύουμε.
Ας διαβάσουμε, λοιπόν, την Έμπνευση κι ας μάθουμε.
Οι εβραϊκές γραφές, εκτός από το ότι "δόθηκαν με την έμπνευση του Θεού," λέγεται ότι είναι
"επικερδείς για διδασκαλία." Βρίσκουμε όμως πολλά περίεργα διδακτικά χαρακτηριστικά
γνωρίσματα αυτού του πάσχα της Εξόδου μέσα στις Εβραϊκές γραφές.
Στην Έξοδο, κεφάλαιο 12 με τίτλο Το πρώτο Πάσχα των Εβραίων έχουμε μια μπερδεμένη
και απίστευτη ιστορία. Ο Γιαχβέ λέει στον Μωυσή ότι "την δέκατη μέρα αυτού του μήνα,
καθένας να πάρει από ένα αρνί... θα το κρατήσετε ζωντανό ως την δέκατη τέταρτη μέρα του
μήνα, και το βράδυ θα το σφάξετε. Μετά θα πάρετε λίγο από το αίμα του και θα αλείψετε τις
δύο παραστάδες και το ανώφλι της πόρτας σε κάθε σπίτι όπου θα φάτε το αρνί ή το κατσίκι."
Για την προπαρασκευή ο Γιαχβέ δίνει ιδιαίτερες συστάσεις: "Και να τώρα με ποιον τρόπο θα
το φάτε: Θα είστε ζωσμένοι τη ζώνη σας, με τα σανδάλια στα πόδια και με το ραβδί στο
χέρι." (12:11). Και κατηγορηματικά διακηρύττει: "Αυτή θα είναι η γιορτή του Πάσχα, για να
τιμήσετε εμένα, τον Γιαχβέ". Όπως βλέπουμε στις παραπάνω παραγράφους ο Γιαχβέ τους
διατάζει ότι πρέπει να υπάρξει ένα διάστημα τεσσάρων ημερών μεταξύ της "λήψης" του
αρνιού την δέκατη ημέρα του μήνα, και του σφαξίματος την δέκατη τέταρτη ημέρα. Αλλά ο
Γιαχβέ είτε το αγνόησε αυτό, ή το ξέχασε, ή αλλάζει γνώμη, διότι λέει: "Κι εγώ τη νύχτα
εκείνη θα περάσω μέσα από την Αίγυπτο και θα θανατώσω κάθε πρωτότοκο στη χώρα. και η
ημέρα αυτή θα είναι εις μνημόσυνο σε σας." (12:12,14). "Τότε ο Μωυσής κάλεσε όλους τους
πρεσβυτέρους του Ισραήλ," και είπε σ' αυτούς να πάρουν "ένα αρνί κατά την οικογένειά σας,
και σφάξτε το για το πάσχα," και να αλείψουν το αίμα στις παραστάδες της πόρτας (12:21).
"Τα μεσάνυχτα της ίδιας νύχτας, ο Γιαχβέ θανάτωσε κάθε πρωτότοκο αγόρι στην Αίγυπτο"
(12:29). Αυτό σαφώς αποδεικνύει ότι η ολόκληρη η συναλλαγή του πάσχα, από τις πρώτες
εντολές του Γιαχβέ για τα αρνιά μέχρι την σφαγή των πρωτότοκων τα μεσάνυχτα
πραγματοποιήθηκε σε μια ημέρα, και το αργότερο την "δέκατη ημέρα" -- το διάστημα των
τεσσάρων ημερών ξεχνιέται και απαλείφεται. Αλλά πώς μπορούσε ένα τέτοιο πράγμα να
είναι δυνατό; Βλέπουμε τα 2.500.000 ανθρώπων να διασκορπίζονται σε μια πολύ μεγάλη
περιοχή Ο Γιαχβέ εμφανίζεται κάποτε κατά την διάρκεια της ημέρας (την δέκατη), και λέει
στον Μωυσή και τον Ααρών: "Λαλήσατε προς πάσαν την συναγωγήν του Ισραήλ," δίνοντάς
43
τους τις διαταγές ζωής και θανάτου και τις μικρές οδηγίες μαγειρέματος του πάσχα, τις οποίες
πρέπει να εκτελέσουν εκείνη την ίδια ημέρα "την νύκταν" για να αποφύγουν την σφαγή των
πρωτότοκων. Κατόπιν Ο Μωυσής κάλεσε όλους τους πρεσβύτερους του Ισραήλ και τους
επανέλαβε τις οδηγίες.
Εκείνη την εποχή των σκηνιτών Εβραίων δεν υπήρχαν ραδιόφωνα, ή σταθερά τηλέφωνα, ή
κινητά τηλέφωνα, ή τηλεοράσεις για να βοηθήσουν να διαδοθεί αυτή η διαταγή με όλες τις
λεπτομέρειές της στον επικεφαλής κάθε οικογένειας του Ισραήλ, που ήταν διασκορπισμένοι
σε όλες τις πόλεις της Αιγύπτου, έτσι ώστε να διαλέξουν 241.420 ενιαύσια αρσενικά αρνιά
χωρίς ψεγάδια, να τα σφάξουν και να τα μαγειρέψουν, σύμφωνα με τις εξ ολοκλήρου νέες
συνταγές (12:8-10), και να ρίξουν το αίμα, με αυτόν τον νέο τρόπο, στους παραστάτες των
θυρών, έτσι ώστε, λέει ο Γιαχβέ, "όταν δω το αίμα, θα σας προσπεράσω. Έτσι θα γλιτώσετε
από το χτύπημα του θανάτου, όταν θα τιμωρώ την Αίγυπτο." Πώς αυτές οι μοιραίες διαταγές
παραδόθηκαν "στην Ισραηλινή κοινότητα" εκείνη την ημέρα, ένας Γιαχβέ ξέρει μόνο,
δεδομένου ότι δεν μας αποκαλύπτεται στην Έμπνευσή του.
Αλλά αυτό δεν είναι το μοναδικό κομμάτι των εβραϊκών γραφών, που δίνεται προς μόρφωσή
μας, κυρίως των παιδιών μας. Εκείνη την ίδια νύχτα "τα μεσάνυχτα ο Γιαχβέ θανάτωσε κάθε
πρωτότοκο αγόρι στην Αίγυπτο: από τον πρωτότοκο του Φαραώ ως τον πρωτότοκο γιο του
αιχμαλώτου. και τα πρωτότοκα των κτηνών," των Αιγυπτίων (Έξοδος 12:29), αν και αυτά τα
ίδια ζώα ήταν ήδη σκοτωμένα από κάθε μια από τις διάφορες προγενέστερες πανούκλες: "και
ψόφησαν όλα τα ζώα των Αιγυπτίων" (Έξοδος 9:6). Έπειτα αυτά τα νεκρά ζώα είχαν καεί
(9:9). Μετά όλα σκοτώθηκαν πάλι από χαλάζι (9:25). Μόλις αυτό το μοιραίο διάταγμα του
Γιαχβέ εκτελέσθηκε, εκείνα τα μεσάνυχτα, "Εκείνη τη νύχτα ξύπνησε ο Φαραώ" (εκείνη την
ίδια νύχτα)... και κάλεσε τον Μωυσή και τον Ααρών μέσα στη νύχτα (την ίδια νύχτα, μετά τα
μεσάνυχτα), και είπε, «Να σηκωθείτε, και να φύγετε από τον λαό μου, κι εσείς και οι
Ισραηλίτες, και να πάτε να λατρεύσετε τον Γιαχβέ, όπως το ζητήσατε" (12:30,31) --"και
ζητήστε μία ευλογία και για μένα" (12:32), πρόσθεσε, ίσως ειρωνικά. Δεδομένου ότι "οι
Αιγύπτιοι πίεζαν τον λαό, για να τους βγάλουν γρήγορα από την χώρα, διότι έλεγαν, ημείς
όλοι θα πεθάνουμε" (12:33), η βιασύνη έγινε η διαταγή της ημέρας, ή μάλλον εκείνης της
ίδιας νύχτας.
Έτσι, μόλις χορηγήθηκε στον Μωυσή η βασιλική άδεια, μετά τα μεσάνυχτα, πρέπει αμέσως
να δώσει διαταγές πορείας στα διεσπαρμένα εκατομμύρια του Ισραήλ. Αυτοί ήταν στα σπίτια
τους σε όλη την επικράτεια της Αιγύπτου, ντυμένοι και έτοιμοι, σε "άγρυπνη αναμονή" γιατί
δεν ήξεραν ποια επίδραση θα είχε επάνω στον Φαραώ η σφαγή των πρωτότοκων. Και οι
άνθρωποι ήταν κάτω από την αυστηρή εντολή: "Και κανένας από σας δεν θα βγει της πόρτας
του σπιτιού του μέχρι το πρωί." Αλλά με κάποιον παράξενο και αναποκάλυπτο τρόπο, είτε με
θαύμα είτε με τηλεπάθεια, η θεία εντολή μέσω του Μωυσή σε όλα τα εκατομμύρια του
Ισραήλ μεταδόθηκε (δεύτερη φορά σε μια ημέρα) να πάρουν "όλα τα ασημένια και χρυσά
αντικείμενα, και ρούχα. κι έτσι τους έγδυσαν τους Αιγυπτίους" (12:35,36). Μετά από αυτό
πρέπει όλοι να κινητοποιηθούν αμέσως στην μεγάλη πόλη Ραμεσσή. Έτσι εκείνη την ίδια
ημέρα, κάπως, όλο το πλήθος του Ισραήλ, 2.414.200 απ' αυτούς, "πήρε ο λαός στους ώμους
τις γαβάθες με το ζυμάρι, πριν προλάβει να φουσκώσει" (12:33,34), με το πλιάτσικό τους, με
τους γέρους και τους εξαθλιωμένους τους, τα θηλάζοντα μωρά τους, τους αρρώστους τους,
τις λεχώνες γυναίκες τους και τις ετοιμόγεννες (διότι σε έναν τέτοιο πληθυσμό υπάρχουν
αμέτρητες γεννήσεις κάθε ώρα, και η Έμπνευση μας λέει ότι "οι εβραίες γυναίκες είναι
δραστήριες" σε αυτό) -- ολόκληρο το μικτό πλήθος, σέρνοντας μαζί τους «πάρα πολλά
κατσίκια, πρόβατα και βόδια» και όλα τα κοπάδια τους, ακόμα και πάρα πολλά κτήνη, δεν
υπήρξε ούτε μια οπλή να την αφήσουν πίσω, στην θεία εντολή, άρχισε τον μεγαλύτερο
ημερήσιο άθλο του κόσμου.
Κατ' αρχάς, από όλη την Αίγυπτο, Ανατολή, Δύση, Βορρά, Νότο, "το ασκέρι του Γιαχβέ"
μαζεύτηκε στην Ραμεσσή. Μια τέτοια κινητοποίηση είναι χωρίς κανένα αντίστοιχο στην
Παγκόσμια Ιστορία, ιερή ή βέβηλη, από την εποχή που τα ζώα του Νώε συγκεντρώθηκαν από
τις τέσσερις γωνίες της γης στην διάσημη κιβωτό του, για το οποίο, όμως, είχαν μια

44
ολόκληρη εβδομάδα! Φθάνοντας στην Ραμεσσή κάπως, ιδού, "την ημέρα ακριβώς. ο λαός
του Γιαχβέ βγήκε κατά ομάδες από τη χώρα" (12:41). Για να μην υπάρξει καμία αμφιβολία γι
αυτό, η θεία διαβεβαίωση παρέχεται για δεύτερη φορά στο ίδιο κεφάλαιο: "Εκείνη ακριβώς
την ημέρα έβγαλε ο Γιαχβέ τους Ισραηλίτες κατά ομάδες από την Αίγυπτο" (12:51). Και
βάδισαν από την Ραμεσσή κατά μήκος των αμμόλοφων στην Σουκκώθ, η οποία, σύμφωνα με
τους χάρτες των εβραϊκών γραφών, φαίνεται να είναι περίπου 50 χλμ. μακριά. Αλλά
προφανώς αυτό δεν ήταν "έξω από το έδαφος της Αιγύπτου." Ήταν καταφανώς ακόμα μέσα
στην Αίγυπτο, στα δυτικά σύνορα της Ερυθράς θάλασσας. Διότι όταν ο Φαραώ και ο στρατός
του "καταδίωξε τους Ισραηλίτες" (Έξοδος 14:8), οι υιοί ήταν ακόμα στην αιγυπτιακή πλευρά,
και το θαύμα του "διαχωρισμού των υδάτων" της Ερυθράς θάλασσας έπρεπε να εκτελεσθεί
για να επιτρέψει στο πλήθος του Γιαχβέ να μεταφερθεί στην ανατολική ή αραβική πλευρά της
Ερυθράς θάλασσας.
Το ασκέρι του Γιαχβέ βάδιζε όχι όπως ένας άτακτος όχλος σκλάβων φυγάδων, που βιάζονται
να δραπετεύσουν, αλλά υπερήφανοι σε τυπική γραμμή πορείας, όπως βαδίζει ο Στρατός.
Εάν βάδιζαν σε πυκνή διάταξη, ας πούμε, πενήντα άνθρωποι ο ένας δίπλα στον άλλον, με ένα
διάστημα μόνον ενός μέτρου μεταξύ των συνεπτυγμένων τάξεών τους, θα υπήρχαν 48.284
σειρές, οι οποίες θα διαμόρφωναν μια ουρά 45 περίπου χλμ. μακριά! Αλλά η αλήθεια είναι
ακόμα πιο αξιοπρόσεκτη, εάν οι εβραϊκές γραφές είναι ακριβείς: διότι το Εβραϊκό κείμενο
λέει: "Και ανέβησαν οι υιοί Ισραήλ παρατεταγμένοι πέντε σε μια σειρά εκ της γης Αιγύπτου"
(Έξοδος 13:18) -- πράγμα που θα έκανε την ουρά 450 χλμ. μακριά! Ένα τέτοιο πλήθος, με
όλα τα φορτία του, δεν θα μπορούσε να βαδίσει μέσα στην άμμο της ερήμου πάρα πολλά
χιλιόμετρα ημερησίως - ας πούμε δέκα, ή δεκαπέντε κατ' ανώτατο όριο. Επιπλέον, οι
μπροστινές σειρές πρέπει να βάδιζαν και τα 45 ή 450 χλμ. προτού μπορέσουν ακόμη και να
αρχίσουν να βαδίζουν καν οι πίσω σειρές. Έτσι μετά βίας οι μισοί από το "πλήθος του
Γιαχβέ" θα μπορούσαν να πάνε μακριά από το σημείο εκκίνησης την πρώτη ημέρα, ακόμα κι
αν είχαν αρχίσει νωρίς.
Αλλά έπρεπε πρώτα να συγκεντρωθούν στην Ραμεσσή από όλη την Αίγυπτο -- εκατοντάδες
χιλιόμετρα ουρά -- και δεν ξέρουμε πόσο μέρος εκείνης της θαυμάσιας ημέρας έμειναν στο
ραντεβού τους. Ολόκληρο το πλήθος θα ήταν αδύνατο να φθάσει στην Σουκκώθ, κάπου,
σύμφωνα με το κείμενο, "έξω από το έδαφος της Αιγύπτου," μέχρι την δεύτερη ή τρίτη
ημέρα, ή την επόμενη εβδομάδα, ή τον επόμενο μήνα, ακόμα κι αν θα μπορούσαν όλοι να
είχαν κινητοποιηθεί στην Ραμεσσή εκείνη την "ίδια ημέρα," όπως λέγεται ότι έκαναν. Όσο
για το πόσα ατέλειωτα χιλιόμετρα η ουρά εκτεινόταν με τα εκατομμύρια των προβάτων και
των κτηνών, που δεν βάδιζαν σε τυπική γραμμή μάχης, φυσικά, εκτός αν θεϊκά φροντιζόταν,
δεν έχουμε καμία αποκάλυψη, ούτε επαρκή στοιχεία για να υπολογίσουμε.
Η θεία αποκάλυψη δεν μας λέει τι έτρωγαν τα εκατομμύρια των ζώων στην παρατεταμένη
πεζοπορία προς την Ερυθρά θάλασσα, κατά μήκος της ερήμου, με την πενιχρή βλάστηση.
Ούτε οι υιοί του Γιαχβέ ήταν εφοδιασμένοι καλύτερα. Είχαν μόνον λίγα άζυμα στους ώμους
τους, "επειδή εδιώχθησαν εξ Αιγύπτου, και δεν ηδυνήθησαν να βραδύνωσιν, ουδέ εφόδιον
προητοίμασαν εις εαυτούς" (Έξοδος 12:39).
Τέλος, μια αξιοπρόσεκτη περίσταση πρέπει να σημειωθεί εδώ.
Αυτοί οι πρόσφυγες σκλάβοι παρουσιάζονται ότι είχαν δικούς τους σκλάβους που τους
έπαιρναν μαζί τους. Ο προνοητικός Γιαχβέ τους, στο διάταγμά του τού πάσχα, τον πρώτο -
πρώτο κανονισμό που τους έδωσε ποτέ, καθώς έφευγαν από την σκλαβιά της Αιγύπτου,
προνόησε για την τήρηση μιας ευσεβούς τελετής. "Αυτός είναι ο κανονισμός για το Πάσχα:
κανένας ξένος δεν πρέπει να συμμετάσχει στο δείπνο του Πάσχα. Ο δούλος που έχει
αγορασθεί με χρήματα, αν κάνει περιτομή μπορεί να φάει. αν κάποιος ξένος μένει μαζί σας,
και θέλει να γιορτάσει του Πάσχα του Γιαχβέ, πρέπει αυτός και όλοι οι αρσενικοί στην
οικογένειά του να ΠΕΡΙΤΜΗΘΟΥΝ." (Έξοδος 12:44-48). Έτσι από τότε εμείς οι Έλληνες
φυλάσσουμε με εβραϊκή θρησκευτική ευλάβεια το «αύτη είναι η νυξ εκείνη του Γιαχβέ, ήτις
πρέπει να φυλάττηται παρά πάντων των υιών Ισραήλ εις τας γενεάς αυτών». Το μόνο που
έχουμε αποφύγει μέχρι στιγμής είναι η περιτομή. Κακώς όμως, πολύ κακώς, διότι έτσι δεν

45
ακολουθούμε τον Λόγο του Γιαχβέ, «εάν τις ξένος θέλη να κάμη το πάσχα εις τον Γιαχβέ, ας
περιτμηθώσι πάντα τα αρσενικά αυτού.» (Έξοδος 12:48).




Καλή Ελληνική Ανάσταση για όσους κατανοούν.
Φιλικά John Atheos
Κάδμος Κοτρόπουλος. Facebook

Ομάρ Καγιάμ (1070-1123)

Τίποτα δεν έχει μεγαλύτερη δύναμη από τα έθιμα.

46
 «Ελληνικά» ονόματα, με εβραϊκές ρίζες
«Πατροπαράδοτα» ονόματα που επέβαλλαν οι Ιουδαιοχριστιανοί «πατέρες»
της Εκκλησίας στους Έλληνες
Όταν φέρνω στο μυαλό μου την εγκύκλιο τού Πατριαρχείου, που εξεδόθη το 1819 και μεταξύ
άλλων, απαγόρευε στους Έλληνες να δίνουν ελληνικά ονόματα στα παιδιά τους, ως
ανάρμοστα(!!!) «πονάνε τα μηνίγγια μου». Και πονάνε ακόμα περισσότερο, όταν η Εκκλησία
σήμερα, τολμά και κάνει λόγο για την συμβολή της στην Ελληνική Επανάσταση, την διάδοση
της Ελληνικής Παιδείας, τής ελληνικής γλώσσας κ.τ.λ.
«Ανάρμοστο» να ονομάζεις το παιδί σου, Λεωνίδα, Αχιλλέα, Σωκράτη, Αφροδίτη, Ιφιγένεια
κ.τ.λ., αλλά «πατροπαράδοτο» να το ονομάζεις Γιάννη, Μιχάλη, Μανώλη, Μαρία κ.α.
Βεβαίως και σήμερα, η Εκκλησία έχει φροντίσει να «αγιοποιήσει» σχεδόν όλα τα αρχαία
ελληνικά ονόματα, κάνοντας την ανάγκη φιλότιμο κι έτσι, ούτε γάτα ούτε ζημιά.
Φυσικά, φίλε αναγνώστη, εσύ που ενδεχομένως θα συναντήσεις το όνομά σου στο ακόλουθο
ενδεικτικό κατάλογο ονομάτων, δεν χρειάζεται να νιώθεις ενοχές που φέρεις ένα εβραϊκό
όνομα. Δεν το επέλεξες εσύ. Αλλά κι αυτοί που το επέλεξαν για σένα (δηλαδή οι γονείς σου),
κινήθηκαν μέσα στα πλαίσια που δυστυχώς ο Ιουδαιοχριστιανισμός τα έχει καταστήσει
απολύτως δεδομένα και φυσιολογικά. Κοντά σ' αυτά θα πρέπει να συνυπολογίζεται και η
άγνοια των παλαιότερων γενεών, σε σχέση με την ιστορία και ειδικότερα με την πλαστή
«αρμονική» σχέση Ελληνισμού και Χριστιανισμού, που προπαγανδίζει ανερυθρίαστα έως και
σήμερα το παρακράτος τής Εκκλησίας.
Κάποια από τα ονόματα που ακολουθούν (μαζί με την ιουδαϊκή προφορά τους και σημασία),
είναι προφανές ότι έχουν εβραϊκές ρίζες, ενώ κάποια άλλα έχουν εξελληνιστεί και είναι
αρκετά δύσκολο για τον μέσο Έλληνα να «υποψιαστεί» την προέλευσή τους.
Θα πρέπει να σημειωθεί εδώ, ότι η επιβολή εβραϊκών ονομάτων, μέσω τού Χριστιανισμού,
δεν αποτελεί ελληνικό φαινόμενο, αλλά παγκόσμιο (όπου δυστυχώς υφίσταται ο
Χριστιανισμός). Επιπροσθέτως, η ελληνική ονοματοδοσία, δεν νοθεύτηκε μόνο με εβραϊκά
ονόματα, αλλά και ρωμαϊκά (π.χ. Κωνσταντίνος, που σημαίνει «σταθερός»), καθώς ως
γνωστόν ο Χριστιανισμός βρήκε γόνιμο έδαφος για την ανάπτυξη και επέκτασή του μέσα
στην Ανατολική Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία. Δηλαδή, αυτής που γνωρίζουμε σήμερα ως
Βυζάντιο (και για κάποιους αιθεροβάμονες πλαστογράφους τής ιστορίας, ως Ελληνική
Βυζαντινή Αυτοκρατορία).
Πάμε στο «ψητό» τώρα...
Ηλίας
Ελί Για: Ο Θεός μου είναι ο Κύριος.
Ιωάννης
Γιο χανάν: Ο Θεός ελέησε.
Εύα
Χάβα: Μητέρα πάντων των ζώντων.
Άννα
Χανά: Η ευλογημένη απ' τον Θεό.
Μαρία
Μαριάμ (Μύριαμ): Ποθητή, επιθυμητή. Σημαίνει και πίκρα.
Λάζαρος
Ελ αζάρ: Ο Θεός βοήθησε.
Ανανίας
Ανάν Για: Χάρισε ο Θεός.
Ζαχαρίας
Ζαχάρ Για: Θυμήθηκε ο Θεός.
Ματθαίος
Ματάτ Για: Δώρο Θεού.
Θωμάς

47
Τθαόν: Δίδυμος.
Σάββας
Σαμπάτ (Σάββατο): Ανάπαυση.
Ησαΐας
Γιεσά Για: Έσωσε ο Θεός.
Ιερεμίας
Γερμί Για: Με ανέδειξε ο Θεός.
Ιορδάνης
Γιαρδεΐν: Αυτός που ρέει.
Μανώλης (Εμμανουήλ)
Ιμ άνου Ελ: Ο Θεός είναι μαζί μας.
Μιχάλης (Μιχαήλ)
Μι κα Ελ: Ποιος σαν τον Θεό.
Ιάκωβος (Ιακώβ)
Γιακόβ: Πτερνιστής (σύμφωνα με την Παλαιά Διαθήκη, όταν γεννήθηκε, κρατούσε την
φτέρνα του δίδυμου αδερφού του, Ησαύ).
Σολομός (Σολομώντας)
Σαλομών: Ειρηναίος
Σήφης (Ιωσήφ)
Γιο σεφ: Ο Κύριος να προσθέσει.
Δανιήλ
Δανί Ελ: Κριτής ο Θεός.
Γαβριήλ
Γαβρί Ελ: Άνθρωπος του Θεού.
Σαμουήλ
Σαμού Ελ: Ακούσθηκε ο Θεός.
Ραφαήλ
Ραφά Ελ: Θεράπευσε ο Θεός.
Ιωνάθαν
Γιο τανάν: Ο Θεός έδωσε.
Ιωακείμ
Γιο γιακίμ: Ο Θεός θα αποκαταστήσει.
Βενιαμίν
Μπεν γιαμίν: Υιός εκ δεξιών.
Αβραάμ
Άβραμ: Πατέρας λαών.
Ρεβέκκα
Ρίβκα: Δούλη του Θεού.
Ελισάβετ
Ελ ισεβά: Αυτή που πιστεύει στον Θεό.
Μωυσής
Μοσσέ: Υδατόσωστος.
Ισαάκ
Γελαστός.
Συμεών
Υπακοή.

Διαβάστε περισσότερα: «Ελληνικά» ονόματα, με εβραϊκές ρίζες - «Πατροπαράδοτα»

Έλληνες | Πάρε-Δώσε http://www.pare-dose.net/3032#ixzz2jHoqctKR

48
 Το “άγιο φως” που δεν άναψε ποτέ
Φαέθων Σαχπαζίδης, Facebook

Όλοι γνωρίζουν εκείνο το παραμύθι περί αγίου φωτός το οποίο ανάβει κάθε χρόνο στα
Ιεροσόλυμα και ότι δήθεν προέρχεται από τον θεό που δημιούργησαν οι εβραίοι κάποτε στην
έρημο…φυσικά, είναι ήδη αποδεδειγμένο ότι αυτό είναι ένα παραμύθι αλλά πολλοί
ισχυρίζονται ότι δεν είναι. Έλα όμως που έχουμε μαρτυρίες και από αντιπροσώπους της
θρησκείας αυτής ότι δεν είναι αληθινό! Θα σταθώ μόνο σε μία μαρτυρία για να αποδείξουμε
την πλαστότητα του αγίου φωτός. Είναι η μαρτυρία του παπά Γεώργιου Μεταλληνού ο
οποίος σε εκπομπή της τηλεόρασης πριν λίγα χρόνια είπε :”από τον 4ο αιώνα μαρτυρείται
380 η Αιθερία, μία ισπανίδα που πήγε και προσκύνησε ότι υπάρχει η ακοίμητος κανδήλα είς
τον άγιο τάφο. Πιστεύω λοιπόν και καταλήγω ότι όταν υπάρχει πίστης… και χάρις θεού στο
συγκεκριμένο πατριάρχη, γίνεται το θαύμα, όταν δεν υπάρχει πίστης μπορεί η κανδήλα να
χρησιμοποίηση αυτό…” όλα αυτά τα λέει ο παπα-Μεταλληνός όπως βλέπεται και στο βίντεο
παρακάτω!

Άρα, σύμφωνα με επίσημους αντιπροσώπους της θρησκείας όπως ο συγκεκριμένος, αν δεν

υπάρχει πίστη στον πατριάρχη, το φως ΔΕΝ ανάβει οπότε ο πατριάρχης αναγκάζεται να
χρησιμοποίηση την ακοίμητο κανδήλα μέσα στην οποία ήδη υπάρχει αναμμένη φλόγα και
απλώς από εκεί παίρνει το δήθεν άγιο φως ο πατριάρχης και ΕΞΑΠΑΤΑ όλο τον κόσμο ότι
δήθεν είναι εκ θεού προερχόμενο. Διότι αν δεν το καταλάβατε, ο Μεταλληνός παραδέχεται
ανοιχτά ότι έστω κάποιες φορές υπάρχει εξαπάτηση διότι ο πατριάρχης λόγω απιστίας δεν
παίρνει το φως από το θεό άρα δεν είναι άγιο φως αλλά το παίρνει από την απλή φωτιά που
υπάρχει ήδη στην καντήλα και έπειτα το δίνει στον κόσμο το φως αυτό δίχως να πει ότι δεν
είναι άγιο, οπότε υπάρχει ξεκάθαρη εξαπάτηση του λαού αφού αφήνουν να εννοηθεί ότι
δήθεν είναι από τον θεό το φως.

Τώρα, για να δούμε αν είναι εξαπάτηση το άγιο φως, θα πρέπει να μάθουμε αν ο πατριάρχης
που το ανάβει, πιστεύει και λόγω πίστης το φως έρχεται από το θεό ή να δούμε αν δεν
πιστεύει οπότε το παίρνει από την ακοίμητο κανδήλα και εξαπατά τον κόσμο. Είναι πολύ
απλό να μάθουμε αν ο πατριάρχης πιστεύει πραγματικά. Πώς θα το μάθουμε ; να πώς :

ΚΑΙΝΗ ΔΙΑΘΗΚΗ Ευαγγέλιο Μάρκου Κεφάλαιο 16

17 τούτα δε τα σημεία θα παρακολουθούν εκείνους που πίστεψαν, στο όνομα μου θα βγάζουν
δαιμόνια, α μιλούν καινούριες γλώσσες

18 θα πιάνουν φίδια και αν πιουν κάτι θανάσιμο, δεν θα τους βλάψει, θα βάζουν τα χέρια
επάνω σε αρρώστους και θα γιατρεύονται

Σύμφωνα με τα λόγια του θεού των χριστιανών, μπορούμε να ελέγξουμε αν ο κάθε

πατριάρχης που λαμβάνει το φως, πιστεύει πραγματικά. Δηλαδή, την μέρα που μπαίνει για να
πάρει το άγιο φως θα πρέπει να περάσει από απλά τεστ.

1ο τεστ : να μιλήσει σε 25 διαφορετικές γλώσσες και να πει συγκεκριμένα πράγματα σε

αυτές. Προσοχή, αν έχει σπουδάσει κάποια ξένη γλώσσα το τεστ δεν θα περιλαμβάνει αυτή
τη γλώσσα!

2ο τεστ : να πιει θανατηφόρο δηλητήριο και να δούμε αν θα τον βλάψει. Φυσικά δεν το
προτείνω σε κανέναν αλλά τυπικά το λέω να το κάνει ο πατριάρχης για να καταλάβουμε τις
αντιφάσεις.

49
3ο τεστ : να του φέρουν 15 αρρώστους εκείνη τη στιγμή και να τους γιατρέψει βάζοντας τα
χέρια του επάνω τους. Αληθινούς αρρώστους και όχι θεατρίνους εντεταλμένους από την
θρησκεία.

Βέβαια, όλοι γνωρίζουμε ήδη ότι κανένας άνθρωπος δεν μπορεί να περάσει αυτό το τεστ και
κανένας πατριάρχης. Για να είμαστε και πιο αντικειμενικοί και να ολοκληρώσουμε την
απόδειξη μας στο εδώ και τώρα θα πρέπει να θυμόμαστε ότι ο πατριάρχης και οι
προηγούμενοι πατριάρχες και όλοι οι παπάδες και πιστοί και θεολόγοι και αντιπρόσωποι της
θρησκείας αυτής, όταν αρρωσταίνουν δεν βάζουν το χέρι τους επάνω τους για να γιατρευτούν
ούτε το βάζουν σε άλλους αρρώστους για να τους γιατρέψουν διότι δεν μπορούν να
γιατρέψουν κανέναν έτσι και το ξέρουν, αποδεικνύοντας με αυτό το τρόπο 2 περιπτώσεις :

1η περίπτωση : ο θεός τους ήταν ένας απλός άνθρωπος απατεώνας που κορόιδευε τους
χαζούς της εποχής του (και το λέει ξεκάθαρα μακάριοι οι πτωχοί τω πνεύματι) οπότε οι
υποσχέσεις του δεν θα μπορούσαν ποτέ να γίνουν πραγματικότητα αφού δεν ήταν θεός και
για αυτό το λόγο δεν μπορούν να γιατρευτούν με αυτό το τρόπο.

2η περίπτωση : ο θεός τους αν είναι αληθινός και όλα αυτά που είπε ισχύουν, τότε από την
ανικανότητα τους να γιατρέψουν βάζοντας το χέρι τους επάνω σε αρρώστους αποδεικνύεται
ότι δεν πιστεύουν πραγματικά. Αν δεν πιστεύουν πραγματικά τότε δεν μπορούν να λάβουν το
άγιο φως αλλά χρησιμοποιούν την ακοίμητο κανδήλα. Άρα, το φως είναι ΑΠΑΤΗ
αποδεδειγμένα είτε ο θεός τους είναι ψεύτικος είτε είναι αληθινός. Η απάτη του αγίου φωτός
αποκαλύπτεται και από την καινή διαθήκη λοιπόν με τις ψεύτικες υποσχέσεις ενός δήθεν
θεού που εξαπατούσε τους πτωχούς τω πνεύματι…και μην ξεχνάτε κάτι. Όλοι μας
γνωρίζουμε ότι οι πατριάρχες που λαμβάνουν το άγιο φως , δεν έχουν τη δυνατότητα, δεν
μπορούν και δεν μπόρεσαν ποτέ να κάνουν τέτοια θαύματα που υπόσχεται ο θεός τους
πράγμα που σημαίνει ότι δεν πιστεύουν πραγματικά και είναι αναγκασμένοι να παίρνουν το
άγιο φως από την κανδήλα και έτσι να εξαπατούν τον κόσμο. Άρα όλοι γνωρίζουμε την
απόδειξη της πλαστότητος του ψευτοθαύματος αυτού. Είς υγείαν…

50
 Οι κατάρες απ τον Θεό της «αγάπης» Γιαχβέ

Θαυμάστε το:
15. Αν δεν υπακούσεις στη φωνή τού Κυρίου τού Θεού σου, για να προσέχεις να εκτελείς
όλες τις εντολές του, και τα διατάγματά του, που εγώ σήμερα σε προστάζω, όλες οι κατάρες
αυτές θα ’ρθουν επάνω σου, και θα σε βρουν. [Λευ. 26:14; Θρ. 2:17; Δαν. 9:11; Δαν. 9:13;
Μαλ. 2:2; [Παρ. 3:33];
16. Καταραμένος θα είσαι στην πόλη, και καταραμένος θα είσαι στο χωράφι.
17. Καταραμένο το καλάθι σου, και η σκάφη σου.
18. Καταραμένος ο καρπός τής κοιλιάς σου, και τα γεννήματα της γης σου, οι αγέλες των
βοδιών σου, και τα κοπάδια των προβάτων σου.
19. Καταραμένος θα είσαι όταν μπαίνεις μέσα, και καταραμένος θα είσαι όταν βγαίνεις έξω.
20. Ο Κύριος θα στείλει επάνω σου την κατάρα, τη θλίψη, και τη φθορά, σε όλα όσα βάλεις
επάνω το χέρι σου για να κάνεις, μέχρις ότου εξολοθρευτείς, και μέχρις ότου γρήγορα
αφανιστείς, εξαιτίας της πονηρίας των έργων σου, επειδή με εγκατέλειψες.
21. Ο Κύριος θα προσκολλήσει σε σένα το θανατικό, μέχρις ότου σε εξολοθρεύσει από τη γη,
όπου πηγαίνεις να την κληρονομήσεις.
22. Ο Κύριος θα σε πατάξει με μαρασμό, και με πυρετό, και με ρίγος, και με φλόγωση, και με
μάχαιρα, και με ανεμοφθορία, και με ερυσίβη· και θα σε καταδιώκουν μέχρις ότου
αφανιστείς. [Λευ. 26:16; [Άμ. 4:9];
23. Και ο ουρανός σου, που [είναι] επάνω από το κεφάλι σου, θα είναι χαλκός, και, η γη που
είναι από κάτω σου, σίδερος. [Λευ. 26:19; [Αγγ. 1:10];
24. Ο Κύριος θα δώσει τη βροχή τής γης σου σκόνη και χώμα· από τον ουρανό θα κατεβαίνει
επάνω σου, μέχρις ότου εξολοθρευτείς.
25. Ο Κύριος θα σε κάνει να συντριφτείς μπροστά στους εχθρούς σου· από έναν δρόμο θα
βγεις εναντίον τους, και από επτά δρόμους θα φύγεις από μπροστά τους· και θα
διασκορπιστείς σε όλα τα βασίλεια της γης. [Ιερ. 15:4]; [Ιερ. 24:9]; [Ιερ. 29:18]; [Ιερ. 34:17];
26. Και το πτώμα σου θα είναι τροφή σε όλα τα όρνεα του ουρανού, και στα θηρία τής γης,
και δεν θα υπάρχει εκείνος που θα [τα] αποδιώχνει. [Ιερ. 7:33];
27. Ο Κύριος θα σε χτυπήσει με την Αιγυπτιακή πληγή, και με αιμορροϊδες, και με ψώρα, και
με φαγούρα, ώστε να μη μπορείς να γιατρευτείς. [Έξ. 9:9;]
28. Ο Κύριος θα σε χτυπήσει με αφροσύνη και με τύφλωση, και με έκσταση καρδιάς· [Παρ.
28:1]; [Ρωμ. 1:21];
29. και θα ψηλαφίζεις καταμεσήμερα, όπως ψηλαφίζει ο τυφλός στο σκοτάδι, και δεν θα
ευοδώνεσαι στους δρόμους σου· και θα είσαι μονάχα κάτω από καταδυνάστευση και αρπαγή
όλες τις ημέρες τής ζωής σου, και δεν θα υπάρχει εκείνος που σώζει. [Ιώβ 5:14];
30. Θα αρραβωνιαστείς γυναίκα, και άλλος άνδρας θα κοιμηθεί μαζί της· θα οικοδομήσεις
σπίτι, και δεν θα κατοικήσεις σ” αυτό· θα φυτέψεις αμπελώνα, και δεν θα τον τρυγήσεις.
[2Σαμ. 12:11]; [Ιερ. 6:12];

51
31. Το βόδι σου θα είναι μπροστά σου σφαγμένο, και δεν θα φας απ” αυτό· το γαϊδούρι σου
θα αρπαχτεί από μπροστά σου, και δεν θα σου αποδοθεί· τα πρόβατά σου θα παραδοθούν
στους εχθρούς σου, και δεν θα υπάρχει για σένα εκείνος που σώζει. [Ιερ. 5:17];
32. Οι γιοι σου και οι θυγατέρες σου θα παραδοθούν σε έναν λαόν, και τα μάτια σου θα
βλέπουν και θα μαραίνονται γι” αυτούς όλη την ημέρα· και δεν θα υπάρχει δύναμη στο χέρι
σου.
33. Τον καρπό τής γης σου, και όλους τούς κόπους σου, θα φάει ένα έθνος που δεν [το]
γνωρίζεις· και θα είσαι μονάχα κάτω από καταδυνάστευση, και από καταπάτηση όλες τις
ημέρες τής ζωής σου. [Ιερ. 5:17];
34. Και θα παραφρονήσεις εξαιτίας των θεαμάτων των ματιών σου, τα οποία θα δεις.
35. Ο Κύριος θα σε χτυπήσει στα γόνατα και στα σκέλη με κακή πληγή, ώστε να μη μπορείς
να γιατρευτείς, από το πέλμα των ποδιών σου, μέχρι την κορυφή του κεφαλιού σου.
36. Ο Κύριος θα φέρει εσένα και τον βασιλιά σου, που θα βάλεις επάνω σου, σε έθνος που
δεν γνώρισες, ούτε εσύ ούτε οι πατέρες σου· και εκεί θα λατρεύσεις άλλους θεούς, ξύλα και
πέτρες. [2Χρ. 33:11];
37. Και θα είσαι σε έκπληξη, σε παροιμία και σε περίγελο ανάμεσα σε όλα τα έθνη, όπου και
αν σε φέρει ο Κύριος. [1Βασ. 9:7]; [Ιερ. 24:9]; [Ιερ. 29:18]; [Ιεζ. 5:15]; [Ιεζ. 14:8];
38. Πολύ σπόρο θα φέρεις στο χωράφι, και λίγο θα μαζέψεις· επειδή, θα τον καταφάει η
ακρίδα. Μιχ. 6:15; Αγγ. 1:6; [Ιερ. 12:13];
39. Θα φυτέψεις αμπελώνες, και θα καλλιεργήσεις, και κρασί δεν θα πιεις ούτε θα τρυγήσεις·
επειδή, το σκουλήκι θα τους καταφάει.
40. Θα έχεις ελιόδεντρα σε όλα τα όριά σου, και με λάδι δεν θα χριστείς· επειδή, τα
ελιόδεντρά σου θα αποβάλουν [τον καρπό τους].
41. Θα γεννήσεις γιους και θυγατέρες, και δεν θα είναι δικοί σου· επειδή, θα πάνε σε
αιχμαλωσία. [Ιώβ 27:14];
42. Όλα τα δέντρα σου, και τον καρπό τής γης σου, θα τα καταφθείρει ο βρούχος.
43. Ο ξένος, που [θα είναι] ανάμεσά σου, θα ανεβαίνει πιο πάνω από σένα, επάνω-επάνω, εσύ
όμως θα κατεβαίνεις κάτω-κάτω.
44. Εκείνος θα σου δανείζει, κι εσύ δεν θα δανείζεις σ” αυτόν· αυτός θα είναι η κεφαλή, κι
εσύ θα είσαι η ουρά.
45. Και θα ’ρθουν επάνω σου όλες αυτές οι κατάρες, και θα σε καταδιώξουν, και θα σε
βρουν, μέχρις ότου εξολοθρευτείς· επειδή, δεν υπάκουσες στη φωνή τού Κυρίου τού Θεού
σου, για να τηρείς τις εντολές του, και τα διατάγματά του, που σε πρόσταξε.
46. Κι αυτά θα είναι επάνω σου, κι επάνω στο σπέρμα σου, ως σημείο και υπερμεγέθες
θαύμα, παντοτινά.
47. Επειδή, δεν λάτρευσες τον Κύριο τον Θεό σου με ευφροσύνη, και με αγαθότητα καρδιάς,
εξαιτίας τής αφθονίας όλων των αγαθών·
48. γι” αυτό, θα γίνεις δούλος των εχθρών σου, που ο Κύριος θα στείλει εναντίον σου, με
πείνα, και με δίψα, και με γύμνια, και με έλλειψη των πάντων· και θα βάλει επάνω στον
τράχηλό σου σιδερένιον ζυγό, μέχρις ότου σε εξολοθρεύσει. [Ησ. 14:3];
49. Ο Κύριος θα φέρει εναντίον σου ένα έθνος από μακριά, από την άκρη τής γης, σαν με
ορμή αετού· έθνος, που δεν θα καταλαβαίνεις τη γλώσσα του· [Ιερ. 5:15]; [Ωσ. 8:1]; [1Κορ.
14:21];
50. έθνος αγριοπρόσωπο, που δεν θα σεβαστεί το πρόσωπο του γέροντα ούτε θα ελεήσει τον
νέο·
51. και θα τρώει τον καρπό των κτηνών σου, και τα γεννήματα της γης σου, μέχρις ότου
εξολοθρευτείς· το οποίο δεν θα αφήσει σε σένα σιτάρι, κρασί ή λάδι, τις αγέλες των βοδιών
σου ή τα κοπάδια των προβάτων σου, μέχρις ότου σε εξολοθρεύσει. [Ησ. 1:7];
52. Και θα σε πολιορκήσει σε όλες τις πόλεις σου, μέχρις ότου πέσουν τα ψηλά και
οχυρωμένα τείχη σου, στα οποία έλπιζες, σε ολόκληρη τη γη σου· και θα σε πολιορκήσει σε
όλες τις πόλεις σου, σε ολόκληρη τη γη σου, που ο Κύριος ο Θεός σου έδωσε σε σένα.

52
53. Και θα φας τον καρπό τής κοιλιάς σου, τις σάρκες των γιων σου και των θυγατέρων σου,
που ο Κύριος ο Θεός σου έδωσε σε σένα, στην πολιορκία, και στη σύνθλιψη, με την οποία θα
σε συνθλίψει ο εχθρός σου· [Λευ. 26:29; 2Βασ. 6:29; Θρ. 4:10; [Ιερ. 19:9]; [Ιεζ. 5:10];
54. ο απαλός άνδρας ανάμεσά σου, και ο υπερβολικά τρυφερός, θα κοιτάξει με πονηρό
βλέμμα στον αδελφό του, και στη γυναίκα τού κόρφου του, και στα παιδιά του που
εναπέμειναν, όσα θα εναπομείνουν·
55. ώστε να μη δώσει σε κανέναν απ” αυτούς από τις σάρκες των παιδιών του, που θα
έτρωγε· επειδή, δεν του έμεινε τίποτε στην πολιορκία, και στη σύνθλιψη, με την οποία ο
εχθρός σου θα σε συνθλίψει σε όλες τις πόλεις σου.
56. Η απαλή και τρυφερή γυναίκα ανάμεσά σου, της οποίας το πόδι δεν δοκίμασε να πατήσει
επάνω στη γη, λόγω της τρυφερότητας και απαλότητας, θα κοιτάξει με βλέμμα πονηρό στον
άνδρα τού κόρφου της, και στον γιο της, και στη θυγατέρα της,
57. και στο βρέφος της, που βγήκε από μέσα από τα πόδια της, και στα παιδιά που γέννησε·
επειδή, θα τα φάει κρυφά, εξαιτίας της έλλειψης των πάντων, στην πολιορκία και στη
σύνθλιψη, με την οποία ο εχθρός σου θα σε συνθλίψει στις πόλεις σου.
58. Αν δεν προσέχεις να κάνεις όλα τα λόγια αυτού τού νόμου, που είναι γραμμένα σ” αυτό
το βιβλίο, ώστε να φοβάσαι το ένδοξο και φοβερό αυτό όνομα, τον Κύριο τον Θεό σου,
59. τότε ο Κύριος θα κάνει τις πληγές σου τρομερές, και τις πληγές τού σπέρματός σου,
πληγές μεγάλες και ασταμάτητες, και νόσους κακές και ασταμάτητες.
60. Και θα φέρει επάνω σου όλες τις οδύνες τής Αιγύπτου, για τις οποίες τρόμαξες· και θα
προσκολληθούν σε σένα·
61. και κάθε ασθένεια, και κάθε πληγή, που δεν είναι γραμμένη στο βιβλίο αυτού τού νόμου,
αυτές θα τις φέρει ο Κύριος επάνω σου, μέχρις ότου εξολοθρευτείς.
62. Και θα εναπομείνετε λιγοστοί στον αριθμό, ενώ ήσασταν όπως τα άστρα τού ουρανού σε
πλήθος· επειδή, δεν υπάκουσες στη φωνή τού Κυρίου τού Θεού σου. [Δευτ. 10:22; [Δευτ.
4:27];
63. Και όπως ο Κύριος ευφράνθηκε σε σας στο να σας αγαθοποιεί και να σας
πολλαπλασιάζει, έτσι ο Κύριος θα ευφρανθεί σε σας, στο να σας εξαλείψει, και να σας
καταστρέψει· και θα αρπαχθείτε από τη γη, όπου πηγαίνετε να την κληρονομήσετε. [Ησ.
1:24;]
64. Και ο Κύριος θα σε διασπείρει σε όλα τα έθνη, από τη μια άκρη τής γης μέχρι την άλλη
άκρη τής γης· και εκεί θα λατρεύσετε άλλους θεούς, που δεν γνώρισες, ούτε εσύ ούτε οι
πατέρες σου, ξύλα και πέτρες. [Δευτ. 4:27; Νεεμ. 1:8; [Ιερ. 16:13];
65. Αλλά, και ανάμεσα στα έθνη αυτά, δεν θα βρεις ανάπαυση ούτε θα έχει στάση το πέλμα
τού ποδιού σου· αλλ” ο Κύριος θα σου δώσει εκεί καρδιά που τρέμει, και μάτια που
μαραίνονται και ψυχή που λιώνει.
66. Και η ζωή σου θα είναι μπροστά σου σε αμφιβολία και θα φοβάσαι νύχτα και ημέρα, και
δεν θα έχεις ασφάλεια της ζωής σου.
67. Το πρωί θα πεις: Είθε να ήταν εσπέρα! Και την εσπέρα θα πεις: Είθε να ήταν πρωί!
Εξαιτίας του φόβου της καρδιάς σου, τον οποίο θα φοβάσαι, και εξαιτίας των θεαμάτων των
ματιών σου, τα οποία θα βλέπεις.
Και άλλα.

53
 Η Βίβλος της ντροπής!! Ανθρωποθυσίες, Γενοκτονίες & Κείμενα Μίσους
σε Παλαιά-Καινή Διαθήκη

«Οσάκις διαβάζουμε τις άσεμνες εικόνες, τις φιλήδονες ακολασίες, τις σκληρές και αισχρές
εκτελέσεις, την αδιάλειπτη μνησικακία και εκδικητικότητα, με τις οποίες είναι γεμάτη η Βίβλος,
θα ήταν πιο συνεπές να την ονομάσουμε βιβλίο ενός "δαίμονα" παρά ενός θεού. Είναι μια
ιστορία της κακίας που έχει χρησιμοποιηθεί για τη διαφθορά και αποκτήνωση της
ανθρωπότητας. Ειλικρινά αηδιάζω με αυτήν, όπως αηδιάζω με όλα τα σκληρά πράγματα».
Tom Paine

Διαβάζοντας και ακούγοντας διαλόγους Απολογητών Χριστιανών, και πολλά παρόμοια, μένω
έκπληκτος πού οι Χριστιανοί, κρίνουνε απαραίτητο, να μένουνε προσηλωμένοι στους
βάλτους του Μεσαίωνα, όπως τα Στρείδια στον βράχο.
Μόνον όποιοι κρατούνε τα μάτια τους κλεις’ τα, σκοπίμως!, αμφισβητούνε τις τεκμηριωμένες
αδιαμφισβήτητες ιστορικές πηγές, τις αλήθειες βασισμένες πάνω σε αδιάψευστα γεγονότα και
μαρτυρίες, και προτιμάνε τις επικρίσεις, χρησιμοποιώντας αόριστες και αστήρικτες
διαμαρτυρήσεις.
Τα όσα αγνοούν, τα εν λόγω πτωχά εν πνεύμα Χριστιανικά ποίμνια, όχι απλώς και μόνον τα
χλευάζουν ως γελοία και ανύπαρκτα, αλλά επιμένουν θρασύβουλα να επιβάλλουν την απιστία
τους στους αναγνώστες ως Άρθρο Πίστεως.
Δεν παραδέχονται και ούτε σέβονται την Αλήθεια, αλλά προτιμούν να μαντρώνουν αυτήν την
πανέμορφη θεά(την Αλήθεια) στα δύσπεπτα ανόητα βιβλία τους καλύπτοντας την με φύλλα
σαν μία άλλη μυθόπλαστη Εύα.
Πολλοί Έλληνες αλλά και το πλήθος των Χριστιανών, ισχυρίζονται ότι Ο Χριστιανισμός δεν
οφείλετε για τα εγκλήματα πού του καταδίδονται από πολλούς λαούς της Γης, παρ'; ότι οι
μαρτυρίες αυτών των Λαών είναι θεμελιωμένες ως ιστορικά γεγονότα!
Ας εννοήσουμε πρωτίστως, ότι, η επιμονή των Χριστιανών, να δούνε τον κόσμο ως άσχημο
και βδελυρό, και τον άνθρωπο ως εκ φύσεως ζώο αμαρτωλό και κακόν, έχει μετατρέψει τον
κόσμο σε ειδεχθή κόσμο και τον άνθρωπο σε κτήνος!
Σε αυτούς λοιπόν πού ζητούν απόδειξη ότι ο Χριστιανισμός είναι δόλος σ τας ψυχάς, και
σφαγέας των ανθρώπων, παραθέτω ως ακράδαντες αποδείξεις όλα τα Χριστιανικά δολερά
ιερά βιβλία τους, όλα όσα έγραψαν οι Χριστιανοί, και ιδιαιτέρως ως πιο τρανή απόδειξη την
Παλαιά και Νέα Διαθήκη!

54
Η Παλαιά και Νέα Διαθήκη είναι ΟΔΗΓΟΙ προς την εφαρμογή τερατογονούς βίας λόγω
μισανθρωπισμού εις όλα τα πεδία της ζωής. Μέσα σε αυτά τα Ανόσια Βιβλία- Παλαιά και
Νέα Διαθήκη- βρίσκετε ως Διδακτική Ύλη προς όλους του Υπηκόους του Χριστιανισμού, ο
κορεσμός, η μοιχεία, η τυραννία, ο μισογυνισμός, ο σωβινισμός, οι γενοκτονίες, οι
θανατώσεις μέσω βασανιστηρίων, οι εκτελέσεις αμάχων πληθυσμών, η ολική καταστροφή
ολόκληρων λαών, ο ρατσισμός, οι ανθρωποθυσίες, τα κηρύγματα μίσους, οι αιμομιξίες,
μητροκτονία, πατροκτονία, βιασμοί ... ( ...η λίστα της εγκληματολογίας υπερασπιζόμενη από
τις Βίβλους δεν έχει τέλος).

Σημείωσης: Υπήκοος σημαίνει: ακούω υπό, ακούω ως υποδεέστερος, βρισκόμενος κάτω από
άλλον= δούλος.
Λογικόν είναι λοιπόν τα Ιστορικά Γεγονότα των πολλών Λαών πού εκχριστιανίστηκαν, να
παρουσιάζουν, εις την Ιστορία τους, τις πράξεις των Χριστιανών υπηκόων διδασκομένων την
προαναφερθείσα χυδαία βία, ΟΧΙ ως πράξεις Αρετής, Ειρήνης, Αγάπης, Φιλίας,
Αλληλεγγύης; αλλά αντιθέτως να παρουσιάζουν αυτές τις Χριστιανικές πράξεις ως αυστηρός
πιστές εφαρμογές της πιο χυδαίας Βίας που ποτέ δημιούργησε ο άρρωστος νους του
ανθρώπου, εκείνου του ανθρώπου ευρισκομένου εις στην κατάσταση ολικής κτηνωδίας, βία
διατηρημένη ανόθευτη και διδασκόμενη με τα Φόβου, μέσα στην Παλαιά και Νέα Διαθήκη.
Αντί λοιπόν να αρνούμεθα, (όπως κάνουν δειλός και ψευδώς, οι Χριστιανοί Απολογητές ),
την, άνευ προηγουμένου, διδασκαλία (με τα μαχαίρας και φόβου) και Πράξη μίσους του
Χριστιανικού Φασιστικού Δόγματος, διατηρημένη ανόθευτη και διδασκόμενη μέσα στην
Παλαιά και Νέα Διαθήκη και Τυραννούσα την Υφήλιο με Αιμοσταγές Γροθιά , αντί να
ζητούμε οι Λαοί να αρνηθούν την τραγική τους Ιστορία ως Ψεύδος.
Αντί να αμφισβητούμε τις Μαρτυρίες ηρωικών ανδρών και ιστορικών, πού ριψοκινδύνεψαν
την ζωή τους, και μη, ώστε να έλθει στα χέρια των επόμενων γενεών η Αλήθεια περί της
βιαιότητας του Εβραιο- Χριστιανισμού- η Τραγωδία πού ρήμαξε την ανθρωπότητα. Αντί
λοιπόν να γινόμαστε συνένοχοι με τους Χριστιανούς Ανθρωποκτόνους και Δουλέμπορους
των Ανθρωπίνων Ψυχών.
Ας ΔΙΑΒΑΣΟΥΜΕ, (με κατανόηση κάθε λέξεως, και τελείως αμερόληπτοι) Γραμμή προς
Γραμμή, πρώτα την Παλαιά, και με τα, την Νέα Διαθήκη, και με έναν κόκκινο στυλό να
σημειώνουμε κάθε λέξη πού έχει σχέση με βιαιότητες όπως: ο κορεσμός, η μοιχεία, η
τυραννία, ο μισογυνισμός, ο σωβινισμός, οι γενοκτονίες, οι θανατώσεις μέσω βασανιστηρίων,
οι εκτελέσεις αμάχων πληθυσμών, η ολική καταστροφή ολόκληρων λαών, ο ρατσισμός, οι
ανθρωποθυσίες, τα κηρύγματα μίσους, οι αιμομιξίες, μητροκτονία, πατροκτονία, βιασμοί...
και πολλές άλλες βιαιότητες πού τελειωμό δεν έχουν!
Θα αρρωστήσετε στην καρδιά σας, και θα βαρυγκωμήσετε όταν γίνονται-και θα γίνουν στα
σίγουρα- οι σελίδες αυτών των δύο Βίβλων, μπροστά στα μάτια σας, κάμποι ωσάν της
Ανοίξεως, κατάσπαρτοι με κόκκινες παπαρούνες, μόνον πού: αντί για κάμπους θα νοήσετε
λαούς και Πληθυσμούς, και αντί για παπαρούνες θα νοήσετε το ατέλειωτο αίμα ανθρώπων,
όλοι δολοφονημένοι ωσάν ανθρώπινες θυσίες στον Αιμοσταγή μισάνθρωπο Ιεχωβά, αίμα που
ακόμα ρέει!!!. Ζούμε για δύο χιλιάδες χρόνια τώρα στην πιο βάρβαρη εποχή πού έζησαν οι
Λαοί της Γης!

Θα παραθέσω κείμενα παρμένα από την Παλαιά και Νέα Διαθήκη και θα αποδειχθεί με το
στόμα των ίδιων των Βιβλικών Προφητών, του Ιησού Χριστού, των Μαθητών του και τον
ίδιο τον Θεό Ιεχωβά, ότι : Η Αγία Γραφή βρίθει ανοσιουργημάτων, ανίερων και αισχρών
πράξεων, θηριωδιών και ανομολόγητων περιγραφών.
Και θα ερωτήσετε: "Πώς συνάδει ο Πανάγαθος και Στοργικός Πατέρας [ο θεός] με εκείνον
που γίνεται συνεργός σε όλες αυτές τις κακοήθειες; Δε βρίσκονται σε δυσαρμονία; Ή μήπως
ο ίδιος [ο θεός] με σκοπό να αναιρέσει τον εαυτό του κατέβηκε [ως Ιησούς] μετέπειτα στη γη
για να κηρύξει την αγάπη και τη δικαιοσύνη;"

55
Είναι σημαντικό να γνωρίζουμε πώς η Καινή Διαθήκη δεν αναιρεί αλλά εκπληρώνει την
Παλαιά Διαθήκη.
Επίσης, η Νέα Διαθήκη κάνει τουλάχιστον 55 αναφορές στην Παλαιά Διαθήκη.
Και ας μην μας εκπλήττει αυτό. Πολλοί μεν θέλουν να πιστεύουν ότι του Ιησού τα
Κηρύγματα, τα ευρισκόμενα στην Νέα Διαθήκη, είναι σε αντίθεση με την Παλαιά Διαθήκη.
Μα οι δύο Βίβλοι είναι ένα και το ίδιο έκτρωμα και δημιούργημα ενός (τουλάχιστον)
παθολογικού, διεστραμμένου εγκληματικά ψυχολογικού νου!

Παραθέτω αποσπάσματα από την Καινή Διαθήκη πού κάλλιστα και υπερήφανα διαλαλούν
την κοινή θέση των δύο Βίβλων:
Πρώτα ο Παύλος μας βεβαιώνει εις τους Galatians 1:11,12 ότι αυτός και τα Ευαγγέλια
αντιπροσωπεύουν τον Ιησού Χριστό.
Παύλος - 1:11,12
«Θέλω να γνωρίζετε, αδελφοί, ότι το ευαγγέλιο πού κηρύττω δεν είναι δημιούργημα
ανθρώπου. Δεν το έλαβα από κάποιον άνθρωπο, ούτε μού το δίδαξε κανείς, αντιθέτως, το
έλαβα ωσάν αποκάλυψη από τον Ιησού Χριστό.»
Και με τα ο Ιησούς Χρηστός μας βεβαιώνει με τα ίδια του τα λόγια ότι ήλθε να εκπληρώσει
τους Νόμους του Εβραϊκού Θεού και τους Προφήτες της Ιουδαϊκής (Παλαιάς) Διαθήκης.
Διαβάζουμε εις Ματθαίος- 5:17,18 «Μην νομίσετε ότι ήλθα να καταστρέψω[να αναιρέσω]
τον νόμο[εννοεί την Αγία Γραφή], ή τους προφήτες[της Παλαιάς Διαθήκης], δεν ήλθα να τα
καταστρέψω αλλά να τα εκπληρώσω[εννοεί εδώ ο Ιησούς, ότι ήλθε να εκπληρώσει τούς
νόμους και τους προφήτες της Γραφής-Παλαιάς Διαθήκης]. Σας λέω αληθώς, μέχρι ότου
ουρανός και Γή να εξαφανισθούν, ούτε το παραμικρότερο γράμμα, ούτε η παραμικρότερη
πενιά, θα εξαφανιστούν με οποιονδήποτε τρόπο από τον Νόμο [Γραφή της Παλαιάς
Διαθήκης] μέχρις ότου όλα[τα παρευρισκόμενα στην Παλαιά Διαθήκη] να
εκπληρωθούν.»Απλή λογική εδώ! Τα λόγια περιττά! Χρειάζεται μόνον απλή Αριθμητική!
Ο Ιησούς Χριστός, μέσα στην Νέα Διαθήκη, Αποκάλυψη 2:26,27 Χαλκεύει την Τυραννία
αυτήν ακριβώς την ίδια πού θα δούμε σε αποσπάσματα (παρακάτω) της Παλαιάς Διαθήκης!
Αποκάλυψη 2:26,27 «[Ο Ιησούς μιλάει]: Εις εκείνον (τον άνδρα) πού υπερβαίνει [υπερνικά
πειρασμό] και κάνει μέχρι τέλους το θέλημά μου, θα του δώσω την εξουσία [όλων] των
εθνών. Θα κυβερνήσει τους λαούς με σιδερένιο[ατσάλινο] σκήπτρο, θα τους συντρίψει με
ορμή σε θρύψαλα ωσάν τα θρύψαλα αγγείου-έτσι ακριβώς όπως εγώ έλαβα την εξουσία από
τον πατέρα μου [τον Θεό].»
Και Ερωτώ:
Ποιός είναι αυτός πού κάνει το θέλημα του Ιεχωβά; Η Εκκλησία φυσικά!
Και πάλι ερωτώ:
Τι αποδείξεις παρουσιάζουν οι Ιστορικές Πηγές των εκχριστιανισμένων Ελλήνων, και των
άλλων Λαών της Γής; Ακριβώς αυτό: Η Εκκλησία του Ιησού-το «σκήπτρο», εσύντριψε τους
λαούς αυτούς, έτσι ακριβώς όπως εδίδαξε ο Ιησούς, εις Αποκάλυψη 2:26,27, να πράξη η
Εκκλησία του.
Εδώ έχουμε αποδείξει πώς ο Ιησούς Χρηστός, μέσα στην Νέα Διαθήκη χαλκεύει την
ΤΥΡΑΝΝΑ όπως την παρέλαβε από τον Θεό πατέρα του, και ακριβώς όπως την παραδίδει ως
εντολή στους Ιουδαίους άνδρες της εποχής του, να πράξουν. Θα δούμε παρακάτω πώς
ακριβώς την ΊΔΙΑ ΤΥΡΑΝΝΙΑ χαλκεύει η Παλαιά Διαθήκη, την οποία ήλθε ο ίδιος ο Ιησούς
Χρηστός να εκπληρώσει.

Ο Θεός, η Κυβέρνηση, και οι Φόροι

Like Father, like son, like follower. Christianity- The Spy Agency!
Η Τυραννία Χαλυβδώνετε στην Νέα Διαθήκη, ως παράγγελμα του Ιησού Χριστού : Όχι στην
Ελευθερία, Όχι στην Δημοκρατία, Όχι στα Ανθρώπινα Δικαιώματα! Ναι στην Δουλεία!
Ρωμαίοι - 13:1-7 Εδώ παρακάτω βλέπουμε γιατί το Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως και τα
Χριστιανικά όργανα της Ελλάδας εναντιώθηκαν στην Εθνεγερσία των Ελλήνων εναντίων των

56
Τυράννων Τούρκων εισβολέων, μα εις απόλυτη συμφωνία με τα λόγια του Ιησού ως
παρουσιάζονται εις Αποκάλυψη- 2:26,27 όπως και προανέφερα παραπάνω.
Διαβάζουμε λοιπόν εις
Ρωμαίοι - 13:1-7 « Όλοι πρέπει να υποτασσεστε εις τις διοικητικές δυνάμεις, διότι δεν
υπάρχει διοίκηση/εξουσία εκτός από αυτήν πού ο Θεός έχει αναγνωρίσει/ιδρύσει. Η εξουσία
παρούσα έχει ιδρυθεί από τον Θεό. Επομένως, οποιοσδήποτε επαναστατεί εναντίων της
εξουσίας επαναστατεί εναντίων αυτό το οποίον ο Θεός έχει θεσπίσει, και αυτοί πού πράττουν
έτσι θα φέρουν την κρίση/εκδίκηση στους εαυτούς τους. Διότι οι εξουσιαστές, δεν επιφέρουν
τρομοκρατία εις αυτούς πού πράττουν ορθά, αλλά εις αυτούς πού πράττουν ένοχα. Θέλετε να
είσαστε ελεύθεροι από τον φόβο του εξουσιαστή; Τότε να κάνετε αυτό πού είναι σωστό και
αυτός θα σας επαινέσει. Διότι αυτός [ο εξουσιαστής], είναι δούλος/υπηρέτης Θεού για το
καλό σας. Εάν όμως πράξετε σφάλμα, να φοβάστε, διότι αυτός[ο εξουσιαστής] δεν κρατάει
το σπαθί χωρίς λόγο. [Ο εξουσιαστής] Είναι του Θεού υπηρέτης, αντιπρόσωπος της οργής
[του Θεού] για να φέρει την τιμωρία εις τον ένοχο/αμαρτάνοντα. Επομένως, είναι απαραίτητο
να υποταχθείτε εις τις αρχές, όχι απλώς λόγω πιθανούς τιμωρίας αλλά επίσης λόγω
συνειδήσεως. Αυτός επίσης είναι ο λόγος πού πληρώνετε φόρους, διότι οι αρχές/εξουσία
είναι υπηρέτες του Θεού, πού δίδουν όλο τους τον χρόνο για να σας κυβερνούν. Δώσε εις
αυτούς εις τους οποίους χρωστάς. Εάν χρωστάς φόρους, πλήρωσε φόρους, εάν χρωστάς
εισόδημα, τότε πλήρωσε εισόδημα, εάν σεβασμό, τότε σεβασμό, εάν τιμή, τότε τιμή.»
Έξοδος- 22:28 Εξίσωσης Θεού και Κυβερνητών. «Μην βλασφημάτε τον Θεό ούτε να
καταριόσαστε τον κυβερνήτη τού λαού.»
Μάρκος - 12:17 «Δώσε στον Καίσαρα του Καίσαρος και στον Θεό του Θεού.»
Οι δύο Βίβλοι έχουν τον ίδιο στόχο και σφυρηλατούν την υποδούλωση των Λαών της Γής και
την Τυραννία επ' αυτών!
Στην Παλαιά Διαθήκη, βλέπουμε πολλάκις αυτήν την Εχίδνα-το τερατούργημα Τυραννία εις
την πιο απάνθρωπη μορφή της.
Διαβάζουμε στο Δευτερονόμιο-20:10-18 (παρακάτω) της Παλαιάς Διαθήκης, να
υπερασπίζονται οι διαταγές περί ΤΥΡΑΝΝΙΑΣ του Ιησού Χριστού εις την Αποκάλυψη
2:26,27 (Απόσπασμα της Νέας Διαθήκης, πού διαβάσαμε ανωτέρω) προς την εξάπλωση της
Τυραννίας απάνω σε όλα τα έθνη ως σιδηρά και ανελέητη Χάρυβδη.
Δευτερονόμιο-20:10-18 « Όταν επιτίθεστε σε μία πόλη, εξαναγκάσετε τους κατοίκους να
κάνουνε ειρήνη με εσάς. Εάν δεχθούν και ανοίξουν σε εσάς τις πύλες τους, όλοι οι κάτοικοι
θα γίνουνε υποταγμένοι σας, και θα εξαναγκασθούν εις με τα βίας υπηρέτηση και θα
εργάζονται για σας. Εάν αρνηθούν να κάνουν ειρήνη με εσάς και ανοίξουν πόλεμο εναντίων
σας, πολιορκήσετε αυτήν την πόλη. Όταν ο Κύριος ο Θεός σας παραδώσει την πόλη στα
χέρια σας, θανατώστε με το ξίφος σας όλους τους άνδρες. Όσο για τις γυναίκες, τα παιδιά, τα
ζώα, και τα πάντα στην πόλη, πάρετε τα ως λάφυρα σας. Και ας χρησιμοποιήσετε τα λάφυρα
πού ο Κύριος ο Θεός σας, σας έδωσε από τους εχθρούς σας. Έτσι να πράττετε εις κάθε πόλη
πού βρίσκετε σε απόσταση από εσάς και δεν ανήκει στα κοντινά σας έθνη. Εν τούτοις, στις
πόλεις των Εθνών πού ο Κύριος και Θεός σου σας δίνει σαν κληρονομιά, μην αφήσετε τίποτε
πού αναπνέει ζωντανό. Καταστρέψετε ολοκληρωτικά όλους τους ανθρώπους,-τούς Hittites,
Amorites, Canaanites, Perizzites, Hivites and Jebusites -ακριβώς έτσι όπως ο Κύριος ο Θεός
σας, σας διέταξε. Εάν όχι [εάν δε κάνετε έτσι], αυτοί [οι ξένοι λαοί] θα σας διδάξουν να
ακολουθείτε όλα τα απαίσια πράγματα τα οποία αυτοί πράττουν όταν λατρεύουν τους θεούς
τους, και θα αμαρτήσετε εναντίων του Θεού σας».
Η Τυραννία της Παλαιάς και Νέας Διαθήκης, έχει πολλά κεφάλια, σαν το Τέρας την Ύδρα.
Ας παρουσιάσουμε το Χυδαίο Τέρας του Βιβλικού Θεού- Την ΎΔΡΑ= Τυραννία!

Ο Θεός = Φόβος! και η Τυραννία = Φόβος! επομένως Ο Θεός = Τυραννία!

Με τα φόβου Θεού.
Ο Θεός Φόβος Έξοδος- 20:20 «Ο Μωϋσής τους είπε, Μην φοβάστε. Ο θεός ήλθε να σας
δοκιμάσει, έτσι ώστε ο φόβος για τον Θεό να σας παρεμποδίσει από το να αμαρτάνετε.»

57
Ο Θεός Φόβος
Δευτερονόμιο- 6:24 « Ο Κύριος μας διατάσσει να τον υπακούμε εις όλα του τα θεσπίσματα
και να τον φοβόμαστε τον Κύριο τον Θεό μας ...;»
Ο Θεός Φόβος Δευτερονόμιο-10:12 « Και τώρα, Ω Ισραήλ, τι ζητάει από εσάς ο Κύριος ο
Θεός σας παρά να φοβάστε τον Κύριο τον Θεό σας, να τον ακολουθήσετε σε ότι σας ζητάει,
να τον αγαπάτε, να τον υπηρετείτε τον Κύριο τον Θεό σας με όλη σας την καρδιά και με όλη
σας την ψυχή.»
Ο Θεός Φόβος! Να και η Εξουσία του Μεγάλου Αδελφού!
Δευτερονόμιο - 10:20 «Να φοβάσαι τον Κύριο τον Θεό σου και να τον υπηρετείς.»
Ο Θεός Φόβος
Δευτερονόμιο 31:12-13 «Μάζεψε τους ανθρώπους-άνδρες, γυναίκες, και παιδιά, και τους
ξένους [τους μη Ισραηλίτες] πού ζούνε στις πόλεις σας-ώστε να ακούσουνε και να μάθουν να
φοβούνται τον Κύριο τον Θεό σου και υπάκουσε προσεκτικά την κάθε λέξη αυτού του νόμου.
Τα παιδιά τους πού δεν γνωρίζουν αυτόν τον νόμο, πρέπει να τον ακούσουνε και να μάθουνε
να φοβούνται το Κύριο τον Θεό σου για όλο το χρονικό διάστημα πού θα ζεις στην χώρα, πού
διασχίζοντας τον Ιορδάνη, θα κυριέψεις.»
Ο Θεός Φόβος
________Joshua 4:24 «Έπραξε έτσι ώστε όλοι οι κάτοικοι της Γής να γνωρίζουν ότι το χέρι
του Κυρίου είναι ισχυρό και έτσι ώστε εσύ για πάντα να φοβάσαι τον Κύριο τον Θεό σου.»
Ο Θεός Φόβος
Σαμουήλ - 1 -12:14-15 «Εάν φοβάστε τον Κύριο και τον υπηρετείτε και τον υπακούτε και δεν
επαναστατείτε εναντίων των διαταγών/εντολών του, και εάν και οι δύο σας, εσείς ο βασιλεύς
πού σας διοικεί ακολουθείτε τον Κύριο τον Θεό σας-καλώς. Εάν όμως δεν υπακούτε τον
Κύριο, και επαναστατήσετε εναντίων των εντολών του, το χέρι του θα στραφεί εναντίων σας,
όπως στράφηκε εναντίων των πατέρων σας.»

Ο Θεός Φόβος
________1 Chronicles 16:25 «Μεγάλος είναι ο Θεός και άξιος επαίνου, να τον φοβάστε[τον
Θεό] υπεράνω όλων των άλλων θεών.»
Ο Θεός Φόβος
________2 Chronicles 19:7 «Τώρα είθε ο φόβος του Κυρίου να είναι επάνω/μαζί σας.»
Ο Θεός Φόβος
Ψαλμοί-Psalm 40:3 «Έβαλε καινούργιο τραγούδι στο στόμα μου, έναν ύμνο δόξας εις τον
Θεό μας. Πολλοί θα δούνε και θα φοβηθούνε και θα βάλουν την εμπιστοσύνη τους εις τον
Κύριο.»
Ο Θεός Φόβος
Εκκλησιαστές- 12:13 «Να φοβάσαι τον Θεό και να υπακούς τις εντολές του, διότι αυτό είναι
όλο το χρέος του ανθρώπου.»
Ο Θεός Φόβος
________Isaiah 35:4 «Πες σε εκείνους με καρδιά φόβου, Πάρετε δύναμη, μην φοβάστε, ο
Θεός σας θα έλθει, θα έλθει με εκδίκηση, με θεία ανταπόδοση θα έλθει να σας σώσει."

Βίαιος Πόλεμος/Εισβολές/Γενοκτονίες!

Φυσικά κάθε Τυραννία εις την δημιουργία αυτής σε Αυτοκρατορία, διεξάγει Βίαιους
Πολέμους, και Γενοκτονίες!
Ακριβώς αυτήν την Μισάνθρωπο Στρατηγική βρίσκουμε ολοφάνερα στην Παλαιά και Νέα
Διαθήκη!
Παραθέτω αποσπάσματα πού αποδεικνύουν την δολερή αυτή πρόσοψη του Εβραίο-
Χριστιανισμού!

Πόλεμος

58
_____1 Samuel 15:3 «Τώρα πήγαινε και πρόσβαλε [πλήξε, χτύπησε] την Amalek, και
ολοσχερώς κατέστρεψε ότι έχουνε[τα πάντα], και μην αφήσεις κανέναν να ξεφύγει-αλλά
σκότωσε[δολοφόνησε] και τα δύο, άνδρα και γυναίκα, βρέφος και νεογνό, βόδι και πρόβατο,
καμήλα και γαϊδούρι».

Πόλεμος
_____Numbers 31:7 «Πολέμησαν εναντίων της Midian, έτσι όπως ο Θεός διέταξε τον
Μωϋσή, και σκοτώσανε τους πάντες».

Πόλεμος
Joshua 6:20-21[/b] «Όταν οι άνθρωποι ακούσανε τον ήχο των τρουμπετών, αρχίσανε να
φωνάζουνε με όλη τους την δύναμη. Ξαφνικά, τα τείχη της Jericho [της Ιεριχώ] πέσανε, και
οι Ισραηλίτες όρμισαν αμέσως μέσα στην πόλη [Ιεριχώ] και την κυρίεψαν. Καταστρέψανε
ολοσχερώς τα πάντα εις αυτήν-άνδρες και γυναίκες, νέους και γέρους, κτήνη, πρόβατα,
γαϊδούρια-τα πάντα».

Πόλεμος
_____Joshua 8:24-25 «Όταν το Ισραήλ τελείωσε τον σκοτωμό όλων των ανδρών της Ai
[πόλεως Αϊ] στα χωράφια και στην έρημο όπου τους κυνήγησαν, και όταν καθένας από
αυτούς σκοτώθηκε με το σπαθί, όλοι οι Ισραηλίτες γυρίσανε πίσω στην Αϊ και σκοτώσανε
όλους πού ευρίσκονταν μέσα. Δώδεκα χιλιάδες άνδρες και γυναίκες πέσανε [θανατωθήκανε]
εκείνη την ημέρα-όλοι οι κάτοικοι της Αϊ».

Πόλεμος
_____ Isaiah 13:15-16
«Whoever is captured will be thrust through; all who are caught will fall by the sword. Their
infants will be dashed to pieces before their eyes; their houses will be looted and their wives
ravished».
«Οποιοσδήποτε συλλαμβάνετε θα τροπωθεί διαμέσου [εμπήγω, κατατροπώνω], όλοι όσοι
πιάνονται θα πέσουν με το σπαθί. Τα βρέφη τους θα συντρίβονται σε κομματάκια μπροστά
στα μάτια τους, οι οικίες τους θα ληστεύονται, και οι γυναίκες τους θα βιάζονται».

Πόλεμος
_____ Ezekiel 32:5-7 «Θα αφήσω την σάρκα σας στα όρη, και θα γεμίσω τις πεδιάδες με τα
πτώμα τα σας. Θα ποτίσω το χώμα με αυτό πού ρέει από εσάς(εννοεί, το αίμα πού θα ρέει
από τα πτώματα), και οι κοίτες των ποταμών θα γεμίσουν με το αίμα σας. Όταν σας
σβήσω[από την ζωή] θα σκεπάσω τους ουρανούς(εννοεί το πλήθος των νεκρών θα είναι τόσο
μεγάλο πού θα φθάσει και θα σκεπάσει τον ουρανό), και όλα τα αστέρια θα σκιαχθούν».

Ο Θεός Φονεύς!
Ο θεός φονεύς-Έξοδος- 12:29-30 «Τα μεσάνυχτα ο Κύριος [ο θεός] χτύπησε κάτω [σκότωσε]
όλα τα νεογέννητα στην Αίγυπτο, από το νεογέννητο του Φαραώ, πού καθόταν στον θρόνο
(εννοεί, τον Φαραώ πού βασίλευε τότε στην Αίγυπτο) μέχρι και το νεογέννητο του
καταδίκου, πού ήταν στο μπουντρούμι, και επίσης τα νεογέννητα του κάθε κτήνους. Ο
Φαραώ και η ακολουθία του [λειτουργοί, υπάλληλοι] και όλοι οι Αιγύπτιοι σηκώθηκαν κα τα
την διάρκεια της νύχτας, και υπήρχε δυνατός θρήνος στην Αίγυπτο, διότι δεν υπήρχε οικία
χωρίς κάποιον νεκρό».
Ο θεός φονεύς _______ 2 Kings 19:35 «Εκείνη την νύχτα ο άγγελος του Κυρίου πήγε έξω και
θανάτωσε εκατόν ογδόντα πέντε χιλιάδες [185.000]άνδρες στων Ασσυρίων το στρατόπεδο.
Όταν οι άνθρωποι εξύπνησαν την επόμενη ημέρα-εκεί κείτονταν όλα τα νεκρά σώματα».
Ο θεός φονεύς _______ Jeremiah 25:33 «Εκείνη την ημέρα αυτοί πού θανάτωσε ο
Κύριος[θεός] θα γεμίσουν την Γή από άκρη ως άκρη. Κανείς δεν θα θρηνήσει για αυτούς

59
ούτε θα μαζέψει τα σώμα τα τους για να τα θάψει. Θα είναι [οι νεκροί] σκορπισμένοι στο
έδαφος σαν κόπρανα ζώων».
Ο θεός φονεύς _______ Jeremiah 25:34-38 «Θρηνείτε και βογκίζετε ...;Άφησε [ο Θεός] την
φωλεά του ωσάν λιοντάρι γυρεύοντας το θήραμά του, και η Γή τους [των βοσκών] θα γίνει
ερημωμένη από το σπαθί τού εχθρού και του Κυρίου τον άγριο θυμό.»
Ο θεός φονεύς -Αποκάλυψη - 9:15 «Και οι τέσσερεις άγγελοι πού ευρίσκοντο έτοιμοι για
αυτήν ακριβώς την ώρα και μέρα και μήνα και έτος αμολήθηκαν να σκοτώσουν το ένα τρίτο
του ανθρωπίνου είδους.»
Ο θεός φονεύς -Αποκάλυψη Revelation 9:18 «Ένα τρίτο του ανθρωπίνου είδους σκοτώθηκε
από τρείς λοιμούς φωτιάς, καπνός και θείον πού βγήκε από το στόμα τους.»
Όχι Ειρήνη.

1. Ματθαίος- 10:34 «Μην νομίσετε ότι έχω έλθει να φέρω ειρήνη στην Γή. Δεν ήλθα να φέρω
ειρήνη, αλλά το σπαθί".
2.Λουκάς- Luke 12:49-53 « Έχω [ο Ιησούς μιλάει εδώ για την αποστολή του στην Γή] έλθει
να φέρω την φωτιά στην Γή, και πόσο εύχομαι [ποθώ] να είχε είδη ανάψει! Αλλά έχω
βάπτισμα να υποστώ, και πόσο αγχωμένος είμαι μέχρις ότου να γίνει αυτό! Νομίζετε ότι έχω
έλθει να φέρω ειρήνη στην Γή; Όχι, σας λέω, παρά διαίρεση.»
3.Λουκάς- 19:27 σε μια παραβολή του. «Αλλά εκείνοι οι εχθροί μου πού δεν με θέλανε να
είμαι βασιλιάς τους-φέρτε τους εδώ και σκοτώστε τους μπροστά μου.»
4. Λουκάς - 22:36 «Είπε (ο Ιησούς) σε αυτούς, « ... και εάν δεν έχετε σπαθί, πωλείστε το
παλτό σας και αγοράσετε ένα(σπαθί)».

Όχι στις αξίες της Οικογένειας.

1.Ματθαίος- 8:21-22 «Και άλλος από τους μαθητές του(του Ιησού) είπε εις αυτόν, « Υπόφερε
με να πάω και να θάψω τον πατέρα μου.» Αλλά ο Ιησούς του είπε, «Ακολούθα εμέ και άσε
τους νεκρούς να θάψουν τους νεκρούς τους».
2.Ματθαίος - 10:35-36 «Διότι έχω(εγώ ο Ιησούς) έλθει να στρέψω τον άνδρα εναντίων του
πατέρα του, την θυγατέρα εναντίων της μητέρας της, την νύφη εναντίων της πεθεράς της-του
ανθρώπου οι εχθροί θα είναι μέλη της δικής του οικογένειας».
3.Ματθαίος- 10:37 «Αυτός πού αγαπάει πατέρα ή μητέρα υπεράνω εμού δεν με αξίζει, και
αυτός που αγαπάει γιό ή θυγατέρα υπεράνω εμού δεν με αξίζει»
4.Ματθαίος- 12:46-50 «Ενώ αυτός [ο Ιησούς] μιλούσε στους ανθρώπους, ιδού η μητέρα του
και οι αδελφοί του εστέκοντο έξω χωρίς να ποθούν να μιλήσουν με αυτόν. Τότε είπε κάποιος
σε αυτόν [τον Ιησού], «Κοίτα, η μητέρα σου και οι αδελφοί σου ευρίσκονται έξω, θέλοντας
να σού μιλήσουν.» Αλλά αυτός [ο Ιησούς] απήντησε και είπε, «Ποία είναι η μητέρα μου; Και
ποίοι οι αδελφοί μου; Και άπλωσε το χέρι του δείχνοντας προς τους μαθητές του, και είπε [ο
Ιησούς] «Ιδού, η μητέρα μου και οι αδελφοί μου! Γιατί οποιοσδήποτε θα κάνει το θέλημα του
Πατέρα μου ο οποίος είναι εις τον ουρανό, είναι επίσης ο αδελφός μου, η αδελφή, και
μητέρα.»
5.Ματθαίος - 19:29 «Και όποιος έχει απαρατήσει [έχει γυρίσει την πλάτη του σε] αδελφούς, ή
αδελφές, ή πατέρα, ή μητέρα, ή παιδιά [του], ή οικόπεδά [του], για χάρη μου, θα λάβει εκατό
φορές περισσότερα, και θα κληρονομήσει αθάνατη ζωή».
6.Μάρκος- 3:33-35 «Ποίοι είναι μητέρα μου και αδελφοί μου;» ρώτησε[ο Ιησούς]. Με τα
κοίταξε προς εκείνους πού καθόντουσαν εις κύκλον γύρω του και είπε, «Εδώ είναι η μητέρα
μου και αδελφοί μου! Οποιοσδήποτε κάνει του Θεού το θέλημα είναι ο αδελφός μου και
αδελφή και μητέρα.»
7.Λουκάς- 9:60 «Άφησε τους νεκρούς να θάψουν τους δικούς τους νεκρούς, αλλά εσείς πάτε
να κηρύξετε την βασιλεία του Θεού.»
8.Λουκάς- 9:61,62 «Και πάλι άλλος είπε, «θα σε ακολουθήσω, Κύριε, αλλά πρώτα άσε με
[επέτρεψε] να γυρίσω και να πω αντίο στην οικογένειά μου.» Ο Ιησούς απήντησε, «Όποιος

60
έχει βάλει το χέρι του στο άροτρο και γυρίσει να δει πίσω του, δεν αξίζει να υπηρετήσει εις το
βασίλειο του Θεού.»
9.Λουκάς- Luke 14:26 «Εάν κάποιος έλθει σε εμένα και δεν μισεί τον πατέρα του και μητέρα,
την σύζυγο του και τέκνα, τούς αδελφούς του και αδελφές-ναι, ακόμα και την ίδια του ζωή -
δεν μπορεί να υφίσταται μαθητής μου.»
10.Λουκάς - Luke 22:36 «Από εδώ και στο εξής [ο Ιησούς μιλάει εδώ για την αποστολή του
στην Γή] πέντε μέλη σε μία οικογένεια θα διαιρεθούν εναντίων τους, τρείς εναντίων δύο, και
δύο εναντίων τριών. Θα διαιρεθούν πατέρας εναντίων γιού και γιός εναντίων πατέρα, μητέρα
εναντίων κόρης και κόρη εναντίων μητέρας, πεθερά εναντίων νύφης και νύφη εναντίων
πεθεράς.»
11.Ιωάννης- 2:4 «Ο Ιησούς είπε [στην μητέρα του], «Γυναίκα, τί έχωνα κάνω [γιατί να
ασχοληθώ] με εσένα; Η ώρα μου δεν έχει έλθει ακόμα.»
12.Ιωάννης- John 12:25 «Ο άνθρωπος πού αγαπάει την ζωή του θα την χάσει, ενώ ο
άνθρωπος πού μισεί την ζωή του σε αυτόν τον κόσμο θα την κρατήσει για όλην την
αιωνιότητα.»
13.Ιωάννης- 15:6 Ο Ιησούς εδώ δίνει εντολή στους χριστιανούς να βασανίσουν και νά
δολοφονήσουν όλους τους άπιστους, διά πυρός. Πάνω σέ αυτήν την εντολή οι Χριστιανοί
ταγοί της Ευρώπης εδραίωσαν τήν η Ιερά Εξέταση και καίγανε τους αιρετικούς. «Εάν ένας
άνθρωπος δεν υπακούει σε εμένα, απορρίπτετε σαν κλάδος, και ξεραίνετε, και οι άνθρωποι
τους μαζεύουν [τους ανυπάκουους ωσάν ξερά κλαδιά], και τους πετάνε στην φωτιά, και
καίγονται.»
14.Ιωάννης- 1 John 3:15. «Όποιος μισεί τον αδελφό του [τον αδελφό Χριστιανό] είναι
δολοφόνος, και ξέρετε πώς κανένας δολοφόνος δεν έχει αιώνια ζωή.»

Σύγκρινε όμως με τον Λουκά- 14:26 «Εάν κάποιος έλθει σε εμένα και δεν μισεί τον πατέρα
του και μητέρα, την σύζυγο του και τέκνα, τούς αδελφούς του και αδελφές-ναι, ακόμα και
την ίδια του ζωή -δεν μπορεί να υφίσταται μαθητής μου.» όπου αδελφός(σύμφωνα με τον
Ιησού είναι ο Χριστιανός ακόλουθος-μόνον αυτός, δηλαδή, πού πιστεύει στον Ιησού και την
βασιλεία του ουρανού.] Εδώ λοιπόν βλέπουμε τον Ιησού να υπονοεί άδεια προς δολοφονία
εκείνων των μη χριστιανών πού έτσι και αλλιώς δεν πρόκειται να κληρονομήσουνε θέση στον
παράδεισο, την αιώνια ζωή.
Ματθαίος 12:46-50 «Και άπλωσε το χέρι του δείχνοντας προς τους μαθητές του, και είπε [ο
Ιησούς] «Ιδού, η μητέρα μου και οι αδελφοί μου! Γιατί οποιοσδήποτε θα κάνει το θέλημα του
Πατέρα μου ο οποίος είναι εις τον ουρανό, είναι επίσης ο αδελφός μου, η αδελφή, και
μητέρα. »
Ιωάννης- 1. 4:19-21 «Αγαπούμε διότι αυτός [ο Θεός] πρώτος μας αγάπησε. Εάν κάποιος λέει,
«αγαπώ τον Θεό», αλλά μισεί τον αδελφό του, είναι ψεύτης. Διότι όποιος δεν αγαπάει τον
αδελφό του, τον οποίον δεν είδε, δεν μπορεί να αγαπάει τον Θεό τον οποίον δεν έχει δει. Και
αυτός [ο Θεός] μας έδωσε αυτήν την διαταγή: «Οποιοσδήποτε αγαπάει τον Θεό επίσης
αγαπάει τον αδελφό του[εννοεί εδώ μόνον τον οιονδήποτε χριστιανό].»
Σύγκρινε με Λουκά 14:26 26 «Εάν κάποιος έλθει σε εμένα και δεν μισεί τον πατέρα του και
μητέρα, την σύζυγο του και τέκνα, τούς αδελφούς του και αδελφές-ναι, ακόμα και την ίδια
του ζωή -δεν μπορεί να υφίσταται μαθητής μου.» όπου αδελφός (σύμφωνα με τον Ιησού
«Και άπλωσε το χέρι του δείχνοντας προς τους μαθητές του, και είπε [ο Ιησούς] «Ιδού, η
μητέρα μου και οι αδελφοί μου! Γιατί οποιοσδήποτε θα κάνει το θέλημα του Πατέρα μου ο
οποίος είναι εις τον ουρανό, είναι επίσης ο αδελφός μου, η αδελφή, και μητέρα. Ματθαίος
12:46-50» είναι ο Χριστιανός ακόλουθος-μόνον αυτός, δηλαδή, πού πιστεύει στον Ιησού και
την βασιλεία του ουρανού.]

Ναι στην ωμή βία και στα εγκλήματα.

Βιβλικά διατάγματα για την πράξη Βασανιστηρίων, Ακρωτηριασμών, και Εκτελέσεων.

61
Βιβλικά Διάταγμα για ακρωτηριασμούς, αργότερα οδηγούν στην δημιουργία Χριστιανικών
κρεουργίων-(Σκυθόπολις) πρώτο, παγκοσμίως, Στρατόπεδο Συγκεντρώσεως βασανιστηρίων
και εκτελέσεων, και επίσης νομιμοποιούν τα εκτρώματα της Χριστιανικής Ιεράς Εξέτασης.
Ματθαίος- 5:29-30 «Και εάν το δεξί σου μάτι σε προσβάλλει, βγάλε το, και πέταξε το μακριά
σου: γιατί είναι ωφέλιμο για σένα ένα μέλος του εαυτού σου να χαθεί, και όχι[παρά]
ολόκληρο το σώμα σου να πεταχτεί στην κόλαση. Και εάν το δεξιό σου χέρι σε προσβάλλει,
κόψε το και πέταξε το μακριά σου: διότι είναι ωφέλιμο για σένα να χάσεις ένα μέλος του
σώματος σου, και όχι [παρά] όλο το σώμα σου να πεταχτεί στην κόλαση.»
3.Ματθαίος- 18:8-9 «Εάν το μάτι σου γίνετε αίτιο να σκοντάψεις, βγάλε το και πέταξε το
μακριά σου. Είναι καλλίτερα να μπεις στην ζωή [παράδεισο] με ένα μάτι, παρά να
διατηρήσεις τα δύο σου μάτια και να πεταχτείς στην πύρινη κόλαση.»
4.Ματθαίος- 19:12 «Διότι υπάρχουν ευνούχοι, πού έτσι γεννήθηκαν από της μητέρας τους
την μήτρα: και υπάρχουν ευνούχοι, πού έγιναν έτσι εξαιτίας άλλων ανθρώπων: και υπάρχουν
ευνούχοι πού έκαναν τον εαυτό τους ευνούχο για χάρη της βασιλείας του ουρανού.»
5.Παύλος- Colossians 3:5 «Θανάτωσε(εκτέλεσε)λοιπόν, οτιδήποτε ανήκει στην γήινη φύση
σου: την σεξουαλική σου ανηθικότητα, ατιμωρησία, λαγνεία, κακές επιθυμίες και
απληστία(πλεονεξία), τα οποία είναι ειδωλολατρία.»
6.Μάρκος- 9:43-48 «Εάν το χέρι σου γίνει αιτία να αμαρτήσεις, κόψε το. Είναι καλλίτερα για
σένα να μπεις στην ζωή[ουράνιο παράδεισο]ακρωτηριασμένος παρά να πάς στην κόλαση,
όπου οι φωτιές ποτέ δεν παύουν. Και εάν το πόδι σου σε κάνει να αμαρτήσεις, κόψε το. Είναι
καλλίτερα για σένα να μπεις στην ζωή [ουράνιο παράδεισο] ανάπηρος παρά να έχεις και τα
δυό σου πόδια και να πεταχτείς στην κόλαση. Και εάν το μάτι σου σε κάνει να αμαρτήσει ,
βγάλε το. Είναι καλλίτερα για σένα να μπεις στην ζωή [ουράνιο παράδεισο] με ένα μάτι
παρά να έχεις δύο μάτια και να πεταχτείς στην κόλαση, το σκουλήκια της οποίας ποτέ δεν
πεθαίνει, και οι φωτιές ποτέ δεν σβήνουν.»
Ο ίδιος ο Ιησούς (Πρίγκιπας Αγάπης!)συνένοχος σε εγκλήματα, εκτελέσεις, και τιμωρίες! επί
απείρου.

Ναι στον σαδισμό!

Σαδισμός-απόλαυση θεού και θεανθρώπου.

1.Ματθαίος - 12:32 «Οποιοσδήποτε μιλήσει εναντίων του Αγίου Πνεύματος, δεν θα του
συγχωρεθεί, ούτε σε αυτόν τον κόσμο, ούτε στον κόσμο πού μέλλετε νά έλθει.»
2.Ματθαίος- 13:41-42 «Ο Υιός του Ανθρώπου θα στείλει τους αγγέλους του, και θα
μαζέψουν έξω από το βασίλειό του όλα όσα τον προσβάλλουν, και αυτούς πού πράττουν
αδικίες. Και θα τους πετάξει σε έναν φούρνο φωτιάς: θα γίνει τότε θρήνος και τρίξιμο
δοντιών.»
3.Ματθαίος- 25:41 «Και θα πεί [ο Ιησούς]σε αυτούς αριστερά του, Φύγετε μακριά μου,
είσαστε καταραμένοι, μέσα στην αιώνια φωτιά ετοιμασμένη για τον διάβολο και τους
αγγέλους του';.»
4.Μάρκος- 3:28-29 «Σας λέω[μιλάει ο Ιησούς]αληθώς, όλες οι αμαρτίες καί βλασφημίες των
ανθρώπων θα συγχωρεθούνε [ψέματα λέει, κοίταξε Αποκάλυψη- Revelation 21:8 παρακάτω].
Αλλά οποιοσδήποτε βλασφημήσει εναντίων του Αγίου πνεύματος ποτέ δεν θα συγχωρεθεί:
είναι ένοχος με αιώνια αμαρτία.»
5.Αποκάλυψη- 21:8 «Αλλά οι δειλοί, οι άπιστοι, οι αχρείοι [πρόστυχοι], οι δολοφόνοι, οι
σεξουαλικά ανήθικοι, αυτοί που ασχολούνται με την μαγεία, οι ειδωλολάτρες και οι ψεύτες-η
θέση τους θα είναι μέσα στήν φλεγόμενη λίμνη καυτού θείου. Αυτός είναι ο δεύτερος
θάνατός τους.» [ο πρώτος θάνατος, δηλαδή, είναι μέσω των Χριστιανών οπαδών και ταγών
του Χριστιανικού δόγματος πού έχουνε διαταγές από τον Ιησού και θεό να εξολοθρεύουν
τους μη Χριστιανούς, και ο δεύτερος θάνατος είναι κατευθείαν μέσω του Εβραίου θεού
Ιεχωβά]

62
Εις πάμπολλα σημεία μέσα στην Παλαιά και Καινή Διαθήκη βλέπουμε την καταφανή
Σχιζοφρένεια, και το Ψεύδος θεού και Ιησού!. Εδώ, παραπάνω, εις Μάρκος- 3:28-29 και
Αποκάλυψη- 21:8 ο Ιησούς πρώτα είναι επί μέρους εύσπλαχνος στους αμαρτάνοντες, και με
τα άκαρδος, διαψεύδοντας τους πρώην καλούς του λόγους.
6.Αποκάλυψη - 14:9-11[και το Αρνί ΣΑΔΙΣΤΗΣ] «Ένας τρίτος άγγελος τους ακολούθησε και
είπε με δυνατή φωνή: «Εάν οποιοσδήποτε άνθρωπος λατρεύει[σέβεται] το κτήνος και δεχθεί
του κτήνους τό σημάδι στο μέτωπο του ή στο χέρι του, επίσης, θα πιεί από το κρασί θυμού
του Θεού, το οποίον και έχει σερβίρει[ο θεός] ανόθευτο στό ποτήρι της οργής του[οργή
θεού]. Αυτός ο άνθρωπος θα βασανισθεί μέ καυτό θείον ενώπιον των αγίων αγγέλων καί του
Αρνιού [τον Ιησού]. Και ο καπνός του βασανισμού του θα υψώνεται επί απείρου [χωρίς
τέλος].»
7.Μάρκος - 9:42 «Και εάν οποιοσδήποτε κάνει οποιοδήποτε παιδί πού πιστεύει σε
εμένα[Ιησούς μιλάει] να αμαρτήσει, θα ήταν καλλίτερα για αυτόν να τον πετάξουνε στην
θάλασσα με μία μεγάλη μυλόπετρα γύρω στον λαιμό του.»
Και ρωτώ:
Το λέει από αγάπη για το παιδί, ή επειδή έχει, ή μπορεί να χάσει έναν εύκολο οπαδό;

Η θέση του Ιησού για τα παιδιά ακολουθεί παρακάτω.

Βιβλικές Ύβρεις και εγκλήματα εναντίων των Παιδιών-θυσία, πούλημα, ξυλοδαρμός,
εκτέλεσης παιδιών!

1.Έξοδος- 20:5 « ... διότι Εγώ ο κύριος ο Θεός σου είμαι ζηλότυπος Θεός, επιφέροντας την
αμαρτία των πατέρων πάνω στα παιδιά τους και εις την Τρίτη και τέταρτη γενεά, αυτών πού
με μισούνε.» [για αυτό και στην Ιερά Εξέταση τα νεογνά, και παιδιά πάσης ηλικίας, των
γυναικών πού κατηγορούντο ως μάγισσες, επίσης εκτελούντο].
2.Γένεσης - 22:2 «Τότε ο Θεός είπε, «Πάρε τον γιό σου, τον μόνο σου γιό, Ισαάκ, τον οποίον
αγαπάς, και πήγαινε στην περιοχή Moriah. Θυσίασέ τον εκεί πάνω σε φωτιά σε ένα από τα
βουνά πού εγώ θα σού συστήσω.»
3.Γένεσης- 38:7 [ο Θεός εδώ, σκοτώνει προσωπικά!] «Αλλά ο Έρρ, του Ιούδα ο πρωτότοκος,
φάνηκε κακός[φαύλος] εις του Κυρίου[θεού] τα μάτια, έτσι ο Κύριος[ο Θεός] τον
σκότωσε.»
4._____Proverbs 20: 30. «Χτυπήματα και πληγές καθαρίζουν [απομακρύνουν] την κακία, και
σωματική βία εξαγνίζει το εσωτερικό είναι του ανθρώπου[δηλαδή, την ψυχή].»

Σημείωσης: Η φυσική βία Βιάζει την Ψυχή του ανθρώπου.

5.Έξοδος - 20:29,30 [ο θεός ζητάει την ανθρωποθυσία-θυσία πολλών βρεφών- και ζώων
νεογνών προς τον εαυτό του] «Πρέπει να μού δώσετε τα πρωτότοκα τών γιών σας. Κάνετε το
ίδιο και για τα βόδια και τα πρόβατα. Αφήστε τα να μείνουν με τις μητέρες τους για εφ τα
ημέρες, αλλά δώστε τα σε μένα την όγδοη ημέρα.»
6.Δευτερονόμιο -8:5 [Ο θεός πειθαρχεί τους ανθρώπους με την χρησιμοποίηση βίας, όπως
ζητάει στους ανθρώπους να κάνουν] «να γνωρίζετε λοιπόν μέσα στην καρδιά σας όπως ο
άνδρας πειθαρχεί τον γιό του, έτσι και ο Κύριος ο Θεός σου πειθαρχεί εσάς.»
7.Δευτερονόμιο-21:18-21 (Έτσι ζητάει ο θεός να πειθαρχούνε οι γονείς τα παιδιά. «Εάν ένας
άνδρας έχει ισχυρογνώμονα [πείσμονα] και ανταρτικό γιό ο οποίος δεν υπακούει πατέρα και
μητέρα και δεν θα ακούσει εις αυτούς όταν τον πειθαρχούνε, ο πατέρας του και μητέρα θα
τον πάρουνε και θα τον φέρουνε στους Γέρους στην πύλη της πόλεως . Θα πούνε στους
Γέρους, Αυτός ο γιός μας είναι πείσμον και αντάρτης. Δεν δέχεται νά μας υπακούει. Είναι
ανήθικος και μέθυσος. Τότε όλοι οι άνδρες της πόλεως θα τον σκοτώσουν [τον γιό] με
λιθοβόλημα [λιθοβολισμό].»
8.Λευιτικός - 26:21-22 Ο θεός ΕΚΒΙΑΣΤΗΣ! « Εάν ακόμα παραμένετε εχθρικοί προς εμένα
[ο θεός μιλάει] και επιμένετε να μην με υπακούτε, θα σας τιμωρήσω με άλλες εφ τα

63
καταστροφές για τις αμαρτίες σας. Θα αμολήσω θηρία να σκοτώσουν τα παιδιά σας, να
καταστρέψουν τα βόδια σας, έτσι ώστε να λιγοστέψετε σε αριθμούς και οι δρόμοι σας να
μείνουν έρημοι.»
9. Ισαΐας - 14:21 Ο θεός διαταζει ΑΝΘΡΩΠΟΘΥΣΙΕΣ! «προετοίμασε έναν χώρο να σφάξεις
τους γιούς του για τις αμαρτίες των προπατόρων τους: δεν τους επιτρέπετε να σταθούν σε
θέση να κληρονομήσουν την γή και να την γεμίσουν με πόλεις τους.»
10.Ισαΐας - 13:16-18 Ο θεός διατάζει γενοκτονίες. « τα βρέφη τους θα συντριφτούν σε
κομματάκια μπροστά στα μάτια τους: τα σπίτια τους θα λεηλατηθούν και οι γυναίκες τους θα
βιασθούν» ..., « τα τόξα τους θα εξαλείψουν τους νέους: δεν θα δείξουν έλεος [ευσπλαχνία]
σε βρέφη, ούτε θα κοιτάξουνε με συμπόνια τα παιδιά.»
12.______- Hosea 13:16. « ...;επειδή έχουνε επαναστατήσει εναντίων του θεού τους. Θα
πέσουν [πεθάνουν] από σπαθί, τα μικρά τους θά συντριφτούν στο έδαφος, οι εγκυμονούσες
γυναίκες θα ξεσκιστούνε ορθάνοιχτες [δηλαδή, έτσι ώστε να σκοτωθούν και τα έμβρυα και η
μητέρες τους}.»
13. Ιεζεκιήλ - 20:26 (Ανθρώπινες θυσίες) «Θα τους αφήσω να μολυνθούν με τα δώρα τους--
την θυσία των πρωτοτόκων παιδιών τους--ώστε να τους γεμίσω με φρίκη για να ξέρουν ότι
εγώ είμαι ο Κύριος [Θεός].»
14. Ψαλμοί - 137:8-9 «Ω! κόρη της Βαβυλώνας, πού μέλλετε να καταστραφείς ...; ευτυχής θα
είναι εκείνος, πού θα πάρει και θα συντρίψει τα μικρά σας [βρέφη] επάνω σε πέτρες.»
15. ____Kings 15:16 «Τότε ο Menahem, αρχίζοντας από την Tirzah, επιτέθηκε στην Tiphsah
στους πάντες στην πόλη και τα περίχωρα, διότι αρνήθηκαν να ανοίξουν τις πύλες.
Λεηλάτησε την Tiphsah και ξέσκισε όλες τις εγκύους γυναίκας».
16. ___Numbers 31:17 «Και σκότωσε κάθε γυναίκα πού εξάπλωσε με άνδρα».
Ιεχωβά-θεός Θυμού, Μίσους, Εκδικήσεως, και Εκτελεστής -Δήμιος. Σημείωσης: Πώς είναι
δυνατόν να θυμώνει ένας θεός εάν είναι πράγματι Πάνσοφος Παν-εύσπλαχνος και
Πανάγαθος

ΑΠΟΛΛΩΝΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΚΙΝΗΣΗ

64
 Ο μισογυνισμός στον χριστιανισμό!!
Απίστευτα κείμενα μίσους για την γυναίκα!!!

Οι μη μολυνθέντες με Γυναίκα Αποκάλ. 14.4

Και το καλύτερο:
Είναι καλό ο άνθρωπος να μην αγγίζει γυναίκα!!!
ΜΕ ΑΥΤΑ ΚΑΙ ΜΕ ΑΥΤΑ ΠΑΥΛΟ ΕΚΑΝΕΣ ΤΟΥΣ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟΥΣ ΡΑΣΟΦΟΡΟΥΣ
ΚΟΥΝΙΣΤΟΥΣ!!
Κορινθίους Α' 7:1
Ο χριστιανισμός από την ημέρα της υπάρξεις του ήτανε μισογύνης, στην μετέπειτα πορεία
του χρησιμοποίησαν την Μαριάμ σε ένα πρωταγωνιστικό ρόλο για να μπορέσουν να
ισοσταθμίσουν τα πράγματα, άλλα και αυτό υπό ορούς, πιστεύω ότι δεν είναι καθόλου τυχαίο
ότι την παρουσίασαν σαν παρθένο, όχι μόνο για λόγους εντυπωσιασμού άλλα και για το λόγω
ότι μισούν τις γυναίκες.
Ο μισογυνισμός της εκκλησίας και του χριστιανισμού φαίνεται ακόμα και στις μέρες μας
αλλά έχει περιοριστή κάπως, τουλάχιστον στην χώρα μας.
Παραθέτω ένα απόσπασμα:
Του Ιωάννη Ρούσσου,
Τακτικού Καθηγητή Μαθηματικών στο Πανεπιστήμιο της Μιννεσότα (ΗΠΑ)
Μερικές επιπλέον χριστιανικές θεολογικές θέσεις για γυναίκα, έρωτά και ομοφυλοφιλία

Στον Χριστιανισμό ακόμα και η τεκνοποίηση θεωρείται αμαρτία, κατά το «... Ιδού γάρ εν
ανομίαις συνελήφθην καί εν αμαρτίαις εκίσσησέ με ή μήτηρ μου...» του Εβραϊκού Ψαλμού
50: 7 (ή 51: 5 σε άλλες εκδόσεις). Γίνεται μόνον εξ' ανάγκης («κατ' οικονομίαν» όπως τους
αρέσει να λένε λογίως) για να μην σβήσει το ανθρώπινο γένος. Αυτό έγινε εκ των πραγμάτων
αφού τελικά δεν ήλθε εκείνο το πολυπόθητο τέλος του κόσμου μαζί με εκείνη την περίφημη
Δευτέρα Παρουσία που περίμεναν αμεσότατα οι πρώτοι χριστιανοί και ο Παύλος. Ακόμα

65
αυτή η εξ ανάγκης σεξουαλική συνεύρεση πρέπει να γίνεται χωρίς καμία απολύτως
απόλαυση ηδονής και στο σκοτάδι. Η απόλαυση ηδονής είναι μεγάλη αμαρτία για τους
διεστραμμένους χριστιανούς. Τέλος η λεχώνα χρειάζεται ειδική ιεροπραξία για να εξιλεώσει
την «αμαρτία» της, 40 μέρες μετά την γέννα" να σαραντίσει όπως λέει ο λαός, που σημαίνει
ότι για 40 μέρες η μητέρα και το μωρό δεν μπορούν να εξέρχονται από το σπίτι τους. Μετά
όμως, το πρώτο πράγμα που η μάνα οφείλει να πράξει είναι το να επισκεφτεί τον ιερέα για
την ειδική ιεροπραξία με ευχές, εξορκισμούς, κλπ. Έτσι έχουν θεσπιστεί αυτά τα πράγματα
από τον Μωσαϊκό Νόμο και από την χριστιανική εκκλησία. Η γυναίκα λοιπόν γίνεται απλώς
μια καταραμένη βρεφομηχανή και αυτό μόνο εξ' ανάγκης. Μα το λέει και ο Παύλος στην Α΄
Προς Τιμόθεον 2: 15, «η γυναίκα θα σωθεί με το να γεννά παιδιά». Άραγε, όσες γυναίκες για
οποιοδήποτε λόγο δεν μπορούν να τεκνοποιήσουν θα ριφθούν στο πυρ το εξώτερο;
Είναι δυνατόν όμως, η γυναίκα να σταματήσει να είναι γυναίκα και με τις νηστείες να
κατορθώσει να σταματήσει τα έμμηνά της. Αυτό είναι μεγάλη αρετή στον Χριστιανισμό αλλά
ταυτοχρόνως και μεγάλη σχιζοφρένεια. Στον Μωσαϊκό Νόμο τα γυναικεία έμμηνα
θεωρούνται μόλυνση και ακαθαρσία. Γι' αυτό απαγορεύεται να εισέρχονται οι γυναίκες στα
ιερά των χριστιανικών και εβραϊκών ναών. Σ' αυτά τα θέματα διαβάστε και το σπουδαίο
βιβλίο The X-Rated Bible (Η Ακατάλληλη Βίβλος) του Αμερικανού καθηγητή Ben Edward
Akerley. Έτσι λοιπόν το κλείσιμο στα μοναστήρια, ο αναχωρητισμός, ο ερημιτισμός, κλπ.
σου δίνουν πολύ πιο βέβαιο εισιτήριο για τον Παράδεισο από το να αποκτήσεις και να
αναθρέψεις οικογένεια...! Αυτό το τονίζει σαφώς και ο αλλοπρόσαλλος Απόστολος Παύλος
στην επιστολή του Α΄ Προς Κορινθίους σε όλο το κεφάλαιο 7 όπου μεταξύ πολλών
«μαργαριταριών» εκθειάζει την παρθενία και τη θεωρεί υπέρτατη αρετή. Μελετήστε το
κεφάλαιο αυτό προσεκτικά να δείτε περί τίνος πρόκειται! Το ίδιο κάνει και ο διεστραμμένος
Χρυσόστομος στο βιβλίο του με τίτλο Το Χάρισμα της Παρθενίας. Αν τώρα κανείς
ενδιαφέρεται να μάθει για τη νόσο των ασκητών, μοναχών, ερημιτών, αναχωρητών (νόσος
του αγίου Αντωνίου) ας μελετήσει το βιβλίο του Νίκου Καζαντζάκη Αναφορά στον Γκρέκο
όπου την περιγράφει θαυμάσια, διότι την έπαθε και ο ίδιος μια φορά που βρισκόταν στη
Βιέννη.
Όπως είδαμε μέχρις εδώ ο Χριστιανισμός είναι τόσο διαστροφική και καταστροφική
θρησκεία ώστε οι οπαδοί του, άνδρες και γυναίκες, δεν πρέπει να είναι ούτε ετεροφυλόφιλοι,
ούτε ομοφυλόφιλοι, αλλά οφείλουν να είναι άφυλοι. Και οι κληρικοί και οι λαϊκοί και οι
μοναχοί και μοναχές πρέπει να είναι άφυλοι. Καμία ερωτική έλξη, ορμή, πάθος κλπ. Είδαμε
παραπάνω μερικές αναφορές και τη θέση του ιδρυτού Ιησού Χριστού. Δια του λόγου το
αληθές, ας δώσομε επ' αυτού άλλη μια αναφορά από τον απεχθέστατο Παύλο: Πρoς
Κoλασσαείς 3: 2-6 «τα άνω φρονείτε, μη τα επί της γης. απεθάνετε γαρ, και η ζωή υμών
κέκρυπται συν τω Χριστω εν τω Θεω" όταν ο Χριστός φανερωθή, η ζωή ημών, τότε και υμείς
συν αυτω φανερωθήσεσθε εν δόξη. Νεκρώσατε ουν τα μέλη υμών τα επί της γης, πορνείαν,
ακαθαρσίαν, πάθος, επιθυμίαν κακήν, και την πλεονεξίαν, ήτις εστίν ειδωλολατρία, δι' α
έρχεται η οργή του Θεού επί τους υιούς της απειθείας», (και όλες οι αναφορές δεν έχουν
τέλος...). Παρθενία λοιπόν και μετά θάνατον ζωή. Τίποτα άλλο. Βέβαια η διαστροφή αυτή
κατά τους δύο πρώτους αιώνες της Κ. Ε. δεν μπορούσε να πάει άλλο ώστε μετά αυτοί οι
διεστραμμένοι άφησαν τα δύο φύλα να συνευρίσκονται αλλά μόνο «κατ' οικονομίαν» χάριν
της τεκνοποιήσεως.
Ιωάννης ο Χρυσόστομος: «Τι άλλο είναι η γυναίκα παρά ένας εχθρός της φιλίας, μια
αναπόφευκτη τιμωρία, ένα αναγκαίο κακό, ένας φυσικός πειρασμός, ένας επιθυμητός
όλεθρος, ένας οικιακός κίνδυνος, μια ευχάριστη καταστροφή, ένα κακό της φύσεως
ζωγραφισμένο με όμορφα χρώματα;»
Α' Τιμόθεον επιστολή 2:11-15
Η γυναίκα ας μαθαίνει μέσα σε ησυχία με κάθε υποταγή" σε γυναίκα, όμως, δεν επιτρέπω να
διδάσκει ούτε να αυθεντεύει επάνω στον άνδρα, αλλά να ησυχάζει.
Μόλις το 1545 μ.Χ., στη Σύνοδο του Τρέντο η Καθολική Εκκλησία αποδέχτηκε ότι οι
γυναίκες έχουν ψυχή.

66
Βοήθιος «Η γυναίκα είναι ένας ναός κτισμένος πάνω σε ένα υπόνομο.»
Χρυσόστομος: «Η γυνή άπαξ ωμίλησε και το παν κατέστρεψε.»
Αυγουστίνος «Οι γυναίκες δεν πρέπει να έχουν απολύτως καμιά διαφώτιση ή παιδεία. Αλλά
πραγματικά πρέπει να απομονώνονται γιατί είναι η αιτία των μισητών και ακουσίων στύσεων
στους αγίους άνδρες.»
Λούθηρος «Αν μια γυναίκα πεθάνει από τις πολλές γέννες δεν πειράζει. Άστε την να πεθάνει.
Γι' αυτό άλλωστε πλάστηκε.»
Προς Κορινθίους Α 14:34-35 Οι γυναίκες σας ας σιωπούν μέσα στις εκκλησίες" επειδή, δεν
είναι επιτρεπτό σ' αυτές να μιλάνε, αλλά να υποτάσσονται, όπως λέει και ο νόμος. Αλλά, αν
θέλουν να μάθουν κάτι, ας ρωτούν τούς άνδρες τους στο σπίτι" επειδή, είναι αισχρό σε
γυναίκες να μιλάνε μέσα σε εκκλησία.
Προς Εφεσίους, 5:22 Οι γυναίκες, υποτάσσεστε στους άνδρες σας, όπως στον Κύριο"
Προς Τιμόθεο Α 2:11-15 Η γυναίκα ας μαθαίνει μέσα σε ησυχία με κάθε υποταγή" σε
γυναίκα, όμως, δεν επιτρέπω να διδάσκει ούτε να αυθεντεύει επάνω στον άνδρα, αλλά να
ησυχάζει. Επειδή, ο Αδάμ πλάστηκε πρώτος, έπειτα η Εύα. Και ο Αδάμ δεν απατήθηκε"
αλλά, η γυναίκα, αφού εξαπατήθηκε, διέπραξε παράβαση" όμως, θα σωθεί διαμέσου τής
τεκνογονίας, αν μείνουν στην πίστη και αγάπη και αγιασμό με σωφροσύνη.
Διαζύγιο με ένα απλό γράμμα. Βδέλυγμα η χωρισμένη αν ξαναχωρίσει ή χηρέψει:
Δευτερονόμιον 24:1-4 1. Όταν κάποιος πάρει γυναίκα, και νυμφευθεί μαζί της, και συμβεί να
μη βρει χάρη στα μάτια του, επειδή βρήκε σ' αυτήν κάποιο άσχημο πράγμα, τότε ας γράψει σ'
αυτήν γράμμα διαζυγίου, και ας το δώσει στο χέρι της, και ας τη διώξει από το σπίτι του. Και
αφού αναχωρήσει από το σπίτι του, μπορεί να πάει και να συζευχθεί με άλλον άνδρα. Και αν
ο δεύτερος άνδρας της τη μισήσει, και γράψει σ' αυτή γράμμα διαζυγίου, και το δώσει στο
χέρι της, και τη διώξει από το σπίτι του ή αν πεθάνει ο δεύτερος άνδρας, που την πήρε για
γυναίκα του, ο πρώτος της άνδρας, που την έδιωξε, δεν μπορεί να την ξαναπάρει στον εαυτό
του για γυναίκα, αφού μολύνθηκε" επειδή, είναι βδέλυγμα μπροστά στον Κύριο" και δεν θα
επιφέρεις αμαρτία στη γη, στην οποία ο Κύριος ο Θεός σου δίνει σε σένα ως κληρονομιά.
Ο ίδιος ο Ιησούς δεν επέλεξε καμία γυναίκα για απόστολο, ούτε καν τη μητέρα του.
Οι Απόστολοι συνεχίζοντας το παράδειγμα του, ουδέποτε χειροτόνησαν γυναίκα.
Ο μόνος ρόλος που επεφύλασσαν για τη γυναίκα ήταν εκείνος του χρηματοδότη: πχ το
Υπερώο της Σιών, ένα ιδιωτικό διώροφο σπίτι, που μεταμορφώθηκε σε χώρο συναθροίσεων
ανήκε σε πλούσια γυναίκα, τη Μαρία, μητέρα του Ευαγγελιστή Μάρκου.
Κολοσσαείς 3:18 Οι γυναίκες, υποτάσσεστε στους άνδρες σας, όπως αρμόζει εν Κυρίω.
Υπάρχει φυσικά και η ενάρετη γυναίκα: είναι αυτή που ποτέ δεν δείχνει το πρόσωπο της σε
ξένο
Ιωάννης Μόσχος «Λειμών», κεφάλαιο 78
Από γυναικός αρχή αμαρτίας καί δι' αυτήν αποθνήσκομεν πάντες
Σοφία Σειράχ 25:24

Δευτερονόμιον 25 5 Εάν συγκατοικώσιν αδελφοί, και αποθάνη εις εξ αυτών και δεν έχη
τέκνα, η γυνή του αποθανόντος δεν θέλει υπανδρευθή με ξένον" ο αδελφός του ανδρός αυτής
θέλει εισέλθει προς αυτήν, και θέλει λάβει αυτήν εις εαυτόν γυναίκα και εκπληρώσει το χρέος
του ανδραδέλφου εις αυτήν.
Δευτερονόμιον 25 7 Εάν δε ο άνθρωπος δεν ευαρεστήται να λάβη την γυναίκα του αδελφού
αυτού, τότε η γυνή του αδελφού αυτού ας αναβή εις την πύλην προς τους πρεσβυτέρους και
ας είπη, Ο αδελφός του ανδρός μου αρνείται να αναστήση το όνομα του αδελφού αυτού εν τω
Ισραήλ" δεν θέλει να εκπληρώση εις εμέ το χρέος του ανδραδέλφου. Δευτερονόμιον 25 9
τότε η γυνή του αδελφού αυτού θέλει ελθεί προς αυτόν ενώπιον των πρεσβυτέρων, και θέλει
λύσει το υπόδημα αυτού από του ποδός αυτού και εμπτύσει εις το πρόσωπον αυτού, και
αποκριθείσα θέλει ειπεί, Ούτω θέλει γίνεσθαι εις τον άνθρωπον, όστις δεν θέλει να
οικοδομήση τον οίκον του αδελφού αυτού.

67
Δευτερονόμιον 25 11 Εάν άνθρωποι μάχωνται προς αλλήλους, και η γυνή του ενός πλησιάση
διά να ελευθερώση τον άνδρα αυτής εκ της χειρός του τύπτοντος αυτόν, και εκτείνασα την
χείρα αυτής πιάση αυτόν από των κρυφίων αυτού, τότε θέλεις αποκόψει την χείρα αυτής"
Αριθμοί
27 Και αφού ποτίση αυτήν το ύδωρ τότε θέλει συμβή ώστε, αν ήναι μεμολυσμένη και
ηδίκησε τον άνδρα αυτής, θέλει εισέλθει εις αυτήν το ύδωρ, το φέρον την κατάραν, διά
πικρίαν, και η κοιλία αυτής θέλει πρησθή και ο μηρός αυτής θέλει σαπή και θέλει είσθαι η
γυνή κατάρα εν μέσω του λαού αυτής.
28 Εάν όμως δεν ήναι μεμολυσμένη η γυνή αλλά καθαρά, τότε θέλει μείνει αβλαβής, και
θέλει συλλάβει σπέρμα.
29 Ούτος είναι ο νόμος της ζηλοτυπίας, όταν γυνή τις παραδρομήση, δεχομένη άλλον αντί
του ανδρός αυτής και μολυνθή"
Μάρκος 10 12 και εάν γυνή χωρισθή τον άνδρα αυτής και συζευχθή με άλλον, μοιχεύεται.
Α.Κορινθίους 11 6 Επειδή αν δεν καλύπτηται η γυνή, ας κουρεύση και τα μαλλία αυτής" αλλ'
εάν ήναι αισχρόν εις γυναίκα να κουρεύη τα μαλλία αυτής ή να ξυρίζηται, ας καλύπτηται.

ΠΗΓΗ: http://toksipnitiri.blogspot.com/2010/08/blog-post_7832.html

ΑΠΟΛΛΩΝΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΚΙΝΗΣΗ

68
 Ιησούς: Κήρυκας μίσους, διχασμού και ανθελληνισμού
Αποτύπωση τής ψυχογραφίας του
από τούς ίδιους τούς ευαγγελιστές

Δημόφιλος Ίων

Σύμφωνα με τους χριστιανούς θεωρητικούς, ο Ιησούς Χριστός δίδαξε στον κόσμο το πνεύμα
της αγάπης. Στο άρθρο αυτό όμως, θα δείξουμε, ότι από τα ίδια τα κείμενα της «Καινής
Διαθήκης» προκύπτει, ότι ο Ιησούς Χριστός όχι μόνον δεν ήταν κήρυκας αγάπης όπως
προβάλλεται, αλλά αντιθέτως προέβαινε σε κηρύγματα απίστευτου μίσους, διχασμού και
ανθελληνισμού.

«Ήταν μερικοί έλληνες μεταξύ εκείνων που είχαν ανεβεί για να προσκυνήσουν κατά την
εορτή. Αυτοί λοιπόν ήλθαν στον Φίλιππο ο οποίος ήταν από τη Βηθσαϊδά της Γαλιλαίας και
του είπαν: ‘Κύριε, θέλουμε να δούμε τον Ιησού’. Έρχεται ο Φίλιππος και το λέει στον
Ανδρέα και ο Ανδρέας κι ο Φίλιππος το λέγουν στον Ιησού. Ο Ιησούς αποκρίθηκε σ’
αυτούς: ‘Ήλθε η ώρα για να δοξαστεί ο υιός του ανθρώπου’» («κατά Ιωάννη» ιβ΄20-23).
Αυτό είναι το περίφημο απόσπασμα στο οποίο κατά κόρον αναφέρονται οι ρωμιορθόδοξοι
στην προσπάθειά τους να δείξουν, ότι ο Ιησούς δήθεν αγαπούσε τους έλληνες.

Εδώ πρέπει να διευκρινίσουμε, ότι δεν πρόκειται για έλληνες στο γένος και αυτό γίνεται
φανερό από το ίδιο το κείμενο. Ας εξετάσουμε με προσοχή το επίμαχο απόσπασμα. Κατ’
αρχήν οι «έλληνες» αυτοί ανέβαιναν να προσκυνήσουν στην εορτή. Ποια ήταν αυτή η
εορτή; Λίγες παραγράφους νωρίτερα, από την αρχή του ιβ΄ και εντεύθεν μας πληροφορεί,
ότι επρόκειτο για το Πάσχα τη μεγάλη αυτή εβραϊκή εορτή. Και συνεχίζει: «Την επομένη
μέρα πολύς κόσμος είχε έρθει για την εορτή, όταν άκουσαν ότι έρχεται ο Ιησούς στα
Ιεροσόλυμα, πήραν κλάδους από φοίνικες και βγήκαν προς προϋπάντησή του κι έκραζαν:
‘Ωσαννά, ευλογημένος να είναι εκείνος, που έρχεται στο όνομα του Κυρίου (του Γιαχβέ), ο
βασιλεύς του Ισραήλ’. Ο δε Ιησούς βρήκε ένα μικρό όνο κι εκάθησε επάνω του, καθώς ήταν
γραμμένο. Μη φοβάσαι, θυγατέρα Σιών, να ο βασιλεύς σου έρχεται καθισμένος σ’ ένα
πουλάρι όνου».

Τo κείμενο μάς μιλάει για το βασιλέα του Ισραήλ, όχι το βασιλέα της Ελλάδας και για τη
θυγατέρα Σιών, όχι για τη θυγατέρα Ελλάδα. Το τι σχέση έχουν όλα αυτά με τους έλληνες
και το «ελληνικό Πάσχα», που εορτάζουν οι σύγχρονοι ρωμιοί, μόνον οι ρωμιοορθόδοξοι
κύκλοι μπορούν να «ερμηνεύσουν».

Με ορμητήριο τις εβραϊκές κοινότητες στην Ελλάδα.

Ας μην ξεφύγουμε από το θέμα μας όμως. «Όταν πέρασε την Αμφίπολη και την Απολλωνία
(ο Παύλος) ήλθε στη Θεσσαλονίκη όπου ήταν η συναγωγή των ιουδαίων και σύμφωνα με τη
συνήθειά του πήγε σ’ αυτούς και επί τρία Σάββατα συνδιαλεγόταν μαζί τους πάνω στις
γραφές» («Πράξεις» ιζ΄1-2).

Στην Αθήνα προσέγγισε πρώτα την συναγωγή των ιουδαίων, όπου βρήκε ομοεθνείς του για
σίτιση, στέγαση, προστασία και ποίμνιο («Πράξεις» ιζ΄17) και στη συνέχεια όταν πήρε
θάρρος, άρχισε να γυρίζει στην αγορά και να μιλά με τους «παρατυγχάνοντας», δηλαδή με
τους θαμώνες και τους περαστικούς.

Στην Κόρινθο τα ίδια: οι πρώτοι προσήλυτοι ήταν ιουδαίοι, ο Ακύλας και η σύζυγός του
Πρίσκιλλα («Πράξεις» ιη΄2). Ο Παύλος μάλιστα φιλοξενήθηκε από τον Ιούστο, που στο
σπίτι του μοιράζονταν τον ίδιο τοίχο με τη συναγωγή («Πράξεις» ιη΄7). Σε όλες τις πόλεις

69
«διελέγετο εν τη συναγωγή»: («Πράξεις» ιη΄4, ιη΄19, ιη΄26, ιθ΄8).
Μολονότι τα περισσότερα κείμενα που συμπεριλαμβάνονται στην «Καινή Διαθήκη» είναι
γραμμένα στην ελληνική γλώσσα δεν μιλούν για την Ελλάδα. Γράφτηκαν στα ελληνικά από
εβραίους συγγραφείς (όχι απαραίτητα από αυτούς που δηλώνουν) επειδή οι εβραίοι για
αιώνες είχαν χάσει τη γλώσσα τους. Ελλήνιζαν, τόσο στη γλώσσα όσο και στα ήθη.
Αθλούνταν, πλένονταν και αποποιούνταν έως και την περιτομή τους που προσπαθούσαν να
την καλύψουν. Κανένα από τα κείμενα, είτε της «Παλαιάς» είτε της «Καινής Διαθήκης» δεν
απευθύνεται σε έλληνες. «Αυτούς τους δώδεκα έστειλε ο Ιησούς και τους παράγγειλε τα
εξής: «Προς τους εθνικούς μην πηγαίνετε και στην πόλη των σαμαρειτών μην μπαίνετε,
αλλά πηγαίνετε μάλλον στα χαμένα πρόβατα της γενεάς του Ισραήλ». («κατά Ματθαίο» ι΄5-
6).

Όταν ο Παύλος αποστέλλει επιστολές προς εφεσίους, φιλιππησίους, θεσσαλονικείς ή

κορινθίους κ.λ.π., δεν τις αποστέλλει στους έλληνες των πόλεων αυτών, αλλά στους
εβραίους που ζουν στις ελληνικές πόλεις και που υπήρξαν οι πρώτοι προσήλυτοι στο
χριστιανισμό, όχι από δική τους αυθόρμητη προσχώρηση αλλά μετά από εντολή που πήραν
από τους ραβίνους τους, να υποδυθούν τους πιστούς της νέας θρησκείας. Όπου δηλαδή
γίνεται δηλαδή αναφορά για εφεσίους, εννοείται ότι είναι οι εβραίοι της Εφέσου κι όχι οι
έλληνες, όταν γίνεται αναφορά στους κορινθίους, εννοείται ότι πρόκειται για τους εβραίους
της Κορίνθου. Οι έλληνες δεν είχαν καμμία σχέση με όλα αυτά.

Ο Νόμος δεν διδάσκεται στους έλληνες το γένος. Οι Απόστολοι, γράφει ο Ιωάννης ο

Χρυσόστομος («Εις τας Πράξεις, Ομιλία ΚΕ΄» «δεν κήρυτταν το θείο λόγο σε κανένα παρά
μόνο στους ιουδαίους» («μηδενί λαλούντες το λόγο ει μη μόνον ιουδαίοις» «Πράξεις» ια΄19-
20) και συνεχίζει: «Δεν το έκαναν αυτό φοβούμενοι τους ανθρώπους, αλλά το έκαναν
τηρώντας το Νόμο». Υπήρχαν όμως και κάποιοι κύπριοι και κηρυναίοι οι οποίοι «ελάλουν
προς τους ελληνιστάς, ευαγγελιζόμενοι τον Κύριον Ιησούν» («Πράξεις» ια΄20) και
διευκρινίζει ο Χρυσόστομος «Ίσως επειδή δεν γνώριζαν τα εβραϊκά τους ονόμαζαν
έλληνες». Στη συνέχεια ο Ιωάννης ο Χρυσόστομος επανέρχεται στο θέμα («Εις τας Πράξεις,
Ομιλία Λ΄»): «Συνέβη δε και στο Ικόνιο το ίδιο να μπουν στη συναγωγή των ιουδαίων και
να μιλήσουν έτσι ώστε να πιστέψει μεγάλο πλήθος από τους ιουδαίους κι από τους
έλληνες». Ως γνωστόν δεν συναντά κανείς έλληνες στη συναγωγή. Είναι καταφανές, πως
πρόκειται για εβραίους, που έχασαν τη γλώσσα τους και μιλούσαν ελληνικά.

Ας δεχθούμε όμως ότι οι σημερινοί ρωμιοί, που έχουν υποστεί τη συνεχή επί σχεδόν
δεκαεπτά αιώνες χριστιανική προπαγάνδα έχουν «πεισθεί», ότι το Πάσχα είναι ελληνική
εορτή. Οι έλληνες όμως του 33 μ.Χ. γνώριζαν το Πάσχα; Aσφαλώς όχι! Ήταν έλληνες
λοιπόν εκείνοι που ζήτησαν να δουν τον Ιησού; Όχι βέβαια! Εβραίοι ήταν κι αυτοί, κάτοικοι
ίσως της Ελλάδας, που μιλούσαν όμως ελληνικά και τίποτε περισσότερο. Αποκαλούνται
έλληνες προκειμένου να διακριθούν από τους υπόλοιπους εβραίους, που δεν μιλούσαν την
ελληνική Γλώσσα. Η μονομερής επανάληψη ενός και μοναδικού ομιχλώδους και δήθεν
κολακευτικού εδαφίου και η αποσιώπηση όλων των άλλων που καταφαίνονται με ξεκάθαρες
διαθέσεις εναντίον των ελλήνων όπως θα αναλύσουμε παρακάτω, μόνον δόλια μπορεί να
χαρακτηρισθεί.

Ιησούς: Ένας μεγάλος ανθέλληνας.

Ας εξετάσουμε τώρα τι γνώμη είχε ο Ιησούς για τους αυθεντικούς έλληνες. Ο Ματθαίος
(ιε΄22-28) και ο Μάρκος (ζ΄25-30) περιγράφουν μία πολύ ενδιαφέρουσα ιστορία. Πρόκειται
για την θεραπεία της κόρης μιας γυναίκας πού παρουσιάζεται ως κανονική ελληνίδα, όχι
εβραία που μιλούσε ελληνικά, καθότι γίνεται σαφής διάκριση: Είναι «ελληνίδα
συροφοινίκισσα στο γένος» («κατά Μάρκο» ζ΄ 26).

70
Εδώ θέλει αρκετή προσοχή γιατί μόνο το πρωτότυπο κείμενο μιλάει για ελληνίδα. Αν
διαβάζετε το κείμενο στη νεοελληνική απόδοση των χριστιανών μεταφραστών, κατά κανόνα
μεταφράζουν το «ελληνίδα» σε «ειδωλολάτρις» οπότε ο ανυποψίαστος αναγνώστης
προσπερνάει το κείμενο χωρίς να αντιληφθεί την πραγματική σημασία του.

Η γυναίκα αυτή λοιπόν, έπεσε στα πόδια του Ιησού παρακαλώντας τον να θεραπεύσει την
άρρωστη κόρη της, καθότι ο Ιησούς εμφανίζεται κατ' εξοχή ως θεραπευτής. Ξέρετε όμως
ποια ήταν η αντίδρασή του; «Κι εκείνος δεν της αποκρίθηκε ούτε μία λέξη. Και τότε οι
μαθητές τον πλησίασαν και του είπαν διώξε την γιατί φωνάζει από πίσω μας. Κι εκείνος
τους αποκρίθηκε: «Δεν είμαι σταλμένος παρά μόνο για τα χαμένα πρόβατα του οίκου του
Ισραήλ. Δεν είναι σωστό να παίρνεις το ψωμί από τα παιδιά και να το δίνεις στα σκυλιά». (Η
λέξη είναι «κυνάρια», δηλαδή μικρά σκυλιά) («κατά Ματθαίον» ιε΄26 και «κατά Μάρκο»
ζ΄27-28). «Ναι, Κύριε» του απάντησε τότε ή γυναίκα, «αλλά και τα σκυλιά τρώνε από τα
ψίχουλα πού πέφτουν κάτω από το τραπέζι των κυρίων τους». Τότε μόνον ικανοποιήθηκε
αυτός και «θεραπεύτηκε η κόρη της από την ώρα εκείνη».

Η συμπεριφορά του «υιού του θεού» στο περιστατικό αυτό, δεν εγείρει καμμία αμφιβολία,
είναι σαφέστατη: Θεωρεί τους έλληνες σκυλιά που δεν αξίζει να τρώνε ούτε τα ψίχουλα που
πέφτουν από το τραπέζι των κυρίων τους, των εβραίων!

Πέραν αυτού όμως, μια τέτοια συμπεριφορά γεννά κι ορισμένα επί πλέον ερωτήματα. Ή
πρώτη αντίδρασή του, όπως είδαμε, ήταν να αρνηθεί την θεραπεία. Οι αρχαίοι έλληνες
ιατροί, άλλα και οι σύγχρονοι, ορκίζονται τον περίφημο «Όρκο του Ιπποκράτη» στον όποιο
συνομολογούν πως θα ασκήσουν την τέχνη τους σε κάθε έναν που θα τους το ζητήσει, είτε
αυτός είναι άνδρας, γυναίκα, ελεύθερος η δούλος. Σε κανένα σημείο του Όρκου δεν υπάρχει
περιορισμός της άσκησης του επαγγέλματός τους επειδή ο ασθενής είναι αλλόφυλος ή
αλλόθρησκος. Ο Ιπποκράτης ούτε καν το σκέφτεται να κάνει τέτοιου είδους διακρίσεις. Ο
Ιησούς όχι μόνο το σκέφτεται αλλά και το εφαρμόζει. Η θεραπευτική δεινότητα του Ιησού
ήταν τελικά ένα καρβέλι ψωμί, δηλαδή περιορισμένο σε ποσότητα και όταν παρείχε μερικά
ψίχουλα σε κάποιον αλλόφυλο αυτό σήμαινε ότι τα στερούσε από τα «χαμένα πρόβατα του
Ισραήλ»; Γνωρίζει περιορισμούς η χριστιανική Θεία Χάρις;

Στις «Πράξεις» επίσης (κα΄28-29) διαβάζουμε ακόμα ένα απίστευτο απόσπασμα για τους
έλληνες: «Μέχρι και έλληνες έβαλε μέσα στο ιερό και μόλυνε τον άγιο τούτο τόπο».

Η σκληρότητα αυτή του Ιησού δεν είναι μοναδική στην «Καινή Διαθήκη», αντιθέτως
μάλιστα. Την ίδια σκληρότητα συναντούμε στην με σκαιό τρόπο αποπομπή της μητέρας του
και των αδελφών του όταν πήγαν να τον δουν στην Γαλιλαία που δίδασκε («κατά Ματθαίο»
ιβ΄46-50, «κατά Μάρκο» γ΄31-35 , «κατά Λουκά» η΄19-20). Στο «κατά Ιωάννη» β΄4, όταν
του μιλάει η μητέρα του, την μία από τις δύο φορές που μιλάνε στο Ευαγγέλιο, ο Ιησούς της
λέει εν ψυχρώ: «Τι κοινό υπάρχει ανάμεσα σ’ εμένα και σ’ εσένα, γυναίκα;».

Η εικόνα του 14ου αιώνα από τη Μονή Τιμίου Προδρόμου των Σερρών αναπαριστά τον
Ιησού να κάνει πράξη αυτά που λέει στο Ευαγγέλιο: Κυνηγάει να σκοτώσει ειδωλολάτρες,
αιρετικούς κι εθνικούς - έλληνες δηλαδή.

71
Ιησούς: Σκληρός και εκδικητικός
Το αποκορύφωμα της σκληρότητας και της εκδίκησης (της άδικης εκδίκησης), το
συναντούμε στο επεισόδιο με τη συκιά οπού ο Ιησούς την καταράστηκε κι εκείνη ξεράθηκε,
επειδή δεν βρήκε σύκα να φάει. Και να φαντασθεί κανείς ότι «δεν ήταν ο καιρός των
σύκων» («κατά Ματθαίο» κα΄18-20, «κατά Μάρκο», ια΄13-14, 20-23).

Το θαύμα θα ήταν να περάσουν την άλλη ημέρα κι η συκιά να ήταν γεμάτη σύκα. Τέτοια
κακία εναντίον μάλιστα αψύχου πράγματος, μόνον σε ένα ιστορικό ανάλογο γνωρίζω: στο
μαστίγωμα της θάλασσας στον Ελλήσποντο για τιμωρία από τον πέρση Βασιλιά.

Γενικός διχασμός, διχόνοια και διαίρεση

Αλλά και με τις παραβολές του ο Ιησούς, δίνει «μηνύματα» («γραμμή» κατά τη σύγχρονη
έκφραση) σκληρότητας και αδικίας. «Όποιος δεν είναι μαζί μου, είναι εναντίον μου» («κατά
Ματθαίο» ιβ΄30) εξαγγέλλει ως άλλος δικτάτωρ. Το ίδιο ακριβώς είπε μετά την καταστροφή
των διδύμων πύργων και πριν την εισβολή στο Ιράκ κι ο πρόεδρος των Η.Π.Α. κ. Μπους.

Ο Ιησούς δεν το απέκρυψε, ότι σκοπός του ήταν να σπείρει το διχασμό και τη διχόνοια
ανάμεσα στους ανθρώπους: «Φωτιά ήρθα να βάλω πάνω στη Γη και πόσο θα ήθελα να είχε
ήδη ανάψει» («κατά Λουκά» ιβ΄49-50). Τι φρικαλέα απειλή! Ακόμη: «Νομίζετε ότι ήλθα για
να επιβάλλω αναγκαστική ομόνοια μεταξύ των ανθρώπων; Κάθε άλλο. Σας βεβαιώνω, ότι ο
ερχομός μου θα φέρει διαιρέσεις. Από τώρα και στο εξής μια οικογένεια με πέντε μέλη θα
χωριστεί σε δύο παρατάξεις: Τρεις εναντίον δύο και δύο εναντίον τριών. Ο πατέρας θα είναι
αντίθετος με τον γιο του κι ο γιος με τον πατέρα του. Η μάνα με την κόρη της. Η πεθερά με
τη νύφη της κι η νύφη με την πεθερά της» («κατά Λουκά» ιβ΄51-53).

Κι ο Ματθαίος τα ίδια γράφει (ι΄34-38):

«Μη νομίσετε ότι ήλθα να βάλω ειρήνη
στη Γη. Δεν ήλθα να βάλω ειρήνη, αλλά
μάχαιρα. Γιατί ήλθα για να διχάσω τον
άνθρωπο από τον πατέρα του και την
κόρη από τη μάνα και τη νύφη από την «Μη νομίσετε ότι ήλθα να βάλω ειρήνη
πεθερά της». στη Γη. Δεν ήλθα να βάλω ειρήνη, αλλά
μάχαιρα. Γιατί ήλθα για να διχάσω τον
Με εκπλήσουσα σαφήνεια ο Ιησούς άνθρωπο από τον πατέρα του και την
προτρέπει σε μίσος όλους τους κόρη από τη μάνα και τη νύφη από την
ανθρώπους: «Εάν κάποιος έρχεται προς πεθερά της. »
τα μένα και δεν μισεί τον πατέρα του και Ιησούς (Ματθ. ι΄ 34-38.)
την μητέρα του και τη γυναίκα και τα
παιδιά και τους αδελφούς και τις
αδελφές, ακόμα και την ψυχή του
(φαντασθείτε: να μισήσετε και την ίδια
σας την ψυχή!), δεν γίνεται να είναι
μαθητής μου» («κατά Λουκά» ιδ΄26).

Και ο Ιωάννης, άξιο τέκνο του δασκάλου

του δίνει την τερατώδη εντολή: «Μην
αγαπάτε τον κόσμο και ότι ανήκει στον
κόσμο. Όποιος αγαπάει τον κόσμο δεν
αγαπά τον Θεό». («Α΄επιστολή Ιωάννη»
β΄15-16).

72
Θα έλεγε κανείς ότι οι δώδεκα μαθητές δεν ήταν παρά μια ομάδα περιπλανώμενων αγαθών
ανδρών, που μαζί με τον δάσκαλό τους δεν έκαναν τίποτε άλλο παρά να κηρύττουν την
αγάπη. Κι όμως, οι άνθρωποι αυτοί ήταν οπλισμένοι, έτοιμοι να σκοτώσουν αν χρειαζόταν:
«Όταν είδαν οι μαθητές του τι μέλλει να γίνει, είπαν: ‘Kύριε, να τους χτυπήσουμε με τα
μαχαίρια;’ κι ένας απ’ αυτούς χτύπησε τον δούλο του αρχιερέα και του έκοψε το δεξί αυτί»
(«κατά Ματθαίο» κστ΄51, «κατά Μάρκο» ιδ΄47, «κατά Λουκά» κβ΄49-50, «κατά Ιωάννη»
ιη΄10). [ Σημείωση: Το αυτί το κολλάει στη θέση του ο Ιησούς μόνο στον Λουκά (κβ΄51).
Στα άλλα τρία Ευαγγέλια ο δυστυχής δούλος παραμένει χωρίς το δεξί του αυτί. «Σε τι
αμάρτησε αυτός (αναρωτιέται ο Πορφύριος στο «κατά Χριστιανών» ΙΙΙ 20), αν το αφεντικό
του τον διέταξε να πάρει μέρος στη σύλληψη του Ιησού;». ]

Θα αντέτεινε ίσως κανείς, ότι οι μαθητές οπλοφορούσαν χωρίς να το γνωρίζει ο ίδιος ο

Ιησούς. Η αλήθεια είναι, ότι όχι μόνον το γνώριζε, αλλά ο ίδιος ο Ιησούς τους είχε
εξοπλίσει: «Όποιος έχει χρήματα ας τα πάρει. Το ίδιο κι αυτός που έχει σακίδιο. Όποιος δεν
έχει, ας πουλήσει το πανωφόρι του (ιμάτιο) κι ας αγοράσει μαχαίρι» («κατά Λουκά» κβ΄36-
37). Ο Ιησούς λοιπόν, ο «κήρυκας της ειρήνης και της αγάπης» προέτρεπε τους μαθητές του
να αγοράσουν όπλα με κάθε θυσία πουλώντας ακόμη και τα ρούχα τους για να αποκτήσουν
τα προς τούτο απαιτούμενα χρήματα.

Αλλά ο εξοπλισμός αυτός –έστω και για άμυνα- πώς συμβιβάζεται με το «αν κάποιος σε
κτυπήσει στο μάγουλο, όχι μόνο να μην ανταποδώσεις το κτύπημα, αλλά να γυρίσεις να σε
κτυπήσει και στο άλλο»; («κατά Λουκά» στ΄29). Αυτά είναι από τα πιο δημοφιλή λόγια του
Ιησού στα κατηχητικά. Όταν κάποιος από τους υπηρέτες του Αρχιερέα όμως του έδωσε ένα
χαστούκι, «ο Ιησούς του αποκρίθηκε: ‘Αν είπα κάτι κακό πες μου ποιο ήταν το κακό κι αν
είπα κάτι καλό, τότε γιατί με δέρνεις;» («κατά Ιωάννη» ιη΄22-23). Δεν γύρισε και το άλλο
μάγουλο όπως συνέστησε στους μαθητές του να κάνουν, αλλά ζήτησε τον λόγο: «γιατί με
δέρνεις;».

Από τα λίγα που προαναφέρθηκαν, προκύπτει ότι η διδασκαλία του Ιησού, πέραν του
ανθελληνικού μένους της, είναι γεμάτη από κακία, μίσος, διχόνοια, διχασμό, απειλή κατά
των ανθρώπων και προετοιμασία για αιματοκύλισμα. Και η περίφημη αγάπη, η συγχώρεση,
η ομόνοια, η ειρήνη, που –όπως κατά κόρον διατυμπανίζει η εκκλησία- έφερε για πρώτη
φορά στον κόσμο πού είναι;

Ας εξετάσουμε την πλέον διαφημισμένη από τις υποτιθέμενες ρήσεις αγάπης του Ιησού:
«Αγαπάτε αλλήλους» («κατά Ιωάννη» ιγ΄34, ιε΄17). Διαβάστε όλο το απόσπασμα και θα
διαπιστώσετε, ότι τόσον αυτό, όσο και κάποια άλλα παρόμοια αποσπάσματα υποτιθέμενης
αγάπης δεν αφορούν όλους τους ανθρώπους.

«Όσο για τους εχθρούς μου, αυτούς πού δεν με θέλησαν για βασιλιά τους, φέρτε τους εδώ
και κατασφάξτε τους μπροστά μου.»
Iησούς (Λουκ. ιθ΄ 27).

Όταν λέει «αγαπάτε αλλήλους», αναφέρεται μόνον μεταξύ των μαθητών του: «Εντολή νέα
σας δίδω, να αγαπάτε αλλήλους, καθώς εγώ σας αγάπησα, έτσι να αγαπάτε κι εσείς ο ένας
τον άλλον. Από αυτό θα ξέρουν όλοι ότι είσθε μαθητές μου, εάν δηλαδή έχετε αγάπη μεταξύ
σας» («κατά Ιωάννη» ιγ΄34-35). Για όλους τους άλλους, φωτιά και τσεκούρι: «Όσο για τους
εχθρούς μου, αυτούς πού δεν με θέλησαν για βασιλιά τους, φέρτε τους εδώ και κατασφάξτε
τους μπροστά μου» («κατά Λουκά» ιθ΄27).

73
Υπάρχουν πλείστα πραγματικά κηρύγματα αγάπης στην αρχαία γραμματεία, όπως π.χ.:
«Προτιμώ, κάνοντας το καλό ν’ αποτυγχάνω, παρά με το κακό να έχω τη νίκη».
«Φιλοκτήτης» Σοφοκλέους στ. 94-95). Πρέπει να συνειδητοποιήσουμε, πως το «ειρήνη
υμίν» του Ιησού («κατά Ιωάννη» κ΄20) δεν μας αφορά. Δεν απευθύνεται σ’ εμάς, αλλά στον
στενό εβραϊκό κύκλο του και είχε σκοπό να τους επιστήσει την προσοχή στο γεγονός ότι
όφειλαν να είναι μονιασμένοι.

Ο Ιησούς, υποτίθεται, ότι εισήγαγε τη συγχώρεση. Στην πραγματικότητα η χριστιανική

συγχώρεση δίνεται υποκριτικά και επιλεκτικά. Παράδειγμα ο Ιούδας. Ενώ ο ίδιος ο Ιησούς
συγχώρεσε την πόρνη, τον ληστή πάνω στο σταυρό, τους ίδιους τους σταυρωτές του με το
περίφημο: «άφες αυτοίς», τον Ιούδα δεν τον συγχώρεσε παρόλο πού μεταμελήθηκε
έμπρακτα. Κι η εκκλησία, επί 2.000 χρόνια ακολουθώντας το παράδειγμα του Ιησού,
συγχώρεσε ειδεχθείς εγκληματίες και επί πλέον τους ανακήρυξε Μεγάλους και Αγίους, όπως
τον αιμοσταγή αδελφοκτόνο, συζυγοκτόνο και υιοκτόνο Μ. Κωνσταντίνο. Τον Ιούδα όμως
δεν τον συγχώρεσε -παρότι αποδεδειγμένως μετανόησε- με το γελοίο και υποκριτικό
επιχείρημα, ότι ο Ιούδας δεν συγχωρείται όχι γιατί πρόδωσε τον Ιησού αλλά γιατί
αυτοκτόνησε. Η ζωή είναι δώρο του θεού -λένε- ανήκει στο θεό και κανένας δεν έχει το
δικαίωμα να την αφαιρέσει αυτοκτονώντας. Αν το κάνει, δεν του παρέχεται συγχώρεση,
όπως στον Ιούδα. Όταν αφαιρείς όμως τη ζωή η τις ζωές των άλλων, γιατί συγχωρείσαι;
Εκείνες, πού είναι επίσης δώρα του θεού, έχεις δικαίωμα να τις αφαιρέσεις; Φαίνεται ότι το
έχεις, αφού η εκκλησία όχι μόνο σε συγχωρεί αλλά σε ανακηρύσσει Άγιο και Μέγα, κατά το
παράδειγμα του Μεγάλου Κωνσταντίνου.

Τελευταία γίνεται πολύς λόγος από ρωμιορθόδοξους κύκλους και για τη δήθεν ελληνική
καταγωγή του Ιησού. Ο Ιησούς ήταν ένας εβραίος. Όταν η σαμαρείτιδα τόνισε την ιουδαϊκή
του καταγωγή, εκείνος δεν την αρνήθηκε («κατά Ιωάννη» δ΄9). «Παλαιά» και «Καινή
Διαθήκη» εμμένουν στην καταγωγή του Ιησού από τον Δαβίδ και τον Αβραάμ και οι
ρωμιορθόδοξοι επιμένουν πως ήταν έλληνας. Η φύση θέλει τους απογόνους να ανήκουν
στην ίδια φυλή με τους προγόνους τους. Σε πείσμα κάθε λογικής οι ρωμιοί επιμένουν, πως
είναι εβραίοι, «απόγονοι του Αβραάμ» («προς Γαλάτας» γ΄29) και ο εβραίος Ιησούς, ότι
ήταν έλληνας. Είναι να χάνει κανείς το μυαλό του!

Ο Ιησούς δεν ανέπτυξε ποτέ ελληνική σκέψη και οι διδαχές του δεν είναι παρά εβραϊκά
κατασκευάσματα γραμμένα στο πόδι, γι’ αυτό και δεν συμφωνούν το ένα με το άλλο. Ο
Ιησούς, αν υπήρξε ποτέ, γιατί καμμιά άλλη πηγή πλην των εβραϊκών δεν τον αναφέρει ενώ
έζησε σε μια από τις καλύτερα τεκμηριωμένες ιστορικές περιόδους ήταν ένας εβραίος και
αυτό το αποδεικνύει επίσης περίτρανα κι η περιτομή του, που τόσο υπερήφανα άλλωστε
γιορτάζουμε την 1η Ιανουαρίου εκάστου έτους.

Οι επαγγελματίες προπαγανδιστές του χριστιανισμού, αλλά και άλλοι συνοδοιπόροι τους

μας βομβαρδίζουν καθημερινώς από τα παράθυρα των τηλεοπτικών διαύλων, από
εφημερίδες και περιοδικά και χαϊδεύουν τα αυτιά μας με τα υποτιθέμενα κηρύγματα αγάπης

74
του Ιησού, με την δήθεν αγάπη του για τους έλληνες, με την δήθεν ελληνικότητα της
ορθοδοξίας κι άλλα πολλά. Όλες αυτές οι ανακρίβειες που υποστηρίζονται δεν είναι τυχαίες
ούτε γίνονται κατά λάθος. Ορισμένοι εξ αυτών που τις προβάλλουν είναι άνθρωποι
ανωτάτης μορφώσεως, καθηγητές κ.λ.π.. Τα πράγματα είναι οφθαλμοφανή. Δεν μπορεί να
μην τα βλέπουν. Γνωρίζουν ότι εσκεμμένα συντελούν στη διαιώνιση της παραπλάνησης. Κι
όμως επιμένουν. Δυστυχώς εκτός από την άγνοια υπάρχει κι ο δόλος.

ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΕΡΕΥΝΑ, Διαδικτυοκό Περιοδικό

75
 Χριστιανικά εγκλήματα : Στο μοναστήρι Κερατέας
καλόγριες δολοφόνησαν 150 παιδιά!!
Αυτός είναι ο χριστιανισμός η θρησκεία του μισούς και του μισανθρωπισμού!!
Τα αποτελέσματα της βίβλου είναι καταστροφικά για τον ανθρώπινο εγκέφαλο!!
Στην ιστορία του χριστιανισμού υπάρχουν εκατομμύρια δολοφονίες ανθρώπων!!!
Δείτε παρακάτω μια ακόμη εγκληματική ιστορία που αποκαλύπτει το αληθινό πρόσωπο του
χριστιανισμού!! Ηθικός αυτουργός ο ιησούς με τα κείμενα μισούς στην καινή!!
Ο ιησούς-γιαχβέ μιλάει καθαρά: "αλλά όσον δια τους εχθρούς μου αυτούς, που δεν ήθελαν να
είμαι βασιλεύς τους, φέρτε τους εδώ και σφάξτε τους μπροστά μου".
ΛΟΥΚΑΣ 19:27

Δολοφόνησαν 150 κορίτσια για να τα στείλουν στον παράδεισο

Αυτό είναι το πραγματικό πρόσωπο του ιουδαιοχριστιανισμού που χρεώνετε με τα

μεγαλύτερα εγκλήματά στην παγκόσμια ιστορία!!!

Σε μια στιγμή ο εισαγγελέας Κωστόπουλος διακόπτει μάρτυρα κατηγορίας για να δώσει

διέξοδο στην αγανάκτησή του. Η Κερατέα είναι αίσχος δια την Ελλάδα, λέγει ο εισαγγελέας.
Σηκώνονται οι τρίχες της κεφαλής μου. Σκεφτείτε ότι εκεί μέσα πέθαναν 150 φυματικά
κορίτσια!

76
Εκεί πέθαναν η αδελφή του κι ο γαμπρός του φυματικοί. Τα δε τρία παιδάκια τους
υπεβάλλοντο σε διάφορες κακοποιήσεις όπως το αγοράκι που εκρεμάσθη ανάποδα γυμνό
πολλές φορές και τόδερναν μέχρις αναισθησίας. Όταν δε ζούσε ο πατέρας οι καλόγριες τον
προέτρεπαν να μολύνει το παιδί του με φυματίωση γιατί αν ζούσε θα γινόταν κακός
άνθρωπος. Τον συμβούλεψαν να μασάει αυτός το φαγητό και να ταίζει μ' αυτό το αγοράκι
του, ώστε να πεθάνει πριν από αυτόν....
Μας έλεγαν -συνέχισε ο μάρτυς- ότι πρέπει να πεθαίνουμε, να αδειάζουν τα κελιά, νάρχονται
άλλοι, για να πηγαίνουν στον παράδεισο.
- Από το βιβλίο του Γ. Καρανικόλα, Ανορθόδοξοι έρωτες ορθοδόξων κληρικών, εκδόσεις
Θουκιδίδης
Αποσπάσματα από την εφημερίδα «Ελευθερία»

Κυριακή 19 Νοεμβρίου 1950

Η ηγουμένη Μαριάμ μετά το θάνατο του επισκόπου Ματθαίου Καρπαθάκη διέδωσε επίτηδες
ότι το πτώμα του «μυροβόλησε»! Δια του τρόπου αυτού προσέλκυσαν εκατοντάδες
απλοϊκούς ανθρώπους, οι οποίοι έσπευσαν εκεί από πολλά μέρη της Ελλάδας για να δουν το
θαύμα του αγίου Ματθαίου του οποίου το σώμα έβγαζε δήθεν μύρο.
Στη πραγματικότητα όμως η πονηρή ηγουμένη είχε ραντίσει το πτώμα του με άρωμα για να
παραπλανήσει τους ευσεβείς και να δημιουργήσει θρύλο πέριξ του ονόματος του Ματθαίου.

Σάββατο 25 Νοεμβρίου 1950

Συνεχίζουσα την αποκαλυπτική αφήγησή της η γραία Ευγενία Μαργέτη περιέγραψε με τα
μελανότερα χρώματα μερικά από τα φρικώδη βασανιστήρια εις τα οποία υπεβάλλετο αυτή
και άλλες μοναχές...
Η Μαριάμ διέτασσε τις υπό τιμωρία μοναχές να μείνουν με τα εσώρουχα μόνο και κατόπιν
ανέθετε σε μια μοναχή από το περιβάλλον της να τις κτυπά με μια σανίδα.
Άλλες μοναχές μετά τον εσπερινό ωδηγούντο εις τα περί την μονήν δάση και ημίγυμνοι
προσδένεντο εις τα πεύκα και παρέμειναν δεμένοι μέχρι του όρθρου.

Τρίτη 28 Νοεμβρίου 1950

Από την συνεχιζόμενη προανάκριση για τα σκάνδαλα της μονής Κερατέας απεκαλύφθη χθες
ότι ο συνηθέστερος τρόπος βασανισμού των θυμάτων της Μαριάμ ήτο το κρέμασμα των
ανάποδα από τα γύρω πεύκα για να... εξέλθουν τα εντός αυτών εμφωλεύονται δαιμόνια.

Ο υιός της Παυλάκη αφηγηθεί εις τη μητέρα του ότι οι μοναχές εις τη μονή Κερατέας το
υπέβαλλαν σε βασανιστήρια. Συγκεκριμένα, πριν ξημερώσει και προκειμένου οι μοναχές να
ξυπνήσουν τους μικρούς και τις μικρές για τον όρθρο τα ξυπνούσαν με ένα άγριο
ξυλοκόπημα και τους έλεγαν ότι αυτό το έπρατταν δια τον εξαγνισμό των, διότι δια να
μεταβούν εις την εκκλησία και να ακούσουν τον όρθρο και την λειτουργία έπρεπε
προηγουμένως να δαρούν αγρίως, να πονέσουν και να κλάψουν, διότι μόνον έτσι θα
αντιλαμβάνονταν το μεγαλείον της χριστιανικής θρησκείας. Αν κανένα από τα μικρά
τολμούσε να διαμαρτυρηθεί, οι μοναχές το μετέφεραν εις τον πλησίον πευκώνα, του έδεναν
τα πόδια και το κρεμούσαν από ένα πεύκο με το κεφάλι προς το έδαφος.

77
Παρασκευή 9 Φεβρουαρίου 1951
Η προανάκριση για τα σκάνδαλα της μονής Κερατέας η οποία άρχισε στις 15 Νοεμβρίου ο
αντιεισαγγελέας κ. Παπακαρυάς κατόπιν παραγγελίας του προϊσταμένου της Εισαγγελίας
Πλημμελειοδικών κ. Βελούζου επερατώθη χθες... άσκησε νέες ποινικές αγωγές κατά της
Μαριάμ Σουλακιώτου και άλλων μοναχών για 13 νέα κακουργήματα αυτών ήτοι δι'
ανθρωποκτονία, απάτη, πλαστογραφία διαθηκών, εκβιάσεις,...

Εκτός της Μαριάμ Σουλακιώτη, διαβοήτου ηγουμένης της μονής «Πευκοβουνογιάτρισσα»

στην Κερατέα, της βοηθού της Ευφροσύνη Μενδρινού καθώς και των καλογραιών και
καλογήρων του άμεσου περιβάλλοντός των, οι οποίοι έχουν προφυλακιστεί, έχουν προκύψει
εκ της προανάκρισης υπό του κ. Παπακαρυά στοιχεία ενοχής και εναντίων άλλων ξένων
προσώπων...

Ο Μπάκας, η σύζυγός του και τα τρία τέκνα των, κάτοχοι σημαντικής περιουσίας, εισήλθον
εις την μονή διαθέσαντες την περιουσία των. Μετά τινά χρόνου όμως η Μπάκα αντιληφθείσα
περί τίνος επρόκειτο θέλησε να φύγει από την μονή αλλά τότε η Μαριάμ την έθεσε σε
απομόνωση εντός τρώγλης επί εξαμήνου και με ανεπαρκέστατη τροφή. Η Μπάκα εξήχθη εκ

78
της τρώγλης φυματική και μετά από λίγο απέθανε. Ο σύζυγός της επίσης κατά τον ίδιο τρόπο
εμολύνθη εκ φυματιώσεως και απέθανεν.

Ως ανθρωποκτονία επίσης εχαρακτηρίσθη και η περίπτωσις του ζεύγους Παναγιωτοπούλου

το οποίον ηναγκάσθη να εκχωρήσει στη Μάριαμ μια οικία εις τη Καλλιθέα
χρησιμοποιουμένην ήδη ως μετόχι των παλαιοημερολογιτών. Το ζεύγος κατόπιν απέθανε από
ασιτία εις τη μονή.

Ανθρωποκτονία επίσης εχαρακτηρίσθη και η περίπτωση της Μιχαλάκου η οποία ήτο

φυματική και εν γνώσει της παθήσεώς της ετιμωρήθη με περιορισμόν εις τρώγλην και
απέθανεν εντός ολίγων ημερών.

Άλλη κατηγορία ανθρωποκτονίας αφορά την περίπτωση της μοναχής Θεοδότης, την οποία
εκτύπησαν κατά τόσο βάρβαρο τρόπο οι μοναχές ώστε έκανε αιμόπτυση και απέθανεν εξ
αυτής.

Παρόμοια περίπτωση είναι και μιας άλλης μοναχής της Μαρίας η οποία χωρίς να γνωρίζει τι
υπογράφει υπέγραψε εκχωρητήριο της περιουσίας της εις τη Μαριάμ και το περιβάλλον της
και κατόπιν νομίζουσα ότι ήτο κυρία των κτημάτων της μετέβη εις αυτά για να μαζέψει ελιές.
Οι άλλες μοναχές όμως επιτέθηκαν εναντίον της, την ξυλοκόπησαν αγριότατα και η μοναχή
Μαρία μεταφέρθηκε σε νοσοκομείο όπου και απέθανε.

Tετάρτη 26 Ιανουαρίου 1953

Εισαγγελεύς: Είναι αίσχος δια την Ελλάδα το ότι υπάρχει Κερατέα!...
ΜΑΡΤΥΣ: Υποχρέωσαν τον φυματικό γαμπρό μου να μασά την τροφή και να την δίνει στο
6ετές παιδάκι του για να του μεταδώσει την επάρατη αρρώστια.
ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΙΣ: Γιατί;
ΜΑΡΤΥΣ: Γιατί τον έπεισαν ότι θα γινόταν το παιδί του διάβολος και θα έκαιγε το
μοναστήρι.
...
Κάποτε το ανηψάκι μου, 10 χρονών κοριτσάκι, το έβαλαν αγγαρεία στο μαγειρείο. Πεινούσε
κι έγλειψε μια πατάτα. Να η ποινή που του επέβαλαν: Το έδεσαν ολόγυμνο όλη τη νύκτα στο
στάβλο και το πρωί το βρήκαν λιπόθυμο από το κρύο και το φόβο.
Είχε καθαρίσει τη ψυχή του και είχε υποστεί όλη την προεργασία για τον παράδεισο...

Είναι αίσχη όσα έγιναν. Φαντασθείτε πως ο νεωκόρος της μονής Κερατέας εχρίσθη από τον
άγιον πατέρα μητροπολίτης Θεσσαλονίκης! Όταν λέγω ο άγιος πατέρας εννοώ αυτό το
κάθαρμα τον μυρόβλητον Ματθαίον που ο τότε πρωτοσύγγελος και νυν Α.Θ.Π. ο πατριάρχης
Κωνσταντινουπόλεως Αθηναγόρας καθήρεσε διότι διατηρούσε οίκο ανοχής! Κι η αγία
μητέρα η περίφημη οσία Μαριάμ ήταν μιά... κορδελιάστρα.

Κυριακή 6 Φεβρουαρίου 1955

Εις τα κράσπεδα της πρωτευούσης και υπό την ρίνα του μακαριωτάτου αρχιεπισκόπου
Αθηνών και πάσης Ελλάδος ελειτουργούσεν επί έτη ανενόχλητον ένα φρικαλέον άντρον
παχυλής αμαθείας, εγκληματικής ασυνειδησίας και ακατανόμαστων οργίων. Ένας
αγράμματος μοναχός, εν συνεργασία με μίαν κτηνώδη μοναχήν παρέσυραν εις το άντρον
αυτό διαφόρους αφελείς και κουρασμένους και ψυχασθενείς και αμαθείς και σιγά σιγά με
μεθόδους αναλόγους των χιτλερικών στρατοπέδων συγκεντρώσεως τους εξαπέστελλαν εις τα
αιωνίους μονάς...

79
Τα μοναστήρια -τα περισσότερα- είναι εστίαι συμπυκνωμένης μικρότητος, φθόνου,
χυδαιότητας και αβυσσαλέας ακολασίας. Και όσοι εν ονόματι του Σαμουήλ προσπαθούν να
δικαιολογήσουν και να διαιωνίσουν το σημερινόν κατάντημά των, είναι αηδείς υποκριταί.

Σημείωση: οι φωτογραφίες από τις εφημερίδες είναι τοποθετημένες σε τυχαία διάταξη σε

σχέση με τα κείμενα τους!!!

ΑΠΟΛΛΩΝΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΚΙΝΗΣΗ

80
 Πλύση εγκεφάλου των εβραιοχριστιανών προπαγανδιστών
στα ελληνικά σχολεία
Η Χριστιανική κατήχηση αρχίζει να διδάσκεται από την Γ' τάξη του Δημοτικού Σχολείου και
συνεχίζει σε όλα τα στάδια της εκπαίδευσης. Ας δούμε λοιπόν με την σειρά, τι διδάσκονται
τα Ελληνόπουλα στο μάθημα των θρησκευτικών:

Γ' Δημοτικού (Βιβλίο με 184 σελίδες). Σελ. 8 Ξεκινάμε με τον αγιασμό στο σχολείο.
Παραβλέπεται εντελώς η αρχαιοελληνική παράδοση. Σελ. 164. Αναφέρεται στο Αι Γιώργη.
Κι εδώ δεν γίνεται καμιά νύξη συσχετισμού η και απλής μνείας του μύθου του Περσέα και
της Ανδρομέδας. Από τις 184 σελίδες του βιβλίου είναι απούσα η Ελλάς . Ούτε καν μια
φωτογραφία του Παρθενώνα.

Δ' Δημοτικού. Στην σελίδα 82 αναφέρει ότι ο Παύλος (Σαούλ) ''Όπου και αν κοιτάξει βλέπει
είδωλα, βωμούς, ναούς, αγάλματα''. Ε' Δημοτικού. Η θεματολογία του στρέφεται γύρω από
τους βίους των Αγίων και το εορτολόγιο. Δεν παραλείπουν στο ''Γλωσσάρι'' και τον Ιουλιανό
τον ''Παραβάτη'', ατιμωτικό προσωνύμιο του Ελληνολάτρη αυτοκράτορα.

ΣΤ' Δημοτικού. Στις σελίδες από 11 ως 48. Καθαρή Ιουδαϊκή ιστορία. Σελ. 116 Υβριστικός
τίτλος (Ο Ρωμιός και η εκκλησία του). Σελίδες από 230 ως 234. Ύμνοι. Σελίδες από 197 ως
198. Παπουλάκος, ο καλός σπορέας.

Α' Γυμνασίου. Στις σελίδες 207-208 αναφέρεται η επίσκεψη του Μ. Αλεξάνδρου στα
Ιεροσόλυμα. Παρουσιάζει λοιπόν χαλκογραφία, που παριστάνει τον Έλληνα Στρατηλάτη να
υποκλίνεται γονυπετής στον Ιουδαίο Αρχιερέα, μπροστά στην πύλη της Ιερουσαλήμ. Η
χαλκογραφία αυτή είναι υβριστική για τους Έλληνες, οι οποίοι... ΔΕΝ ΕΚΛΕΙΝΑΝ ΓΟΝΥ
ΟΥΤΕ ΕΝΩΠΙΟΝ ΤΩΝ ΘΕΩΝ πολύ δε περισσότερο μπροστά στους Εβραίους Αρχιερείς. Το
βιβλίο είναι πλημμυρισμένο από ιουδαϊκές φωτογραφίες: Αβραάμ, Μωυσής, Δαυίδ, Ροβοάν,
Ιερεμίας, Ησαίας, Μιχαίας, Αμώς, Ωσηέ, κ.ά., χάρτες και τοπία Ιουδαϊκά. Ακόμη και
λαογραφικά έθιμα του θερισμού από τους Ισραηλίτες. Υπάρχει ακόμα πλήρης εξιστόρηση
του εβραϊκού λαού. Η Ελλάδα ΑΠΟΥΣΙΑΖΕΙ ουσιαστικά. Αντιθέτως, σχολιάζεται με κάθε
λεπτομέρεια η χώρα της Βίβλου. Και επειδή μια εικόνα αντιστοιχεί με χίλιες λέξεις,
παραθέτουν: αεροφωτογραφία της κοιλάδας του Ιορδάνη, σχεδιάγραμμα κλιματολογικών
συνθηκών της Παλαιστίνης, οδοδείκτη στην διασταύρωση των οδών προς, Ιερουσαλήμ,
Ιεριχώ και νεκρά θάλασσα, όπως και χάρτη του κόσμου της Παλαιστίνης.
Σελ. 55. Υπάρχει φωτογραφία βαβυλωνιακής κυλινδρικής σφραγίδας, που χρονολογείται από
το 2.000 π.χ. περίπου, και σήμερα βρίσκεται στο Βρετανικό μουσείο. Δεξιά παριστάνεται
ένας θεός, αριστερά μια γυναίκα, και ανάμεσα τους ένα δέντρο με καρπούς. Πίσω από την
γυναίκα βρίσκεται ένα φίδι. Η παράσταση θυμίζει την σκηνή της βιβλικής διήγησης για τον
πειρασμό. Έτσι γράφει η λεζάντα. Παρέλειψαν όμως, να γράψουν κάτι. Όπως φαίνεται
καθαρά απ' την σφραγίδα, η ''Γένεση'' αντιγράφεται βαβυλωνιακά κείμενα. Απορώ πως οι
Σιωνιστές έκαναν τέτοιο λάθος. Σελ. 59. Υπάρχουν τέσσερις εικόνες με την κοινή λεζάντα:
''ΤΕΤΟΙΑ ΕΙΔΩΛΑ, ΦΟΒΕΡΑ ΣΤΗΝ ΟΨΗ, ΛΑΤΡΕΥΑΝ ΓΙΑ ΘΕΟΥΣ ΟΙ
ΕΙΔΩΛΟΛΑΤΡΕΣ''. Ξεδιάντροπα οι συγγραφείς βρίζουν τον Ελληνισμό. Αυτά τα ''είδωλα''
δεν ήταν τίποτε άλλο από τις σημερινές εικόνες που κάθε τόσο για εισπρακτικούς και
δεισιδαιμονικούς σκοπούς εκτίθενται σε λαϊκό προσκύνημα, όπου οι πιστοί - δούλοι
ξημεροβραδιάζονται για να τις προσκυνήσουν. Σελ. 67. Ο μύθος του Δευκαλίωνα και της
Πύρρας. Χάθηκαν δυο λόγια διευκρινιστικά για τους Έλληνες; Και φυσικά, δεν παρατίθεται
χρονολογία, γιατί ο μύθος αυτός είναι αρχαιότερος από του ανάλογου μύθου για τον Νώε.
Σελ. 107. Χάρτης: ''Η χώρα των Φιλισταίων''. Δεν γίνεται κανένας λόγος για την...
ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΚΑΤΑΓΩΓΗ ΤΟΥΣ. Στην συνέχεια, εκτίθεται η πολυχρησιμοποιημένη και
λανθασμένη άποψη ότι οι Έλληνες πήραν το Αλφάβητο τους από τους Φοίνικες.

81
Σελ. 239. Αναφέρονται κείμενα του Πλάτωνα και του Αισχύλου, με τον ψευδή ισχυρισμό ότι
αναφέρονται στον λυτρωτή Ιησού. Υπάρχει επίσης φωτογραφία, στην οποία εικονίζεται ο
Έλληνας φιλόσοφος Αριστοτέλης σε τοιχογραφία του ναού του Αγ. Νικολάου στην
Τσαριτσάνη της Λάρισας. Λείπουν όμως τα σχόλια. Τι θέλει ο Αριστοτέλης στον Ιουδαϊκό
ναό; Γιατί δεν λένε στα Ελληνόπουλα ότι οι Έλληνες φιλόσοφοι στην εκκλησιαστική
συνείδηση θεωρήθηκαν ως προφήτες και βρήκαν την θέση τους στον νάρθηκα των ναών και
στην τράπεζα των μονών;

Β' Γυμνασίου. Τα ψέματα αρχίζουν από τις πρώτες σελίδες: Σελ. 16. ''Χαρακτηριστικό της
θρησκευτικής ζωής ήταν η μαγεία και δεισιδαιμονία των λαών της Μεσογείου'', και συνεπώς
και των Ελλήνων. Αυτό είναι ασύστολο ψεύδος. Προλήψεις και δεισιδαιμονίες υπήρχαν σε
όλους τους λαούς και ουδέποτε θα σταματήσουν να υπάρχουν. Η αλήθεια είναι ότι ο
Χριστιανισμός όχι απλώς μετέρχεται την δεισιδαιμονία ως μια φοβερά ''δαμόκλειο σπάθη'',
για να συγκρατήσει τον αμαθή όχλο, αλλά και ο ίδιος είναι μια δεισιδαιμονία. Και δεν το
λέμε εμείς αυτό. Το είπε ο Σουητώνιος, ο Τάκιτος, ο Πλίνιος και ο Ιουλιανός. ο Σουητώνιος
(''Νέρων'' ΧVI) αποκαλεί τον Χριστιανισμό... ''ΝΕΑ ΚΑΙ ΒΛΑΒΕΡΗ ΔΕΙΣΙΔΑΙΜΟΝΙΑ''. Ο
Τάκιτος (ann.XV 44.4) τον ονομάζει ... ''ΟΛΕΘΡΙΑ ΔΕΙΣΙΔΑΙΜΟΝΙΑ'' και ο Πλίνιος ο
νεώτερος, σύγχρονος του Σουητώνιου και του Τάκιτου, τον χαρακτηρίζει ως ''ΦΑΥΛΗ ΚΑΙ
ΧΩΡΙΣ ΜΕΤΡΟ ΔΕΙΣΙΔΑΙΜΟΝΙΑ'' (επιστ. X 96. . Σελ. 16. ''Την Παλαιστίνη κατοικούσαν
και ειδωλολάτρες ( Έλληνες και Σύριοι κυρίως)''. Ξεδιάντροπα οι συγγραφείς του βιβλίου,
αποκαλούν το έτος 2000 τους Έλληνες ''ΕΙΔΩΛΟΛΑΤΡΕΣ''. Δεν μας λένε όμως, που
ανήκουν αυτοί οι ίδιοι, που οι ταυτότητές τους έχουν Ελληνικά ονόματα. Σελ. 18 - 26. Ο
Ιουδαϊκός κόσμος στα χρόνια του Χριστού. Σελ. 90. Φωτογραφίες απ' την Βοσνία. Σελ. 135:
29. Γυναίκες που στην Καινή Διαθήκη αναφέρονται με τα ονόματα τους. Σελ. 301. Σημασία
των εβραϊκών ονομάτων (73 Ονόματα). Δεν λείπουν τα τροπάρια και η Χριστιανική
εικονογράφηση.

Γ' Γυμνασίου: Η ύλη του βιβλίου αναφέρεται στην εξιστόρηση του Χριστιανισμού.
Εξακολουθούν να χαρακτηρίζουν τους Έλληνες προγόνους μας σας ''ειδωλολάτρες''. Έτσι:
Σελ. 25. Το πρώτο άνοιγμα της εκκλησίας προς τους ''ειδωλολάτρες''. Σελ. 45. Στην εβραϊκή
συναγωγή της Κορίνθου, ο απόστολος Παύλος (δηλαδή ο Σαούλ για να λέμε τα πράγματα με
το όνομά τους κάποτε, και να ξυπνάμε εμείς οι Έλληνες) συνάντησε αντιδράσεις, που τον
ανάγκασαν να στραφεί προς τους ''ειδωλολάτρες''. Σελ. 48. Η Αθήνα, ήταν γεμάτη ''είδωλα''.
Σελ. 62 Τα κοινωνικά και πολιτικά προβλήματα του ''ειδωλολατρικού'' κόσμου. Το κείμενο
αναφέρεται στην δουλεία, τις γυναίκες και τα παιδιά. Ξεχνούν οι συντάκτες των κειμένων
τους πως η θέση της γυναίκας στα Χριστιανικά πλαίσια χειροτέρευσε, αφού η γυναίκα έγινε
σκλάβα του άντρα. Όσο για τους δούλους, ας μην μιλάμε. Ακόμη και την εποχή του
Ευστάθιου Θεσσαλονίκης, υπήρχαν δούλοι. Η εκκλησία τους προστάτευε μόνο με λόγια και
παρηγοριά για την άλλη ζωή. Σελ. 71. Γράφει πως η σύγκρουση του Χριστιανισμού με τους
Εθνικούς οφειλόταν στο ιερατείο των ειδώλων και πως το κήρυγμα είχε θαυμαστή απήχηση
στους Εθνικούς. ΕΙΧΕ ΤΕΤΟΙΑ ΑΠΗΧΗΣΗ, ΠΟΥ ΓΙΑ ΝΑ ΕΠΙΚΡΑΤΗΣΗ Ο
ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟΣ, ΠΟΤΙΣΤΗΚΕ Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΓΗ ΜΕ ΠΟΤΑΜΙΑ ΑΙΜΑΤΟΣ. Ο
ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟΣ ΕΠΙΒΛΗΘΗΚΕ ΜΕ ΦΩΤΙΑ ΚΑΙ ΤΣΕΚΟΥΡΙ. ΩΣ ΠΟΤΕ ΛΟΙΠΟΝ ΘΑ
ΔΙΔΑΣΚΟΝΤΑΙ ΤΕΤΟΙΑ ΑΣΥΣΤΟΛΑ ΨΕΥΔΗ ΣΤΑ ΣΧΟΛΕΙΑ ΜΑΣ; Σελ. 141. Ο
Ιουλιανός, αποκαλείται ''ΠΑΡΑΒΑΤΗΣ''. Σελ. 187. Υπάρχει ένα ακόμη ψέμα. Η εκκλησία
δημιούργησε την πνευματική αναγέννηση του ΙΔ' Αιώνα. ΑΝΤΙΘΕΤΑ!!!! Η εκκλησία υπήρξε
τροχοπέδη στην επιστήμη για 17 ολόκληρους Αιώνες, έκαψε συγγράμματα και θανάτωσε
τους αντιφρονούντες επιστήμονες.

Β' Λυκείου. Σελ. 80 Γίνεται λόγος για την Κοσμογονία. Θα περίμενε κανείς, αν μη τι άλλο,
μια απλή μνεία των αρχαίων Ελλήνων που ασχολήθηκαν με το θέμα, όπως ο Επιμενίδης ο
Κρής, ο Θαλής ο Μιλήσιος, ο Αναξίμανδρος, ο Αναξιμένης, ο Ησίοδος, ο Πυθαγόρας, ο

82
Ηράκλειτος, ο Ξενοφάνης, ο Αναξαγόρας και πάρα πολλοί άλλοι. Θα έπρεπε να υπάρχει
μνεία τουλάχιστον της κοσμογονίας του Ερμή του τρισμέγιστου, της Ορφικής θεογονίας, και
της θεογονίας του Ησίοδου. Σελ. 82. Και εξής: παρατίθεται η κοσμογονία της ''Γένεσης'' και
γίνεται προσπάθεια με αλχημιστικό τρόπο να μας πείσουν ότι τα παραμύθια της δεν είναι
αντιεπιστημονικά. Σελ. 174. Γίνεται λόγος για θρησκευτικό φανατισμό. Αποσιωπείται
εντελώς το γεγονός του Χριστιανικού μένους για τις λεηλασίες και τους διωγμούς του
Ελληνικού στοιχείου. Σελ. 182 Αποσιωπείται το γεγονός ότι το πατριαρχείο τροχοπέδησε την
επιστήμη με τους διωγμούς πολλών επιστημόνων. Σελ. 205. Ελληνισμός και Χριστιανισμός:
Πέραν του γεγονότος ότι οι Έλληνες βαπτίζονται ''μορφωμένοι ειδωλολάτρες'', όλο το
κεφάλαιο δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα. Η αλήθεια είναι ότι ο χριστιανισμός,
εκτός του ότι έθαψε τον Ελληνισμό, λεηλάτησε κυριολεκτικά την Ελληνική φιλοσοφία,
παράδοση και μυστήρια. Τολμώ να πω ότι η μορφή του Ιησού της πίστης ταυτίστηκε με
εκείνη του Διονύσου Ζαγρέα και η ιστορία του με εκείνη του Απολλώνιου του Τυανέα. Σελ.
221. Η αρχαία Ελληνική θρησκεία αρχίζει με το ψέμα της καθόδου των Ινδοευρωπαίων. Τα
όσα γράφονται είναι εξωπραγματικά.

Γ' Λυκείου. Αναφέρεται σε θέματα Χριστιανικής ηθικής. ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΠΟΥ ΕΘΕΣΑΝ ΤΑ

ΘΕΜΕΛΙΑ ΤΗΣ ΗΘΙΚΗΣ ΕΙΝΑΙ ΑΠΟΝΤΕΣ!!! Ούτε καν μνεία των ονομάτων του
Σωκράτη, του Πλάτωνα, του Πυθαγόρα και τόσων άλλων ένδοξων φιλοσόφων. Ύστερα απ'
όσα αναφέραμε, είναι πασιφανές το συμπέρασμα: Aν σταθούμε στην άποψη του Αριστοτέλη,
ότι κάθε πολιτεία έχει και το δικό της σύστημα παιδείας και συνεπώς μέσω αυτού περνά τα
μηνύματά της, τότε ανταριάζει η ψυχή μας. Διότι το μήνυμα που στέλνουν τα θρησκευτικά
βιβλία της Ελληνικής παιδείας είναι σαφέστατο: ΑΠΟΚΟΠΗ ΑΠΟ ΤΙΣ ΕΛΛΗΝΙΚΕΣ
ΡΙΖΕΣ ΜΑΣ. Δεν είμαστε από εκείνους που υποστηρίζουν την κατάργηση των
θρησκευτικών. Μας λυπεί όμως το γεγονός ότι οι Έλληνες Ιεράρχες διαστρεβλώνουν την
ιστορία μας, αγνοούν τον Ελληνικό πολιτισμό και σκόπιμα προβάλλουν τον ΕΒΡΑΙΣΜΟ.
Φυσικά, μια τέτοια θρησκευτική παιδεία... ΔΗΛΗΤΗΡΙΑΖΕΙ ΤΙΣ ΨΥΧΕΣ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ
ΜΑΣ, ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΤΩΝ ΠΡΟΓΟΝΩΝ ΜΑΣ.

Πηγή: xemandrios1.blogspot.gr

83
 Παυλιανισμός: Η Παγκόσμια Θρησκεία
που ιδρύθηκε πριν δύο χιλιάδες χρόνια;
Διαβάζοντας διάφορα κείμενα από το φόρουμ του antidogma.gr, ξαναδιάβασα το
ανατρεπτικότατο κείμενο «εναλλακτικής» (;) ιστορίας του Χριστιανισμού, του αγαπητού
ArisSeirios (επισκεφτείτε το blog του).

Κείμενα σαν και αυτό δεν πρέπει να χάνονται, ούτε να προσπερνιούνται στις συνήθως
χαοτικές συζητήσεις ενός forum. Πρέπει να δημοσιεύονται σε όσο το δυνατόν περισσότερα
μέσα, για να γίνονται γνωστές οι σοβαρές «εναλλακτικές» απόψεις που περιέχουν.
Θα ήθελα πάρα πολύ να έχω τις γνώσεις και την επιστημονική κατάρτιση του ArisSeirios
(είναι πτυχιούχος θεολόγος) για να αξιολογήσω αντικειμενικά και με τη δέουσα προσοχή το
κείμενό αυτό (σίγουρα έχω ενστάσεις και απορίες για κάποια πράγματα, αλλά μπορούμε να
τις δούμε αργότερα, στα σχόλια). Δεν κατέχω όμως τις εξειδικευμένες γνώσεις, για αυτό και
αφήνω την αξιολόγηση και το σχολιασμό σε πιο ειδικούς από μένα.
Ένας συγγραφέας (όπως μερικές φορές αυτοαποκαλούμαι) δεν είναι ένας άνθρωπος που μόνο
παράγει κείμενα, αλλά που είναι και υποχρέωσή του να ανακαλύπτει και να προωθεί τις
σημαντικές ιδέες και τα αξιόλογα κείμενα των άλλων!
Σας καλώ λοιπόν να διαβάσετε προσεκτικά το κείμενο που ακολουθεί, και να το συζητήσετε
όχι μόνο εδώ, αλλά και στο blog του ArisSeirios.
Τον καλώ να αναρτήσει το κείμενό του στο blog του. Όταν το κάνει, θα αφαιρέσω το κείμενο
από εδώ και θα κρατήσω μόνο την εισαγωγή και το link.
Ας περάσουμε όμως στο τελείως ανατρεπτικό κείμενο του ArisSeirios:
Η συζήτηση για τον πραγματικό ιδρυτή και διαμορφωτή του χριστιανισμού δεν είναι
καινούργια. Αντιθέτως έχει απασχολήσει θεολόγους, θρησκειολόγους, φιλοσόφους και
ερευνητές σχεδόν από την εμφάνιση της νέας θρησκείας. Η Εκκλησία βεβαίως φρόντισε να
καταστρέψει ή να ‘θάψει’ όλες τις σχετικές παλιές αμφισβητήσεις και ‘αιρετικές’ απόψεις γι’
αυτό και σήμερα είναι δύσκολο να εντοπιστούν, αυτό όμως δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχουν.
Είναι χαρακτηριστική δε η λυσσαλέα αντίδραση του Ιερατείου Ανατολής και Δύσης κάθε
φορά που έρχεται στην επιφάνεια κάποιο αρχαίο χειρόγραφο που καταρρίπτει το δια των
αιώνων διαμορφωμένο δόγμα του επίσημου χριστιανισμού.
Στις μέρες μας φυσικά είναι πολύ δύσκολο να φιμωθούν οι ελεύθερες και ανεξάρτητες φωνές
γι’ αυτό όλο και περισσότεροι ανεξάρτητοι θεολόγοι, αλλά και μη προκατειλημμένοι
ερευνητές εντοπίζουν και αναδεικνύουν τον ουσιαστικό ρόλο του Σαούλ-Παύλου στη
διαμόρφωση αυτού που αποκαλούμε πλέον ‘χριστιανισμό’ ενώ αν θέλαμε να αποδώσουμε το
δίκαιο θα ονομάζαμε ορθότερα ‘παυλισμό’ ή ‘παυλιανισμό’.
Για να καταλάβουμε όμως τη ‘συνεισφορά’ του πανούργου ραβίνου στην διαμόρφωση και
κυρίως στην παγκόσμια εξάπλωση της νέας θρησκείας θα πρέπει να πάμε λίγα χρόνια πριν
την (υποτιθέμενη) γέννηση του Ιησού και να εξετάσουμε τη θεολογική-φιλοσοφική καθώς
και την πολιτική κατάσταση της ανατολικής λεκάνης της Μεσογείου.
Βρισκόμαστε λοιπόν στην αρχή του τέλους της ρωμαϊκής κυριαρχίας. Η ρωμαϊκή δημοκρατία
έχει οριστικά πεθάνει και το άταφο πτώμα της περιφέρεται στους λαούς του αναδυόμενου
Imperium περισσότερο ως άλλοθι της κατοχής και λιγότερο ως ελπίδα αποκατάστασης ενός
πολιτεύματος που αποδείχθηκε πολύ φιλελεύθερο για τις διεστραμμένες ορέξεις των
Ρωμαίων εξουσιαστών.
Οι λαοί της αυτοκρατορίας γογγύζουν κάτω από ένα ασφυκτικά καταπιεστικό καθεστώς που
παράγει διαρκώς όλο και περισσότερη αδικία, φτώχεια, αναξιοπρέπεια, αμάθεια. Είναι
φυσικό λοιπόν να στρέφονται προς το υπερβατικό, να ελπίζουν και να εύχονται τη λύτρωσή
τους από υπερφυσικά όντα, παντοδύναμα, τα μόνα ικανά να αντιμετωπίσουν το τέρας της
PaxRomana. Μέσα σ’ αυτό το περιβάλλον γεννιούνται νέοι θεοί, ανασταίνονται παλαιοί ή και
ανακατεύονται πολλοί δημιουργώντας ένα νέο ισχυρότερο που συγκεντρώνει τις δυνάμεις
όλων σε μια υπόσταση. Το φαινόμενο αυτό αποκαλείται θρησκευτικός συγκρητισμός και

84
είναι πραγματικά πολύ έντονο τούτη την εποχή σ’ αυτό το παγκόσμιο χωνευτήρι της
ανατολικής ρωμαϊκής αυτοκρατορίας. Οι Ρωμαίοι δεν ενδιαφέρονται για τις θρησκείες των
υπόδουλων λαών. Απαιτούν μόνον ως ελάχιστο δείγμα ενότητας της αυτοκρατορίας την
ταυτόχρονη με τις εθνικές θρησκείες λατρεία του εκάστοτε Ρωμαίου αυτοκράτορα ως Θεού.
Φυσικά δεν είναι ψώνια. Δεν θεωρούν τον εαυτό τους πραγματικά θεό. Απλά χρησιμοποιούν
αυτό το τέχνασμα για να κρατούν σε μια κοινή συνισταμένη τους εντελώς διαφορετικούς
μεταξύ τους πολιτισμούς που διαφεντεύουν.
Η απαίτηση αυτή των κατακτητών δεν προβληματίζει σχεδόν κανέναν λαό. Με περισσή
υποκρισία αποδίδουν τιμές θεού στον Ρωμαίο Καίσαρα κι έχουν το κεφάλι τους ήσυχο. Εκτός
από τους Εβραίους. Παραδομένοι στον καταπιεστικό και αντιφυσικό μονοθεϊσμό του
Αβραάμ, οι Εβραίοι αδυνατούν να αποδεχτούν αυτή τη ‘βλάσφημη’ απαίτηση των
κατακτητών. Φυσικά το ιερατείο, αποτελούμενο από μορφωμένους και έξυπνους ανθρώπους
δεν έχει πρόβλημα να υποκριθεί ότι συμμορφώνεται, αλλά ο απλός λαός βουτηγμένος μέσα
στον φανατισμό και τη δεισιδαιμονία του γιαχβισμού νοιώθει να πνίγεται και αντιδρά.
Αντιδρά δε προς δυο κατευθύνσεις. Είτε με τη δημιουργία επαναστατικών ομάδων, γνωστών
ως ‘ζηλωτών’ οι οποίοι επιδίδονται σε ένα ιδιότυπο ανταρτοπόλεμο με τις ρωμαϊκές
λεγεώνες, σε δολιοφθορές και δολοφονίες είτε με τον πιο παθητικό τρόπο του
αναχωρητισμού, τη δημιουργία δηλαδή ευσεβιστικών, μοναστικών ταγμάτων, τα οποία
αποσύρονται από τα κοινά, ζουν απομονωμένα μακριά από τις πόλεις και επιδίδονται στον
ησυχασμό, στην εσωτερική καλλιέργεια, αλλά και στο κήρυγμα το οποίο περιλαμβάνει τόσο
ηθικοθρησκευτικές προτροπές προς τους υπόλοιπους Εβραίους, όσο και σφοδρή
αντιπαράθεση με το επίσημο ιερατείο που απεμπολεί τον μωσαϊκό νόμο και την αληθινή
πίστη προς τον ένα και μοναδικό Θεό (Γιαχβέ) για να εξασφαλίσει εγκόσμιες εξουσίες, χρήμα
και άνετη ζωή. Κυρίως τα έχουν με τους Φαρισαίους την κυρίαρχη την εποχή εκείνη ραβινική
σχολή, την οποία κατηγορούν ότι κατήντησε τον μωσαϊκό νόμο νεκρό γράμμα αφού
επικεντρώνεται στους τύπους και αδυνατεί ή καλύτερα αρνείται να προβάλλει το πνεύμα του.
Η κοινότητα των Εσσαίων είναι η πιο γνωστή τέτοια ομάδα αναχωρητών και ο χειρότερος
εχθρός των Φαρισαίων.
Μέσα από την περιγραφή των ευαγγελίων και άλλων πρωτοχριστιανικών κειμένων
καθίσταται σαφές ότι ο Ιησούς (εννοώ ο φιλολογικός Ιησούς) υπήρξε μέλος της κοινότητας
των Εσσαίων για πολλά χρόνια. Είναι δε αποδεδειγμένο ότι και ο Ιωάννης ο Βαπτιστής
υπήρξε μέλος της κοινότητας πριν ακολουθήσει τον μοναχικό του δρόμο (ίσως και
απεσταλμένος της ίδιας της κοινότητας για να προσηλυτίσει νέο κόσμο).
Ο Ιησούς λοιπόν ξεκινάει την δράση του σταχυολογώντας μαθητές, δημιουργώντας δηλαδή
γύρω του μια ομάδα ακολούθων, όπως έκαναν και οι Εσσαίοι, όπως ακριβώς έκανε και ο
Ιωάννης. Οι μαθητές του ανήκουν και στις δυο κατηγορίες που αντιτίθενται στη ρωμαϊκή
κατοχή και στο πουλημένο ιερατείο. Στρατολογεί Εσσαίους όπως ο Ανδρέας, ο Σίμων-
Πέτρος, ο Ιάκωβος και ο Ιωάννης (μαθητές του Ιωάννη του Βαπτιστή) αλλά και ζηλωτές
επαναστάτες όπως ο Ιούδας και ο Σίμων ο Κανανίτης. Η προσπάθειά του να ενώσει τις δυο
συνιστώσες σ’ ένα κοινό μέτωπο είναι σαφής. Αυτό ακριβώς επεδίωκε και ο Ιωάννης ο
Βαπτιστής. (Στην πραγματικότητα τα γεγονότα στους βίους των δυο ανδρών είναι τόσο
πανομοιότυπα ώστε πολλοί φιλελεύθεροι θεολόγοι να έχουν υποστηρίξει ότι Ιησούς και
Ιωάννης είναι το ίδιο πρόσωπο)
Γυρίζει στις πόλεις της Παλαιστίνης και κηρύττει όχι την κατάλυση ή την πλήρωση του
Νόμου όπως ανοήτως ισχυρίζονται κάποιοι σημερινοί χριστιανοί θεολόγοι, αλλά καταγγέλλει
την αποστασία του Ιερατείου από την αληθινή πίστη στο Νόμο. ‘Ο Ιησούς, πράγματι, πουθενά
δεν παρουσιάζεται επιτιμητής του Νόμου και των θρησκευτικών παραδόσεων του λαού.
Αντίθετα, από τους Ευαγγελιστές προβάλλεται πάντοτε ως ένας καλός και ευσεβής Ιουδαίος,
πιστός στο Νόμο και συνεπής ως προς τα θρησκευτικά του καθήκοντα.’ (Γεωργίου Πατρώνου,
Η ιστορική πορεία του Ιησού, Δόμος 1992, σελ. 238)
Καταγγέλλει τους Φαρισαίους και καλεί τον λαό να επιστρέψει στους κόλπους του
γιαχβισμού που οι προύχοντές του έχουν τόσο προδώσει. Η αντίσταση που κηρύττει ο Ιησούς

85
δεν είναι θεωρητική κι εδώ διαφοροποιείται (ίσως όμως μόνον φαινομενικά) με τους
Εσσαίους. Ο Ιησούς προτρέπει σε λαϊκή εξέγερση. Μιλάει για ‘πεινώντες’ που ήρθε η ώρα να
χορτάσουν, για ‘διψώντες’ που είναι καιρός να ξεδιψάσουν, για ‘κλαίοντες’ τώρα που όμως
θα γελάσουν τελευταίοι και καλύτερα. Διακηρύσσει ευθαρσώς ότι δεν ήλθε να βάλει ειρήνη,
αλλά ‘μάχαιρα’ και εμφύλιο αλληλοσπαραγμό. Αυτό εξηγεί και το μένος του ιερατείου.
Πιστεύει έστω κι ένας εχέφρων άνθρωπος ότι οι Φαρισαίοι θα κατεδίωκαν έναν άνθρωπο σαν
τον Ιησού που θέλει να μας παρουσιάσει η Εκκλησία; Έναν άνθρωπο που θα κήρυττε στο
πλήθος να γυρίζει το άλλο μάγουλο όταν τον ραπίζουν από το ένα; Που θα μετέθετε κάθε
δικαίωση σε μιαν άλλη ζωή, σε μιαν άλλη αόριστη και μακρινή βασιλεία του Θεού; Τί
πρόβλημα θα είχαν με έναν θρησκευόμενο ευσεβιστή που θα καλούσε τον λαό να μην δίνει
σημασία στα βάσανα που αντιμετωπίζει εξ’ αιτίας των ρωμαίων κατακτητών και των ντόπιων
αυλοκολάκων της εξουσίας διότι θα ανταμειφθεί για την υπομονή και την πίστη του στο
βασίλειο των ουρανών; Έναν τέτοιον άνθρωπο θα έπρεπε να τον κάνουν άγαλμα οι
πανούργοι εξουσιαστές και όχι να τον σταυρώσουν. Κι όμως. Σύμφωνα με τα ευαγγέλια
κινείται εναντίον του όλο το σύστημα. Ρωμαίοι και αρχιερείς τον επικηρύσσουν τον
συλλαμβάνουν και τον τιμωρούν όχι με λιθοβολισμό όπως θα ήταν η φυσική ποινή για έναν
ασεβή Εβραίο, αλλά με σταύρωση, την ποινή δηλαδή που το ρωμαϊκό δίκαιο επεφύλασσε
αποκλειστικά για τους στασιαστές!
Αυτή εν συντομία είναι η διαδρομή του Ιησού, όπως μας την παρουσιάζουν τα
καινοδιαθηκικά κείμενα. Θα μπορούσαμε να πούμε πολλά ακόμη για αυτή τη διαδρομή
ξεκινώντας από το κατά πόσον υπήρξε καν, αλλά το θέμα μας είναι άλλο. Ο Παύλος.
Μετά το θάνατο του Ιησού η ομάδα των μαθητών του περνάει πολύ δύσκολες ημέρες.
Στιγματισμένοι, επικηρυγμένοι για επαναστατική δράση, εκτός νόμου κρύβονται σε γιάφκες,
σε σπίτια γνωστών και φίλων και περιμένουν έντρομοι την ώρα της σύλληψης και της
τιμωρίας. Η δήθεν θρησκευτική αίρεση είναι ανύπαρκτη. Υπάρχουν μόνον τρομοκρατημένοι
επαναστάτες που έχασαν τον φυσικό τους ηγέτη και η κάποτε φιλόδοξη αποστολή τους έχει
γίνει τώρα βρόχος που τους πνίγει. Οι Ρωμαίοι έχουν δώσει ρητές διαταγές στο ιερατείο να
βρουν και να εξοντώσουν τους εναπομείναντες στασιαστές και οι Φαρισαίοι πρωταγωνιστούν
σε αγριότητα εναντίον τους. Πιο άγριος και φανατισμένος ένας νεαρός φαρισαίος ραβίνος
πρωτοστατεί στην ανακάλυψη και τιμωρία των παρανόμων. Ονομάζεται Σαούλ. Επί τρία και
πλέον έτη μετά τον θάνατο του Ιησού ο Σαούλ κυνηγά ακούραστα τους μαθητές του κι έχει
καταφέρει εναντίον τους συντριπτικά πλήγματα, όπως ο ίδιος ομολογεί.
Μετά τον λιθοβολισμό από το οργισμένο πλήθος του Στέφανου, ελληνιστή οπαδού του Ιησού
τον οποίο παρακολουθεί με κτηνώδη σαδισμό ο νεαρός φαρισαίος πηγαίνει στον αρχιερέα και
του ζητά την άδεια να μεταβεί στη Δαμασκό για να εξοντώσει όσους στασιαστές είχαν
καταφύγει εκεί. Είναι προφανές ότι στα Ιεροσόλυμα έχει εξαρθρωθεί πλέον ο σκληρός
πυρήνας της ομάδας. Ο αρχιερέας υποτίθεται ότι του δίνει την άδεια και την ευλογία του και
ο Παύλος αναχωρεί διψασμένος για αίμα. Και τότε συμβαίνει το...’θαύμα’. Το παραμύθι του
θαύματος αποκαλύπτεται κι από την ίδια τη διήγησή του ανεκδιήγητου Λουκά:
χωρίο α΄: ‘οι δε άνδρες οι συνοδεύοντες αυτώ ειστήκεσαν ενεοί, ακούοντες μεν της φωνής,
μηδένα δε θεωρούντες’ Πράξεις κεφ. Θ, στιχ. 7
χωρίο β΄: ‘οι δε συν εμοί όντες το μεν φως εθεάσαντο και έμφοβοι εγένοντο, την δε φωνήν ουκ
ήκουσαν του λαλούντος μοι’ Πράξεις κεφ. ΚΒ΄, στιχ. 9

Η οραματική εμφάνιση του Ιησού στον Παύλο, η τύφλωση του τελευταίου και η
θαυματουργική μεταστροφή του ήσαν οπωσδήποτε πολύ εντυπωσιακά για τους αφελείς και
δεισιδαίμονες Ιουδαίους της εποχής. Φυσικά ποτέ δεν θα μάθουμε τί συζήτησαν ο Παύλος με
τον Αρχιερέα, μπορούμε όμως να υποθέσουμε την νέα εντολή που το ιουδαϊκό ιερατείο του
έδωσε και εγκαινίαζε μια νέα γραμμή, ένα πανούργο σχέδιο δια του οποίου ο ιουδαϊσμός θα
κατόρθωνε να αλώσει τον ελληνισμό εκ των έσω. Το σχέδιο αυτό εξυπηρετούσε φυσικά και
τα πρόσκαιρα σχέδια της ρωμαϊκής εξουσίας και γι’ αυτό είχε την απόλυτη στήριξη των
αρχών όπως θα δούμε στη συνέχεια.

86
Με ένα νέο σχέδιο λοιπόν και με μια νέα προσωπικότητα ο Σαούλ παρουσιάζεται στους μέχρι
πρότινος επικηρυγμένους. Τους αναλύει το παραμύθι της μεταστροφής του και αναλαμβάνει
τον ‘ευαγγελισμό των εθνών’. Αυτό προκαλεί μεγάλη αναστάτωση και σύγχυση στον σκληρό
πυρήνα των επαναστατών που φυσικά καμιά διάθεση δεν είχαν για τη δημιουργία μιας νέας
θρησκείας αφού ήσαν απόλυτα πιστοί στην πατροπαράδοτη. Ο Παύλος παρ’ όλ’ αυτά με
διάφορα μέσα επιτυγχάνει να χριστεί απόστολος και ακολουθεί μια εξόρμηση στα μέρη των
εθνικών όπου επισκέπτεται τις κατά τόπους συναγωγές στρατολογώντας πιστά μέλη για την
εφαρμογή των σχεδίων του. Συνεργοί του σ’ αυτό υπήρξαν πρωτίστως οι ελληνιστές
Ιουδαίοι, αυτοί δηλαδή ακριβώς που αποτελούσαν έως πρότινος τον στόχο των Φαρισαίων
και του ίδιου του Σαούλ. Όπως αναπάντεχα ομολογεί ο καθηγητής Βλ. Φειδάς στην
‘Εκκλησιαστική Ιστορία’ του (τόμος Α΄, σελ. 39) ‘ο λιθοβολισμός του Στεφάνου και ο
διωγμός των ελληνιστών χριστιανών των Ιεροσολύμων υπήρξε η αφετηρία της διαδικασίας
αποσυνδέσεως της χριστιανικής λατρείας από τον ιουδαϊκό Ναό και τους τύπους της ιουδαϊκής
λατρείας’. Πάει, λοιπόν περίπατο κι εκείνο το εξόφθαλμα παρέμβλητο ‘πορευθέντες
μαθητεύσατε πάντα τα έθνη’.
Το 49 μ.Χ. λαμβάνει χώρα η επεισοδιακή Αποστολική λεγόμενη Σύνοδος στα Ιεροσόλυμα. Ο
Παύλος εμφανίζεται διεκδικώντας λίγο ως πολύ τον ρόλο του αρχηγού και συγκρούεται
μετωπικά με τα παλιά μέλη. Ο Πέτρος φαίνεται να έχει αντιληφθεί πλέον το παιχνίδι του και
δείχνει μάλλον συγκαταβατικός ή παραιτημένος. Ο Ιάκωβος αντιδρά σφόδρα όπως και ο
Ιωάννης. Η αφορμή έχει δοθεί από το θέμα που προκύπτει σχετικά με την περιτομή των εξ’
εθνικών χριστιανών. Ο Σαούλ αφήνει τους εθνικούς να εισέλθουν στην νέα θρησκεία χωρίς
περιτομή κι αυτό ξεσηκώνει θύελλα αντιδράσεων από τους παραδοσιακούς Εβραίους της
ομάδας του Ιησού. Μετά από επεισοδιακή συνέλευση οι μαθητές ‘πείθονται’ για την
αναγκαιότητα παράβλεψης της περιτομής για να σώσουν όμως τα προσχήματα, κυριολεκτικά
την τελευταία στιγμή θέτουν ως όρο την υποχρεωτική αποχή των εξ’ εθνικών προσήλυτων
από τα ειδωλόθυτα. Ο Παύλος δέχεται τους όρους, στην πράξη όμως δεν τους εφαρμόζει
ποτέ, και δεν αναφέρεται καθόλου σ’ αυτούς στις επιστολές του προς τους συνεργούς του.
‘Εν τούτοις στις Πράξεις (15,19) οι τεθέντες όροι θεωρούνται ότι αποφασίσθηκαν μετά την
αποχώρηση των αποστόλων Παύλου και Βαρνάβα και κοινοποιήθηκαν σ’ αυτούς με επιστολή
(Πραξ. 21,25). Ο Λουκάς συνδύασε τις δυο αποφάσεις σε μια ενιαία. Την υπόθεση αυτή δέχτηκε
και ο Β. Στεφανίδης (Εκκλ. Ιστορία, 32-33)’ Βλ. Φειδάς (ό.π. σελ. 43) και λίγο πιο κάτω:
‘παραμένει δυσερμήνευτη η παρασιώπηση των όρων της κοινής αποφάσεως από τον απόστολο
Παύλο στην προς Γαλάτας επιστολή (Γαλ. 2,9-10) και η αναφορά του μόνο στον όρο για
οικονομική ενίσχυση, ο οποίος δεν συμπεριλαμβανόταν στην επίσημη απόφαση της
Αποστολικής Συνόδου’. (Το τερπνόν μετά του ωφελίμου!)
Το σχέδιο έχει φτάσει σε οριακό σημείο. Οι απλοί Εβραίοι που δεν γνωρίζουν την σατανική
ραδιουργία του ιερατείου τον κυνηγάνε σαν αιρετικό και προδότη του ιουδαϊσμού. Το
ιερατείο δεν αντιδρά! Φανταστείτε ένα σημερινό πράκτορα μιας μυστικής υπηρεσίας που
αυτομολεί προς τον εχθρό. Ποια μυστική υπηρεσία, ποιας χώρας δεν θα τον κυνηγήσει
λυσσαλέα για να τον εξοντώσει; Κι όμως οι ραβίνοι της Ιερουσαλήμ όχι μόνον δεν τον
διώκουν, όχι μόνον σιωπούν και τον προστατεύουν, αλλά ως εκ (νέου) θαύματος σταματούν
και οι διωγμοί εναντίον των στασιαστών. Κι όταν το ιερατείο δεν μπορεί πλέον να τον
προστατεύσει από την οργή των μη μυημένων ευσεβών Ιουδαίων, τότε αναλαμβάνει η Ρώμη!
: ‘πολλής δε γενομένης στάσεως επιβληθείς ο χιλίαρχος μη διασπασθή (=λυντσαριστεί) Παύλος
υπ’ αυτών (δηλ. των Σαδδουκαίων), εκέλευσε το στράτευμα καταβήναι και αρπάσαι αυτόν εκ
μέσου αυτών άγει ντε εις την παρεμβολήν (=στρατόπεδο)’ Πράξεις κεφ. ΚΓ΄, στιχ. 10.
Ορθώς σημειώνει η Λιλή Ζωγράφου: ‘τον Ιησού τον συλλαμβάνει η αστυνομία του Ιερατείου,
τον καταδικάζει σε πέντε λεπτά, τον οδηγεί αμέσως στον Ρωμαίο προκουράτορα Πιλάτο, που
ενδίδει στην πίεση του «οργισμένου πλήθους» και τον καταδικάζει σε θάνατο. Η όλη
διαδικασία, μαζί με την εκτέλεση – σταύρωση, παίρνει 36 ώρες. Στον Παύλο, τον «Απόστολο
Του», γίνονται σημεία και τέρατα: Οι Ζηλωτές ζητούν τον Παύλο να τον λιντσάρουν. Αλλά και
οι Σαδδουκαίοι…’ και διασώζεται από την παρέμβαση της ίδιας της αυτοκρατορίας! (Λιλή

87
Ζωγράφου, Αντιγνώση, εκδόσεις Αλεξάνδρεια 1974, σελ. 170-171). Τα ίδια συμβαίνουν κι
αργότερα όταν τον διασώζει ο προκουράτορας Φήλιξ! Και πάλι στην Έφεσο, και πάλι στη
Ρώμη!
Στα κείμενα εμφανίζεται ως Ρωμαίος πολίτης κάτι που δεν υπήρξε ποτέ. ‘Ο Βολταίρος στο
φιλοσοφικό του λεξικό το θεωρεί αδύνατο να υπήρξε ο Παύλος Ρωμαίος πολίτης. Η Ταρσός,
εξηγεί, δεν έγινε ρωμαϊκή επαρχία παρά εκατό χρόνια μετά τον Παύλο. Πως θα γινόταν αυτός
Ρωμαίος πολίτης;’ (Λ. Ζωγράφου, ό.π., σελ. 176)
Κι όμως η ρωμαϊκή εξουσία του συμπεριφέρεται σαν σε ρωμαίο πολίτη. Τον διασώζει
πλειστάκις από το μαινόμενο πλήθος και τον φυλακίζει δήθεν ενώ στην πραγματικότητα του
προσφέρει άσυλο και χρόνο για να σπείρει τη διδασκαλία του. Σε συνεργασία με τον ‘φίλο’
του Σενέκα οργανώνουν τη μεγάλη συνομωσία κατά του Νέρωνα.
Ο νεαρός αυτοκράτορας είναι πολύ νέος, πολύ ρομαντικός, πολύ φιλέλλην, πολύ
ακατάλληλος για τα συμφέροντα του φεουδαρχικού συστήματος που μόλις αρχίζει να
παγιώνεται στην επικράτεια της αυτοκρατορίας.
Η Ρώμη καίγεται και οι οπαδοί του Παύλου διασπείρουν τη φήμη ότι ο αυτοκράτορας είναι
εμπρηστής. Σενάριο εντελώς ηλίθιο για να πιάσει (ποιος αρχηγός κράτους θα έκαιγε την
επικράτειά του;) και όντως δεν πιάνει. Όλοι κατηγορούν την αίρεση των Ναζωραίων-
χριστιανών και εξαπολύεται διωγμός, Ο Παύλος και οι σκοτεινοί σχεδιασμοί του έχουν ως
αποτέλεσμα τον θάνατο πολλών αθώων αγνών ιδεολόγων. Λίγο τον απασχολεί…Ο ίδιος
διαφεύγει και πάλι και εξαφανίζεται από το προσκήνιο. Καμιά επίσημη μαρτυρία για το τι
απέγινε μετά τα δυο χρόνια της ιδιότυπης ‘φυλάκισής’ του στη Ρώμη. Πλήρης εξαφάνιση!

Ο Παύλος είναι έξυπνος. Γνωρίζει ότι σύντομα θα αρχίσουν οι αμφισβητήσεις, οι

αντιρρήσεις, οι αιρέσεις. Πρώτο του μέλημα είναι η οργάνωση ενός δογματικού πυρήνα
οπαδών του που θα ακολουθεί, θα διδάσκει και –εν ανάγκη- θα επιβάλλει δια της βίας τις
δικές του ιδέες. Εγκαθιστά παντού δικούς του ανθρώπους ως επισκόπους (δηλαδή επιτηρητές
της αυθεντικής εφαρμογής των απόψεών του) και τους εφοδιάζει με επιστολές που
διασαφηνίζουν το δόγμα. Όποιος αντιδρά, όποιος έχει αντίθετη γνώμη απομακρύνεται,
αποκόπτεται από την ‘κοινωνία’, ουσιαστικά δηλαδή παραδίδεται στους διώκτες του προς
εξόντωση.
Ο Παύλος και οι συνεργοί του δουλεύουν συστηματικά. Πρώτος στόχος η πλήρης ανατροπή
των διδασκαλιών του Ιησού ή της ομάδας που εφηύρε τον Ιησού. Έτσι η κοινωνική
δικαιοσύνη αντικαθίσταται από τη δικαιοσύνη των ουρανών. Οι δούλοι οφείλουν σεβασμό
στους κυρίους τους για να μη βλασφημείται το… ‘όνομα του Κυρίου’. Και όλοι μαζί, δούλοι
κι ελεύθεροι είναι απλά και μόνο ‘δούλοι του Θεού’ (Ρωμ. ΣΤ΄, 18-22, Κορ. ΣΤ,΄19-20, Ρωμ.
Ζ΄, 22-23) για να καθηλώσουμε και τους άτιμους τους Έλληνες που δεν σκύβουν κεφάλι. Οι
γυναίκες είναι βδελυρά όντα και καλύτερα κανείς να μη νυμφεύεται, αλλά επειδή υπάρχουν
και ‘ανάγκες’ επιτρέπει κατά παραχώρηση την ‘χρήση’ τους δια πορνείαν! Κανείς δεν πρέπει
να πολεμά τη ρωμαϊκή εξουσία διότι άλλη η βασιλεία του Καίσαρα κι άλλη του Θεού. Η
φιλοσοφία είναι καταστροφική, αφού βάζει το μυαλό σε λειτουργία, γι’ αυτό κι απαγορεύεται
δια ροπάλου κι αποτελεί κατά τον ευφυή ραβίνο ‘μωρία’. Τέλος η δεύτερη παρουσία του
Κυρίου, δηλαδή η μεγάλη ώρα της επανάστασης, μετατίθεται χρονικά στο απώτερο μέλλον.
Ενώ ο Ιησούς υποσχόταν ότι δεν θα παρέλθει η παρούσα γενιά προτού εκπληρωθούν οι
υποσχέσεις του, ο Παύλος διαβεβαιώνει ότι θα αργήσει πολύ εκείνη η ώρα και συνιστά
υπομονή κι εγκαρτέρηση.
Οργανώνει το δίκτυό του και στελεχώνει τις εκκλησίες με τυφλά εκτελεστικά του όργανα. Ο
φίλος και ‘συνεργός’ (βλ. Γ. Πατρώνου, Προλεγόμενα στην έρευνα των Πράξεων, εκδ.
Πουρνάρα 1993, σελ. 174) του Λουκάς αναλαμβάνει να συγγράψει τα γεγονότα όπως θα
έπρεπε να είναι, σύμφωνα με τις προτιμήσεις του ιερατείου και να κατοχυρώσει την παύλεια
διδασκαλία ως δόγμα καθολικά αποδεκτό.
Οι αυθεντικοί μαθητές βράζουν αλλά τα χέρια τους είναι δεμένα. Ο Πέτρος συλλαμβάνεται
και εκτελείται στη Ρώμη, ο Ιάκωβος δολοφονείται (σύμφωνα με το χωρίο Πραξ. 12,2 ο

88
Ιάκωβος δολοφονήθηκε προ του 44 μ.Χ., δηλαδή προ της Αποστολικής Συνόδου στην οποία
ο συγγραφέας του ίδιου έργου υποστηρίζει ότι μετείχε!) και ο Ιωάννης εξορίζεται σ’ ένα
ξερονήσι όπου εντός παραληρημάτων συγγράφει δυσοίωνα και φρικιαστικά βιβλία απόλυτης
απόγνωσης.
Ο παυλιανισμός έχει επικρατήσει. Ο Παύλος φροντίζει να μη χαθούν μαζί του όλα όσα έχει
κάνει για την επικράτηση του ιουδαϊσμού παγκοσμίως. Διορίζει συνεχιστές του, ουσιαστικά
είναι ο εφευρέτης του επισκοπικού θεσμού, δηλαδή της αδιαφανούς συνεχίσεως του
σκοτεινού έργου του από μια αφοσιωμένη μυημένη ομάδα πιστών κατά τα πρότυπα του
μασονισμού.
Έκτοτε κάθε εκκλησιαστικός άνδρας που ξεφεύγει από την παύλεια παράδοση κατηγορείται
ως αιρετικός και διώκεται απηνώς από το επίσημο ιερατείο.
Διαμορφώνεται στη βάσει του παύλειου δόγματος ο κανόνας της ΚΔ. Όσα κείμενα δεν
συμφωνούν με το δόγμα αυτό εξοστρακίζονται, καταστρέφονται, αποσιωπούνται. Όσα
εγκρίνονται υφίστανται εξονυχιστικό έλεγχο και εξόφθαλμες αλλοιώσεις. Η Κ.Δ. αποτελείται
σε ποσοστό μεγαλύτερο του 50% από τις επιστολές του Παύλου και τα έργα του πιστού του
συνεργού Λουκά. Η αποκάλυψη του Ιωάννη το μόνον έργο της Κ.Δ. καθώς φαίνεται που
πραγματικά ανήκει στον γνωστό μαθητή του Χριστού, απορρίπτεται από τον αρχικό κανόνα
και μόνον πολύ αργότερα αναγνωρίζεται από την εκκλησία, ωστόσο ακόμη και σήμερα
αντιμετωπίζεται με μεγάλη επιφύλαξη και διφορούμενη κριτική.
Την όχι απλώς αποφασιστική, αλλά αποκλειστική συμβολή του Παύλου στη διαμόρφωση της
χριστιανικής θρησκείας καθιστούν σαφέστερη τα περισσότερα γνωστικά κείμενα του τέλους
του α΄ και του β΄ αιώνα μ.Χ., όπου αναγνωρίζεται η ηγετική φυσιογνωμία του. Στο σύστημα
του Μαρκίωνα π.χ. οι επιστολές του αποστόλου Παύλου και η επιτομή του ευαγγελίου του
Λουκά έχουν απόλυτο κύρος και αυθεντία. Η ηγετική αυτή θέση του Παύλου διατηρήθηκε
δια μέσου των αιώνων και είναι χαρακτηριστικό ότι τον 6ο και 7ο αιώνα μ.Χ. εμφανίστηκε η
αίρεση των Παυλικιανών, μια συγκρητιστική σύνθεση των στοιχείων του Γνωστικισμού και
του Μανιχαϊσμού των πρώτων αιώνων. Οι Παυλικιανοί θεωρούσαν τον απόστολο Παύλο ‘ως
τον κατ’ εξοχήν διδάσκαλό τους και έτρεφαν απόλυτο σεβασμό προς το πρόσωπό του’ (Βλ.
Φειδά, Εκκλ. Ιστορία τ. Α΄, σελ. 767).
Το γεγονός είναι ότι την εποχή εκείνη, στην σχετικά ασήμαντη για την αχανή αυτοκρατορία
περιοχή της Παλαιστίνης, συνελήφθη και εξετελέσθη (με εκτελεστικό όργανο τον Σαούλ –
Παύλο) το μεγαλύτερο έγκλημα στην Ιστορία όλων των εποχών. Τέθηκαν τα θεμέλια του
θριάμβου του δογματισμού και του σκοταδισμού εις βάρος της ελευθερίας του Πνεύματος: ‘ο
ιουδαϊσμός είναι αποφασισμένος να ξεριζώσει τον ελληνικό πολιτισμό και μαζί του τον κίνδυνο
που απειλεί την ύπαρξή του πολύπλευρα. Να τον ξεριζώσει στην κυριολεξία. Γι’ αυτό και ο
Παύλος θα φανεί τόσο ελαστικός στο τόσο ουσιαστικό θέμα της περιτομής. Και δε θα
υποχωρήσει πουθενά, προκειμένου να εισδύσει στο μυαλό και τις συνειδήσεις των λαών. Δεν
επρόκειτο, όπως ισχυρίστηκαν πολλοί, για έναν νεωτεριστή και αναμορφωτή. Ο Παύλος δεν
άλλαξε ούτε μια οξεία από τον απολιθωμένο Μωσαϊκό Νόμο.’ (Λ. Ζωγράφου, Αντιγνώση ,
σελ. 220). Αυτόν τον Μωσαϊκό Νόμο εστάλη να διδάξει στα έθνη, ο Παύλος. Όχι φυσικά από
θρησκευτικό φανατισμό, αλλά από την αστείρευτη δίψα του ιουδαϊκού ιερατείου για Εξουσία
και όλα τα παρεπόμενα της.
Το κωμικοτραγικό είναι ότι στο αρχικό κήρυγμα του Ιησού –φανταστικό ή πραγματικό δεν
έχει σημασία- υπάρχει η δραματική προειδοποίηση, την οποία οι λογοκριτές δεν θεώρησαν
επικίνδυνη ώστε να την απαλείψουν: φυλαχθείτε από τους ψευδοπροφήτες και κείνους που
θα παρουσιαστούν τάχα από μέρους μου’. Δυστυχώς μια θράκα ημιμαθών και
προκατειλημμένων ανθρώπων δεν στάθηκε ικανή να αντιληφθεί τη συμβουλή αυτή και να
προφυλάξει την ανθρωπότητα από τη μεγάλη παγίδα. Τα υπόλοιπα αποτελούν απλά
Ιστορία…

Ενδεικτική βιβλιογραφία:
Λιλή Ζωγράφου, Αντιγνώση, ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑ 1974

89
Βλάσσιου Φειδά, Εκκλησιατική Ιστορία τ. Α΄, Αθήνα 1992
Γ. Πατρώνου, Προλεγόμενα στην έρευνα των Πράξεων, ΕΚΔΟΣΕΙΣ Π. ΠΟΥΡΝΑΡΑ 1993
Γ. Πστρώνου, Η ιστορική πορεία του Ιησού, ΔΟΜΟΣ 1992
Γ. Γαλίτη, Ιστορία εποχής της Καινής Διαθήκης, ΕΚΔΟΣΕΙΣ Π. ΠΟΥΡΝΑΡΑ, 1991
Σ. Αγουρίδου, Εισαγωγή εις την Καινήν Διαθήκην, ΓΡΗΓΟΡΗ, γ΄ έκδοση 1991
Γ. Γαλίτη, Ερμηνευτικά της Καινής Διαθήκης, ΕΚΔΟΣΕΙΣ Π. ΠΟΥΡΝΑΡΑ, 1993
Π. Τρεμπέλα, Η Καινή Διαθήκη (μετά συντόμου ερμηνείας), ΣΩΤΗΡ, 1978

(Σημ.: Πολλά στοιχεία αντλήθηκαν από την εν εξελίξει έρευνα μου, που αποσκοπεί στην
τελική συγγραφή μιας αληθινής Εκκλησιαστικής Ιστορίας)

ArisSeirios

90
 Η Ρωμαϊκή Συνομωσία για την Εφεύρεση του Ιησού

Ποιος ήταν ο Ιησούς; Γιατί δεν υπάρχει καμία ιστορική και αρχαιολογική απόδειξη της
ύπαρξής του; Ποιος έγραψε τα Ευαγγέλια; Γιατί γράφθηκαν στα Ελληνικά και όχι στα
Εβραϊκά ή στα Αραμαϊκά; Πώς κι έγινε η Ρώμη το κέντρο της χριστιανικής θρησκείας; Γιατί
οι πρώτοι χριστιανοί Πάπες και οι πρώτοι άγιοι ήταν όλοι μέλη της αυτοκρατορικής
Ρωμαϊκής οικογένειας των Φλαβίων;
Αυτές είναι μόνο μερικές από τις ερωτήσεις που ο ερευνητής
Joseph Atwill και συγγραφέας του ανατρεπτικού βιβλίου
Caesar‘s Messiah: The Roman Conspiracy to Invent Jesus (Ο
Μεσσίας του Καίσαρα: η Ρωμαϊκή Συνομωσία για την
Εφεύρεση του Ιησού) προσπαθεί να ρίξει φως παρουσιάζοντας
νέους δρόμους στην κατανόηση της δημιουργίας του
χριστιανισμού, στη φύση της Καινής Διαθήκης, στο ποιος
ήταν και αν υπήρχε ο πραγματικός Ιησούς και υποστηρίζονται
ότι η Δευτέρα Παρουσία έχει ήδη γίνει.
Με λίγα λόγια ο συγγραφέας μαζί με μία ομάδα αξιόλογων
ιστορικών και ερευνητών της εποχής που παρουσιάστηκε ο
χριστιανισμός σαν μια «νέα» θρησκεία στη Ρωμαϊκή
αυτοκρατορία αποδεικνύει μέσα από τις πηγές ότι δεν
υπάρχει ιστορικό υπόβαθρο σε αυτό σήμερα αποκαλείται ο
Ιησούς Χριστός και ότι απλά πρόκειται για μία εφεύρεση
της Ρωμαϊκής αυτοκρατορικής εξουσίας και συγκεκριμένα
της οικογένειας των Φλαβίων.
Όχι μόνο αυτό, αλλά ο χριστιανισμός δεν είναι κάτι διαφορετικό από όλες τις σύγχρονες
για την εποχή εκείνη παγανιστικές θρησκείες, αλλά ντυμένος με άλλο όνομα. Ο Ιησούς
Χριστός δεν ήταν τίποτα περισσότερο από έναν κατασκευασμένο μυθιστορηματικό
χαρακτήρα και μάλιστα υπάρχουν ιστορικές αποδείξεις για αυτό το γεγονός, όπως
υποστηρίζει ο συγγραφέας Joseph Atwill και η ομάδα του.
Ο λόγος που είχε η αυτοκρατορική οικογένεια των Φλαβίων να κατασκευάσει στην ουσία μία
«νέα» θρησκεία ήταν ο εξής: να προσφέρει ένα όραμα στο πρόσωπο ενός «ειρηνικού
Μεσσία» που θα ήταν μία εναλλακτική παρουσία σε σύγκριση με τους επαναστατικούς
ηγέτες του Ισραήλ τον πρώτο αιώνα και οι οποίοι αποτελούσαν σοβαρή απειλή στην πολιτική
σταθερότητα και ειρήνη της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας.
Με λίγα λόγια ο χριστιανισμός δεν αποτελούσε τίποτα περισσότερο από ένα πολιτικό
εργαλείο για τον έλεγχο των μαζών εκείνης της εποχής, συνεχίζοντας να επιτελεί τον ίδιο
σκοπό λιγότερο ή περισσότερο ακόμα και σήμερα. Αυτό το συμπέρασμα του Joseph Atwill
βασίζεται σε εμπεριστατωμένη μελέτη και σύγκριση ανάμεσα στα Ευαγγέλια και το έργο του
Ιουδαίου ιστορικού Ιώσηπου Φλαβίου όπου φαίνεται να υπάρχει άμεση σχέση.
Ο συγγραφέας υποστηρίζει πως ίσως μερικοί αναγνώστες βρουν το περιεχόμενο του έργου
του προκλητικό, αλλά όπως αναφέρει ο ίδιος «το βιβλίο μου δεν αποτελεί σε καμία
περίπτωση κριτική στην πίστη των σύγχρονων χριστιανών. Ένιωσα ότι είχα υποχρέωση να
παρουσιάσω τα αποτελέσματα των ερευνών μου, εφόσον θεωρώ πως αυτά θα ρίξουν φως
στις ρίζες και το λόγο που υπάρχει σήμερα αντι-σημιτισμός και στον τρόπο που οι
κυβερνήσεις χρησιμοποιούν την προπαγάνδα για να ελέγχουν τις μάζες.»
«Αν και δεν είμαι κοντά πλέον στην Καθολική πίστη,» συνεχίζει ο συγγραφέας, «η μελέτη
μου για τον χριστιανισμό δεν σταμάτησε ποτέ.» «Στη διάρκεια της ζωής μου έχω διαβάσει
περίπου 600-700 βιβλία σχετικά με τον ιστορική Ιησού και τους πρώτους αιώνες του
χριστιανισμού, αλλά κανένα από αυτά δεν με έκανε να κατανοήσω και να μάθω κάτι
ουσιαστικό σχετικά με το πώς παρουσιάστηκε η θρησκεία αυτή ή ποιος ήταν ο ιδρυτής
της.»

91
Ο συγγραφέας υποστηρίζει ότι όσο περισσότερο διάβαζε σχετικά με τις ρίζες του
χριστιανισμού έβλεπε όλο και περισσότερο ότι το πώς ξεκίνησε η συγκεκριμένη θρησκεία
ήταν ακόμα ένα ζήτημα ανοικτό. Ο Atwill βρίσκεται εκτός της αρκετά διαδεδομένης άποψης
λοιπόν ότι ο χριστιανισμός ξεκίνησε σαν κίνημα από τις κατώτερες τάξεις κάποιων
επαναστατικών Ιουδαίων διδασκάλων τον 1ο αι. κ.Ε.
Αυτό που έκανε τον Atwill περισσότερο σκεπτικιστή είναι το γεγονός ότι ακριβώς την ίδια
στιγμή που οι ακόλουθοι του Ιησού οργανώνονταν μέσα στα πλαίσια μίας θρησκείας
οδηγώντας τα μέλη της να «γυρίσουν και το άλλο μάγουλο» και να δώσουν «τα του
Καίσαρος τω Καίσαρι,» μία άλλη Ιουδαϊκή ομάδα διενεργούσε έναν θρησκευτικό πόλεμο
εναντίον των Ρωμαίων και βρισκόταν στην αναζήτηση ενός Μεσσία που θα είχε στρατιωτικό
ηγετικό ρόλο.
Ο Atwill συμπληρώνει: «Φαίνεται πιθανό για μένα ότι δύο διαμετρικά αντίθετες μορφές του
μεσσιανικού Ιουδαϊσμού προέρχονται από την Ιουδαία την ίδια εποχή. Για αυτό το λόγο
άρχισα να έχω ενδιαφέρον για τα κείμενα της Νεκρής Θάλασσας.» Αυτό που τον βοήθησε σε
αυτό είναι ότι ξεκίνησε να μελετάει στο ιστορικό πλαίσιο εκείνης της εποχής.

Τότε ήταν που ο συγγραφέας βρέθηκε μπροστά σε κάτι που έπαιξε καθοριστικό ρόλο στη
μελέτη του: «όταν διάβαζα το έργο του Ιώσηπου Φλαβίου, Ιστορία των Ιουδαϊκών Πολέμων
και ιδιαίτερα το σημείο που περιγράφεται η καταστροφή της Ιερουσαλήμ από τον
αυτοκράτορα Τίτο το 70κ.Ε., θυμάμαι ότι παρατήρησα κάποιες ενδιαφέρουσες παράλληλες
αναφορές μεταξύ της εκστρατείας του Τίτου και του έργου του Ιησού.
Προσπάθησα να προσεγγίσω τα Ευαγγέλια με μία νέα ματιά, σαν να μην τα είχα
ξαναδιαβάσει ποτέ στη ζωή μου και αφήνοντας πίσω μου κάθε προκατάληψη ή
σχηματισμένη ιδέα που είχα για αυτά.» Αυτό ήταν και που οδήγησε τον συγγραφέα στην
συγγραφή του βιβλίου του αντιλαμβανόμενος το συμβολικό περιεχόμενο των Ευαγγελίων τα
οποία αποκάλυπταν τη μυστική ιστορία του Δυτικού πολιτισμού. Αυτή η προσέγγιση
βοήθησε τον συγγραφέα να αναγνωρίσει τα τυπολογικά χαρακτηριστικά και των δύο
κειμένων.
Αυτό που ακολουθεί είναι μία σύντομη σχετικά περίληψη αυτού που διαπραγματεύεται ο
συγγραφέας στο βιβλίο του “Caesar’s Messiah”: «η κεντρική ιδέα του έργου είναι ότι ο

92
Ιησούς Χριστός είναι ένας φανταστικός μυθιστορηματικός χαρακτήρας και όχι ένα
ιστορικό πρόσωπο. Στα Ελληνικά—που αποτελούν και τη γλώσσα των Ευαγγελίων— η
λέξη Ιησούς αναφέρεται στον Σωτήρα και η λέξη Χριστός αναφέρεται στον Μεσσία, και ο
τίτλος του Χριστού ήταν ήδη γνωστός στους Εβραίους πολύ πριν τον υποτιθέμενο ερχομό
του Ιησού. Επιπλέον, μέχρι τώρα δεν υπάρχει κάποια αρχαιολογική απόδειξη αποδεκτή
ευρέως για την ιστορικότητα του Ιησού και ό,τι πραγματικά γνωρίζουμε μέχρι σήμερα για
αυτό το πρόσωπο είναι μέσα από την αφήγηση των Ευαγγελίων.
Αν και τα Ευαγγέλια, συνεχίζει ο συγγραφέας, φαίνεται να είναι μία ιστορική αφήγηση αυτό
που είναι στην πραγματικότητα έχει να κάνει με ένα και όχι και τόσο γνωστό είδος
φανταστικής λογοτεχνίας που ονομάζεται τυπολογία. Η τυπολογία συνδέεται με την
συγγραφή απλών ιστοριών που βασίζουν την αφήγησή τους από τον έναν χαρακτήρα στην
ιστορία ενός άλλου χαρακτήρα με αρχετυπικό τρόπο. Μόλις κάποιος κατανοήσει ότι τα
Ευαγγέλια αποτελούν ένα δείγμα τυπολογικής λογοτεχνίας, είναι εύκολο να αντιληφθεί ότι
κάθε επεισόδιο της δράσης του Ιησού ήταν βασισμένο σε περιστατικά που συνέβησαν
κατά τη διάρκεια της στρατιωτικής εκστρατείας του Ρωμαίου αυτοκράτορα Τίτου στην
Ιουδαία.
Η τυπολογία που συνδέει τον Ιησού και τον Τίτο στα Ευαγγέλια δεν είναι ιδιαίτερα δύσκολο
να εντοπίσει κάποιος και το γεγονός ότι έχει παραβλεφθεί εδώ και 2,000 είναι απίστευτο.
Αυτή η παράβλεψη είναι ιδιαίτερα περίεργη στο γεγονός ότι τα Ευαγγέλια είναι
διαμορφωμένα πάνω σε μία άμεση σύνδεση μεταξύ του Ιησού και του Τίτου και των
προφητειών που αφορούν τον Υιό του Ανθρώπου.
Και ενώ οι χριστιανοί πιστεύουν ότι ο χαρακτήρας των Ευαγγελίων είναι θεϊκός, στην ουσία
δεν είναι αυτό που είπε ο Ιησούς Χριστός. Ο Ιησούς δεν ισχυρίστηκε ποτέ ότι ήταν ο
Μεσσίας, και μάλιστα απέφυγε να το παραδεχθεί. Ο Ιησούς αντίθετα έλεγε ότι «ο Υιός του
Ανθρώπου»–ένας τίτλος που αποδιδόταν στον Ιουδαϊκό Μεσσία και προέρχεται από τις
προφητείες του Δανιήλ—θα ερχόταν πριν από τη γενιά στην οποία μιλούσε.
Εφόσον οι Εβραίοι εκείνης της εποχής θεωρούσαν μία γενιά σαν τα τελευταία 40 χρόνια,
αυτό που έλεγε ο Ιησούς είναι ότι ο Υιός του Ανθρώπου θα εμφανιστεί μέσα σε 40 χρόνια
από την μέρα του δικού του θανάτου, το Πάσχα του 33κ.Ε. Ο Ιησούς επίσης προέβλεψε
καθαρά το τι θα συμβεί με τον ερχομό του Υιού του Θεού. Προφήτεψε ότι κατά τη διάρκεια
της επίσκεψης του Υιού του Ανθρώπου οι πόλεις της Γαλιλαίας θα καταστραφούν, η
Ιερουσαλήμ θα περιβληθεί με ένα τοίχος, και ο Ναός θα καταστραφεί.
Στην προσπάθειά τους να καταλάβουν τι ακριβώς εννοούσε ο Ιησούς, οι Χριστιανοί
ερμήνευσαν αυτή την επίσκεψη του Υιού του Ανθρώπου σαν τη «Δευτέρα παρουσία» του
Ιησού Χριστού. Όμως, υπάρχει ένα βασικό πρόβλημα με αυτή την άποψη—ο Ιησούς δεν
εμφανίστηκε μέσα σε αυτό το διάστημα για το οποίο μίλησε. Οι Χριστιανοί προσπάθησαν να
ξεπεράσουν αυτό το πρόβλημα λέγοντας ότι ο Ιησούς θα έρθει κάποια στιγμή στο μέλλον,
αλλά αυτό είναι βέβαια παράλογο. Ο Ιησούς ήταν αρκετά ακριβής όταν έλεγε ότι ο Υιός του
Ανθρώπου θα έρθει μέσα σε 40 χρόνια μετά τη δική του εποχή. Έτσι, γεννάται το ερώτημα,
ποιος είναι ο Υιός του Ανθρώπου που ο Ιησούς πρόβλεψε ότι οι χριστιανοί θα λατρεύουν για
2,000 χρόνια; Το πραγματικό όνομα του Χριστούς—του Μεσσία—είναι Τίτος Φλάβιος.
Το μοναδικό άτομο στην ιστορία που εκπλήρωσε όλες τις προβλέψεις που έκανε ο Ιησούς οι
οποίες αφορούν τον Υιό του Ανθρώπου—και τις εκπλήρωσε ακριβώς μέσα στο δεδομένο
χρονικό πλαίσιο—ήταν ο αυτοκράτορας Τίτος Φλάβιος. Ο Τίτος κατέστρεψε τις πόλεις της
Γαλιλαίας, όπως είχε προβλέψει ο Ιησούς. Όντως έχτισε γύρω από τη Ιερουσαλήμ ένα τείχος
και κατέστρεψε τον Ναό, όπως είχε προβλέψει ο Ιησούς «χωρίς να αφήσει πέτρα επί πέτρας»
(σημ. για να γιορτάσουν ανάλογους στρατιωτικούς θριάμβους, αλλά και για λόγους
προπαγάνδας, όπως συνηθιζόταν εκείνη την εποχή, ένα θριαμβετικό τόξο ανεγερθηκε στη
Ρωμαϊκή Αγορά. Σε ένα από τα διακοσμητικά ανάγλυφα—βλέπε εικόνα—απεικονίζεται
σκηνή μεταφοράς λάφυρων που προέρχονται από το Ναό του Σολομώντα.)

93
Στην πραγματικότητα, η εκστρατεία του Τίτου τελείωσε με την καταστροφή της πόλης
Μασάντα το Πάσχα του 73κ.Ε., ακριβώς 40 χρόνια μετά την σταύρωση του Ιησού. Επιπλέον,
οι προβλέψεις του Ιησού σχετικά με τον Υιό του Ανθρώπου απηχούνται σε όλους τους
ιστορικούς της εποχής του Τίτου. Κάθε ένας από αυτούς υποστήριζε ότι ο Τίτος ήταν ο
Χριστός, ο Μεσσίας που οι προφητείες στην Ιουδαϊκή λογοτεχνία προέλεγαν—οι ίδιες
προφητείες που ο Ιησούς ανέφερε στις δικές του προβλέψεις σχετικά με τον ερχομό του Υιού
του Ανθρώπου.
Έχοντας βάση αυτά, δεν προξενεί και έκπληξη ότι τα περιστατικά που αφορούν τη ζωή του
Ιησού βασίζονταν πάνω στην εκστρατεία του Τίτου. Ιδιαίτερα αν σκεφθεί κανείς ότι ο
πρώτος Χριστιανός Πάπας και οι άγιοι ήταν μέλη της αυτοκρατορικής αυλής του Τίτου. Αυτό
που προξενεί έκπληξη είναι το γεγονός ότι οι Χριστιανοί και οι ειδικοί έχουν παραβλέψει
κάτι τόσο προφανές, όπως το γεγονός ότι τα Ευαγγέλια υποστηρίζουν ακριβώς τα ίδια
πράγματα με τους ιστορικούς της αυλής του Φλαβίου—ότι δηλ. ο Τίτος είναι ο Χριστός.

Τώρα λοιπόν γνωρίζετε, συνεχίζει ο Atwill, την πραγματική ταυτότητα του Υιού του
Ανθρώπου. Αν θέλετε να μάθετε την πραγματική ταυτότητα του Ιουδαίου Μεσσία που
σταυρώθηκε στον σταυρό—του οποίου το όνομα δεν είναι Ιησούς—έχω αφιερώσει ένα
ολόκληρο κεφάλαιο σχετικό στο βιβλίο μου. Σας προσκαλώ να το αγοράσετε και να
συζητήσετε μαζί μου τις ιδέες μου στο μπλογκ μου: http://caesarsmessiah.com/blog/»
Το βιβλίο του Atwill include Caesar’s Messiah αυτή τη στιγμή βρίσκεται στις πρώτες θέσεις
πωλήσεων στην Αμερική στην κατηγορία βιβλίων θρησκευτικής ιστορίας και έχει ήδη
μεταφραστεί και στα Γερμανικά. Συνδυαστικά με το βιβλίο κυκλοφορεί επίσης και ένα
επεξηγηματικό ντοκιμαντέρ του οποίου ένα σύντομο τρέιλερ μπορείτε να δείτε εδώ:

94
Διάβασε, ακόμα σχετικά
Γιατί δεν είμαι χριστιανός: Δεν εννοώ ως χριστιανό κάθε άνθρωπο που προσπαθεί να ζήσει
μια αξιοσέβαστη ζωή σύμφωνα με τα φώτα του. Νομίζω ότι πρέπει να έχεις μια ορισμένη
ποσότητα καθορισμένης πίστεως πριν να έχεις το δικαίωμα να αποκαλείς τον εαυτό σου
χριστιανό.
Οι Φονικοί Μονοθεϊσμοί: Φυσικά, το Μέγα Παράδοξο είναι ότι ενώ δεν υπάρχουν
χειροπιαστές αποδείξεις για την ύπαρξη του Θεού, εκατομμύρια άνθρωποι σκοτώθηκαν (και
συνεχίζουν να σκοτώνονται) για το ποιος Θεός είναι ο αληθινός, για το τι πραγματικά είπε
στους απεσταλμένους του ή για το τι ακριβώς εννοούσε με τα λόγια του, και για άλλα
εξωφρενικά και αναπόδεικτα πράγματα!
Ο Αντίχριστος F.W.N.: Δεν πρέπει να εξωραΐζουμε και να καλλωπίζουμε τον Χριστιανισμό.
Εξαπέλυσε πόλεμο μέχρι θανάτου εναντίον του ανώτερου τύπου ανθρώπου· καταδίκασε όλα
τα θεμελιώδη ένστικτα του τύπου αυτού· και, διυλίζοντας αυτά τα ένστικτα, έβγαλε τα κακό,
το χειρότερο κακό: Τον δυνατό άνθρωπο, ως τυπικό παράδειγμα προς απόρριψη, τον
«διεφθαρμένο άνθρωπο»
Το Μίσος Εναντίον Των Ελλήνων: Η θρησκεία χρησιμοποιήθηκε ως ιδεαλιστική φιλοσοφία
για να κρατήσει τις λαϊκές μάζες μακριά από την αμφισβήτηση της άρχουσας τάξης. Ο
Παύλος μέσω του Χριστιανισμού το εξυπηρέτησε τα συμφέροντα του Ιερατείου και της
άρχουσας τάξης των Φαρισαίων, με την εγκαθίδρυση του Χριστιανισμού.

Πηγή: http://www.terrapapers.com/;p=21454

95
 Η δια εγκλημάτων επιβολή του ιουδαιοεβραιοχριστιανισμού
Ορθόδοξη Ιερά Εξέταση. Κτηνωδίες των πατριαρχείων
Κωνσταντινούπολης και Μόσχας

Ο Μ. Κωνσταντίνος καίει βιβλία

Μπορεί η σχισματική Ορθοδοξία να μην έστησε τις χιλιάδες πυρές της δαιμονικής Μητέρας
της, της Εκκλησίας της Ρώμης, από την οποία απογαλακτίστηκε το 1054, έχοντας
κακουργήσει μαζί της επί πολλούς αιώνες, αλλά έχει κι αυτή να επιδείξει έργο στην καύση
βιβλίων (εικ.1 ο Μ. Κωνσταντίνος) και ανθρώπων, πράξεις τις οποίες ουδέποτε καταδίκασε,
αλλά τις κουβαλάει και σήμερα στην καμπούρα της (αγιοποιώντας μάλιστα τους δράστες
όπως τον γδάρτη της Υπατίας πατριάρχη Κύριλλο), πιστεύοντας πως κανείς δεν τις βλέπει, ή
πως παραγράφηκαν σαν κλεψιές υπουργών της ΝΔ ή του ΠΑΣΟΚ.
Η αυτοκρατοροκεντρική δομή του Ανατολικού Ρωμαϊκού κράτους, οι Σταυροφορίες, η
οθωμανική κατάκτηση, οι επιδρομές των Τατάρων και των Μογγόλων, αποδυνάμωσαν την
κοσμική ισχύ αυτής της Εκκλησίας, η οποία δεν μπορούσε να κακουργεί ανεξέλεγκτα,
περιοριζόμενη πια στο να ευλογεί τα εγκλήματα της Πολιτείας με την οποία συνέπλεε, και να
πίνει το αίμα που περίσσευε από το σφαγείο της Εξουσίας. Διαδεδομένη με την ωμή βία στις
σλαβικές χώρες, με ομαδικές βαπτίσεις στο Βόλγα κάτω από το σπαθί των βάρβαρων
ηγεμόνων που ορέγονταν βυζαντινή πριγκίπισσα, τέκνο του αίματος η σλαβική Ορθοδοξία
ακολούθησε τα αιματοβαμμένα χνάρια της ανατολικής Ρωμαίας αδελφής της.

Η σφαγή ανθρώπων είναι για την Ορθοδοξία πράξη εξαγνιστική και θεάρεστη. Ο αιμοβόρος
ορθόδοξος θεός που θέλει τους δούλους του να βασανίζονται με αρρώστιες, με σεξουαλική
στέρηση, με απομόνωση στην έρημο με αυτομαστίγωση και με πείνα, αγιάζει όσους

96
σφαχτούν γι’ αυτό η θανατική πoινή οδηγεί το εξιλεωμένο θύμα στον Παράδεισο. Στο
θεοκρατικό Βυζάντιο στήθηκε μια επίγεια Κόλαση που θα τη ζήλευε και το Νταχάου.
Στραγγαλισμός, ψήσιμο στη σχάρα, λιθοβολισμός, γδάρσιμο, πνίξιμο στη θάλασσα μέσα σε
σάκους με πεινασμένες γάτες ή φίδια, ανάποδη σταύρωση, αποκεφαλισμός, κάψιμο στη
φωτιά, τρύπημα και καψάλισμα με πυρωμένα σίδερα, απαγχονισμός, ζεμάτισμα με βραστό
νερό, λάδι ή πίσσα, παλούκωμα, δηλητηρίαση, εκτύφλωση με ερυθροπυρωμένες βελόνες (η
αγία Ειρήνη- +9 Αυγούστου-τύφλωσε έτσι τον ίδιο της το γιό), ακρωτηριασμός, αποκοπή
μύτης, αυτιών, γεννητικών οργάνων (καυλοτομία), ευνουχισμός, δημόσια διαπόμπευση,
δημόσιος θάνατος με αιμοραγία, στρεβλώσεις, εξαρθρώσεις, δουλεία, κάτεργα, μεταλλισμός,
φυλάκιση σε μονή, ισόβια εργασία σε λατομεία και καταναγκαστικά έργα, εξορία, κλπ. Όλα
αυτά με τις ευλογίες της Εκκλησίας. Με τον Aλβανό Άγιο Ιουστινιανό (482-565) η βυζαντινή
«Ιερά Εξέταση» που λειτουργούσε άτυπα με διωγμούς αιρετικών νομιμοποιείται επίσημα. Ο
Ιουστινιάνειος Κώδικας ορίζει για τους αιρετικούς: «Η ανάκριση μπορεί να φτάσει και μέχρι
θανάτου.» (In mortem quoque inquisition tendatur). Στο 11ο κεφάλαιο εντέλλεται: «Οι
Μανιχαίοι, όπου και αν βρεθούν, θα τιμωρούνται με θανατική ποινή.» (Manichaei ubicunque
reperti capitali poena plectuntur.).

Οι Θεοδοσιανός και Ιουστινιάνειος Κώδιξ, βρίθουν από οδηγίες για θανατηφόρες διώξεις
κατά των παγανιστών και των αιρετικών. Υπήρχε λοιπόν το νομικό υπόβαθρο για στερήσεις
δικαιωμάτων, φυλακίσεις, βασανιστήρια, εκτελέσεις, εξορίες κλπ των θρησκευτικά
αντιφρονούντων, μόνο που δεν είχε πάρει την ονομασία της Ιεράς Εξέτασης, όπως έγινε
αργότερα μετά το οριστικό Σχίσμα στη μητρική Δυτική Εκκλησία. Ο ίδιος ο εικονολάτρης
πατριάρχης Κωνσταντίνος Β΄, διαπομπεύθηκε (εικ. 2) και θανατώθηκε μετά από φρικτά
βασανιστήρια, τα οποία όμως ωχριούν μπροστά σε αυτά που υπέστη ο σεξομανής
αυτοκράτορας Ανδρόνικος Κομνηνός, ένας από την πλειοψηφία των αυτοκρατόρων ο οποίος
εκτελέστηκε με στυγνό τρόπο από τον διάδοχό του.
Αυτή η εγκληματική δράση της ανατολικορωμαϊκής Ορθοδοξίας συνεχίστηκε μέχρι την
πτώση της αυτοκρατορίας. Είναι γνωστή η φρικιαστική παραίνεση για βασανιστικές
εκτελέσεις προς πελοποννησιακό άρχοντα του μετέπειτα πρώτου οθωμανού πατριάρχη του
ιερού Γεννάδιου με αφορμή τη θανάτωση του εθνικού Ιουβενάλιου στην Πελοπόννησο:
«Χαίρε στρατιώτα Χριστού καί τής αυτού δόξης υπέρδικε, χαίρετε ώ μακάριαι χείρες τούς γούν
δυσσεβείς καί αλάστορας Ελληνιστάς καί πυρί καί σιδήρω καί ύδατι καί πάσι τρόποις
αξαγαγατέτης παρούσης ζωής ράβδιζε, είργε, είτα γλώσσαν αφαίρει, είτα χείραν απότεμνε, καί
άν ούτω μένει κακός, θαλάττης πέμπε βυθώ». Ο Γεννάδιος, πιστός στην ορθόδοξη παράδοση
που καθιέρωσε ο Ισαπόστολος Άγιος Μέγας Κωνσταντίνος ο παιδοκτόνος και συζυγοκτόνος
(εικ 1), δεν προέτρεπε μόνο στο κάψιμο ανθρώπων, αλλά έκαψε και τα συγγράμματα των
«Νόμων» του φιλόσοφου Πλήθωνα.

97
Έχει καλλιεργηθεί η εντύπωση πως η σχισματική Ανατολική Εκκλησία, δεν έκαψε
ανθρώπους ζωντανούς όπως η Μητέρα Εκκλησία της Ρώμης. Θα καταγράψουμε εδώ
περιπτώσεις που το διαψεύδουν σημειώνοντας πως και σήμερα η Εκκλησία εγκρίνει την
ποινή αυτή όταν αφορά αιρετικούς, απλώς δεν έχει τη δύναμη να την επιβάλει. Όχι μόνο δεν
έχει ζητήσει συγνώμη ή αποδοκιμάσει τα εγκλήματα αυτά, αλλά δεν της έχει καν ζητηθεί
αυτό από κανέναν. Οι πιστοί της θεωρούν αυτονόητο πως η Εκκλησία μπορεί να κακουργεί
και το πολύ να την κρίνει ο θεός της.
Ας δούμε με ποιο τρόπο ένας αμετανόητος μέχρι τέλους Ορθόδοξος Χριστιανός, ο πολύς
Φώτης Κόντογλου, όχι μόνο περιγράφει απαθής την καύση του γιατρού Βασίλειου αρχηγού
των εικονοκλαστών χριστιανών Βογόμιλων και πολλών οπαδών του (οι οποίοι τόλμησαν να
έχουν Εκκλησία χωρίς επαγγελματικό ιερατείο, χωρίς λείψανα, χωρίς αγίους και δεν ήθελαν
τον πόλεμο) αλλά βασιζόμενος στις ανόητες περιγραφές της κόρης του αυτοκράτορα Άννας
Κομνηνής προσπαθεί με αστείες δικαιολογίες να εξωραΐσει το έγκλημα σε βάρος ενός
βασανισμένου ανθρώπου, χωρίς ίχνος αποστροφής προς το ανοσιούργημα («Οι Βογόμιλοι,
ένας κόσμος που χάθηκε»).

Από τους Βογόμιλους, άλλοι επιμένανε στις ιδέες τους, άλλοι τις αρνιόντανε. Ο
αυτοκράτορας επιχείρησε να γυρίση στην Ορθοδοξία τους πλανημένους, συμβουλεύοντάς
τους ο ίδιος, είτε στέλνοντας στις φυλακές κάποιους θεολόγους κληρικούς για να τους
τραβήξουνε από την αίρεση. Έτσι όσοι ξαναγυρίσανε στη σωστή πίστη, ελευθερωθήκανε, κι’
όσοι επιμείνανε στην αίρεση, απομείνανε στις φυλακές, όπου δεν στερηθήκανε τίποτα από τα
χρειαζούμενα, φαγητά, ρούχα και σκεπάσματα. Τον Βασίλειο τον καταδίκασε ο βασιλιάς να
καή, αν δεν αρνηθή την πλάνη του. Πρόσταξε λοιπόν μέσα στον ιππόδρομο να στήσουν από
μια μεριά έναν σταυρό, κι’ από την άλλη ν’ ανάψουνε μια φωτιά, ώστε ο κατάδικος να
φοβηθή τη φωτιά και να βαδίση προς τον σταυρό κ’ έτσι να γλυτώση. Aλλά ο Βασίλειος
πίστευε πως θα τον αρπάξουν οι Άγγελοι, και τράβηξε προς τη φωτιά. Όταν όμως πήγε κοντά

98
στη φωτιά, δείλιασε κι’ άρχισε να γυρίζη το πρόσωπό του από δώ κι’ από κει και να χτυπά τα
χέρια του και τα μεριά του. Στο τέλος στάθηκε ακίνητος. Τότε οι δήμιοι πετάξανε στη φωτιά
τον μανδύα του για να δη πως κάηκε και να μην πέση μέσα. Μα ο Βασίλειος μ’ όλο που
κάηκε ο μανδύας του, φώναζε πως τον βλέπει να ανεβαίνη ψηλά στον ουρανό, κ’ έτσι έπεσε
κι’ ο ίδιος μέσα στις φλόγες, και κάηκε. Ύστερα κάψανε και τους «δώδεκα αποστόλους»
καθώς κι’ όλους τους κορυφαίους Βογόμιλους«Α».
Ο ψεύτης Κόντογλου, αποφεύγει να πει πόσοι άνθρωποι εκτελέστηκαν ως Βογόμιλοι χωρίς
να είναι, αρκεί να έδειχναν κάποια αποστροφή στην ειδωλολατρεία ή στην πτωματολατρεία ή
προς τον πόλεμο και κουκουλώνει την ενεργή συμμετοχή του πατριάρχη Νικόλαου
Γ΄Κυρδινιάτη και της Συνόδου στο έγκλημα. Αποσιωπά πως κρυμμένοι οι επίσκοποι πίσω
από κουρτίνες κατέγραψαν την ομολογία της πίστης του που έδωσε ο Βασίλειος στον άτιμο
αυτοκράτορα Αλέξιο Α΄, που τάχα ήθελε να ασπασθεί το δόγμα του γιατρού και τον
καλόπιανε και με βάση αυτήν τον καταδίκασαν στην πυρά. Οχτώ χρόνια περίμενε
φυλακισμένος ο Βασίλειος μέχρι να ψηθεί ζωντανός από τον πατριάρχη Ιωάννη Θ΄ τον
Ιερομνήμονα. Μια τεράστια φωτιά, ανάφτηκε στον Ιππόδρομο, και ο αχρείος όχλος των
Ορθόδοξων ούρλιαζε και ζητούσε να καούν και οι υπόλοιποι Βογόμιλοι. Ο αυτοκράτορας
όμως μετέφερε τους (κατά τη φανατική Κομνηνή) «άθεους» στη φυλακή, όπου μετά από
πολύν χρόνο πέθαναν «μέσα στην ασέβειά τους», προφανώς από την πολύ καλοπέραση που
την υμνεί ο Κόντογλου. Το πατριαρχείο που εξαγοράζει σήμερα με τα μυστικά κονδύλια του
Υπ. Εξ. τη σιωπή των θυμάτων της ιερής παιδεραστίας, κρύβει τη δράση των δυο αυτών
πατριαρχών που ευλογήσανε την εξόντωση χιλιάδων Βογόμιλων στη Βαλκανική, με τρόπο
που πιστοποιεί τη διαχρονική ορθόδοξη συνενοχή στην αντίληψή πως η καύση των αιρετικών
είναι θεάρεστη και πως όταν οι συνθήκες δεν την επιτρέπουν την κουκουλώνουμε. Μάλιστα
γράφει ξεδιάντροπα για το δήμιο πατριάρχη Ιωάννη: «ο πατριαρχικός θρόνος διεποιμάνθη έν
συνέσει».
http://www.ec-patr.org/list/index.php;lang=gr&id=107
http://www.ec-patr.org/list/index.php;lang=gr&id=108

Άλλωστε την ίδια τακτική συνέχισε η Εκκλησία μέχρι πρόσφατα. Ευλόγησε όλα τα
εγκλήματα της Χούντας και όταν ο Ναζιστής αρχιεπίσκοπός της ο Χουντόδουλος
ξεμπροστιάστηκε, δήλωσε ψέματα πως (αν και αυλικός λακές του τότε αρχιεπίσκοπου)
αγνοούσε πως γινόντουσαν βασανιστήρια γιατί «διάβαζε», προκαλώντας την αγανάκτηση
των μητέρων που τα παιδιά τους βασανίστηκαν στα ελληνορθόδοξα κολαστήρια.

Καύση του Παύλου της Κολόμνας

(Στου Χριστόδουλου την πόρτα, όσο θέλεις βρόντα», , «Ελευθεροτυπία» 16.3.2001)

99
Λιγότερο γνωστή στην Ελλάδα είναι η δράση της ρωσικής Ορθοδοξίας, που τα εγκλήματά
της, για τα οποία ποτέ δεν απολογήθηκε, σε βάρος των δυστυχισμένων αιρετικών που έπεσαν
στα νύχια της, θα έκαναν ακόμη και τον άγιο προστάτη των παιδεραστών, τον Παναγιότατο
πάπα Βενέδικτο, να ανατριχιάσει από φρίκη. Αλυσοδεμένοι σε βαθιά λαγούμια κάτω από τη
γη, μέσα στα σιδερόφρακτα καστρομονάστηρα-κολαστήρια του παγωμένου Ωκεανού, όπως
το φοβερό Σολοβέτσκυ, οι φανατικοί Ρασκόλνικοι που αρνιόντουσαν τις μεταρρυθμίσεις του
κτηνώδη πατριάρχη Νίκωνα (που κι αυτός στο τέλος φυλακίστηκε), οι σεξουαλικά
αχαλίνωτοι Χλίστι, οι ειρηνιστές Μολοκανοί και Δουχοβόρζιοι που σκορπίστηκαν διωγμένοι
στα πέρατα της γης, υπέστησαν ανείπωτα βασανιστήρια. Ο Ματθαίος Σίμων Δαλμάτωφ, ο
πρωτομάρτυρας των Μολοκανών, δολοφονήθηκε στο μοναστήρι που φυλακίστηκε από
καλόγερους με το φρικτό μαρτύριο του τροχού, με το οποίο του ξέσκισαν τις σάρκες. Ο ίδιος
ο πρώην ορθόδοξος πρωτοπρεσβύτερος Αβακούμ, ο αρχηγός των Παλαιόπιστων που μέχρι
σήμερα αριθμούν πάνω από ένα εκατομμύριο πιστούς, κάηκε ζωντανός μαζί με τη συνοδεία
του, αφού πρώτα εξορίστηκε αλυσοδεμένος και φυλακίστηκε για 14 χρόνια σε μια τρύπα και
σε μια καλύβα του Αρκτικού κύκλου και υπέστη φοβερά βασανιστήρια. Την ίδια τύχη είχε
και το 1656 και ο Ρασκόλνικος μητροπολίτης Παύλος της Κολόμνας (εικ.6), αφού πρώτα είχε
θαφτεί ζωντανός σε ένα μοναστήρι σε νησί της λίμνης Ονέγκα στη μακρινή Καρελία.

Πηγή: http://roides.wordpress.com/

Ορθόδοξη Ιερά Εξέταση

100
 Η γενοκτονία των Ελλήνων – Σκυθόπολης
Το χειρόγραφο της Προμηθέας: Τα διαχρονικά πάθη του Ελληνισμού:
Οι Γενοκτονίες κατά των Ελλήνων:
Η καταστροφή του Ελληνικού Έθνους, του
Ελληνικού Πολιτισμού, της Ελληνικής
Γραμματείας και της Ελληνικής Παιδείας.

Ένα άλλο αποτρόπαιο έγκλημα κατά της Ελλάδος και σε συνέπεια κατά της ανθρωπότητας,
ένα τραγικό θέατρο μίσους που και σήμερα αποκρύπτεται διασώζει ο Ρωμαίος ιστορικός
Αμμιανός Μαρκελλίνος στο 19ο βιβλίο του έργου του («Rerum Gestarum Libri XXXI») 31
τόμων. Ο Αμμιανός Μαρκελλίνος ήταν ο ιστορικός του Ρωμαίου Χριστιανού αυτοκράτορα
Κωνστάντιου του Β΄, κατά την εποχή του οποίου άρχισαν οι πιο αποτρόπαιοι διωγμοί
εναντίον των Ελλήνων. Στην σημερινή πόλη του Δυτικού Ισραήλ την Beth Sian, γνωστή
στους ΄Ελληνες όλους εκείνων των αιματοβαμένων χρόνων ως Σκυθόπολις, τον 4ο αι. μ.Χ.
γύρω στο 341 λειτούργησε το πρώτο στρατόπεδο συγκέντρωσης για δύο δεκαετίες (20 έτη),
δηλαδή καθ' όλην την διάρκεια της κατοχής του βυζαντινού θρόνου από τον δευτερότοκο γιο
του Μεγάλου Κωνσταντίνου, τον Κωνστάντιο τον Δεύτερο.
Η Σκυθόπολις υπήρξε ο τόπος συγκέντρωσης βασανισμού και θανάτωσης των Ελλήνων,
όλων όσων δηλαδή αρνήθηκαν να ασπασθούν το δόγμα του Χριστιανισμού. Αναφερόμενος ο
Εμμανουήλ Ροίδης στου Αμμιανού Μαρκελλίνου τα Ιστορικά, γράφει στο έργο του
«Πάπισσα Ιωάννα» σημ. 200 : «Ήρκει να κατηγορηθή τις (κάποιος Έλληνας-Εθνικός) υπό
κακόβουλου κατασκόπου ότι έφερε περί τον τράχηλο φυλακτήριον κατά του πυρετού, ή
εφάνη παρακαθήμενος πλησίον τάφου ή ερειπίου ίνα καταδικασθή εις θάνατον ως
ειδωλολάτρης ή νεκρομάντις. Εκ των απωτάτων άκρων της αυτοκρατορίας εσύροντο
αλυσόδετοι πάσης τάξεως και ηλικίας πολίται (Έλληνες) ων οι μέν απέθνησκον καθ" οδόν, οι
δε εν τοις δεσμοτηρίοις, οι δε επιζώντες εστέλλοντο εις Σκυθόπολιν ...; πόλιν όπου είχον
στηθή τα βασανιστήρια και το σφαγείον». Ammianus Marcellinus History Books 14-19
(Laesae Maiestatis multi arcessiti damnati (12) Constantius et Gallus. Harvard University
Press. John C. Polfe). Το σφαγείον της Σκυθόπολις υπήρξε επινόηση ενός νοσηρού
εγκεφάλου, του Επισκόπου Αλεξανδρίας Γεωργίου.
Σκοπός του Γεωργίου ήταν η καθολική εξόντωση των Ελλήνων - η γενοκτονία αυτών -
καθώς εκείνοι εστέκοντο ως αρνητές του Χριστιανισμού. Ο αυτοκράτορας Κωνστάντιος Β΄
δέχθηκε και έστειλε στην Ανατολή τον αρχιγραμματέα της Αυλής του τον Παύλο, περιβόητο
για την σκληρότητά του, αποκαλούμενο και «Τάρταρο». Αυτός ο Παύλος και ο Γεώργιος σε
συνεργασία οργάνωσαν το στρατόποδε συγκέντρωσης της Σκυθόπολης. Γράφει ο Αμμιανός

101
Μαρκελλίνος : Το ανθρωπόμορφο αυτό κτήνος, ο Παύλος, διέθετε τόση εξουσία και δύναμη
ώστε «με μία κίνηση του κεφαλιού του, με ένα νεύμα του μόνο εξηρτάτο η ζωή όλων όσων
περπατούσαν στην γή». 19:12,13 Αναφέρει ο Ροίδης ανακαλώντας τα ιστορικά του Αμμιανού
Μαρκελλίνου, μεθόδους βασανιστηρίων εναντίον των Ελλήνων : «Εις την Σκυθόπολιν όπου
είχε στηθή το χριστιανικό κρεουργίον ...; Εκεί συνεδρίαζαν ευσεβεις δικασταί (χριστιανοί
ευσεβείς) αμιλλώμενοι τους πλοίονας ειδωλολάτρας (Έλληνες Εθνικούς) να οπτήση επί
σχάρας, να βράση εντός ζέοντος ελαίου, ή να κατακόψη μεληδόν».
Η Σκυθόπολις και τα απάνθρωπα γεγονότα που διαδραματίστηκαν εκεί επί 20 συνεχή έτη
αποκαλύπτουν:
1ον : Τον τρόπο με τον οποίο επεβλήθη ο Χριστιανισμός στον Ελληνικό κόσμο,

2ον : Τον λόγο, και τον βάρβαρο απάνθρωπο τρόπο με τον οποίο κατεστράφη ο λαμπρότερος
πολιτισμός της γης και οι δημιουργοί αυτού - οι Έλληνες,

3ον : Αποκαλύπτουν επίσης γιατί τα μετέπειτα Ρωμαϊκά (Βυζαντινά) αυτοκρατορικά

διατάγματα που θεσμοθετούσαν την «επί Ελληνισμού θανατική καταδίκη» εφαρμόσθηκαν
χωρίς καμία αντίδραση ή εξέγερση, όπως χωρίς καμία αντίσταση από τους Έλληνες, επήλθε ο
αφανισμός 80 και πλέον πόλεων της κυρίως Ελλάδος από τον Χριστιανό Αλάριχο, μετά
βυζαντινής αυτοκρατορικής διαταγής, σαράντα (40) χρόνια αργότερα.
4ον : Αποκαλύπτουν επίσης, αυτά τα απάνθρωπα γεγονότα που διαδραματίστηκαν στην
Σκυθόπολη ότι : δεν υπήρξε ποτέ Ελληνικότητα του Βυζαντίου, ούτε ποτέ Ελληνορωμαϊκό
Κράτος, εφ" όσον ήταν οι εκχριστιανισμένοι Ρωμαίοι αυτοκράτορες του Βυζαντίου που
άρχισαν τους διωγμούς κατά των Ελλήνων. Ουδέποτε υπήρξε Ελληνοχριστιανισμός, εφ΄ όσον
ήταν οι ταγοί της χριστιανοσύνης και το εβραιογενές χριστιανικό δόγμα που έσβησαν τα
Φώτα του Ελληνικού Πνεύματος, κατέστρεψαν την Ελληνική Παιδεία, κατεδάφισαν τα
αμίμητα αρχαία Ελληνικά αριστουργήματα, χωρίς να αφήσουν ούτε μία πόλη όρθια, έκαψαν
τις βιβλιοθήκες και εκατοντάδες χιλιάδες τόνων Ελληνικά επιτεύγματα εις όλους τους
κλάδους των επιστημών, κατά 99,97% κατέστρεψαν ολάκερη την Ελληνική Γραμματεία,
σχεδόν αφάνισαν την Ελληνική Φυλή από τον πλανήτη γή, επιφέροντας της πολλές
γενοκτονίες, παρέδωσαν την σβήνουσα Ελλάδα στους Τούρκους, και κατάντησαν τους
Έλληνες πολιτιστικά στείρους. Σύμφωνα με τις ιστορικές πηγές, εκείνων των
Ρωμαιοβυζαντινών χρόνων οι συνεχείς διώξεις και γενοκτονίες κατά των Ελλήνων πήραν την
ζωή 19.000.000 +Ελλήνων από τα 20.000.000. Λιγότεροι από 1.000.000 επέζησαν εφ" όσον
μετά βίας και τρόμου έσκυψαν κεφαλή προς τον εβραιογενή Θεό και το χριστιανικό του
δόγμα, όπου η κυρία εντολή αυτού ήταν και είναι : Λέγει ο Ιησούς Χριστός : «Όσο για τους
εχθρούς μου, αυτούς που δεν με θέλησαν για βασιλιά τους, φέρτε τους εδώ και κατασφάξτε
τους μπροστά μου». «Κατά Λουκάν» ιθ΄27 Και προστάζει ο Πατέρας του Ιεχωβά του οποίου
εκλεκτός λαός είναι οι Εβραίοι : «εξεγερώ τα τέκνα σου Σιών επί τα τέκνα των Ελλήνων»
(«Ζαχαρίας» θ΄ 13-15). Note : Σημείωση Για λόγους φορολογικούς, κυρίως, από τον
αυτοκράτορα Καρακάλλα, το έτος 212 μ.Χ. με την «Constitutio Anoniana» απονεμήθηκε η
ιδιότης του Ρωμαίου πολίτου σε όλους ανεξαιρέτως τους κατοίκους της Ρωμαϊκής
αυτοκρατορίας. Έτσι οι Έλληνες εθεωρούντο πια Ρωμαίοι υπήκοοι, και η ταυτότητά τους
εκτός του ότι καταδιώχθηκε και καταστράφηκε «δια ποινής θανάτου» από το χριστιανικό
κατεστημένο, υπέφερε και την ρωμαϊκή πολιτική αλλοίωση. Ammianus Marcellinus with an
English translation by John C. Rolfe PHD LITT.D University of Pensylvania in three volumes
- London William Heinemann ltd Cambridge Massachusetts MCMLVI Look also Loeb
Classical Library Books 14-19 ISBN 0-674-99331-4

102
 http://clubs.pathfinder.gr/pan_en_einai

Αναδημοσίευση
Πηγή: Το χειρόγραφο της Προμηθέας: Τα διαχρονικά πάθη του Ελληνισμού [Σελ: 55-58] (Η
Γενοκτονία των Ελλήνων Σκυθόπολις)
Ελλήνων Απόψεις Οι Θεωρίες Είνεκεν
pathfinder.gr/pan_en_einai

Σημείωση: Το έργο του Αμμιανού Μαρκελλίνου κυκλοφορεί για πρώτη φορά στα Ελληνικά
από τις εκδόσεις "ΕΥΑΝΔΡΟΣ"

Εκδοτικός Οίκος: ΕΥΑΝΔΡΟΣ ISBN: 978-960-6888-09-0

Σχετικό αρχείο /παρουσίαση: Ο Αμμιανός Μαρκελλίνος ο τελευταίος Έλληνας μεγάλος
ιστορικός της ύστερης Ρωμαϊκής περιόδου. Το έργο του RES Gestae κατατάσσεται μεταξύ
των μεγάλων έργων της τάξεως του Λίβιου και του Τάκιτου. Μια καταγραφή των ιστορικών
γεγονότων είκοσι πέντε ετών, κατά την διάρκεια που έζησε ως αυτόπτης μάρτυρας ο ίδιος ο
Μαρκελλίνος, καλύπτοντας την περίοδο της αυτοκρατορίας του Κωνστάντιου, του Ιουλιανού,
του Ιοβιανού, του Βάλη. Καταγράφει μια περίοδο δραματικών αλλαγών, μιας αυτοκρατορίας
εξαντλημένης από την υπερβολική φορολόγηση, την διαφθορά, την καταστροφή των μεσαίων
τάξεων, την πορεία προς την πτώση μιας αυτοκρατορίας. Ο Αμμιανός Μαρκελλίνος έζησε τα
γεγονότα των διωγμών, επί Κωνστάντιου Β στη Σκυθόπολη (εναντίον των Εθνικών, περίοδο
που αρκούσε κάποιος να φέρει "... στο λαιμό κάποιο φυλαχτό που προστατεύει από τον
πυρετό ή οποιαδήποτε άλλη ασθένεια, ή υπήρχαν μαρτυρίες κακόβουλων ανθρώπων ότι
επισκέφθηκε κάποιον τάφο το βράδυ, για να τον βρουν ένοχο και να τον εκτελέσουν ως μάγο
ή ως ερευνητή της φρίκης των τάφων και των ανάξιων σκιών που τους στοιχειώνουν.
Πράγματι, το θέμα το χειρίστηκαν πολύ σοβαρά, λες και το πλήθος των ανθρώπων ζητούσαν,
στην Κλάρο ή στις δρυς της Δωδώνης, ή στο Δελφικό Μαντείο, την επίτευξη του μοναδικού
στόχου τους, την καταστροφή του αυτοκράτορα.

Παλαιότερα σχετικά άρθρα: «Ο Χριστιανισμός υπεύθυνος για πολλές θηριωδίες, Τίναξε στον
αέρα τη γιορτή των Τριών Ιεραρχών στο Σικάγο»

Πηγή: pathfinder.gr/pan_en_einai

103
 Καταστροφές Ελληνικών Ιερών από
τον χριστιανικό φανατισμό
Καταστροφές Ελληνικών Ιερών - Μέρος 1ο

Η διαταγή των χριστιανών βυζαντινών αυτοκρατόρων ήταν ρητή: «ες έδαφος φέρειν» κι από
τότε (δ’ αι. μ.Χ.) και για πολλούς αιώνες μανιασμένα πλήθη ρασοφόρων ισοπέδωναν
οτιδήποτε θύμιζε τον ωραιότερο Πολιτισμό, που γεννήθηκε ποτέ στη Γη.
Βασικός τους στόχος ήταν η Ελλάδα και οι ναοί της. Γκρέμισαν κι ισοπέδωσαν όσους
ελληνικούς ναούς τους επέτρεπαν οι ελάχιστες μεσαιωνικές τεχνικές τους γνώσεις και στη
θέση τους έκτισαν χριστιανικούς. Ολόκληρες πόλεις έχασαν την ελληνική φυσιογνωμία τους
κι απέκτησαν μορφή βυζαντινότροπη. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί η επί χιλιετίες
κατοικούμενη Θεσσαλονίκη, στην οποία δεν υπάρχει ούτε για δείγμα κατάλοιπο κάποιου
αρχαίου Ελληνικού ναού αντιθέτως όμως, υπάρχουν πάμπολλοι χριστιανικοί ναοί.
Για όσους ναούς δεν είχαν τις δυνατότητες να γκρεμίσουν, τους κατέστρεφαν μερικώς -όσο
μπορούσαν- και τους μετέτρεπαν σε χριστιανικούς. Ούτε ο Παρθενώνας διέφυγε του μίσους
τους, ο οποίος μετετράπη σε ...Παναγιά Αθηνιώτισσα.
Σκοπός μου, με όλα τα στοιχεία που θα παρουσιάζονται από την ενότητα αυτή, είναι η
αφύπνιση των σε πνευματική αφασία κι εθνικό κώμα ευρισκομένων νεοελλήνων.

Καταστροφές Ελληνικών Ιερών - Μέρος 2ο

Η υποκρισία των Πολιτικών μας για την καταστροφή των

Αρχαίων Ελληνικών Ιερών

Η Υποκρισία της επιστροφής των Μαρμάρων του Παρθενώνα. «Ο Παρθενώνας έπεσε θύμα
λεηλασίας και το έγκλημα αυτό σήμερα μπορεί να επανορθωθεί» είπε χειροκροτούμενος
κατά τη διάρκεια των εγκαινίων του νέου Μουσείου της Ακρόπολης ο υπουργός Πολιτισμού
κ. Αντώνης Σαμαράς και -αναφερόμενος στα μάρμαρα της Ακρόπολης, που βρίσκονται στο
Βρετανικό Μουσείο πρόσθεσε: «Αυτά που δεν βρίσκονται εδώ, αυτά που αποσπάστηκαν και
απομακρύνθηκαν πριν από 207 χρόνια θα επανέλθουν». Στο ίδιο ύφος ήταν και οι δηλώσεις
του προέδρου της Δημοκρατίας, του πρωθυπουργού, του προέδρου της Βουλής, σύσσωμων
των Μ.Μ.Ε., ολόκληρη δε η τελετή των εγκαινίων είχε σκηνοθετηθεί με σκοπό την ανάδειξη
του αιτήματος της επιστροφής των μαρμάρων από την Αγγλία.
Τέτοιες κινήσεις είναι ενδεικτικές της σύγχυσης, που βρίσκονται οι Έλληνες Ορθόδοξοι, οι
οποίοι αδυνατούν να αντιληφθούν, ποιος έκανε τις μεγαλύτερες καταστροφές στον
Παρθενώνα, κι ότι σε περίπτωση που πράγματι επιθυμούν την επιστροφή μαρμάρων στην
Ακρόπολη, δεν χρειάζεται να παρακαλούν το Λονδίνο. Ας ξεκινήσουν από τους
χριστιανικούς ναούς, που βρίσκονται στους αρχαιολογικούς χώρους κάτω και γύρω από την
Ακρόπολη και την Πλάκα, όπου μπορούν να βρουν τόνους μαρμάρων αποσπασμένων από
τον Παρθενώνα, τα οποία έχουν ενσωματωθεί στη δόμησή τους.
Εάν επιθυμούσαν οι εκάστοτε Ελληνικές κυβερνήσεις να κάνουν κάτι το ουσιαστικό αντί των
τηλεοπτικών «σώου» εμπρός από τις κάμερες, θα έπρεπε να δώσουν τις απαραίτητες εντολές
για την εκπόνηση μελετών για την αφαίρεση των τεμαχίων των αρχαίων μαρμάρων από τους
χριστιανικούς ναούς της περιοχής της Ακρόπολης, την επανατοποθέτησή τους στον
Παρθενώνα και την απομάκρυνση όλων των χριστιανικών ναών από τους αρχαιολογικούς
χώρους. (Το ευσεβές Υπουργείο Πολιτισμού βέβαια προτιμά να δαπανά κονδύλια -όχι για την
απομάκρυνση, αλλά αντιθέτως- για τη συντήρηση τέτοιων ναών, όπως π.χ. του Ναού του
Αγίου Γεωργίου στον αρχαιολογικό χώρο της Βραυρώνας, δίπλα στο ιερό της Δήμητρας, της
μονής Δαφνίου επί του ναού του Δαφναίου Απόλλωνος κ.λπ.)
Όταν επί χρόνια το Ελληνικό Κράτος, η Εκκλησία και οι νεοέλληνες αφ’ ενός εμπορεύονται
τα αρχαία με αρχαιοκαπήλους κι αφ’ ετέρου ακόμα και σήμερα δείχνουν τελείως απαξιωτική

104
συμπεριφορά προς την αρχαία κληρονομιά, δεν δικαιούνται να αυτοχαρακτηρίζονται ως τα
θύματα της υπόθεσης και να απαιτούν επιστροφές μαρμάρων. Ούτε νομιμοποιούνται να
στηρίζονται γελοιωδώς στην βιολογική τους καταγωγή (η οποία εξ άλλου είναι
αμφισβητήσιμη), για να διεκδικήσουν τους πολιτισμικούς θησαυρούς, για λογαριασμό του
βαθύτατα μεσαιωνικού, θεοκρατούμενου και διεφθαρμένου κράτους τους, στο οποίο ακμάζει
η τελευταία θεοκρατία της Ευρώπης.
Αφού ολοκληρωθεί η αφαίρεση των μαρμάρων από τους χριστιανικούς ναούς της γύρω από
την Ακρόπολη περιοχής και η επανατοποθέτησή τους στον Παρθενώνα, τότε ενδεχομένως να
νομιμοποιηθεί η Ελλάδα να ζητήσει κι από τους ξένους την επιστροφή των μαρμάρων, αρχής
γενησομένης από τους γείτονες Τούρκους, από τους οποίους πρέπει να αιτηθούν τα μάρμαρα
των αρχαίων Ελληνικών ναών, που αφαίρεσε ο Ιουστινιανός, προκειμένου να κτίσει την Αγία
Σοφία.
Η αρχαία πόλη της Αθήνας είχε αναπτυχθεί γύρω από την Ακρόπολη, κυρίως στην περιοχή,
που εκτείνεται βόρεια του λόφου. Η αίγλη τής πόλης διατηρήθηκε μέχρι τους Ρωμαϊκούς
αιώνες, οπότε γνώρισε την τελευταία περίοδο της ακμής της. Κατά τον 2ο αιώνα μ.ν.χ. η
Αθήνα όχι μόνο είχε ανακτήσει την αρχαία της λαμπρότητα, αλλά οδηγήθηκε σε νέα άνθηση
με τις παρεμβάσεις του Ηρώδη του Αττικού και του Αδριανού, ενώ τον 4ο αιώνα είχε
καταστεί και πάλι σπουδαίο εκπαιδευτικό κέντρο και φιλομαθείς νέοι από όλη την
αυτοκρατορία συνέρρεαν, για να ακούσουν τις διδασκαλίες φημισμένων φιλοσόφων.
Στο νότιο κεντρικό χώρο της Αρχαίας Αγοράς, όπου υπήρχε το Ωδείο του Άγρίππα,
οικοδομήθηκε το Γυμνάσιον, πανεπιστημιακό συγκρότημα, που περιλάμβανε αίθουσες
διδασκαλίας, βιβλιοθήκη, παλαίστρα και λουτρά. Πολλά ιδιωτικά εκπαιδευτήρια
οικοδομήθηκαν νοτιότερα, κάτω από τον Άρειο Πάγο, όπως κι ένα ακόμα Γυμνάσιο νότια
του Ωδείου του Ηρώδη του Αττικού. Επίσης επισκευάστηκαν η Βιβλιοθήκη του Αδριανού, η
σκηνή του θεάτρου του Διονύσου, η Θόλος και το Μητρώο. Σε όλη αυτή την περίοδο
κυριαρχούσε ο Ελληνικός χαρακτήρας κι επιβίωναν οι θεσμοί της Κλασικής Εποχής.
Μετά από διατάγματα του Θεοδοσίου άρχισαν οι καταστροφές κι οι κατεδαφίσεις των
Ελληνικών αγαλμάτων, καλλιτεχνημάτων και ιερών, οι όποιες διήρκεσαν πολλούς αιώνες.
Στη θέση των αρχαίων ναών ξεφύτρωσαν χριστιανικοί, ενώ παράλληλα ανεγέρθηκαν και νέοι
χριστιανικοί ναοί σε άλλες θέσεις, αλλά με αρχαίο -κατά κανόνα υλικό. Η Αθήνα από πόλη -
σύμβολο της Κλασικής Αρχαιότητας μεταβλήθηκε σε περιφερειακή πόλη της Βυζαντινής
Αυτοκρατορίας.

Ο Παρθενώνας - Παναγιά Αθηνιώτισσα κατά τον 11ο αιώνα μ.ν.χ.

[Σχέδιο Μανόλη Κορρέ (Βυζαντινό και Χριστιανικό Μουσείο)]

Στην Ακρόπολη -που μετονομάστηκε Κάστρο- μετατράπηκαν σε χριστιανικούς ναούς ο

Παρθενώνας (ως ναός της Αγίας του Θεού Σοφίας αρχικά και Παναγιάς της Αθηνιώτισσας
αργότερα) και το Ερεχθείο (ως ναός του Σωτήρος Χριστού). Ανάμεσά τους κτίστηκε ναός της
Αγίας Τριάδας, ενώ τα Προπύλαια διαμορφώθηκαν σε ναό των Αρχαγγέλων. Κατά τη
μετατροπή του σε χριστιανικό ναό ο Παρθενώνας υπέστη τις μεγαλύτερες καταστροφές στην
105
ιστορία του, πολύ μεγαλύτερες κι από του Μοροζίνι, που χρησιμοποιούνται σαν άλλοθι από
την ορθόδοξη προπαγάνδα στην επιχείρηση απόκρυψης των προγενέστερων εκτεταμένων
χριστιανικών καταστροφών.
Ο αρχαίος κυρίως ναός αποτέλεσε το ναό της χριστιανικής βασιλικής, ενώ το δυτικό μέρος
αποτέλεσε το νάρθηκα. Η ανατολική θύρα καταργήθηκε κι εκεί έγινε το ιερό. Προκειμένου
να μετατραπεί σε χριστιανικό ναό ανοίχτηκαν πλευρικές είσοδοι, κατασκευάστηκε
κλιμακοστάσιο στη ΝΔ γωνία του σηκού, αψίδα στην ανατολική πλευρά, ενώ ο γλυπτός
διάκοσμος των μετοπών των δύο προσόψεων και της βόρειας πλευράς υπέστη εκτεταμένη
απολάξευση. Το ίδιο συνέβη και στα μεγαλύτερα αγάλματα του ανατολικού αετώματος, τα
οποία καθαιρέθηκαν. Στη ζωοφόρο ανοίχτηκαν παράθυρα, που κατέστρεψαν αρκετά από τα
γλυπτά της.
Τον 6ο αιώνα μ.ν.χ. ο Ιουστινιανός διέταξε την αφαίρεση των καλυτέρων μαρμάρων του
Παρθενώνα, αλλά και άλλων σπουδαίων αρχαίων ναών, όπως των Δελφών, της Μιλήτου, της
Εφέσου κ.α. και τη μεταφορά τους στην Κωνσταντινούπολη για την ανέγερση της Αγίας
Σοφίας, των οποίων την επιστροφή ουδείς Ρωμιός μέχρι σήμερα διανοήθηκε να ζητήσει. Τον
11ο αιώνα στο χώρο προστέθηκε κι η κατοικία των ορθόδοξων επισκόπων.
Σε τόπους χριστιανικής λατρείας μετατράπηκαν και τα σπήλαια της Ακρόπολης, το σπήλαιο
του Πάνος (Άγιος Αθανάσιος), η Κλεψύδρα (Άγιοι Απόστολοι στα Μάρμαρα) και το σπήλαιο
στο χορηγικό μνημείο του Θρασύλλου (Παναγιά η Σπηλιώτισσα). Ιδρύθηκε η βασιλική του
Διονυσιακού θεάτρου και η βασιλική στη θέση του Ασκληπιείου προς τιμή των Αγίων
Αναργύρων, ενώ η αρχαία ιερή κρήνη μετατράπηκε σε άγιασμα. Επάνω από το Ωδείο του
Ηρώδη του Αττικού ανεγέρθηκε η βασιλική του Αγίου Ανδρέα.
Μέσα στην κεντρική περιοχή της Αθήνας, που περιέκλειε το υστερορρωμαϊκό τείχος,
μετατράπηκε σε βασιλική το λεγόμενο Αγορανομείο και σε Βαπτιστήριο το Ωρολόγιο του
Κυρρήστου. Μέσα στο χώρο της Βιβλιοθήκης του Αδριανού κτίστηκε ο ναός της Μεγάλης
Παναγιάς, που υπήρξε ό καθεδρικός ναός της Αθήνας, ο οποίος μετατράπηκε σε μικρότερη
τρίκλιτη βασιλική στις αρχές του 6ο αιώνα. Στο λόφο του Αγοραίου Κολωνού ο ναός του
Ηφαίστου μετατράπηκε σε Άγιο Γεώργιο Ακαμάτη (!) κι έμεινε μάλιστα ως τέτοιος μέχρι τα
μέσα του 17ο αιώνα. Κάτω από τον Άρειο Πάγο ιδρύθηκε ο ναός του Αγίου Διονυσίου του
Αρεοπαγίτη, ενώ στο λόφο των Νυμφών κατεδαφίστηκε το αρχαιότερο Ιερό του Διός στην
Αττική και κτίστηκε ο ναός της Αγίας Μαρίνας.

Ο Άγιος Δημήτριος Λουμπαρδιάρης στο λόφο των Μουσών (Φιλοπάππου)

απέναντι από την Ακρόπολη

Ανατολικά της Ακρόπολης κτίστηκαν πέντε ναοί: στη θέση του μεταγενέστερου ναού της
Αγίας Αικατερίνης, στη θέση του ναού της Σωτείρας του Λυκοδήμου, η βασιλική του
Εθνικού Κήπου, η τρίκλιτη βασιλική στην βόρεια πλευρά του Ολυμπιείου (αφιερωμένη στον
106
άγιο Νικόλαο) και ο ναός που υπήρχε νότια του Όλυμπιείου. Στον Ιλισσό, ο ιωνικού ρυθμού
ναός της Αγροτέρας Αρτέμιδος μετατράπηκε σε τρίκλιτη βασιλική κι ο ναός της Δήμητρας
και της Κόρης κοντά στη νότια όχθη του σε ναό της Παναγίας με την επωνυμία Παναγιά στην
Πέτρα, όπου έγινε και νεκροταφείο. Νεκροταφεία δημιουργήθηκαν και γύρω από την
Ακρόπολη στο χώρο του ναού του Αγίου Ανδρέα και στη βασιλική του θεάτρου του
Διονύσου.
Λίγο πριν, από το μέσα του 8ου αιώνα, η Αθήνα προήχθη εκκλησιαστικά από επισκοπή σε
μητρόπολη, οπότε από τότε μέχρι τον 12ο αιώνα παρατηρήθηκε νέα δραστηριότητα στον
τομέα της ναοδομίας. Νέοι ναοί κτίστηκαν με την ίδια νοοτροπία και τεχνική, όπως ο Άγιος
Ιωάννης ο Πρόδρομος του Μαγκούτη στις βόρειες υπώρειες της Ακρόπολης, οι Άγιοι
Απόστολοι του Σολάκη στην Αρχαία Αγορά, οι Άγιοι Ασώματοι του Κεραμεικού, οι Άγιοι
Θεόδωροι, η Καπνικαρέα, η Αγία Αικατερίνη στην Πλάκα και άλλοι, όπως η Παναγία η
Γοργοεπήκοος (γνωστή ως «Μικρή Μητρόπολη» ή Άγιος Ελευθέριος). Πολλές μονές
κτίσθηκαν επίσης στο περίχωρα της πόλης σε θέσεις κατεδαφισθέντων Ελληνικών ιερών,
όπως της Καισαριανής (στη θέση ιερών της Δήμητρας και της Ειλειθυίας), του Δαφνίου (στη
θέση ιερού του Δαφναίου Απόλλωνα) κ.ά. Στην κορυφή του Λυκαβηττού κατεδαφίστηκε ο
ναός του Αγχεσμίου Διός και στη θέση του κτίστηκε ο Προφήτης Ηλίας, που αργότερα
μετατράπηκε σε Άγιο Γεώργιο.

Η Μεταμόρφωση του Σωτήρος ακριβώς κάτω από τον Παρθενώνα.

Όλη η περιοχή κάτω και γύρω από την Ακρόπολη είναι γεμάτη χριστιανικούς ναούς
κτισμένους με αρχαία υλικά. Παρά την εφαρμογή του νέου πολεοδομικού σχεδίου της πόλης
τον ιθ΄ αι. οι Βαυαροί με τους Ρωμιούς σεβάστηκαν το αλλότρια βυζαντινά κτίσματα, κι αντί
να τα απομακρύνουν προτίμησαν να τα σώσουν προβαίνοντας σε αλλαγές και παρεμβάσεις
του σχεδίου. Χαρακτηριστική είναι η περίπτωση των Εισοδίων της Θεοτόκου (Καπνικαρέας),
η οποία παρέμεινε στη μέση και χώρισε τον δρόμο στα δύο, τη σημερινή οδό Ερμού. (Στη
σύγχρονη Ελλάδα ξεναγός εξηγούσε σε ξένους, ότι ο ναός της Καπνικαρέας είναι πολύ καλά
κτισμένος με χρήση άριστου υλικού, μεταφερμένου ειδικά, ακόμα κι από την Ακρόπολη!)
Σε ελάχιστες μόνον πολύ προκλητικές περιπτώσεις κι υστέρα από τις έντονες πιέσεις των
ξένων αρχαιολογικών σχολών απομακρύνθηκαν ορισμένοι μόνο χριστιανικοί ναοί, για τη
διενέργεια αρχαιολογικών ανασκαφών και την ανάδειξη των προγενέστερων αρχαίων
κτισμάτων.

107
 Μεταμόρφωση του Σωτήρος (Κοττάκη) στην Πλάκα.

Ένας από τους πολλούς γύρω από την Ακρόπολη χριστιανικούς ναούς, που έχει κτιστεί με
αρχαία μάρμαρα.
Επί αιώνες οι χριστιανοί κατέστρεφαν τον Παρθενώνα κι έκτιζαν με τα μάρμαρά του τις
πάμπολλες χριστιανικές εκκλησίες, που υπάρχουν γύρω από τον Ιερό Βράχο. Ένας απλός
περίπατος στους χώρους γύρω από την Ακρόπολη είναι αρκετός, προκειμένου να διακρίνει με
τα ίδια του τα μάτια κι ο κάθε μή ειδικός επισκέπτης τα αρχαία μάρμαρα, που είναι
ενσωματωμένα στο πλήθος των χριστιανικών ναών, που βρίσκονται εντός των
αρχαιολογικών χώρων κάτω ακριβώς από την Ακρόπολη (Θέατρο Διονύσου, Αρχαία Αγορά
κ.λπ.), αλλά και σε όλη την περιοχή της Πλάκας.

Η Θαμμένη Ελλάδα – Γιάννης Λάζαρης

108
Η διαταγή των χριστιανών βυζαντινών αυτοκρατόρων ήταν ρητή: «ες έδαφος φέρειν» κι από
τότε (δ΄ αι. μ.Χ.) και για πολλούς αιώνες μανιασμένα πλήθη ρασοφόρων ισοπέδωναν
οτιδήποτε θύμιζε τον ωραιότερο Πολιτισμό, που γεννήθηκε ποτέ στη Γη. (σ.σ. διαβάστε τα
Aυτοκρατορικά Διατάγματα)

(Φώτο: Η Αγία Φωτεινή είναι κτισμένη με υλικά από τον παραπλεύρως

αρχαιολογικό χώρο της αρχαίας Μαντινείας. Η θεμελίωσή της έγινε από τον Μητροπολίτη
Θεόκλητο Β” το 1969 και τα εγκαίνιά της το 1978.)

Βασικός τους στόχος ήταν η Ελλάδα και οι ναοί της. Γκρέμισαν και ισοπέδωσαν όσους
ελληνικούς ναούς τούς επέτρεπαν οι ελάχιστες μεσαιωνικές τεχνικές τους γνώσεις και στη
θέση τους έκτισαν χριστιανικούς. Ολόκληρες πόλεις έχασαν την ελληνική φυσιογνωμία τους
κι απέκτησαν μορφή βυζαντινότροπη.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί η επί χιλιετίες κατοικούμενη Θεσσαλονίκη, στην
οποία δεν υπάρχει ούτε για δείγμα κατάλοιπο κάποιου αρχαίου Ελληνικού ναού αντιθέτως
όμως, υπάρχουν πάμπολλοι χριστιανικοί ναοί.
Για όσους ναούς δεν είχαν τις δυνατότητες να γκρεμίσουν, τούς κατέστρεφαν μερικώς -όσο
μπορούσαν- και τους μετέτρεπαν. Ούτε ο Παρθενώνας διέφυγε, ο οποίος μετετράπη σε
…Παναγιά Αθηνιώτισσα.
Το βιβλίο αυτό, που περιέχει εκατοντάδες έγχρωμες φωτογραφίες από ένα μεγάλο μέρος της
Ελλάδας, αποτελεί ένα φωτογραφικό οδοιπορικό των θλιβερών καταστροφών των Ελληνικών
ναών.

Συγγραφέας: Γιάννης Λάζαρης (http://freeinquiry.gr/), 200 σελίδες, 355 έγχρωμες

φωτογραφίες.

Πηγή: http://www.scribd.com/doc/17711118/Καταστροφές-Ελληνικών-Ιερών

109
 Καταστροφές αρχαίων ναών και ποιες εκκλησίες
χτίστηκαν πάνω τους. Πλήρης οδηγός

Είναι ευρύτερα γνωστό πως δίπλα ή κάτω από μία εκκλησία υπάρχουν τα ερείπια κάποιου
αρχαίου ελληνικού ναού. Σε αρκετές, μάλιστα περιπτώσεις, οι ίδιοι οι αρχαίοι ναοί έχουν
μετατραπεί σε χριστιανικές εκκλησίες.
Όποιον ιερέα κι αν ρωτήσουμε γιατί χτίστηκαν χριστιανικοί ναοί πάνω σε αρχαίους ναούς και
ιερά θα μας πει πως ήθελαν να «εξαγνίσουν» το χώρο από την «ειδωλολατρία» των
«εθνικών». Αυτό, ίσως, είναι η μισή αλήθεια.
Πιθανότερο είναι πως ήθελαν να «ελέγξουν» ή να «εκμεταλλευτούν» την δύναμη των
αρχαίων ιερών. Εξάλλου είναι γνωστό και κατά ένα μεγάλο ποσοστό επιβεβαιωμένο ότι οι
αρχαίοι ναοί ήταν ιδρυμένοι πάνω σε τόπους δύναμης, πάνω σε ειδικούς ενεργειακούς τόπους
οι οποίοι πρόφεραν ηρεμία, γαλήνη, ίαση, οριακά φαινόμενα κλπ.
Ωστόσο, η δύναμη ενός τόπου φαίνεται να «λειτουργεί» σύμφωνα με την «ηθική» αυτών που
διαμένουν εκεί. Ή για να το πω διαφορετικά: η δύναμη ενός τόπου γίνεται γόνιμη και
δημιουργική, για τον άνθρωπο, όταν αυτός που θα κατοικήσει εκεί το κάνει με σεβασμό. Τότε
ο άνθρωπος «συντονίζεται» με την δύναμη, ή έρχεται σε συνάφεια με το «θείο». Διαφορετικά
η δύναμη μένει στείρα και δεν αποδίδει. Ο τόπος μπορεί να γίνει περίτρανος και λαμπρός
αλλά η δύναμη δεν αποδίδει. Ή μάλλον αποδίδεται, διαχέεται αλλά δεν εκλαμβάνεται.
Σε όσες εκκλησίες δεν έχουν «προσαρμοστεί» δεν έχουν εναρμονιστεί στο περιβάλλον όπως
οι αρχαίοι ναοί, πάνω στους οποίους κτίστηκαν, έχουν παρατηρηθεί πολλά διαζύγια και όχι
μόνο δεν στεριώνει ο γάμος αλλά και τα παιδιά που βαφτίζονται σε τέτοια μέρη-εκκλησίες
δεν έχουν την «απαραίτητη» ή «απαιτούμενη» πνευματική και ψυχική ισορροπία.

ΚΩΔΙΚΟΠΟΙΗΣΗ ΑΡΧΑΙΩΝ ΤΟΠΩΝ & ΙΕΡΩΝ

Αν με προσοχή ερευνήσουμε τα ονόματα των εκκλησιών και των αρχαίων ιερών, θα

διαπιστώσουμε εύκολα, πως σε πληθώρα των περιπτώσεων αυτοί που ονόμασαν τις
εκκλησίες πολύ απλά αντιστοίχισαν το όνομα που ήταν αφιερωμένος ο αρχαίος ναός με τον
χριστιανικό άγιο που έχτισαν από πάνω του.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η αντικατάσταση του ονόματος αρχαίου ναού από
Δήμητρα Χθονία σε Άγιο Δημήτριο. Όπου δηλαδή υπάρχει εκκλησία του Αγίου Δημητρίου,
στο ενενήντα τις εκατό των περιπτώσεων έχει χτιστεί πάνω σε αρχαίο ναό της Δήμητρας

110
Χθονίας. Το ίδιο συμβαίνει με τα πιο πολλά εκκλησάκια του προφήτη Ηλία που έχουν
«αντικαταστήσει» τους αρχαίους ναούς του Απόλλωνα Ηλίου. Ή ακόμα και τα εκκλησάκια
του Αγίου Γεωργίου έχουν πάρει τη θέση ναών και ιερών του Δία.
Για παράδειγμα οι περισσότερες εκκλησίες του Αγίου Πέτρου είναι κωδικοί που σχετίζονται
με κάποιο «ειδικό» πέτρωμα ή ορυκτό στο υπέδαφος της εκκλησίας -πρώην αρχαίου ναού- με
κάποιο πολύτιμο, ημιπολύτιμο λίθο ή ακόμα και «μαγικό» ή «μυθικό» λίθο (συνήθως Ερμές,
Απόλλωνος Αυγιέου, ομφαλούς κλπ) τους οποίους, αν και «ειδωλολατρικής» προέλευσης η
εκκλησία τους κρατά καλά φυλαγμένους στους κόλπους της.
Οι εκκλησίες με την ονομασία Κοίμηση της Θεοτόκου κωδικοποιούν την παρέμβαση του
ιερατείου σε κάποια πύλη, είσοδο, σπηλιά κλπ που -φυσικά βρίσκεται από πάνω τους η
συγκεκριμένη εκκλησία- «κοίμισαν» δηλαδή σφράγισαν και απομόνωσαν την όποια είσοδο
από το ευρύ κοινό και τους πιστούς, συνήθως για προσωπική εκμετάλλευση ή για άλλους
λόγους.
Μια διαφορετική σημασία έχουν οι εκκλησίες Παναγία η Τρυπητή στο Αίγιο, Παναγία η
Εκατονταπυλιανή στην Πάρο, Παναγία η Παραπορταριανή στην Μύκονο, η μονή Μέγα
Σπήλαιο στα Καλάβρυτα κλπ. Όλες υποδηλώνουν πως βρίσκονται επάνω ή δίπλα σε
ανοίγματα από σπηλιές, οι οποίες ναι μεν δεν έχουν σφραγιστεί, αλλά και πάλι οι
περισσότερες δεν είναι προσβάσιμες για το κοινό.
Με σπηλιές, άλλου είδους, συνδέονται και οι εκκλησίες που έχουν το όνομα της Αγίας
Παρασκευής και που σημαίνει ότι το κτίριο βρίσκεται «παρά Εκάβης» ή σχετίζεται με το
όνομα των Καβείρων, οπότε η σύνθεση των λέξεων οδήγησε στην παραφθορά του
Παρασκευή, ή πολύ απλά συνδύασαν το όνομα αυτό με τις σπηλιές της Εκάβης ή των
Καβείρων, λόγω της ομοιότητας των ονομάτων.
Και στις δύο περιπτώσεις, η Εκάβη και οι Κάβειροι υπονοούν υποχθόνιους θεούς που
βγαίνουν από την γη, μέσα από σπηλιές, γι αυτό και στην συγκεκριμένη είσοδο ήρθε και
χτίστηκε η εκκλησία της αγίας Παρασκευής, για να εμποδίσει την έξοδό τους..

ΕΚΚΛΗΣΙΕΣ ΠΟΥ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΟΥΝ ΥΠΟΓΕΙΩΣ

Πολλές εκκλησίες, κυρίως βυζαντινές και των πρώτων χριστιανικών χρόνων έχουν χτιστεί
πάνω σε αρχαία ιερά και ναούς που αυτά είχαν πρόσβαση σε υπόγειες στοές που
επικοινωνούσαν με άλλα συστήματα στοών και έφταναν τελικά να επικοινωνούν με άλλους
ναούς ή τοποθεσίες.
Τέτοια παραδείγματα έχουμε στην εκκλησία του Αγίου Δημητρίου Θεσσαλονίκης, με το
λιγότερο τέσσερις υπόγειες διαδρομές που η μία από αυτές καταλήγει στις κατακόμβες του
Αϊ-Γιάννη του Πρόδρομου απέναντι από την Αγία Σοφία, και η άλλη στα κάστρα. Τον Άι
Γιάννη τον Πρόδομο πολλοί τον ξέρουν και ως Αι Γιάννη τον Υπόγειο.
Στην Σύρο, η ορθόδοξη εκκλησία Κοίμησης της Θεοτόκου και η οποία είναι χτισμένη πάνω
από τον αρχαίο ναό της Φρατρίας Αθηνάς, έχει ένα πολύπλοκο σύστημα στοών στα υπόγειά
του και επικοινωνεί με άλλους ορθόδοξους αλλά και καθολικούς του νησιού.

ΚΟΙΜΗΤΗΡΙΑ ΠΑΝΩ Ή ΔΙΠΛΑ ΣΕ ΑΡΧΑΙΑ ΙΕΡΑ

Είδαμε πως οι χριστιανικοί ναοί χτίστηκαν πάνω στους αρχαίους για πολλούς λόγους. Όταν
δεν τους «σκέπαζαν» με χριστιανικούς ή όταν δεν τους γκρέμιζαν εκ θεμελίων, κι όταν δεν
μπορούσαν να τους καταστρέψουν, τότε πολύ απλά τους μόλυναν. Έπρεπε να μολυνθεί το
αρχαίο ιερό, αφού δεν μπορούσαν αλλιώς οι χριστιανοί να «κλέψουν» την δύναμη του τόπου.
Ο πιο απλώς και πιο εύκολος τρόπος για να μολύνουν ήταν με την ίδρυση και τοποθέτηση
στην κατάλληλη θέση ενός νεκροταφείου, όπως εκείνο που αποκάλυψε η αρχαιολογική
σκαπάνη κολλημένο στην πλευρά ιερού ναού του Απόλλωνος στους Δελφούς ή εκείνο που
επίσης ανακαλύφθηκε στον χώρο των Ιερών στην Νεμέα.

111
ΑΓΙΟΝ ΟΡΟΣ
Στις αρχαίες πόλεις του Άθωνα λατρευόταν ο Ζευς Ομάλιος ή Φύξιος, ο Απόλλων, ο
Διόνυσος, ο Ηρακλής, ο Τιτάνας Κρείος, ο Νηρέας, η Αφροδίτη η Ουρανία, η Μορφώ, η
Άρτεμις η Αγραία και Ποτάμια, η Δήμητρα και άλλες πελασγικές και θρακικές Θεότητες.
Στην κορυφή του Άθωνα υπήρχαν πολλοί βωμοί διαφόρων θεοτήτων. Μία από τις
προσωνυμίες του Δια ήταν «Αθώος Ζεύς» επειδή υπήρχε κάποτε στην κορυφή του Άθω
άγαλμα του Δία, σήμερα βέβαια δεν υπάρχει.
Αξίζει να προσέξουμε, πως το ιερό της Αρτέμιδος αποτελούσε άβατο για τους άντρες, αλλά
όχι για όλη την χερσόνησο, όπως συμβαίνει σήμερα, παρά μόνο γύρω από το ιερό. Στο ιερό
κατοικούσαν μόνο γυναίκες, ιέρειες της θεάς, όπου και τελούσαν τα Μυστήρια της Αρτέμιδος
από ανύπανδρες γυναίκες, όχι μόνο προς τιμή της αλλά και προς τιμή του Απόλλωνα και της
Δάφνης.
Η αδελφή του Απόλλωνα, είχε ως βασίλειό της την άγρια παρθένο φύση, που δεν είχε
βεβηλωθεί από ανθρώπινο χέρι. Αυτή την έννοια έχει και η προσωνυμία της ως Αγνή και
Παρθένος. Προσωνυμίες που απέκτησε και η Παναγία για διαφορετικούς λόγους. Η Άρτεμις
είναι επίσης Θεά των τοκετών γι αυτό και την αποκαλούν Παιδοτρόφο, Εύλοχον, Ειλειθυίαν.
Για παρόμοια φροντίδα και προστασία παρακαλείται και η Παναγία από γυναίκες που
βρίσκονται σε ενδιαφέρουσα.
Κατά το πρώτο ήμισυ του 11ου αιώνα, αρχίζει να επικρατεί η ονομασία που όλοι γνωρίζουμε
σήμερα «Άγιον Όρος».

ΑΚΡΟΠΟΛΗ

Ήδη από τον 6ο μ.Χ. αιώνα ο Παρθενώνας βεβηλώνεται, ή αν θέλετε, μετατρέπεται σε

χριστιανική εκκλησία της Παρθένου Μαρίας. Το 1204, η εκκλησία αυτή μετατρέπεται σε
φράγκικη, ενώ μερικούς αιώνες μετά, ο τουρκικός ζυγός επεμβαίνει και αλλάζει το σκηνικό
σύμφωνα με τα δικά του θρησκευτικά δεδομένα. Στα 1456 ο Παρθενώνας γίνεται τούρκικο
τζαμί.
Διάφοροι χώροι της Ακρόπολης αλλάζουν και γίνονται χριστιανικοί. Για παράδειγμα μία
σπηλιά που βρίσκεται πάνω από το θέατρο μετατρέπεται και αφιερώνεται στην Παναγία την
Χρυσοσπηλιώτισα. Το Ασκληπιείο αλλάζει σε ναό των Αγίων Αναργύρων. Η Αρχαία Κρήνη,
όπως και κάθε πηγή που για τους αρχαίους -όπως και σήμερα είναι παραδεκτό - είχε
θαυματουργές ιδιότητες, αν και καθόλα «ειδωλολατρικής» έμπνευσης γίνεται Αγίασμα, για
τις ίδιες, φυσικά, ιαματικές ιδιότητες.
Απέναντι από την Ακρόπολη υπάρχει ο λόφος που βρίσκεται το αστεροσκοπείο. Παλιά
λεγόταν λόφος των Νυμφών επειδή εκεί υπήρχε ιερό τους. Στο ίδιο πιθανόν μέρος, ή πολύ
κοντά υπάρχει σήμερα ο ναός της Αγ. Φωτεινής.

ΘΗΣΕΙΟ

Μεταξύ 6ου και 8ου αιώνα σφραγίστηκε η είσοδος του πρόναου για να γίνει εκεί το Ιερό
Βήμα. Στον τοίχο του προδόμου ανοίχτηκε η κύρια είσοδος της εκκλησίας. Στην βόρεια
πλευρά ανοίχτηκε μικρή πόρτα (σήμερα είναι κλειστή με παράταιρο τρόπο). Πιθανότατα,
ανοίχτηκαν τρεις ακόμα πλάγιες πόρτες μετά το έτος 979, οπότε και έγινε η εικονογράφηση
των εξωτερικών τοίχων. Στα τέλη του 10ου ή κατά τις αρχές του 11ου αιώνα, έγινε ριζική
ανακαίνιση της εκκλησίας με δαπάνες πιθανότατα του Βυζαντινού αυτοκράτορα Βασιλείου
Β΄ του Βουλγαροκτόνου.
Κατά την περίοδο της Φραγκοκρατίας, το Θησείο μετατράπηκε σε λατινική εκκλησία. Στην
περίοδο της Τουρκοκρατίας, περιήλθε πάλι στους Έλληνες ως εκκλησία, αλλά επιτρεπόταν
μόνο μία φορά τον χρόνο, στις 23 Απριλίου του Αγίου Γεωργίου, να λειτουργούν. Το 1836 το
Θησείο γίνεται αποθήκη και μετά την απελευθέρωση από τον τουρκικό ζυγό, ξανά εκκλησία
του Αγίου Γεωργίου μέχρι το 1835, οπότε και μετατράπηκε σε προσωρινό αρχαιολογικό

112
μουσείο και αργότερα σε αποθήκη αρχαιοτήτων. Το 1936 και με απόφαση του αρχαιολογικού
συμβουλίου γκρεμίστηκαν οι μεταγενέστεροι τοίχοι με τους οποίου φρασσόταν ο πρόναος
αναστυλώθηκαν και συμπληρώθηκαν οι δύο κίονες, οι χριστιανικές τοιχογραφίες και
αγιογραφίες αφαιρέθηκαν.

ΕΚΚΛΗΣΙΕΣ ΠΑΝΩ ΣΕ ΑΡΧΑΙΑ ΙΕΡΑ

Στην Αθήνα και στην οδό Μητροπόλεως έξω από το Υπουργείο Παιδείας και
Θρησκευμάτων υπάρχει το εκκλησάκι της Αγίας Δύναμης. Αν και μικρό κάτω από την
εκκλησία υπάρχουν μεγάλα υπόγεια με στοές που οδηγούν σε διάφορες κατευθύνσεις. Η
Αγία Δύναμη είναι χτισμένη πάνω σε αρχαίο ιερό των Ιλισιάδων Μουσών.
Στον ίδιο δρόμο, λίγο πιο πέρα και κάτω από την Μητρόπολη των Αθηνών, ή πολύ κοντά της,
βρισκόταν ο ναός της Υπερβόρειας Ειλείθυιας προστάτιδας του τοκετού. Η Ειλείθυια είχε
ταξιδέψει στην Δήλο για να βοηθήσει την Λητώ, μητέρα του Απόλλωνα και της Αρτέμιδος,
για να γεννήσει. Είναι γνωστή και ως Άρτεμις Ειλείθυια.
Στην οδό Ευριπίδους υπάρχει το εκκλησάκι του Αϊ-Γιάννη του Πρόδρομου, γνωστό και ως Αϊ
Γιάννη της Κολώνας, διότι μέσα στην εκκλησία, στον χώρο του ιερού και στο αριστερό του
μέρος υπάρχει αρχαίος κορινθιακός κίονας, ο οποίος βγαίνει πάνω από τα κεραμίδια της
εκκλησίας. Στην βάση της κολόνας, οι παλιοί Αθηναίοι έδεναν πολύχρωμα νήματα και
κορδέλες, για να γιατρέψει ο Άι-Γιάννης τις αρρώστιες τους. Πρόκειται για ένα εντελώς
αρχαίο «ειδωλολατρικό» συνήθειο που έκαναν σε αντίστοιχα μέρη για να ζητήσουν
προστασία από τον Απόλλωνα Αυγιέα.
Λίγο πιο πέρα από τις Στήλες του Ολυμπίου Διός, υπάρχει ένα κοίλωμα που στην παλιότερη
Αθήνα ήταν γνωστό ως Βατραχονήσι. Εκεί που βρίσκεται σήμερα το εκκλησάκι της Αγίας
Φωτεινής, υπήρχε βωμός των Ιλισιάδων. Από εκεί περνούσε ο ποταμός Ιλισός, όπου και η
Κρήνη Καλλιρρόη, πηγή που έπαιρναν νερό οι αρχαίες Αθηναίες κόρες για να
χρησιμοποιήσουν στις τελετές του γάμου.
Στο αρχαίο νεκροταφείο του Κεραμεικού, επί της οδού Πειραιώς και Ιεράς Οδού, υπάρχει η
εκκλησία της Αγίας Τριάδος που βρίσκεται μέσα στον αρχαιολογικό χώρο.
Αν ακολουθήσουμε την Ιερά Οδό από τον Κεραμεικό στα τέσσερα περίπου χιλιόμετρα θα
συναντήσουμε ένα εκκλησάκι. του Αγ. Σάββα. Εκεί, σύμφωνα με διάφορες ιστορικές πηγές,
επιγραφές και άλλες, υπήρχε μία ιερή συκιά. Αυτό, βέβαια, μας το επιβεβαιώνει και ο
Παυσανίας: «Υπάρχει επίσης βωμός του Ζεφύρου και ιερό της Δήμητρας και της Κόρης,
όπου τιμώνται μαζί και η Αθηνά και ο Ποσειδών. Στο μέρος αυτό λένε πως ο Φύταλος είχε
δεχτεί στο σπίτι του τη Δήμητρα και πως η θεά τους έδωσε σ αντάλλαγμα (σ.τσ. για πρώτη
φορά) το οπωροφόρο δέντρο της συκιάς.»
Ακολουθώντας τον ίδιο δρόμο της Ιεράς Οδού, φτάνουμε στο Δαφνί, ο ναός της Παναγίας
είναι χτισμένος πάνω στα ερείπια του ελληνικού ναού του Απόλλωνος Δαφναίου.
Στην Ελευσίνα υπάρχει η εκκλησία του Αγίου Ζαχαρία, η οποία είναι χτισμένη ακριβώς πάνω
στα ερείπια βυζαντινής που και αυτή είχε χτιστεί ακριβώς πάνω στα ερείπια του αρχαίου
ναού του Τριπτόλεμου. Εκεί κοντά άλλωστε βρέθηκε και το γνωστό ανάγλυφο με την
Δήμητρα και την Κόρη που δίνουν στον Τριπτόλεμο τον καρπό του σίτου. Αλλά και στο
αρχαίο τελεστήριο της Ελευσίνας έχει χτιστεί το βυζαντινό ναίδριο της Παναγίας.
Η μονή Καισαριανής και η μονή Αστερίου είναι χτισμένες πάνω σε αρχαίους ναούς και ιερά
της Αρτέμιδος και των Καβείρων αντίστοιχα. Η μονή της Καισαριανής είναι του 10ου αιώνα
και χτίστηκε πάνω σε παλαιότερη του 4ου μ.Χ. Η της Καισαριανής και Αστερίου
επικοινωνούν μεταξύ τους με υπόγειες στοές καθώς και με άλλα υπόγεια μονοπάτια που
οδηγούν σε άλλες αρχαίες ιερές τοποθεσίες.
Στο Μαρούσι, υπάρχει ένα εκκλησάκι ο Αι-Γιάννης, του 15ου αιώνα και ο οποίος έχει χτιστεί
πάνω στα θεμέλια του προϋπάρχοντος αρχαίου ελληνικού ναού της Αρτέμιδος Αμαρυσίας.

113
Στην Άνω Γλυφάδα, έξω από την Αθήνα, υπάρχει η εκκλησία του Αγίου Ιωάννη του Κόρακα,
ο οποίος είναι χτισμένος πάνω σε αρχαίο ναό του Απόλλωνα. Αξίζει να τον επισκεφτείτε και
να δείτε το εσωτερικό της εκκλησίας καθώς «κρύβει» πολλά από τον αρχαίο ναό.
Στην ευρύτερη περιοχή της Αττικής, υπάρχει η γνωστή σπηλιά της Πεντέλης που κατά τους
αρχαίους θεωρούνταν «Αιπόλειο του Πανός» ή αλλιώς «Παναιπόλειο», δηλαδή ο Πόλος του
Πάνα ή του Παντός. Τα διάφορα «υπερφυσικά» φαινόμενα στο σπήλαιο αλλά και στην γύρω
περιοχή «δίνουν και παίρνουν» όπως και οι διάφορες θεωρίες γι αυτά. Ο τόπος εκεί φαίνεται
να έχει κάποια ιδιαίτερη ενέργεια. Για τους λόγους αυτούς, προφανώς, αναγέρθηκε μικρή
εκκλησία προκειμένου να «εξαγνίσει» τον τόπο ή να οικειοποιηθεί την ενέργεια της περιοχής.
Πεντέλη, άλλωστε, σύμφωνα με μία σύγχρονη εκτίμηση σημαίνει «Πύλη εν τω τέλη».
Κοντά στον Μαραθώνα υπάρχει η Μονή Βρανά. Είναι χτισμένη στο αρχαίο ιερό Δήμητρος
Χθονίας. Μάλιστα, εκεί υπάρχει και κάτι το ιδιαίτερα χαρακτηριστικό. Η μονή είναι
«εντοιχισμένη» σε μία σπηλιά, -σφραγίζοντας έτσι την πρόσβαση- από ορισμένο ύψος της
οποίας στάζει μύρο. Το μύρο αυτό, βέβαια, είναι πλέον «άγιο» και «ιερό», αφού σε κανέναν
από τους επισκέπτες και τους πιστούς, δεν πάει το μυαλό ότι το «αγιασμένο» αυτό μύρο
προϋπήρχε της εκκλησίας, από τα «ειδωλολατρικά» χρόνια. Ανάλογο φαινόμενο υπάρχει σε
αρκετές εκκλησίες όπως στην Αγία Παρασκευή Τεμπών.
Ας περάσουμε τώρα στην Πελοπόννησο και την αρχαία πόλη της Σικυώνας. Εκεί θα
συναντήσουμε μία Φράγκικη εκκλησία του Ζαρακά, η οποία είναι χτισμένη ακριβώς δίπλα
σε ναό της Αρτέμιδος.
Στην αρχαία πόλη Βούρα της ΒΔ Πελοποννήσου, στη σημερινή θέση Τρουπιά όπου
βρίσκεται το μετόχι της μονής του Άγιου Σπηλαίου υπήρχε ιερό και μαντείο του Ηρακλή.
Βρισκόταν μέσα στο σπήλαιο, όπου φυσικά και το άγαλμα του Ήρωα.
Η Παναγία η Χελιδονού στην Τράπεζα της παραλιακής Αχαίας είναι χτισμένη στα ερείπια
αρχαίου ναού αφιερωμένου στην Γαία.
Το απόμερο γραφικό ερημοκλήσι της Οσιοπαρθενομάρτυρος Θεοδώρας της Πελοποννησίας,
με την θαυμαστή, σαν από εξωτικό παραμύθι, δασοσκέπαστη οροφή της, στους πρόποδες του
Τετραγίου όρους, τέσσερα περίπου χλμ. από το χωριό Βάστα Μεγαλοπόλεως και σε
υψόμετρο περί τα 860μ. Ενδέχεται να ανεγέρθη στα ερείπια ναού του τραγοπόδαρου
αρχαίου θεού Πάνα -του σατανά κατά τους χριστιανούς. Χάλκινα αγαλματίδια που βρέθηκαν
εκεί προ δεκαετιών ενισχύουν, χωρίς να επιβεβαιώνουν την εικασία αυτή.
Η εκκλησία όπου παντρεύτηκε ο ήρωας της επανάστασης Θεόδωρος Κολοκοτρώνης στο
χωριό Ζαρούχλα Αχαίας είναι χτισμένος επάνω στον ναό Καταθεσίου Αρτέμιδος.
Το γνωστό Ποντικόκαστρο είναι και αυτό χτισμένο πάνω σε αρχαίο ναό της Αρούρας
Αρτέμιδος, όπου από κάτω υπάρχουν υπόγειες αρχαίες στοές και περάσματα.
Από το να γίνει εκκλησία δεν γλίτωσε ούτε το εργαστήριο του Φειδία, στο οποίο φιλοτέχνησε
το περίφημο χρυσελεφάντινο άγαλμα του Δία, ενός από τα 7 θαύματα του αρχαίου κόσμου.
Πολύ παράξενο, κατά την άποψη του γράφοντα, που ένα απλό εργαστήρι, το οποίο δεν
υπήρξε ούτε ιερό, ούτε λατρευτικός τόπος, ούτε κάτι άλλο, να γίνει εκκλησία. Στα ερείπια
του εργαστηρίου χτίστηκε μια μεγάλη βυζαντινή εκκλησία από τον Θεοδόσιο τον Β΄.
Φτάνοντας στο Άργος, θα συναντήσουμε στους πρόποδες της κορυφής Ασπίδας το
εκκλησάκι του Αγίου Ηλία. Είναι χτισμένο στα ερείπια του ιερού του Απόλλωνα και της
Αθηνάς, που ήταν και μαντείο.
Στο Ελληνικό θα συναντήσουμε τα απομεινάρια μίας πυραμίδας, από τις ελάχιστες που έχουν
διατηρηθεί σχεδόν (ο θεός να το κάνει αυτό το «σχεδόν») σε ακέραια κατάσταση. Μερικά
μέτρα δίπλα της υπάρχει μία εκκλησία. Κι όμως ο τόπος δεν ήταν ιερός. Ηπυραμίδα αυτή
αποτελούσε κατά πάσα πιθανότητα φρυκτωρία. Τι λόγους είχε να χτιστεί εκεί εκκλησία;
Το ίδιο μπορούμε να αναρωτηθούμε για την εκκλησία της Επισκοπής η οποία βρίσκεται στο
κοίλο του αρχαίου θεάτρου της Τεγέας.
Η αρχαία Τεγέα συνορεύει με την αρχαία Μαντίνεια στον αρχαιολογικό χώρο της οποίας
υπάρχει η εκκλησία της Αγίας Φωτεινής. Η εκκλησία αυτή είναι η παράξενη εκδοχή
αρχιτεκτονικής χριστιανικού οικοδομήματος. Σε τίποτα δεν θυμίζει εκκλησία. Αυτό που είναι

114
βέβαιο είναι πως βρίσκεται χτισμένη στα θεμέλια του ναού της Αρτέμιδος και χτίστηκε
αποκλειστικά από τα αρχαία αυτά οικοδομικά υλικά, καθώς από τα αιγυπτιακά Σεραπεία της
περιοχής και επίσης από ένα ναίσκο της θεάς Ήρας.
Το εκκλησάκι της Παναγίας της Ραχιώτισας στην Φλιούντα, είναι και αυτό χτισμένο επάνω
στο αρχαίο Ασκληπιείο.
Στην αρχαία Τροιζήνα υπήρχε ναός της Αφροδίτης Κατασκοπίας εκεί που σήμερα βρίσκεται
η εκκλησία της Επισκοπής.
Στον Ταύγετο και στην αρχαία πόλη Βρυσέαι υπήρχε ναός και άγαλμα του Διονύσουστο
ύπαιθρο και πηγή. Σήμερα υπάρχει εκκλησία. Στην ίδια περιοχή υπάρχει και εκκλησάκι του
προφήτη Ηλία για το οποίο υπάρχει η παράδοση ότι: «μετά από τάμα πιστού, οι εργάτες
προσπάθησαν να κτίσουν το εκκλησάκι στην απέναντι κορφή, αλλά τα υλικά το βράδυ
εξαφανίζονταν και τα έβρισκαν την επομένη, στη ψηλότερη κορφή όπου τελικά
κατασκευάστηκε». Παράξενο που το τάμα του πιστού δεν «έπιασε» και το εκκλησάκι ήθελε
να χτιστεί σε εκείνη την κορυφή του Ταύγετου, όπου βρισκόταν η ιερή τοποθεσία του Ήλιου
ή του Απόλλωνα.
Σε Μεσσηνιακό βουνό πάνω από το χωριό Παλαιό Λουτρό, συναντούμε στη σπηλιά του
Κουφιέρου το εκκλησάκι των Αγίων Αναργύρων. Εκεί υπήρχε αρχαιότατος ναός από τον
οποίο δεν σώζεται τίποτα, για να μας τον θυμίζει, έστω και ονομαστικά.
Σε δρακόσπιτο της Όχης, στην Εύβοια, υπήρχε παλιά ιερό της Ουράνιας Αφροδίτης. Δίπλα
υπήρχε και η Ελαιατική Σχολή που μετατράπηκε σε χριστιανικό φροντιστήριο με το όνομα
Μονή των Ομολογητών.
Στην κεντρική Ελλάδα, στην Αγ. Μαρίνα Βοιωτίας αν αναζητήσουμε θα βρούμε την
εκκλησία του Αγίου Βλάσιου, ο οποίος είναι χτισμένος πάνω σε αρχαίο ιερό του Πανοπέα, ο
οποίος, σημειώστε έφτιαχνε ανθρώπους από πυλό. Σήμερα η ίδια περιοχή είναι γνωστή από
αναφορές για εμφανίσεις ΑΤΙΑ. Πως να μην χτιστεί εκεί μία εκκλησία να εξαγνίσει τον
χώρο!
Μεταξύ Κάστρου και Ορχομενού, στο χωριό Παύλο και στην αρχαία Υηττό το εκκλησάκι
του Αγίου Αθανασίου στην κορυφή του λόφου αντικαθιστά ναό του Ηρακλή, από το ίδιο
αρχαίο υλικό. Μάλιστα η Αγία τράπεζα έχει το εξής παράδοξο: ήταν αφιερωμένη στον
ρωμαίο αυτοκράτορα Σεπτίμο Σεβήρο. Ο Άγιος Νικόλαος ήταν Ασκληπιείο κάτι που
επιβεβαιώνεται και από την ενεπίγραφη πλάκα.
Έξω από τον Ορχομενό, ήταν ο τάφος του Ησιόδου, ο ναός του Βάκχου, μα κυρίως και πάνω
από όλα βρισκόταν ο ναός των Χαρίτων, αφιερωμένος στις Τρεις Χάριτες, τις οποίες
τιμούσες οι Ορχομένιοι με τα Χαριτήσια, γιορτές που περιλάμβαναν μουσικούς αγώνες,
στους οποίους έπαιρναν μέρος αοιδοί και ποιητές από όλη την Ελλάδα. Στην θέση του ναού
και κατασκευασμένη από το ίδιο αρχαίο οικοδομικό υλικό χτίστηκε η βασιλική της μονής της
Κοιμήσεως της Θεοτόκου, του 874.
Στην Λαμία, αν επισκεφτούμε το κάστρο Αφανός θα διαπιστώσουμε ή θα μάθουμε πως έχει
χτιστεί πάνω από το ναό Δήμητρας Χθονίας. Αυτό που έχει ιδιαίτερη σημασία είναι πως
επικοινωνεί υπογείως με το απέναντι βουνό στο οποίο υπάρχει η εκκλησία του Αγίου Λουκά,
η οποία και αυτή είναι χτισμένη σε αρχαίο ιερό ναό.
Ο ναός των Παμμεγίστων Ταξιαρχών και Αγίων Πάντων, προστάτες των πανέμορφων και
ολοπράσινων Μηλιών Πηλίου. Στην ίδια θέση που βρίσκεται σήμερα ο ναός, υπήρχε βωμός
και ιερό του αρχαίου Ερμή, επίσης ψυχοπομπού ο οποίος λατρευόταν και ως κήρυκας. Το
ίδιο ψυχοπομποί είναι και οι Μιχαήλ και ο αγγελιοφόρος Γαβριήλ στους οποίους αφιερώθηκε
ο ναός, σαν συνέχεια της παλιάς θρησκείας, αλλά που στην ουσία η αντικατάσταση αυτή
δήλωνε τη νίκη του «Ενός και Αληθινού Θεού», ο οποίος απέτασσε τα φαντάσματα των
ειδώλων και του παγανισμού.
Στον Όλυμπο είναι εμφανές και προφανές ότι εκκλησάκια όπως π.χ. του πρ. Ηλία ή το
εκκλησάκι της Αγίας Κόρης είναι χτισμένο σε αρχαίο ναό. Το πρώτο αντικαθιστά τον Βωμό
του Διός και το δεύτερο ναό της Κόρης της Δήμητρας, Περσεφόνης, ή ενδεχομένως και της
Αρτέμιδος καθώς και αυτή ήταν Παρθένος και προστάτης της αμόλυντης Φύσης.

115
Στους πρόποδες του Παγγαίου, θα βρούμε ένα εκκλησάκι της Αγίας Μαρίνας. Απ έξω
υπάρχει μία ορθογώνια παραλληλόγραμμη πέτρα που ονομάζεται «η πέτρα του Απόλλωνα».
Η πέτρα αυτή ανήκει στον Απόλλωνα Αυγιέα, όπου οι αρχαίοι και κάποιοι σημερινοί, αλλά
παλιοί Έλληνες έκαναν σπονδές με λάδι, τη στόλιζαν με πολύχρωμες ταινίες, για να τους
προστατεύει.
Στο κέντρο της Έδεσσας θα δούμε τον ναό της Κοιμήσεως της Θεοτόκου. Χωρίς μεγάλη
προσπάθεια θα διακρίνουμε κιονόκρανα που παλιά ανήκαν σε ιερό του Υψίστου Δία, πάνω
στον οποίο άλλωστε χτίστηκε η κατοπινή εκκλησία.
Βορειότερα θα συναντήσουμε την πασίγνωστη εκκλησία της Αγίας Σοφίας. Αυτό που δεν
είναι γνωστό είναι πως ο αυτοκράτορας Θεοδόσιος τον ναό του Ήλιου μετασκεύασε σε
ξενώνα της Αγίας Σοφίας. Παρενθετικά αξίζει να πούμε πως ο ίδιος έκανε το ναό της
Άρτεμης εκτροφείο μεταξοσκώληκων ενώ τον ναό της Αφροδίτης μετέτρεψε σε πορνείο.
Ο ίδιος δεν στάθηκε σε αυτές μόνο τις αλλαγές. Η γνωστή Ροτόντα, που ονομάστηκε στις
μέρες μας έτσι λόγω του κυκλικού της σχήματος, ήταν ναός των Καβείρων. Με διαταγή του,
γίνεται και αυτός χριστιανική εκκλησία με την ονομασία Ναός των Ασωμάτων (ή) και Ναός
των Αγίων Αγγέλων. Βέβαια, έχει και ένα τρίτο όνομα -σαν τους λωποδύτες- το οποίο είναι
Άγιος Γεώργιος. Ο ναός των Καβείρων κατά τον τουρκικό ζυγό έγινε το Ορτάτς-Σουλτάν-
Οσμάν-Τζαμί.
Η εκκλησία Αχειροποίητος, στην Θεσσαλονίκη, έχει και αυτή χτιστεί στα θεμέλια αρχαίου
ναού και συγκεκριμένα της Αφροδίτης. Στα χρόνια κατοχής από τους Τούρκους, η
Αχειροποίητος μετατρέπεται με την σειρά της σε τζαμί.
Παρενθετικά αξίζει να σημειώσουμε ή να επισκεφτούμε τους Κήπους του Πασά, στην
Θεσσαλονίκη. Είναι και αυτοί χτισμένοι στα αρχαία ερείπια ενός αρχαίου ιερού της
Αφροδίτης.
Στο Βελούχι της Ευρυτανίας, αν αναζητήσουμε θα βρούμε τον εγκαταλειμμένο ναό της
Μεταμορφώσεως του Σωτήρος. Έχει χτιστεί πάνω σε παλαιότερο χριστιανικό ναό, κι αυτός
πάνω σε αρχαίο ναό του Διονύσου.
Τα θεραπευτικά αρχαία λουτρά, της αρχαίας Τραϊανούπολης, στην Θράκη, συνοδεύονται από
την εκκλησία της μαρτυρικής Αγίας Γλυκερίας.
Αλλά ούτε και οι αρχαίοι ναοί και τα ιερά στα νησιά μας έχουν μείνει χωρίς την συντροφιά
μίας εκκλησίας, από πάνω ή δίπλα τους.
Ο ναός του Αγίου Γεωργίου μέσα στο Παλαιό Φρούριο της Κέρκυρας, χωρητικότητας 4000
ατόμων περίπου. Ανεγέρθηκε το 1840 από Αγγλικανούς και το 1865 μετατρέπεται σε
ορθόδοξη εκκλησία, ενώ από το 1956 περνάει στην λήθη. Στη θέση του υπήρχε ναός ή
βωμός, πιθανότατα του Δία.
Στα βόρεια της Κέρκυρας, στην Κασσιόπη, ο σημερινό ναός της Παναγίας που υπάρχει εκεί
έχει χτιστεί πάνω ακριβώς από τον αρχαίο ναό του Δία. Επίσης στην Παλαιοκαστρίτσα όπου
υπάρχει το βυζαντινό μοναστήρι της Παναγιάς, θεωρείται από αρχαιολόγους ότι κάπου από
κάτω του ή στην ίδια περιοχή βρίσκεται το ανάκτορο του βασιλιά Αλκίνοου. Ποιος, όμως,
τολμάει να «σηκώσει» το μοναστήρι και να κάνει ανασκαφές;
Στο ίδιο νησί η βασιλική της Παλαιόπολης, η Αγία Κερκύρα, είναι το παλαιότερο χριστιανικό
μνημείο του νησιού (5ος αι.). Σήμερα παραμένει ερειπωμένο από τους Βομβαρδισμούς του
Β΄ Π.Π. Στο κτίσμα έχουν χρησιμοποιηθεί μέρη και υλικά από το δωρικό ναό
της Αρτέμιδος (580 π.Χ.) που έχει ανακαλυφθεί εκεί, δίπλα στη Μονή των Αγίων
Θεοδώρων.
Στο Νυδρί της Λευκάδας, θα βρούμε μία πυραμίδα και δίπλα της ένα εκκλησάκι.
Στην Σαλαμίνα, αυτοί που έχτισαν την Μονή Φανερωμένης, έκαναν το παν για να θάψουν
από κάτω της αρχαίο ναό. Τα κατάφεραν τόσο καλά που δεν είμαστε σε θέση να πούμε σε
ποιόν ήταν αφιερωμένος.

116
Στο νησάκι Κρανάη, σημερινό Μαραθωνήσι που βρίσκεται στον Λακωνικό κόλπο υπάρχουν
ερείπια του ναού της Αφροδίτης Μιγωνίτιδως, και αναγερμένο στη θέση του την σημερινή
εκκλησία του Αγίου Γεωργίου.
Στα Κύθηρα, πάλι, αρκετές εκκλησίες είναι χτισμένες πάνω σε αρχαίους ναούς και ιερά, αλλά
αρκετές από αυτές για λόγους που δεν γνωρίζουμε παραμένουν κλειστές για τους επισκέπτες.
Πάτμος, ο λαξεμένος βράχος Καλλικατσού, στους πρόποδες του οποίου και μέσα στην
θάλασσα υπάρχουν τα θεμέλια μικρής εκκλησίας της Παναγίας της Φυλαττομένης. Εκεί
υπήρχε ναός της Αναδυομένης Αφροδίτης ή της Σελήνης.
Στην Ρόδο στον ναό των Ιπποτών, που ήταν αφιερωμένος στον Άγιο Ιωάννη του Κολοσσού,
έχουν βρεθεί επιγραφές που υποδεικνύουν ή μαρτυρούν έμμεσα για ένα ιερό ή ναό του θεού
Ήλιου. Στο ίδιο σημείο ήταν, κατά πάσα, πιθανότητα τοποθετημένο ένα από τα επτά θαύματα
του κόσμου, ο Κολοσσός της Ρόδου, ο οποίος ήταν αφιερωμένος στον θεό Ήλιο.

ΕΚΚΛΗΣΙΕΣ ΠΑΝΩ ΣΕ ΑΡΧΑΙΑ ΜΑΝΤΕΙΑ

Παρόμοια χριστιανική αντιμετώπιση είχε και το Τροφώνιο μαντείο, καθώς χρειάστηκαν δύο
εκκλησίες για να «καλύψουν» την «ειδωλολατρική» εμβέλεια του χώρου. Σήμερα θα δούμε
μία διώροφη εκκλησία εκεί. Ο πρώτος όροφος που βρίσκεται και στην επιφάνεια είναι ο ναός
της Αγίας Σοφίας. Η δεύτερη εκκλησία βρίσκεται στο υπόγειο της πρώτης, δηλαδή μέσα στο
σπήλαιο που από το έδαφος μπορούσε να κατέβει ο χρηστηριαζόμενος. Η υπόγεια αυτή
εκκλησία είναι της Αγ. Βαρβάρας.
Στο μαντείο του Αχέροντα έχει ιδρυθεί βυζαντινός ναός και χριστιανικό νεκροταφείο, για να
μολυνθεί η περιοχή, το οποίο όμως μεταφέρθηκε κατά τις ανασκαφές, ενώ η μονή και η
εκκλησία διατηρήθηκαν.
Στο Νεκρομαντείο Ταινάρου, θα δούμε σήμερα τον ναό του Ασωμάτου. Αν παρατηρήσουμε
καλύτερα θα δούμε πως είναι χτισμένος με τα οικοδομικά υλικά κάποιου αρχαίου κτίσματος,
τα οποία σαφώς προδίδουν την ύπαρξη ιερού αρχαίου, που δεν ήταν άλλος από τον ναό του
Ποσειδώνα, όπως μας λένε και οι πηγές.
Η κρήνη της Κασταλίας, στους Δελφούς, είχε μετατραπεί και αυτή σε ένα μικρό εκκλησάκι,
που όμως προς έκπληξη των ευσεβών χριστιανών, χρειάστηκε να γκρεμιστεί από την
αρχαιολογική σκαπάνη.
Ο παλαιός ναός του Αγ. Ανδρέα προστάτη της Πάτρας, είναι χτισμένος επάνω σε ολόκληρο
το μαντείο της Δήμητρας και της θεάς Γης. Το νερό της πηγής στα τότε χρόνια θεωρούνταν
αλάθητο στην διάγνωση των νόσων, σήμερα θεωρείται «αγίασμα»
Στο μαντείο Δειραδιώτου Απόλλωνος, είχε και εκεί ο βωμός καλυφθεί με χριστιανική
εκκλησία, της οποίας υπάρχουν ερείπια σήμερα.
Στο μαντείο Διδύμων ή αλλιώς Μαντείο των Βραγχιδών, κοντά στη Μίλητο, υπάρχει η
χριστιανική εκκλησία στο όνομα του Ιωάννη του Θεολόγου.
Δίπλα στο μαντείο Πτώου Απόλλωνος, έχει χτιστεί η χριστιανική Μονή της Οσίας Πελαγίας.
Στην γενέτειρα πατρίδα του Πυθαγόρα, στην Σάμο και κοντά στο Πυθαγόρειο υπάρχει ένα
σπήλαιο που πριν ακόμα από την εποχή του φιλόσοφου λειτουργούσε ως Μαντείο από την
βαθύτατη αρχαιότητα. Η ιέρεια που χρησμοδοτούσε ταυτίζεται με την Ιεροφίλη των Δελφών.
Σήμερα στον χώρο αυτό υπάρχει η εκκλησία Παναγία η Σπηλιανή, η Καληαρμένισσα, ενώ
έξω από το σπήλαιο και κολλητά στην είσοδό του υπάρχει μία ακόμα εκκλησία του Αγ.
Γεωργίου, λες και υπήρχε ιδιαίτερος λόγος να εξασφαλιστεί με δύο χριστιανικούς ναούς ο
«εξαγνισμός» του χώρου.
Τον χώρο του μαντείο Ισμηνίου Απόλλωνος, μολύνει σήμερα το κοιμητήριο του Αγ. Λουκά.
Το ίδιο συμβαίνει και στο Μαντείο Αμφικλείας από το παρακείμενο κοιμητήριο.
Και η καταγραφή των εκκλησιών που έχουν χτιστεί επάνω σε μαντεία, αρχαίους ναούς και
ιερά δεν τελειώνει.

Πηγή: http://eineken.pblogs.gr

117
 Θεοδοσιανός κώδικας (κατά ελλήνων)!

«Αυτά τα άτομα που έχουν μολυνθεί από την ψευδή πίστη των ειδωλολατρών ή έχουν
συμμετάσχει στις εγκληματικές ειδωλολατρικές τελέσεις, δηλαδή οι Εθνικοί, δεν θα γίνονται
δεκτοί στην υπηρεσία Μας και δεν θα τιμούνται με διοικητικά ή δικαστικά αξιώματα».
(316 μ.κ.ε. Αυτοκράτορες Ονώριος και Θεοδόσιος «Προς Αυρηλιανό, Έπαρχο Πραιτωρίου»,
Θεοδοσιανός Κώδιξ, 10. 21)

«Ας σταματήσει η ψευδής πίστη και ας καταργηθεί η παραφροσύνη των θυσιών. Γιατί αν
κάποιος, παραβιάζοντας το νόμο του Θείου Αυτοκράτορα, του πατέρα μας, και την εντολή
της Ευσπλαχνίας μας, τολμήσει να τελέσει θυσίες, θα τιμωρηθεί παρ’ αυτά με την επιβολή
της ποινής που του ταιριάζει».
(341 μ.κ.ε. Κώνστας (γιος του Μ. Κωνσταντίνου), «Προς Μαδαλιανόν, Βοηθό Έπαρχο
Διοικήσεως», Θεοδοσιανός Κώδιξ, 16, 10, 2)

«Αν και η ψευδής πίστη έχει ξεριζωθεί, επιθυμούμε οι Ναοί που ευρίσκονται εκτός των
τειχών της πόλεως να παραμείνουν άθικτοι. Γιατί καθώς κάποια αθλητικά παιγνίδια ή
αγωνίσματα σχετίζονται με τους Ναούς, δεν πρέπει να τους εξαφανίσουμε αφού σε αυτούς
οφείλεται η τέλεση εορτών που διασκεδάζουν τον λαό της Ρώμης».
(346 μ.κ.ε. Κοινό έδικτο του Κωνσταντίου και του Κώνσταντος «Προς Κατουλλίνον, Έπαρχο
της Πόλεως», Θεοδοσιανός Κώδιξ 16, 10, 3).

«Να κλείσουν αμέσως σε όλους τους τόπους και τις πόλεις οι Εθνικοί Ναοί και ν’
απαγορευθεί η είσοδος σε αυτούς, ώστε να μην μπορούν οι άθλιοι ν’ ανοσιουργήσουν.
Θέλουμε επίσης να απέχουν όλοι από τις θυσίες. Αν όμως κάποιος διαπράξει αυτό το
αδίκημα, θα τιμωρηθεί με αποκεφαλισμό. Διατάσσουμε επίσης να περιέρχεται στο
αυτοκρατορικό ταμείο η περιουσία αυτών που θα θανατώνονται. Η ίδια ποινή θα επιβάλλεται
και στους διοικητές των επαρχιών που θ’ αμελήσουν να τιμωρήσουν τέτοια αδικήματα».
(356 μ.κ.ε. Κοινό έδικτο του Κωνσταντίου και του Κώνσταντος, «Προς τον Φλάβιο Ταύρο,
Έπαρχο του Πραιτωρίου», Θεοδοσιανός Κώδιξ, 16, 10, 4)

«Αν κάποιος παράφρων ή ιερόσυλος επιδοθεί στις απαγορευμένες θυσίες, ασχέτως αν είναι
ημερήσιες ή νυκτερινές, αν αναζητήσει συμβουλές γι’ αβέβαια ζητήματα και αν υποθέσει ότι
πρέπει να χρησιμοποιήσει ή να επισκεφθεί κάποιον Ναό για να διαπράξει αυτά τα εγκλήματα,
να γνωρίζει ότι θα τιμωρηθεί με θανάτωση και κατάσχεση της περιουσίας του, διότι εμείς με
τις δίκαιες αποφάσεις μας έχουμε ορίσει ο Θεός να λατρεύεται με αγνές προσευχές και όχι να
εξευτελίζεται με βέβηλα άσματα».
(381 μ.κ.ε. Αυτοκράτορες Γρατιανός, Βαλεντινιανός και Θεοδόσιος, εκδίδουν έδικτο «Προς
Φλόρον, Έπαρχο του Πραιτωρίου Ανατολής», Θεοδοσιανός Κώδιξ, 16, 10, 7)

118
«Δεν θα μολυνθεί κανείς με θυσίες και δεν θα σφάξει αθώο ζώο. Κανείς δεν θα πλησιάσει τα
ιερά ή τους ναούς, ούτε και θα τιμήσει εικόνες κατασκευασμένες από ανθρώπινα χέρια, διότι
θα είναι ένοχος με βάση τους ανθρώπινους και θείους νόμους. Και οι δικαστές ακόμη
δεσμεύονται απ’ αυτούς τους νόμους και αν κάποιος απ’ αυτούς συμμετάσχει σε
ειδωλολατρικές τελετές, περνώντας σε κατώφλι ναού με σκοπό την λατρεία, οπουδήποτε κι
αν συμβεί -σε πόλη ή στην διάρκεια ταξιδιού-, θα πληρώσει αμέσως δεκαπέντε χρυσές λίβρες
και το προσωπικό του θα πληρώσει ένα ανάλογο ποσό, εκτός κι αν αντισταθούν στο δικαστή
και τον καταγγείλουν αμέσως δημοσίως. Όσοι είναι αξιωματούχοι, ή ηγεμόνες θα πληρώνουν
πρόστιμο τεσσάρων χρυσών λιβρών και ανάλογο ποσό οι σύνοδοί του».
(391 μ.κ.ε. Αυτοκράτορες Γρατιανός, Βαλεντινιανός και Θεοδόσιος «Προς Αλβίνο, Έπαρχο
Πραιτωρίου», Θεοδοσιανός Κώδιξ, 10, 10 )

«Κανείς δεν επιτρέπεται να θυσιάζει, να περιφέρεται στους Ναούς ή ν’ αποδίδει εκεί τιμές.
Όλοι ν’ αποδεχθούν ότι ο νόμος μας τους απαγορεύει την άνομο είσοδό τους στους Ναούς,
ώστε αν κάποιος πράξει κάτι σχετικό με θεούς ή τελετές, παραβαίνοντας την απαγόρευση
αυτή, δεν θα αποφύγει την τιμωρία, ούτε θα τύχει ελέους από τις αρχές».
(16 Ιουνίου 391 μ.κ.ε. Αυτοκρατορικό έδικτο «Προς Ευάγριο, Αυτοκρατορικό Έπαρχο και
Ρωμανό, Αυτοκρατορικό Επιτετραμμένο Αιγύπτου», Θεοδοσιανός Κώδιξ, 16. 10. 11)

«Κανείς απολύτως, ασχέτως της κοινωνικής τάξεως που προέρχεται ή της ιεραρχικής
βαθμίδος που κατέχει, ασχέτως αν κατέχει κάποιο αξίωμα ή έχει αποσυρθεί από αυτό,
ασχέτως αν είναι ισχυρός λόγω της καταγωγής του ή ταπεινός ως προς την γενεά του,
ασχέτως της οικονομικής του καταστάσεως και της νομικής του υποστάσεως, σε κανέναν
τόπο και σε καμμία πόλη, δεν επιτρέπεται να θυσιάσει σε άψυχα αγάλματα. Ούτε και θα
τιμήσει, διαπράττοντας κρυφίως στην οικία του αυτή την κακουργία, με πυρά τους Θεούς
Λάρητες, με σπονδή οίνου την Θεά Τύχη ή με αρώματα τους Θεούς Πενάτες. Ούτε θα τους
ανάψει λυχνάρια, ούτε θα τους κάψει λιβάνι, ούτε θ’ αναρτήσει προς τιμήν τους στεφάνους.
Αν τολμήσει κανείς να κάνει άνομο θυσία και να συμβουλευθεί τα σπλάχνα του σφαγίου,
προτρέπονται άπαντες να τον καταγγείλουν δημοσίως, όπως είθισται να γίνεται και με τους
ενόχους εσχάτης προδοσίας, ώστε να τιμωρηθεί με την πρέπουσα σκληρή τιμωρία, παρ’ όλο
που δεν έχει διαπράξει τίποτε ενάντιο ή σχετικό με την ασφάλεια του αυτοκράτορος. Διότι
είναι από μόνο του κακούργημα το να θέλει κάποιος να παραβιάσει τους νόμους της φύσεως
και να διερευνήσει απαγορευμένα ζητήματα, ν’ ανακαλύψει κρυμμένα μυστικά, ν’
αποτολμήσει απαράδεκτες ενέργειες, να επιδιώξει να μάθει πώς θα εξελιχθεί ο βίος κάποιου
άλλου ή να προβλέψει τον θάνατο ενός τρίτου προσώπου.
Και αν κανείς αποδώσει τιμές, ανάπτοντας εμπρός από αυτά λιβάνι, σε φθαρτά αγάλματα
κατασκευασμένα από ανθρώπινο χέρι, και αν κατά τρόπο γελοίο νοιώσει σέβας για τα
ομοιώματα που ο ίδιος έχει κατασκευάσει, ή αν τυλίξει με γιρλάντες κάποιο δένδρο ή αν
υψώσει βωμό με υλικά που ο ίδιος έχει σηκώσει από την γη, ή αν προσπαθήσει να τιμήσει
αγάλματα αφιερωμένα στην ματαιότητα με αναθήματα, έστω και ταπεινά αφού και τέτοια
ακόμη αποτελούν προσβολή κατά της θρησκείας μας, θα τιμωρηθεί με κατάσχεση της οικίας
ή του οικοπέδου στο οποίο απεδείχθη ότι τιμήθηκε η ειδωλολατρική δεισιδαιμονία…».
Διατάσσουμε ότι τα μέρη που έχουν μολυνθεί από καπνό λιβανιού, αν ανήκουν βεβαίως σ’
αυτούς που έκαιγαν το λιβάνι, θα περιέλθουν στην αυτοκρατορική περιουσία. Αν όμως
επιχειρήσει κάποιος να τελέσει θυσία σε δημοσίους ναούς και ιερά, ή σε κτίρια και αγρούς
που ανήκουν σε άλλους, και αν αποδειχθεί ότι τέτοια μέρη καταπατήθηκαν εν αγνοία του
ιδιοκτήτη τους, ο δράστης θα υποχρεωθεί να πληρώσει πρόστιμο είκοσι πέντε χρυσών
λιβρών. Αν οποιοσδήποτε γίνει συνεργός σε τέτοια πράξη, θα τιμωρηθεί με ίδιο τρόπο με
αυτόν που διέπραξε το έγκλημα. Επιθυμούμε το διάταγμα αυτό να επιβληθεί απ’ τους
δικαστές, υπερασπιστές και τους βουλευτές των πόλεων.
Οι πληροφορίες απ’ τους υπερασπιστές και βουλευτές πρέπει να δοθούν αμέσως για να
φτάσουν γρήγορα στα δικαστήρια, οπότε τα εγκλήματα αυτά να τιμωρούνται αμέσως.

119
Επιπλέον, αν οι υπερασπιστές ή οι βουλευτές θεωρήσουν ότι ένα τέτοιο αδίκημα πρέπει να
συγκαλυφθεί, για να γίνει χάρη σε κάποιους, ή αν το αδίκημα παραβλεφθεί από απροσεξία,
θα είναι οι ίδιοι υπόλογοι στον οργισμένο δικαστή. Κι αν οι δικαστές πληροφορηθούν για
τέτοια εγκλήματα και μεταθέσουν την τιμωρία, συνεργώντας έτσι με τους δράστες, θα
πληρώσουν πρόστιμο τριάντα χρυσών λιβρών. Παρόμοια τιμωρία θα έχει και το προσωπικό
τους.
(8 Νοεμβρίου 392 μ.κ.ε. Θεοδόσιος, Αρκάδιος και Ονώριος «Προς Ρουφίνο, Έπαρχο
Πραιτωρίου Ανατολής», Θεοδοσιανός Κώδιξ, 16. 10. 12)

«Κανείς δεν θα έχει ποτέ το δικαίωμα να επισκεφθεί ναούς ή ιερά, όπου κι αν βρίσκονται, ή
να τελέσει μιαρές θυσίες. Συνεπώς, ας μην προσπαθήσει κανείς να απομακρυνθεί απ’ το
δόγμα της Εκκλησίας. Πρέπει να τηρούνται οι κανόνες που θεσπίσαμε Εμείς πρόσφατα, και
να μην τολμούν να παραβλέψουν τα διατάγματα των παλαιών αυτοκρατόρων που
αναφέρονται στους αιρετικούς και στους ειδωλολάτρες. Ας ξέρουν πως οτιδήποτε έχει
θεσπιστεί εναντίον τους απ’ τον πατέρα Μας, που τώρα είναι μεταξύ των αγίων, είτε αυτό
ορίζει τιμωρία είτε πρόστιμο, τώρα θα εφαρμοστεί με μεγαλύτερη αυστηρότητα.
Επίσης, ας γνωρίζουν οι διοικητές των επαρχιών με τους ακόλουθούς τους, οι επικεφαλείς
των βουλευτών, οι υπερασπιστές των κοινοτήτων, μαζί με τους βουλευτές και τους
διαχειριστές των αυτοκρατορικών Μας κτημάτων, πως αν μάθουμε ότι γίνονται
συγκεντρώσεις ειδωλολατρικές στα κτήματα αυτά -χωρίς το φόβο της απώλειας της
περιουσίας των, αφού αυτά τα κτήματα δεν μπορούν να προσαρτηθούν στο αυτοκρατορικό
ταμείο, διότι ήδη ανήκουν εις αυτόν- , ότι αν έχουν επιχειρήσει τέτοιο αδίκημα, αντίθετα σε
αυτό που έχουμε ορίσει, και αν ο δράστης δεν τιμωρήθηκε αμέσως τη στιγμή που τα
διέπραττε αυτά, τα πρόσωπα αυτά θα υπόκεινται σε όλες τις απώλειες περιουσιών και τις
τιμωρίες που ορίζονται απ’ τα παλαιά διατάγματα.
Ειδικότερα όμως με το νόμο αυτό ορίζουμε και επικυρώνουμε πιο αυστηρές τιμωρίες κατά
των διοικητών. Γιατί αν όλες οι προαναφερθείς νόμοι δεν εφαρμοστούν με επιμέλεια και
προσοχή, οι διοικητές θα πληρώσουν όχι μόνο το πρόστιμο που είχε οριστεί εναντίον τους,
αλλά αυτό που είχε θεσπιστεί εναντίον των δραστών. Ωστόσο αυτά τα πρόστιμα δεν θα
ανακαλούνται στην περίπτωση προσώπων που τιμωρήθηκαν δίκαια με την επιβολή αυτών
των προστίμων, εξαιτίας της ιεροσυλίας τους».
(395 μ.κ.ε. Αυτοκράτορες Αρκάδιος και Ονώριος «Προς Ρουφίνο, Έπαρχο Πραιτωρίου
Ανατολής», Θεοδοσιανός Κώδιξ, 10. 13)

«Τα προνόμια που είχαν δοθεί με τους παλιούς νόμους σε ιερείς, μινίστρους, πρεφέκτους ή
ιεροφάντες των παλαιών μυστηρίων, γνωστούς με αυτά ή άλλα ονόματα, θα καταργηθούν
εντελώς. Τα πρόσωπα αυτά δεν θα είναι μεταξύ των τυχερών που προστατεύονται με τέτοια
προνόμια, αφού τα επαγγέλματά τους είναι παράνομα».
(396 μ.κ.ε. Αυτοκράτορες Αρκάδιος και Ονώριος «Προς Καισάριο, Έπαρχο Πραιτωρίου»,
Θεοδοσιανός Κώδιξ, 10. 14)

«Όσοι ναοί βρίσκονται στην επαρχία θα καταστραφούν χωρίς φασαρία και οχλαγωγία. Γιατί
μόνο όταν θα έχουν γκρεμιστεί και εξαλειφθεί από προσώπου γης, θα έχει καταστραφεί και η
υλική βάση επάνω στην οποία στηρίζονται οι δεισιδαιμονίες».
(399 μ.κ.ε. Αυτοκράτορες Αρκάδιος και Ονώριος «Προς Ευτυχιανόν, Έπαρχο Πραιτωρίου»,
Θεοδοσιανός Κώδιξ, 10. 16)

«Απαγορεύεται σε όλους να επιμένουν σε άθλιες ειδωλολατρικές απόψεις, να προσφέρουν

καταραμένες θυσίες και να συμμετάσχουν σε άλλες καταδικασμένες, με παλαιότερες
αποφάσεις, τελετές. Διατάσσουμε ότι όλα τα ιερά και οι ναοί τους, που βρίσκονται ακόμη
άθικτα, θα καταστραφούν με διαταγή των τοπικών αρχών και θα εξαγνιστούν με ύψωση

120
εκκλησίας. Ας γνωρίσουν όλοι ότι αν, με αποδείξεις και ενώπιον ικανού δικαστή, εμφανιστεί
ότι κάποιος έχει παραβιάσει το νόμο αυτό, θα τιμωρηθεί με την ποινή του θανάτου».
(14 Νοεμβρίου 435 μ.κ.ε. Αυτοκράτορες Θεοδόσιος και Βαλεντιανός «Προς Ισίδωρον,
Έπαρχο Πραιτωρίου της Ανατολής», Θεοδοσιανός Κώδιξ, 10. 25)

Πηγή: http://www.phorum.gr/viewtopic.php;f=8&t=256468

121
 Ιουστινιάνειος κώδικας (Κατά ελλήνων)!

ΙΟΥΣΤΙΝΙΑΝΕΙΟΣ ΚΩΔΙΚΑΣ 1.10.10

«Επειδή μερικοί συνελήφθησαν (αν και αξιώθηκαν το χριστιανικό βάπτισμα) διακατεχόμενοι
από την πλάνη των ανόσιων μυσαρών Ελλήνων, να διαπράττουν εκείνα που δικαιολογημένα
εξοργίζουν τον φιλάνθρωπο (βιβλικό) θεό (μας)... Αυτοί θα υποβληθούν στην αντίστοιχη
τιμωρία και μάλιστα με πνεύμα επιείκειας... αν επιμείνουν στην πλάνη των Ελλήνων, θα
υποβληθούν στην έσχατη των ποινών. Αν δεν έχουν αξιωθεί ακόμα το σεβαστό βάπτισμα, θα
πρέπει να παρουσιαστούν στις ιερότατες εκκλησίες μας, μαζί με τις συζύγους και τα παιδία
τους και μαζί με όλους του οίκου τους, για να διδαχθούν την αληθινή πίστη των χριστιανών.
Αφού διδαχθούν και αποβάλουν την πλάνη που τους διακατείχε προηγουμένως, θα πρέπει να
ζητήσουν το σωτήριο βάπτισμα. Διαφορετικά ας γνωρίζουν ότι αν παραμελήσουν να το
κάνουν (να ζητήσουν δηλαδή μόνοι τους το σωτήριο βάπτισμα!) δεν θα έχουν κανένα
πολιτικό δικαίωμα, ούτε θα τους επιτραπεί να είναι ιδιοκτήτες περιούσιας, ούτε κινητής, ούτε
ακίνητης. Θα τους αφαιρεθούν τα πάντα και θα εγκαταλειφθούν στην ένδεια και επιπλέον, θα
υποβληθούν στις έσχατες τιμωρίες. Θα παρεμποδίσουμε δε κάθε μάθημα (κλείσιμο σχολών!),
που διδάσκεται από όσους πάσχουν από την νόσο και την μανία (μάθησης!) των ανόσιων
Ελλήνων, ώστε προσποιούμενοι ότι διδάσκουν, να μη μπορούν πια να διαφθείρουν της ψυχές
των μαθητών τους με δήθεν αλήθειες. Αν (λοιπόν) φανεί κάποιος τέτοιος άνθρωπος και δεν
τρέξει στις άγιες εκκλησίες μας, μαζί με όλους τους συγγενείς και τους οικείους του, θα
τιμωρηθεί με τις προαναφερθείσες ποινές. Θεσπίζουμε δε και νόμο, σύμφωνα με τον οποίο τα
παιδία, όταν είναι σε μικρή ηλικία, θα πρέπει να βαπτίζονται αμέσως και χωρίς αναβολή,
(υποχρεωτικός νηπιοβαπτισμός!) όσοι δε είναι μεγαλύτεροι στην ηλικία, πρέπει να συχνάζουν
στις ιερότατες εκκλησίες μας και να διδάσκονται τις θείες γραφές και τους θείους (βιβλικούς)
κανόνες. Αφού δε εννοήσουν και αποβάλουν την παλαιά (αρχαιο-ελληνική) πλάνη, θα
μπορέσουν να δεχθούν το βάπτισμα και στη συνέχεια να διαφυλάξουν την αληθινή πίστη των
ορθόδοξων χριστιανών. Όσοι δε έχουν κάποιο στρατιωτικό ή άλλο αξίωμα, ή μεγάλη
περιούσια και για να κρατήσουν τα προσχήματα (προσποιούμενοι τους πιστούς) ήλθαν ή
πρόκειται να έλθουν να βαπτισθούν, αλλά αφήνουν τις γυναίκες τους και τα παιδιά τους και
τα υπόλοιπα μέλη του οίκου τους μέσα στην ελληνική πλάνη, διατάσουμε να δημευθεί η
περιούσια τους, να αποκλεισθούν από τα πολιτικά δικαιώματά τους και να υποβληθούν σε
αντάξιες τιμωρίες, αφού είναι φανερό ότι πήραν το βάπτισμα χωρίς καθαρή πίστη.
Θεσπίζουμε αυτούς τους νόμους για τους αλητήριους Έλληνες».

ΙΟΥΣΤΙΝΙΑΝΕΙΟΣ ΚΩΔΙΚΑΣ 1.10.9

«Διατάζουμε τους άρχοντές μας, αλλά και όσους διδάσκονται από τους θεοφιλέστατους
επισκόπους, να αναζητούν σύμφωνα με τον νόμο όλες τις περιπτώσεις ασέβειας υπέρ της
ελληνικής θρησκείας, έτσι ώστε να μην συμβαίνουν, αλλά και αν συμβαίνουν, να
τιμωρούνται... Κανείς να μην έχει το δικαίωμα να κληροδοτεί με διαθήκη (περιούσιες) ή να
χαρίζει με δωρεά οτιδήποτε, σε πρόσωπα ή τόπους που έχουν επισημανθεί ότι διαπράττουν
την ασέβεια του ελληνισμού... όσα δίδονται ή κληροδοτούνται μ' αυτόν τον τρόπο θα
αφαιρούνται. Με την παρούσα ευσεβή νομοθεσία (διατάζουμε επίσης) να διατηρηθούν σε
ισχύ όλες οι τιμωρίες με τις οποίες οι προηγούμενοι (χριστιανοί) βασιλείς είχαν απειλήσει να
τιμωρήσουν την ελληνική πλάνη, με τις οποίες (τιμωρίες!) προσπαθούσαν να διασφαλίσουν
την ορθόδοξη πίστη»

ΙΟΥΣΤΙΝΙΑΝΕΙΟΣ ΚΩΔΙΚΑΣ 1.10

«Να κλείσουν όλοι οι ναοί σε όλες τις πόλεις και σε όλους τους τόπους της οικουμένης... Αν
κάποιος με οποιαδήποτε δύναμη παραβεί (αυτό τον νόμο) θα τιμωρηθεί με αποκεφαλισμό»

122
1.11.1.
Επιθυμούμε να κλείσουν όλοι οι ναοί των ειδωλολατρών, σε όλη την αυτοκρατορία για να
μην μπαίνουν σε αυτούς και αμαρτάνουν.
1.11.2.
Όποιος διατάξει οιωνοσκοπία θα τιμωρείται αυστηρά.
1.11.7.
Απαγορεύεται η τιμή και η λατρεία των Ιέρων, η απόδοση τιμών, σε αηδιαστικά αγάλματα με
στεφάνια. Το στόλισμα των ναών, και το άναμμα λιβανιού και οι θυσίες. Οι παραβάτες θα
τιμωρούνται με την εσχάτη των ποινών και θα δημεύεται η περιουσία τους.
1.11.8.
Να μην τολμήσει κανένας να παραβεί τις θρησκευτικές απαγορεύσεις που είναι έγκλημα γιατί
θα δημευτεί η περιουσία του και θα προσαρτηθεί στο ταμείο ιερώτατων ανδρων. Θα χάσει το
αξίωμα του αν έχει θα υποστεί σωματικό βασανισμό με μεταλλικά όργανα και θα σταλεί στην
εξορία.
1.11.9.
Οι επίσκοποι της αυτοκρατορίας να ψάχνουν τους ασεβούντας υπέρ της ελληνικής θρησκείας
και αν διαπιστώνουν παραβάσεις να τους τιμωρούν.
Εάν η δικαιοδοσία τους είναι ανεπαρκής να τους στέλνουν ς εμάς. Όσοι διαπράττουν την
ασέβεια του ελληνισμού δεν έχουν δικαίωμα κληροδότησης της περιουσίας τους.
1.11.10.
Εάν κάποιοι έχουν αξιωθεί το άγιο και σωτήριο βάφτισμα και φανούν να επιμένουν στην
πλάνη των ελλήνων θα τιμωρηθούν με την εσχάτη των ποινών.
Τα παιδία θα βαφτίζονται σε μικρή ηλικία. Όσοι έχουν μεγάλα αξιώματα και βαφτίζονται για
να μην τα χάσουν αλλά αφήνουν αβάφτιστους γονείς, γυναίκες και παιδία να ζουν μέσα στην
ελληνική πλάνη, θα δημεύεται η περιουσία τους και θα χάνουν τα πολιτικά τους δικαιώματα
και θα υποβάλλονται σε αντάξιες τιμωρίες.

Ο Ιουστίνος συμπλήρωσε τα κενά του Θεοδοσίου κώδικα που και αυτός ήταν ενάντια στους
έλληνες.
Επί Θεοδοσίου καταργείται το μαντείο των Δελφών (392 μ.χ.)
Καταργεί τους γυμναστικούς αγώνες (395μ.χ.)
Κάθε μη χριστιανός δεν ήταν αξιόπιστος μαρτυράς για το δικαστήριο

Αυτοκράτορες: Θεοδόσιος και Βαλεντινιανός προς Ισίδορον, Έπαρχο του Πραιτωρίου.14/

Νοέμβριου 435
«Διατάσουμε, όλα τα ιερά και οι ναοί (των Ελλήνων) όσα βρίσκονται ακόμα άθικτα, να
καταστραφούν με διαταγή των τοπικών αρχών και να εξαγνιστούν με την ύψωση του σημείου
της σεβαστής χριστιανικής θρησκείας... αν με επαρκείς αποδείξεις ενώπιον ικανού δικαστή,
εμφανιστεί κάποιος που έχει παραβλέψει αυτό τον νόμο, θα τιμωρηθεί με την ποινή του
θανάτου
ΙΟΥΣΤΙΝΙΑΝΕΙΟΣ ΚΩΔΙΚΑΣ

123
«Επιθυμούμε να σφραγισθούν όλοι οι Ναοί σε όλες τις πόλεις και σε όλους τους τόπους της
οικουμένης, καθώς και ν’ απαγορευθεί η είσοδος σε αυτούς για να μη διαπραχθεί το
κακούργημα της ειδωλολατρίας. Διατάσσουμε επίσης την πλήρη αποχή από τις θυσίες. Και
αν κάποιος με κάποια δύναμη παραβεί αυτόν τον νόμο, θα τιμωρηθεί με αποκεφαλισμό,
ομοίως δε, καθώς και με κατάσχεση της περιουσίας τους, θα τιμωρηθούν όλοι οι διοικητές
των επαρχιών που θ’ αμελήσουν να τιμωρήσουν αυτά τα αδικήματα»
(Δεκέμβριος 354 μ.κ.ε. Αυτοκράτωρ Κωνστάντιος Β’ «Προς Ταύρον, Έπαρχον του
Πραιτωρίου της Ανατολής», Ιουστινιάνειος Κώδικας, 11.5)

«Διατάσσουμε να προσαρτηθούν στο αυτοκρατορικό ταμείο όσοι τόποι υπάγονταν

προηγουμένως στο θρησκευτικό σφάλμα των παλαιών. Αυτά όμως που σε οποιοδήποτε μέρος
είχαν περιέλθει σε κάποια πρόσωπα, είτε ως δωρεά προηγουμένων ηγεμόνων είτε ως δική μας
παραχώρηση, θα παραμείνουν ως μέρος της δικής τους περιουσίας έπ’ άπειρον. Αυτά
βεβαίως που με πολλά διατάγματα έχουμε χαρίσει στη σεβαστή Εκκλησία, αυτοδικαίως θα τα
διεκδικεί αυτή».
(415 μ.κ.ε. Αυτοκράτορες Ονώριος και Θεοδόσιος «Προς Δήμο Καρχηδονίων»,
Ιουστινιάνειος Κώδικας, 11.5)

«Κανείς δεν θα τιμήσει και δεν θα λατρέψει σε ναούς, οι οποίοι έχουν ήδη κλείσει. Από τώρα
και στο εξής δεν θα αποδίδονται οι τιμές που αποδίδονταν προηγουμένως σε ανόσια και
μιαρά αγάλματα. Δεν θα στολίζονται με στεφάνια οι ανόσιοι ναοί, δεν θα ανάβονται ανόσιες
φωτιές, δεν θα καίγονται θυμιάματα, δεν θα σφαγιάζονται θύματα, ούτε θα βρέχονται τα
πάτερα με κρασιά για να διαπράττονται την ιεροσυλία αυτής της θρησκείας.
Επίσης όποιος τελέσει θυσία, ενάντια στους αυτοκρατορικούς νόμους Μας και τις
απαγορεύσεις των ιερότατων παλαιών διαταγμάτων, και κατηγορηθεί δημοσίως και μπροστά
σε δικαστή ότι έχει διαπράξει τέτοια εγκλήματα, θα τιμωρηθεί με την ποινή του θανάτου και
προγραφή της περιουσίας του. Ας γνωρίσουν οι αξιωματούχοι ότι θα έχουν την ίδια ποινή με
αυτούς που θυσιάζουν, αν εξακολουθούν να εορτάζουν παράνομες θυσίες που
καταδικάζονται ρητώς. Διότι, αν κάποιος αξιωματούχος αποκαλυφθεί ότι έχει διαπράξει
τέτοιο έγκλημα, θα υποχρεωθεί να πληρώσει ο ίδιος στο αυτοκρατορικό ταμείο πενήντα
χρυσές λίβρες και πενήντα λίβρες τα μέλη της ακολουθίας του».
(451 μ.κ.ε. Αυτοκράτορες Βαλεντινιανός και Μαρκιανός «Προς Παλλάδιο, Έπαρχο
Πραιτωρίου», Ιουστινιάνειος Κώδικας, 11.7)

«Τέτοιου είδους πράξεις (σ.σ: ειδωλολατρίας) αν εξακολουθούν να συμβαίνουν (ή

καταγγελθεί ότι συμβαίνουν) ακόμα και σε κάποιο λιβάδι ή σπίτι, το λιβάδι ή το σπίτι αυτό
θα προσαρτηθεί στο ταμείο των ιερώτατων ανδρών (δηλαδή των ιερέων της Χριστιανικής
Εκκλησίας) ενώ ο ιδιοκτήτης τους, που έδωσε τη συγκατάθεσή του να μιανθεί ο τόπος, θα
αποπεμφθεί από το (οποιοδήποτε) αξίωμά του, θα χάσει την περιουσία του και αφού υποστεί
βασανισμό με μεταλλικά όργανα, θα οδηγηθεί σε διαρκή εξορία».
(472 μ.κ.ε. Αυτοκράτορες Λέων και Ανθέμιος «Προς Διόσκουρον, Έπαρχο του Πραιτωρίου»,
Ιουστινιάνειος Κώδικας, 11.8)

«Διατάσσουμε τους άρχοντές μας, αλλά και όσους διδάσκονται από τους θεοφιλέστατους
επισκόπους, να αναζητούν σύμφωνα με το νόμο όλες τις περιπτώσεις ασέβειας υπέρ της
ελληνικής θρησκείας έτσι ώστε να μη συμβαίνουν, αλλά και αν συμβαίνουν να τιμωρούνται.
Κανείς να μην έχει το δικαίωμα να κληροδοτεί με διαθήκη (περιουσίες) ή να χαρίζει με
δωρεά οτιδήποτε σε πρόσωπα ή τόπους, που έχουν επισημανθεί ότι διαπράττουν την ασέβεια
του Ελληνισμού. Όσα δίδονται ή κληροδοτούνται μ’ αυτόν τον τρόπο θα αφαιρούνται. Με
την παρούσα ευσεβή νομοθεσία να διατηρηθούν σε ισχύ όλες οι τιμωρίες, με τις οποίες οι
προηγούμενοι βασιλείς είχαν απειλήσει να τιμωρήσουν την ελληνική πλάνη, με τις οποίες
προσπαθούσαν (οι προγενέστεροι χριστιανοί βασιλείς) να διασφαλίσουν την ορθόδοξη πίστη.

124
(Νομοκάνων 6,3. Ο συγκεκριμένος νόμος θεωρείται νομοθέτημα του Ιουστινιανού.
Ιουστινιάνειος Κώδικας 11.9)

Epanellinismos.com
Η Επανελλήνιση των Ελλήνων

125
 Ιουλιανός: Κατά χριστιανών

Ο Ιουλιανός (πλήρες όνομα Φλάβιος Κλαύδιος Ιουλιανός), ήταν Ρωμαίος αυτοκράτορας του
Βυζαντίου (Ανατολική Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία) κατά τον 4ο αιώνα. Έμεινε στην ιστορία ως
«Παραβάτης» και «Αποστάτης», χάριν της Εκκλησίας η οποία τον κατασυκοφάντησε (ο
Ιουλιανός υπήρξε ο μόνος μη χριστιανός αυτοκράτορας του Βυζαντίου), όπως και όλους
όσους στεκόταν εμπόδιο στα σχέδιά της.
Ο Ιουλιανός υπήρξε βαθύτατα μορφωμένος άνθρωπος. Επηρεασμένος από την ελληνική
κλασική παιδεία, ο ίδιος θεωρούσε τον εαυτό του Έλληνα και δεν δίσταζε να δηλώνει
«Έλλην ειμί». Σε επιστολή του προς τον φιλόσοφο Θεμίσιο θα αναφέρει χαρακτηριστικά:
«Φεύγοντας για την Ελλάδα, τότε που όλοι νόμιζαν πως με έστελναν εξορία, τάχα δε δόξασα
την τύχη μου σαν να γιόρταζα τη μεγαλύτερη γιορτή, λέγοντας πως εκείνη η αλλαγή ήταν για
μένα ό,τι καλύτερο και πως είχα ανταλλάξει, όπως λένε, "Χαλκό με χρυσάφι και εννιά βόδια
με εκατό"; Τέτοια αγαλλίαση ένιωθα που μού 'λαχε να πάω στην Ελλάδα αντί να μείνω σπίτι
μου κι ας μην είχα εκεί ούτε χωράφι ούτε κήπο ούτε ένα σπιτάκι δικό μου». Σε κάποια άλλη
του επιστολή («Εγκώμιον στην αυτοκράτειρα Ευσεβία»), δεν μπορεί να κρύψει την αγάπη
του για την Ελλάδαι: «Μα τι μ' έχει πιάσει; Και τι είδους ομιλία είχα σκοπό να ολοκληρώσω
αν όχι τον έπαινο της αγαπημένης μου Ελλάδας, που δεν μπορώ να τη φέρω στο νου χωρίς να
μένω έκθαμβος με κάθε τι δικό της;».
Τον Ιουλιανό τον ενοχλούσε το φαινόμενο του Χριστιανισμού που ερχόταν σε ευθεία
σύγκρουση με την ελληνική του παιδεία και μόρφωση, καθώς και με τον Ελληνικό Πολιτισμό
που λάτρευε. Προσπάθησε να βάλει φρένο στην ασυδοσία των κληρικών και τον πλουτισμό
της Εκκλησίας, χωρίς ωστόσο να προχωρήσει σε διώξεις εναντίον τους («Εγώ, μα τους θεούς,
δε θέλω ούτε να σκοτώνονται οι χριστιανοί ούτε να δέρνονται άδικα ούτε άλλο κακό να
παθαίνουν» [«Ιδιόχειρη επιστολή προς τον Ατάρβιο»]). Απεναντίας προσπάθησε να κρατήσει
μια ισορροπία. Εκδίδει διατάγματα περί ανεξιθρησκίας, προσπαθώντας ταυτόχρονα να
αναβιώσει την ελληνική (και ρωμαϊκή) θρησκεία. Επιστρέφει τις περιουσίες και ανακαλεί
από την εξορία τους, διωχθέντες από τον -αρειανιστή- Κωνστάντιο, ορθόδοξους χριστιανούς.
Καταργεί τις κρατικές χορηγήσεις στην χριστιανική εκκλησία. Εκδίδει πέντε διατάγματα για
την ενίσχυση της εξουσίας των τοπικών βουλών. Απαγορεύει να τον προσαγορεύουν
«Δεσπότη» και διακηρύσσει ότι θεωρεί τον εαυτό του μέλος της συγκλητικής τάξης. Στις
επιστολές του απευθύνεται προς τις βουλές των πόλεων ως ίσος προς ίσον. Προωθεί μέτρα
(φοροαπαλλαγές, παραγραφή χρεών κ.α.) για την ενίσχυση της αυτονομίας των πόλεων.
Προσπαθεί να συμφιλιώσει τις αντιμαχόμενες μερίδες των χριστιανών και να αποτρέψει
συγκρούσεις ανάμεσα σε εθνικούς και χριστιανούς («Σε όλους τους χριστιανούς έχω φερθεί

126
με τέτοια πραότητα και φιλανθρωπία, που κανείς απ' αυτούς δεν υφίσταται βία πουθενά ούτε
τους σέρνουν με το ζόρι στα ιερά ούτε εξαναγκάζονται να κάνουν οτιδήποτε ενάντια στη
θέληση τους» [«Προς του κατοίκους της Έδεσσας»]).
Επιχειρώντας να περιορίσει την χριστιανική προπαγάνδα και την εξάπλωση του
Χριστιανισμού, εκδίδει διάταγμα αποκλεισμού των χριστιανών δασκάλων από την παιδεία·
απαγορεύει τα κληροδοτήματα προς τις εκκλησίες· υποχρεώνει τους χριστιανούς να
επανορθώσουν τις ζημιές που είχαν προξενήσει στα ιερά των εθνικών. Ο Ιουλιανός θα
δικαιολογήσει το μέτρο που πήρε, να απαγορέψει στους χριστιανούς ρητοροδιδασκάλους και
γραμματικούς να διδάσκουν ελληνική φιλολογία, συνοψίζοντας την όλη στάση του απέναντι
τους στην φράση: «Πηγαίνετε στις εκκλησίες σας, να ερμηνεύσετε Ματθαίο και Λουκά» ...;
Οι χριστιανοί θεώρησαν ότι το μέτρο εκείνο κατ' επέκταση απαγόρευε και στα παιδιά τους να
σπουδάζουν. Ως προς αυτό όμως ο Ιουλιανός, προς το τέλος της επιστολής («Επιστολή 42»),
είναι σαφής ...;
Σωστή παιδεία, νομίζω, δεν σημαίνει το να χειρίζεσαι τις λέξεις και τη γλώσσα με ευρυθμία,
αλλά το να σε διακρίνει η υγιής νοητική διάθεση να σκέφτεσαι λογικά, να χεις σωστές
απόψεις για το καλό και το κακό, το ωραίο και το αισχρό. Αυτός, λοιπόν, που άλλα πιστεύει
και άλλα διδάσκει σ' όσους μαθητεύουν πλάι του, νομίζω έχει απομακρυνθεί τόσο από την
παιδεία όσο και από την τιμιότητα. Και αν η διαφορά ανάμεσα στις σκέψεις και στα λόγια
αφορά σε μικροζητήματα, τότε είναι κάπως υποφερτό το κακό. Στα μεγάλα ζητήματα όμως,
αν κάποιος διδάσκει τα αντίθετα απ' αυτά που πιστεύει, πώς να μη θεωρηθεί άνθρωπος
πανούργος, κάθε άλλο παρά έντιμος και ευσυνείδητος, που μιλάει με πολύ καλά λόγια για
πράγματα που τα θεωρεί τιποτένια, εξαπατώντας και δελεάζοντας με επαίνους εκείνους στους
οποίους επιδιώκει να μεταδώσει τις δικές του ασχήμιες;
Όσοι λοιπόν θέλουν να επαγγέλλονται τον δάσκαλο πρέπει να είναι άνθρωποι δίκαιοι και
λογικοί, κι οι ιδέες που έχουν ενστερνιστεί να μην έρχονται σε σύγκρουση με το δημόσιο
λειτούργημα τους. Και πολύ περισσότερο απ' όλους, θα 'πρεπε τέτοιας ποιότητας άνθρωποι
να είναι όλοι όσοι ασχολούνται με την ερμηνεία των αρχαίων κειμένων στους νέους, είτε
ρήτορες είναι αυτοί είτε απλοί δάσκαλοι είτε σοφιστές -και πολύ περισσότερο αυτοί οι
τελευταίοι, που φιλοδοξούν να διδάξουν όχι μονάχα τη γλώσσα αλλά και την ηθική, και
διατείνονται ότι ειδικότητα τους είναι η πολιτική φιλοσοφία.
Αν τώρα αυτό είναι αλήθεια ή όχι, ας το αφήσουμε για την ώρα· τους επαινώ που έχουν τη
φιλοδοξία να ασκούν ένα τόσο ωραίο επάγγελμα, αλλά θα τους επαινούσα ακόμα
περισσότερο αν δεν ήταν ψεύτες και αν δεν έδιναν λαβή να θεωρηθεί ότι άλλα πιστεύουν και
άλλα διδάσκουν στους μαθητές τους. Τι λέτε λοιπόν; Για τον Όμηρο, τον Ησίοδο, τον
Δημοσθένη, τον Ηρόδοτο, τον Θουκυδίδη, τον Ισοκράτη και τον Λυσία, δεν ήσαν κεφαλές
της παιδείας οι θεοί; Μήπως δεν θεωρούσαν προστάτες τους, άλλοι τον Ερμή και άλλοι τις
Μούσες; Είναι λοιπόν παράλογο, έτσι νομίζω, κάποιοι που δουλειά τους είναι να ερμηνεύουν
τα έργα όλων αυτών, συγχρόνως να καταφρονούν τους θεούς που εκείνοι τίμησαν. Και παρ'
όλο που το θεωρώ παράδοξο αυτό, δεν ισχυρίζομαι ότι πρέπει να αλλάξουν ιδέες οι δάσκαλοι
της νεολαίας. Τους αφήνω να επιλέξουν ανάμεσα στο να μη διδάσκουν αυτά που δεν
θεωρούν αξιόλογα και σημαντικά ή, αν επιθυμούν να συνεχίσουν τη διδασκαλία, πρώτα απ'
όλα να κηρύξουν στους μαθητές ότι ούτε ο Όμηρος ούτε ο Ησίοδος ούτε κανείς από όσους
ερμηνεύουν ...;(λείπουν λέξεις) ...;αφού μέχρι και για ασέβεια τους έχουν κατηγορήσει και
για ανοησία και θεολογικές πλάνες. Κι αφού χάρη στα συγγράμματα εκείνων κερδίζουν
χρήματα και ζουν ετούτοι εδώ, είναι σαν να το παραδέχονται πως είναι αισχροκερδείς και για
λίγες δραχμές είναι ικανοί για όλα.
Μέχρι τώρα, πολλά ήσαν τα αίτια που ο κόσμος δεν επισκεπτόταν τα ιερά, και ο φόβος που
επικρεμόταν από παντού συγχωρούσε την απόκρυψη της αληθινής γνώμης για τους θεούς.
Τώρα όμως που οι θεοί μάς έδωσαν την ελευθερία, μου φαίνεται παράλογο το να διδάσκει
κανείς τους ανθρώπους αυτά που δεν εγκρίνει. Μα αν θεωρούν ότι είναι σοφοί εκείνοι των
οποίων τα έργα ερμηνεύουν και τους οποίους αναγνωρίζουν ως προφήτες, ας μιμηθούν
πρώτα την ευσέβεια εκείνων προς τους θεούς· αν όμως υποστηρίζουν ότι εκείνοι που αξίζουν

127
τις μεγαλύτερες τιμές είχαν πλανηθεί, τότε ας πάνε στις εκκλησίες των χριστιανών να
ερμηνεύσουν Ματθαίο και Λουκά…
Οι δικοί σας νόμοι σας απαγορεύουν να τρώτε από τα ζώα που θυσιάζονται. Εγώ όμως θα
προτιμούσα να «ξαναγεννηθεί», όπως θα λέγατε και σεις, και η ακοή και η γλώσσα σας…
(λείπουν λέξεις). Ιδού λοιπόν ο νέος νόμος που ισχύει για τους καθηγητές και διδασκάλους.
Κανένας νέος που θέλει να φοιτήσει δεν αποκλείεται. Δεν θα ήταν ούτε λογικό ούτε δίκαιο,
να κλείσω το δρόμο σε παιδιά που ακόμα δεν ξέρουν τι κατεύθυνση να ακολουθήσουν -από
φόβο μήπως τα σπρώξω προς τα πατροπαράδοτα χωρίς να το θέλουν παρ' όλο που θα ήταν
δίκαιο, όπως τους τρελούς, έτσι κι αυτούς να τους θεραπεύσουμε παρά τη θέληση τους.
Πιστεύω όμως πως τους ανόητους πρέπει να τους διδάσκεις κι όχι να τους τιμωρείς.
Όσον αφορά τα οικονομικά μέτρα που έλαβε κατά της Εκκλησίας, θα τα αιτιολογήσει μ' ένα
επιχείρημα άκρως ...χριστιανικό («Προς του κατοίκους της Έδεσσας»):
Αφού λοιπόν ο θαυμάσιος νόμος τους, τούς προτρέπει να απαρνηθούν τα υπάρχοντα τους για
να πορευτούν πιο εύκολα προς τη βασιλεία των ουρανών, γι' αυτό κι εμείς, συμφωνώντας με
τους αγίους τους, δώσαμε διαταγή να κατασχεθούν όλα τα χρήματα της εκκλησίας των
Εδεσσητών και να δοθούν στους στρατιώτες και τα κτήματα τους να προστεθούν στα δικά
μας ιδιόκτητα. Κι αυτό για να φτωχύνουν και να βάλουν μυαλό, αλλά και για να μη
στερηθούν τη βασιλεία των ουρανών στην οποία ακόμα ελπίζουν. Και τους κατοίκους της
Έδεσσας τους προειδοποιώ να μένουν μακριά από καυγάδες και εξεγέρσεις, για να μη μου
κεντρίσουν το αίσθημα της φιλανθρωπίας και τους τιμωρήσω με ξίφος, φωτιά και εξορία, για
διατάραξη της κοινωνικής γαλήνης.
Αναφερόμενος στους κληρικούς, θα γράψει («Προς τους κατοίκους της Βόστρας»):
Αντί να χαίρονται που έμειναν ατιμώρητοι για τις κακές τους πράξεις, ποθούν την παλιά τους
εξουσία, κι επειδή δεν μπορούν πια να δικάζουν, να γράφουν διαθήκες, να βάζουν στο χέρι
ξένες κληρονομιές και να τα χαρίζουν όλα στον εαυτό τους, κινούν τα νήματα για να
προκαλέσουν αταξία, ρίχνουν λάδι στη φωτιά και πάνω στα παλιά δεινά τολμούν να
συσσωρεύουν καινούρια, οδηγώντας τον λαό σε διχόνοια. Σκέφτηκα λοιπόν πως έπρεπε να
αναγγείλω στους κατοίκους όλων των πόλεων με το διάταγμα αυτό, ότι απαγορεύεται να
ξεσηκώνονται μαζί με τους κληρικούς, να παρασύρονται απ' αυτούς και να σηκώνουν πέτρες
δείχνοντας απείθεια στους άρχοντες. Έχουν το ελεύθερο να συγκεντρώνονται όποτε θέλουν
και να προσεύχονται για τον εαυτό τους όπως επιθυμούν. Αν όμως κάποιοι προσπαθούν να
τους πείσουν να ξεσηκωθούν -δήθεν- για τα συμφέροντα τους, ας μη συμμετέχουν σε ταραχές
για να μη τιμωρηθούν.
Και συνεχίζει, απευθυνόμενος «Προς τους κατοίκους της Βόστρας»:
Μονοιάσετε εσείς ο λαός μεταξύ σας. Όλοι ας αποφύγουν τις αντιπαλότητες και ας μη
παρανομεί κανείς- και οι παραστρατημένοι να μην παρανομούν σε βάρος όσων ορθά και
δίκαια λατρεύουν τους θεούς σύμφωνα με την παράδοση αιώνων, και όσοι λατρεύουν τους
θεούς να μην καταστρέφουν και λεηλατούν τα σπίτια εκείνων που -περισσότερο λόγω
άγνοιας παρά από πεποίθηση- έχουν παραστρατήσει ...;
Και τώρα όπως και πολλές φορές στο παρελθόν, παρακινώ αυτούς που διακατέχονται από
αληθινό σεβασμό στους θεούς να μην αδικούν τα πλήθη των χριστιανών, ούτε να τους
επιτίθενται και να τους προσβάλλουν. Περισσότερο πρέπει να λυπόμαστε παρά να μισούμε
όσους σφάλλουν πάνω στα πιο σημαντικά ζητήματα· γιατί το μεγαλύτερο καλό είναι η
θεοσέβεια ενώ αντίθετα το μεγαλύτερο κακό είναι η ασέβεια ...;
Όλα τα παραπάνω, όπως ήταν επόμενο, αποτέλεσαν ικανούς λόγους για την Εκκλησία, ώστε
ο Ιουλιανός να «βαπτισθεί» «Αποστάτης» και «Παραβάτης». Θέλοντας δε οι
Ιουδαιοχριστιανοί να «λερώσουν» το όνομα του Ιουλιανού, δεν δίστασαν να του χρεώσουν
ανυπόστατες φήμες που είχαν ως κοινή πηγή τον Βυζαντινό χρονογράφο και μοναχό,
Γεώργιο Κεδρηνό, ο οποίος έζησε προς το τέλος του 11ου και στις αρχές του 12ου αιώνα
μ.Χ. «Χάρις» λοιπόν στον Κεδρηνό, «μαθαίνουμε» ότι ο Ιουλιανός τελούσε σπονδές προς
τους θεούς, ξεκοιλιάζοντας μωρά και έγκυες γυναίκες για να κάνει οιωνοσκοπίες με τα
σπλάχνα τους, ότι προς τον Ιουλιανό δόθηκε ο τελευταίος χρησμός της Πυθίας κι ότι λίγο

128
πριν πεθάνει (πιθανότατα από χριστιανικό χέρι) αναγνώρισε την ήττα του λέγοντας
«Νενίκηκάς με Ναζωραίε» (με νίκησες Χριστέ). Πρόκειται δηλαδή για χονδροειδή
κατασκευάσματα της Εκκλησίας, που ήθελαν να καταδείξουν με κάθε τρόπο την επικράτηση
του Χριστιανισμού. Ας σημειωθεί ότι όσοι άλλοι εκκλησιαστικοί συγγραφείς αναφέρθηκαν
στα τελευταία λόγια του αυτοκράτορα, είχαν την τιμιότητα να προειδοποιούν τον αναγνώστη
με ένα «λένε ότι» ...
Μετά τον θάνατο του Ιουλιανού, κύμα τρομοκρατίας ξέσπασε στην Ανατολική
Αυτοκρατορία. Σχεδόν αμέσως πυρπολήθηκε από χριστιανούς η Βιβλιοθήκη της Αντιόχειας.
Ακολούθησαν ομαδικοί διωγμοί και βίαιοι θάνατοι φιλοσόφων, καταδίκες για μαγεία των
πιστών του αρχαίου Πανθέου, καταστροφές αρχαίων ναών αλλά και εστιακών σημείων του
Ελληνισμού που δεν είχαν λατρευτικό χαρακτήρα, όπως τα γυμνάσια και τα μουσεία·με
τελική κατάληξη την απαγόρευση της αρχαίας θρησκείας από τον αυτοκράτορα Θεοδόσιο
(Νοέμβριος 392) και την σχεδόν ταυτόχρονη απαγόρευση των Ολυμπιακών Αγώνων. Το
Ελληνικό Πνεύμα, κατατρεγμένο, θα βρει πλέον καταφύγιο στις φιλοσοφικές σχολές, στις
περισσότερες από τις οποίες δεν απομένουν παρά μερικές δεκαετίες ζωής. Ως και το εθνικό
όνομα των Ελλήνων τέθηκε υπό απαγόρευση ...; Σήμερα ο Ιουλιανός αποτελεί μια
ενοχλητική παρένθεση μέσα στα εγχειρίδια της ελληνικής ιστορίας. Αναφέρεται πάντοτε με
το επώνυμο που του χάρισαν οι χριστιανοί («Παραβάτης» ή «Αποστάτης») οι οποίοι, στην
καλύτερη περίπτωση, τον εμφανίζουν ως έναν ανεδαφικό οραματιστή· ένα μικρό ανάχωμα
που παρασύρθηκε από το ποτάμι της ιστορίας.
Είναι ευτύχημα για τους ιστορικούς, τ' ότι ο Ιουλιανός δεν περιοριζόταν στο να μιλάει πολύ
(ένα από τα ελαττώματα που του καταλογίζει ο Αμμιανός Μαρκελίνος) αλλά και υπαγόρευε
πολύ· κι όταν δεν υπαγόρευε, έγραφε ο ίδιος, νύχτα πάντα. Ο Ιουλιανός ήταν ένας μανιακός
της επικοινωνίας· κι αφότου ανέβηκε στον θρόνο, η νέα του ιδιότητα τού επέτρεπε, όταν δεν
του επέβαλλε, να επικοινωνεί γραπτώς με τους πάντες: Είτε με το σύνολο των κατοίκων μιας
πόλης (όπως παραπάνω) είτε με τον διοικητή μιας μακρινής επαρχίας είτε με μέλη της
συγκλήτου· κυρίως όμως τον ενδιέφερε η επικοινωνία με ανθρώπους των γραμμάτων. Είναι
χαρακτηριστικό ότι μόλις πήρε την εξουσία έστειλε επιστολές σε αναρίθμητους
διανοούμενους όλων των θρησκευμάτων και όλων των αποχρώσεων, καλώντας τους κοντά
του. Όπως επίσης το ότι τις ίδιες εκείνες μέρες, τα έβαλε μ' έναν νεαρό κυνικό φιλόσοφο που
τον είχε αγανακτήσει, γράφοντας έναν μακροσκελή λόγο με τίτλο «Κατά του κυνικού
Ηράκλειου, σχετικά με το πώς πρέπει να εφαρμόζεται ο Κυνισμός και το αν ταιριάζει να
πλάθει μύθους ο Κυνικός». (Γεμάτος σεβασμό για τον πρώτο Κυνικό, τον Διογένη, και
δυσφορώντας με την ελαφρότητα των επιγόνων του, ο Iουλιανός συνέχισε την πολεμική του
με ένα δεύτερο φιλοσοφικού χαρακτήρα έργο με τίτλο «Προς τα απαίδευτα σκυλιά» [δηλαδή
τους αμόρφωτους κυνικούς]).
Ο λόγος «Κατά χριστιανών» του Ιουλιανού, είναι ένα έργο υπεράσπισης του ελληνικού
πολιτισμού, της ελληνικής θρησκείας και του ελληνικού πνεύματος και κατηγορεί τους
απολίτιστους Εβραίους πως αφού «έκλεψαν» στοιχεία τους, τα διαστρέβλωσαν με ανήθικο
τρόπο. Ο Ιουλιανός χρησιμοποιεί τις αναρίθμητες αντιφάσεις και παραλογισμούς της Αγίας
Γραφής για να ασκήσει κριτική στον Ιουδαιοχριστιανισμό, ενώ βάλλει και κατά των
«Πατέρων» της Εκκλησίας, όπως κατά του «άθλιου Ευσέβιου» που «υποστηρίζει ότι έχουν
και αυτοί κάποια ποιήματα με εξάμετρους στίχους, και περηφανεύεται ότι και οι Εβραίοι
ασχολούνται φιλοσοφικά με τη λογική, που τ' όνομά της από τους Έλληνες το πρωτάκουσε».
Ο αυθεντικός τίτλος του κειμένου είναι «Κατά Γαλιλαίων», τον οποίο χρησιμοποίησε ο
Ιουλιανός έχοντας για παράδειγμα τον -κατά δύο αιώνες προγενέστερό του- στωικό φιλόσοφο
Επίκτητο. Ο Ιουλιανός χρησιμοποιούσε το υποτιμητικό παρωνύμιο «Γαλιλαίοι» για τους
χριστιανούς, θεωρώντας πως έτσι περιόριζε το «βεληνεκές» τους σε μια ορισμένη
γεωγραφική περιοχή (η διατήρηση του παρωνυμίου στη νεοελληνική απόδοση θα ήταν
αδόκιμη). Όπως ο «Αληθής Λόγος» του Κέλσου και το «Κατά χριστιανών» του Πορφύριου,
έτσι και το «Κατά χριστιανών» του Ιουλιανού, διασώθηκε μέσα από το έργο κάποιου
χριστιανού, που το παρέθεσε κομματιαστά προκειμένου να το ανασκευάσει. Μόνο που, ενώ ο

129
«Αληθής Λόγος» σώθηκε κατά το 80%, από το έργο του Ιουλιανού ζήτημα είναι αν έχουμε το
ένα τέταρτο: Πρόκειται για εκτενή αποσπάσματα του πρώτου από τα τρία βιβλία που
απάρτιζαν το έργο. Όσο για το χριστιανικό έργο που εμπεριείχε το «Κατά Γαλιλαίων», αυτό
σώζεται μόνο κατά το ήμισυ. Γράφτηκε από τον επίσκοπο Αλεξανδρείας Κύριλλο ο οποίος
και ανακατέταξε (δηλαδή έκοψε και έραψε) το αρχικό κείμενο καταπώς τον διευκόλυνε και
επιπλέον απάλειψε, όπως είπε και ο ίδιος, χωρία που τα θεώρησε υβριστικά. Κατόπιν όλων
αυτών, βρέθηκε ένας ερευνητής ονόματι K. J. Neumann, που καταπιάστηκε με την
ανασύνθεση του έργου και το εξέδωσε στη Λειψία το 1880, με τον τίτλο
«IULIANIITERATOR IS LlBRORUM CONTRA CHRISTIANOS QUAE SUPERSUNT».
Είναι ευνόητο λοιπόν το έργο, όπως έχει σωθεί, να μην έχει ειρμό και συνοχή. Εξακολουθεί
όμως, έστω κι έτσι, να παρουσιάζει μεγάλο ενδιαφέρον: Ο Ιουλιανός δεν ήταν ένας απλοϊκός
αντίπαλος του Χριστιανισμού· από μικρός, γνώριζε άριστα τις Γραφές όπως και την ιουδαϊκή
μυθολογία. Όπως γράφει ο Ευνάπιος, τον ανήλικο Ιουλιανό τον είχαν από κοντά άνθρωποι
του παλατιού (ευνούχοι), ώστε να εξασφαλιστεί το ότι θα γινόταν χριστιανός. Όμως εκείνος,
«παρ όλα αυτά, έδειξε την υψηλή του φύση: Μάθαινε αμέσως απ' έξω όλα τα χριστιανικά
βιβλία, τόσο που οι δάσκαλοι του αγανακτούσαν που το δασκαλίκι τους κρατούσε λίγο,
καθώς δεν είχαν τι να διδάξουν στο παιδί. Κι αφού πια δεν είχε τι άλλο να μάθει απ' αυτούς,
ζήτησε από τον εξάδελφο του Κωνστάντιο να του επιτρέψει να παρακολουθήσει μαθήματα
φιλοσοφίας και ρητορικής. Και κείνος, του το επέτρεψε γιατί προτιμούσε να χάνεται μες στα
βιβλία ο Ιουλιανός παρά να θυμάται την οικογένεια του και το βασιλικό αξίωμα».

Κατά χριστιανών
Μου φαίνεται σωστό να εκθέσω σε όλους τους ανθρώπους τους λόγους για τους οποίους
πείστηκα ότι η μηχανορραφία των χριστιανών δεν είναι παρά ένα ανθρώπινο κατασκεύασμα
που υπαγορεύτηκε από κακή πρόθεση. Μην έχοντας τίποτα θεόπνευστο, και
εκμεταλλευόμενη πέρα για πέρα το κομμάτι εκείνο της ψυχής που αρέσκεται στις
φανταστικές ιστορίες και που είναι παιδαριώδες και ανόητο, κατάφερε να κάνει τις
τερατώδεις αφηγήσεις να φαίνονται αληθινές. Καθώς τώρα πρόκειται να μιλήσω για όλα τα
λεγόμενα κύρια δόγματα, θέλω πρώτα να πω ότι αν επιθυμούν οι αναγνώστες μου να φέρουν
κάποια αντίρρηση, θα πρέπει, όπως ακριβώς και στο δικαστήριο, να μην καταπιαστούν με
πολλά και άσχετα με το θέμα, ούτε ν' αρχίσουν να εκτοξεύουν δικές τους κατηγόριες, μέχρι
να ρθει η ώρα να υπερασπίσουν τις απόψεις τους. Γιατί θα συντάξουν καλύτερα και
σαφέστερα το δικό τους αντίλογο αν θελήσουν να με κατακρίνουν για κάτι συγκεκριμένο από
αυτά που ισχυρίζομαι, και αν καθώς θα απολογούνται στις δικές μου αιτιάσεις, δεν αρχίσουν
να κατηγορούν τον κατήγορο.
Αξίζει τώρα να δούμε λίγο από πού μας ήρθε και πώς ήταν η ιδέα του θεού στην αρχή, μετά
να παραθέσουμε αυτά που λένε οι Εβραίοι και οι Έλληνες για το θείο, και μετά από αυτό να
ξαναρωτήσουμε αυτούς που ούτε Έλληνες είναι, ούτε Ιουδαίοι, αλλά ανήκουν στην αίρεση
των χριστιανών, για ποιον λόγο αντί για τη δική μας διδασκαλία διάλεξαν των Εβραίων, και
επιπλέον, γιατί επιτέλους δεν είναι πιστοί μήτε σ' εκείνους, αλλά ξέκοψαν κι από κει και
τράβηξαν δικό τους δρόμο -χωρίς να χουν ενστερνιστεί τίποτα το καλό και σπουδαίο, είτε
από τα δικά μας, των Ελλήνων, είτε από των Εβραίων του Μωυσή. Θαρρείς κι ήταν Κήρες,
μάζεψαν ό,τι ελαττώματα κουβαλούν και τα δυο έθνη: Από τη μια την αθεΐα της ιουδαϊκής
αβελτηρίας, κι από την άλλη τον ανήθικο και νωχελικό βίο της δικής μας ραθυμίας και
χυδαιότητας· και αυτό θέλησαν να το ονομάσουν υποδειγματική θεοσέβεια.
Το ότι η συνείδηση της ύπαρξης του θεού δεν είναι κάτι που διδάσκεται, αλλά την έχουν οι
άνθρωποι από φυσικού τους, το αποδεικνύει πρώτα πρώτα ο κοινός σε όλους τους ανθρώπους
ζήλος για το θείο, και στον ιδιωτικό και στο δημόσιο βίο, είτε ατομικά είτε σε εθνικό επίπεδο.
Γιατί όλοι, χωρίς να το χουμε διδαχτεί, πιστέψαμε σε κάποια θεία δύναμη, την ακριβή φύση
της οποίας δεν είναι εύκολο να τη γνωρίζουν όλοι, αλλά ούτε και όσοι τη γνωρίζουν είναι
δυνατό να μιλήσουν γι' αυτήν σε όλους [...] Σ' αυτήν λοιπόν την κοινή σε όλους τους
ανθρώπους ιδέα, προστίθεται και μια άλλη. Με τον ουρανό και τους ορατούς θεούς του, όλοι

130
δεθήκαμε με τέτοια φυσικότητα, που κι αν ακόμα κάποιος θεωρούσε ότι ο θεός είναι κάτι
άλλο από αυτούς, θα τον έβαζε να κατοικήσει στον ουρανό χωρίς να τον απομακρύνει από τη
γη, αλλά θεωρώντας ότι εγκαθιστά τον βασιλιά στο πιο σπουδαίο μέρος του σύμπαντος απ'
όπου επιβλέπει και αντιλαμβάνεται τα όσα γίνονται στη γη.
Είναι ανάγκη να επικαλεστώ εδώ Έλληνες και Εβραίους για μάρτυρες; Δεν υπάρχει κανείς
που να μην υψώνει τα χέρια στον ουρανό όταν προσεύχεται· επιπλέον, όταν ορκίζεται σε θεό
ή σε θεούς, αν τέλος πάντων έχει κάποια ιδέα για το θείο, προς τον ουρανό στρέφεται. Δεν
είναι αφύσικο να συμβαίνει αυτό στους ανθρώπους. Γιατί καθώς βλέπουν ότι από τα ουράνια
σώματα κανένα δε μεγαλώνει ούτε μικραίνει ούτε ανατρέπεται ούτε παθαίνει τίποτα από τα
όσα υφίστανται τα σώματα που κινούνται άτακτα, αλλά ότι η κίνησή του είναι αρμονική κι η
διάταξη του συμμετρική, και ότι οι φάσεις της σελήνης είναι καθορισμένες, κι επίσης ότι η
ανατολή κι η δύση του ήλιου είναι καθορισμένες σε συγκεκριμένες πάντα εποχές, εύλογα
πίστεψαν ότι ο ουρανός είναι θεός και θρόνος του θεού. Γιατί ένα ουράνιο σώμα, επειδή δεν
μεγαλώνει με καμιά προσθήκη ούτε μικραίνει με αφαίρεση, και επειδή δεν το αγγίζει η
μεταβολή από την αλλοίωση και την ανατροπή, είναι απρόσβλητο από κάθε φθορά και δεν
δέχεται καμία επίδραση· επειδή εξάλλου είναι από τη φύση του αθάνατο και αναλλοίωτο,
είναι καθαρό από κάθε είδους στίγμα· αιώνιο και αεικίνητο, όπως βλέπουμε, γυρίζει γύρω
από το μεγάλο δημιουργό είτε διότι ωθείται από κάποια πιο ισχυρή και θεϊκή ψυχή που
κατοικεί μέσα του, όπως ακριβώς, νομίζω, τα σώματα μας από την ψυχή μέσα μας, είτε
επειδή προσέλαβε την κίνηση από τον ίδιο τον θεό, περιστρέφεται σε έναν απέραντο κύκλο
με ακατάπαυστη και αιώνια ορμή [...]
Οι Έλληνες τώρα, είναι αλήθεια, έπλασαν τους μύθους για τους θεούς, απίστευτους και
τερατώδεις. Είπαν δηλαδή ότι ο Κρόνος κατάπιε τα παιδιά του και αμέσως μετά τα ξέρασε.
Μίλησαν ακόμα και για άνομους γάμους: Δηλαδή ότι ο Δίας κοιμήθηκε με τη μάνα του και,
όταν έκανε παιδιά μαζί της, παντρεύτηκε την κόρη του, και μάλλον ούτε την παντρεύτηκε,
αλλά, αφού κοιμήθηκε απλώς μαζί της, την έδωσε σε κάποιον άλλο. Έπειτα έρχονται οι μύθοι
για τον κατασπαραγμένο Διόνυσο και τη συγκόλληση των μελών του. Τέτοια πράγματα λένε
οι μύθοι των Ελλήνων. Σύγκρινέ τους με τη διδασκαλία των Ιουδαίων, και με τον Παράδεισο
που φύτεψε ο Θεός και με τον Αδάμ που έπλασε, και τη γυναίκα που δημιουργήθηκε για
χάρη του, διότι είπε ο Θεός, «δεν είναι ωραίο ο άνθρωπος να είναι μόνος του· ας του
φτιάξουμε ένα βοηθό που να του μοιάζει». Μόνο που αυτή σε τίποτα απολύτως δεν τον
βοήθησε, αλλά τον εξαπάτησε και έγινε συναίτιος για να αποκλειστούν και αυτός και αυτή
από τις παραδείσιες απολαύσεις.
Βέβαια, όλα αυτά είναι εντελώς μυθώδη. Γιατί, πώς είναι δυνατόν να αγνοεί ο Θεός ότι το
πλάσμα που δημιούργησε ως βοηθό, θα του βγαινε σε κακό και όχι σε καλό εκείνου που το
δέχτηκε; Και το φίδι που μίλησε με την Εύα, ποια γλώσσα θα πούμε ότι χρησιμοποίησε;
Μήπως την ανθρώπινη; Και σε τι διαφέρουν όλα αυτά από τους μύθους που έπλασαν οι
Έλληνες; Αλλά μήπως και το να μην επιτρέψει ο Θεός στους ανθρώπους που έπλασε να
μάθουν να διακρίνουν το καλό από το κακό, δεν είναι υπερβολικά παράλογο; Γιατί, τι πιο
ηλίθιο από τον άνθρωπο που δεν μπορεί να διακρίνει το καλό από το κακό; Αφού είναι
προφανές ότι τα μεν κακά δεν θα τα αποφύγει, τα δε καλά δεν θα επιδιώξει. Και το πιο
σημαντικό: Ο Θεός δεν επέτρεψε στον άνθρωπο να γευθεί τη φρόνηση, από την οποία δεν
υπάρχει τίποτα που να αξίζει γι' αυτόν περισσότερο. Το ότι η διάκριση του καλού και του
χειρότερου είναι έργο της φρόνησης, το αντιλαμβάνονται ακόμα και οι ανόητοι· επομένως το
φίδι είναι ευεργέτης μάλλον, και όχι καταστροφέας του ανθρώπινου γένους. Με βάση αυτά,
πρέπει να πούμε ότι ο Θεός είναι φθονερός. Γιατί όταν είδε τον άνθρωπο να μετέχει στη
φρόνηση, προκειμένου να μη γευτεί, λέει, από το δέντρο της ζωής, τον ξαπόστειλε από τον
Παράδεισο λέγοντας ξεκάθαρα: «Να, ο Αδάμ έφτασε, σαν ένας από εμάς, να γνωρίζει το
καλό και το κακό. Τώρα λοιπόν, μη τυχόν και απλώσει το χέρι, και πάρει, και φάει από το
δέντρο της ζωής, και ζήσει αιώνια». Αν όλα αυτά δεν είναι μύθοι με κάποιο μυστικό νόημα -
πράγμα που πιστεύω εγώ-, τότε οι διηγήσεις αυτές για τον Θεό είναι γεμάτες από
βλασφημίες. Γιατί το να μην ξέρει ότι αυτή που πλάστηκε για βοηθός, θα γίνει η αιτία της

131
πτώσης, και το να απαγορεύει τη γνώση του καλού και του κακού, που είναι το μόνο πράγμα
που φαίνεται να δίνει συνοχή στον ανθρώπινο νου, και επιπλέον το να φθονεί, μήπως ο
άνθρωπος πάρει από το δέντρο της ζωής και από θνητός γίνει αθάνατος, αυτά είναι
χαρακτηριστικά υπερβολικά φθονερού και μνησίκακου όντος.
Όσο για το τι πραγματικά πιστεύουν οι Εβραίοι και το τι εξ αρχής μάς κληροδότησαν οι δικοί
μας πρόγονοι, η δική μας θεωρία για τον άμεσο δημιουργό του κόσμου έχει ως εξής ...(λείπει
κείμενο). Για τους θεούς που είναι ανώτεροι από αυτόν το δημιουργό ο Μωυσής δε μίλησε
καθόλου ούτε και τόλμησε να πει κάτι για τη φύση των αγγέλων. Ποικιλοτρόπως και πολλές
φορές, είπε ότι υπηρετούν τον Θεό, αλλά πουθενά δεν ξεκαθαρίζεται αν οι άγγελοι είναι
δημιουργημένοι ή όχι, αν έχουν δημιουργηθεί από άλλον και άλλον είναι ταγμένοι να
υπηρετούν, ή αν έγιναν με κάποιον άλλο τρόπο. Ενώ αναλύει διεξοδικά όσα έχουν να κάνουν
με τον ουρανό και τη γη, και τον τρόπο που τακτοποιήθηκαν τα όσα υπάρχουν πάνω στη γη.
Και για άλλα λέει ότι διέταξε ο θεός να γίνουν μόνα τους, όπως το φως και το στερέωμα, ενώ
άλλα τα έκανε ο ίδιος, όπως τον ουρανό και τη γη, τον ήλιο και τη σελήνη· και τα υπόλοιπα
που υπήρχαν αλλά ήταν κρυμμένα μέχρι τότε, λέει ότι τα διαχώρισε, όπως το νερό, νομίζω,
και τη στεριά. Σ' αυτά όμως δεν τόλμησε να προσθέσει τίποτε για γένεση ή δημιουργία του
πνεύματος, παρά μόνον ότι «και πνεύμα θεού περιφερόταν πάνω από τα νερά»· το αν αυτό το
πνεύμα είναι ή δεν είναι δημιούργημα, δεν το ξεκαθαρίζει.
Εδώ ας κάνουμε μια σύγκριση, αν θέλετε, με τα λόγια του Πλάτωνα. Πρόσεξε τι λέει αυτός
για τον δημιουργό και τι τον βάζει να λέει στην «Κοσμογονία», για να αντιπαραβάλουμε την
κοσμογονία του Πλάτωνα και του Μωυσή. Γιατί έτσι μπορεί να φανεί ποιος είναι καλύτερος
και αντάξιος του Θεού· μήπως ο Πλάτων που λάτρεψε τα είδωλα, ή αυτός για τον οποίο η
Γραφή λέει ότι ο Θεός τού μίλησε στόμα με στόμα. «Στην αρχή δημιούργησε ο θεός τον
ουρανό και τη γη· η γη ήταν αόρατη και ακατασκεύαστη, και σκοτάδι κάλυπτε την άβυσσο,
και το πνεύμα του Θεού περιφερόταν πάνω από τα νερά. Και είπε ο Θεός: "Να γίνει φως", και
έγινε φως. Και ο Θεός είδε ότι το φως είναι ωραίο. Και διαχώρισε ο Θεός το φως από το
σκοτάδι. Και ονόμασε ο Θεός το φως ημέρα και το σκοτάδι νύχτα. Και την πρώτη ημέρα
δημιουργήθηκε το βράδυ και δημιουργήθηκε το πρωί. Και είπε ο Θεός: "Να δημιουργηθεί
επιστέγασμα μεταξύ των υδάτων". Και ονόμασε ο Θεός το θολωτό επιστέγασμα ουρανό. Και
είπε ο Θεός να συγκεντρωθεί σε ένα μέρος όλο μαζί το νερό που βρίσκεται κάτω από τον
ουρανό και να φανερωθεί η στεριά. Έτσι και έγινε. Και είπε ο Θεός να φυτρώσουν στη γη
χορτάρια και δέντρα καρποφόρα. Και είπε ο Θεός να δημιουργηθούν φωτεινά αστέρια στο
στερέωμα του ουρανού, για να φωτίζουν τη γη. Και τα έβαλε ο Θεός στο στερέωμα του
ουρανού, ώστε να εξουσιάζουν την ημέρα και τη νύχτα».
Για την άβυσσο ή το σκοτάδι ή το νερό δεν λέει ο Μωυσής ότι τα δημιούργησε ο Θεός, παρ'
όλο που θα πρεπε να πει και γι' αυτά -αφού για το φως κάπου είπε ότι έγινε με διαταγή του
Θεού. 0 Μωυσής όμως δεν είπε λέξη -θαρρείς και πρόκειται για πράγματα που δεν
δημιουργήθηκαν- παρ' ότι τα μνημονεύει τόσες φορές. Χώρια που δεν λέει τίποτα για τη
γέννηση ή τη δημιουργία των αγγέλων ούτε για το πώς εμφανίστηκαν, παρά μιλάει μόνο για
τα ουράνια και επίγεια σώματα, λες και ο Θεός δεν είναι δημιουργός κανενός άυλου, αλλά
κάποιος που έβαλε σε τάξη το υλικό υπόστρωμα. Γιατί εκείνο το «η γη ήταν αόρατη και
ακατασκεύαστη», δεν σημαίνει παρά το ότι θεωρεί το υγρό και στερεό στοιχείο ύλη, και
παρουσιάζει τον Θεό ως κάποιον που απλώς την έβαλε σε τάξη.
Άκου τώρα τι λέει ο Πλάτων για τον κόσμο: «Ολόκληρος ο ουρανός ή ο κόσμος -κι αν
ταιριάζει περισσότερο να τον λέμε με κάποιο άλλο όνομα, ας τον ονομάσουμε έτσι- υπήρχε
τάχα ανέκαθεν, χωρίς καμιά αρχική στιγμή γέννησης, ή μήπως δημιουργήθηκε, ξεκινώντας
από κάποια αρχή; Δημιουργήθηκε, γιατί είναι ορατός και απτός και έχει σώμα. Όλα όμως τα
πράγματα αυτού του είδους είναι αισθητά, και όπως δείξαμε, τα αισθητά έχουν κάποτε
γεννηθεί και μεταβάλλονται ...; Έτσι λοιπόν, σύμφωνα με τον ορθό λόγο, πρέπει να πούμε ότι
αυτός ο κόσμος είναι έμβιο ον προικισμένο με ψυχή και νου κι αληθινά γεννήθηκε χάρη στην
πρόνοια του Θεού».

132
Ας τα συγκρίνουμε ένα προς ένα· τι και πώς το λέει ο θεός του Μωυσή και πώς ο θεός του
Πλάτωνα;
«Και είπε ο Θεός· ας φτιάξουμε τον άνθρωπο σύμφωνα με τη δική μας εικόνα και έτσι που να
μας μοιάζει. Και ας κυριαρχήσουν στα ψάρια της θάλασσας και στα πετούμενα του ουρανού
και στα ζώα και σ' όλη τη γη και σε όλα τα ερπετά που έρπουν πάνω στη γη. Και
δημιούργησε ο Θεός τον άνθρωπο, και τον έφτιαξε σύμφωνα με την εικόνα του· έκανε τους
ανθρώπους αρσενικό και θηλυκό, λέγοντας: Να αυξάνεστε και να πληθαίνετε και να γεμίσετε
τη γη και να την κατακυριεύσετε. Και κυριαρχήστε στα ψάρια της θάλασσας και στα
πετούμενα του ουρανού και σε όλα τα ζώα και σε όλη τη γη».
Άκου λοιπόν τώρα και τον λόγο που αποδίδει ο Πλάτων στον δημιουργό του σύμπαντος:
«Θεοί, παιδιά θεών, τα έργα που δημιούργησα εγώ και στάθηκα πατέρας τους, μπορεί, αν το
θελήσω, να είναι αδιάλυτα. Βέβαια, κάθε τι που έχει δεθεί μπορεί και να λυθεί· το να θέλει
όμως κανείς να διαλύσει κάτι που ταίριαξε καλά και λειτουργεί καλά είναι έργο κακής
βούλησης. Ακριβώς επειδή γεννηθήκατε, δεν είστε ούτε αθάνατοι ούτε άφθαρτοι. Δε θα
διαλυθείτε, βέβαια, ούτε και θα σας βρει ο θάνατος, μια που κληρονομήσατε τη βούλησή
μου, που είναι δεσμός μεγαλύτερος και δυνατότερος από εκείνους που σας συνέχουν απ' όταν
γεννηθήκατε. Τώρα λοιπόν μάθετε αυτό που θα σας αποκαλύψω. Υπολείπονται ακόμα τρία
θνητά γένη που δεν έχουν γεννηθεί, και αν δεν γεννηθούν αυτά, ο ουρανός θα είναι ατελής.
Γιατί δεν θα εμπεριέχει όλα τα γένη των έμβιων όντων αν όμως αυτά τα δημιουργούσα εγώ ο
ίδιος και τους έδινα ζωή, θα εξισώνονταν με τους θεούς. Για να είναι λοιπόν θνητά, και αφ'
ετέρου για να έχει πληρότητα όλο αυτό το σύμπαν, στραφείτε εσείς, όπως είναι στη φύση
σας, στη δημιουργία των ζωντανών όντων, μιμούμενοι τη δύναμη που άσκησα εγώ την ώρα
της δημιουργίας σας. Και όσα από τα ζωντανά αξίζουν να είναι συνώνυμα με τους αθανάτους
και ονομάζονται θεία και καθοδηγούν αυτά που θέλουν να υπακούν στο δίκαιο και σ1 εσάς,
θα σας τα παραδώσω εγώ αφού κάνω την αρχή και τα σπείρω. Τα υπόλοιπα είναι δική σας
ευθύνη· συνυφαίνοντας το θνητό με το αθάνατο, να κατασκευάζετε και να γεννάτε έμβια
όντα και δίνοντας τα τροφή να τα δυναμώνετε και όταν πεθαίνουν, πάλι να τα δέχεστε».
Για να μη σκεφτείτε όμως ότι αυτό είναι ονειροφαντασίες, μάθετε το εξής: Ο Πλάτων
ονομάζει θεούς αυτά που φαίνονται, δηλαδή τον ήλιο, τη σελήνη, τα άστρα και τον ουρανό·
αυτά όμως δεν είναι παρά το απείκασμα αυτών που δε φαίνονται. Ο ήλιος που βλέπουμε είναι
ομοίωμα του νοητού, αυτού που δεν είναι ορατός. Και επίσης η ορατή για τα μάτια μας
σελήνη και το καθένα από τα αστέρια, είναι ομοιώματα των νοητών. Ο Πλάτων λοιπόν ξέρει
ότι εκείνοι οι νοητοί και αφανείς θεοί ενυπάρχουν και συνυπάρχουν με τον δημιουργό και
γεννήθηκαν και προήλθαν από τον ίδιο. Εύλογα λοιπόν ο δημιουργός στον Πλάτωνα λέει
«θεοί», όταν μιλάει για τους αόρατους, και «παιδιά θεών», όταν φυσικά μιλάει για τους
ορατούς. Όμως κοινός δημιουργός και των δύο είναι αυτός που κατασκεύασε τον ουρανό και
τη γη και τη θάλασσα και τα αστέρια, και δημιούργησε στη σφαίρα των νοητών τα αρχέτυπα
τους. Πρόσεξε πόσο καλά τα λέει παρακάτω. «Υπολείπονται τρία θνητά γένη», λέει,
εννοώντας προφανώς το γένος των ανθρώπων, των ζώων και των φυτών, μιας και το καθένα
από αυτά ορίζεται με τους δικούς του όρους. «Αν λοιπόν», λέει, «καθένα από αυτά επίσης, το
δημιουργούσα εγώ, θα ήταν απολύτως αναγκαίο να γίνει αθάνατο». Γιατί, τόσο για τους
νοητούς θεούς, όσο και για τον ορατό κόσμο, καμιά άλλη αιτία δεν υπάρχει για την αθανασία,
εκτός από το ότι είναι έργα του δημιουργού. Και λέγοντας ο Πλάτων, «ό,τι από αυτά είναι
αθάνατο, αναγκαστικά τους έχει χαριστεί από τον δημιουργό», εννοεί την λογική ψυχή. «Όσο
για τα υπόλοιπα», λέει, «εσείς να συνυφαίνετε το θνητό με το αθάνατο». Είναι λοιπόν φανερό
ότι οι δημιουργικοί θεοί πήραν από τον πατέρα τους τη δημιουργική δύναμη και παρήγαγαν
πάνω στη γη τα θνητά ζώα. Γιατί, αν ήταν να μη διαφέρει σε τίποτα ο ουρανός από τον
άνθρωπο και ναι, μα τον Δία, από το θηρίο και, τελικά, από αυτά τα ίδια τα ερπετά και από τα
μικρά ψάρια που κολυμπούν στη θάλασσα, έπρεπε ο δημιουργός να είναι ένας και ο αυτός για
όλα. Αν όμως είναι μεγάλο το χάσμα ανάμεσα στα αθάνατα και τα θνητά, και με καμιά
προσθήκη δεν μπορεί να γίνει μεγαλύτερο ούτε με αφαίρεση να μειωθεί, ούτε να υπάρξει

133
ανάμειξη με τα θνητά και φθαρτά, ταιριάζει αιτία για τα θνητά να είναι άλλοι θεοί και για τα
αθάνατα άλλοι.
Επειδή λοιπόν, όπως φαίνεται, ο Μωυσής δεν μπόρεσε να πραγματευθεί όλα όσα έχουν να
κάνουν με τον άμεσο δημιουργό αυτού του κόσμου, ας συγκρίνουμε μεταξύ τους τις ιδέες
που έχουν οι Εβραίοι και οι πρόγονοί μας για τα έθνη. Ο Μωυσής ισχυρίζεται ότι ο
δημιουργός του κόσμου διάλεξε το έθνος των Εβραίων, ότι αφοσιώθηκε και φροντίζει εκείνο
μόνο, και ότι σ' αυτόν τον ίδιο ανέθεσε την αποκλειστική μέριμνα. Όμως για τα άλλα έθνη,
πώς ή από ποιους θεούς διοικούνται, δεν λέει κουβέντα· εκτός κι αν συμφωνήσει κανείς, ότι
σ' αυτά παραχώρησε τον ήλιο και τη σελήνη. Γι' αυτά όμως θα μιλήσω και λίγο αργότερα.
Περιορίζομαι τώρα να αναφέρω ενδεικτικά ότι ο ίδιος ο Μωυσής κι οι προφήτες μετά απ'
αυτόν και ο Ιησούς ο Ναζωραίος, αλλά ακόμα κι ο Παύλος, που ξεπερνά διεθνώς όλους τους
αγύρτες και μάγους όλων των εποχών, ισχυρίζονται ότι μόνο του Ισραήλ και της Ιουδαίας
είναι ο Θεός και ότι οι Εβραίοι είναι ο εκλεκτός του λαός. Ακούστε λοιπόν αυτά τα λόγια, και
πρώτα πρώτα του Μωυσή: «Κι εσύ θα πεις στον Φαραώ· το Ισραήλ είναι ο πρωτότοκος γιος
μου. Και πρόσταξα: Άφησε ελεύθερο τον λαό μου για να με λατρέψει. Εσύ όμως δεν ήθελες
να τον αφήσεις ελεύθερο». Και λίγο παρακάτω: «Και του λένε: Ο θεός των Εβραίων μάς έχει
καλέσει. Θα βαδίσουμε λοιπόν μέσα στην έρημο τρεις ημέρες για να θυσιάσουμε στον κύριο
τον Θεό μας». Και μετά από λίγο πάλι τα ίδια: «Ο κύριος και θεός των Εβραίων μ' έστειλε να
σου πω: Ελευθέρωσε το λαό μου για να με λατρέψει στην έρημο».
Όμως το ότι ο Θεός ενδιαφέρθηκε απ' την αρχή μόνο για τους Ιουδαίους, και ότι αυτοί ήταν ο
εκλεκτός του κλήρος, δε φαίνεται να το παν μόνο ο Μωυσής και ο Ιησούς, αλλά και ο
Παύλος· μάλιστα εδώ είναι να απορείς με τον Παύλο. Γιατί, όπως τα χταπόδια αλλάζουν
χρώμα ανάλογα με τα βράχια, αυτός αλλάζει τα δόγματα για τον Θεό ανάλογα με τις
περιστάσεις. Και άλλοτε διατείνεται ότι οι Ιουδαίοι μόνο είναι η κληρονομιά του θεού,
άλλοτε πάλι, όταν θέλει να πείσει τους Έλληνες να πάνε με το μέρος του, λέει «Ο Θεός δεν
είναι μόνο των Ιουδαίων αλλά και των εθνών ναι και των εθνών». Δίκιο θα έχουμε λοιπόν να
ρωτήσουμε τον Παύλο: Αν ο Θεός δεν ήταν μόνο των Ιουδαίων αλλά και των εθνών, γιατί να
χαρίσει μόνο στους Ιουδαίους τόσο μεγάλες προφητικές ικανότητες και τον ίδιο τον Μωυσή
και το χρίσμα και τους προφήτες και το νόμο και τα απίστευτα και τερατώδη που διαβάζουμε
στους μύθους; Και τους ακούς να κραυγάζουν, «Ο άνθρωπος έφαγε ψωμί αγγέλων». Και
τελικά τους έστειλε και τον Ιησού, ενώ σ' εμάς ούτε προφήτη ούτε χρίσμα ούτε δάσκαλο ούτε
έναν κήρυκα να μας αναγγείλει ότι κάποτε, στο μέλλον, έστω και καθυστερημένα, θα φτάσει
και σ' εμάς η φιλανθρωπία του. Και επιπλέον, για μυριάδες ή, αν θέλετε, για χιλιάδες χρόνια,
έβλεπε αδιάφορος τους ανθρώπους από εκεί που ανατέλλει μέχρι εκεί που δύει ο ήλιος και
από τον νότο μέχρι τον βορρά, βυθισμένους στην άγνοια και να λατρεύουν, όπως λέτε, τα
είδωλα -όλοι εκτός από ένα μικρό γένος που, για λιγότερο από δύο χιλιάδες χρόνια, είχε
εγκατασταθεί σε ένα μέρος της Παλαιστίνης. Αν πράγματι είναι θεός όλων μας, και εξίσου
δημιουργός όλων, γιατί αδιαφόρησε για εμάς; Επόμενο λοιπόν είναι να θεωρούμε ότι ο θεός
των Εβραίων δεν είναι δημιουργός όλου του κόσμου και δεν εξουσιάζει τα πάντα, αλλά ότι,
όπως είπα, είναι περιορισμένος και, καθώς η εξουσία του είναι πεπερασμένη, φανταζόμαστε
ότι είναι ένας ανάμεσα στους άλλους θεούς. Πρέπει μήπως να σας δώσουμε μεγαλύτερη
προσοχή, επειδή εσείς ή κάποιος από τη φάρα σας έφτασε σε μιαν ασαφή ιδέα περί ύψιστου
θεού; Δεν είναι μερικότητες όλα αυτά; Ένας θεός που ζηλεύει· γιατί δηλαδή να ζηλεύει και
να εκδικείται τα παιδιά για αμαρτίες των γονιών τους;
Πλάι σ' αυτά, εξετάστε τώρα τα δικά μας. Οι δικοί μας φιλόσοφοι λένε ότι ο δημιουργός είναι
πατέρας όλων και κοινός βασιλιάς, και ότι ανέθεσε όλα τα υπόλοιπα σε θεούς εθνάρχες και
πολιούχους, καθένας από τους οποίους κηδεμονεύει τον δικό του κλήρο με το δικό του τρόπο.
Έτσι λοιπόν, επειδή για τον πατέρα τα πάντα είναι τέλεια και τα πάντα είναι ένα, ενώ στον
κάθε θεό χωριστά υπερτερεί μια διαφορετική ικανότητα, ο Άρης κηδεμονεύει τα πολεμικά
έθνη, η Αθηνά τα πολεμικά που διαθέτουν και φρόνηση, ο Ερμής τα συνετότερα κυρίως παρά
τα τολμηρότερα, και την εκάστοτε ιδιοσυγκρασία των αρμοδίων θεών ακολουθούν τα έθνη
που κηδεμονεύονται απ' αυτούς. Αν τώρα η εμπειρία δεν επιβεβαιώνει τα λόγια μας, τότε θα

134
δεχτούμε ότι οι παραδόσεις μας είναι φαντασιοπληξίες και η προσπάθεια μας να πείσουμε
μάταιη, και θα πρέπει να επαινέσουμε τις δικές σας ιδέες· αν όμως συμβαίνει εντελώς το
αντίθετο, και η εμπειρία αιώνων επιβεβαιώνει αυτά που λέμε εμείς, ενώ με τις δικές σας
θεωρίες δε φαίνεται να συμφωνεί σε τίποτα και πουθενά, γιατί εξακολουθείτε να ερίζετε σε
τέτοιο βαθμό; Ας μου πει λοιπόν κάποιος: Ποια η αιτία που οι Κέλτες και οι Γερμανοί είναι
ριψοκίνδυνοι, ενώ οι Έλληνες και οι Ρωμαίοι καταγίνονται κυρίως με την πολιτική και με τη
φροντίδα για τα ανθρώπινα, δίχως να παύουν να είναι σταθεροί και ικανοί στον πόλεμο, ενώ
οι Αιγύπτιοι είναι πιο συνετοί και επιδίδονται περισσότερο στις τέχνες, και οι Σύριοι είναι
φιλήσυχοι, καλοπερασάκηδες και συνάμα συνετοί, θερμοί, ματαιόδοξοι και καπάτσοι. Αν
κάποιος δε διαβλέπει καμιά αιτία γι' αυτές τις διαφορές ανάμεσα στα έθνη αλλά υποστηρίζει
ότι μάλλον αυτόματα έγιναν έτσι τα πράγματα, πώς πιστεύει ακόμα ότι ο κόσμος διοικείται
με πρόνοια; Αν όμως θεωρεί ότι υπάρχουν αιτίες γι' αυτά, ας μου πει ποιες είναι, στο όνομα
του ίδιου του δημιουργού, και ας με διδάξει. Όσο τώρα για τους νόμους, είναι προφανές ότι η
ανθρώπινη φύση τούς θέσπισε έτσι που να της ταιριάζουν πολιτικούς και φιλάνθρωπους σε
όσους περισσότερο καλλιεργήθηκε η αγάπη για τον άνθρωπο, ενώ αγρίους και απάνθρωπους
σε όσους ενυπήρχε ο αντίθετος χαρακτήρας των ηθών. Η νομοθετική αγωγή, δηλαδή,
ελάχιστα πρόσθεσε στη φύση και στην κλίση των ανθρώπων. Έτσι λοιπόν οι Σκύθες δεν
αποδέχθηκαν τον Ανάχαρση που λάτρευε το Διόνυσο· και στα δυτικά έθνη δύσκολα θα βρεις
κάποιους, ελάχιστους, που να χουν κλίση στη φιλοσοφία ή τη γεωμετρία ή σε κάτι
παρεμφερές, παρ όλο που η ηγεμονία των Ρωμαίων εκεί βαστάει ήδη τόσον καιρό. Μόνο οι
πολύ ευφυείς απ' αυτούς απολαμβάνουν τις διαλέξεις και τη ρητορεία, ενώ δεν συμμετέχουν
σε κανένα άλλο μάθημα. Τόσο ισχυρό πράγμα φαίνεται πως είναι η φύση. Τι πράγμα είναι
λοιπόν η μεταξύ των εθνών διαφορά στα ήθη και τους νόμους;

Πηγή: eineken.pblogs.gr/2010/05/625873.html

135
 Η γενοκτονία 270.000 ελλήνων το 961 από τους
βυζαντινοχριστιανούς κατακτητές!!!

Καθ' όλη την διάρκεια της χιλιετούς βυζαντινής αυτοκρατορίας η Κρήτη ήταν το κόκκινο
πανί για τους βυζαντινούς κατακτητές. Γι' αυτό την αιματοκύλησαν πολλές φορές.
Το 727 οι Κρητικοί όχι μόνον συμμετέχουν μαζί με όλους τους Έλληνες στην Μεγάλη
Επανάσταση κατά των βυζαντινών, αλλά επιπλέον ετοιμάζουν πανστρατιά και επιτίθενται
κατά της Κωνσταντινουπόλεως για να εκθρονίσουν(!!!) τον αυτοκράτορα Λέοντα Γ' τον
Ίσαυρο.
Αρχηγό τους είχαν έναν Κρητικό ονόματι Κοσμά, ο οποίος ήταν μεγαλοπρεπής, ωραίος και
γενναίος. Και παραλίγο να κατάφερναν να κυριαρχήσουν σε όλη την Μεσόγειο, όπως
αναφέρει στην «Ιστορία των Σφακίων» ο ηγούμενος Γρηγόριος Παπαδοπετράκης.
Όμως οι λογαριασμοί βυζαντινών και Κρητικών παρέμεναν από αιώνες ανοικτοί και δεν
έκλεισαν ποτέ. Ο Αλέξιος Κομνηνός, δια του υιού του Ισαακίου, το 1192, στέλνει απειλητική
επιστολή προς το νησί της Κρήτης. Απειλούσε ότι αν δεν υποταχθούν στο βυζάντιο οι
Κρητικοί, θα εξολοθρεύσει όλους τους άνδρες, τις γυναίκες και τα παιδιά, όπως έπραξαν στο
παρελθόν, έγραφε η επιστολή, ο Βελισσάριος, ο Ιουστινιανός, ο Νικηφόρος Φωκάς και ο
Βάρδας ο θαλασσινός.
Οι βυζαντινοί είχαν υποστεί αναρίθμητες ήττες από τους Κρητικούς, που ήταν πολύ γενναίοι
μαχητές και θεοσεβείς. Οι Κρητικοί ουδέποτε πρόδωσαν τους Πατρώους Θεούς και τα
Πάτρια ειωθότα. Το παράδειγμά τους έδινε θάρρος στους άλλους Έλληνες να διατηρήσουν
τον Ελληνισμό τους και την Πατρώα Ελληνική Θρησκεία. Γι' αυτό ήθελαν να τους
αφανίσουν οι βυζαντινοί κατακτητές.
Οι μνήμες από την τελευταία ήττα, ήταν ακόμη νωπές. Το 949 ο βυζαντινός αυτοκράτωρ
Κωνσταντίνος Ζ' υπέστη πανωλεθρία από τους γενναίους Κρητικούς καθώς όλο το βυζαντινό
στράτευμα που έστειλε για να κατακτήσει το ηρωικό Νησί κατεσφάγη, όπως μας πληροφορεί
ο Λέων Διάκονος.
Τα Κρητικά πλοία περήφανα έπλεαν στην Μεσόγειο αψηφώντας τον βυζαντινό στόλο. Και
όποτε είχαν ευκαιρία έκαναν τολμηρές επιδρομές και κατέστρεφαν ολοσχερώς τον βυζαντινό
στόλο. Ο Λέων Διάκονος γράφει για την «των Κρητών δυναστείαν, τραχηλιώσαν και κατά
Ρωμαίων φονικόν πνέουσαν». Δηλαδή έσπερναν τον θάνατο στους βυζαντινούς οι
σκληροτράχηλοι Κρητικοί, γράφει ο Λέων Διάκονος στην Ιστορία του.
Οι Κρητικοί ήταν ακατάβλητοι κυρίως για δύο λόγους, γράφει ο Συνεχιστής του Θεοφάνους:
Πρώτον διότι είχαν διατηρήσει αλώβητο το Ελληνικό Ιερατείο τους, το οποίο προΐστατο

136
στους Απελευθερωτικούς Αγώνες, και δεύτερον διότι ήταν φοβεροί έμποροι, κάτι που τους
προσπόριζε τα αναγκαία χρήματα για τους πολέμους κατά των βυζαντινών.
Το μίσος των βυζαντινών κατά των Ελλήνων της Κρήτης αποτυπώνεται ανάγλυφα από τον
παρακοιμώμενο Ιωσήφ Βρίγγα ο οποίος προσπαθεί να διεγείρει το βυζαντινό συμβούλιο κατά
των Κρητικών. Ο Συνεχιστής του Θεοφάνους καταγράφει τα λόγια του Ιωσήφ: «Είναι τόσα
τα δεινά που υπέστησαν οι Ρωμαίοι από τους αρνητές του Χριστού, σφαγές και καταστροφές
εκκλησιών και αρπαγές περιουσιών και αιχμαλωσίες. Πρέπει να αγωνισθούμε υπέρ των
Χριστιανών και να μην δειλιάσουμε από την απόσταση της θαλάσσης ούτε από τις φήμες».
Πράγματι οι γενναίοι Κρητικοί απελευθέρωναν τα παράλια της Ιωνίας από τους βυζαντινούς
κατακτητές και κατέστρεφαν χριστιανικές εκκλησίες και έπιαναν χριστιανούς αιχμαλώτους
για να τους ανταλλάξουν με Έλληνες.
Το 960 ο βυζαντινός αυτοκράτωρ Ρωμανός Β' και ο παρακοιμώμενος Ιωσήφ Βρίγγας
ανέθεσαν στον Αρμένιο στρατηγό Νικηφόρο Φωκά τον αφανισμό της Κρήτης και των
Κρητικών. Ο τεράστιος βυζαντινός στόλος ξεκίνησε από την Κωνσταντινούπολη στις 5
Ιουλίου 960. - Αποτελείτο από 3300 πλοία που μετέφεραν στρατό και εφόδια. Οι βυζαντινοί
είχαν στρατολογήσει βάρβαρα στίφη Σλάβων, Αρμενίων και Ρώσων, για να κατασφάξουν
τους Έλληνες της Κρήτης.
Ο M. Canard, στο Byzance et les Arabes μας πληροφορεί ότι οι Έλληνες διέθεταν μόλις 240
πλοία και ζήτησαν από τους Άραβες πολεμοφόδια και στρατό. Εκείνο τον καιρό οι Άραβες με
επικεφαλής τον Χαμβδά πολεμούσαν στο μέτωπο της Μικράς Ασίας τους βυζαντινούς
κατακτητές, και έτσι δεν μπόρεσαν να τους στείλουν παρά μικρές ποσότητες πολεμοφοδίων,
αλλά καθόλου στρατό. Έτσι οι γενναίοι Κρητικοί μαχητές αντιμετώπισαν μόνοι τους τον
τεράστιο βυζαντινό στόλο που μετέφερε 500.000 βυζαντινούς κατακτητές στο ηρωικό Νησί.
Οι Έλληνες γρήγορα έμαθαν τα νέα και άρχισαν να οχυρώνονται. Η ιστορία έχει καταγράψει
ως επικεφαλή της ηρωικής αντιστάσεως την Κρητικοπούλα Ιέρεια της Αρτέμιδος Κλεαγέτη.
Ο Πρίσκος στην χρονογραφία του μας πληροφορεί ότι ήταν μόλις 25 ετών το 960, και
αμέσως άρχισε να εμψυχώνει τους Κρητικούς περιδιαβαίνουσα όλα τα οχυρά. Η Κλεαγέτη
ήταν πολύ μορφωμένη και γόνος Ιερατικής οικογενείας. Η μητέρα της λεγόταν Ζηνόκλεια,
ήταν Ιέρεια της Ήρας, και είχε πάρει μέρος στην μάχη της Κρήτης κατά των βυζαντινών το
949. Με το τόξο της είχε σκοτώσει 50 βυζαντινούς κατακτητές. Η Ζηνόκλεια τελούσε τα
Ελληνικά Μυστήρια και είχε διδάξει από μικρή την θυγατέρα της Κλεαγέτη το πώς να
πολεμά τους βυζαντινούς κατακτητές.
Ο Λέων Διάκονος στην Ιστορία του αναφέρει την Κλεαγέτη με υβριστικούς όρους. Την
αποκαλεί «γύναιον εταιρικόν», «αναιδές», και ότι τάχα έκανε μαγγανείες. Όμως της
αναγνωρίζει, αν και με υβριστικό τόνο, ότι ήταν μάντισσα και ότι ήταν ατρόμητη, καθώς
πλησίαζε μόνη της μέχρι τα φυλάκια των βυζαντινών και τους προκαλούσε σε πόλεμο.
Οι Κρητικοί Ιερείς και Ιέρειες μόλις αντίκρισαν του πρώτους βυζαντινούς στρατιώτες έκαναν
καθαρμό σε όλο το Νησί για να φύγει το χριστιανικό μίασμα.
Ο Νικηφόρος Φωκάς αμέσως μετά την απόβαση αρχίζει γενική επίθεση. Σφάζει αρκετούς
Κρητικούς τις πρώτες ημέρες. Νοιώθοντας ότι η νίκη του θα είναι εύκολη εξ αιτίας του
τεραστίου όγκου του στρατεύματός του, δίνει 10.000 βυζαντινούς στρατιώτες στον στρατηγό
Νικηφόρο Παστιλά και τον διατάσσει να εισβάλει στην ενδοχώρα του Νησιού και να
κατασκοπεύσει τους Κρητικούς.
Η ατρόμητη Ιέρεια Κλεαγέτη απαντά με ανταρτοπόλεμο. Βάζει τις Κρητικοπούλες να δίνουν
κρασί στους βυζαντινούς στρατιώτες, να τους μεθούν και να αποσπούν πληροφορίες. Αφού
τους διέλυσαν την πειθαρχία η Κλεαγέτη διέταξε τους 400 Κρητικούς που είχε υπό τις
διαταγές της να λάβουν θέσεις μάχης στα βουνά.
Μόλις οι Κρητικοί είδαν τους βυζαντινούς αποδιοργανωμένους ξεκίνησαν επίθεση με
επικεφαλής την ηρωική Ιέρεια της Αρτέμιδος. Οι βυζαντινοί αντιστάθηκαν με σθένος. Η
Κλεαγέτη σημάδεψε με το τόξο της τον βυζαντινό στρατηγό Νικηφόρο Παστιλά, κτύπησε το
άλογό του και τον ανάγκασε να ξεκαβαλικέψει. Αμέσως χίμηξε πάνω του με το τσεκούρι της
και τον σκότωσε.

137
Οι βυζαντινοί σε αυτή την δεύτερη φάση του αγώνος τράπηκαν σε φυγή αλλά οι Κρητικοί
τους πήραν στο κυνήγι. Ελάχιστοι από τους στρατιώτες του Νικηφόρου Παστιλά
κατόρθωσαν να επιστρέψουν ζωντανοί στο στρατόπεδο του Νικηφόρου Φωκά.
Ο Φωκάς, ωσάν να κτυπήθηκε από κεραυνό, μόλις άκουσε τα νέα άρχισε να ετοιμάζει
ενέδρες. Άρχισε να πολιορκεί τον Χάνδακα (Ηράκλειο).
Ο Πρίσκος, έχει καταγράψει το πώς απευθύνθηκε στους στρατιώτες του λέγων ότι «Δεν
νομίζω να αγνοεί κανείς σας την επιθετικότητα και το θράσος των απογόνων της Αριάδνης,
τις τόσες διαρπαγές και τα φονικά που έχουν διαπράξει κατά των Ρωμαίων. Δεν ανέχεται η
εκκλησία του Χριστού να λυμαίνονται το χριστεπώνυμο πλήθος οι ειδωλολάτρες.
Μην εξοκείλετε στην απειθαρχία και την καλοπέραση διότι θα πάθετε ότι και οι στρατιώτες
του Νικηφόρου Παστιλά. Ας μην σπαταλάμε τον καιρό μας με οκνηρία και μέθη, αλλά
παραμένοντας Ρωμαίοι ας επιδείξουμε στον πόλεμο κατά των ειδωλολατρών το γενναίο μας
φρόνημα».
Μετά πήρε τον στρατό του και άρχισε επίθεση καθώς είχε πληροφορίες ότι 40.000 Κρητικοί
ετοιμάζονταν να του επιτεθούν αιφνιδιαστικά και να τον εκδιώξουν από το Νησί. Ο
Νικηφόρος Φωκάς περίμενε να νυκτώσει και επιτέθηκε το βράδυ στους Κρητικούς, οι οποίοι
δεν άκουσαν την Κλεαγέτη και έκαναν το λάθος να κατασκηνώσουν σε πεδιάδα.
Εκεί ο Νικηφόρος Φωκάς τους έπιασε στον ύπνο, απροετοίμαστους, και τους έσφαξε όλους.
Ο Νικηφόρος Φωκάς, για να αποδείξει το πόσο βάρβαρος ήταν και το πόσο μισούσε τους
Έλληνες, διέταξε τους στρατιώτες του να κόψουν τα κεφάλια των Ελλήνων και να τα
μαζέψουν σε σακιά.
Ύστερα διέταξε να τα καρφώσουν σε κοντάρια και να τα τοποθετήσουν μπροστά στο κάστρο
του Χάνδακος. Μετά, όπως διασώζει ο Λέων Διάκονος, ο Φωκάς διέταξε όσα κεφάλια
Κρητικών περίσσεψαν να τα εκσφενδονίζουν με τις βαλλίστρες μέσα στα τείχη του κάστρου.
Οι Κρητικοί μόλις ανεγνώρισαν τους ομοφύλους των, ξέσπασαν σε οιμωγές. Ακούστηκαν
κλάματα. Τρόμος κατέλαβε το στρατόπεδο των Κρητικών. Ακούστηκαν κραυγές και θρήνοι
ωσαν η πόλη να είχε ήδη κατακτηθεί. Μολονότι δεν είχαν καμμία διάθεση για ειρήνη με τους
βυζαντινούς, τώρα είχαν χάσει το θάρρος τους. Εκείνη την δύσκολη στιγμή εμφανίστηκε στα
τείχη η νεαρή Ιέρεια Κλεαγέτη. Το πρόσωπό της έλαμπε από ζωντάνια όταν ενθάρρυνε τους
Κρητικούς.
Ο Πρίσκος διέσωσε τα λόγια της: «Γενναίοι άνδρες και γυναίκες, αιώνες τώρα πολεμούμε
τους Ρωμαίους. Οι Θεοί δεν μας εγκατέλειψαν, πάντα στέκονται στο πλευρό μας. Μόλις
κατατροπώσαμε τους Ρωμαίους του Παστιλά. Τώρα θα λιποψυχήσουμε μπροστά σ' έναν
ασεβή Ρωμαίο; Εμπρός! Τραβήξτε τα σπαθιά. Ακονίσατε τους πελέκεις. Τεντώσατε τα βέλη.
Θάνατος στους Ρωμαίους κατακτητές. Βοήθησέ μας Τοξόκλυτη Θεά. Ίσιωσε τα θανατηφόρα
βέλη μας να βρουν τον στόχο τους».
Η νεαρή Ιέρεια αμέσως διατάζει επίθεση. Εμψυχωμένοι από την ατρόμητη Ιέρειά τους που
όρμησε πρώτη, 35.000 Κρητικοί, μαζί και γυναικόπαιδα, εφορμούν εναντίον των βυζαντινών
κατακτητών. Ο Νικηφόρος Φωκάς ταράζεται από την ξαφνική αντεπίθεση. Αλλά πριν
προλάβει να συνέλθει καταμετρά 90.000 χιλιάδες νεκρούς, οι περισσότεροι από τα επίλεκτα
βυζαντινά σώματα των Αρμενίων.
Ο Νικηφόρος Φωκάς αναγκάζεται να σαλπίσει υποχώρηση. Έβλεπε πια ότι ήταν πολύ
δύσκολο να κατατροπώσει τους Κρητικούς και μάλιστα με τέτοια οχυρά. Αποφάσισε, γράφει
ο Λέων Διάκονος, να πολιορκήσει τον Χάνδακα(Ηράκλειο). Αποφάσισε να λιμοκτονήσει
τους Κρητικούς μέχρις ότου κατασκευάσει νέες πολιορκητικές μηχανές. Έτσι τελείωσε ο
χειμώνας του 960-961.
Κατά την διάρκεια του χειμώνα δεν έπαυσαν τελείως οι εχθροπραξίες. Ομάδες καταδρομών
των Κρητικών κτυπούσαν συνεχώς τους βυζαντινούς κατακτητές. Οι απώλειες των Κρητικών
έφτασαν τις 30.000 νεκρούς και των βυζαντινών τις 110.000 νεκρούς, αναφέρει ο M. Canard
στο Byzance et les Arabes.
Στο τέλος Φεβρουαρίου του 961, ο Νικηφόρος Φωκάς άρχισε πάλι τον πόλεμο με νέο στρατό
και εφόδια που παρέλαβε από την Κωνσταντινούπολη. Αντιθέτως η θέση των Κρητικών

138
γινόταν όλο και πιο δύσκολη καθώς τα τρόφιμα λιγόστευαν και ο ναυτικός αποκλεισμός του
Νησιού δεν επέτρεπε τον ανεφοδιασμό.
Οι στρατιωτικοί αρχηγοί των Κρητικών, Ναύκλος και Ανεμάς, έκαναν συμβούλιο και
αποφάσισαν να περιμένουν, μέσα στην πόλη, βοήθεια από τους Άραβες. Όμως η Κλεαγέτη
τους είπε να συνεχίσουν τον ανταρτοπόλεμο στα βουνά και να μην πολεμήσουν μέσα στην
πόλη διότι το κάστρο ίσως να μην αντέξει την πολιορκία. Τελικά υπερίσχυσε η γνώμη του
Ανεμά, η οποία δυστυχώς απεδείχθη μοιραία.
Οι βυζαντινοί κατακτητές άρχισαν την πολιορκία σκάβοντας κάτω από την τάφρο και
άρχισαν να ξεκολλούν πέτρες από το τείχος. Πρόσθεσαν ξύλα στα υποστηρίγματα και τους
έβαλαν φωτιά. Σε λίγο η φωτιά απανθράκωσε τα υποστηρίγματα και δύο επάλξεις του
κεντρικού τείχους κατέρρευσαν. Αμέσως όρμησαν στην πόλη τα βυζαντινά στίφη και
άρχισαν γενική σφαγή χωρίς να κάνουν διάκριση αμάχου και μαχομένου πληθυσμού. Τα
γυναικόπαιδα έτρεχαν να κρυφτούν στα σοκάκια αλλά οι βυζαντινοί τους εξολόθρευαν
ανηλεώς. Για τρεις ολόκληρες ημέρες δεν έκαναν τίποτε άλλο από το να σφάζουν άμαχο
πληθυσμό.
Η κατάκτηση της Κρήτης ολοκληρώθηκε στις 7 Μαρτίου 961. Οι πηγές κατέγραψαν 200.000
νεκρούς Κρητικούς, μαζί με τα γυναικόπαιδα, που γενοκτόνησαν οι βυζαντινοί υπάνθρωποι.
Μαζί με τους ήδη νεκρούς Κρητικούς στα πεδία των μαχών, το Ολοκαύτωμα της Κρήτης
αριθμεί 270.000 νεκρούς, σφαγιασθέντες από τα βυζαντινά στίφη του Νικηφόρου Φωκά.
Ο Νικηφόρος Φωκάς, χωρίς κανένα ίχνος θεοσέβειας, ανδρείας και πολιτισμού, ζήτησε να
βρουν το πτώμα της Ιέρειας Κλεαγέτης. Μόλις οι βυζαντινοί το βρήκαν, ο βάρβαρος
Αρμένιος στρατηγός διέταξε να της κόψουν το κεφάλι και να το καρφώσουν σε ένα κοντάρι.
Αφού το έφτυσε, το περιέφερε πάνω στο άλογό του ως τρόπαιο.
Ο Νικηφόρος Φωκάς για να ολοκληρώσει την καταστροφή της Κρήτης διατάσσει την
φυλετική αλλοίωση του Κρητικού λαού. Εγκαθιστά στο ηρωικό Νησί βαρβάρους Σλάβους,
Ρώσους και Αρμένιους. Επιπλέον διατάσσει τους μοναχούς των χριστιανών να
εκχριστιανίσουν βιαίως τον Κρητικό λαό. Ο Νίκων ο «Μετανοείτε» αποβιβάζεται στην
Κρήτη με προστασία βυζαντινής φρουράς και αρχίζει νέες σφαγές.
Παρά την τρομακτική γενοκτονία, οι Κρητικοί ανένηψαν και συνέχισαν τον Ιερό Αγώνα για
Ελευθερία, κάτι που αποδεικνύεται με την απειλητική επιστολή που έστειλε ο Αλέξιος
Κομνηνός το 1192, όπως αναφέραμε και στην αρχή του άρθρου μας.
Η Γενοκτονία 270.000 Κρητικών από τους βυζαντινούς κατακτητές το 961 έχει χαραχθεί
βαθιά στην μνήμη όλων των Ελλήνων παρά τις προσπάθειες των νεοβυζαντινών κατακτητών
να την διαγράψουν.
Ξεπερνώντας κάθε όριο θράσους, ο «πατριάρχης» των χριστιανών Βαρθολομαίος, πριν από
δύο χρόνια, έστησε τον ...ανδριάντα(!) του Νικηφόρου Φωκά στην Κρήτη(!!!).
Όπως δείχνουν τα γεγονότα υπάρχουν ακόμη ανοικτοί λογαριασμοί μεταξύ Ελλήνων και
βυζαντινών.

Πηγές:
Λέων Διάκονος, Ιστορία
M. Canard, Byzance et les Arabes
Πρίσκος, Κρητικά, στην συλλογή Jus Graeco-Romanum
Γρηγορίου Παπαδοπετράκη, Ιστορία των Σφακίων, Αθήνα 1971

Ισίδωρος Ηλιάκης filostratos.pblogs.gr

139
 Η αλήθεια για την εγκληματική ιστορία του χριστιανισμού
"Ο αρχαίος κόσμος ήρθε σ' εμάς θλιβερά θριματισμένος. Μεγάλο μέρος από τα γραπτά του
μνημεία χάθηκε, οι οικοδομές σωριάστηκαν, τ' αγάλματα και τ΄ αγγεία κατακομματιάστηκαν
και θάφτηκαν κάτω από τα χώματα ή κάτω από μεταγενέστερα χτίσματα. Μα το πιο
αξιοθρήνητο, η κληρονομιά των Αρχαίων παραδόθηκε σ' εμάς ακρωτηριασμένη,
παρεξηγημένη και παραμορφωμένη από τις γενεές που μεσολάβησαν..."
Καθηγητής Χαράλαμπος Θεοδωρίδης

Το Πρόβλημα της Ιστορικότητας του Ιησού: Το Ρεύμα των Μυθικιστών

Κυκλοφόρησε το νέο βιβλίο του Μηνά Παπαγεωργίου με τίτλο «Το Πρόβλημα της
Ιστορικότητας του Ιησού: Το Ρεύμα των Μυθικιστών».

Διαβάζουμε από το κείμενο στο οπισθόφυλλο του βιβλίου:

"Ένα από τα θεμελιώδη στοιχεία του Χριστιανισμού είναι η πίστη στον Ιησού ως ιστορικό
πρόσωπο που γεννήθηκε σε συγκεκριμένη εποχή και τόπο, πραγματοποίησε απτά θαύματα,
μαρτύρησε στο σταυρό και στη συνέχεια αναστήθηκε έτσι ακριβώς όπως αναφέρει η Καινή
Διαθήκη. Υπάρχουν όμως εξωβιβλικές αποδείξεις για όλα τα προηγούμενα; Πρόκειται για
μια αληθινή ιστορία, ή για έναν ακόμα μύθο;
Το ερώτημα αυτό εξετάζει ο Μυθικισμός, ένα ρεύμα ιδεών που πρεσβεύει ότι πολλοί θεοί της
αρχαιότητας, ανάμεσά τους και ο Ιησούς, δεν υπήρξαν πραγματικά πρόσωπα, αλλά
μυθολογικοί χαρακτήρες που παρουσίαζαν μεταξύ τους κοινά αρχετυπικά στοιχεία και σε
αρκετές περιπτώσεις συμβόλιζαν φυσικά φαινόμενα όπως ο Ήλιος, οι καιρικές συνθήκες, οι
γεωλογικές μεταβολές κ.ά.
Οι πρώτοι Μυθικιστές ξεκίνησαν να ερευνούν το πρόβλημα της ιστορικότητας του Ιησού στα
τέλη του 18ου αιώνα. Έκτοτε έχουν καταγραφεί επιπλέον στοιχεία από ακαδημαϊκούς,
ιστορικούς, θεολόγους και ανεξάρτητους ερευνητές, που ρίχνουν περισσότερο φως στο
μυστήριο της ζωής του Ιησού.

140
Στο βιβλίο αυτό συγκεντρώνονται οι απόψεις αρκετών σύγχρονων εκπροσώπων του
Μυθικισμού που παρουσιάζουν για πρώτη φορά στο ελληνικό κοινό τις θέσεις τους. Η
δημοσιογραφική έρευνα του Μηνά Παπαγεωργίου αποτελείται από δεκαεπτά συνεντεύξεις
μελετητών και πανεπιστημιακών που απαντούν με εμπεριστατωμένα στοιχεία και σοβαρά
επιχειρήματα στο ερώτημα: ήταν ο Ιησούς ιστορικό πρόσωπο ή όχι;
Στην έρευνα αυτή, συμμετέχουν με αποκλειστικές συνεντεύξεις οι: Δρ. Robert Price
(θεολόγος), Δρ. Maria Dzielska (ιστορικός), Δρ. Gerd Ludemann (θεολόγος), Δρ. Gunnar
Samuelsson (θεολόγος), Δρ. Lena Einhorn (βιολόγος και ιστορική ερευνήτρια), Δρ. Payam
Nabarz (συγγραφέας και αναβιωτής του ναού του Μίθρα), Earl Doherty (ιστορικός), D.M.
Murdock / Acharya S (συγγραφέας και ερευνητής συγκριτικής μυθολογίας), Kenneth
Humphreys (συγγραφέας και ερευνητής), Joseph Atwill (συγγραφέας και ερευνητής), Neil
Godfrey (συντονιστής του Μυθικιστικού blog Vridar), Fritz Heede (σκηνοθέτης), Fransesco
Carotta (γλωσσολόγος και ερευνητής), Daniel Unterbrink (συγγραφέας και ερευνητής),
Ιωάννης Μπουσίου (ερευνητής και τελετάρχης των «Κήπων του Αδώνιδος»), Χρήστος
Μόρφος (συγγραφέας και ερευνητής), και Χαρίτα Μήνη (φιλόλογος και συγγραφέας).

Παραθέτω και τα αναλυτικά περιεχόμενα του βιβλίου:

Ευχαριστίες
Πρόλογος του καθηγητή Στέφανου Παϊπέτη
Εισαγωγή
α) Σκέψεις και προβληματισμοί.
β) Σύντομη ανάλυση των περιεχομένων του βιβλίου.
Κεφάλαιο 1: Τι είναι ο Μυθικισμός;
α) Το ρεύμα των Μυθικιστών.
β) Οι εκπρόσωποι του ρεύματος των Μυθικιστών
Κεφάλαιο 2: Αμφισβητώντας τον Ιστορικό Ιησού
α) Η γέννηση του χριστιανισμού
β) Οι μαρτυρίες για τον Ιησού και οι απαντήσεις των Μυθικιστών
γ) Αναζητώντας την ιστορική Ναζαρέτ.
δ) Ένας Μεσσίας πριν τον Ιησού;
ε) Δημιουργώντας τον ιδανικό Ήρωα.
στ) Οι σύγχρονοι «μάρτυρες» του Μυθικισμού. Συνέντευξη με τον Gerd Ludemann.
Κεφάλαιο 3: Ο Μυθικισμός σήμερα
α) Συνέντευξη με τον Neil Godfrey: Το Μυθικιστικό κίνημα σήμερα.
β) Ταινίες και ντοκιμαντέρ που σχετίζονται με τις απόψεις των Μυθικιστών. Συνέντευξη με τον
Fritz Heede: Το ντοκιμαντέρ Caesar’s Messiah.
Κεφάλαιο 4: Οι Μυθικιστικές ιδέες στην Ελλάδα
Το χρονικό του Μυθικισμού στην Ελλάδα.
Συνέντευξη με τον Χρήστο Μόρφο: Το έργο του Νίκου Βεργίδη και η απουσία πηγών στη χώρα
μας.
Κεφάλαιο 5: 12 Συνεντεύξεις για τον Μυθικισμό
141
Robert Price: Ένας ακαδημαϊκός Μυθικιστής.
Earl Doherty: Το έγγραφο Q και η διαμόρφωση του Χριστιανισμού.
Kenneth Humphreys: Καταρρίπτοντας τους μύθους του Χριστιανισμού.
D.M Murdock / Acharya S: Ο Ιησούς απέναντι στους Βούδα, Κρίσνα και Ώρο.
Lena Einhorn: Ο Ιησούς απέναντι στον Παύλο.
Payam Nabarz: Ο Ιησούς απέναντι στον Μίθρα.
Χαρίτα Μήνη: Ο Ιησούς απέναντι στον Διόνυσο.
Joseph Atwill: Ο Ιησούς απέναντι στον Φλάβιο Τίτο.
Maria Dzielska: Ο Ιησούς απέναντι στον Απολλώνιο τον Τυανέα.
Ιωάννης Μπουσίου:Ο Ιησούς απέναντι στον Άδωνη.
Francesco Carotta: Ο Ιησούς απέναντι στον Ιούλιο Καίσαρα.
Daniel Unterbrink: Ο Ιησούς απέναντι στον Ιούδα τον Γαλιλαίο.
Κεφάλαιο 6: Πώς ενισχύθηκε η ιστορικότητα του Ιησού
α) Τα Ιερά Κειμήλια του Ιησού.
β) Όταν οι χριστιανοί άλλαξαν τον χρόνο.
γ) Τα πολλά πρόσωπα του Ιησού στο πέρασμα των αιώνων.
Γιώργος Ιωαννίδης: Οι κοινωνικές και ψυχολογικές προεκτάσεις των Simulacrum του Ιησού.
δ) Ο κινηματογραφικός Ιησούς: Η διαμόρφωση του χριστιανικού μύθου στη μεγάλη οθόνη.
Επίλογος – Συμπεράσματα
Παραρτήματα
Παράρτημα 1 Daniel Unterbrink: Οι ομοιότητες ανάμεσα στον Ιησού των ευαγγελίων και τον
Ιούδα τον Γαλιλαίο.
Παράρτημα 2 Συνέντευξη με τον Gunar Samuelsson: Η ποινή της σταύρωσης στα πρώτα
μεταχριστιανικά χρόνια.
Βιβλιογραφία –Πηγές

Λίγα λόγια για τον συγγραφέα

Ο Μηνάς Ν. Παπαγεωργίου γεννήθηκε το 1983 στην Αθήνα και μεγάλωσε στην ακριτική
Κάρπαθο. Σπούδασε Στατιστική στο πανεπιστήμιο Αιγαίου και Δημοσιογραφία στο
Εργαστήρι Επαγγελματικής Δημοσιογραφίας. Από το 2010 είναι ο αρχισυντάκτης του
περιοδικού «Φαινόμενα» στην εφημερίδα «Ελεύθερος Τύπος».

Είναι ιδρυτικό μέλος και υπεύθυνος επικοινωνίας της Ελληνικής Κοινότητας του
Μεταφυσικού (metafysiko.gr), του μεγαλύτερου ελληνικού διαδικτυακού φορέα μελέτης και
αναζήτησης φιλοσοφικών, ιστορικών και παράξενων θεμάτων. Αποτέλεσε, επίσης, ιδρυτικό
μέλος και υπεύθυνος επικοινωνίας της φοιτητικής ομάδας Κ.Α.Π.Α (Κέντρο Αναζήτησης
Πανεπιστημίου Αιγαίου).
Έχει συνεργαστεί με αρκετά περιοδικά του χώρου της πνευματικής αναζήτησης,
δημοσιεύοντας μελέτες, γνώμες και συνεντεύξεις που έχει πάρει από ανθρώπους της
διανόησης σε Ελλάδα και εξωτερικό. Αποτελεί έναν εκ των παραγωγών της ραδιοφωνικής
εκπομπής «Αστρική Πύλη», ενώ έχει οργανώσει και συμμετάσχει σε πολλές εκδηλώσεις και
ομιλίες, ντοκιμαντέρ και εξορμήσεις που σχετίζονται με τα ιδιαίτερα ενδιαφέροντά του. Αυτό
είναι το τρίτο του βιβλίο.

Πηγή: http://kelsoskataxp.blogspot.gr/2013/05/blog-post_3515.html

142
 Στο φως ο ομαδικός τάφος των σφαγιασθέντων
Ελλήνων το 390 μ.κ.χ. στην Θεσσαλονίκη

Βρέθηκε ο ομαδικός τάφος των 17.000 Ελλήνων που δολοφονήθηκαν από τον Θεοδόσιο Α΄
υπερασπίζοντας την Πατρώα Ελληνική Θρησκεία.
Έπεσαν υπέρ βωμών και εστιών.

Στον ανασκαφικό χώρο της Μοναστηρίου στην Θεσσαλονίκη ανακαλύφθηκε τμήμα του
ομαδικού τάφου των 17.000 δολοφονημένων από τον Θεοδόσιο Α'. Πρόκειται περί
κοινοταφίου και όχι περί κανονικών ταφών δεδομένης της πλήρους απουσίας κτερισμάτων.

Στο μικρό αυτό τμήμα, όπως φαίνεται και από τις φωτογραφίες, ανακαλύφθηκε μεγάλη
ποσότητα σκελετών, με φανερές κρανιακές κακοποιήσεις, που για την μεταφορά τους
χρησιμοποιήθηκαν μεγάλοι γερανοί και αριθμός από φορτηγά.

Σχετικά με το θέμα αυτό είναι χρήσιμο να δούμε τα Ιστορικά γεγονότα:

Τον Δεκέμβριο του 390 μ.κ.χ. ο χριστιανός Γότθος στρατηγός Βοθέριχος αρχηγός της
Ρωμαϊκής φρουράς της Θεσσαλονίκης, προσπαθώντας να επιβάλλει με την βία τον
Χριστιανισμό στους Έλληνες κατοίκους της πόλεως, βρίσκεται αντιμέτωπος με την εξέγερση
του λαού που προσπαθούσε απεγνωσμένα να διατηρήσει την Εθνική του ταυτότητά του
υπερασπίζοντας την πατρώα ελληνική θρησκεία. Η Ρωμαϊκή φρουρά της πόλεως, που
αποτελείτο από μισθοφόρους Γότθους Χριστιανούς, στην αρχή αιφνιδιάστηκε και πολλοί
αξιωματικοί και στρατιώτες σκοτώθηκαν. "Οι Έλληνες εξεγείρονται και σκοτώνουν πολλούς
αξιωματικούς και στρατιώτες της φρουράς (εξ αυτών και τον Βοθέριχο) γράφουν οι
ιστορικοί.
Ο Θεοδόσιος πληροφορείται το συμβάν και με δόλιο τρόπο, τάχα για να εξευμενίσει τα
οξυμένα πνεύματα, καλεί τον λαό της πόλεως στον Ιππόδρομο, για να παρακολουθήσουν την
ιπποδρομία. Όταν έκλεισαν ερμητικά οι πύλες και ξεχύθηκαν πάνοπλοι στις κερκίδες του
σταδίου οι Γότθοι μισθοφόροι του αυτοκράτορα, ήταν αργά για οποιαδήποτε διαφυγή.
Ο πανικός, οι αγωνιώδεις οιμωγές, το αίμα χιλιάδων άοπλων πολιτών που έρεε σαν ποτάμι
στις κερκίδες, ήταν τα μόνα που επικρατούσαν. Εκεί μέσα, μόνο σε τρεις ώρες, κατασφάζει
με την βοήθεια των Γότθων 7.000 Έλληνες, σύμφωνα με τον ιστορικό Θεοδώρητο, ενώ κατά
τον Κεδρηνό, τον Θεοφάνη και άλλους, ο αριθμός των θυμάτων ξεπερνά τις 15.000. «Τους
θέρισαν όλους», γράφει ο Θεοδώρητος, «σαν καλαμιές στον θερισμό».

143
Λίγες τέτοιες θηριώδεις σφαγές, κατευθυνόμενες υπό οργανωμένης και θεσμοθετημένης
εξουσίας κατά των ιδίων των πολιτών της, έχουν καταγραφεί στην διάρκεια της ιστορίας.
Μία απ’ αυτές είχαν την οδυνηρή ατυχία να βιώσουν με το αίμα τους οι Θεσσαλονικείς.
Η σφαγή της Θεσσαλονίκης θεωρείται από τους ιστορικούς το πιο αποτρόπαιο, εν ψυχρώ
έγκλημα, ενός μονάρχη της αρχαιότητας. Πραγματική θηριωδία. Το πιο βδελυρό της
ιστορίας. Ξεπέρασε σε αγριότητα και διαστροφή και τα πιο ειδεχθή εγκλήματα.
Ο Θεοδόσιος ενώ θα έπρεπε να κατατάσσεται στον εφιαλτικό πίνακα των πλέον κατάπτυστων
αιμοβόρων μοναρχών, αναβιβάζεται από την Εκκλησία, χωρίς αιδώ, στο βάθρο του «αγίου»
και «μέγα». Ο «άγιος» Αυγουστίνος τον αποκαλεί «τέλειο χριστιανό μονάρχη», ενώ ο
Θεοδώρητος «Πανεύφημο βασιλέα και θεοφιλέστατο».
«Τους θέρισαν όλους! Σαν καλαμιές στον θερισμό. Μέσα σε λίγες ώρες έσφαξαν 15.000
άνδρες. γυναίκες, παιδιά γέροντες....» γράφει ο Θεοδώρητος Κύρου στην "Εκκλησιαστική
Ιστορία".

Η σφαγή στον Ιππόδρομο της Θεσσαλονίκης στα 390 μ.κ.χ. από τον Αυτοκράτορα Θεοδόσιο
τον επονομαζόμενο "Μέγα" και "Άγιο", σηματοδοτεί την έναρξη του Χριστιανικού
Μεσαίωνα για την πόλη της Θεσσαλονίκης και θέτοντας εκτός νόμου την Πατρώα Ελληνική
Θρησκεία έδωσε εντολή να αφανιστούν όλα τα αρχαία μνημεία της πόλης. Όσοι επιμένουν να
λατρεύουν τους Θεούς των πατέρων τους καταγγέλλονται ως "παράφρονες και
αγριάνθρωποι", στιγματίζονται, κατακεραυνώνονται από την θεϊκή κατάρα και εξοντώνονται
από τον ίδιο τον αυτοκράτορα που εκτελεί Ουράνιες εντολές! Συγχρόνως χάνουν όλα τα
δικαιώματα τους ως πολίτες της Αυτοκρατορίας, οι περιουσίες τους δημεύονται και τα παιδιά
τους πουλιούνται σκλάβοι.
Η επίσημη δικαιολογία για την σφαγή της Θεσσαλονίκης είναι "αντίποινα" για τον θάνατο
του Γότθου μισθοφόρου Βουδερίχου που ήταν ευνοούμενος του Αυτοκράτορα Θεοδοσίου.
15.000 νεκροί Έλληνες για έναν Γότθο Μισθοφόρο.
Η σφαγή της Θεσσαλονίκης θεωρείται από τους μελετητές το πιο αποτρόπαιο, εν ψυχρώ
έγκλημα ενός μονάρχη στην Ιστορία. Πραγματική θηριωδία! Όμως δεν ήταν μόνον ο
Θεοδόσιος απηνής διώκτης του Ελληνισμού. Η Ρωμαική Ανατολική Αυτοκρατορία
(Βυζάντιο) δεν υπήρξε ποτέ Ελληνικό ούτε φιλελληνικό. Ούτε καν ανεκτικό προς την
Ελληνικότητα. Δεν ονομάστηκε ποτέ "Ελλάς", ούτε "Νέα Ελλάς", ούτε "Νέαι Αθήναι" ούτε
καν Βυζάντιο. Το συνηθισμένο όνομα, αυτό που απαντάται στα επίσημα κείμενα της
Αυτοκρατορίας, στους χρονικογράφους και τους ιστορικούς της εποχής είναι "το Κράτος",
"Η Βασιλεία των Ρωμαίων", "Το Χριστιανικό Κράτος", "Το Ορθόδοξον Βασίλειον", "η
Ρωμανία».

144
Για τον ίδιο συγγραφέα - αυτοκράτορα οι Βυζαντινοί είναι "εκλεκτόν γένος", "Αγία Σιών",
"Νέα Ιερουσαλήμ" "λαός ως αληθώς περιούσιος".
Το όνομα Έλλην για αιώνες ήταν απαγορευμένο επί ποινή θανάτου και συνώνυμο του
ειδωλολάτρη.
Κανένας από τους Αυτοκράτορες του Βυζαντίου δεν υπήρξε Έλληνας. Ο Κωνσταντίνος ο
επονομαζόμενος Μέγας δεν γνώριζε ούτε καν Ελληνικά. Ο Θεοδόσιος ήταν Ισπανός,
«ευγενής εξ Ιβήρων» σύμφωνα με τον Λέοντα τον Γραμματικό. Ο Ηράκλειτος ήταν
Καππαδόκης, ο Βασίλειος, ο ιδρυτής της Μακεδονικής Δυναστείας ήταν Αρμένιος, ο Ιωάννης
Τσιμισκής ήταν Αρμένιος και ο Παλαιολόγος ήταν Σέρβος. Ο συνεκτικός κρίκος του
Βυζαντινού κράτους ήταν η ορθοδοξία.
Οι υπήκοοι του δεν ήταν όλοι Έλληνες. Τα ξένα στοιχεία (Σλάβοι η Αρμένιοι) ήταν πολύ πιο
πολυάριθμα και πολύ πιο ισχυρά. Κατά την Βυζαντινή περίοδο ο Ελληνισμός απλά επιβίωνε
χωρίς εθνική υπόσταση, διωκόμενος ανηλεώς ως έθνος και ως πολιτισμός.
Η ανθρωπότητα ανά τους αιώνες βυθίστηκε πολλές φορές στο σκοτάδι της αμάθειας και της
δεισιδαιμονίας από τους δυνάστες που την επιβουλεύτηκαν. Πάντοτε όμως το Φως που την
βοηθά να αναγεννηθεί είναι ένα, κι αυτό είναι Ελληνικό!

Πηγή: http://ermionh.blogspot.gr/2014/02/17000.html

145
 Η μεγάλη προδοσία της ορθοδοξίας το 1940: Φωτογραφίες
με ρασοφόρους και γερμανούς

Το Άγιο Όρος στην Κατοχή

Το 1941 η τριπλή κατοχή σκιάζει την Ελλάδα. Ξεκινά μια σειρά δύσκολων ετών, πείνα,
εκτελέσεις και καταστροφή για όλο τον ελληνικό λαό. Μέρος της ελληνικής υπαίθρου
αποτελεί και η χερσόνησος του Άθω, το γνωστό Άγιο Όρος, όμως εκεί η κατάσταση
είναι διαφορετική.

Την στιγμή που ο Αδόλφος Χίτλερ κατασφάζει και κατακαίει την Ευρώπη, οι Αγιορείτες
μοναχοί, άγιοι πρόγονοι του σημερινού Εφραίμ, αποφασίζουν να πάρουν κι αυτοί, πολιτική
θέση στο πλευρό της ναζιστικής Γερμανίας. Ακολουθεί το πρώτο συγχαρητήριο
τηλεγράφημα στον Αδόλφο Χίτλερ:
“Εν Αγίω Όρει τη 13/26 Απριλίου 1941
Προς την Αυτού Εξοχότητα τον Αρχικαγκελλάριον του ενδόξου Γερμανικού Κράτους Κύριον
Αδόλφον Χίτλερ εις Βερολίνον.
Εξοχότατε,
Οι βαθυσεβάστως υποσημειούμενοι Αντιπρόσωποι των Είκοσιν Ιερών Βασιλικών
Πατριαρχικών και Σταυροπηγιακών Μονών του Αγίου Όρους Αθω, λαμβάνομεν την
εξαιρετικήν τιμήν ν’ απευθυνθώμεν προς την Υμετέραν Εξοχότητα και παρακαλέσωμεν Αυτήν
θερμώς, όπως, ευαρεστημένη, αναλάβη υπό την Υψηλήν προσωπικήν Αυτής προστασίαν και
κηδεμονίαν τον Ιερόν τούτον Τόπον, του οποίου Ηγούμενοι και αντιπρόσωποι τυγχάνομεν,
διαδεχομένη εν τούτω τους ιδρυτάς και Ευεργέτας του Ιερού τούτου Τόπου Βυζαντινούς
Αυτοκράτορας και διαδόχους τούτων.
Το Αγιον Όρος, Εξοχώτατε, συνέστη εις Πανορθόδοξον μοναχικήν πολιτείαν, εις ήν ανέκαθεν
διαβιούν εν αγαστή ομονοία μοναχοί ακωλύτως προσερχόμενοι από διάφορα ορθόδοξα Έθνη,
κατά τον Θ΄ μ.Χ. αιώνα, πνευματικώς μεν εξαρτωμένων από του Οικουμενικού Πατριαρχείου
Κωνσταντινουπόλεως, πολιτικώς δε αυτοδιοικούμενον υπό της Ιεράς Συνάξεως των
Αντιπροσώπων των Είκοσιν Ιερών και Κυριάρχων Μονών και πολιτειακώς υπαγομένων υπό
την προστασίαν και κηδεμονίαν των Βυζαντινών Αυτοκρατόρων και των διαδόχων Αυτών.
Το Αυτονομιακόν τούτο πολίτευμα περιεθριγκώθη δι’ αλλεπαλλήλων τυπικών και
Χρυσοβούλων των ιδρυτών και ευεργετών των Ιερών μονών Βυζαντινών Αυτοκρατόρων
Βασιλείου του Μακεδόνος (882), Ιωάννου Τσιμισκή (972), Κωνσταντίνου Μονομάχου (1046),
Στεφάνου Δουσάν (1346) και άλλων Σλαύων, Ουγγροβλάχων Ηγεμόνων και των μετέπειτα
Σουλτανικών Φιρμανίων τελευταίως δε υπό του Καταστατικού Χάρτου του 1926, ούτινος δύο
αντίτυπα εσωκλείομεν.

146
Το ουτωσί καθιερωθέν προνομιακόν και αυτοδιοίκητον καθεστώς του Ιερού τούτου Τόπου,
αποτελέσαν αντικείμενον συζητήσεων και επικυρώσεων διαφόρων διεθνών συνθηκών
περιεθριγκώθη τέλος, διά του 62ου άρθρου της Βερολινείου συνθήκης του έτους 1878, έχοντος
ούτω, οι μοναχοί του Όρους Αθω οθενδήποτε και αν κατάγωνται θα διατηρήσωσι τα κτήματα
και τα πρότερα αυτών δικαιώματα και θ’ απολαύωσιν, άνευ ουδεμιάς εξαιρέσεως, πλήρους
ισότητος δικαιωμάτων και προνομίων.
Των εν Αγίω Όρει ενασκουμένων Μοναχών, ανεξαρτήτως τόπου προελεύσεως και
Εθνικότητος, σκοπός και αποστολή καθ’ όλον τον υπερχιλιετή βίον του Αγίου Όρους, υπήρξεν η
διατήρησις, προαγωγή και εξασφάλισις των Ιερών αυτού σκηνωμάτων, η διά της ακαταπονήτου
φιλεργίας των εν αυτώ ενασκουμένων μοναχών καλλιέργεια της τε εκκλησιαστικής και
κλασσικής φιλολογίας και καλλιτεχνίας, ο ασκητικός βίος και η διηνεκής προσευχή υπέρ του
σύμπαντος κόσμου.
Την διατήρησιν του καθεστώτος τούτου της αυτονόμου μοναχικής πολιτείας, ικανοποιούντος
πλήρως άπαντας τους εν Αγίω Όρει ενασκουμένους ανεξαρτήτως εθνικότητος Ορθοδόξους
μοναχούς και εναρμονιζόμενοι προς τον σκοπόν και την αποστολήν αυτών, παρακαλούμεν και
ικετεύομεν θερμώς την Υμετέραν Εξοχότητα όπως αναλάβη υπό την υψηλήν προστασίαν και
κηδεμονίαν Αυτής.
Τον Βασιλέα των Βασιλευόντων και Κύριον των Κυριευόντων εξ όλης ψυχής και καρδίας
ικετεύοντες, όπως επιδαψιλεύση τη Υμετέρα Εξοχότητι υγείαν και μακροημέρευσιν επ’ αγαθώ
του ενδόξου Γερμανικού Έθνους.
Υποσημειούμεθα βαθυσεβάστως”

Πηγή: Ιστορικόν Διπλωματικόν Αρχείον του Υπουργείου Εξωτερικών.

Αναδημοσίευση: περιοδικόν Ελληνικόν Πάνθεον, τεύχος 13, Ιουνίου-Αυγούστου 2001, σελίδα
18.
Οι Αγιορείτες μοναχοί μάλιστα δεν θα σταματήσουν εκεί. Σύντομα θα αναρτήσουν και
πορτραίτο του δικτάτορα στο ρώσικο μοναστήρι στην αίθουσα των πορτραίτων. Εκεί
αργότερα θα δειπνήσει και γερμανική αντιπροσωπεία που θα γίνει δεκτή με τιμές από τους
μοναχούς. Αργότερα το ίδιο έτος θα αποσταλεί και δεύτερο τηλεγράφημα προς τον Αδόλφο
Χίτλερ:

147
“«Ανοικτή Επιστολή Ιεράς Επιστασίας
Προς την Αυτού Εξοχότητα
Αρχηγόν του Γ΄ Ράιχ
Αδόλφον Χίτλερ
Ημείς οι 20 εκλεγμένοι αντιπρόσωποι των ισάριθμων ιερών μονών των αποτελουσών την
Μοναστικήν Πολιτείαν του Αγιωνύμου Όρους Άθω δημοσιεύομεν εις επήκοον πάντων την
ανοικτήν ταύτην συγχαρητήριον επιστολήν διά τάς κατά των Σοβιετικών νίκας σας. Καί
αγαλλόμενοι κραυγάζομεν εν θαυμασμώ: Έπεσεν το Ζιτομίρ καί εσώθη η Χριστιανοσύνη.
Κύριος ο Θεός κρατύνη την υμετέραν εξουσίαν εις έτη πλείστα.
Οι 20 αντιπρόσωποι της ενιαυσίου συνάξεως των 20 κυριάρχων μονών της Αθωνικής
Πολιτείας.
Α΄ ΤΕΤΡΑΔΟΣ: Λαύρας, Δοχειαρίου, Ξενοφώντος, Εσφιγμένου.
Β΄ ΤΕΤΡΑΔΟΣ: Βατοπεδίου, Κουτλουμουσίου, Καρακάλου, Σταυρονικήτα.
Γ΄ ΤΕΤΡΑΔΟΣ: Ιβήρων, Παντοκράτορος, Φιλοθέου, Σίμωνος Πέτρας.
Δ΄ ΤΕΤΡΑΔΟΣ: Χιλιανδαρίου, Ξηροποτάμου, Αγ. Παύλου, Οσίου Γρηγορίου.
Ε΄ΤΕΤΡΑΔΟΣ: Αγ. Διονυσίου, Ζωγράφου, Αγ. Παντελεήμονος, Κωνσταμονίτου».”
Γιατί όμως μια τέτοια βιασύνη των μοναχών απέναντι στο πρόσωπο του Χίτλερ; Η απάντηση
στο ερώτημα δεν είναι απλή και για να την εντοπίσουμε πρέπει να κατεβούμε στο βαθύ άδυτο
της παρασκηνιακής πολιτικής των αγιορείτικων μονών. Το βουλγαρικό μοναστήρι κατά μιαν
ιστορική άποψη επιχειρούσε μέσω της συμμαχίας των Βούλγαρων με την Γερμανία να
αποσχίσει την χερσόνησο από την ελληνική επικράτεια. Έτσι με την αποστολή των
επιστολών αυτών, οι άλλες μονές επιχειρούσαν να στρέψουν τον γερμανό δικτάτορα προς το
μέρος τους. Μια διαφορετική ιστορική άποψη, θεωρεί το γεγονός τμήμα της πάγια πολιτικής
των αγιορειτών σε ότι αφορά τους κατακτητές. Η απόλυτη υποτέλεια εξασφάλισε και
εξασφαλίζει την ακεραιότητα της θέσης τους και του αμύθητου πλούτου τους. Η ίδια άποψη
τονίζει ότι και κατά την τουρκική κατοχή, το Άγιο Όρος παραδόθηκε ολοκληρωτικά και μετά
βαΐων και κλάδων στον Τούρκο κατακτητή και έλαβε από αυτόν τεράστιο ποσό για την
συνέχιση της λειτουργίας του. Την εποχή που ο Ελληνικός πεινούσε οι καλόγεροι πουλούσαν
το αλεύρι τους στους Γερμανούς!!
Όποια κι αν είναι η ιστορική αλήθεια, ένα παραμένει αδιάψευστο γεγονός: Την στιγμή που ο
ελληνικός λαός μάχονταν τον κατακτητή, θυσίαζε τα παιδιά του και δέχονταν βαρύ το
τίμημα της ελευθερίας, το Άγιο Όρος παρέθετε δείπνα και συνέχαιρε τον κατακτητή για
τις νίκες του στον σοβιετικό λαό.
Ας δούμε όμως και ένα ακόμα ενδιαφέρον θέμα, σχετικό με τις σχέσεις των Γερμανών και
των μοναχών του Άθω.
Με την κατάρρευση του μετώπου, οι αγιορείτες μοναχοί θεώρησαν σωστό να εξοπλίσουν με
τα χρήματα των μονών τους ένα στρατιωτικό σώμα, για την προστασία τους. Το σώμα αυτό
που έφερε παραδοσιακή φορεσιά με φουστανέλα, έτυχε της αναγνώρισης και της έγκρισης
των τοπικών γερμανικών αρχών, οι οποίες δεσμεύτηκαν να το συνδράμουν σε περίπτωση
ανάγκης, από την Ιερισσό, στην οποία εδράζονταν μικρή γερμανική δύναμη. Το σώμα αυτό
αντικαταστάθηκε από την τακτική χωροφυλακή (υπό την γερμανική διοίκηση πάντα) που
απέστειλε, τον Μάιο του 1941, μικρή δύναμη φρουράς στο Άγιο Όρος. Το γεγονός αυτό
καταδεικνύει για μια ακόμη φορά την αγαστή σύμπνοια των μονών του Άγιου Όρους με τους
χασάπηδες της Βέρμαχτ.“
Είναι όμως ξέχωρα όλα αυτά από την γενικότερη στάση της Ελληνικής Ορθοδόξου
Εκκλησίας ;
Σαφέστατα όχι. Πάμπολλα είναι τα παραδείγματα σύμπνοιας και συνεργασίας της επίσημης
ορθοδόξου εκκλησίας με τον Γερμανό κατακτητή. Για να μην μακρηγορήσουμε θα
αναφερθούμε μόνο σε μερικά (μιας που θα παραθέσουμε αργότερα άρθρο για το θέμα).
1. Το 1941 ο Αρχιεπίσκοπος Δαμασκηνός, ορκίζεται σε μια νύχτα από τους ναζί, και με την
σειρά του ορκίζει την κυβέρνηση των Ναζί.

148
2. Ο επίσκοπος Ιωαννίνων Σπυρίδων, με επιστολή του στο ποίμνιό του, το προτρέπει να
εμπιστεύεται τις γερμανικές αρχές κατοχής και να μην βοηθά τους αντάρτες
3. Ο επίσκοπος Μεσολογγίου Ιερόθεος, συνεργάτης των ναζί, που με την βοήθειά τους
καταλήστευσε το ποίμνιο του και άνοιξε, το 1944, με την βοήθειά τους τον τάφο του
προκατόχου του για να του κλέψει την χρυσή ράβδο.
Αυτές είναι μόνο μερικές από τις αυθαιρεσίες και δεν είναι καθόλου μεμονωμένες ή άσχετες
από την κατάσταση στο Άγιο Όρος.
Φθάνοντας στο τέλος του άρθρου μας αναρωτιόμαστε: Ποίος ονόμασε την περιοχή αυτή άγια
και γιατί;

“
Από τον “Ελευθεριακό Κόσμο”. Ο Πούλος μιλά. Δεξιά ένας παπάς παρακολουθεί.
http://eleftheriakos.blogspot.com/2010/01/blog-post_8654.html

Από την γερμανική επίσκεψη στο Άγιο Όρος

149
 Το πορτραίτο του Αδόλφου

Παράθεση γεύματος στην γερμανική αντιπροσωπεία στο ρώσικο μοναστήρι

Γερμανοί και ιερείς στις Καρυές

150
Από την γερμανική επίσκεψη στο Άγιο Όρος

Η επιστολή του Σπυρίδωνος

151
 Ο σωστός Έλληνας αντιστέκεται καπνίζοντας

Πηγή: Απολλώνια Ελληνική Κίνηση

152
 Ο ανθελληνικός ρόλος της Εκκλησίας επί Τουρκοκρατίας
Προς το τέλος του βίου της βυζαντινής αυτοκρατορίας αρχίζει να αναγεννάται το αρχαίο
Ελληνικό πνεύμα, γεγονός δυσάρεστο για τους ρωμιοσυνιστές και πατριαρχικούς, οι οποίοι
τάχιστα έπρεπε να κάνουν κάτι, ώστε να σταματήσουν αυτή την απροσδόκητη εξέλιξη. Ο
διακεκριμένος βυζαντινολόγος Αλ. Διομήδης γράφει: «Ο καλογερισμός επολεμούσε
λυσσωδώς κάθε τάσιν αναγεννήσεως του αρχαίου Ελληνικού πνεύματος, την οποίαν εθεώρει
ολεθριωτέραν και από την υποδούλωσιν εις τον Τούρκον, διότι εκινδύνευον να μη τηρηθούν
αλώβητοι και αμείωτοι αι ιεραί παραδόσεις της Εκκλησίας» (εγκ. Ήλιος, τόμος Ελλάς Α, σελ.
474).
Ο Γεώργιος Σχολάριος (Γεννάδιος), ο μετέπειτα οικουμενικός Πατριάρχης, δήλωνε λίγο πριν
την άλωση: «Χάνεται αλίμονο η πίστη, έχει περιφρονηθεί. Όλα είναι φοβερή απιστία. Άλλους
τους έχει κυριέψει η ελληνολατρεία, άλλους ο αυτοματισμός και η αθεΐα» και πρόσταζε:
«Τους γουν δυσεβείς και αλάστορας (= καταραμένους) τούτους Ελληνιστάς…και πυρί και
σιδήρω και ύδατι και πάσι τρόποις εξαγάγετε της παρούσης ζωής…Ράβδιζε, είργε (=
φυλάκιζε), είτα γλώτταν αφαίρει, είτα χείρα απότεμνε, κι αν και ούτω μένη κακός, θαλάττης
πέμπε βυθώ». Αυτός ήταν που έκαψε τα βιβλία του ελληνίζοντος φιλοσόφου Πλήθωνα πριν
και μετά την Άλωση και έδωσε εντολή στον Μανουήλ Ραούλ Οισή να δολοφονήσει τον
μοναχό Ιουβενάλιο για τις ελληνοκεντρικές του απόψεις. Ο ίδιος απορρίπτει μετά βδελυγμίας
το όνομα Έλλην, διότι προφανώς του θυμίζει «ειδωλολατρία»: «Αν και μιλώ ελληνικά –
έλεγε – δεν είμαι Έλλην…αν με ρωτήσει κάποιος τι είμαι, θα του απαντήσω χριστιανός».
Ο Σχολάριος ήταν ένας από τους πρωτεργάτες της προδοσίας. Ο Κωνσταντίνος
Παπαρρηγόπουλος παραδέχεται ότι «περί του ανδρός τούτου παραδίδωσιν, ότι διαρκούσης
της πολιορκίας διετέλει εις συνεννόησιν μυστικήν προς τον σουλτάνον» (Ιστορία του
Ελληνικού Έθνους, τ. 5, βιβλ. 14ο, κεφ. Β’, σελ. 16). Δίνοντας οι Χριστιανοί την Πόλη στους
Τούρκους γλύτωσαν μια για πάντα από τον Ελληνισμό. Οι σύγχρονοι οπαδοί της ρωμιοσύνης
φθάνουν ώς το σημείο να υποστηρίξουν ότι καλά έκαναν οι Χριστιανοί και παρέδωσαν την
Πόλη στους Τούρκους – άρα παραδέχονται και οι ρωμιοσυνιστές ότι η Πόλη έπεσε ύστερα
από προδοσία Χριστιανών, αλλά το δικαιολογούν: «γνώριζαν ότι διατηρώντας την πίστη τους
θα έμεναν αδούλωτοι, έστω και αν έχαναν την κρατική τους υπόσταση» (Α. Φιλιππίδης
«Ρωμιοσύνη ή βαρβαρότητα», εκδ. 1994, σελ. 78).
Μετά την πτώση της Πόλης ο χριστιανισμός έδρασε και πάλι αρνητικά κατά του ελληνισμού.
Οι σύγχρονοι ρωμιοσυνιστές έχουν αλλοιώσει τα γεγονότα, δίνοντας την εντύπωση ότι το
Πατριαρχείο ωφέλησε τον ελληνισμό και ότι τον διέσωζε κατά την περίοδο της
Τουρκοκρατίας. Γαλουχηθήκαμε απ’ το σχολείο με την πεποίθηση ότι η επανάσταση έγινε
«για του Χριστού την πίστη» και ότι ο ελληνισμός διασώθηκε χάρη στην Εκκλησία και τα
κρυφά σκολειά. Η πραγματικότητα όμως είναι διαφορετική. Κρυφά σκολειά δεν υπήρχαν, ή
αν υπήρχαν, αυτά θα ήταν κρυφά όχι από τους Τούρκους αλλά από το Πατριαρχείο, το οποίο
πολεμούσε τα γράμματα.
Ο μέγας εθνεγέρτης Περικλής Γιαννόπουλος ξεσκεπάζει όλη την αλήθεια για τον
σκοταδιστικό και ανθελληνικό ρόλο της εκκλησίας. Γράφει: «Η μόνη διαφορά που υπάρχει
μεταξύ Τούρκου και καλόγερου είναι μόνον, ότι ο ένας φορεί μαύρο και ο άλλος κόκκινο
φέσι. Από του ζυγού Ελληνική Συνείδησις και Πνεύμα εκαταβούλιαξαν εις απόλυτον
υποταγήν και δουλείαν εις τον μονοκρατορήσαντα πνευματικώς και εθνικώς παπαδισμόν.
Εάν ο Τούρκος επείραζε τον καλόγερον, ο ζυγός θα ήτο αδύνατον να συγκρατηθή, θα
ανετινάσσετο τάχιστα εις τον αέρα. Αλλ’ ο Τούρκος μεγαλοφυώς περιποιηθείς τον
καλόγερον, παραχωρήσας εις αυτόν, ό,τι ποτέ οι Αυτοκράτορές μας χάριν του εθνικού
σκοπού δεν του επέτρεψαν, μοιράσας μαζί τους τον δεσποτισμόν διά μιας μόνης πράξεως
στερέωνε δι’ αιώνας την κατάκησίν του. Ο εγκληματίας καλογερισμός ο πάντοτε εμπνέων
την αποθάρρυνσιν εις την φυλήν και υπό τους αυτοκράτορας, ο φωνάζων και εξηγών όλα ως
τιμωρίαν θεϊκήν, ο ξεσβερκωνόμενος ότι επέσαμεν ένεκα των αμαρτιών μας, ήτο ευτυχής να
απαλλαχθή του αυτοκράτορος και να μονοκρατορήση πνευματικώς και κατά μέγα μέρος

153
πραγματικώς…Τον Τούρκον δεν τον έμελλε τίποτε, διότι ο Τούρκος θέλει μόνον να δουλεύης
και να μην τον ανησυχής. Όταν τον παρασκοτίσης, σύντομα σου κόβει το κεφάλι και
ησυχάζεις και συ κι αυτός μαζί. Ούτω ο καλογερισμός ευρέθη περίφημα, θαυμάσια,
διδάσκων ότι εκ Θεού το κακόν, λέγων γύρισε κι απ’ άλλο μέρος να σε χαστουκήσουν, και
λέγων εις τον Ελληνισμόν: Κύριε, δεν είμαι μόνον ιδικός σου αντιπρόσωπος, δεν ανήκω
μόνον σε σένα, εγώ είμαι κύριος και αντιπρόσωπος και προστάτης όλων των Χριστιανών της
Ανατολής. Αυτός είναι ο μοναδικός λόγος της αφαντάστου δουλείας της φυλής επί τόσους
αιώνας. Η μονοκρατορία του Χριστιανισμού».
Ας δούμε όμως και μερικούς άλλους συγγραφείς, οι οποίοι απομυθοποιούν τον ρόλο της
Εκκλησίας επί Τουρκοκρατίας. Ο Γιάννης Σκαρίμπας γράφει: «Το 21; Το Πατριαρχείο το
αφόρισε. Το να από ένα τέτοιο κατεστημένο παπαδαριό, περίμενε το 21 εθνική εξέγερση και
χρέος είναι, σα να του ζήταγε να άφηνε το γάμο για να πάει για πουρνάρια, του οποίου το
εγωιστικό συμφέρον ήταν να απολαύει της εύνοιας του διβανίου». (Το 21 και η αλήθεια,
1975, τόμ. Α’, σελ. 30). Ο ιστορικός Γιάννης Κορδάτος γράφει: «Ο ανώτερος κλήρος με τον
Πατριάρχην επικεφαλής κατέστη παντοδύναμος και απέκτησε προνομιακήν θέσιν μέσα εις
την Οθωμανικήν Αυτοκρατορίαν» (Η κοινωνική σημασία της Επαναστάσως του 21, 1977,
σελ. 71). Ο W.M. Leake λέει: «Κοινό ήταν το αίσθημα που επικρατούσε στους λαϊκούς ότι οι
επίσκοποι στάθηκαν μια από τις κύριες αιτίες του τωρινού ξεπεσμού του Ελληνικού Έθνους»
(Μ. Πλωρίτη «Του 21, μύθοι και αντι-μύθοι», έκδ. 1980 σελ. 262).
Ο καθηγητής Α. Τσιριντάνης τονίζει: «Ποιος έκανε την επανάσταση του 21; Το Οικουμενικό
Πατριαρχείο μήπως; Όχι! Αυτό δεν ήθελε την Επανάσταση και ο Πατριάρχης την αφόρισε.
Βρέθηκαν μερικοί να πουν πως τάχα ο τρομερός αφορισμός ήταν εικονικός, έγινε μόνο για να
ξεγελάσει τους Τούρκους. Δεν μπορούμε να το πιστέψουμε αυτό. Όταν ο αφορισμός ήλθε και
στον Μωριά και ήθελε να δέσει τα χέρια του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη, θα μπορούσε βέβαια
ο Πατριάρχης να είχε κατά κάποιο τρόπο να διαμηνύσει στον λαό να μην πάρουν στα σοβαρά
τον αφορισμό. Τέτοιο πράγμα όμως δεν έγινε, γιατί απλούστατα ο αφορισμός ήταν αληθινός
και σπουδαίος. Έγινε στα σοβαρά, σοβαρότατα» («Το Εικοσιένα», περ. Συζήτηση, τεύχος
195, Ιαν. 1977, σελ. 2).
Ο Γρηγόριος ο Ε’ πλην του αφορισμού της επανάστασης καταδίκασε με εγκύκλιο τη
συνήθεια να βαπτίζουν οι Έλληνες τα παιδιά τους με αρχαιοελληνικά ονόματα, προφανώς για
να μην αφυπνισθούν, και μόλις ο Κοραής το έμαθε, του απάντησε: «Ταλαίπωρον γένος! Εξ
οίων εις οία. Και τούτο κατά την δεκάτην ενάτην εκατονταετηρίδα!». Με άλλη εγκύκλιό του
ο Γρηγόριος καταδίκαζε τις σπουδές των επιστημών και διέταζε τους κληρικούς να
αποτρέπουν την αποστολή νέων για σπουδές στη Δύση. Σημειωτέον ότι στα μέσα του
περασμένου αιώνα ο «φωτοσβέστης» – έτσι αποκαλείτο – Γρηγόριος μετατράπηκε σε
«ήρωα», ενώ την ίδια περίοδο η μη Ελληνική Βυζαντινή Αυτοκρατορία μετετράπη σε
«Ελληνική Αυτοκρατορία».
Όπως συνάγεται από μια επιστολή-απάντηση του Κοραή στον Παναγιώτη Κοδρικά, η οποία
δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα «Λόγιος Ερμής», οι Τούρκοι δεν απαγόρευσαν ποτέ τη
δημιουργία σχολείων. Τούτο όμως έπραττε το Πατριαρχείο. Αυτό το επιβεβαιώνει και ο
κληρικός της εποχής εκείνης και διδάσκαλος του Γένους Νεόφυτος Βάμβας, ο οποίος τονίζει:
«Είτε από αδιαφορία είτε ως αρχή η Υψηλή Πύλη ποτέ δεν εναντιώθηκε στην αναγέννηση
των γραμμάτων στην Ελλάδα. Οι πιο πραγματικοί εχθροί ήταν οι προκαταλήψεις και η
αδιαφορία του πανίσχυρου κλήρου», ενώ η «Ελληνική Νομαρχία», έργο του Ανώνυμου
Έλληνος (του Κοραή;), το οποίο εκδόθηκε το 1806, αποκαλύπτει σαφώς όλη την αλήθεια.
Αναφέρει: «Η Τυραννία, το Ιερατείον και η Ευγένεια, αι οποίαι διά ένδεκα σχεδόν αιώνας
κατέφθειραν τους Έλληνας και κατερήμωσαν την Ελλάδα, εκρατούσαν το Γένος εις τον
σκοταδισμόν. Το Ιερατείον ηθέλησε να ενώση τα εκκλησιαστικά εντάλματα με τους
πολιτικούς νόμους, διά να τιμάται εν ταυτώ και να ορίζη χωρίς δυσκολίαν, δι’ αυτό ηθέλησε
να τυφλώση τον λαόν με την αμάθειαν…Τι στοχάζεσθε να λέγωσι οι ιεροκήρυκες
περιφερόμενοι από εκκλησίας εις εκκλησίαν; Αναφέρουσι ποτέ το ρητόν ‘Μάχου υπέρ
πίστεως και πατρίδος;’ Εξηγούσι ποτέ τι εστί πατρίς;…Φλερουσι ποτέ τα παραδείγματα του

154
Θεμιστοκλέους, του Αριστείδου, του Σωκράτους και άλλων μυρίων εναρέτων και
σοφών;…Οι ιεροκήρυκες αρχινούν από την ελεημοσύνην και τελειώνουν εις την νηστείαν.
Αυτοί οι φιλόζωοι και αυτόματοι ψευδοκήρυκες λέγουσι: ‘Αγαπητοί, ο Θεός μάς έδωσεν την
Οθωμανικήν Τυραννίαν, διά να μας τιμωρήση διά τα αμαρτήματά μας και παιδεύοντάς μας
εις την παρούσαν ζωήν, να μας ελευθερώση μετά θάνατον από την αιώνιαν κόλασιν’».
Χαρακτηριστικό είναι ότι σε ποιήματα εκδιδόμενα από το Πατριαρχείο βρέθηκαν οι εξής
στίχοι: «Και πάλι να πειθώμεθα αρχαίς υπερεχούσαις (δηλ. στους Τούρκους) ως κατά
θέλησιν Θεού, το κράτος κατεχούσαις. Και πας ο ανθιστάμενος τοιαύτη εξουσία, εναντιούται
φανερά τη προσταγή τη θεία» (Γ. Κορδάτος «Μεγάλη Ιστορία της Ελλάδας», τόμ. 9ος, κεφ.
ΛΔ’, σελ. 389-390). Καταρρέουν έτσι και οι απόψεις αυτών που υποστηρίζουν ότι το
Πατριαρχείο εξαναγκάστηκε να αφορίσει την επανάσταση, αφού από τα προσωπικά αυτά
ποιήματα του ιερατείου φαίνεται ξεκάθαρα τι πραγματικά πίστευαν. Δεν τους εξανάγκασαν οι
Τούρκοι να γράψουν τέτοια ποιήματα.
Σημειωτέον, ότι μερικοί φωτισμένοι κληρικοί, όπως ο Ευγένιος Βούλγαρις, ο Βενιαμίν ο
Λέσβιος, ο Μεθόδιος Ανθρακίτης, ο Διονύσιος ο Σκυλόσοφος και άλλοι, καταδιώχθηκαν από
το Πατριαρχείο λόγω του διαφωτιστικού τους έργου και της προσπάθειάς τους για
νεοελληνική αναγέννηση.
Γιατί όμως τέτοια εχθρική στάση του Πατριαρχείου κατά των γραμμάτων και της
επανάστασης; Ήταν λόγος μόνο τα συμφέροντα που απολάμβαναν οι ανώτεροι κληρικοί;
Ασφαλώς όχι. Ένας βασικός λόγος ήταν η επερχόμενη άνθιση του ελληνικού πνεύματος, κάτι
που θα είχε ως συνέπεια τη διακοπή της παντοδυναμίας του Χριστιανισμού. Ο Κ.Θ. Δημαράς
στο έργο του «Νεοελληνικός Διαφωτισμός» γράφει: «Η τροπή προς την αρχαιότητα, πολύ
αισθητή στον φθίνοντα ΙΗ’ αιώνα, εκφράζει είτε συνειδητή είτε ασυνείδητη, μια τάση για
ανεξαρτητοποίηση απέναντι της θρησκευτικής ζωής». Αυτό φόβισε τον Χριστιανισμό. Το ότι
ο χριστιανισμός δεν ήθελε την επανάσταση και την αναβίωση του ελληνικού πνεύματος
επιβεβαιώνεται και από τους σύγχρονους ρωμιοσυνιστές και πατριαρχικούς, οι οποίοι
υποστηρίζουν ότι την επανάσταση του 21 την έκαναν οι Μασόνοι, για να συντρίψουν τη
ρωμιοσύνη και τον χριστιανισμό. Χαρακτηριστική η περίπτωση του πρωτοπρεσβύτερου Ι.
Ρωμανίδη, ο οποίος γράφει: «Τη αμελεί σύμπραξει των οπλαρχηγών του 1821 οι Ευρωπαίοι
εθέσπισαν την έναρξιν της διαλύσεως της Ρωμιοσύνης» (Ρωμιοσύνη», έκδ. 1975, σελ. 195).
Μην ξεχνάμε και τη δήλωση του πατριάρχη Βαρθολομαίου το 1991 (όταν ήταν επίσκοπος
Χαλκηδόνος) ότι: «Δυστυχώς οι δύο λαοί διέκοψαν την υπέροχη συμβίωση των 400 χρόνων,
όταν ξεσηκώθηκαν κάτι ξεβράκωτοι το 1821 και δημιούργησαν τις γνωστές προστριβές». Η
φιλοτουρκική δήλωση του Βαρθολομαίου ομάδα πριν την ενθρόνισή του σε Πατριάρχη
Κωνσταντινουπόλεως (2 Νοεμβρίου 1991) και δημοσιεύτηκε από τις εφημερίδες Αυριανή και
Ελεύθερη Ώρα (30 Οκτωβρίου 1991).

Μάριος Δημόπουλος
Γλωσσολόγος-Εθνολόγος
Διατροφολόγος, υποψήφιος δρ. Φυσικοπαθητικής
Μέλος του American Council of Applied Clinical Nutrition

155
 Ὀρέστης πηλεύς: Ο εβραιοχριστιανισμός σαν ορθοδοξία,
ρωμαιοκαθολικισμός, προτεσταντισμός, μασονία, σατανισμός,
γιαχωβαδισμός, είτε οποιαδήποτε άλλη μορφή επιβλήθηκε με τη
σπάθη της εξουσίας από τις αρχές του τρίτου αιώνα.
Σήμερα η θρησκεία αυτή διατηρείται ακόμα με νόμους , συντάγματα, κρατική βία ,
νηπιοβαπτισμούς προσηλυτισμούς με κατηχητικά και θρησκευτικά μαθήματα στα σχολεία.
Η προπαγάνδα των ιερατείων αγωνίζεται να διατηρήσει την πελατεία τους και αν είναι
δυνατόν να την αυξήσει.
Όλες αυτές οι προσπάθειες των φωτοσβεστών θα περάσουν στο κενό και δεν θα τα
καταφέρουν.
Το ελληνικό φως θα διαλύσει τα σκοτάδια και μαζί τους όλες τις εβραιογενείς θρησκείες του
χριστιανισμού , ισλαμισμού και όλα τα παρακλάδια τους.
Όλα τα εβραϊκά κατασκευάσματα θα καταρρεύσουν σαν χάρτινοι πύργοι.
Το φως είναι πάντοτε δυνατότερο του σκότους , έστω και αν είναι λιγοστό.
Το σκοτάδι θριαμβεύει μόνο προσωρινά .
Το φως η αλήθεια και η ελευθερία του ελληνικού πνεύματος θα είναι ο τελικός νικητής σε
αυτό το γένος και αυτό το ταξίδι της ανθρωπότητας

Facebook, Έλληνες εναντίων χριστιανών:

Ο χριστιανισμός είναι ο ιός που μεταλλάσσει τον άνθρωπο σε τετράποδο

156
 Ποιος κάλεσε τους Τούρκους στην Κύπρο;
Από τα πολλά ανθελληνικά και προδοτικά "έργα" των δεσποτάδων μας. Mάθε όλη την
αλήθεια για τον εβραϊκό σκοταδιστικό χριστιανισμό και τους ρασοφόρους.

157
 Η ισχυρότερη πολιτική δύναμη σήμερα στον κόσμο είναι ο πάπας,
οι ιμάμηδες των μουσουλμάνων, οι χαχάμηδες των εβραίων,
οι σιχ και οι σουχ και οι Σέιχ-Σού και όλα τα τσάνταλα
Και ιδού γιατί κανένας πολιτικός δε τολμάει να τα βάλει με τις θρησκείες. Αλλά όλοι τις
προσεταιρίζουνται φρόνιμα και πονηρά:
Οι μάντεις και οι θυσίες πριν από τη μάχη στους αρχαίους, οι σταυροί των σταυροφόρων, ο
αγκυλωτός σταυρός, τα ημισέληνα των χαλίφηδων. Χθες μόλις ο Ναβουχοδονόσορας του
Ιράκ δεν κράδαινε τον Αλλάχ δαμασκηνό σπαθί πάνω από τους άπιστους αμερικανούς;
Ωστόσο, για όλα αυτά τα μιλλεούνια των φανατικών οι θρησκείες είναι «λόγια μόνο και
θεατρικά» που λέει ο Καβάφης. Ελάχιστα τους απασχολούν στην καθημερινή τους μέριμνα.
Τους είναι δουλειά για τα Πανηγύρια και για τα Ραμαζάνια τους μόνο.
Έχεις ιδεί ταξιτζή πως κάνει το σταυρό του, όταν πέσει ξαφνικά στο δρόμο του κάποιο
εικονοστάσι; Ωσάν να γράφει με το χέρι ακανόνιστες κουλούρες στη στηθαριά του.
Ο πιστός μιας θρησκείας σαν πνευματική μονάδα έχει το μηδενικό βάρος του γκραβιτόνιου.
Όταν όμως τον ξυπνήσει ο κίνδυνος για το πιστεύω του και σχηματισθεί σε μάζα, τότε γίνεται
κεντρί σκορπιού και άλογο Ούννων.
Ωστόσο στην κοινωνική του συμβίωση δεν ημπορεί ο άνθρωπος να ξεκορμίσει από τις
θρησκείες. Όπως δεν ημπορούν τα άτομα να οργανωθούν σε ύλη χωρίς τη βαρυτική δύναμη.
Αυτό το απόδειξε το πιο δυσοίωνο πείραμα της ιστορίας. Είναι η επιστροφή των μαζών της
Πολωνίας και της Σοβιετικής Ένωσης μετά την Περιστρόικα στις εκκλησίες και στις
μετάνοιες. Εξέχασε εκείνος ο τραγικός λαός ότι την εποχή του Ρασπουτίν και του Στολύπιν
για να τον κρατάει ο τσάρος μουζίκο, τον είχε συνηθίσει σε κάθε σταύλο αγελάδας νά “χει
ένα εικόνισμα αγίου κι ένα καντήλι αναμμένο; Όχι, δεν το εξέχασε. Αλλά δεν ημπορεί να
πάει κόντρα στη βαρυτική δύναμη της φύσης και στην αγιάτρευτη νόσο της συνήθειας. Την
πιο βαριά νόσο και την πιο καθολική:
«Εδώ χάμου δυο κορφές
το Ζακόνι κι οι Γραφές,»
καθώς λέει το σαρκαστικό πικρόγελο του Βάρναλη.
Τον ισχυρότερο όμως δεσμό ανάμεσα στη βαρυτική και στη θρησκευτική δύναμη τον δίνει η
αλήθεια πως η βαρύτητα γεννά τους αστέρες, και η βαρύτητα τους σκοτώνει.
Προκειμένου για τον άνθρωπο αυτό σημαίνει ότι ο φόβος εγέννησε τη συμβίωση των
ανθρώπων κάτω από τη εξουσία του ιερέα-μάγου, και ο φόβος θα την σκοτώσει. Πώς;
Με τις θρησκείες και όλα τα αβυσσαλέα ψεύδη τους που θεμέλιωσαν έναν πολιτισμό σαν το
ξενοδοχείο που κατάρευσε στο Λουτράκι.
Εδώ τα πράγματα γίνουνται άκρως δυσάρεστα. Και όπου θ’αρχίσεις να παραμιλάς, καλύτερα
να πάψεις να μιλάς.
Ο άνθρωπος που τιμάει τον εαυτό του, και τιμάει και το συνάνθρωπο, ένα μόνο του μένει να
κάνει:
Με το φως και την ακτινοβολία της γνώσης να αγωνίζεται να συγκρατεί τη φοβερή δύναμη
του σκότους των θρησκειών.
Να πετυχαίνει έτσι την ισορροπία που πετυχαίνεται στον Ήλιο μας με την πάλη ανάμεσα
στην άμυνα του φωτός και στην επίθεση της βαρύτητας.
Τότε έχουμε τις καλές ελπίδες.

Του αλησμόνητου Δημήτρη Λιαντίνη. Από τα «Ελληνικά» του. Από τη σελίδα F/b του
εκλεκτού φίλου μου κ. Γιώργου Μπαϊζάνου. Τον ευχαριστώ πολύ για το υπέροχο αυτό
κείμενο.

Πηγή: athriskos.gr

158
 Ο Ιστορικός εμπαιγμός για την άλωση της Νέας Ρώμης
Πως οι Χριστιανοί παρέδωσαν την Νέα Ρώμη στους Οθωμανούς και
συνέχισαν την κυριαρχία τους στον Ελληνικό κόσμο
καταπιέζοντας τους Έλληνες

Κατά την Άλωση της Νέας Ρώμης (Κωνσταντινούπολη), οι ρασοφόροι λειτούργησαν ως

πέμπτη φάλαγγα, καλλιεργώντας είτε κλίμα ηττοπάθειας -αντιτιθέμενοι στην ένωση των
Εκκλησιών- λέγοντας πως «είναι θέλημα Θεού η Πόλη να τουρκέψει», ερχόμενοι και σε
απευθείας συνομιλίες με τους Οθωμανούς. Τις προδοσίες των ρασοφόρων, προσπαθεί μέχρι
και σήμερα η Εκκλησία να καλύψει με το παραμυθάκι της ξεχασμένης Κερκόπορτας (λες και
επρόκειτο για μια απλή πόρτα που έκλεινε με ένα απλό πόμολο που δεν ασφάλισε καλά).
Βεβαίως, για να είμαστε ακριβοδίκαιοι, ακόμη κι αν παρακάμψουμε το γεγονός, πως
τουλάχιστον 30.000 ρασοφόροι «πέρδονταν κι έθρεφαν πρωκτό» στα πάμπολλα μοναστήρια
και τις εκκλησιές της περιοχής της Κωνσταντινούπολης (μόνο εντός της πόλεως υπήρχαν,
όπως λέγεται, 300 μοναστήρια με 10.000 καλόγερους, ενώ διάφορες αναφορές και εκτιμήσεις
ανεβάζουν τον συνολικό αριθμό έως και 300.000), όταν την ίδια στιγμή, την άμυνα της πόλης
προσπαθούσαν να κρατήσουν μετά βίας 10.000 άνδρες, απέναντι στους 150.000 περίπου
Οθωμανούς πολιορκητές, δεν θα πρέπει να αγνοήσουμε και να παραγνωρίσουμε το γεγονός
πως στο πλάι των ρασοφόρων αυτών συντάχθηκαν και πολλοί κοσμικοί, που βλέποντας το
τέλος να πλησιάζει προσπάθησαν να περισώσουν ότι μπορούσαν.

Η Κερκόπορτα -που αξίζει να σημειωθεί ότι χρησιμοποιούνταν κυρίως από μοναχούς-, ότι κι
αν συνέβη, δεν απέφερε το αποφασιστικό πλήγμα στην ήδη παραπαίουσα
Κωνσταντινούπολη. Στην πραγματικότητα η Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία είχε πάψει εκ των
πραγμάτων να υφίσταται, αρκετά χρόνια πριν, και είχε περιοριστεί στην περιοχή της
Κωνσταντινούπολης. Οι Οθωμανοί είχαν ήδη κυριεύσει την άλλοτε κραταιά αυτοκρατορία
και το μόνο που έμενε ήταν η χαριστική βολή· το κερασάκι στην τούρτα: Η τυπική κατάληψη
της πρωτεύουσας. Και λέμε τυπική, γιατί ουσιαστικά η Κωνσταντινούπολη είχε υποταχθεί,
όταν πλήρωνε φόρο υποτέλειας στον Σουλτάνο. Η Κωνσταντινούπολη έπαψε να έχει τον

159
έλεγχο των Στενών, απ’ την στιγμή που οι Τούρκοι ευθαρσώς έχτισαν δίπλα στην Πόλη, στον
Βόσπορο, το κάστρο «Ρούμελη Χισάρ» και φορολογούσαν τα διερχόμενα πλοία.

Η Κερκόπορτα (που παρεμπιπτόντως, δεν μνημονεύεται ούτε στο χρονικό του Φραντζή, ούτε
του Μπαρμπάρο), είτε «ξεχάστηκε» ανοικτή, είτε -το πιθανότερο- την άνοιξαν κάποιοι από
μέσα, δεν συνέβαλε αποφασιστικά στην κατάληψη της πόλης. Άλλωστε οι Τούρκοι είχαν ήδη
σκαρφαλώσει στα μισογκρεμισμένα τείχη και εισέβαλαν στην πόλη. Επέφερε όμως ένα άλλο
πλήγμα: Συνέβαλε στον εγκλωβισμό και στην παρεμπόδιση διαφυγής των αλλοφρονούντων
κατοίκων. Όχι όλων βέβαια, γιατί πολλοί -και κυρίως οι ανθενωτικοί- κλειστήκαν στις
εκκλησιές και το άβουλο και φανατισμένο θρησκευτικά πλήθος έψελνε μοιρολατρικά «Κύριε
ελέησον» και περίμενε βοήθεια απ’ τον…ουρανό. Το άνοιγμα της Κερκόπορτας όμως,
εξυπηρετούσε έναν πολύ πιο ουσιαστικό σκοπό. Το Κοράνι προβλέπει την προστασία των
«απίστων» κατοίκων μιας πόλης που παραδίδονται οικειοθελώς. Εκεί λοιπόν θα πρέπει να
αναζητηθούν τα βασικά κίνητρα αυτών που άνοιξαν την Κερκόπορτα, είτε ρασοφόρων, είτε
κοσμικών, είτε και των δυο μαζί. Δεν είναι άλλωστε τυχαίο πως η περιοχή όπου βρίσκονταν η
Κερκόπορτα -όπως και αρκετές ακόμη- δεν πειράχτηκε απ’ τους Τούρκους.

Τα παραπάνω ενισχύει κι ένα έγγραφο που φέρει τον τίτλο «Η πτώσις της
Κωνσταντινουπόλεως» και το οποίο συνέταξε η Θεοδώρα Φραντζή, κόρη του
πρωτοβεστιάριου του Κωνσταντίνου Παλαιολόγου, Γεωργίου Φραντζή. Η Θεοδώρα Φραντζή
ήταν σύζυγος του στρατιωτικού σύμβουλου του αυτοκράτορα, Εδουάρδου Ντε Ριστόν. Το
έγγραφο εκδόθηκε στην Αγγλία το 1454, όπου είχαν καταφύγει και οι δύο μετά την Άλωση.
Στο έγγραφο αυτό, περιγράφεται, μεταξύ άλλων και μια περίπτωση συνδιαλλαγής
ρασοφόρων και κοσμικών με τον εκπρόσωπο του Μωάμεθ Β’ του Πορθητή, Ρεσίτ Πασά της
Ανδριανούπολης, λίγες ημέρες πριν την κατάληψη της πόλης. Οι συναντήσεις γινόταν -κρυφά
και νύχτα φυσικά- στο μοναστήρι της Αγίας Ευθυμίας και κατά τύχην υπέπεσαν στην
αντίληψη του Εδουάρδου Ντε Ριστόν. Από πλευράς των ρασοφόρων, στις διαπραγματεύσεις
αυτές έλαβε μέρος ο ιεροκήρυκας της Αγίας Σοφίας, Ιωάσαφ, κι από πλευράς των κοσμικών
ο Μέγας Δούκας Λεόντιος και ο αρχιναύαρχος Νεόφυτος. Παρατίθεται ο διάλογος μεταξύ
των δωσίλογων και του Ρεσίτ Πασά, έτσι όπως διασώθηκε και δημοσιεύθηκε [2]:

Μέγας Δούκας Λεόντιος: Πρέπει να είμαστε εξασφαλισμένοι απ’ όλες τις πλευρές πασά
μου. Εσείς ζητάτε όρκους, ενέχυρα κι ομήρους, χωρίς να προσφέρετε τίποτε.
Ρεσίτ Πασάς: Ο αρχηγός των πιστών, ο Μωάμεθ, όσο εξαρτάται απ’ αυτόν, επιθυμεί να μην
χυθεί το αίμα των υπηκόων του, καθώς και των Ναζωραίων, γιατί έτσι μας προστάζουν τα
ιερά μας βιβλία που γράφουν: «Αιχμαλωσία στους άπιστους και θάνατος στους αποστάτες».
Με έστειλε λοιπόν να συνθηκολογήσουμε μαζί σας, όχι γιατί αμφιβάλλει πως ο Αλλάχ θα του
παραδώσει την Κωνσταντινούπολη, αλλά γιατί θέλει να χαθούν όσο γίνεται λιγότεροι
άνθρωποι για την απόκτησή της.
Ιωάσαφ: Αυτό μπορεί να γίνει! Να πεις όμως στον σουλτάνο σου, ότι αν θεωρεί ότι μπορεί
να καταλάβει την πόλη πολεμώντας, κάνει λάθος. Θα πρέπει να ρίξει στην μάχη όλον τον
στρατό του κι ολάκερο το πυροβολικό. Και τότε πάλι, μα τους Άγιους Αναργύρους, δεν είναι
σίγουρο πως θα νικήσει.
Ρεσίτ Πασάς: Σας ακούω λοιπόν. Πέστε μας τις προτάσεις σας.
Ιωάσαφ: Δεν είναι καθόλου δύσκολο να θυμηθείτε όσα θ’ ακούσετε και να τα πείτε στον
αφέντη σας. Πρώτον, οι δέκα κυριότερες εκκλησίες και η Αγία Σοφία να μείνουν στους
χριστιανούς, καθώς και όλα τα μοναστήρια με τις περιουσίες και τα εισοδήματά τους.
Δεύτερον, ζητούμε εγγυήσεις ζωής, προσώπων, ιδιοκτησίας, οικιών, γαιών, υπηρεσιών και
όλων εκείνων, τα ονόματα των οποίων αναφέρονται μέσα σ’ αυτό το έγγραφο που σας
παραδίδω. Και τρίτον, οι χριστιανοί που θα σωθούν, να μην υποχρεωθούν ν’ αλλάξουν τρόπο
ντυσίματος και να έχουν δικαίωμα να καβαλάνε σε άλογο. Επίσης να μην καταπιέζονται
θρησκευτικά.

160
Οι συναντήσεις αυτές γνωστοποιήθηκαν στον Κωνσταντίνο Παλαιολόγο, αλλά αποφάσισε να
μην τους συλλάβει, μέχρι να μάθει την απάντηση του Μωάμεθ Β’. Στην επόμενη συνάντηση,
τον λόγο πήρε πρώτος ο Ρεσίτ Πασάς:

Ρεσίτ Πασάς: Σας αναγγέλλουμε, ότι σύμφωνα με όσα είπαμε στην τελευταία μας
συνάντηση, οι σύντροφοί μου κι εγώ ήρθαμε σε επαφή με τον σεβαστό μας σουλτάνο στην
Ανδριανούπολη.
Ιωάσαφ: Ελπίζω ότι η απάντηση του σουλτάνου θα είναι ευχάριστη για όλους. Ο κίνδυνος
αυτών των συναντήσεων, είναι πολύ μεγάλος για εμάς. Εσείς δεν έχετε να φοβηθείτε τίποτε.
Κι αν η διαπραγμάτευση αποτύχει, εμείς θα έχουμε πάντα τον φόβο, μήπως και μαθευτούν
αυτά που συζητάμε, ενώ εσείς θα πάρετε αμοιβή από τον κύριό σας, γι’ αυτήν σας την
αποστολή.
Ρεσίτ Πασάς: Οι όροι του σουλτάνου είναι ευνοϊκοί για όλους, εκτός κι αν, παρά την
απελπιστική σας θέση, φανείτε άνθρωποι παράλογοι.
Ιωάσαφ: Η θέση μας βρίσκεται στα χέρια του Θεού. Και δεν ήρθαμε εδώ για ν’ ακούσουμε
απειλές. Προχώρα σε παρακαλώ στην απάντηση. Έχε όμως υπ όψιν σου, ότι όποιες κι αν
είναι οι συνέπειες αυτών των νυχτερινών μας συναντήσεων, είναι η τελευταία φορά που
μαζευόμαστε εδώ.
Ρεσίτ Πασάς: Για την πρώτη πρόταση, δηλαδή για τις δέκα εκκλησιές και τα μοναστήρια,
καθώς και για τις εκκλησιαστικές περιουσίες, ο σουλτάνος λέει «ναι», σας τα παραχωρεί. Για
την δεύτερη, λέει «ναι»· σαν εγγύηση ορκίζεται στον άγιο μας νόμο. Για την τρίτη, λέει
«μερικώς ναι», γιατί οι μουφτήδες δεν συμφωνούν να ιππεύουν οι χριστιανοί σε άλογα.
Διέταξε να εξαιρεθούν αυτοί που θα του παραδώσουν την πόλη.

Με το τέλος της συνάντησης, συνελήφθησαν όλοι οι συνωμότες και οδηγήθηκαν στον

αυτοκράτορα. Ο αρχηγός της συνωμοσίας, Ιωάσαφ, όχι μόνο δεν αρνήθηκε την ενοχή του,
αλλά καυχήθηκε για την προδοσία του, αιτιολογώντας την πως προτίμησε να σώσει την
Εκκλησία «απ’ τους Άζυμους (Καθολικούς) και την βδελυρά ένωση», ακόμη κι αν γι’ αυτό
θα έπρεπε να βάλει «τέλος στην ύπαρξη αυτής της αυτοκρατορίας». Θεωρώντας ότι η πτώση
και κατάκτηση της Πόλης είναι μοιραία κι αναπόφευκτη, λέει καταλήγοντας: «Τι χρειάζονται
λοιπόν οι υπεκφυγές; Ότι είναι να γίνει, ας γίνει». Ο Παλαιολόγος του απάντησε,
επικαλούμενος την προδοσία του Ιούδα: «Αφού ήταν θέλημα Θεού, να σταυρωθεί ο Κύριος
ημών Ιησούς Χριστός, τότε καλά έκανε ο Ισκαριώτης και τον πρόδωσε. Άρα σε ερωτώ: Ο
Ιούδας είναι συγχωρητέος;». Ο Ιωασάφ, μπροστά σ’ αυτό το επιχείρημα, προτίμησε να
απαντήσει με την γνωστή ξύλινη και υπεκφεύγουσα εκκλησιαστική γλώσσα, λέγοντας:
«Πεθαίνω, μαχόμενος κατά της ένωσης των Εκκλησιών. Σήμερα με κρίνεις εσύ. Αύριο ο
Θεός θα δικάσει εσένα».

Επίσης πληροφορίες για την παράδοση -και όχι άλωση- της Νέας Ρώμης στους Οθωμανούς
από τους ανθενωτικούς, μάς διασώζει ο ιστορικός Καρολίδης:

161
Και παρακάτω προσθέτει ο Καρολίδης, πως μόνο 33.000 αιχμαλωτίστηκαν, δηλαδή ο μισός
πληθυσμός. Ο άλλος μισός, οι ανθενωτικοί, είχαν σημαδέψει τα σπίτια τους και δεν έπαθαν
τίποτε. Γιατί, εκτός από το Γεννάδιο, και άλλοι προύχοντες όχι μόνο σώθηκαν, αλλά πήραν
και αξιώματα.

Αν δεν μεσολαβούσε η συμφωνία για την παράδοση, οι Οθωμανοί δεν θα άφηναν ορισμένες
εκκλησίες και τα σπίτια των ανθενωτικών, αλλά θα άρπαζαν, θα διαγούμισαν, θα σκότωναν
και θα γκρέμιζαν παντού. Για να αφήσουν πολλές εκκλησίες και μοναστήρια, και μάλιστα
εκκλησίες και μοναστήρια, που τα κατείχαν οι ανθενωτικοί, και να μην πειράξουν πολλούς
προύχοντες θα πει, πως είχαν τέτοιες οδηγίες, που θα τις έδωσε ο ίδιος ο σουλτάνος,
σύμφωνα με τους όρους τής συμφωνίας, που υπογράφτηκε στις 28 Μαΐου.

Ο εκκλησιαστικός χρονογράφος Μαλαξός (16ος αιώνας) στην «Πατριαρχική Ιστορία» του

μας δίνει διαφωτιστικές πληροφορίες. Στον καιρό, που ο Ιερεμίας Α΄ έγινε για δεύτερη φορά
πατριάρχης (δηλαδή στα 1532), ο σουλτάνος βάλθηκε να χαλάσει τις εκκλησίες και τα
μοναστήρια. Ο πατριάρχης ζήτησε και πήρε διορία τρεις μήνες από το σουλτάνο, για να
αποδείξει, πως «η Πόλη δεν επάρθη από σπαθίον», μα παραδόθηκε με συνθήκη. Ο Ιερεμίας
μπόρεσε και βρήκε τρεις μάρτυρες, από τους παλιούς γενίτσαρους, που είχαν πολεμήσει τον
καιρό, που πάρθηκε η Πόλη. Οι γενίτσαροι αυτοί ήρθαν στον πατριάρχη και μαζί του πήγαν
στο σουλτάνο και τού είπαν πώς έπεσε η Πόλη.

Ο μολδοβλάχος ιστορικός, Δημήτρη Καντεμίρ (1673-1723), που έζησε χρόνια στην Τουρκία,
μελέτησε τα αυτοκρατορικά αρχεία και έγραψε την ιστορία τής ακμής και τής παρακμής τής
οθωμανικής αυτοκρατορίας, γράφει -μεταξύ άλλων- για την παράδοση τής Πόλης:

162
Φτάνουμε λοιπόν στις μέρες, όπου η Εκκλησία, εντελώς υποκριτικά και με θράσος χιλίων
καρδιναλίων κι άλλων τόσων πιθήκων, «θρηνεί» τον «μαρμαρωμένο βασιλιά» που κάποτε θ’
αναστηθεί και θα ξαναπάρει την Πόλη που οι ίδιοι οι ρασοφόροι έκαναν τα πάντα για να
πέσει στα χέρια των Τούρκων (ας μην ξεχνάμε την αλησμόνητη ρήση του πατριάρχη
Γεννάδιου, που έβγαινε στους δρόμους και καταριόταν τον Παλαιολόγο, μόλις έπεσε η Πόλη:
«Δεν βλέπετε ότι η Ορθοδοξία εθριάμβευσεν; Από του νυν, ουδέν πλέον φοβείται»), όπως κι
έκαναν τα πάντα για να μην φύγει απ’ τα χέρια τους (βλέπε αφορισμούς και προδοσίες). Είναι
αληθινά θαυμαστό, τι σχιζοφρενικές καταστάσεις μπορεί πράγματι να δημιουργήσει η
περίφημη ελληνορθόδοξη «παράδοση». Ας μην ξεχνάμε, πως την έλευση του ίδιου αγγέλου
Κυρίου, που σύμφωνα και πάλι με την ελληνορθόδοξη «παράδοση», παρέλαβε τον
Κωνσταντίνο Παλαιολόγο και τον μαρμάρωσε, μέχρι την μεγάλη ώρα που θα επέστρεφε και
πάλι για να ξαναπάρει την Πόλη (τι ανοησίες που ήταν και είναι διατεθειμένος να πιστέψει ο
κόσμος…), «προφήτευαν» οι ανθενωτικοί ρασοφόροι και πριν την Άλωση. Μόνο που θα
ερχόταν για διαφορετικό σκοπό: Να καθαιρέσει τον Παλαιολόγο και να ορίσει άλλον
αυτοκράτορα -προφανώς ανθενωτικό. Ως τέτοιο «θείο» σημάδι μάλιστα, ερμήνευσαν μια
έκλειψη σελήνης που συνέβη την 23η Μαΐου 1453, σπέρνοντας τον πανικό και ενισχύοντας
τις υπονομευτικές ενέργειες.

Αλλά μιας και έγινε -αναπόφευκτα- η αναφορά στον Κωνσταντίνο Παλαιολόγο, θα ήταν
σκόπιμο να ληφθούν υπ όψιν και κάποιες παράμετροι -λιγότερο γνωστές- που αφορούν τον
θάνατό του. Γνωρίζουμε σήμερα -από το χρονικό του Γεωργίου Φραντζή-, πως ο
Παλαιολόγος έπεσε ηρωικώς μαχόμενος κι όταν αναγνωρίσθηκε απ’ τους Τούρκους το
πτώμα του από τους χρυσούς δικέφαλους αετούς που κοσμούσαν τα πέδιλά του,
αποκεφαλίστηκε και το μεν κεφάλι εστάλη ως τρόπαιο σε περιφορά στις οθωμανικές κτήσεις,
ενώ το σώμα του παραδόθηκε στους χριστιανούς για να ταφεί με βασιλικές τιμές. Το
ερώτημα που αμέσως προκύπτει, είναι: Που είναι; Που είναι ο τάφος του; Γιατί απ’ την
στιγμή που οι ίδιοι οι Οθωμανοί παρέδωσαν όπως λέγεται το σώμα του, δεν υπήρχε κανέναν
λόγος να τον θάψουν κάπου κρυφά. Εκτός κι αν το εξαφάνισαν οι ανθενωτικοί. Αλλά σε κάθε
περίπτωση, δεν θα είχε διασωθεί από μαρτυρίες αυτός ο τόπος; Αντ’ αυτού γίνεται
βομβαρδισμός ανοησιών περί «μαρμαρωμένου βασιλιά» (κάποιοι αιθεροβάμονες
παραμυθατζήδες μάλιστα, επικαλούνται σήμερα μέχρι και μαρτυρίες Τούρκων, οι οποίοι λένε
ότι γνωρίζουν που βρίσκεται ο «μαρμαρωμένος βασιλιάς» [υπονοείται κάπου στα υπόγεια της
Αγιάς Σοφιάς]). Ο Ενετός γιατρός, Νικολό Μπαρμπάρο, γράφει πως «Για τον αυτοκράτορα

163
κανένας δεν μπόρεσε να μάθει ποτέ είδηση για τις πράξεις του. Ούτε ζωντανός βρέθηκε κι
ούτε νεκρός, αλλά μερικοί λένε ότι τον είδαν ανάμεσα στα πτώματα των σκοτωμένων».
Μήπως θα πρέπει να αξιολογηθούν καλύτερα και οι εκδοχές που αναφέρονται σε
τουλάχιστον τρία χρονογραφήματα (του επίσκοπου Σαμουήλ, του Αρμένιου Αβραάμ απ’ την
Άγκυρα και του Νικολά της Τούκια) που σύμφωνα μ’ αυτές, ο Παλαιολόγος δεν σκοτώθηκε
στην μάχη, αλλά τις κρίσιμες στιγμές, κατέφυγε σε πλοίο και διέφυγε; Άλλωστε, η εικόνα που
προκύπτει από τα περισσότερα χρονικά, είναι ότι αυτοί που αντιστάθηκαν περισσότερο ήταν
οι Γενουάτες μισθοφόροι (αν και ο αρχηγός τους Τζιοβάνι Τζιουστινιάνι, εγκατέλειψε κι
αυτός την μάχη δύο ημέρες πριν την Άλωση), παρά οι ίδιοι οι Βυζαντινοί. Όλα αυτά στην
κρίση του καθενός…

Πηγή:
[1] Μεγάλη Ιστορία τής Ελλάδας» τού Γιάννη Κορδάτου, τ. VIII (Βυζάντιο Β΄), κεφ. «Η
αλήθεια για την άλωση τής Πόλης».
[2] Περιοδικό Δαυλός, Μάρτιος 1993
[3] Εφημερίδα Καθημερινή, 20/05/2007 Πως έγινε η άλωση της Κωνσταντινούπολης;

Πηγή: http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_civ_100018_20/05/2007_227320

164
 Ιωάννης Χρυσόστομος... μέγας σκοταδιστής και ανθέλληνας!

(άρθρο του Μ. Χαραλαμπάκη)

Ιωάννης ο Χρυσόστομος,
ο «μέγιστος φωστήρας της τρισηλίου θεότητος»
(και κάποιες ύποπτες φράσεις του Ιησού)

«Ο θεός των θρησκειών σώζεται από τον άνθρωπο με την πίστη. Ο άνθρωπος σώζεται από
τον θεό (των θρησκειών) με τη σοφία».
Ιάσων Ευαγγέλου.

Ο ιεράρχης (πατριάρχης) Κωνσταντινουπόλεως Ιωάννης ο «Χρυσόστομος» (344-407 μ. Χ),

ο «μέγιστος φωστήρας της τρισηλίου θεότητος, ο την οικουμένην ακτίσι δογμάτων θείων
πυρσεύσας»(!), ο πολυγραφότατος «άγιος πατέρας», προσπαθεί στα κείμενά του να
«νουθετήσει» το χριστιανικό ποίμνιο, οδηγώντας το στα όρια της άκριτης πνευματικής
εξάρτησης και της τέλειας θρησκευτικής παγίδευσης και υποταγής, με κείμενα «ηθικής
διαπαιδαγώγησης», σαν τα ακόλουθα:

«Κι αν ακόμη φονεύση κάποιος κατά το θέλημα του Θεού, ο φόνος αυτός είναι από κάθε
φιλανθρωπία καλύτερος, ενώ αν κάποιος από λύπη δείξει ευσπλαχνία και φιλανθρωπία, παρά
το θέλημα του Θεού, θα μπορούσε η φειδώ αυτή να αποβή πιο μιαρή από οιοδήποτε
φόνο»(!). («Κάν φονεύσει τις κατά γνώμην του Θεού, φιλανθρωπίας απάσης βελτίων εστίν ο
φόνος. Καν φείσηταί τις και φιλανθρωπεύσηται παρά το δοκούν εκείνω, φόνου παντός
ανοσιωτέρα γένοιτ’ αν η φειδώ» Κατά Ιουδαίων, Λόγος Δ΄σελ. 195, Adversus Judaeos
48.873.18 επόμ.).
Νοσηρό λοιπόν κήρυγμα και διαστροφικό ιδεολόγημα, το οποίο επιδέξια οδηγούσε στο
σύνθημα, κάτω από το οποίο καμουφλαρίστηκαν (μέσα από τη χριστιανική θρησκεία), τα πιο
βάρβαρα, πρωτόγονα και φασιστικά ένστικτα και το οποίο ήταν: «σε σκοτώνω για να σε
σώσω», διότι όλοι οι μη χριστιανοί εθεωρούντο άπιστοι, ειδωλολάτρες, μιαροί και
αμαρτωλοί! Και οι… οδηγίες αφανισμού των αντιφρονούντων έρχονται κατ’ ευθείαν από την
“Αποκάλυψη του Ιωάννη”: «Τοις δε δειλοίς και απίστοις… και ειδωλολάτρες… το μέρος
αυτών εν τη λίμνη τη καιομένη πυρί και θείω… (η θέση τους είναι στη λίμνη που καίει με
φωτιά και θειάφι)» (Αποκ. ΚΑ΄ 2-15). Μήπως λοιπόν η μνησικακία και η εκδίκηση είναι... η
ηδονή του χριστιανικού Θεού, δηλ. του Θεού Γιαχβέ των εβραίων;
Ας μη ξεχνάμε άλλωστε και τα λόγια του «γλυκύτατου Ιησού»: «Ο μη ων μετ’ εμού, κατ’
εμού εστί» (!) Ματθ. ΙΒ΄30.
Και τι σημαίνει αυτή η φράση; Πολύ απλά σημαίνει πως δεν μπορεί και δεν πρέπει να
υπάρξει καμιά ανεκτικότητα για την ουδετερότητα και την αμφισβήτηση, ή έστω για την
αμφιβολία, η οποία άλλωστε είναι δικαίωμα και επιταγή της ελεύθερης σκέψης και της
ελευθερίας της βουλήσεως. Βέβαια ο χριστιανισμός υποστηρίζει ότι θα «σωθούν» όσοι
αυτόβουλα και με αίσθημα ελευθερίας θα πιστεύσουν, αλλά τα λόγια του Ιησού, τα «ιερά»
κείμενα και η πρακτική των ιερατείων μαρτυρούν ότι όταν ο κόσμος δεν αφομοιώνεται, όταν
δεν δέχεται να γίνει αντικείμενο προσηλυτισμού και να δηλώσει «ομολογία πίστης», τότε
εκλαμβάνεται σαν εχθρός, απειλείται, διώκεται και αφανίζεται με κάθε μέσον (διότι, όπως
πιστεύουν, «ο σκοπός αγιάζει τα μέσα»!). Κατά συνέπεια το πιο πάνω απόσπασμα είναι –
χωρίς υπερβολή- και το απόσταγμα της φασιστικής ιδεολογίας! Το μίσος λοιπόν και η
τρομοκρατία ακολουθούν με δύο λέξεις: «Ουαί υμίν!», με στόχο τον “καταπτοημένο
άνθρωπο”! Η νοοτροπία του δικτάτορα!
Ο ίδιος ιεράρχης βρίσκει θεάρεστη τη μοιχεία και πορνεία της Σάρας, της γυναίκας του
Αβραάμ, της οποίας τα… κρυφά κάλλη απόλαυσαν δυο βασιλιάδες, με την προτροπή του
Αβραάμ, ο οποίος βέβαια απόλαυσε όλα τα αγαθά της προσχεδιασμένης μοιχείας, όπως

165
περιγράφεται στην «Αγία Γραφή» (Γέν. ΙΒ΄ 11- 19 και Γέν Κ΄ 1- 10). Γράφει λοιπόν μεταξύ
άλλων ο... μελίρρυτος Ιωάννης ο Χρυσόστομος: «Δια τούτο λέγει προς αυτήν (ο Αβραάμ)
ειπέ ότι αδελφή μου είσαι, γίνε της σωτηρίας μου η αιτία... Γι αυτό και τη μοιχεία της
γυναικός ο δίκαιος προτίμησε να γνωρίσει και τον μοιχό (τον Φαραώ) να υπηρετήσει... Είδες
σύνδεσμον αγάπης ανδρός και γυναικός; Είδες και άνδρα που δεν δίστασε να ενθαρρύνει
συμβουλεύοντας την γυναίκα, αλλά και γυναίκα που δέχεται την συμβουλή; Ακούσατε
άνδρες και γυναίκες και μιμηθείτε τούτων την ομόνοια, της αγάπης τον σύνδεσμο... Αυτήν να
μιμείσθε γυναίκες... εις μοιχείαν (η Σάρα) εαυτήν εξέδωσεν και συνουσίας ανέχετο
βαρβαρικής... Είδες αγαπητέ μου την ευμήχανον του Θεού σοφίαν»!!! {Ιωάν. Χρυσόστομου
Παραινετικός...της Αγίας Τεσσαρακοστής ομιλία ΛΒ΄ε΄25... (53.299.22) έως 13(53.300.47)}.
Πρβλ και Μιχ. Καλόπουλου, «Αβραάμ ο Μάγος, σσ. 67-95.
Για τις άγ(ρ)ιες αυτές ιστορίες και «θεάρεστες» μοιχείες, ακούγεται από τους
εκστασιαζόμενους μπροστά στις εβραϊκές αθλιότητες ιερείς του εβραιοχριστιανισμού, κατά
την τελετή του γάμου, μαζί με το «στέφεται ο δούλος του Θεού…», το «ευλογήσαι αυτούς,
Κύριος εκ Σιών, ως τον Αβραάμ και τη Σάρα, ως τον Ισαάκ και την Ρεβέκκα»!!! Ο…
μαστροπός λοιπόν, μοιχός και μάγος Αβραάμ που εξέδιδε τη Σάρα, ο… παιδογάμης Λωτ που
έκανε παιδιά (και συγχρόνως εγγόνια) με τις κόρες του, ο… μαστροπός και μοιχός Ισαάκ
που εκπόρνευε τη Ρεβέκκα, αποτελούν τα υποδείγματα της θεάρεστης συμπεριφοράς, κατά
τον Ιωάννη Χρυσόστομο!
Ακόμα, κατά την τελετή του γάμου ακούγεται και η… ευχή: «Δια δακτυλιδίου εδόθη η
εξουσία του Ιωσήφ εν Αιγύπτω, δια δακτυλιδίου εδοξάσθη Δανιήλ εν χώρα Βαβυλώνος, δια
δακτυλιδίου εφανερώθη η αλήθεια της Θάμαρ…».
Στην «αλήθεια της Θάμαρ» πρωταγωνιστής είναι ο πορνοπατριάρχης Ιούδας, πρόγονος κι
αυτός του Ιησού, που για να συνουσιασθεί η νύφη του Θάμαρ μαζί του, παριστάνοντας την
πόρνη… “του ‘φαγε όλα τα δακτυλίδια” και όταν αυτός αργότερα ανακάλυψε ότι ήταν
έγκυος διέταξε να την κάψουν ζωντανή, μη ξέροντας τίνος είναι το παιδί! Και ευτυχώς που η
Θάμαρ είχε τα δακτυλίδια και τη σφραγίδα σαν αποδεικτικά στοιχεία... Έτσι φάνηκε ποιος
ήταν ο… δράστης της εγκυμοσύνης και γλίτωσε η Θάμαρ το κάψιμο! (Γεν. ΛΗ΄13-26).
Βέβαια ο «άγιος» Ιωάννης ο Χρυσόστομος (στην προσπάθειά του πάντα να δικαιολογεί τις
εβραϊκές ερωτικές αθλιότητες, μαστροπείες, πορνείες και αιμομιξίες), για το θέμα αυτό έχει
άλλη άποψη: Βρίσκει θεάρεστη την μοιχεία και πορνεία της Θάμαρ, επειδή από τα παιδιά που
γεννήθηκαν... κατάγεται και ο Χριστός! (ΞΒ΄ ομιλία “Εις την Γένεσιν” 592 Α-Β).

Ας δούμε όμως τι έλεγε και για το θέμα του γάμου και της «παρθενίας» ο “μεγάλος” και
“πολύς” (κατά το χριστιανικό ιερατείο και τους θεολόγους) Ιωάννης ο Χρυσόστομος: «Τόσο
πολύ προέχει του γάμου η παρθενία, όσο ο ουρανός από τη γη». Βέβαια στην περίπτωση της
μοιχείας και πορνείας της Σάρας, της γυναίκας που εξέδιδε ο «δίκαιος» Αβραάμ, όπως είδαμε
είχε άλλες απόψεις. Δηλ. κατά τον «άγιο» Ιωάν. τον Χρυσόστομο η συμβουλή προς τις
γυναίκες είναι: ή παρθενία ή πορνεία μέσα στο γάμο!!!

Ο εβραιόφρων ιεράρχης Ιωάννης ο «Χρυσόστομος», «ο την οικουμένην ακτίσι δογμάτων

θείων πυρσεύσας» (!), σε ένα σκοταδιστικό και συνάμα εμπρηστικό ανθελληνικό του
παραλήρημα, έλεγε:
«Αν στα ενδότερα (των ελληνικών σκέψεων) κοιτάξεις, θα δεις τέφρα και σκόνη και υγιές
ουδέν, αλλά τάφος ανεωγμένος ο λάρυγξ αυτών (των ελλήνων φιλοσόφων!), τα πάντα δε
γεμάτα ακαθαρσίες και ιχώρ (αίμα) και πάντα τα δόγματα αυτών βρίθουν σκωλήκων… Αυτά
γέννησαν και αύξησαν οι Έλληνες, από των φιλοσόφων λαβόντες… Ημείς δε, ού
παραιτούμεθα της κατ’ αυτών μάχης» Εις Άγιον Ιωάννην τον Ευαγγελιστή (Ομιλία
ΞΣ΄59.369.12-370.11).
«Ο μέγας Χρυσόστομος… και στην Φοινίκη μοναχούς απέστειλε για να απαλλάξει τους
κατεχομένους από την πλάνη της ειδωλολατρίας… τους οποίους με νόμους όπλισε

166
βασιλικούς ώστε τους ναούς των ειδώλων να καταστρέψουν». Photius Lexicogr. Bibl
96.80a.35
Για τον... «προστάτη» αυτόν της παιδείας και των γραμμάτων (!) ο Ελληνικός Πολιτισμός δεν
ήταν παρά μια μωρία και η φιλοσοφία ήταν μια ανοησία και η αιτία όλων των κακών!
Για τα ελληνικά ονόματα (ονοματοδοσία) μας προτρέπει: «Κανείς δεν πρέπει στα παιδιά του,
των (Ελλήνων) προγόνων να καλεί τα ονόματα, του πατέρα, της μητέρας, του παππού και του
προπάππου, αλλά αυτά των δικαίων (της Π. Διαθήκης), των μαρτύρων, των επισκόπων, των
αποστόλων. Προς αυτούς ας είναι και τούτος ο ζήλος σας… Και μη μου τα έθη (έθιμα) τα
ελληνικά… Γι’ αυτό σας παρακαλώ των δικαίων (αυτών της Π. Διαθήκης) τα ονόματα να
δίνεται στα παιδιά σας» (Περί κενοδοξίας και πως δει τους γονείς ανατρέφειν τα τέκνα (690)
641. 65-
Κι έτσι αφού απαγορεύτηκαν ελληνικότατα και θεία ονόματα, όπως Ορφέας, Απόλλων,
Ιάσων, Ορέστης, Φοίβος, Εύφημος, Αρίσταρχος, Αριστοφάνης, Περικλής, Όμηρος,
Σοφοκλής, Σωκράτης, Αριστοτέλης, Ζήνων, Δανάη, Αφροδίτη, Άρτεμις, Αντιγόνη, Φαίδρα,
Άλκηστης και τόσα άλλα που τιμούν το ελληνικό έθνος… γέμισαν οι κατάλογοι των
ληξιαρχείων από τα υποδεικνυόμενα εβραιοχριστιανικά ονόματα, όπως… Αδάμ (και
Αδαμόπουλος ή Αδαμίδης), Αβραάμ (και Αβραμόπουλος ή Αβραμίδης), Αβράμιος,
Βαρλαάμ, Δανιήλ (και Δανιηλίδης), Γαβριήλ (και Γαβριηλίδης), Ιορδάνης (και Ιορδανίδης),
Συμεών (και Συμεωνίδης), Αβεσαλώμ, Ανανίας (και Ανανιάδης), Ησαΐας, Ναούμ (και
Ναούμης), Ιωήλ (ή…Λίλης), Ιωακείμ, Ιωσήφ, Μαλαχίας, Βενιαμίν, Σεραφείμ, Σαμουήλ,
Ευφραίμ, Ελισαίος, Ονούφριος, Θεόδουλος, Δοσίθεος, Χριστόδουλος (και Χριστοδουλάς,
Χριστοδούλου, Χριστοδουλίδης, Χριστοδουλόπουλος, Χριστοδουλάκης, αλλά και Χριστο-
δούλη ή Χριστοδουλίτσα), Χριστιανός (και Καλοχριστιανάκης), Σωτήρης, Χρυσοβαλάντης,
Παχώμιος, Πατάπιος, Παρθένιος, Τριέραρχος, Ελισάβετ, Ιερουσαλήμ, Γεσθημανή, Βηθανία,
Ταβιθά, Μυροφόρα, Θεοκτίστη, Θεούλα, Θεοπούλα, Θεονύμφη, Θεολογία, Κασσιανή,
Πουλχερία, Νουχερία, Βαρβάρα, Ευσεβεία, Υπαπαντή, Σταυρωτή, Τριάδα, Αποστολία,
Ορθοδοξία, Χριστοφορία, Χριστοπιστία, Χριστονύμφη, κ. ά.
Έτσι από τα πέντε περίπου χιλιάδες ελληνικά ονόματα ελάχιστα σήμερα διασώθηκαν. Κι αν
σπάνια εμφανιζόταν και ένα αρχαιοελληνικό όνομα, αυτό οφειλόταν στον πατριωτισμό και
στη συνείδηση ελληνικότητας κάποιων απλών και τίμιων παπάδων, που μερικές φορές
έγραφαν στα… παλιά τους τα παπούτσια τις αυστηρές εντολές των δεσποτάδων.
Για το φαινόμενο αυτό της συστηματικής μέχρι σήμερα προσπάθειας της εκκλησίας για την
εξαφάνιση των ελληνικών ονομάτων από τη χριστιανική Ελλάδα η άποψη του κοινωνιολόγου
και θεολόγου καθηγητή Γιώργου Μουστάκη είναι ότι: «Πρόκειται για ανθελληνική ενέργεια
που ούτε οι Τούρκοι δεν είχαν διανοηθεί»! (πρβλ. άρθρο του Βασ. Ραφαηλίδη εφημ. ΕΘΝΟΣ
26-9-1987).
Αρκεί να σκεφθεί κανείς ότι οι πλανήτες και οι αστέρες του ηλιακού μας συστήματος, αλλά
και του ευρύτερου γνωστού ή ανακαλυπτόμενου Σύμπαντος, έφεραν, ελάμβαναν ή και
λαμβάνουν ακόμα ονόματα από την αρχαία ελληνική μυθολογία και ιστορία, σε ένδειξη τιμής
και ευγνωμοσύνης από την παγκόσμια επιστημονική κοινότητα, μπροστά στη οικουμενική
ακτινοβολία του ελληνικού πνεύματος, την ποιητικότητα και τη σημειολογία της ελληνικής
μυθολογίας και την «υπερούσια» αξία του ελληνικού πολιτισμού, την οποία δυστυχώς οι
θρησκευτικοί άρχοντες δεν μπόρεσαν και δεν θέλησαν να συλλάβουν… εγκλωβισμένοι
στην… “κιβωτό του Νώε” (αφού πυρπόλησαν την “κιβωτό της γνώσης”), υμνολογούντες «το
γένος των εβραίων» και οραματιζόμενοι τους «κόλπους του Αβραάμ» στην… «επουράνια
βασιλεία», αγνοώντας σκόπιμα και επιδεικτικά τον Δευκαλίωνα, τον μυθολογικό γενάρχη του
ελληνικού γένους, γιο του Προμηθέα, που μετά από τον κατακλυσμό, μαζί με την γυναίκα
του την Πύρρα, ανάστησαν το γένος των Ελλήνων!…

167
Ο ίδιος ιεράρχης, με τις υβριστικές, μισαλλόδοξες, σκοταδιστικές και εμπρηστικές δηλώσεις
του, υπονόμευσε αφανιστικά τη μεγάλη Αλεξανδρινή βιβλιοθήκη, το ναό του πνεύματος:

«Τι λοιπόν, άγιος έσται ο ναός του Σεράπιδος (Αλεξανδρινή βιβλιοθήκη) δια τα βιβλία; Μη
γένοιτο!…αλλά δαίμονες οικούσι τον τόπον… μάλλον δε και αυτών (των Ελλήνων) όντων
δαιμόνων… και παρ’ αυτών βωμός στέκει απάτης αόρατος εις τον οποίον ψυχάς ανθρώπων
θυσιάζουσι… κατάλαβε λοιπόν και φανέρωσε (διέδωσε) ότι δαίμονες κατοικούν εκεί» (Λόγοι
κατά Ιουδαίων 48.851.38 έως 852.35).
Επτακόσιες χιλιάδες λοιπόν, έως και δύο εκατομμύρια κατά τους νεώτερους υπολογισμούς,
«δαίμονες», δηλ τόμοι βιβλίων, κατοικούσαν μέσα στη μεγαλύτερη βιβλιοθήκη της
αρχαιότητας, στο «επικατάρατον Σεράπειον», την οποία αφανιστικά εξάγνισε ο… προστάτης
των γραμμάτων(!), με τη συνδρομή και του Πατριάρχη Αλεξανδρείας «άγιου» Κύριλλου, ο
οποίος το 391 μ. Χ. πυρπόλησε και κατέστρεψε αυτόν τον πραγματικό ναό του πνεύματος, με
τους ανυπολόγιστης αξίας πνευματικούς θησαυρούς, που έφερε την επιγραφή «Ψυχής
Ιατρείον»!

Αυτός ο ιεράρχης (Ι. Χρυσόστομος) λοιπόν είναι που το 401 μ. Χ., διέταξε και την ολοσχερή
καταστροφή του ναού της Αρτέμιδος στην Έφεσο, ένα από τα επτά θαύματα του κόσμου,
τότε που «ασκητάς πυρπολούμενους από ζήλον θεού συνέλεξε (μάζεψε φανατισμένους
καλόγερους) … και κατά των ειδωλικών έπεμψε ιερών…»(!) [πρβλ. Θεοδώρητος
(εκκλησιαστικός συγγραφέας και χριστιανός επίσκοπος, 393-457μ.Χ.), στο έργο του
Εκκλησιαστική Ιστορία]. Επάνω στα συντρίμμια κτίστηκε αμέσως μετά και υπάρχει σήμερα
μοναστήρι της Παναγίας.
Στη συνέχεια αναδείχθηκε μέγας διώκτης των ελληνικών αγαλμάτων και κάθε ναού ή
οικοδομήματος που είχε σχέση με την ελληνική παιδεία και θρησκεία.

Για την ελληνική παιδεία (κι ας τον ανακήρυξαν προστάτη της παιδείας, μέσα στη γενική και
βαρβαρική ανατροπή των πάντων), γράφει ο Ιωάννης ο Χρυσόστομος:
«Όσο πιο βάρβαρο ένα έθνος φαίνεται και της ελληνικής απέχει παιδείας, τόσο λαμπρότερα
φαίνονται τα ημέτερα…Ούτος ο (πιστός) βάρβαρος, την οικουμένη ολάκερη κατέλαβε… και
ενώ πάντα τα των ελλήνων σβήνουν και αφανίζονται, τούτου (του βάρβαρου) καθ’ εκάστην
λαμπρότερα γίνονται» (Εις τον Ιωάννην 59.31.33)

168
«Το κακό δια του αγαθού θεραπεύεται. Αυτά λένε και φιλοσοφούν οι Έλληνες. Ντρεπόμεθα
λοιπόν δια τούτο, που μπροστά στην τόσο ανόητη φιλοσοφία των Ελλήνων (!) εμείς
κατώτεροι φαινόμεθα.» (Εις τον Ιωάννην 59.286.38)
Η αξιοθαύμαστη αυτή ελληνική δήλωση είναι: «Ουδείς κακώ κακόν ιάται, αλλ’ αγαθώ το
κακόν». Πρόκειται πιθανότατα για ρήση του Εμπεδοκλή.

Γιατί ενοχλείται ο «μέγας θεολόγος» Ιωάννης ο Χρυσόστομος; Πραγματικά, πόσο πιο σοφή
είναι η σκέψη των Ελλήνων από τα ύποπτα «αγαπάτε τους εχθρούς υμών» ή το «Όστις σε
ραπίσει επί την δεξιάν σιαγόνα, στρέψον αυτώ και την άλλην. Και το θέλοντι τον χιτώνα σου
λαβείν, άφες αυτώ και το ιμάτιον. Και όστις σε αγγαρεύσει μίλιον έν, ύπαγε μετ΄ αυτού δύο»,
που έλεγε ο Ιησούς! (Ματθ. Ε΄39-41). Για να γίνεις έτσι το “μόνιμο θύμα”, το εύκολο
υποζύγιο και ο αιώνιος “καρπαζοεισπράκτορας”!
Πόσο ταιριάζει η πιο πάνω φράση του εβραίου ραβίνου Ιησού με τα πιο κάτω λόγια του
ιδίου; «Όταν ο ισχυρός καθωπλισμένος φυλάσσει την εαυτού αυλήν, εν ειρήνη εστί τα
υπάρχοντα αυτού» (Λουκ. ΙΑ΄21). Οπότε... το «ειρήνη υμίν» και το «μακάριοι οι
ειρηνοποιοί...» έχει σχετική έννοια, εξαρτάται σε ποιους απευθύνεται!
Ας προσέξουμε ακόμα και τα εξής λόγια του... «γλυκύτατου» Γαλιλαίου Ιησού: «τω γαρ
έχοντι παντί δοθήσεται και περισσευθήσεται (σ’ αυτόν που έχει τα πάντα θα του δοθούν
περισσότερα και θα του περισσεύουν), από δε του μή έχοντος και ό έχει αρθήσεται απ’ αυτού
(από δε τον στερημένο θα του αφαιρεθεί και ό,τι έχει). Και τον αχρείον δούλον εκβάλετε εις
το σκότος το εξώτερον. Εκεί έσται ο κλαυθμός και ο βρυγμός των οδόντων» (Ματθ. ΚΕ΄29-
30).
Συμπέρασμα: Μακάριοι οι έχοντες και οι κατέχοντες και αλίμονο στους εξαθλιωμένους,
στους καταφρονεμένους και στους δούλους που θα τολμήσουν να σηκώσουν κεφάλι στην
πάνοπλη εξουσία (ή… στην εξουσία του ιερατείου)!
Ας σκεφθούμε ακόμα ότι αυτός που αδιαμαρτύρητα ανέχεται να τον αδικούν -το “μόνιμο
θύμα”- δεν αδικείται μόνο, αλλά και αδικεί. Αδικεί με τη στάση του όλους αυτούς που οι
αδικούντες θα τον δείχνουν για παράδειγμα σωστής και υποδειγματικής συμπεριφοράς, ώστε
να τους εξαναγκάζουν σε υποταγή και αποδοχή της αδικίας. Με τον τρόπο αυτό, το άδικο
εύκολα προβάλλεται ως δίκαιο. Έτσι φτιάχνεται ο άνθρωπος χωρίς εγωισμό, με το φόβο μέσα
του, ο ταπεινός και καταπτοημένος άνθρωπος, ο υποτελής της κάθε εξουσίας! Ο άνθρωπος
που... «πάει στον Παράδεισο»! Και οι καταπτοημένοι άνθρωποι φτιάχνουν ενδοτικές
κοινωνίες, ευάλωτες και έρμαια των ισχυρών της γης. Αυτή άλλωστε δεν ήταν και η μεγάλη
προσφορά του ιερατείου, από τα Βυζαντινά χρόνια, στο κατεστημένο των αυτοκρατόρων,
σουλτάνων, βασιλέων και δικτατόρων;
Η ταπείνωσή μας και η μοιρολατρία μας μικραίνει το δίκιο μας και το εξαφανίζει! Η
ταπεινοφροσύνη εξυπηρετεί τους αλαζόνες! Ως πότε λοιπόν θα γυρίζουμε το μάγουλο; Μόνο
η αξιοπρέπεια, η υπερηφάνεια (υψηλοφροσύνη), η ελευθεροφροσύνη και ο εγωισμός μας
μπορεί να σώσει το δίκιο μας. Και για τις αρετές αυτές δεν μίλησε καθόλου, ή εκφράστηκε
αρνητικά “η θρησκεία της αγάπης”!
Αλλά τα χειρότερα (εκ μέρους του Ιησού) ακολουθούν:
«Πύρ ήλθον βαλείν επί την γην και τι θέλω ει ήδη ανήφθη!…δοκείτε ότι ειρήνην
παρεγενόμην δούναι εν τη γη; Ουχί, λέγω υμίν, αλλ’ ή διαμελισμόν Λουκάς» (ΙΒ΄ 49-51),
[Φωτιά και τσεκούρι –πυρ και μάχαιραν – ήλθα να βάλω στη γη. Νομίζετε ότι ήλθα να φέρω
την ειρήνη στη γη; Σας το δηλώνω καθαρά: Όχι, δεν ήλθα να φέρω την ειρήνη αλλά τον
διαμελισμό (των εθνών)].
ή
«…τους εχθρούς μου εκείνους, τους μη θελήσαντάς με βασιλεύσαι επ’ αυτούς, αγάγετε ώδε
και κατασφάξατε αυτούς έμπροσθέν μου» (Λουκάς (ΙΘ΄ 27).
Σχόλιο: Ποια, αλήθεια, «αλληγορία» μπορεί να υποστηριχθεί για την «παραβολή των
ταλάντων», η οποία αποτελεί υπόδειγμα φιλαργυρίας, αδικίας, εκμετάλλευσης,
αισχροκέρδιας, αντιδημοκρατικότητας, μισαλλοδοξίας και μνησικακίας (απ’ όπου και το πιο

169
πάνω απόσπασμα), εάν διαβαστεί ολόκληρη; Γιατί στις εκκλησίες δεν διαβάζεται το (πιο
πάνω) τελευταίο απόσπασμα αλλά παντελώς αποσιωπείται; Πώς είναι δυνατόν ο
«ομοούσιος» Υιός-Θεός της αγάπης, ο «Ήλιος της δικαιοσύνης ο ελευθερωτής των ψυχών
ημών, ο φωτίζων τους εν σκότει,» να έχει τόσες σκιές στο πρόσωπό του, να δέχεται να έχει
δούλους, να εμφανίζεται άδικος τοκογλύφος και να ξεστομίζει τέτοιες απαιτήσεις…
ομαδικών σφαγών! Αυτός δεν ήταν που έλεγε «αγαπάτε τους εχθρούς υμών», «μακάριοι οι
ειρηνοποιοί…», «ο έχων δύο χιτώνας…» και «εγώ ειμί το φως του κόσμου»; Τελικά με πόσες
γλώσσες μίλαγε και πόσα πρόσωπα είχε ο Ιησούς;

Θα κλείσουμε με μερικές ακόμα σκέψεις μας για το «πνεύμα και τη σοφία» του Ιωάννη του
Χρυσόστομου, αλλά και για τα «ανδραγαθήματα» των ομοφρόνων του:
Αυτοί που σκόπιμα συκοφάντησαν τους Έλληνες ως «ειδωλολάτρες» και με φανατισμό
επεδίωξαν την εξαφάνιση των τεκμηρίων της λαμπρότητας του αρχαίου Ελληνικού κόσμου
και τον πατριωτικό και πνευματικό «αποχρωματισμό» των Ελλήνων στο όνομα του
εβραιοχριστιανισμού (γιατί ο θάνατος της Ελληνικής παιδείας ήταν όρος επιβίωσης του
χριστιανισμού) και τη μετάλλαξή τους σε ακίνδυνους για την εξουσία Ελληνο-Ρωμιούς
Βυζαντινολάτρες, πιστούς υπηκόους της θεοκρατικής Ρωμανίας, αυτοί που «ζήλον ένθεον
αναλαβόντες στερρώς ηνδραγάθησαν», πρέπει να είναι καταδικασμένοι στη σκέψη και στη
συνείδηση κάθε γνήσιου Έλληνα, γιατί, όπως γράφει ο σύγχρονος στοχαστής, μελετητής της
θρησκειολογίας και συγγραφέας Ιάσονας Ευαγγέλου, «ο Έλληνας που αγκαλιάζει με αγάπη
την προγονική του κληρονομιά, δεν γυρίζει πίσω, αλλά θέλει να προχωρήσει μπροστά»!
Ο Γκαίτε έλεγε: «Ό,τι είναι ο νους και η καρδιά για τον άνθρωπο, είναι η Ελλάδα για την
ανθρωπότητα». Μα και ο μεγάλος εθνικός μας ποιητής Διον. Σολωμός αφυπνιστικά μας
φωνάζει: «Κλείστε μέσα στην ψυχή σας την Ελλάδα και θα νοιώσετε κάθε είδους μεγαλείο»!
Τελικά οι εβραιόφρονες πατέρες της εκκλησίας, “επέδραμαν πάνω στο ευγενές οπωροφόρο
δένδρο”, την Ελλάδα, την κοιτίδα του πολιτισμού και αφού κατάκλεψαν, διαστρέβλωσαν και
αλλοίωσαν τις ιδέες των αρχαίων ελλήνων φιλοσόφων, “τη μπόλιασαν με μοσχεύματα πολύ
κατώτερης ποιότητας”, απαγορεύοντας ακόμα και τα ελληνικά ονόματα! Και επειδή το
“αλλότριον” εάν δεν αποβληθεί αλλοτριώνει, φθάσαμε στο σημείο, αφού μας έδωσαν
πίστη… εβραϊκή, απερίσκεπτα και αποχαυνωτικά, σαν μαθητούδια του κατηχητικού, να
εκστασιαζόμαστε μπροστά στην αλλότρια μυθοπλασία και να βιώνουμε άκριτα μια
μυθολατρεία παρωχημένης εποχής. Γι’ αυτό ο χαρακτηρισμός «ελληνοχριστιανικός
πολιτισμός» είναι ύπουλος, υστερόβουλος, δηλ. ηθελημένα κακόβουλος, ψευδεπίγραφος,
οξύμωρος και σχιζοφρενικός! Είναι η αποτυχημένη προσπάθεια για πνευματικό άλλοθι αυτών
που κατέστρεψαν τον ελληνικό πολιτισμό! Όπως οξύμωρος είναι και ο όρος «θρησκευτική
φιλοσοφία». Γιατί ο μεγάλος εκκλησιαστικός πατέρας Τερτυλλιανός είναι αυτός που ανήγαγε
τις ασύδοτες δοξασίες και τον παραλογισμό σε θεμέλιο της πίστης, αφού έλεγε ότι: «Πιστεύω
επειδή είναι άτοπο, άλογο, ανορθόλογο, παράλογο» (Credo quia absurdum). Προφανώς ο
Τερτυλλιανός γνώριζε καλά ότι το ανορθολογικό υπέδαφος της ανθρωπότητας
διαθέτει…ανεξάντλητα κοιτάσματα! Και οι εκμεταλλευτές του ανεξάντλητους τρόπους
αξιοποίησης! Οι οποίοι μάλιστα συνεχώς ανανεώνονται (νέα «θαύματα» κλπ)! Κι αυτό γιατί
η φάτνη των α-λόγων διαθέτει… άφθονο σανό!
Δεν μπορεί λοιπόν να ταυτίζεται ο θύτης με το θύμα! Ό,τι έκτισε το γονιμοποιό ελληνικό
πνεύμα, κατέστρεψε ή προσπάθησε να καταστρέψει το στείρο και βαρβαρικό. Και οι δήμιοι
του Ελληνισμού, οι παραχαράκτες και μεταλλάκτες του Ελληνικού Αρχέτυπου, οι
«ιουδύλοι», οι απόγονοι του Αβραάμ, του Ισαάκ, του Ιακώβ, “των αγίων και δικαίων
θεοπατόρων Ιωακείμ και Άννης…”, οι οπαδοί του θεοκρατικού Βυζαντίου, οι σπορείς της
αγνωσίας και οι καλλιεργητές της αντιγνώσης, οι απατεώνες του λόγου και οι δημαγωγοί του
παραμυθιού, αυτοί που πριόνισαν τις ρίζες των Ελλήνων, δεν έχουν το ηθικό ανάστημα να
επικαλούνται τον ανεπανάληπτο προγονικό μας Ελληνικό πολιτισμό και τους «ένδοξους
προγόνους» μας τους Έλληνες, όταν επί τόσα (πέτρινα) χρόνια εδίωκαν χωρίς οίκτο, δια
πυρός και σιδήρου «την πλάνην του Ελληνίζειν»! Άλλωστε πρέπει να ξέρουν ότι… «στο

170
σπίτι του κρεμασμένου δεν μιλάνε για σκοινί!». Ακόμα πολύ καλά ξέρουν ότι «Ού δύνασθε
δυσί Κυρίοις δουλεύειν»!... Και εκείνοι αφού είναι “υπηρέτες” «του Θεού των Εβραίων»,
«του Θεού του Ισραήλ» του Σαβαώθ ή Γιαχβέ ή Ιεχωβά, πως μπορούν να υπηρετούν και τον
άλλο Κύριο που λέγεται Ελληνικός Πολιτισμός;
Ο καθένας λοιπόν ας αναστοχαστεί και ας κάνει την επιλογή του, αφού μόνοι τους οι
εβραιόφρονες νεοφαρισαίοι πατέρες του χριστιανισμού έθεσαν τη μαύρη διαχωριστική
γραμμή, απαρνούμενοι την (ενιαία) ελληνική καταγωγή τους με το να αυτοαποκαλούνται με
υπερηφάνεια «ο καινός (=νέος) Ισραήλ» και λέγοντας (Τερτυλλιανός): «Ποία ομοιότης
μεταξύ ενός φιλοσόφου και ενός χριστιανού, μεταξύ ενός μαθητού της Ελλάδος και ενός
μαθητού του ουρανού; Τι κοινόν μεταξύ Αθηνών και Ιερουσαλήμ; Μεταξύ Ακαδημίας και
εκκλησίας, μεταξύ Στοάς του Ζήνωνος και στοάς του Σολομώντος;», επιχαίροντας μάλιστα
ότι «…νυν ηττώνται Αθηναίοι Γαλιλαίοις»!
Και αφού έτσι αποφάνθηκαν, ρωτάμε κι εμείς με τη σειρά μας: Τι εκφράζει περισσότερο τον
πολιτισμό, τις ανθρωπιστικές αξίες, την πρόοδο και την πνευματική ανάταση του ανθρώπου,
οι «Άγιοι Τόποι» της Ιερουσαλήμ και ο «Ναός του Σολομώντος» ή ο σεβαστός από όλη την
πολιτισμένη ανθρωπότητα περικαλλής «Ιερός Βράχος» της Ακρόπολης και του Παρθενώνα
και η νήσος Δήλος με το “καταρδεύον” όλη την οικουμένη «Απολλώνιον φως»;
Γιατί όταν οι νικητές γράφουν την ιστορία, το μακραίωνο και αιματοβαμμένο οδοιπορικό του
διωγμού των Ελλήνων από το χριστιανικό Ανατολικό Ρωμαϊκό Κράτος και παρακράτος
(θεοκρατικό Βυζάντιο) «των απογόνων» του Αβραάμ θα μένει σκόπιμα συσκοτισμένο, το
«αρχαίο πνεύμα το αθάνατο, του ωραίου, του μεγάλου και τ’ αληθινού» έντεχνα και βάναυσα
κρυμμένο και συκοφαντημένο και αν δεν ψάξουμε σε βάθος, ποτέ δεν θα μάθουμε για τα
πάθη των νικημένων!

Πηγή: greatlie.com

171
 Σπάνιο Ντοκουμέντο: Ο όρκος υποταγής των χριστιανών πατριαρχών
στο σουλτάνο!! Η μεγάλη προδοσία της ορθοδοξίας στο έθνος!!
«ΟΜΟΛΟΓΩ ΠΙΣΤΙΝ ΚΑΙ ΕΥΝΟΙΑΝ
ΕΙΣ ΤΟΝ ΚΡΑΤΑΙΟΝ ΒΑΣΙΛΕΑ,
ΤΗΝ ΒΑΣΙΛΙΣΣΑΝ ΚΑΙ ΤΑ ΒΑΣΙΛΙΔΙΑ»

Ο όρκος υποταγής των πατριαρχών στο σουλτάνο

Απότοκο των συμφωνιών, που ανάγονται στην περίοδο πριν την πτώση της
Κωνσταντινούπολης, αποτελεί ο όρκος που έδιναν οι πατριάρχες, όταν ανελάμβαναν τα

172
καθήκοντά τους. Για την ακρίβεια δεν πρόκειται για μια απλή ομολογία πίστης προς το
σουλτάνο, αλλά για μια δήλωση υποταγής, όχι μόνον στον «κραταιόν αυτοκράτορα βασιλέα»,
αλλά και στη γυναίκα και στα παιδιά του («ου μόνον εις τον βασιλέα, αλλά και εις την
βασίλισσαν και εις τα βασιλίδια»), ακόμα και στους γαμπρούς του.
Το 1905 εκδόθηκαν από το Πατριαρχικό Τυπογραφείο υπό την επιστασία του αρχειοφύλακα
του Πατριαρχείου Καλλίνικου Δελικανή τα σωζόμενα επίσημα εκκλησιαστικά έγγραφα από
το 1564 έως το 1863, που αφορούσαν στις σχέσεις του Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως
με διάφορες ορθόδοξες Εκκλησίες. Ο όρκος υποταγής στο σουλτάνο, που έδιναν οι
πατριάρχες επί Τουρκοκρατίας είναι καταγεγραμμένος στον τρίτο τόμο. Δημοσιεύουμε
παρακάτω ένα απόσπασμα, ενδεικτικό της πατριαρχικής δουλοπρέπειας έναντι της
οθωμανικής εξουσίας.
Στο τρίτομο έργο του αρχιμανδρίτη Καλλίνικου Δελικανή, αρχειοφύλακα του Οικουμενικού
Θρόνου, περιέχεται η άγνωστη αλληλογραφία του Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως με
άλλα «αδελφά» πατριαρχεία (από το 1564 έως το 1863) με νουθεσίες, συστάσεις και οδηγίες
για υποταγή στη σουλτανική εξουσία, εκφοβισμούς κι αφορισμούς.
«Ομολογώ δια της παρούσης μου εγγραφής ίνα φυλάττω προς σε τον κραταιόν αυτοκράτορα
βασιλέα καθαράν πίστιν και εύνοιαν, καθά χρεωστώ τούτο από φυσικού και νομίμου χρέους,
και ίνα υπάρχω εις τον ορισμόν και εις το θέλημα και εις το πρόσταγμα της βασιλείας σου, και
κατά παντός ανθρώπου εναντιουμένου τω παρόντι όρκω»· και μετ’ ολίγα, ου μόνον εις τον
βασιλέα, αλλά και εις την βασίλισσαν, και εις τα βασιλίδια αυτών τον όρκον απευθύνει
λέγων· «ει δε συμβή το κοινόν τινι αυτών αποδούναι χρέος, ίνα έχω απεντεύθεν χωρίς
αμφιβολίας οιασδήτινος η χρείας ετέρου όρκου προς τον περιπόθητον υιόν της αγίας σου
βασιλείας φυλάσσειν επ’ αυτόν την αυτήν καθαράν πίστιν και άδολον εύνοιαν.
»(...) Σωζομένης δε της προς αυτόν πίστεως, και ευνοίας μου, και της τιμής της βασιλείας σου,
ίνα υπάρχω εις τον ορισμόν και εις το θέλημα και πρόσταγμα της περιποθήτου αυγούστης της
αγίας σου βασιλείας»· και μετ’ ολίγα· «ίνα υπάρχω εις τον ορισμόν και εις το θέλημα και
πρόσταγμα της βασιλείας σου και ποιήσω καθώς αν διορίσηται η βασιλεία σου εγγράφως τε και
αγράφως, η περί της περιποθήτου σου θυγατρός της περιφανεστάτης ( . . . . ) και του μέλλοντος
αυτή συζευχθήναι, η περί άλλης τινός οικονομίας ορισθησομένης παρά της βασιλείας σου.
» Εάν δε γένηται οιοσδήτις δισταγμός, η αμφιβολία, απευθύνω εμαυτόν εις την περί τούτων
ερμηνείαν, κατά τον ορισμόν της βασιλείας σου, και ως φυλάξω ταύτα δια της παρούσης μου
εγγραφής σώα και απαράθραυστα, εκτός δόλου και πάσης παροικίας, η παρερμηνείας τινός·
ούτως είη μοι και το θείον ίλεων.
»(...) Φυλάσσειν προς μεν τον βασιλέα πίστιν ορθήν, προς δε τας εκκλησιαστικάς παραδόσεις
και συνηθείας έχειν γνώμην αμετακίνητον, και μηδαμώς νεωτερίζειν εν ταύταις· άλλως δε
ποιούντα ταύτα και απαυθαδιάζοντα η προς τον βασιλέα, η προς τας εκκλησιαστικάς
διατυπώσεις εκπίπτειν της αξίας, ώστε ου μόνον αρχιερέα, αλλά ουδέ χριστιανόν λέγεσθαι·
τούτο γαρ σημαίνει το από Χριστού μη κεκλήσθαι, ως τον χριστόν Κυρίου παρενοχλούντα.»

Γιώργος Γαλανός

Πηγή: Απολλώνια Ελληνική Κίνηση

173
 Από θεού η δουλεία του Γένους!!!!!! "Σοφά λόγια" του "Αγίου" Γέροντα
Κοσμά του Αιτωλού. Κοσμάς Αιτωλός: Δεν είστε Έλληνες.
Είστε Χριστιανοί και απάτριδες

ΔΙΔΑΧΗ Α'
Καὶ ἐγὼ ἀδελφοί μου, ποὺ ἠξιώθην καὶ ἐστάθηκα εἰς αὐτὸν τὸν ἅγιον τόπον τὸν ἀποστολικὸν
διὰ τὴν εὐσπλαχνίαν τοῦ Χριστοῦ μας, ἐξέτασα πρῶτον διὰ λόγου σας καὶ ἔμαθα πὼς μὲ τὴν
χάριν τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ καὶ Θεοῦ δὲν εἶσθε Ἕλληνες, δὲν εἶσθε ἀσεβεῖς,
αἱρετικοί, ἄθεοι, ἀλλ᾿ εἶσθε εὐσεβεῖς ὀρθόδοξοι χριστιανοί, πιστεύετε καὶ εἶσθε βαπτισμένοι
εἰς τὸ ὄνομα τοῦ Πατρὸς καὶ τοῦ Υἱοῦ καὶ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, καὶ εἶσθε τέκνα καὶ
θυγατέρες τοῦ Χριστοῦ μας.
και

Ἡμεῖς, χριστιανοί μου, δὲν ἔχομεν ἐδῶ πατρίδα. Διὰ τοῦτο καὶ ὁ Θεὸς μᾶς ἔκαμε μὲ τὸ
κεφάλι ὀρθούς, καὶ μᾶς ἔβαλε τὸν νοῦν εἰς τὸ ἐπάνω μέρος, διὰ νὰ στοχαζώμεθα πάντοτε τὴν
οὐράνιον βασιλείαν, τὴν ἀληθινὴν πατρίδα μας.

ΔΙΔΑΧΗ Γ'
Ἡ δουλεία τοῦ Γένους (ήρθε με άνωθεν εντολή)
Τριακόσιους χρόνους μετὰ τὴν Ἀνάστασιν τοῦ Χριστοῦ μᾶς ἔστειλεν ὁ Θεὸς τὸν ἅγιον
Κωνσταντῖνον καὶ ἐστερέωσε βασίλειον χριστιανικόν· καὶ τὸ εἶχαν χριστιανοὶ τὸ βασίλειον
1150 χρόνους. Ὕστερον τὸ ἐσήκωσεν ὁ Θεὸς ἀπὸ τοὺς χριστιανοὺς καὶ ἔφερε τὸν Τοῦρκον
καὶ τοῦ τὸ ἔδωσε διὰ ἰδικόν μας καλόν, καὶ τὸ ἔχει ὁ Τοῦρκος 320 χρόνους. Καὶ διατὶ ἔφερεν
ὁ Θεὸς τὸν Τοῦρκον καὶ δὲν ἔφερεν ἄλλο γένος; Διὰ ἰδικόν μας συμφέρον· διότι τὰ ἄλλα
ἔθνη θὰ μᾶς ἔβλαπτον εἰς τὴν πίστιν, ὁ δὲ Τοῦρκος ἄσπρα (χρήμα) ἅμα τοῦ δώσῃς κάμνεις
ὅ,τι θέλεις.

Και να μην ξεχνούμε ότι η Εκκλησία ήταν (και είναι πάντα) στο πλευρό των Τούρκων, αλλά
ενάντια στην Ελληνική επανάσταση του 1821. Δεν προτίμησε τις ελληνικές αλλά τις εβραϊκές
Γραφές. Απαγόρευσε να δίνουμε ελληνικά ονόματα των προγόνων μας (ευτυχώς

174
ξεπεράστηκε) στα παιδιά μας, και άλλα πολλά που μπορούμε να βρούμε, αν ψάξουμε, παντού
αλλά και εδώ http://www.blogger.com/goog_151713012.
Μ’ αυτά και μ’ αυτά, αντιλαμβανόμαστε εύκολα γιατί ο Έλληνας έχει ακόμα σκυμμένο το
κεφάλι και πως εξακολουθεί ακόμα και σήμερα να είναι, δούλος. Δούλος, όπως ακριβώς τον
θέλει η θρησκεία της Αγάπης και του Χριστιανισμού: σκλάβος του κάθε Εβραίου και
Εβραιόδουλου (σημ. συγγ.. Όπως είπα και πριν, δεν υπάρχουν καλοί και κακοί λαοί, αλλά
καλοί και κακοί άνθρωποι). Και θα συνεχίσει να είναι -αν συνεχίσει να βολεύεται στον
καναπέ του.
Γι’ αυτό ας μην αναρωτιόμαστε γιατί ο Έλληνας σήμερα, ταπεινώνεται χωρίς να
ξεσηκώνεται, γιατί εξυβρίζεται χωρίς να ξεσηκώνεται, γιατί αισθάνεται υπεύθυνος και ένοχος
χωρίς να σκέφτεται τους λόγους, γιατί τον κατακλέβουν και δεν θυμώνει, γιατί αφού δεν
ακούν τις διαμαρτυρίες του παρόλα αυτά μένει απαθέστατος, γιατί μένει καθοδηγούμενος και
όχι καθοδηγητής, γιατί δεν κάνει κάτι να σωθεί αλλά περιμένει κάποιον άλλο να έρθει να τον
σώσει;

Αππολώνια Ελληνική Κίνηση

175
 Η προδοσία της Εκκλησίας – Ποιος είναι ο Γρηγόριος ο Ε΄;
Ποιος είναι ο Γρηγόριος ο Ε΄; Είναι εκείνος που σύνταξε το κείμενο του αφορισμού στα
1799. Και η εκκλησία τα βρόντηξε αργότερα στην ανθρωπιά του Καΐρη, όπως η κατάρα τον
κεραυνό στο μέτωπο του Κάιν. Του φωτισμένου σοφού, και του ήρωα στους ιερούς αγώνες
Καΐρη. Γιατί άρχισε να ξεμπροστιάζει τους παπάδες και να φωτίζει τον κοσμάκη.
Ποιος είναι ο Γρηγόριος ο Ε΄; Είναι ο ίδιος που αφόρισε τον Υψηλάντη και τους Φιλικούς.
Το μεγαλείο και το μυστήριο της Εταιρείας.
Θα μου πεις πως τον εκρέμασε ο σουλτάνος. Θα σου ειπώ, μα πως αλλιώς λοιπόν; Επρόδωσε
την καταχθόνια συμφωνία τους. Εκοιμήθηκε. Και χωρίς να το νιώσει άφηκε να ξεσφίξει η
θηλιά στο λαιμό του ραγιά. Εφούσκωσε στο σκαφίδι το προζύμι του εθνικού άρτου, και πια
δεν μπορούσε να το κρατήσει με τίποτα.
Ποιος είναι ο Γρηγόριος ο Ε΄; Είναι αυτός που στα 1819 με πατριαρχικό φιρμάνι απαγόρεψε
στους παπάδες να βαφτίζουν τα παιδιά μας με ονόματα ελληνικά. Καταλαβαίνεις τι σου λέω
τίμιε αναγνώστη;
Ποιος είναι ο Γρηγόριος ο Ε΄; Είναι ο πατριάρχης που έσκασε από το κακό του, γιατί τον
εμπόδισαν και δεν επρόφτασε να αφορίσει το Ρήγα. Το μεγαλομάρτυρα Ρήγα.
Ποιος είναι ο Γρηγόριος ο Ε΄; Είναι ο πατριάρχης που βλέπουμε τον ανδριάντα του μπροστά
στο εθνικό πανεπιστήμιο. Δίπλα στο Ρήγα. Που ξανακούστηκε τέτοιο κυλώνειο άγος! Ο
Λεωνίδας και ο Εφιάλτης αγκαλιά. Η ελληνική σχιζοφρένια αγαλματοποιημένη μπροστά στα
πόδια της ελληνικής παιδείας. Μπροστά στο αγνό βάθρο του μέλλοντος των παιδιών μας.
Αυτή η συμβολική στιγμή και εικόνα, ο Γρηγόριος ο Ε΄ δίπλα στο Ρήγα μπροστά στο
πανεπιστήμιο, είναι το σύμβολο παλλάδιο της μουλαροσποράς μας.»

Δημήτρης Λιαντίνης – “Γκέμμα”

176
 Ο αφορισμός της Επανάστασης του 1821 από την Εκκλησία

«Ο απαγχονισμός του Πατριάρχη Γρηγορίου Ε΄»

Το παρακάτω κατάπτυστο κείμενο συνέταξε ο Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως Γρηγόριος

Ε'. Με το κείμενο αυτό ο Πατριάρχης Γρηγόριος αφορίζει και καταδικάζει την Επανάσταση
του 1821.
Πρωτοδημοσιεύθηκε στο ελληνικό περιοδικό «Λόγιος Ερμής» που τυπώνονταν στην Βιέννη
της Αυστρίας.
Το κείμενο αναφέρεται κι αργότερα στο βιβλίο Ιστορίας του Ιωάννη Φιλήμονος, του 1856.
Φυσικά αυτό το κείμενο δεν διδάσκεται στα ελληνικά σχολεία.
Είναι σημείο διαμάχης σήμερα, το αν ο Γρηγόριος αφόρισε την Επανάσταση κάνοντας έναν
ελιγμό στην πίεση της Οθωμανικής Πύλης, ή ήταν μια ειλικρινής προσπάθεια με στόχο να
περισώσει τα κεκτημένα της Εκκλησίας. Δεν θα πρέπει να ξεχνάμε πάντως, ότι ο ίδιος
«εθνομάρτυρας» Πατριάρχης είχε αφορίσει επίσης τον Ρήγα Φεραίο και τον Θεόδωρο
Κολοκοτρώνη, ενώ όπως πολύ εύστοχα σχολιάζει ο ιστορικός Ιωάννης Κορδάτος «Οι
πραγματικοί πατριώτες που έχουν μεγάλα ηγετικά πόστα, θυσιάζονται σε τέτοιες στιγμές».
Η Εκκλησία φυσικά υποστηρίζει την πρώτη εκδοχή και με βάση και την «Ιστορία του
Ελληνικού Έθνους» της Εκδοτικής Αθηνών (τομ. ΙΒ', σ. 130β), ο Αλέξανδρος Υψηλάντης
διαμηνύει προς τους Σουλιώτες:
Ο Πατριάρχης βιαζόμενος υπό της Πόρτας σας στέλνει αφοριστικά και εξάρχους
παρακινώντας σας να ενωθήτε με την Πόρταν. Εσείς όμως να τα θεωρείται αυτά ως άκυρα,
καθότι γίνονται με βίαν και δυναστείαν και άνευ της θελήσεως του Πατριάρχου.
Σημείο τριβής αποτελεί και το αν αποσύρθηκε τελικά εκ των υστέρων ο αφορισμός. Υπάρχει
ο ισχυρισμός ότι ο αφορισμός ουδέποτε αποσύρθηκε από την ελληνική Εκκλησία μέχρι τις
μέρες μας. Η Εκκλησία υποστηρίζει ότι αποσύρθηκε μυστικά, γι' αυτό άλλωστε κρεμάστηκε
ο Γρηγόριος από τους Τούρκους. Ο ίδιος ο Σουλτάνος στην προκήρυξή του για το θάνατο του
Πατριάρχη, αν και τον κατηγορεί για «πλαστά δείγματα αφοσιώσεως», δεν αναφέρεται άμεσα
στον αφορισμό:
Ο δόλιος Ρωμηός Πατριάρχης, καίτοι κατά το παρελθόν είχε δώσει πλαστά δείγματα
αφοσιώσεως, όμως κατά την περίπτωσιν ταύτην, μη δυνάμενος να αγνοή την συνωμοσίαν της
επαναστάσεως του έθνους του [...], όμως ένεκα της εμφύτου διαφθοράς της καρδίας του, ου
μόνον δεν ειδοποίησε, ουδέ επετίμησε τους αφελείς [...], αλλά, κατά τα φαινόμενα, αυτός ο
ίδιος, όπισθεν των παρασκηνίων, έδρα κρυφίως, ως αρχηγός της επαναστάσεως ...;
Τα γραπτά όμως μένουν ...; Εκτός από το αφορισμό, ο Γρηγόριος Ε' είχε αποστείλει και δύο
ακόμη εγκυκλίους: Μία ανοιχτή για να διαβαστεί στους κληρικούς και μία ακόμη

177
εμπιστευτική προς τους μητροπολίτες, αν αγνοία του Σουλτάνου, την οποία φυσικά κανένας
δεν τον υποχρέωσε να συντάξει.
Αξίζει να σημειωθεί, πως οι «πατέρες» υπέγραψαν τον αφορισμό πάνω στην Αγία Τράπεζα
(αναφέρεται άλλωστε και μέσα στο κείμενο), προσδίδοντας έτσι με αυτή την συμβολική
κίνηση όλη την «ιερότητα» που απαιτούνταν και αποδεικνύοντας την σημασία που του
έδιναν, διαψεύδοντας ταυτοχρόνως τους ισχυρισμούς περί εξαναγκασμού.
Ακολουθεί ολόκληρο το κείμενο του αφορισμού, μαζί με τα ονόματα όσων το
προσυπέγραψαν.
Γρηγόριος ελέω Θεού αρχιεπίσκοπος Κωνσταντινουπόλεως, νέας Ρώμης και Oικουμενικός
Πατριάρχης.

Οι τω καθ' ημάς αγιωτάτω, πατριαρχικώ, αποστολικώ και οικουμενικώ θρόνω υποκείμενοι

ιερώτατοι μητροπολίται και υπέρτιμοι και θεοφιλέστατοι αρχιεπίσκοποι τε και επίσκοποι, εν
αγίω Πνεύματι αγαπητοί αδελφοί και συλλειτουργοί, και εντιμότατοι κληρικοί της καθ' ημάς
του Χριστού μεγάλης εκκλησίας και εκάστης επαρχίας ευλαβέστατοι ιερείς και οσιότατοι
ιερομόναχοι, οι ψάλλοντες εν ταις εκκλησίαις της Πόλεως, του Γαλατά και όλου του
Καταστένου και απανταχού, και λοιποί απαξάπαντες ευλογημένοι Χριστιανοί, τέκνα εν
Κυρίω ημών αγαπητά, χάρις είη υμήν και ειρήνη παρά Θεού, παρ' ημών δε ευχή, ευλογία και
συγχώρεσις.
Η πρώτη βάσις της ηθικής, ότι είναι η προς τους ευεργετούντας ευγνωμοσύνη είναι ηλίου
λαμπρότερον και όστις ευεργετούμενος αχαριστεί είναι ο κάκιστος των ανθρώπων. Αυτήν την
κακίαν βλέπομεν πολλαχού στηλιτευομένην και παρά των ιερών γραφών και παρ' αυτού του
Κυρίου ημών Ιησού Χριστού ασυγχώρητον, καθώς έχομεν το παράδειγμα του Ιούδα. Όταν δε
η αχαριστία ήναι συνωδευμένη και με πνεύμα κακοποιόν και αποστατικόν εναντίον την
κοινής ημών ευεργέτιδος και τροφού, κραταιάς και αηττήτου βασιλείας, τότε εμφαίνει και
τρόπον αντίθεον, επειδή ουκ έστι, φησί, βασιλεία και εξουσία ειμή υπό Θεού τεταγμένη όθεν
και πας ο αντιττατόμενος αυτή τη θεόθεν εφ' ημάς τεταγμένη κραταιά βασιλεία, τη του Θεού
διαταγή ανθέστηκε.

Και τα δύο ταύτα ουσιώδη και βάσιμα ηθικά και θρησκευτικά χρέη κατεπάτησαν με
απαραδειγμάτιστον θρασύτατα και αλαζονείαν ο,τε προδιορισθείς της Μολδαυίας ηγεμών ως
μη ώφειλε, Μιχαήλ, και ο του γνωστού αγνώμονος και φυγάδος Υψηλάντου αγνώμων υιός
Αλέξανδρος Υψηλάντης. Εις όλους τους ομογενείς μας είναι γνωστά τα άπειρα ελέη, όσα η
αένναος της εφ' ημάς τεταγμένης κραταίας βασιλείας πηγή εξέχεεν εις τον κακόβουλον αυτόν
Μιχαήλ' από μικρού και ευτελούς τον ανύψωσεν εις βαθμούς και μεγαλεία από αδόξου και
ασήμου τον προήγαγεν εις δόξας και τιμάς· τον επλούτισε, τον περιέθαλψε, τέλος πάντων τον
ετίμησε και με τον λαμπρότατον της ηγεμονίας αυτής θρόνον και τον κατέστησεν άρχοντα
λαών.

Αυτός όμως, φύσει κακόβουλος ων, εφάνη τέρας έμψυχον αχαριστίας και συνεφώνησε μετά
του Αλεξάνδρου Υψηλάντου, υιού του δραπέτου και φυγάδος εκείνου Υψηλάντου, όστις
παραλαβών μερικούς ομοίους του βοηθούς ετόλμησε να έλθη αίφνης εις την Μολδαυίαν, και
αμφότεροι απονενοημένοι επίσης, αλαζόνες και δοξομανείς, ή μάλλον ειπείν, ματαιόφρονες,
εκήρυξαν του γένους ελευθερίαν και με την φωνήν αυτήν εφείλκυσαν πολλούς των εκεί
κακοήθεις και ανοήτους, διασπείραντες και αποστόλους εις διάφορα μέρη δια να
εξαπατήσωσι και να εφελκύσωσιν εις τον ίδιον της απωλείας κρημνόν και άλλους πολλούς
των ομογενών μας.

Διά να δυνηθώσι δε τρόπον τινά να ενθαρρύνωσι τους ακούοντας μετεχειρίσθησαν και το

όνομα της Ρωσσικής Δυνάμεως, προβαλλόμενοι, ότι και αυτή είναι σύμφωνος με τους
στοχασμούς και τα κινήματά των πρόβλημα διόλου ψευδές και ανύπαρκτον, και μόνον της
ιδικής των κακοβουλίας και ματαιοφροσύνης γέννημά τε και αποκύημα επειδή, εν ω το

178
τοιούτον είναι αδύνατον ηθικώς και πολλής προξένον μομφής εις την ρωσσικήν
αυτοκρατορίαν, και ο ίδιος ενταύθα εξοχώτατος πρέσβυς αυτής έδωκεν έγγραφον
πληροφορίαν, ότι ουδεμίαν ή είδησιν ή μετοχήν έχει το ρωσσικόν κράτος εις αυτήν την
υπόθεσιν, καταμεμφόμενον μάλιστα και αποτροπιαζόμενον του πράγματος της βδελυρίαν και
προσεπιπλέον η αυτού εξοχότης ειδοποίησεν εξ επαγγέλματος τα διατρέχοντα, υπομνήσας το
βασίλειον κράτος, ότι ανάγκη πάσα να φροντίση ευθύς εξ αρχής τον αποσκορακισμόν και την
διάλυσιν των τοιούτων κακών· και τόσον εκ της ειδοποιήσεως ταύτης, όσον και από τα
έγγραφα, τα οποία επιάσθησαν από μέρους των μουχαφίσιδων των βασιλικών σερχατίων, και
από άλλους πιστούς ομογενείς επαρρησιάσθησαν, έγεινε γνωστή εις το πολυχρόνιον κράτος η
ρίζα και η βάσις όλου αυτού του κακοήθους σχεδίου.

Με τοιαύτας ραδιουργίας εσχημάτισαν την ολεθρίαν σκηνήν οι δύο ούτοι και οι τούτων
συμπράκτορες φιλελεύθεροι, μάλλον δε μισελεύθεροι, και επεχείρησαν εις έργον μιαρόν,
θεοστυγές και ασύνετον, θέλοντες να διαταράξωσι την άνεσιν και ησυχίαν των ομογενών μας
πιστών ραγιάδων της κραταιάς βασιλείας, την οποίαν απολαμβάνουσιν υπό την αμφιλαφή
αυτής σκιάν με τόσα ελευθερίας προνόμια, όσα δεν απολαμβάνει άλλο έθνος υποτελές και
υποκείμενον, ζώντες ανενόχλητοι με τας γυναίκας και τα τέκνα των, με τας περιουσίας και
καταστάσεις, και με την ύπαρξιν της τιμής των, και κατ' εξοχήν με τα προνόμια της
θρησκείας, ήτις διεφυλάχθη και διατηρείται ασκανδάλιστος μέχρι της σήμερον επί ψυχική
ημών σωτηρία.

Αντί λοιπόν φιλελευθέρων εφάνησαν μισελεύθεροι, και αντί φιλογενών και φιλοθρήσκων
εφάνησαν μισογενείς, μισόθρησκοι και αντίθεοι, διοργανίζοντες, φευ, οι ασυνείδητοι με τα
απονενοημένα κινήματά των την αγανάκτησιν της ευμενούς κραταιάς βασιλείας εναντίον των
ομογενών μας υπηκόων της, και σπεύδοντες να επιφέρωσι κοινόν και γενικόν τον όλεθρον
εναντίον παντός του γένους. Και αγκαλά είναι γνωστόν, ότι, όσοι είναι κατηρτισμένοι τω όντι
εις την ευσέβειαν, όσοι νουνεχείς και τίμιοι και των ιερών κανόνων και θείων νόμων ακριβείς
φύλακες δεν θέλουν δώσει ευηκοιαν εις τας ψευδολογίας των αχρείων εκείνων και
κακόβουλων· επειδή όμως είν' ενδεχόμενον να σηνηρπάσθησάν τινές και παρασυρθώσι και
άλλοι, διά τούτο προκαταλαμβάνοντες εκ προνοίας εκκλησιαστικής υπαγορεύομεν πάσιν υμίν
τα σωτήρια, και γράφοντες μετά των περί ημας ιερωτάτων συναδελφών, του μακαριωτάτου
πατριάρχου των Ιεροσολύμων, των εκλαμπροτάτων και περιφανεστάτων προυχόντων του
γένους, των τιμιωτάτων πραγματευτών, των αφ' εκάστου ρουφετίου προκριτωτέρων και όλων
των εν τη βασιλευούση ορθοδόξων μελών εκάστης τάξεως και εκάστου βαθμού,
συμβουλεύομεν και παραινούμεν και εντελλόμεθα και παραγγέλλομεν πάσιν υμίν τοις κατά
τόπον αρχιερεύσι, τοις ηγουμένοις των ιερών μοναστηρίων, τοις ιερεύσι των εκκλησιών, τοις
πνευματικοίς πατράσι των ενοριών, τοις προεστώσι και ευκαταστάτοις των κωμοπόλεων και
χωρίων, και πάσιν απλώς τοις κατά τόπον προκρίτοις να διακηρύξετε την απάτην των
ειρημένων κακοποιών και κακοβούλων ανθρώπων, και να τους αποδείξετε και να τους
στηλιτεύσετε πανταχού ως κοινούς λυμεώνας και ματαιόφρονας, και να προσέχετε όσον το
δυνατόν εις τας απάτας αυτών και ραδιουργίας, γινώσκοντες, ότι η μόνη απόδειξις της
αθωότητος των είναι να εμφανίσωσιν όσα γράμματα λάβωσι τυχόν εις χείρας περί της αυτής
υποθέσεως, ή ειδήσεις μάθωσι, και να παρρησιάσωσιν οι μεν ενταύθα εν βασιλευούση προς
ημάς, οι δ' εν τοις έξω μέρεσιν εις τους κατά τόπον αρχιερείς και τους διοριζομένους παρ'
ημών εκκλησιαστικούς εξάρχους και τους βασιλικούς εξουσιαστάς και διοικητάς,
δηλοποιούντες και παραδίδοντες και εκείνους τους απλουστέρους, όσοι ήθελαν φωραθή ότι
ενεργούν ανοίκεια του ρεαγιαδιακού χαρακτήρος, καθότι οι τοιούτοι διαταράττουσι την
γενικήν ησυχίαν, και κατακρημνίζουσι τους αδυνάτους και αθώους ομογενείς μας εις της
απωλείας το βάραθρον.

Και τόσον υμείς οι αρχιερείς, οι μοναστηριακοί, οι ιερωμένοι, και οι προεστώτες και

ευκατάστατοι και πρόκριτοι εκάστου τόπου με την άγρυπνον προσοχήν σας, όσον και οι

179
λοιποί εκάστης τάξεως και βαθμού άνθρωποι με τας εκ μέρους σας αδιαλείπτους συμβουλάς
και νουθεσίας, και κατά τας πατρικάς και προνοητικάς εκκλησιαστικάς ημών οδηγίας και
παραινέσεις να γενήτε εδραίοι και αμετακίνητοι επί του κέντρου του ρεαγιαλικίου, και εξ
όλης ψυχής και καρδίας σας να διαφυλλάττετε την πίστιν και κάθε υποταγήν και ευπείθειαν
εις αυτήν την θεόθεν εφ' ημάς τεταγμένην κραταιάν και αήττητον βασιλείαν, και να
αποδεικνύετε εντελώς με όλα τα πραγματικά της ειλικρινείας σημεία, καθότι η μετ'
ευχαριστίας και ειλικρινείας υποταγή χαρακτηρίζει και την προς Θεόν αγάπην και πίστιν, και
την προς τας θείας αυτού εντολάς και τας υπαγορεύσεις των θείων νόμων και ιερών κανόνων
υπακοήν, και την ευγνωμοσύνην της καρδίας ημών διά τ' άπειρα ελέη, οπού απολαμβάνομεν
παρά της βασιλικής φιλανθρωπίας.

Επειδή δε προς τοις άλλοις εγένετο γνωστόν, ότι οι το σατανικόν της δημεγερσίας φρόνημα
επινοήσαντες, και εταιρίαν τοιαύτην συστησάμενοι προς αλλήλους συνεδέθησαν και με τον
δεσμόν του όρκου, γινωσκέτωσαν, ότι ο όρκος αυτός είναι όρκος απάτης, είναι αδιάκριτος,
και όμοιος με τον όρκον του Ηρώδου, όστις, διά να μη φανή παραβάτης του όρκου του,
απεκεφάλισεν Ιωάννην τον βαπτιστήν. Αν ήθελεν αθετήσει τον παράλογον όρκον του, τον
οποίον επενόησεν η άλογος επιθυμία του, έζη βέβαια τότε ο θείος πρόδρομος, ώστε ενός
απλού όρκου επιμονή έφερε τον θάνατον του προδρόμου. Η επιμονή άρα του όρκου εις
διατήρησιν των υποσχεθέντων παρά της φατρίας αυτής, πραγματευομένης ουσιωδώς την
απώλειαν ενός ολοκλήρου γένους, πόσον είναι ολεθρία και θεομίσητος είναι φανερόν· εξ
εναντίας, η αθέτησις του όρκου αυτού, απαλλάττουσα το γένος εκ των επερχομένων
απαραμυθήτων δεινών, είναι θεοφιλής και σωτηριώδης. Διά τούτο τη χάριτι του παναγίου
Πνέυματος έχει η εκκλησία αυτόν διαλελυμένον, και αποδέχεται και συγχωρεί εκ καρδίας
τους μετανοούντας και επιστρέφοντας, και την προτέραν απάτην ομολογούντας, και το
πιστόν ρεαγιαλίκι αυτών εναγκαλιζομένους ειλικρινώς.

Ταύτα αμέσως να κοινολογήσετε εις όλους του γνωστούς σας, και να κατασταθήτε όλοι
προσεκτικώτεροι, ανατρέποντες και διαλύοντες ως αραχνιώδη υφάσματα, όσα η απάτη και η
κακοβουλία των πρωταιτίων εκείνων καθ' οιονδήτινα τρόπον συνέπλεξε. Επειδή, εάν, ο μη
γένοιτο, δεν ήθελε καθαρισθή η θανατηφόρος αύτη λύμη, και φωραθώσί τινες τολμώντες εις
επιχειρήματα εναντία των καθηκόντων του ρεαγιαλικίου, κοντά οπού οι τοιούτοι έχουσι να
παιδευθώσι χωρίς ελέους και οικτιρμών (μη γένοιτο, Χριστέ βασιλεύ!) αμέσως θέλει εξαφθή
η δικαία οργή του κράτους του καθ' ημών, και ο θυμός τής εκδικήσεως γενικός των
εχλιϊσλάμιδων, και θέλουν εκχυθή τόσων αθώων αίματα αδίκως και παραλόγως, καθώς
αποκριματίστως ταύτα πάντα διεσάλπισεν η κραταιά και αήττητος βασιλεία διά του
εκδοθέντος και επ' ακροάσει κοινή ημών αναγνωσθέντος υψηλού βασιλικού προσκυνητού
ορισμού.

Εκείνους δε τους ασεβείς πρωταιτίους και απονενοημένους φυγάδας και αποστάτας

ολεθρίους να τους μισήτε και να τους αποστρέφεσθε και διανοία και λόγω, καθότι και η
εκκλησία και το γένος τους έχει μεμισημένους, και επισωρεύει κατ' αυτών τας
παλαμναιοτάτας και φρικωδεστάτας αράς· ως μέλη σεσηπότα, τους έχει αποκεκομμένους της
καθαράς και υγιαινούσης χριστιανικής ολομελείας· ως παραβάται δε των θείων νόμων και
κανονικών διατάξεων, ως καταφρονηταί του ιερού χρήματος της προς τους ευεργέτας
ευγνωμοσύνης και ευχαριστίας, ως εναντίοι ηθικών και πολιτικών όρων, ως την απώλειαν
των αθώων και ανευθύνων ομογενών μας ασυνειδήτως τεκταινόμενοι, αφωρισμένοι
υπάρχειεν και κατηραμένοι και ασυγχώρητοι, και μετά θάνατον άλυτοι, και τω αιωνίω
υπόδικοι αναθέματι, και αυτοί, και όσοι τοις ίχνεσιν αυτών κατηκολούθησαν του λοιπού, αν
μη θελήσωσιν εννοήσαι την αρπαγήν και απάτην, και επιστραφήναί τε και βαδίσαι την
ευθείαν της σωτηρίας οδόν, αν δεν αναλάβωσιν, ό εστι, τον εντελή χαρακτήρα του
ρεαγιαδικού αυτών επαγγέλματος.

180
Τα αυτά δε και κατά της αρχιερωσύνης σας και ιερωσύνης σας επανατείνομεν, εαν μη
βαδίσετε, εις όσα εν Πνέυματι αγίω αποφαινόμεθα δια του παρόντος εκκλησιαστικώς, εάν
δεν δείξετε εν έργω την επιμέλειάν σας και προθυμίαν εις την διάλυσιν των σκευωριών, εις
την αναστολήν των καταχρήσεων και αταξιών, εις την επιστροφήν των πλανηθέντων, εις την
άμεσον και έμμεσον καταδρομήν και εκδίκησιν των επιμενόντων εις τα αποστατικά
φρονήματα, εάν δεν συμφωνήσετε τη εκκλησία του Θεού, και, εν ενί λόγω, εάν καθ'
οιονδήτινα τρόπον δολιευθήτε και κατενεχθήτε κατά της κοινής ημών ευεργέτιδος κραταιάς
βασιλείας, έχομεν υμάς αργούς πάσης ιεροπραξίας, και τη δύναμει του παναγίου Πνεύματος
εκπτώτους του βαθμού της αρχιεροσύνης και ιερωσύνης και το πυρί της γεέννης ενόχους, ως
την κοινήν του γένους απώλειαν προτιμήσαντας. Ούτω τοίνυν γινώσκοντες, ανανήψατε προς
Θεού και ποιήσατε καθώς γράφομεν εκκλησιαστικώς και γενικώς παρακελευόμεθα, και μη
άλλως εξ αποφάσεως, ότι περιμένομεν κατά τάχος την αισίαν των γραφομένων
αποπεράτωσιν, ίνα και η του θεού χάρις και το άπειρον έλεος είη μετά πάντων υμών. αωκα'
εν μηνί Μαρτίω.

Υπεγράφη συνοδικώς επάνωθεν του ιερού θυσιαστηρίου παρά της ημών μετριότητος και της
μακαριότητός του και πάντων των συναδέλφων αγίων αρχιερέων.

Ο πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως αποφαίνεται.

Ο Ιεροσολύμων Πολύκαρπος συναποφαίνεται.
Ο Καισαρίας Ιωαννίκιος.
Ο Νικομηδείας Αθανάσιος.
Ο Δέρκων Γρηγόριος.
Ο Αδριανουπόλεως Δωρόθεος.
Ο Βιζύης Ιερεμίας.
Ο Σίφνου Καλλίνικος.
Ο Ηρακλείας Μελέτιος.
Ο Νικαίας Μακάριος.
Ο Θεσσαλονίκης Ιωσήφ.
Ο Βερροίας Ζαχαρίας.
Ο Διδυμοτοίχου Καλλίνικος.
Ο Βάρνης Φιλόθεος.
Ο Ρέοντος Διονύσιος.
Ο Κυζίκου Κωνστάντιος.
Ο Χαλκηδόνας Γρηγόριος.
Ο Τουρνόβου Ιωαννίκιος.
Ο Πισειδίας Αθανάσιος.
Ο Δρύστας Ανθιμος.
Ο Σωζοπόλεως Παίσιος.
Ο Φαναρίου και Φερσάλων Δαμασκηνός.
Ο Ναυπάκτου και Άρτης Άνθιμος.

Πηγή: http://filostratos.pblogs.gr

181
 Υπήρχαν, ή όχι κρυφά σχολεία επί τουρκοκρατίας;
Μιχάλης Κελάκιος, Facebook

Κρυφά σχολεία. Κρυφά σχολεία επί τουρκοκρατίας δεν υπήρχαν. Κρυφοί διάβολοι με μαύρες
ρόμπες υπήρχαν, οι επονομαζόμενοι ιερείς της Χριστιανοσύνης οι οποίοι είχαν υπό τον
έλεγχο τους την χριστιανική παιδεία, διδάσκοντας στα ρωμιόπουλα ψαλτήρι, αυναξαρία
Αγίων, αγία γραφή όλα παπαγαλιστικά. Οι σκοταδιστές παπάδες οι οποίοι ζούσαν
πλουσιοπάροχα έχοντας μεγάλα προνόμια από τους Οθωμανούς σουλτάνους, αγράμματοι εν
τω συνόλω, κρατούσαν αγράμματο τον ορθόδοξο χριστιανικό πληθυσμό. Οι Σουλτάνοι το
μόνο που ζητούσαν ήταν το χαράτσι και μην σηκώσει κανείς, μα κανείς κεφάλι εναντίον
τους. Τότε αυτό το κεφάλι κοβότανε σαν καρπούζι. Την ευθύνη για την αγραμματοσύνη των
Ρωμιών την έχουν οι παπάδες. Η λέξη Έλληνας δεν υπήρχε. Οι παπάδες αφόρισαν την
επανάσταση του 1821 και όλους τους αγωνιστές όπως τους Κολοκοτρώνης, Καραϊσκάκης,
Μπουμπουλίνα και οι παπάδες ήθελαν την Ελλάδα να την ονομάσουν Ρωμανία. Στο δικό μου
χωριό εργαζόμενος στην Τουρκία έφερε επί τουρκοκρατίας τα χρήματα του και έχτισε
σχολείο το οποίο υπάρχει ακόμη. Περιορισμούς στην παιδεία οι Τούρκοι επέβαλαν αυτό ναι,
σύμφωνα με την δική τους παιδεία, αλλά κρυφά σχολεία δεν υπήρχαν ποτέ. Αγράμματοι
τουρκολάτρες, εβραιολάτρες παπάδες υπήρχαν, υπάρχουν και θα υπάρχουν!

182
 Οι ένοπλες δυνάμεις της χώρας υπό
Ιουδαιοχριστιανική κατοχή!
Τον άγιο Γεώργιο είχε κάνει κομματάκια βασανίζοντάς τον ο «σατανόπληκτος»
Διοκλητιανός, αλλά άγγελος Κυρίου τον ξανασυναρμολόγησε. Στη συνέχεια ο άγιος
ανάστησε έναν προ πολλού πεθαμένο, ο οποίος oμολόγησε πως καιγόταν στις φωτιές, επειδή
δεν ήταν χριστιανός, καθώς και ένα νεκρό βόδι, για να οργώνει ένας πρώην ειδωλολάτρης.
Τέλος, αφού συνομίλησε με άγαλμα του Απόλλωνα, το γκρέμισε, όπως και πολλά άλλα
Ελληνικά αγάλματα. Τις παραπάνω περιγραφές δεν τις διαβάζουμε σε κάποιο χριστιανικό
φυλλάδιο, αλλά στην επίσημη ιστοσελίδα του Γενικού Επιτελείου Στρατού (Γ.Ε.Σ.) που έχει
ανακηρύξει τον άγιο Γεώργιο προστάτη του Ελληνικού Στρατού (πλην Πυροβολικού.) Ο
άγιος Γεώργιος υμνείται στις εκκλησίες ως ο «καθαιρέτης των Ελλήνων».

Παρακαλώ διαβάστε πρώτα αυτό: Άγιος Γεώργιος. Ο «Καθαιρέτης Των Ελλήνων»

Προστάτης Του Στρατού Μας, από: http://www.freeinquiry.gr/pro.php;id=600

Ο ΦΤΕΡΩΤΟΣ ΑΣΩΜΑΤΟΣ ΤΑΞΙΑΡΧΗΣ Μεσαίωνας στην Πολεμική Αεροπορία

(http://www.freeinquiry.gr/pro.php;id=956)

Μιά ερώτηση προς τον Αρχηγό του Γενικού Επιτελείου Αεροπορίας: «Κύριε Αρχηγέ,
πιστεύετε, ότι στον ουρανό υπάρχει ένας θρόνος, όπου κάθεται ο Θεός, τον οποίο
περικυκλώνουν και υμνολογούν άυλα αθάνατα λαμπερά ουράνια τάγματα με φτερά, που
καλύπτουν το πρόσωπό τους για να μην τον δουν, που δεν τους εμποδίζουν πόρτες και
κλειδιά, των οποίων προΐσταται ένας ασώματος Ταξιάρχης με φτερά, που προστατεύει όλους
τους Έλληνες αεροπόρους, όταν πετούν με τα αεροπλάνα τους;»

Η ερώτηση αυτή γίνεται, διότι από 6 έως 9 Νοεμβρίου πανηγυρίζει η Πολεμική Αεροπορία
• σήμερα, 8 Νοεμβρίου, ψάλλεται δοξολογία στην Αεροπορική Βάση Δεκέλειας, ενώ στην
Ημερήσια Διαταγή του ο κ. Αρχηγός ανέφερε: «Αξιωματικοί, Υπαξιωματικοί, Μαθητές των
Παραγωγικών Σχολών, Στρατευμένο και Πολιτικό προσωπικό, Η εορτή του Αρχαγγέλου
Μιχαήλ, προστάτη της Πολεμικής Αεροπορίας, μας δίνει την ευκαιρία να αναλογιστούμε τη
δέσμευση που έχουμε αναλάβει απέναντι στην Πατρίδα…» (σ.σ. κ.τ.λ. κ.τ.λ.).

Ας εξετάσουμε τι είναι ο Αρχάγγελος Μιχαήλ, σύμφωνα με έγκυρες χριστιανικές πηγές:

• «Τα εννέα ουράνια Τάγματα εις τρεις τάξεις διαιρούνται, ανά τρία• πρώτη τάξις είναι των
εξαπτερύγων Σεραφίμ, των πολυομμάτων Χερουβίμ και των αγιωτάτων Θρόνων• δευτέρα
τάξις είναι των Κυριοτήτων, των Δυνάμεων και των Εξουσιών• τρίτη δε είναι των Αρχών,
των Αρχαγγέλων και των Αγγέλων». (Μέγας Συναξαριστής της Ορθοδόξου Εκκλησίας,
τόμος ΙΑ΄, σελ. 215).

• «Οι Άγγελοι είναι ασώματοι καί άυλοι. Υμνούν τον Θεό ακατάπαυστα. Περικυκλώνουν τον
Θρόνο του Θεού στον Ουρανό, αλλά στέκονται με δέος και φόβο και σεβασμό, μη δυνάμενοι
να ατενίσουν τον Θεό κατά πρόσωπο. Γι’ αυτό και καλύπτουν με τις πτέρυγές τους το
πρόσωπό τους». (Από την επίσημη ιστοσελίδα της Ιεράς Συνόδου).

• «Έχουσι δε και αθανασίαν οι Άγγελοι, διότι δεν αποθνήσκουσιν ουδέ φθείρονται… Είναι δε
φωτεινοί και λαμπροί… Δεν τους εμποδίζει ούτε θύρα, ουδέ τοίχος, ουδέ κλείθρα, ουδέ
φραγμός». (Μέγας Συναξαριστής της Ορθοδόξου Εκκλησίας, τόμος ΙΑ΄, σελ. 214).

• «Μιχαήλ (μεθερμηνεύεται εκ της Εβραϊκής ως Δύναμις Θεού ή Αρχιστράτηγος Δυνάμεως

Κυρίου) ο ενδοξότατος και λαμπρότατος Ταξιάρχης των Ασωμάτων Δυνάμεων πολλάς και
μεγάλας ευεργεσίας και χάριτας προσήνεγκεν εις το ανθρώπινον γένος, ως τούτο φαίνεται

183
τόσον από την Παλαιάν Διαθήκην, όσον και από την νέαν Χάριν του Ευαγγελίου. Διότι αυτός
εφάνη πρώτον εις τον Πατριάρχην Αβραάμ, έπειτα εις τον Λώτ…» (σ.σ. κ.τ.λ. κ.τ.λ.). (Μέγας
Συναξαριστής της Ορθοδόξου Εκκλησίας, τόμος ΙΑ΄, σελ. 204). Το Συναξάρι δεν διευκρινίζει
βέβαια, εάν ο Μιχαήλ φάνηκε στον Αβραάμ πριν την εκπόρνευση της γυναίκας του, Σάρρας,
ή μετά, όπως επίσης στον Λώτ πριν τη διακόρευση και των δύο θυγατέρων του ή μετά…

Φαίνεται τραγικό, η Πολεμική Αεροπορία, που διαχειρίζεται τόσο σύγχρονης τεχνολογίας

υλικό, με στελέχη καταρτισμένα, όπως είναι οι πιλότοι των μαχητικών αεροσκαφών, να
αναλίσκεται και να ταλανίζεται με τέτοιες μεσαιωνικές αντιλήψεις.

Γιάννης Λάζαρης

184
 "Ελληνικός Στρατός": Από φύλακες της πατρίδας κουβαλητές
λειψάνων και εικόνων!!!!

Οι έλληνες στέλνουν τα παιδιά τους να υπηρετήσουν την πατρίδα και όχι να γίνουν
φιλιππινέζες της ορθόδοξης εκκλησίας!! Αν θέλουν υπηρέτες, να βάλουν να κουβαλούν τα
εβραϊκά μιάσματα τους τεμπέληδες παπάδες!! Δείτε τις εικόνες της ντροπής του ρωμαϊκού
στρατού από την γιορτή του Παντελεήμονα στον Μαραθώνα!!

ΑΠΟΛΛΩΝΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΚΙΝΗΣΗ

185
 Οδηγός προστασίας των Ελλήνων από
την χριστιανική προπαγάνδα
Απόστολος Αμυράς

Δ. Αγία Γραφή και 1821.

1. «Οι ήρωες του 1821 πολέμησαν για του Χριστού την πίστη την αγία!».

Φωνάζουν οι χριστιανοί δημαγωγοί. Απαντούμε: τα παλληκάρια του 1821 έγραψαν στα παλιά
τους τα παπούτσια τους παπάδες και του «Χριστού την πίστη την αγία», γιατί αν τους
άκουγαν θα ήμασταν ακόμα δούλοι στους Τούρκους. Η ορθοδοξία αφόρισε την επανάσταση
και πρόδωσε τα παλικάρια στους Τούρκους. Τα παλικάρια μας δεν πολέμησαν λοιπόν για του
«Χριστού την πίστη την αγία», γιατί έγραψαν στα παλιά τους τα παπούτσια τις χριστιανικές
προτροπές για υποταγή στον σουλτάνο. Πολέμησαν για την Ελλάδα όχι για τον χριστιανισμό.
Εκτός και αν θεωρούνται εφ’ όρου ζωής χριστιανοί όσοι βαπτίζονται ακουσίως σε νηπιακή
ηλικία.
Ένας παπάς στο κυριακάτικο ένθετο «ορθοδοξία και ελληνισμός» έφτασε στο σημείο να
κατηγορήσει όσους παραχαράσσουν την ιστορία του 1821 ώστε να …οικειοποιηθούν την
δόξα της εκκλησίας!!! Δηλαδή η αποκάλυψη της προδοτικής στάσης της ορθοδοξίας γίνεται
για να οικειοποιηθούμε τους λαμπρούς αγώνες της. Μάλιστα, αύριο θα πάμε να
εξομολογηθούμε και θα ζητήσουμε να μας συγχωρήσει ο κύριος Παρασκευαίδης… Και
συνεχίζει: «…η αρνητική θεώρηση των πραγμάτων (η αποκάλυψη της προδοσίας του
παπαδαριού το 1821) ροκανίζει τα εθνικά μας νεύρα, αποδυναμώνει τον κοινωνικό μας
κορμό και απογυμνώνει την ιστορία μας (πού είσαι Γκαίμπελς να πάρεις μαθήματα
προπαγάνδας από τους παπάδες της ορθοδοξίας). Έτσι πέρα από την παραχάραξη και την
νόθευση (!! όποιος κατηγορεί το παπαδαριό γιατί αφόρισε τους Κολοκοτρωναίους νοθεύει
την ιστορία…) ανοίγουμε ρωγμές στο ιστορικό μας σώμα, αχρηστεύουμε την σπονδυλική
στήλη του έθνους (! δηλαδή όποιος αποκαλύπτει την προδοσία του Πατριάρχη Γρηγορίου Ε’
αχρηστεύει την σπονδυλική στήλη του Έθνους)». Να δούμε τι άλλο θα ακούσουμε από το
ανθελληνικό παπαδαριό.
Όπως ίσως να παρατήρησαν οι αναγνώστες, αυτός ο παπάς μετακυλύει έξυπνα το ζήτημα,
λέγων ότι κατηγορία κατά της εκκλησίας ισούται με κατηγορία κατά του έθνους. Αυτό
ακριβώς το τέχνασμα χρησιμοποιεί ο Μπιλ Λάντεν και η παρέα του: «όποιος επιτίθεται σε
εμάς, επιτίθεται σε 1 δις μουσουλμάνους». Έξυπνο τέχνασμα του Μπιλ Λάντεν αλλά
τουλάχιστον έπρεπε να μας πει ότι το αντέγραψε από το παπαδαριό των ορθοδόξων.
Και συνεχίζει ο παπάς: «Αμφισβήτηση του σωτηρίου ρόλου της εκκλησίας μας μονάχα όσους
κινούνται εθνικά επιζήμια και πνευματικά ανάπηρα θα εξυπηρετούσε». Προσέξτε την
εξίσωση-τέχνασμα: όσοι αποκαλύπτουν τον προδοτικό ρόλο την εκκλησίας στην
τουρκοκρατία κινούνται …αντεθνικά!
Μα αγαπητοί μας παπάδες εμείς δεν αμφισβητούμε τον σωτήριο ρόλο της εκκλησίας στην
τουρκοκρατία, ούτε βεβαίως τους αγώνες της. Η εκκλησία αγωνίστηκε με ζήλο, με μανία
ΥΠΕΡ ΤΩΝ ΤΟΥΡΚΩΝ. Εμείς λοιπόν δεν αμφισβητούμε τους αγώνες της ορθοδοξίας υπέρ
των Τούρκων, ούτε τον σωτήριο ρόλο της υπέρ των σουλτάνων. Διότι χωρίς την ορθοδοξία οι
Έλληνες θα είχαν απελευθερωθεί τουλάχιστον δύο αιώνες πρίν το 1821. Η οθωμανική
αυτοκρατορία επιβίωσε τόσους αιώνες χάρις τον «σωτήριο» ρόλο της ανθελληνικής
ορθοδοξίας.
Εδώ θα πρέπει να αναφέρουμε ένα άλλο τέχνασμα των παπάδων: Όταν τους κατηγορούμε για
τα εγκλήματα που διέπραξαν συλλογικός κατά του Ελληνισμού τότε ελλείψει άλλης
δικαιολογίας τα χρεώνουν σε ένα άτομο π.χ. Θεοδόσιο Α. Αν όμως κάποιος απ’ αυτούς τύχει
και είναι περισσότερο Έλλην παρά χριστιανός όπως ο Διονύσιος Τρίκκης ή ο Παπαφλέσσας
και πολεμήσουν υπέρ την Ελλάδος τότε πιστώνουν όλους τους παπάδες με την δόξα του.

186
Ένα τελευταίο τέχνασμα των ρασοφόρων σχετικά με την γνωστή προδοσία και αφορισμό που
διέπραξαν κατά του Ρήγα Φερραίου και των συντρόφων του: Στο κανάλι High tv εμφανίζεται
ο γνωστός παπα-Μεταλληνός μαζί με έναν δημοσιογράφο. Ερώτηση του δημοσιογράφου:
«Γιατί αφορίστηκε ο Ρήγας από την εκκλησία;». Απάντηση: «Ο αφορισμός δεν έστρεφε το
κατά του προσώπου του Ρήγα Φεραίου αλλά ήταν απόρριψη των αντιχριστιανικών ιδεών της
Γαλλικής επαναστάσεως που αυτός πρέσβευε». Έξυπνο σόφισμα του παπα-Μεταλληνού που
μετακυλύει τον αφορισμό από το πρόσωπο του Ρήγα Φεραίου στις ιδέες του υπέρ της
Γαλλικής επαναστάσεως. Δηλαδή κατά τον παπα-Μεταλληνό έπρεπε να μείνουμε δούλοι
στους Τούρκους για να μπορεί αυτός και η παρέα του να προσκυνούν τον ραβίνο Τζεσουά.

2. «Η ορθοδοξία έσωσε την γλώσσα μας».

Η ορθοδοξία/χριστιανισμός/βυζάντιο έσωσαν την Ελληνική γλώσσα με τα ευαγγέλια, μας
λέγουν οι χριστιανοί δημαγωγοί. Ουδέν ψευδέστερον τούτου, διότι:
α) Οι Τούρκοι σουλτάνοι όταν εξέδιδαν φιρμάνι (διαταγή) στις τουρκοκρατούμενες
Ελληνικές περιοχές τις έγραφαν σε ελληνικά με την βοήθεια μεταφραστών. Δεν ήταν δυνατόν
να απαιτούν από τους Έλληνες υπόδουλους να ξέρουν τουρκικά. Το ίδιο συνέβηκε και με
τους Γερμανούς Ναζί στην διάρκεια της κατοχής. Όταν εξέδιδαν διαταγές τις εξέδιδαν στα
ελληνικά. Όχι από αγάπη προς την Ελλάδα αλλά γιατί απλούστατα δεν ήταν δυνατόν να
απαιτούν από τους Έλληνες να ξέρουν γερμανικά. Το ίδιο συμβαίνει όπου και όταν ένας
κατακτητής κατακτήσει μια περιοχή: εκδίδει διατάγματα στην τοπική γλώσσα. Άρα το ίδιο
έκανε και το πολυφυλετικό-πολυεθνικό βυζάντιο. Σε κάθε περιοχή εξέδιδε διαταγές στην
τοπικός επικρατούσα γλώσσα. Όχι ότι ήθελε να διατηρήσει την ελληνική γλώσσα, γιατί τότε
θα μπορούσαμε να πούμε ότι και η οθωμανική αυτοκρατορία έσωσε την ελληνική γλώσσα
επειδή εξέδιδε τα φιρμάνια που αφορούσαν την Ελλάδα στα ελληνικά.
β) Εις ότι αφορά τα ευαγγέλια: Αν κάποιος σήμερα ήθελε να διαδώσει μία διεθνιστική
ιδεολογία σίγουρα θα έγραφε τα «ευαγγέλια» της ιδεολογία του στα αγγλικά η οποία
υπερισχύει ως διεθνής γλώσσα. Εάν έκανε το ίδιο στα 1700-1800 τότε θα έπρεπε να τα
γράψει στα γαλλικά. Εάν όμως έπρεπε να διαδώσει μια διεθνιστική ιδεολογία πριν 2000
χρόνια θα έπρεπε να το κάνει στα ελληνικά διότι τότε η ελληνική ήταν ότι είναι σήμερα τα
αγγλικά: διεθνής γλώσσα. Άρα όχι ότι μας έκαναν χάρη οι χριστιανοί, απλώς αν έγραφαν τα
ευαγγέλια τους σήμερα θα τα έγραφαν στα αγγλικά.
γ) Από το επιχείρημα «ο χριστιανισμός έσωσε την ελληνική γλώσσα», εξ αντιδιαστολής
συμπεραίνεται ότι η Ελληνική γλώσσα …κινδύνευε να χαθεί από την … Ελληνική
Θρησκεία!!! Δηλαδή οι χριστιανοί δημαγωγοί, δούλοι του Γιαχβέ, μας λέγουν ότι εμείς, μέχρι
που ο χριστιανισμός έγινε επίσημη θρησκεία δεν προσέχαμε την γλώσσα μας και περιμέναμε
τους Ναζωραίους να την προστατεύσουν. Προσπαθούν να μας πείσουν οι χριστιανοί
δημαγωγοί ότι από το –11.000 που εμφανίζεται η γλώσσα μας (ίσως και πολύ πιο πρίν) οι
Έλληνες πρόγονοί μας και η Ελληνική Θρησκεία δεν …προστάτευαν την γλώσσα μας αλλά
περίμεναν την συμμορία των Ναζωραίων για να την προστατεύσει!!! Να πώς μορφώνεται
κανείς βλέποντας εκπομπές του κυρίου Άδωνι Γεωργιάδη που μας μαθαίνει ότι το βυζάντιο
και ο χριστιανισμός έσωσαν την γλώσσα μας. Εξ αντιδιαστολής λοιπόν η Εθνική μας
Θρησκεία πρέπει να την κατέστρεψε…
«Όχι, δεν είπαμε κάτι τέτοιο» θα μας πει ο κ. Γεωργιάδης. Απλώς ο χριστιανισμός διατήρησε
την Ελληνική γλώσσα.
Εμείς θα απαντούσαμε στον κύριο Γεωργιάδη: Γιατί τότε δεν λέτε ότι και η Εθνική Θρησκεία
αλλά και ο χριστιανισμός έσωσαν την ελληνική γλώσσα; Έτσι, για τα μάτια του κόσμου.
Κάντε την προπαγάνδα σας υπέρ του χριστιανισμού αλλά μην θάβετε την Εθνική μας
Θρησκεία. Μην φοβάστε, δεν θα σας αφορίσει ο κ. Χριστόδουλος. Μην είστε τόσο δούλοι
του ιουδαιοχριστιανισμού κύριοι χριστιανοί. Θα σας ακούει η Υπατία από εκεί που βρίσκεται
και θα τρίζουν τα κόκαλά της με τα ψέματα που λέτε. Πέστε και μία αλήθεια, έστω και μισή
αλήθεια…

187
3. «Αποκαλύψεις» χριστιανών για την Αγία Γραφή.
Αν ρωτήσει κάποιος έναν χριστιανό δημαγωγό για τα εγκλήματα που περιέχονται στο ιερό
του βιβλίο και συγκεκριμένα στην Παλαιά Διαθήκη θα σου πει τα έκαναν οι εβραίοι, όχι
εμείς. Αν του πεις για τα εγκλήματα που περιέχονται στην Καινή διαθήκη θα σου πει είναι
συμβολικά, μην τα παίρνετε όλα τοις μετρητοίς. Εάν τον ρωτήσεις για τα εγκλήματα κατά
των Ελλήνων θα δικαιολογηθεί είτε ότι ήταν κατά των ειδωλολατρών και όχι κατά Ελλήνων,
είτε δίνει τις κλασσικές απαντήσεις ότι τα έκαναν οι πολιτικοί όχι ή εκκλησία. Γενικώς οι
χριστιανοί δημαγωγοί έχουν κάνει εξάσκηση στο ψέμα και την απάτη.
Στο επιχείρημα της ορθοδοξίας ότι δεν είναι ιουδαϊκή αίρεση επειδή οι εβραίοι την πολεμούν,
απαντούμε: Καθολικοί και ορθόδοξοι αλληλοσφαγιάσθησαν στο παρελθόν, όμως αυτό δεν
σημαίνει ότι δεν είναι και οι δύο χριστιανικές αιρέσεις. Το ίδιο ισχύει για τις σφαγές μεταξύ
προτεσταντών και καθολικών. Μπορεί όμως κάποιος να αμφισβητήσει τις θεολογικές σχέσεις
μεταξύ προτεσταντών, καθολικών και ορθοδόξων; Όχι φυσικά. Ούτε και οι μικρές θεολογικές
διαφορές μεταξύ χριστιανισμού και ιουδαϊσμού μπορούν να αποκρύψουν την συγγένειά τους.
Το τελευταίο καιρό πολλοί Έλληνες άρχισαν να προσέχουν τα ανθελληνικά εδάφια μέσα
στην αγία γραφή π.χ. Ζαχαρίας: « …και εξεγείρω τα τέκνα σου Σιών κατά των Ελλήνων..».
Οι παπάδες με επικεφαλής τον παπα-Μεταλληνό και βοηθούς τούς Γεωργαλά και Σακέτο
βρήκαν αμέσως το ψέμα που θα πουν για να δικαιoλογηθούν: «Μα αυτά είναι εμβόλιμα, είναι
πλαστογραφία», φωνάζουν οι δημαγωγοί των χριστιανών. Η ορθοδοξία που δεν επιτρέπει
ούτε την ελάχιστη παρέκκλιση από το δόγμα της, που ωρύεται ότι τα κείμενα της αγίας
γραφής είναι θεϊκά, τώρα με πρωτοφανή αναισχυντία ισχυρίζεται ότι υπάρχουν «εμβόλιμα»
και «πλαστογραφημένα» εδάφια μέσα στα ιερά της βιβλία. Και αυτό το παραδέχονται τώρα
που ο λαός άρχισε να συνειδητοποιεί ότι η αγία γραφή είναι γεμάτη από ανθελληνικά χωρία.
Τόσους αιώνες δεν έλεγαν τίποτε για εμβόλιμα και πλαστογραφημένα χωρία. Τώρα τα
θυμήθηκαν. Όπως είπε και ο ραβίνος Τζεσουά (σ.σ. Χριστός): όπου είναι τα πτώματα, εκεί θα
βρεις και τα σκουλήκια…
Πάντως μας δίνουν καλές ιδέες οι χριστιανοί προπαγανδιστές: εάν μας κατηγορήσουν ότι
αυτό το βιβλίο περιέχει αντιχριστιανικές φράσεις θα τους απαντήσουμε ότι είναι εμβόλιμες
και πλαστογραφημένες από «κακούς» εβραίους…
Οι χριστιανοί δημαγωγοί είναι τόσο θρασείς ώστε δεν έχουν καμία ηθική αναστολή να
μετατρέπουν το άσπρο σε μαύρο. Είναι ικανοί να σου κάνουν την μέρα νύχτα. Τους
κατηγορείς ότι η θρησκεία τους είναι ιουδαϊκή αίρεση και αυτό αποδεικνύεται από τα ιερά
τους κείμενα, από την καταγωγή των προφητών τους, από ανθελληνικά και φιλοεβραϊκά
κείμενα των Πατέρων του χριστιανισμού, από την καταγωγή του Σαούλ-Παύλου και τόσες
άλλες αποδείξεις. Και όμως δεν αισθάνονται τίποτε, πάσχουν από Μιθριδατισμό (ο
Μιθριδάτης χορηγούσε στον εαυτό του δηλητήριο σε μικρές δόσεις ώστε να συνηθίσει ο
οργανισμός του και να μην πεθάνει αν κάποιος προσπαθούσε να τον δηλητηριάσει. Οι
χριστιανοί δημαγωγοί από το πολύ ιουδαϊκό δηλητήριο που καταναλώνουν έχουν ανοσία, δεν
τους πειράζει πια).
Από το ότι ο ραβίνος Τζεσουά δεν ήρθε να συμπληρώσει του νόμους του Λυκούργου αλλά
τον νόμο του Μωϋσή συμπεραίνουν ότι ο Τζεσουά ήτο ελληνολάτρης(!). Από το ότι ο
Τζεσουά έκανε περιτομή συμπεραίνουν ότι ήταν Έλληνας!! (Ευάγγελος Τρίγκας: ο Χριστός
ήταν Έλληνας). Από τις μισαλλόδοξες φράσεις και τις απατεωνιές του Σαούλ συμπεραίνουν
ότι ήταν ελληνίζων φιλόσοφος (! Γεώργιος Γεωργαλάς: Χριστιανισμός και Ελληνικότης).
Από τα ανθελληνικά κείμενα των Πατέρων του χριστιανισμού συμπεραίνουν ότι ήταν
ελληνοκεντρικοί και λάτρεις της κλασσικής παιδείας(!). Από τους εβραίους προφήτες του
χριστιανισμού συμπεραίνουν ότι οι αρχαίοι Έλληνες ήταν προ χριστού χριστιανοί(!). Η
αγυρτεία τους δεν έχει όρια.
Ας υποθέσουμε για μία στιγμή ότι ο χριστιανισμός είχε πράγματι καταγωγή από τον
Ελληνισμό και ότι πράγματι ήταν μία ελληνική αίρεση. Τότε λογικά ο Τζεσουά θα έλεγε ότι
ήρθε να συμπληρώσει τους νόμους του Λυκούργου, θα εβαπτίζετο στα ιερά ύδατα της
Στυγός. Οι προφήτες του χριστιανισμού θα ήταν Έλληνες. Οι πατέρες της εκκλησίας θα

188
έγραφαν αντι-εβραϊκά κείμενα. Οι βυζαντινοί αυτοκράτορες θα είχαν ισοπεδώσει όλες τις
συναγωγές και θα είχαν καταδιώξει όλους τους εβραίους ραβίνους. Ο Σαούλ-Παύλος θα
δίδασκε στις συναγωγές Αριστοτέλη. Λογικά η Αγία Γραφή των χριστιανών θα
περιελάμβανε, πριν την Καινή Διαθήκη, την Κοσμογονία του Ησιόδου, τους Ύμνους του
Ορφέως, και τα έργα του Ομήρου. Ε λοιπόν, οι χριστιανοί δημαγωγοί τότε θα έλεγαν ότι αυτή
η αίρεση είναι …ιουδαϊκή!
Εάν ο χριστιανισμός είχε σχέση με τον Ελληνισμό, θα ζητούσε από μόνος του να βγει από τα
σχολεία η Παλαιά Διαθήκη και να εισαχθεί η Ελληνική Θρησκεία. Αντ’ αυτού ένας
αρχιμανδρίτης σε βιβλίο του κατηγορεί τα Ελληνικά Ταχυδρομεία (ΕΛΤΑ) επειδή έχουν για
έμβλημα τον Ερμή (!! ναι, τόσο μισέλληνες είναι οι παπάδες) ενώ φυσικά δεν τον πειράζει σε
τίποτε ο Μωϋσής. Άρα το θέμα δεν είναι θρησκευτικό μεταξύ χριστιανισμού και Ελληνικής
Θρησκείας, αλλά φυλετικό. Η ορθοδοξία ΜΙΣΕΙ την Ελληνική φυλή και τον Ελληνικό
πολιτισμό. Είναι η 5η φάλαγγα των ιουδαίων στην Ελλάδα. Γιατί πολεμά με τόση λύσσα την
Ελληνική Εθνική Θρησκεία και προστατεύει συγχρόνως με μανία την εθνική θρησκεία των
ιουδαίων; Γιατί εύχεται στα νεόνυμφα ζευγάρια να ευτυχήσουν όπως ο Αβραάμ και η Σάρα
και όχι όπως ο Δευκαλίων και η Πύρρα; Τι τους πειράζει να το αλλάξουν;
Το γελοίο της υποθέσεως είναι ότι χριστιανοί σαν τον Κ. Πλεύρη, κατηγορούσαν το
παιδαγωγικό ινστιτούτο γιατί γράφει στα σχολικά βιβλία ότι οι Σπαρτιάτες κατάγονται από
τον Αβραάμ. Και την ίδια στιγμή υποστηρίζει την ορθοδοξία που λέει ότι όλοι μας
καταγόμαστε από τον Αβραάμ!! Δηλαδή διυλίζουν τον κώνωπα και καταπίνουν την κάμηλο.
Όποιος δεν κάνει αυτές τις συγκρίσεις και αυτούς τους συνειρμούς κινδυνεύει να πέσει θύμα
των χριστιανικών δημαγωγών. Πώς είναι δυνατόν να παριστάνουν τους αντιεβραίους και
ταυτοχρόνως να προσκυνούν μία καθαρώς εβραϊκή ιδεολογία όπως ο χριστιανισμός;

4. Ο…Έλληνας Ιησούς και η…περιτομή του.

Και να σκεφτεί κανείς ότι οι χριστιανοί ορθόδοξοι κάθε 1η Ιανουαρίου εορτάζουν την
ΠΕΡΙΤΟΜΗ του ραβίνου Τζεσουά. Συνειδητοποιείστε το θράσος (ή καλύτερα το μέγεθος της
ανοησίας) των χριστιανών προπαγανδιστών σαν τον Ε. Τρίγκα: Ο Τζεσουά έκανε περιτομή
(Λουκάς, 2:21), ο χριστιανισμός το θεωρεί…εορτάσιμο ημερομηνία και αυτός ο λαοπλάνος
εκδίδει βιβλίο που λέει ότι ο Τζεσουά ήταν…Έλληνας!!! Θέλετε να δείτε πόσο ψεύτες και
αγύρτες είναι οι χριστιανοί δημαγωγοί; Το μόνο που έχετε να κάνετε είναι να κοιτάξετε τι
λέει ένα χριστιανικό ημερολόγιο την 1η Ιανουαρίου: περιτομή του Χριστού(!!!).

5. Άγγελος Σακέτος: «Γίναμε Έλληνες από τον…χριστιανισμό, όχι από τον Δία!».
Το ρεσιτάλ εξαπατήσεως του Ελληνικού λαού από χριστιανούς δημαγωγούς δεν έχει τέλος. Ο
κύριος Α. Σακέτος δήλωσε στο ΤηλεΑστυ στις 13-10-2001: «Ο χριστιανισμός είναι
πνευματικό τέκνο του Ελληνισμού» (φυσικά, γι’ αυτό έχει την Παλαιά Διαθήκη ως ιερό
βιβλίο). «Όσα γράφει το ευαγγέλιο, τα είπαν οι αρχαίοι Έλληνες» (τα ίδια λένε οι χριστιανοί
και στους Ζουλού, ότι τάχα τα είχαν πει οι μάγοι της φυλής τους…). Σε λίγο όπως το πάνε οι
χριστιανοί δημαγωγοί θα φορτώσουν στον Ελληνισμό και τα εγκλήματα του χριστιανισμού!
Μια που ο χριστιανισμός είναι η συνέχεια του Ελληνισμού και μια που είναι πνευματικό
τέκνο του Ελληνισμού άρα και τα εγκλήματα που διέπραξε οφείλονται στην…ελληνική του
καταγωγή και όχι στην εβραϊκή του καταγωγή(!!). Κάποτε θα τ’ ακούσουμε και αυτό, από
τους χριστιανούς όλα να τα περιμένει κανείς.
Αν ο Α. Σακέτος σταματούσε σε αυτό το σημείο να λέει ανοησίες θα ήταν καλά, γιατί απλώς
θα επαναλάμβανε τις χιλιοειπωμένες ανοησίες των χριστιανών μισελλήνων προπαγανδιστών.
Αλλά αυτός συνέχισε με θράσος σε νέα μονοπάτια ψεύδους και συκοφαντίας. Ακούστε τι
εξεστόμισε ο αθεόφοβος.
Συνέχισε λοιπόν ώ μέγα ιστορικέ Σακέτο. Συνεχίζει απτόητος ο μέγας ιστορικός μας: «Μέσα
στην χριστιανική πατρολογία διασώθηκε η…αρχαία κλασσική γραμματεία!» Στοπ, μεγάλε
μας ιστορικέ, αδικείς τον εαυτό σου. Μέσα στην πατρολογία δεν σώθηκε απλώς η αρχαία
γραμματεία αλλά γεννήθηκε η αρχαία κλασσική γραμματεία. Ο Αριστοτέλης αντέγραψε τον

189
Μέγα Αθανάσιο και ο Ηράκλειτος αντέγραψε τον Ιωάννη τον Χρυσόστομο. Αυτό γιατί το
αποκρύπτεις; Θα σε μαλώσουμε…
Τώρα μπορείς να συνεχίσεις: «…οι αρχαίοι φιλόσοφοι προλείαναν το έδαφος για το
χριστιανισμό», δήλωσε στο ΤηλεΑστυ ο φωστήρας του χριστιανισμού. Και αποκρύπτει το
γεγονός ότι ο Πρωταγόρας είχε πει κάποτε ότι για όλα τα πράγματα το μόνο μέτρο είναι ο
Γιαχβέ. Αποκρύπτει ο κύριος Σακέτος ότι ο Σωκράτης είπε ότι «ένα μόνον ξέρω, ότι δεν ξέρω
πότε θα έρθει ο Ιησούς στην γη». Του διαφεύγει του μέγα ιστορικού μας ότι ο Αρχιμήδης είπε
κάποτε σε κάτι Ρωμαίους που ήθελαν να τον σκοτώσουν «Αφήστε με να προσευχηθώ στον
Ιησού Χριστό και μετά με σκοτώνετε». Και οι βλάκες Ρωμαίοι τον σκότωσαν. Γιατί τα
αποκρύπτετε αυτά κύριε Σακέτο; Μάλλον δεν σας συμφέρει να τα μαθαίνει ο κόσμος…
Συνεχίστε: «… όποιος διαβάζει την Παλαιά Διαθήκη γίνεται…Έλληνας(!!!), γνωρίζει
τον…Ελληνισμό(!!!)».
-Καλά, πώς γίνεται αυτό; τον ρώτησε έκπληκτος ο δημοσιογράφος που του έπαιρνε
συνέντευξη.
«Μα μέσα στην Παλαιά Διαθήκη υπάρχουν ιστορικές πηγές με στοιχεία για τους Έλληνες
Φιλισταίους, για τον Ελληνισμό της Μεσοποταμίας, που αλλιώς δεν θα τα γνωρίζαμε(!!!)»
απάντησε με στόμφο ο πάνσοφος ιστορικός Άγγελος Σακέτος. Αποκρύπτει όμως ο κ. Σακέτος
ότι μέσα από την Παλαιά Διαθήκη μαθαίνουμε για τον Τρωικό πόλεμο, μαθαίνουμε για την
Αργοναυτική εκστρατεία, για την φιλοσοφία των Στωικών, για μαθηματικά, αστρονομία,
ποίηση, μουσική, για το Ελληνικό έθιμο της περιτομής και τόσα άλλα άγνωστα στοιχεία που
μας αποκρύπτουν οι δικοί μας συγγραφείς. Γιατί τα αποκρύπτετε όλα αυτά κύριε Σακέτο; Δεν
θέλετε να μάθουν τα ελληνόπουλα ότι οι αρχαίοι μας φιλόσοφοι αντέγραψαν τον Μωϋσή
όπως γράφει και ο απολογητής Ιουστίνος; Ντροπή, ένας εχθρός του ελληνισμού όπως εσείς
έπρεπε να έχει περισσότερο θράσος και να λέει περισσότερες ανοησίες. Χαλάτε την πιάτσα.
Και τώρα, το…τελικό κτύπημα από τον ανεκδιήγητο ιστορικό της συμφοράς: «…δεν γίναμε
Έλληνες από τον Δία και την Αφροδίτη, αλλά από τον…χριστιανισμό!!!». Εδώ δύο τινά
συμβαίνουν: ή ο άνθρωπος χρειάζεται ψυχίατρο ή εννοεί αυτό που έγραψε κάποιος Σιμωνίδης
για τις Θερμοπύλες και τους Θερμοπυλομάχους, δηλαδή: « Ώ ξένε, ανέγγειλε στους
Λακεδαιμονίους, ότι εδώ είμαστε θαμμένοι, πιστοί στους νόμους του Μωϋσή, για του
χριστού την πίστη την αγία». Οπότε τα πράγματα αλλάζουν άρδην. Γιατί αυτό το
αρχαιολογικό εύρημα αλλάζει όλη την ιστορία. Ναι Έλληνες…όπως τ’ ακούσατε…οι
Σπαρτιάτες και οι Θεσπιείς έπεσαν για… του χριστού την πίστη την αγία(!!!). Και μας το
απέκρυβαν τόσα χρόνια οι σιωνιστές του Υπουργείου Παιδείας. Και ήρθε αυτός ο καλός
πατριώτης, ο Σακέτος, και μας το αποκάλυψε… Αλλιώς θα ζούσαμε μέσα στο σκότος και την
πλάνη…
«Γίναμε Έλληνες από τον χριστιανισμό, όχι από τον Δία και την Αφροδίτη…». Ορίστε
΄Έλληνες, κοιτάξτε μέχρι πού μπορεί να καταντήσει ένας άνθρωπος που ασπάζεται τον
χριστιανισμό. Εβραιόδουλος μέχρι μυελού οστέων και μισέλλην μέχρι αηδίας.
Η συνέντευξη αυτού του «ελληνοκεντρικού» χριστιανού συνεχίστηκε με δηλώσεις του τύπου
«Άλλο οι Έλληνες και άλλο οι Δωδεκαθεϊστές». Ύστερα μας «αποκάλυψε» ότι ο Ιωάννης ο
Χρυσόστομος …έσωσε το Αρτεμίσιο της Εφέσου(!). Τα βυζαντινά κτήνη ποτέ δεν είχαν
αναστολές στις πράξεις τους, γιατί να έχουν αυτοί που σήμερα τους υποστηρίζουν; Ο
μισέλλην Ιωάννης Χρυσόστομος, κατέστρεψε το Αρτεμίσιο της Εφέσου και ο Σακέτος
δηλώνει με θράσος ότι το έσωσε. Φυσικά δεν παρέλειψε να πει ότι μας χρηματοδοτούν ξένα
κέντρα, επαναλαμβάνων το γνωστό παραμυθάκι ότι είμαστε πράκτορες του σιωνισμού.
Θα θέλαμε να ευχαριστήσουμε τον κ. Σακέτο διότι με αυτά που λέει εξοργίζει τους όλους
τους Έλληνες και προπάντων τους Θεούς μας. Τον ευχαριστούμε γιατί με τις συκοφαντίες
του κατά του Ελληνισμού φουντώνει το μίσος των Θεών και του λαού μας κατά της
ορθοδοξίας. Τον ευχαριστούμε γιατί φέρνει εγγύτερα την ώρα της λευτεριάς από την σκλαβιά
του χριστιανισμού.

190
191
 Χριστιανισμός και Ιουδαϊσμός
Οι αλήθειες πονάνε τους προσκυνημένους

Πολικός Ευδαίμων
Ομάδα για την Επανελλήνιση των Ελλήνων, Facebook

Είναι γνωστό ότι η θρησκεία του ιουδαϊσμού είναι χριστιανική αίρεση, η όποια επεβλήθη δια
πύρος και σιδήρου στα έθνη, είτε με τις σταυροφορίες, την ιερά και ισπανική ιερά εξέταση,
την νύχτα του αγίου Βαρθολομαίου και τα λοιπά. Στην προς Φιλιπίσσιους Επιστολή Γ'5 ο
Σαούλ, ή Παύλος, δηλώνει ότι είναι Εβραίος με εβραϊκή υποτροφία και περιτομή. Η
χριστιανική θρησκεία, σεβόμενος βεβαία τις πεποιθήσεις του καθενός, έχει καταγωγή από το
Ισραήλ, και δεν υπάγεται καν στα ήθη και τα έθιμα και των ελλήνων της πατρώας = πατρίδα,
θρησκείας των Ελλήνων που δεν αποτελεί δόγμα, αλλά φιλοσοφία, τέχνες και γράμματα. Η
άγια γραφή αποδίδεται καθαρά στον εβραϊκό περιούσιο λαό του Ισραήλ, και μόνο σε αυτόν
και σε κανένα άλλο έθνος, καθώς όλες οι γενεαλογίες των προφητών και του σωτήρα έχουν
εβραϊκή καταγωγή (Ματθαίος α'1-14). Η λέξη πατρώα σημαίνει πατρίδα και η λέξη εθνικός
σημαίνει έθνος, άρα δεν μπορεί η ελληνική θρησκεία να είναι προϊόν ''ειδωλολατρίας'' η
ξένου περιεχόμενου με ξένα ήθη και έθιμα όπως αυτά του ιουδαϊσμού. Με έντεχνο τρόπο
έπρεπε να κατηγορηθεί μέσα από τις διδαχές του Γιαχβέ ο ελληνικός πολιτισμός ως
ειδωλολατρικός ώστε να μπορέσουν να επικρατήσουν σε αυτόν, και να τον
αποπροσανατολίσουν από τις ρίζες του ώστε σήμερα να μην είναι νόμιμος στην ιδία του την
πατρίδα αλλά να θεωρείται νόμιμη θρησκεία αύτη των Εβραίων του χριστιανισμού, η όποια
είναι παρακλάδι του σιωνισμού, μασονισμού όπως και ταλμουδικού εξίσου και του
ισλαμισμού καθώς όλες αυτές οι εβραιογενή θρησκείες έχουν ως προπάτορα τον Αβραάμ, και
είναι η αρχή του φασισμού, των 2 παγκόσμιων πολέμων, ιερών πόλεμων αλλά και της
εφαρμογής της παγκοσμιοποιήσεως η όποια σήμερα ελέγχει κάθε μυαλό το όποιο είναι σε
δύναμη να χειραγωγήσει, είτε μέσω της θρησκείας, αλλά είτε και μέσω της πολίτικης, η όποια
σήμερα έχει ρημάξει οτιδήποτε έχει απομείνει όρθιο.

192
 Χριστιανισμός: Το εργαλείο του παγκόσμιου σιωνισμού
για τον έλεγχο της "μάζας"!!

Είναι απορίας άξιον πως ο ξεπερασμένος για την εποχή μας ιουδαιοχριστιανισμός
υποστηρίζεται φανατισμένα από τις περισσότερες κυβερνήσεις του πλανήτη!! Πρόσφατο
παράδειγμα ο Μπούς που υποστήριζε ότι ενεργούσε τις ανθρωποκτονίες αθώων πολιτών
κατά εντολή του Ιησού!! Βέβαια η ιστορίας μας έχει διδάξει ότι τα μεγαλύτερα εγκλήματα
κατά του ανθρώπου έγιναν από τούς ιουδαιοχριστιανούς!! Τι να πρωτοθυμηθεί κανείς την
"ιερά" εξέταση τις σφαγές των Ελλήνων στην ΄Σκυθούπολη είναι τόσα τα εγκλήματα του
χριστιανισμού που δεν περιγράφονται. Η φιλοσοφία του χριστιανισμού εξυπηρετεί τα
εξουσιαστικά καθεστώτα που με όπλο τους τον χριστιανισμό ελέγχουν τις μάζες . Οι πτωχοί
τω πνεύματι λέει ο Ιησούς θα κερδίσουν την βασιλεία του ανύπαρκτου Βασιλείου του και
προτρέπει τούς πιστούς στη αμάθεια και στην απόρριψη τωρινών αξιών με κέρδος την μετά
θάνατο ευημερία!! Με κάτι τέτοιες θεωρίες γιγαντώνονται τα φασιστικά καθεστώτα!! Για τον
χριστιανισμό για ότι κακό μας συμβαίνει δεν φταίνε τα θεοκρατικά και φασιστικά καθεστώτα
αλλά εμείς που είμαστε αμαρτωλοί!! Όλοι αυτοί οι αιματηροί κατακτητές των λαών εκτελούν
εντολές του Γιαχβέ για να μας τιμωρήσει για τις αμαρτίες μας!! Ζωντανό παράδειγμα η θέση
του ιερατείου για τον οθωμανικό ζυγό που αφόρισαν όλους τους ήρωες του 21 γιατί
πολέμησαν τον Τούρκο κατακτητή που ήταν απεσταλμένος εκ Θεού να μας τιμωρήσει για τις
αμαρτίες μας!!

Η φιλοσοφία του χριστιανισμού το να μην μας ενδιαφέρει το τώρα αλλά το αόριστο μέλλον
είναι βούτυρο στο ψωμί σε όλα τα τυραννικά καθεστώτα γι' αυτό και έχουν όλα τον
χριστιανισμό αιχμή του δόρατος τους
Ο μεγάλος κοινός εχθρός του χριστιανισμού και των απολυταρχικών καθεστώτων είναι η
γνώση και επιδιώκουν να έχουν τον λαό στη αμάθεια και όμηρο στο σταρ σύστεμ. Πολύ
καλό εργαλείο γι' αυτό έχουν τα Μ.Μ.Ε. που παράγουν ηλιθιότητα, κάνουν πλύση εγκεφάλου
στον λαό και διαμορφώνουν καταστάσεις και ιδέες που εξυπηρετούν τα συμφέροντα της
άρχουσας τάξης και του χριστιανισμού. Μπορεί να ασκεί κανείς κριτική στο ιερατείο αλλά
για τον υπεύθυνο για όλα αυτά χριστιανισμό απαγορεύεται η οποιαδήποτε κριτική και
έρευνα περί το πως επικράτησε στην ανθρωπότητα. Τον χριστιανισμό τον χρησιμοποιούν σαν
όπιο προς τους εξαθλιωμένους λαούς γι' αυτό και είναι και τόσο ισχυρός έως τις μέρες μας!!!

193
ΑΠΟΛΛΩΝΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΚΙΝΗΣΗ

194
 Χριστιανισμός και Εκκλησία
H φιλανθρωπία τους σαρώνει ό,τι άφησε
όρθιο η οικονομία τους

Η άποψη ότι η εκκλησία έχει μεγάλο μερίδιο ευθύνης για την κοινωνικό-οικονομική κρίση
που βιώνουμε σήμερα, έχει παγιωθεί στη συνείδηση της κοινωνίας. Αυτό οφείλεται όχι μόνο
στην αφορολόγητη-αμύθητη περιουσία της και στις τεράστιες εκτάσεις που έχει υπό την
κατοχή της, αλλά και στο γεγονός ότι πρωταγωνιστεί σε πολλά σκάνδαλα, μαζί με
πολιτικούς, δικαστές, τοκογλύφους και μεγαλοδημοσιογράφους, λεηλατώντας τις ζωές μας.
Ενώ το καθεστώς κοινοβουλευτικού ολοκληρωτισμού προσπαθεί να επιβάλει μια κατάσταση
εκτάκτου ανάγκης, ψηφίζοντας διαρκώς νέα μέτρα εκμετάλλευσης, οι image makers της
Εκκλησίας Α.Ε. στην προσπάθεια τους να ανατρέψουν την εικόνα της φιλάργυρου εκκλησίας
επιδίδονται σε αγώνα δρόμου για να ανακτήσουν το κοινωνικό της προφίλ, διαφημίζοντας τις
αγαθοεργίες της. Παραμένει άγνωστο, βέβαια, πόσα από τα χρήματα που προσφέρουν οι
απλοί πιστοί και δέχονται από επιδοτήσεις και ΜΚΟ χρησιμοποιούνται για τον σκοπό που
προορίζονταν και πόσα από αυτά καταλήγουν στα θησαυροφυλάκια της εκκλησίας. Δεν
ξαφνιάζει καθόλου το ότι η εκκλησία εισπράττει κεφάλαιο για τις δήθεν φιλανθρωπίες της
από κρατικούς και άλλους φορείς, ούτε το ότι τα συσσίτια της διεξάγονται έπειτα από
συμφωνίες με εταιρίες τροφοδοσίας.

Όλα αυτά συναινούν στην παραδοχή ότι το φιλανθρωπικό έργο που παρουσιάζουν δεν
αποτελεί τίποτα παραπάνω από ακόμη μια ευκαιρία για κερδοφορία και ταυτόχρονα ότι
χρησιμοποιείται ως εργαλείο το οποίο αποπροσανατολίζει τον κόσμο από την ρίζα του
προβλήματος που δεν είναι άλλο από το καθεστώς κερδοσκοπικής ασυδοσίας. Στην αντίπερα
όχθη ένας άλλος κόσμος γεννιέται. Ένας κόσμος που προσπαθεί να λύσει τα προβλήματά του
έξω απ τα πλαίσια του διεφθαρμένου συστήματος. Σε αυτόν ανήκει και το εγχείρημα του
ΣΧΟΛΕΙΟΥ, που αποτελεί μια προσπάθεια απελευθέρωσης των δημόσιων χώρων από
οικονομικά και μικροπολιτικά συμφέροντα, στοχεύοντας παράλληλα στην διαχείριση τους
από την κοινωνία με σκοπό την προώθηση της αυτοοργάνωσης, της αλληλεγγύης και της
ισότιμης συμμετοχής. Στον χώρο λειτουργούν καθημερινά ελεύθερα μαθήματα ξένων
γλωσσών, μουσικής, φωτογραφίας, γυμναστήριο, καθώς επίσης στεγάζονται σε αυτόν
βιβλιοθήκη, κοινωνικό μαγειρείο και παζάρι οικολογικών προϊόντων. Όλες οι συνελεύσεις
διεξάγονται αμεσοδημοκρατικά στην προσπάθεια μας να βρούμε μόνοι τις λύσεις στα
ζητήματα που μας απασχολούν, αποδομώντας την αντίληψη που θέλει λίγους και εκλεκτούς
να ασκούν πολιτική, παίζοντας με τις ζωές μας.

Γι αυτούς τους λόγους το ΣΧΟΛΕΙΟ δέχεται ακόμη μια φορά επίθεση από την ιδιοκτήτρια
εκκλησία, η οποία είχε εγκαταλείψει το κτίριο για χρόνια μέχρις ότου βρισκόταν η ευκαιρία
να βγάλει κέρδος από αυτό. Και άλλα εγχειρήματα οργανωνομένα από τα κάτω, όπως η
κατάληψη Ορφανοτροφείου, η κατάληψη Επιβίωση και οι προσπάθειες αλληλέγγυων
συσσιτίων από συνελεύσεις γειτονιών, δέχονται τα πυρά της Εκκλησίας Α.Ε., η οποία

195
επιχειρεί να καταστείλει κάθε συλλογική προσπάθεια αυτοθέσμισης. Παρομοίως και με το
οικόπεδο με τα μάρμαρα Μόσχου, το οποίο διεκδικεί η εκκλησία στα πλαίσια της
ανταλλακτικής συνεργασίας της με το δήμο, με σκοπό την ανέγερση πολυκατοικίας, παρά τις
αντιρρήσεις των κατοίκων της γειτονιάς και τις προθέσεις τους για αυτοδιαχείρισή του. Η
ψεύτικη μεγαλοψυχία τους, που μετατρέπει τους καταπιεζόμενους σε αντικείμενα της
φιλανθρωπίας τους, συντηρεί και αναπαράγει την υποταγή. Καμιά λύση δεν θα έρθει από
τους καταπιεστές, καθώς είναι οι ίδιοι που προκαλούν και εκμεταλλεύονται το διάχυτο φόβο
και την εξαθλίωση για να δημιουργήσουν πλαστά αδιέξοδα. Η διέξοδος βρίσκεται στο να
πάρουμε τις ζωές μας στα χέρια μας και να διεκδικήσουμε ό,τι μας ανήκει.

ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΑΠΑΛΛΟΤΡΙΩΣΗ ΚΑΙ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗ

ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΗΣ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑΣ

Ελεύθερος κοινωνικός χώρος "σχολείο για τη μάθηση της ελευθερίας"

http://sxoleio12.wordpress.com/

196
 Η αφύσικη σχέση ελληνισμού και χριστιανισμού
«Τα Ελληνικά».
Του Δημήτρη Λιαντίνη

Αν διατάξει κανείς το πρόβλημα της σχέσης ελληνισμού και χριστιανισμού μετωπικά, και το
κοιτάξει κατάματα, θα βρει να κρατήσει δύο κρατούμενα.
Το ένα είναι πως η σύνθεση αυτών των δύο κοσμοθεωριών σε ενότητα συνιστά το ακρότατο
σημείο του αφύσικου μέσα σε ολόκληρη την ιστορία του ανθρώπινου πνεύματος.
Το άλλο είναι πως η απόπειρα να συνταιριαστούν αυτές οι δύο αταίριαστες ροπές δυνάμεων
συνιστά την κατεξοχήν ερμηνευτική τερατωδία του ευρωπαϊκού πολιτισμού.
Μεγαλύτερη πομφόλυγα και πιο γελοίο τσαλίμι από αυτό που ονομάστηκε
ελληνοχριστιανικός πολιτισμός δε θα μπορούσε να σκαρφιστεί και να σκαρώσει ο άνθρωπος.
Βλέπω έναν τουρκαλβανό, με προβιά και τουλουπάνι, να πηδοκοπά και να λυγίζει
χορεύοντας βαλς στα Χειμερινά Ανάκτορα της Πετρούπολης την εποχή του Στολίπιν.
Γι’ αυτό και ο ευρωπαϊκός πολιτισμός σήμερα που στηρίζεται στην ελληνοχριστιανική
συντεταγμένη, με τα καπιταλιστικά, πυρηνικά, και τα οικολογικά του χάσματα, οδηγεί κατά
κρημνού τον άνθρωπο, την ιστορία, και τον πλανήτη μας.
Χαλκεύουμε και τεχνουργούμε το νέο άνθρωπο εκατό τοις εκατό πλαστικό, και εκατό τοις
εκατό αφύσικο. Γιατί αφύσικη και πλαστική ως το μυελό των οστών της είναι τούτη η
περιλάλητη ελληνοχριστιανική σύνθεση.
Ενώστε το τραγί και την έλαφο, και θα ‘χετε τραγέλαφο. Ενώστε την κατσίκα και την έχιδνα
και θα ‘χετε χίμαιρα. Ενώστε τα σκέλη του ίππου με την κεφαλή και τις πλάτες του Θαλή του
Μιλήσιου, και θα ‘χετε Κένταυρο. Ενώστε τα μπροστινά του Ερμή με τα βυζάκια της
Αφροδίτης, και θα προβάλει ντροπαλός ο Ερμαφρόδιτος.
Όμως πέρα από τη σφαίρα της φαντασίας κανείς δεν αντίκρισε στην ενόργανη φύση αυτά τα
τερατώδη συμπλέγματα. Ούτε και πρόκειται οι βιογεωλόγοι του μέλλοντος να τα αντικρίσουν
στη συνέχεια της εξέλιξης του φανεροζωϊκού μεγααιώνα. Για τα ερχόμενα εξακόσια
εκατομμύρια χρόνια, δηλαδή.
Παράλογα και αφύσικα, και πανούργα και γελοία, ανυπόστατα και καρκινοπαθή, και
εγκληματικά και απάνθρωπα έργα του ανθρώπου ψάχνοντας θα βρούμε πολλά. Η έμπνευση
όμως που είχαν κάποιοι να επιχειρήσουν τη μίξη του ελληνισμού με το χριστιανισμό, και στη
συνέχεια να την ονομάσουνε εύκρατη κράση, είναι μια πράξη που μένει σαν η αποθέωση του
θράσους, της άγνοιας, της πανουργίας, και της σύγχυσης των φρενών.
Οι τελευταίοι εθνικοί που στο χριστιανισμό έβλεπαν τη χολέρα ήσαν άκρατοι άνθρωποι και
φυσικοί. Παρόμοια οι πρώτοι χριστιανοί που στον ελληνισμό έβλεπαν την πανούκλα, ήσαν
άκρατοι άνθρωποι και φυσικοί. Η διαστροφή εμφανίστηκε από τη στιγμή που οι ιμπεράτορες
και οι καίσαρες της Ρώμης, έγιναν πατριάρχες και πάπες. Ο καισαροπαπισμός που λένε.
Ο πόλεμος των τελευταίων εθνικών με πόδια και με χέρια ενάντια στους πρώτους
χριστιανούς, και ο πόλεμος των πρώτων χριστιανών με δόντια και με νύχια ενάντια στους
τελευταίους εθνικούς ήταν πράξη τίμια και παστρική. Ο ίδιος ο Ιησούς, τό είπε, όχι απλώς
ενωρίς, αλλά πρώτα: «αφήστε τα του καίσαρα στον καίσαρα, και τα του θεού στο θεό». Γιατί
εκεί χτυπήθηκε το φως με το σκοτάδι, η υγεία με τη νόσο, η φυσική αίσθηση με την
αδέσποτη φαντασία, ο ποταμός Σκάμανδρος με το φλεγόμενο Ήφαιστο. Χτυπήθηκε η
ντομπροσύνη του Διγενή με τη χωσιά του Χάρου.
Οι αντιπαραταγμένοι, δηλαδή, ήσαν ξενοματισμένοι αντίπαλοι, ήσαν πολέμιοι κηρυγμένοι
και άσπονδοι, και στέκονται εχθροί μισητοί και θανάσιμοι από καταβολής μέχρι συντελείας
ανθρώπου.

Οι χριστιανοί του μεσαίωνα, και μάλιστα του βυζαντινού, ήσαν πολύ πιο έντιμοι από τους
σύγχρονους ανεμοκυκλοπόδηδες, που με το ζήλο τους να συγχρωτίσουν ελληνισμό και
χριστιανισμό ανακάτεψαν το λαγό με τη χελώνα.

197
Γιατί είπαν καθαρά και ξάστερα ότι οι έλληνες ήσαν μωροί. Τους κηρύξανε μια και καλή σε
πνευματική πτώχευση ως την αυτοκτονία. Και διαρρήξανε μαζί τους τελειωτικά όλους τους
ιστούς και όλους τους συνδέσμους.
"Τί πλανῶνται πρὸς Πλάτωνα; Τί Δημοσθένην στέργουσι τὸν ἀσθενῆ; Τί μὴ νοοῦσιν Ὅμηρον
ὄνειρον ἀργόν" Λέει ο Ρωμανός σε κάποιονε ύμνο του για τη μωρία, την αφασία, και την
παραλυσία των ελλήνων.
Η τέτοια στάση απέναντι στο πρόβλημα είναι ψυχωμένη και ρητή. Γιατί λέει καθαρά όχι στο
μάλιστα, και ναι στο δεν. Αρνιέται ως το τέλος τη φύση, και δέχεται ως το άπειρο την ψυχή.
Και δεν προσπαθεί να φυτέψει γαρύφαλλα στη θάλασσα, και να βγάλει αστραπές από τα
μαστάρια της προβατίνας.
Είναι έντιμη στάση, γιατί από το βάθρο της καθαιρεί τη λογική των ελλήνων, και στη θέση
της υψώνει την πίστη.
Βέβαια, από άλλη άποψη, η στρατηγική αυτή είναι σκιτζίδικη. Επειδή αποτελεί ένα είδος
μοναρχίας του πνεύματος. Κάπου μάλιστα από μακριά, βλέπω να θυμίζει εκείνον τον ρωμαίο
αυτοκράτορα που αρρώστησε να πάθει μαρασμό. Γιατί ο άνθρωπος έβλεπε ότι δεν μπορούσε
να γίνει όλη η ανθρωπότητα να έχει μόνο ένα κεφάλι. Να σηκώσει, να το κόψει με μια
σπαθιά, και να ησυχάσει.
Η στάση αυτή όμως όσο απαράδεχτη και να ήτανε, δεν ήταν μισερή. Ούτε ερμαφρόδιτη.

Δεν ήταν η άγονη στάση του «και έτσι και αλλιώς». Του εν μέρει χριστιανοί εν μέρει
ελληνίζοντες, που λέει και ο Καβάφης.
Η σύγχρονη όμως τακτική των σχολείων μας που θέλει να ερμηνεύει τους έλληνες μέσα από
το καλειδοσκόπιο των χριστιανών, είναι οικτρή απόπειρα ευνουχισμένων στο κρεβάτι. Και
τρομάρα νεκροφάνειας στο φέρετρο.

198
 Η παρακμή του Ελληνισμού ως συνέπεια
της θεοκρατούμενης Ελλάδας
Του Ναύαρχου Αντώνιο Αντωνιάδη
Επίτιμο Αρχηγό Γ.Ε.Ν.

Ο Βυζαντινός Μεσαίωνας
επιβιώνει ακμαιότατος στη
σύγχρονη Ελλάδα.

Βυζαντινή τελετή μέσα στο

Ελληνικό Κοινοβούλιο με
ιερείς, κεριά, λιβάνια,
κατάνυξη και ψαλμωδίες
κατά την θρησκευτική
ορκωμοσία των νέων μελών.
Στα θέματα της θρησκείας το
Ελληνικό Σύνταγμα,
συγκρινόμενο με τα
περισσότερα Ευρωπαϊκά αλλά και το Αμερικανικό, μοιάζει μεσαιωνικό κείμενο.
Είναι το μοναδικό Σύνταγμα, το προοίμιο του οποίου αναφέρεται σε θρησκευτικά σύμβολα.
Συνακόλουθα είμαστε η μόνη χώρα του Δυτικού Κόσμου, που έχουμε συνυφάνει δημόσιες
τελετές, εθνικές επετείους και πάσης φύσεως πολιτισμικές, πολιτικές και κοινωνικές
εκδηλώσεις με θρησκευτικές επετείους και λειτουργίες.
Είμαστε από τις τελευταίες Ευρωπαϊκές χώρες, που καθιερώσαμε τον πολιτικό γάμο,
απαλείψαμε το θρήσκευμα από τις ταυτότητες, διδάσκουμε Θρησκευτικά στα σχολεία, θα
καθιερώσουμε επί τέλους την αποτέφρωση των νεκρών και πολλά άλλα, τα οποία,
συνδυαζόμενα με την τελευταία θέση που κατέχουμε στην Παιδεία, την Βιομηχανία, την
Έρευνα, την Τεχνολογία και το κατά κεφαλήν εισόδημα, μπορούν να σε βυθίσουν σε βαθιά
μελαγχολία για την κατάντια μας.
Υπάρχει όμως φως, έστω κι αν αυτό δεν είναι ακόμη πλήρως ορατό στην Ελλάδα.

Η ευημερία των μη θρησκευόμενων κοινωνιών.

Σύμφωνα με την United Nations Human Development Report του 2005 οι χώρες Νορβηγία,
Αυστραλία, Καναδάς, Σουηδία, Ελβετία, Βέλγιο, Ιαπωνία, Ολλανδία, Δανία και Ηνωμένο
Βασίλειο συγκαταλέγονται ανάμεσα στις λιγότερο θρησκευόμενες κοινωνίες παγκοσμίως.

Συγχρόνως είναι και οι υγιέστερες από πλευράς μορφώσεως, κατά

κεφαλήν εισοδήματος, βρεφικής θνησιμότητας, κοινωνικής
ανάπτυξης και προσδόκιμου ζωής. Αντίθετα τις πενήντα
τελευταίες θέσεις της ίδιας αναφοράς και με βάση τα ίδια κριτήρια
καταλαμβάνουν βαθύτατα θρησκευόμενα κράτη.
Αποτυπώνοντας νοερά τα αποτελέσματα αυτής της αναφοράς σε
μία υδρόγειο, με λίγη φαντασία μπορεί κάποιος να οραματιστεί
την χρονολογική μετατόπιση του σκοταδιστικού πέπλου δια μέσου
των αιώνων. Με χαρά θα διαπιστώσει, ότι η Γνώση, η Επιστήμη, η
Διαφώτιση και ο Ορθολογισμός, σαν μετεωρολογικό μέτωπο
καλοκαιρίας, αργά μεν αλλά σταθερά, κινούνται και εκτοπίζουν
την άγνοια, τον αναλφαβητισμό, τις προκαταλήψεις και τον
σκοταδισμό από τις διάφορες ηπείρους.

199
 Αν όμως είναι Έλληνας, θα λυπηθεί. Θα
λυπηθεί πολύ, γιατί θα διαπιστώσει, ότι
στην χώρα του, στην οποία κάποτε
υπήρχε μόνο λαμπρό φως, τώρα υπάρχει
ένα αχνό γκρι πέπλο.
Θα δει ακόμα την κάποτε πνευματικά
πρωτοπόρο πατρίδα του, όχι μόνο να έχει
χάσει αυτήν την πρωτοπορία, αλλά και να
βρίσκεται κάτω από το μέσον της
αναπτυξιακής λίστας, αφήνοντας ένα,
κατά τα φαινόμενα, δύσκολα
αναπληρούμενο κενό.

Το απύθμενο χάος μεταξύ Ελληνισμού-Χριστιανισμού.

Το κεφάλαιο αυτό θα ήταν ατελές, αν δεν αναφερόταν και στον υπεύθυνο της έκπτωσης, που
περιγράψαμε, του Ελληνικού Πνεύματος. Για μένα είναι υπεράνω πάσης αμφιβολίας, ότι η
ευθύνη ανήκει εξ ολοκλήρου στο σχετικά σύγχρονο μόρφωμα της αποκαλούμενης
ελληνοχριστιανικής ιδεολογίας.
Ελληνισμός και Χριστιανισμός είναι τόσο αντίθετες και αντιφατικές ιδεολογίες, που απορεί
κανείς με το θράσος της έστω και λεκτικής προσπάθειας, για να συνυφανθούν αυτές οι τόσο
αντικρουόμενες –ιδεολογικά, πνευματικά και ιστορικά– έννοιες.
Πως είναι δυνατόν σήμερα ο μέσος Έλληνας να έχει αποδεχτεί με τέτοια ευπιστία και
αδιαφορία την διαστρέβλωση της Ιστορίας, ώστε να φτάνει στο σημείο να απαρνείται την
ίδια του την πνευματική καταγωγή και προέλευση;
Σε όλες τις θεοκρατούμενες κοινωνίες παγκοσμίως παρατηρείται αφ’ ενός μεγάλη διαφθορά
κι αφ’ ετέρου υστέρηση παντού (Οικονομία, Υγεία, Παιδεία, ανάπτυξη κ.λπ.). Τα ίδια
φαινόμενα παρατηρούνται και στην βυζαντινοκρατούμενη χώρα μας, η οποία πρωτεύει στην
Ευρώπη στη θεοκρατία, αλλά και στη διαφθορά επίσης, ενώ παρουσιάζει τους χειρότερους
δείκτες σε όλους τους τομείς.
Νομίζω, ότι δεν απαιτείται ιδιαίτερη ιστοριοδιφική ικανότητα, για να διακρίνει κάποιος, ότι ο
Ελληνισμός και ο Χριστιανισμός διαφέρουν ριζικά και ως τρόπος σκέψης και ως τρόπος
ζωής. Όλοι μας διδαχτήκαμε, έστω και αποστεωμένα, αρχαία Ελληνική Ιστορία και έπρεπε
να γνωρίζουμε, ότι οι πρόγονοί μας είχαν μίαν έμφυτη πνευματική ροπή στην Φιλοσοφία, τον
Ορθολογισμό και τον Φιλελευθερισμό.
Δεν δεχόντουσαν τίποτα «εξ αποκαλύψεως» και για τα πάντα αναζητούσαν την λογική
εξήγηση. Στο διαμετρικά αντίθετο πνευματικό άκρο και ξεκινώντας από την αρχή, ότι ο
ανθρώπινος νους δεν είναι σε θέση να συλλάβει όλη την αλήθεια, ο Χριστιανισμός εδράζεται
στον άκαμπτο δογματισμό, δέχεται τα πάντα μοιρολατρικά, ως θεϊκή βούληση (θέλημα
Κυρίου), απεχθάνεται την πνευματική διερεύνηση και κυριολεκτικά μισεί την Φιλοσοφία.
Δεν θα μπορούσε να υπάρξει πιο επίκαιρη αντιπροσωπευτική απόδειξη της νοοτροπίας αυτής
από την ακόλουθη δήλωση του ίδιου του πρώην αρχιεπισκόπου στην εφημερίδα
«Ελευθεροτυπία» (25.9.2000), όπου κατέκρινε ακόμα και το «σκέπτομαι, άρα υπάρχω» του
Καρτέσιου. Θαυμάστε προοδευτική σκέψη και ιστορικό βάθος στην αιτιολόγηση των
πολέμων: «...Αυτό το ρήμα [εννοεί το σκέπτομαι, άρα υπάρχω] εφαρμόστηκε στην Ευρώπη
και έκαμε την Ευρώπη να υποταχθεί στη λεγόμενη νοησιαρχία, να είναι δηλαδή το
ανθρώπινο λογικό πάρα πάνω από ό,τι υπάρχει στον κόσμο. Από αυτό γεννήθηκε ο
Ορθολογισμός και από τον Ορθολογισμό γεννήθηκε η απιστία στον Θεό, και αυτή η απιστία
είναι εκείνη, που γέννησε τους πολέμους...»

Δημόσια αποκήρυξη του Ορθολογισμού τον 21ο αιώνα!

200
Η πεμπτουσία του αρχαιοελληνικού διαλογισμού επικρίνεται δημόσια 2.500 χρόνια
μετά. Εάν αυτά λέγονται με τόση άνεση σήμερα, σκεφθείτε τι λεγόταν και κυρίως τι γινόταν
παλαιότερα. Σε τι σκοτάδι ζήσανε τόσες γενεές Ελλήνων, και όχι μόνο. Μετά από αυτή την
τοποθέτηση του προκαθημένου της Εκκλησίας, ελπίζω να μην υπάρχει η παραμικρή ακόμα
αμφιβολία για την πλήρη αντιδιαστολή του Ελληνικού Πνεύματος προς την χριστιανική
ιδεολογία.
Όσον αφορά εξ άλλου στον τρόπο ζωής, εκεί, νομίζω, ότι υπάρχει το απύθμενο χάος. Και
μόνο ο αποτροπιασμός και η απέχθεια του Χριστιανισμού προς την σεξουαλική πράξη
σηματοδοτεί την αβυσσαλέα απόκλιση αυτής της θρησκείας από τον αρχαιοελληνικό τρόπο
ζωής. Έναν τρόπο ζωής, με τον οποίο οι πρόγονοί μας συνδύαζαν αρμονικά την
πνευματικότητα με την λατρεία όλων των ανθρώπινων αισθήσεων.
Οι κληρικοί του Χριστιανισμού, σύμφωνα με τα προστάγματα της θρησκείας τους, απέχουν
από την σεξουαλική ζωή, θεωρώντας την μόνον ως το «μέσον» για την τεκνοποίηση και αυτό
«ευαγγελίζονται» στους πιστούς τους.
Οι κοσμικές χώρες –αυτές με υψηλότερα ποσοστά άθεων και αγνωστικιστών–
συγκαταλέγονται μεταξύ των πλέον σταθερών, ελεύθερων, ειρηνικών, πλούσιων και υγιών
κοινωνιών.
Στο τελείως αντίθετο άκρο οι πρόγονοί μας ήθελαν -όχι μόνο οι ίδιοι, αλλά και οι ιερείς και
ακόμα και οι «θεοί» τους- να διακατέχονται από όλα τα ανθρώπινα πάθη. Τέλος δεν πρέπει
ποτέ να ξεχνάμε την έμπρακτη εκδήλωση του χριστιανικού μίσους για τον Κλασικό
Ελληνισμό, ενός μίσους, που εκφράστηκε απροκάλυπτα με την καταστροφή των
αρχαιοελληνικών μνημείων και με το χτίσιμο των κακόγουστων εκκλησιών πάνω από τα
αρχιτεκτονικά αριστουργήματα των αρχαίων ναών.
Όχι λοιπόν μόνο ασύμβατος και αντικρουόμενος, αλλά και ο πιο λυσσαλέος πολέμιος του
Ελληνισμού τα τελευταία 2.000 χρόνια υπήρξε ο Χριστιανισμός.

Ανιστόρητες ανοησίες τα περί Ελληνοχριστιανισμού.

Παρ’ όλα αυτά σήμερα εξακολουθεί να διδάσκεται το σχετικά πρόσφατο ιστορικό μόρφωμα
του αποκαλούμενου Ελληνοχριστιανισμού. Ένα ιδεολόγημα, το οποίο ξεκίνησε λίγο μετά το
1800, για να αποτελέσει την «επιστημονική» στήριξη της «Μεγάλης Ιδέας» του Νεώτερου
Ελληνισμού. Πρόκειται για ένα ιδεολόγημα, με κυριότερο σύγχρονο εκφραστή του τον
ιστορικό Κων. Παπαρρηγόπουλο, και το οποίο αποσκοπεί στην οικειοποίηση του
βυζαντινισμού και την θεώρησή του ως δήθεν κοιτίδας της νεώτερης Ελλάδος.
Ήταν άλλη μία έντεχνη προσπάθεια, η οποία εν πολλοίς δυστυχώς καρποφόρησε, να
αποκοπεί η Νεώτερη Ελλάδα από τις ρίζες της.
Χίλιες φορές καλύτερα να αποδεχτείς ένα ιστορικό κενό, παρά να προσπαθείς να το καλύψεις
με ανιστόρητες ανοησίες. Σε τελευταία ανάλυση, γιατί πρέπει να χρεωθεί η Ελλάδα μία
κληρονομημένη Ρωμαϊκή και διαρκώς φθίνουσα Αυτοκρατορία, της οποίας το μεγαλύτερο
επίτευγμα, μετά τις ίντριγκες, τις δολοπλοκίες και τις δολοφονίες, ήταν ο ευνουχισμός του
ανθρώπινου πνεύματος;
Τα περί Ελλήνων αυτοκρατόρων είναι σαφώς μυθεύματα, αν αναγνωρίσουμε ότι από τους 89
αυτοκράτορες, που συνολικά βασίλεψαν, μόνο δύο έως τρεις μπορούν να θεωρηθούν
ελληνικής καταγωγής. Τον μοναδικό δε φιλέλληνα αυτοκράτορα η Εκκλησία τον ονόμασε
Παραβάτη.
Έχοντας όμως η Εκκλησία εξασφαλίσει με αυτές τις θεωρίες τα ψευδοερείσματά της, πέρασε
στον επόμενο και ακόμη πιο εξωφρενικό μύθο, αυτόν της... διατήρησης του Ελληνισμού κατά
την διάρκεια της οθωμανικής κυριαρχίας. Αυτοί, που υπήρξαν οι άμεσοι συνεργάτες και
τοποτηρητές των Οθωμανών, αυτοί που επί 400 χρόνια πλούτιζαν εις βάρος των Ελλήνων και
αυτοί που λυσσαλέα εναντιώθηκαν στην Επανάσταση του 1821, έπεισαν τον αναλφάβητο
νεοαπελευθερωμένο λαό ότι... διαφύλαξαν τον Ελληνισμό. Αβυσσαλέο θράσος!
Ανεξάρτητα όμως απ’ όλα αυτά, έχει τελείως διαφορετική βαρύτητα και σημασία η αντίθεση
και απόκλιση του Ελληνισμού από τον Χριστιανισμό ή το Βυζάντιο και είναι τελείως

201
διαφορετικής σκοπιμότητας η ανοχή της σύγχρονης Ελληνικής Πολιτείας στο θράσος και
στην αναισχυντία του Κλήρου να διαβάζει, σήμερα, από το βήμα της εκκλησίας,
αναθεματισμούς κατά του Ελληνισμού και μάλιστα παρουσία των σταυροκοπούμενων
πολιτειακών Αρχών, κάθε αποκαλούμενη «Κυριακή της Ορθοδοξίας». (Διαβάστε το άρθρο:
"Ο ανθελληνισμός των Εκκλησιαστικών ψαλμών").
Άλλο θέμα οι φιλοσοφικές και ιστορικές διαφωνίες και τελείως άλλο η έλλειψη στοιχειώδους
αγωγής και σεβασμού των εκπροσώπων μιας Ιουδαϊκής θρησκείας, η οποία στο κάτω κάτω
καλά θα κάνει να συνειδητοποιήσει, ότι σε αυτή την χώρα λάθρα φιλοξενείται. Και από μεν
τον Χριστιανισμό, ο οποίος επιβλήθηκε με βία και μοχθηρότητα, δεν έχω απαιτήσεις. Αυτή
όμως η μικρόψυχη και ψηφοκινούμενη Ελληνική Πολιτεία κάπου θα πρέπει να ορθώσει το,
έστω και ασήμαντο, ανάστημά της χάριν και μόνο της εθνικής αξιοπρέπειας.

202
 Βόμβα από το Βήμα: Πάνω από 214 εκατ. Ευρώ κάθε
χρόνο για την μισθοδοσία ρασοφόρων

Περισσότερα από 214 εκατ. ευρώ καταβάλλουν κάθε χρόνο τα δημόσια ταμεία για τη
μισθοδοσία και τις ασφαλιστικές εισφορές αρχιεπισκόπων, μητροπολιτών, επισκόπων, ιερέων
και εκκλησιαστικών υπαλλήλων που υπηρετούν σε ολόκληρη την ελληνική επικράτεια. Οι
ανατροπές στον ευρύτερο δημόσιο τομέα που επιβάλλει το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο δεν
αφήνουν ανεπηρέαστη ούτε την Εκκλησία καθώς θα ισχύσει και για τους ιερωμένους ό,τι και
για τους δημοσίους υπαλλήλους: για κάθε πέντε που θα αποχωρούν θα προσλαμβάνεται μόνο
ένας. Η εξέλιξη αυτή θορύβησε τον Αρχιεπίσκοπο κ. Ιερώνυμο και τη 12μελή Ιερά Σύνοδο,
οι οποίοι συγκαλούν εκτάκτως αύριο το πρωί στη Μονή Πετράκη τη Σύνοδο της Ιεραρχίας.
«Μπροστά στην κρίση που περνάμε η δαπάνη είναι σημαντική για το κράτος, γι’ αυτό και
συζητάμε πώς θα νοικοκυρέψουμε την κατάσταση. Από τη μία πλευρά έχουμε μητροπολίτες
που χειροτονούν διαρκώς νέους κληρικούς χωρίς να δίνουν αναφορά σε κανέναν και από την
άλλη πλευρά μια αυστηρή εφαρμογή του μέτρου θα εξαναγκάσει πολλούς ιεράρχες να
αφήσουν τα μικρά χωριά χωρίς ιερείς» δήλωνε στο «Βήμα» μητροπολίτης ο οποίος
ασχολείται με το θέμα.

Σε τρεις μήνες 36 χειροτονίες

Όταν τον περασμένο Οκτώβριο έγινε γνωστό πως στην προσπάθεια εξυγίανσης του δημόσιου
τομέα θα γινόταν περιορισμός των προσλήψεων, ορισμένοι νεοεκλεγέντες ιεράρχες άρχισαν
να χειροτονούν διαρκώς νέους κληρικούς. Το γεγονός αυτό προκάλεσε αίσθηση. Σύμφωνα με
πληροφορίες, τουλάχιστον τρεις νεοεκλεγέντες ιεράρχες το τελευταίο διάστημα προχώρησαν
σε αρκετές χειροτονίες κληρικών. Χαρακτηριστική είναι η περίπτωση μητροπολίτη της
Βόρειας Ελλάδας ο οποίος κατά τη διάρκεια των τριών τελευταίων μηνών φέρεται να
χειροτόνησε 20 νέους διακόνους και πρεσβυτέρους. Περίπου ανάλογη στάση τήρησε και
μητροπολίτης του Λεκανοπεδίου ο οποίος χειροτόνησε 16 ιερείς. Οι ίδιοι οι ιεράρχες
δικαιολογώντας τη στάση τους έλεγαν ότι προέβησαν σε χειροτονίες καθώς στις μητροπόλεις
όπου εκλέχθηκαν υπήρχαν πολλά κενά τα οποία έπρεπε να καλυφθούν.

203
Σύμφωνα μάλιστα με τις πρώτες εκτιμήσεις, στην Εκκλησία της Ελλάδος κατά τη διάρκεια
του 2010 συνταξιοδοτήθηκαν 264 κληρικοί και χειροτονήθηκαν 280. Ακόμη το 2011
φαίνεται ότι προγραμματίζονται άλλες 280 νέες χειροτονίες.
Από την περασμένη Τετάρτη οι συνοδικές υπηρεσίες της Μονής Πετράκη προσπαθούσαν να
συγκεντρώσουν στατιστικά στοιχεία για το σύνολο των κληρικών και των διακόνων που
υπηρετούν σε κάθε μητρόπολη, για τους υποψηφίους προς αποχώρηση εξαιτίας
συνταξιοδότησης, για όσους συνταξιοδοτήθηκαν το 2010 και για τους συνταξιούχους που
υπηρετούν σε εφημεριακές θέσεις προκειμένου να διαπιστώσουν την κατάσταση που
επικρατεί και να ενημερώσουν τη Σύνοδο της Ιεραρχίας.
Όπως όμως δηλώνουν μητροπολίτες, σε πολλές περιοχές υπάρχουν κενά. Ακόμη πολλοί
κληρικοί βρίσκονται λίγο πριν από τη σύνταξη και, αν ισχύσει το μέτρο, τότε θα υπάρξουν
δεκάδες χωριά αλλά και ναοί των αστικών κέντρων όπου με μεγάλη δυσκολία θα τελείται η
Λειτουργία την Κυριακή. Ιδιαίτερα στις ακριτικές περιοχές υπάρχει ήδη έλλειψη ιερέων, ενώ
σε μεγάλες μητροπόλεις, όπως σε μία που βρίσκεται δίπλα στην Αθήνα, το 50% των
κληρικών βρίσκεται προ της συντάξεως.

Τι δείχνουν τα στοιχεία

Σύμφωνα με στοιχεία της Εurostat, 10.811 δημόσιοι υπάλληλοι είναι κληρικοί. Ο αριθμός
αυτός ενισχύεται από περίπου 350 διοικητικούς υπαλλήλους που υπηρετούν σε όλη την
Ελλάδα και είναι γραμματείς οι οδηγοί των μητροπολιτών, καθώς και από όλους όσοι
εργάζονται σε εκκλησιαστικά ιδρύματα και έχουν ενταχθεί με διαφόρους τρόπους στο
μισθολόγιο του Δημοσίου.
Ακόμη από τα κονδύλια που δίνονται για την Εκκλησία πληρώνονται αποσπασμένοι κληρικοί
που εξυπηρετούν τις ανάγκες των ορθοδόξων στις μητροπόλεις του Οικουμενικού
Πατριαρχείου, στα ιεραποστολικά κέντρα της Αφρικής που υπάγονται στο Πατριαρχείο
Αλεξανδρείας αλλά και σε ορισμένα μοναστήρια.
Στο μισθολόγιο τα τελευταία χρόνια εντάχθηκαν και πολλοί ορθόδοξοι κληρικοί που ήρθαν
από εκκλησίες του εξωτερικού, κυρίως από τη Ρουμανία, από σλαβόφωνες χώρες αλλά και
από τη Μέση Ανατολή, για να σπουδάσουν στην Ελλάδα. Και ενδεικτικό της κατάστασης
είναι ότι μόλις την περασμένη Πέμπτη η Ιερά Σύνοδος αποφάσισε να καθυστερήσει τον
διορισμό τριών ξένων κληρικών που ζητούσε ιεράρχης της Βόρειας Ελλάδας ώσπου να
ληφθεί η απόφαση της Συνόδου της Ιεραρχίας.
Οι νεοεκλεγέντες μητροπολίτες μετά τις μειώσεις που υπέστησαν λαμβάνουν ακαθάριστες
αποδοχές 1.850 ευρώ, ενώ οι ιεράρχες που είναι παλαιότεροι -περίπου στη δεκαετία από την
εκλογή τους- λαμβάνουν ακαθάριστες αποδοχές ύψους 2.600 ευρώ.

Αντιδράσεις για τον νόμο

Οι νομικές υπηρεσίες της Εκκλησίας της Ελλάδος εργάζονται πυρετωδώς για να εφοδιάσουν
με νομικά επιχειρήματα την Ιεραρχία καθώς, όπως λένε στελέχη της, υπάρχουν από τη
δεκαετία του 1960 θεσμοθετημένες 8.000 οργανικές θέσεις εφημερίων για την Εκκλησία της
Ελλάδος, ο αριθμός των οποίων δεν έχει μειωθεί με κάποιο συγκεκριμένο νέο νόμο. Ακόμη,
τονίζουν ότι ο νέος νόμος που ψηφίστηκε και προβλέπει το ένα προς πέντε για το Δημόσιο
δεν αναφέρεται στους κληρικούς και, αφού σύμφωνα με τη νομολογία οι ιερείς θεωρούνται
λειτουργοί και όχι δημόσιοι υπάλληλοι, εξαιρούνται εκ των πραγμάτων από τις νέες διατάξεις
που αφορούν τις προσλήψεις στον δημόσιο τομέα.

204
Σε σχετικά ανύποπτο χρόνο, πέρυσι τον Οκτώβριο, ο νέος υπουργός Διοικητικής
Μεταρρύθμισης, Κυριάκος Μητσοτάκης, σε συνέντευξή του, είχε κάνει μια διαπίστωση. Είχε
πει επί λέξει: «Αυτή τη στιγμή καλούνται μισθωτοί και συνταξιούχοι να πληρώσουν ένα
υπερβολικά βαρύ τίμημα, που ο κάθε βουλευτής έχει μεγάλη συνειδησιακή δυσκολία να το
υποστηρίξει, εξαιτίας του γεγονότος ότι επιμένουμε να προστατεύουμε περιττές θέσεις
εργασίας στο δημόσιο».
Τώρα από τη θέση του υπουργού έχει αναλάβει την ευθύνη να μην υποστούν οι βουλευτές
«συνειδησιακές δυσκολίες» ξεκαθαρίζοντας το δημόσιο από τους περιττούς υπαλλήλους.
Αναλυτικά στην Εκκλησία της Ελλάδας υπηρετούν 91 μητροπολίτες, 11 τιτουλάριοι
μητροπολίτες, οκτώ βοηθοί επίσκοποι, τέσσερις τιτουλάριοι επίσκοποι και τέσσερις
σχολάζοντες αρχιερείς.
Σύνολο 132, δεσποτάδες οι περισσότεροι, από τους οποίους υπό «κανονικές» συνθήκες θα
έπρεπε να έχουν συνταξιοδοτηθεί.
Με το συμπάθιο τώρα: Κανένας μητροπολίτης δεν έχει κάποια ουσιαστική ανάγκη να
λαμβάνει μισθό. Τα έξοδά του μπορεί να τα αναλάβει η Μητρόπολη την οποία διοικεί. Οι
μητροπολίτες επίσης απολαμβάνουν ενός ειδικού καθεστώτος που δεν έχει σχέση με αυτό
των δημοσίων υπαλλήλων. Εκλέγονται και δεν ελέγχονται από κανέναν και για τίποτα.
Εάν «απολυθούν», ή βρεθεί τρόπος να τεθούν εκτός του μισθολογίου του δημοσίου, ποιος θα
αντιδράσει; Ούτε οι ίδιοι.

Ένα άρθρο των πρωταγωνιστών

Πώς προσδιορίζεται, όμως, το «περιττό»;

Το ελληνικό δημόσιο μέσα από διαδικασίες προσλήψεων που δεν ελέγχει -και αυτό ας
σημειωθεί- καταβάλει τους μισθούς των κληρικών όλων των βαθμίδων, ενώ έχει την ευθύνη
και για τους μισθούς για ένα μεγάλο μέρος των υπαλλήλων -των λεγόμενων λαϊκών- που
υπηρετούν στην Ιερά Σύνοδο και τις Μητροπόλεις.
Με τη λογική των ανθρώπων που περιστοιχίζουν τον πρωθυπουργό στο Μαξίμου, ο
ευκολότερος τρόπος για να τελειώσει με το θέμα των απολύσεων θα ήταν να σταματήσει να
πληρώνει το δημόσιο τους κληρικούς, όλων των βαθμίδων και των θρησκειών που
πληρώνονται από το ελληνικό δημόσιο. Αλλά ποιος τα βάζει με τους «κρατικοδίαιτους»
εκπροσώπους του Θεού στη Γη;
Κανένας δεν είναι σε θέση να ξεκαθαρίσει ποιος είναι ο αριθμός των διορισμένων, χωρίς
διαδικασίες ΑΣΕΠ ή κάποιας μορφής αξιολόγησης που υπηρετεί αυτή τη στιγμή μέσω του
ελληνικού δημοσίου την Ορθόδοξη Εκκλησία και όχι μόνο. Σίγουρα είναι περισσότεροι από

205
10.000. Και εάν γίνει έλεγχος εύκολα θα διαπιστώσει ο νέος υπουργός Διοικητικής
Μεταρρύθμισης ότι στην περίπτωση της Εκκλησίας της Ελλάδας δεν ισχύει το λεγόμενο
«ένας προς δέκα» (μία πρόσληψη για κάθε δέκα αποχωρήσεις).
Όταν ενημερωθεί, καλό θα ήταν με τη σειρά του να ενημερώσει και ο ίδιος τους πολίτες για
ποιο λόγο πληρώνονται από το ελληνικό δημόσιο, όχι μόνο οι κληρικοί κατώτατων
βαθμίδων, αλλά και οι 132 «ανώτατοι» κληρικοί.
Στην ημιαυτόνομη Εκκλησία της Κρήτης -υπάγεται στο Οικουμενικό Πατριαρχείο-
υπηρετούν εννέα μητροπολίτες ενώ στα Δωδεκάνησα, που είναι μέλη της Ιεράς Συνόδου του
Οικουμενικού Πατριαρχείου, άλλοι πέντε.
Σ’ ό,τι αφορά τη μισθοδοσία τους, είναι ενδεικτικό ότι ένας μητροπολίτης με προϋπηρεσία 30
χρόνια λαμβάνει μικτά 2.534 €, ενώ ο αρχιεπίσκοπος με 33 χρόνια προϋπηρεσία λαμβάνει
2.978 €. Στην προϋπηρεσία συνυπολογίζονται και τα χρόνια που ήταν διάκος ή
αρχιμανδρίτης.
Οι «132» δεσποτάδες δεν προσφέρουν τίποτα στο δημόσιο. Είναι «αργόμισθοι». Η απόφαση
να πληρώνονται από το ελληνικό δημόσιο έχει σχέση με τον έλεγχό τους, την εποχή του
εμφυλίου. Σήμερα η Εκκλησία δεν έχει την ανάγκη να υπάγεται σε οποιοδήποτε κράτος.
Και κάτι ακόμη: Η «απόλυση» των 132 θα μπορούσε να συνδυαστεί με την πρόσληψη νέων
επιστημόνων που θα βοηθήσουν σε τομείς που το δημόσιο έχει ιδιαίτερη ανάγκη και κυρίως
στην αντιμετώπιση της γραφειοκρατίας.

206
 Η περιουσία της Εκκλησίας της Ελλάδος ξεπερνά
τα 5 τρις. ευρώ! Στο λαό τίποτα!

Όταν σήμερα σύσσωμος ο ελληνικός λαός, κυβέρνηση, αντιπολίτευση, κόμματα, φορείς

…ψάχνουν να βρουν χρήματα για την αποφυγή της χρεοκοπίας, ουδείς διανοείται να …θίξει
το καυτό θέμα της εκκλησιαστικής περιουσίας.
Πιθανόν κάποιοι να νομίζουν πως δεν είναι και τόσο μεγάλη που να αξίζει να ασχοληθούμε
και που θα έδινε λύση στο πρόβλημα της χώρας. Αν όμως μαθαίνατε πως αυτή μπορεί να
ανέρχεται ως και δέκα φορές το ελληνικό χρέος;
Όχι η εκτίμηση δεν είναι υπερβολική και είναι απορίας άξιο γιατί κανείς από τους φύλαρχους
της αριστεράς δεν ξεσηκώνει τον κόσμο να απαιτήσει αυτά που η εκκλησία εδώ και αιώνες
του έχει κλέψει!!!
Αναλώνονται σε ψευτοεπαναστατικές ανούσιες δράσεις που κανένα αποτέλεσμα δεν φέρουν
παρά μόνον δημιουργούν προβλήματα σε άλλους πολίτες ή ενθαρρύνουν κατάπτυστες
νοοτροπίες που μας οδήγησαν στην κοινωνική κατάρρευση όπως το «κίνημα» της Κερατέας
και ποιούν την νύσσα για ένα τόσο σοβαρό θέμα που ουσιαστικά λύνει το πρόβλημα χρέους
της χώρας μια και καλή!
H εκκλησιαστική περιουσία καλύπτεται από ένα αδιαφανές πλέγμα που «υφαίνουν»
περισσότερα από 10.000 Νομικά Πρόσωπα Δημοσίου Δικαίου (μητροπόλεις, ναοί, μονές,
προσκυνήματα, ιδρύματα, κληροδοτήματα και άλλα). Ο ιστός αυτών των ΝΠΔΔ, κρύβει
αποτελεσματικά την εκκλησιαστική περιουσία από τα αδιάκριτα μάτια των «αντικληρικών».
Είναι δε τόσο καλά προστατευμένο το μυστικό, που ούτε η κεντρική διοίκηση της Εκκλησίας
της Ελλάδος μπορεί να έχει εικόνα για την περιουσία των μονών και των μητροπόλεων.
Κάθε ένα από αυτά τα ΝΠΔΔ έχει δική του ανεξάρτητη οικονομική διαχείριση, γεγονός που
καθιστά το εγχείρημα για την καταμέτρηση της εκκλησιαστικής περιουσίας λίγο-πολύ
ανέφικτο. Εξάλλου και για τη γνωστή ιδιοκτησία της Εκκλησίας δεν μπορεί να βγει ασφαλές
συμπέρασμα, διότι ουδείς μπορεί να αποτιμήσει, λόγου χάρη, την αξία των δασών, των
χορτολιβαδικών εκτάσεων αλλά και των δεσμευμένων από δήμους και κράτος οικοπέδων.

Το οργανόγραμμα της Εκκλησίας χωρίζεται σε τέσσερις ομάδες. Την κεντρική διοίκηση, τις
ιερές μητροπόλεις, τις ιερές μονές και τους ενοριακούς ναούς. Οι ομάδες αυτές διοικούνται
από συλλογικά όργανα. Οι ιερές μητροπόλεις από τα μητροπολιτικά συμβούλια, οι ιερές
μονές από τα ηγουμενοσυμβούλια και οι ενοριακοί ναοί από τα εκκλησιαστικά συμβούλια.
Με εξαίρεση τα ηγουμενοσυμβούλια που απαρτίζονται μόνο από μοναχούς, όλα τα άλλα
όργανα διοίκησης περιλαμβάνουν ως μέλη και «λαϊκούς».

207
Πολύ πρόχειροι υπολογισμοί, φέρουν την περιουσία του ΝΠΔΔ της Εκκλησίας της Ελλάδος
να ανέρχεται σε τουλάχιστον δεκαπέντε δισεκατομμύρια (15.000.000.000) ευρώ. Στο ποσό
αυτό προστίθεται και η ανυπολόγιστη-αμύθητη περιουσία των περίπου δυόμισι χιλιάδων
(2.500) μοναστηριών. Εκατοντάδες χιλιάδες στρέμματα γης, εκατοντάδες οικοδομικά
τετράγωνα, μετοχές, αμοιβαία κεφάλαια και καταθέσεις αξίας εκατομμυρίων ευρώ αποτελούν
την εκκλησιαστική περιουσία. Ωστόσο, το «ιερό» θησαυροφυλάκιο είναι τόσο βαθύ που
αρκεί μία και μόνο αναφορά.

Πέντε μονές που προσέφυγαν στα ευρωπαϊκά δικαστήρια εναντίον του νόμου Τρίτση
αποτιμούσαν τα περιουσιακά τους στοιχεία στο αστρονομικό ποσό των 8 τρις. δρχ. (!!!). Και
μάλιστα το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο τους επιδίκασε το ποσό των 3 τρις. δρχ. Μπορεί να
φανταστεί κανείς ότι εάν η περιουσία των 5 μονών άγγιζε πριν μια 20ετία τα 3 ή 8 τρις. δρχ.,
τότε πώς μπορεί κανείς να υπολογίσει την περιουσία των 2.500 μοναστηριών και ναών σε
όλη τη χώρα; Mόνον η μοναστηριακή περιουσία υπολογίζεται περί τα 2,5 με 5 τρισ. ευρώ
δηλαδή 6-12 φορές μεγαλύτερη του χρέους της Ελλάδος
Σύμφωνα με εκτιμήσεις αλλά και στοιχεία του υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης, η συνολική
έκταση της εκκλησιαστικής περιουσίας φτάνει τα 1.300.000 στρέμματα. Απ΄ αυτά 732.000
είναι βοσκότοποι, 367.000 δασικές εκτάσεις και 189.000 γεωργικές. Και περίπου 400.000
στρέμματα χαρακτηρίζονται ως «διακατεχόμενα» αφού γι΄ αυτές τις εκτάσεις δεν υπάρχουν
τίτλοι ιδιοκτησίας. Έχει, επίσης, σημειωθεί ότι η Εκκλησία της Ελλάδος διαθέτει παράλληλα
και ολόκληρα νησιά και βραχονησίδες σε νησιωτικά συμπλέγματα, όπως π.χ. στις Σποράδες
και στις Κυκλάδες. Η Εκκλησία της Ελλάδος φέρεται μεταξύ άλλων να διαθέτει περίπου
οκτακόσια (800) κτήρια με γραφεία, καταστήματα, εμπορικά κέντρα, ξενοδοχεία, ακόμα και
μισθωμένα βενζινάδικα. Όσον αφορά δε την ρευστότητα της Εκκλησίας της Ελλάδος,
υπολογίζεται σε μερικές δεκάδες (ίσως και εκατοντάδες) εκατομμύρια ευρώ. Ταυτόχρονα η
Εκκλησία της Ελλάδος έχει συστήσει δύο Ανώνυμες Εταιρίες (Α.Ε.), μία για την διαχείριση
κοινοτικών κονδυλίων, με την επωνυμία «Υποστήριξη Επιχειρησιακών και Χρηματοδοτικών
Προγραμμάτων Μελετών και Έργων, Ανώνυμη Εταιρία» και μία για την διαχείριση της
περιουσίας της.
Η μισθοδοσία των κληρικών γίνεται από τον κρατικό προϋπολογισμό. Το ετήσιο κονδύλι
φτάνει στο ύψος του 1 εκατομμυρίου ευρώ ετησίως.
Συνεπώς στο σύνολό της η εκκλησιαστική περιουσία πρέπει να ξεπερνά τα 5 τρις. ευρώ
δηλαδή δεκαπέντε φορές το ελληνικό χρέος!
Επίσης είναι μέτοχος στην Εθνική Τράπεζα στην Εμπορική και σε άλλες που έχουν δανείσει
το ελληνικό κράτος με τοκογλυφικά επιτόκια 6% και έχουν στα χέρια τους περίπου το 40 %
του ελληνικού χρέους.
«Η δυναμική πορεία της Εκκλησίας της Ελλάδος – ΕΚΥΟ επιβεβαιώθηκε και με την αγορά
“1.600.000″μετοχών της Εθνικής Τράπεζας η οποία καλύφθηκε με την συμμετοχή των

208
διαθεσίμων της Εκκλησίας της Ελλάδος – ΕΚΥΟ (Αποφ. ΔΙΣ 31-07-200.Ήτοι το σύνολο των
μετοχών της Εθνικής Τράπεζας της Εκκλησίας της Ελλάδος -ΕΚΥΟ την 31-12-2008 ανήλθε
εις το ύψος των 7.785.405 τεμαχίων».

Αναρωτιέστε ακόμη αν υπάρχουν λεφτά και ποιοι τα έχουν;

Ιωάννης Α.
ΑΛΦΕΙΟΣ ΠΟΤΑΜΟΣ
http://alfeiospotamos.pblogs.gr/2013/06/h-perioysia-ths-ekklhsias-ths-ellados-xeperna-ta-5-
tris-efrw-sto.html

209
 Το "ιερό" φαγοπότι άξιας πέντε δισ ευρώ των
απατεώνων καλόγερων του άθλιου όρους

Το ...ιερό ... φαγοπότι

Μοναχοί με εγκληματική ..παρέα, και.. φαρισαίοι ιερείς συμμετείχαν στο φαγοπότι των
παράνομων επιδοτήσεων και του «μαύρου» χρήματος, με τζίρο 5 δισ. ευρώ. Στο «κάδρο» των
επιτηδείων αγρότες, επιχειρηματίες και συνταξιούχοι. «Ιερές» μπίζνες με πλαστά και
εικονικά τιμολόγια που εκδίδονταν στο όνομα αχυρανθρώπων, ακόμα και φυλακισμένων,
εντόπισε το ΣΔΟΕ. Σύμφωνα με τα πορίσματα των ελέγχων, δεκάδες μονές στην Ελλάδα
συμμετείχαν στο μεγάλο φαγοπότι των 5 δισ. ευρώ μαύρου χρήματος και παράνομων
επιδοτήσεων με πλαστά παραστατικά. Το «παζλ» των αποκαλύψεων του ΣΔΟΕ
συμπληρώνουν υποθέσεις απάτης κατά του Δημοσίου με εικονικά τιμολόγια στις οποίες
πρωταγωνιστούν χιλιάδες αγρότες, συνταξιούχοι, επιχειρηματίες, κρατούμενοι ελληνικών
φυλακών και ιερείς. Οι ελεγκτές του ΣΔΟΕ μετά από ελέγχους για παραβάσεις ΦΠΑ
διαπίστωσαν, μεταξύ άλλων, ότι η Μονή Σίμωνος Πέτρας του Αγίου Όρους είχε εμφανίσει
εικονικό τιμολόγιο αξίας 600.000 ευρώ, το οποίο είχε εκδοθεί στο όνομα φυλακισμένου, που
βρισκόταν στις φυλακές Διαβατών και η μονή τον παρουσίαζε ως εργολάβο του έργου
αναστήλωσης.
Το ΣΔΟΕ ανακάλυψε ότι συμμετοχή στο σκάνδαλο με τα εικονικά τιμολόγια είχε κι άλλη
Μονή, της Κρήτης, η οποία είχε συμπεριληφθεί σε κοινοτικό πρόγραμμα για να λάβει
επιδότηση.
Σύμφωνα με το πόρισμα, εμφάνιζε εικονικά τιμολόγια ύψους 270.000 ευρώ.
Επίσης αποκαλύφθηκε πως ιερέας είχε εκδώσει εικονικά τιμολόγια αξίας 150.000 ευρώ για
ανύπαρκτες συναλλαγές. Σαρωτικοί έλεγχοι γίνονται και στα ταμεία πολλών ενοριών, όπου
σύμφωνα με το ΣΔΟΕ υπάρχουν ενδείξεις διακίνησης μαύρου χρήματος, αλλά οι έλεγχοι
σύμφωνα με στελέχη του ΣΔΟΕ "προσκρούουν" σε κλειστά στόματα.
Στο "μικροσκόπιο" των ελεγκτών βρίσκονται και αρκετές περιπτώσεις μοναστηριών, όπου οι
μοναχοί ενοικιάζουν τους εξωτερικούς χώρους για πανηγύρια σε μικροπωλητές. Όπως
προκύπτει, στις περισσότερες περιπτώσεις, κόβουν παραστατικά για την εκμίσθωση με ποσά
που είναι τρεις φορές χαμηλότερα από το πραγματικό τίμημα που καταβάλλουν οι
μικροπωλητές.

Έθνος της Κυριακής

apollonios.pblogs.gr
http://ixnos.blogspot.gr/2013/09/blogpost_7685.html

210
 Οι χριστιανοφασίστες θα βάζουν στη φυλακή όσους κάνουν
κριτική στον χριστιανισμό. Ο Πούτιν είναι Σιωνιστής;

Η ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΣΤΟΝ ΜΕΣΑΙΩΝΑ ΣΤΗΝ ΡΩΣΙΑ ΕΙΝΑΙ ΓΕΓΟΝΟΣ!! Η ΚΡΙΤΙΚΗ

ΣΤΟΝ ΓΙΟ ΤΟΥ ΕΒΡΑΙΟΥ ΞΥΛΟΥΡΓΟΥ ΙΩΣΗΦ ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ ΚΑΙ ΘΑ
ΤΙΜΩΡΕΙΤΑΙ ΑΥΣΤΗΡΑ!!

Ποινή τρία εώς πέντε χρόνια θα επιβάλλει το δικαστήριο στη Ρωσία, σε όσους προσβάλουν
το θρησκευτικό συναίσθημα και βεβηλώσουν ιερά αντικείμενα.
Σύμφωνα με έγκυρες πληροφορίες της Romfea.gr η Δούμα της Ρωσικής Ομοσπονδίας,
ενέκρινε με συντριπτική πλειοψηφία το νόμο περί προστασίας του θρησκευτικού
συναισθήματος.
Ο νέος νόμος όταν τεθεί σε ισχύ εκτός από ποινή φυλάκισης, ο ένοχος θα τιμωρείται με
καταναγκαστικά έργα (200 ώρες) η με χρηματικό πρόστιμο.
Ο επικεφαλής της επιτροπής για τις θρησκευτικές οργανώσεις, στην εισήγησή του μεταξύ
άλλων τόνισε: "Τον τελευταίο χρόνο στη Ρωσία έχουν συμβεί βλάσφημες επιθέσεις κατά της
θρησκείας και των ιερών αντικειμένων. Οι ιερόσυλοι πρέπει να τιμωρούνται και να
λογοδοτούν ενώπιον της δικαιοσύνης"
Να σημειωθεί ότι το νομοσχέδιο ψηφίστηκε από 330 βουλευτές, ενώ 7 βουλευτές του
Κουμουνιστικού Κόμματος ψήφισαν λευκό.
Ο ΕΒΡΑΙΟΛΑΤΡΗΣ ΠΟΥΤΙΝ ΕΙΝΑΙ ΟΡΓΑΝΟ ΤΩΝ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣΙΩΝΙΣΤΩΝ!!

http://apollonios.pblogs.gr/

211
Σχόλιο: Δεν υπάρχουν κακά και καλά έθνη, αλλά κακοί και καλοί άνθρωποι. Υπάρχουν κακοί
και καλοί Εβραίοι, κακοί και καλοί Έλληνες, κακοί και καλοί Ρώσοι, Πακιστανοί, Γερμανοί,
Τούρκοι...
Όλοι οι άνθρωποι είναι αδέλφια μεταξύ τους. Με τα ζώα έχουμε συγγένεια, με τα ψάρια
έχουμε συγγένεια, προερχόμαστε από τα ψάρια. Με τα φυτά έχουμε συγγένεια. Με τα δένδρα
έχουμε πολλές ομοιότητες. Προερχόμαστε από τα δένδρα και φυτά γενικά, αλλά η αλήθεια
πρέπει να λέγεται.

Δεν ξέρω, αν ο Πούτιν είναι σιωνιστής, ή όχι. Μπορεί ο Πούτιν να είναι καλός άνθρωπος,
μπορεί, χωρίς να ξέρει, να είναι κακός άνθρωπος, αλλά αυτό που κάνει ο Πούτιν με τους
ρασοφόρους Σιωνιστές, λάτρες του Ισραήλ και τους βουλευτές είναι σκέτος φασισμός!!!
Επιστρέφουμε στον μεσαίωνα!!!. Έτσι όπως βλέπω, με την «θρησκεία της αγάπης» που
έχουμε, ο Πούτιν, με την βοήθεια των παπάδων και των ραβίνων, με συχνές επαφές του με
μοναχούς και ηγούμενους του «Αγίου» Όρους που παίρνουν εντολές από τους ραβίνους θα
προκαλέσει τον 3ο Παγκόσμιο Γενοκτονικό Πόλεμο. Για το τέλος του κόσμου μιλάει η
θρησκεία των ιουδαίων και των χριστιανών. Λένε οι γραφές τους ότι θα σωθούν μόνο 144
χιλιάδες άνθρωποι και το μεγάλο πλήθος: «Στην Αποκάλυψη 6:12-17 παρουσιάζονται εκείνοι
που δεν γνωρίζουν τον Ιησού, που ζητούν από τις πέτρες να πέσουν επάνω τους και να τους
κρύψουν από το πρόσωπο του Αρνίου και θέτουν ένα σημαντικό ερώτημα: “Ήρθε η μεγάλη
ημέρα της οργής Του· και ποιος μπορεί να σταθεί;” Ως απάντηση αυτής της ερώτησης,
παρουσιάζονται δυο ομάδες πιστών στο έβδομο κεφάλαιο: Οι 144.000 (Αποκάλυψη 7:4) και
το μεγάλο πλήθος (Αποκάλυψη 7:9). Αυτές οι δύο ομάδες αποτελούνται από ανθρώπους που
θα ζουν και θα σωθούν (‘θα μπορέσουν να σταθούν’) την ημέρα της επιστροφής του Κυρίου.
Αυτή η θλίψη δεν είναι άλλη από την ίδια θλίψη που αναφέρει και ο Κύριός μας στο
Ευαγγέλιο του Ματθαίου που θα γίνει στον καιρό του Αντιχρίστου, λίγο πριν το τέλος του
κόσμου. (Ματθ. κδ’, 21).
(http://www.revelationofjesus.net/apokalipsi-tou-ioanni/kefalaio-7.php)

Για το τέλος του κόσμου και σωτηρία του λαού του Ισραήλ μιλάει και ο Δανιήλ: «Τότε
λοιπόν, τον καιρό εκείνο λέγει ο Δανιήλ, θα σωθεί ο λαός του, το Ισραήλ. Ας θυμηθούμε εδώ
και τον Απόστολο Παύλο που μιλάει και αυτός για την επιστροφή και σωτηρία όλου του
Ισραήλ σαν έθνος (Ρωμ. ια , 25).»
(http://www.patrokosmas.gr/themata.asp;isue=76&artid=4425)

Προσθήκη στις 31-10-2014 έως 10-11-2014:

Κανονικά δεν πρέπει να μιλάμε για έθνη, κανονικά δεν πρέπει να μιλάμε για έλληνες,
εβραίους, γερμανούς, γάλλους, ρώσους, τούρκους κ.λπ. αλλά για κράτη και ομάδες
ανθρώπων που έχουν διαφορετική κουλτούρα, διαφορετικά έθιμα, διαφορετικά ήθη και
παραδόσεις, διαφορετικές γλώσσες, διαφορετικά χρώμα των μαλλιών και του δέρματος,
διαφορετικές συνήθειες, διαφορετική, σε ένα βαθμό, ιστορία. Όπως είπα πολλές φορές και
πριν, όλοι οι άνθρωποι είναι αδέλφια μεταξύ τους. Με τα ζώα έχουμε συγγένεια,
προερχόμαστε από τα ζώα, με τα ψάρια έχουμε συγγένεια, προερχόμαστε από τα ψάρια, με
τα φυτά –χόρτα, δέντρα, θάμνους- έχουμε συγγένεια, προερχόμαστε από τα φυτά, από
θάμνους, δέντρα, χόρτα

212
 Πάπας Φραγκίσκος: «Μέσα σε κάθε χριστιανό
υπάρχει ένας Εβραίος!»
Πέμπτη, 19 Ιουνίου 2014

Κόντρα στην "τάση" που επικρατεί τελευταίως, μεταξύ των υψηλόβαθμων εκκλησιαστικών
ηγετών, οι οποίοι καταφέρονται, γενικώς, κατά του «ρατσισμού» και του επικίνδυνου
«εθνικισμού», ο Πάπας, αφού τίμησε, προ ημερών, το μνήμα του Theodor Herzl, του ιδρυτή
του Σιωνισμού, της έκφρασης δηλαδή του εβραϊκού εθνικισμού (σημειώνεται ότι με την
απόφαση 3379 του 1975, η Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ, με συντριπτική πλειοψηφία,
καθόρισε «ότι ο σιωνισμός είναι μια μορφή ρατσισμού και φυλετικών διακρίσεων». Το 1991,
κατόπιν ισχυρών πιέσεων των ΗΠΑ επί προεδρίας Μπους, η απόφαση αναθεωρήθηκε με την
υπ' αριθμ. 46/86 απόφαση, η οποία δεν έδινε καμία περαιτέρω εξήγηση), και φίλησε ευλαβικά
το χέρι ενός επιζώντος του Ολοκαυτώματος, αποκάλεσε την άρνηση του Ολοκαυτώματος
«τρέλα», προχώρησε και άλλο, φτάνοντας στο σημείο να δηλώσει ότι «μέσα σε κάθε
Χριστιανό υπάρχει ένας Εβραίος»!

213
Σε μια ευρεία συνέντευξη που δημοσιεύθηκε την Παρασκευή στην εφημερίδα La Vanguardia
της Ισπανίας, ο Πάπας είπε ότι ο διαθρησκευτικός διάλογος των δύο θρησκειών μερικές
φορές είναι μια «καυτή πατάτα».
«Πιστεύω ότι ο διαθρησκευτικός διάλογος πρέπει να διερευνήσει τις Εβραϊκές ρίζες του
Χριστιανισμού και τη χριστιανική ανθοφορία του Ιουδαϊσμού (;)», δήλωσε ο Φραγκίσκος.
«Καταλαβαίνω ότι είναι μια πρόκληση, μια καυτή πατάτα, αλλά είναι δυνατόν να ζήσουμε
σαν αδέλφια».

Η δήλωση αυτή του Φραγκίσκου φαίνεται να είναι πιο «προχωρημένη» από εκείνη του
προκατόχου του, Ιωάννη Παύλου Β', ο οποίος έγινε πρωτοσέλιδο το 1986 ως ο πρώτος Πάπας
που επισκέφτηκε την κύρια συναγωγή της Ρώμης δηλώνοντας ότι οι Εβραίοι είναι οι
«μεγαλύτεροι αδελφοί» της χριστιανικής πίστης.
«Κάθε μέρα, προσεύχομαι με τους Ψαλμούς του Δαυίδ. Η προσευχή μου είναι εβραϊκή, αλλά
η Ευχαριστία μου είναι χριστιανική», είπε ο Φραγκίσκος.
Ο Πάπας βρήκε την ευκαιρία να επικρίνει την άρνηση του Ολοκαυτώματος ως «τρέλα», ενώ
υπερασπίστηκε τον Πάπα Πίο ΧΙΙ, που ηγείτο της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας κατά τη
διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου.
Ο Πάπας σύντομα θα πρέπει να αποφασίσει σχετικά με την αγιοποίηση του εν λόγω
αμφιλεγόμενου Πάπα, ο οποίος κατηγορείται ότι δεν μίλησε δημόσια για την μαζική
δολοφονία των Εβραίων. Για χρόνια, Εβραίοι ηγέτες και κυνηγοί Ναζί απαιτούν το Βατικανό
να ανοίξει τα μυστικά του αρχεία της περιόδου του πολέμου. «Δεν θέλω να πω ότι ο Πίος ΧΙΙ
δεν έκανε λάθη, εγώ έχω κάνει πολλά λάθη - αλλά ο ρόλος του πρέπει να αναγνωστεί στα
πλαίσια της εποχής του», δήλωσε ο Φραγκίσκος.
ΚΟΚΚΙΝΟΣ ΟΥΡΑΝΟΣ

214
 Ορθοδοξία και Μισαλλοδοξία
του Νίκου Δήμου (από τη συλλογή κειμένων “Απολογία ενός ανθέλληνα”, Opera, 1997)

Η θρησκεία είναι ιδιωτική υπόθεση του κάθε ανθρώπου. Είναι η εντελώς προσωπική,
μυστική του σχέση με το υπερβατικό, το επέκεινα, το μεταφυσικό. Με την εξαίρεση της
Ελλάδας, όπου το θρήσκευμα δεν είναι ιδιωτική αλλά δημόσια, κρατική, εθνική και
κοινωνική υπόθεση.
Αντίθετα με ό,τι πιστεύεται γενικά, οι Έλληνες δεν είναι ιδιαίτερα θρήσκοι. (Καμία σχέση με
τους Πολωνούς ή τους Ιρλανδούς). Οι στατιστικές δείχνουν ότι ελάχιστοι (ούτε το 5%)
εκκλησιάζονται τακτικά. Για να μην αναφερθούμε στην τήρηση των χριστιανικών εντολών
και κανόνων. Εκεί βέβαια δεν υπάρχουν στατιστικές, αλλά τις αναπληρώνει η καθημερινή
εμπειρία: μυριάδες οι περιπτώσεις όλων αυτών που παραβιάζουν κάθε εντολή χωρίς
ενδοιασμό. Το ενδιαφέρον δεν είναι ότι αμαρτάνουν – αλλά ότι το κάνουν συστηματικά
χωρίς ούτε καν να έχουν την αίσθηση ότι αμαρτάνουν. Ένας λαός amoralistes. (Για μένα
βέβαια σύμπτωμα υγείας…).

Οι Έλληνες βλέπουν τη θρησκεία περισσότερο σαν στοιχείο πολιτιστικής ταυτότητας και

παράδοσης και λιγότερο σαν τρόπο προσέγγισης του Θείου. Αναθρεμμένοι με μύθους για την
Εκκλησία τους (π.χ. η Ορθοδοξία δεν έκαψε αιρετικούς, πρωτοστάτησε στην Επανάσταση
του ’21, δίδαξε το έθνος στο Κρυφό Σχολειό, κ.λπ.) αντιμετωπίζουν κάθε τι το θρησκευτικό
ως εθνικό.
Φυσικά αγνοούν ότι η Εκκλησία όχι μόνο δεν ενίσχυσε τη μόρφωση του υπόδουλου Γένους
αλλά την πολέμησε με κάθε τρόπο. (Ρωτήστε να μάθετε πόσοι φωτισμένοι άνθρωποι, σαν τον
Μεθόδιο Ανθρακίτη, σάπισαν στα μπουντρούμια επειδή θέλησαν να διδάξουν επιστημονικές
γνώσεις). Κυνήγησε λυσσαλέα τον Διαφωτισμό και όλες του τις ιδέες, ακόμα και τις
εθνικοαπελευθερωτικές. Έφτασε μάλιστα στο σημείο να τοποθετηθεί υπέρ της Τουρκικής
κατοχής (μάλιστα την ονόμασε “δώρο Θεού” για τους υποδούλους…). Αφόρισε την
Ελληνική Επανάσταση και τους πρωτεργάτες της.
Όσο για τους αιρετικούς, το Βυζάντιο τους έκαιγε και τους βασάνιζε με πολύ πιο
προχωρημένους τρόπους από ό,τι η Ιερά Εξέταση. Μόνο η ήττα των εικονομάχων κόστισε
πάνω από εκατό χιλιάδες ζωές (“δεκάκις μύριοι”, αναφέρουν οι χρονογράφοι).
Κι όμως το ελληνικό Σύνταγμα (μοναδικό στην Ευρώπη) ξεκινάει με την επίκληση της Αγίας
Ομοουσίου και Αδιαιρέτου Τριάδος. Ισχύει στο όνομα αυτής και όχι της λαϊκής θέλησης. Στο
άρθρο 3, η Ορθοδοξία χαρακτηρίζεται ως “επικρατούσα θρησκεία”. Κι επειδή, όπως σωστά
παρατηρεί ο καθηγητής Βεγλερής, το Σύνταγμα δεν είναι περιγραφικός αλλά κανονιστικός
νόμος – η διατύπωση αυτή δεν αποδίδει απλά μία στατιστική αναλογία, αλλά ορίζει το δέον:
δηλαδή ότι η Ορθοδοξία πρέπει να κυριαρχεί. Δεν χρειάζεται να προσθέσω πως η φράση
αυτή αντιτίθεται σε αρχές ανθρώπινων δικαιωμάτων – αλλά και σε όλες τις διεθνείς συνθήκες
που έχει συνυπογράψει η χώρα μας. Έρχεται όμως σε αντίθεση και με το άρθρο 13, που
ορίζει ότι: “Η ελευθερία της θρησκευτικής συνειδήσεως είναι απαραβίαστος. Η απόλαυσις
των ατομικών και πολιτικών δικαιωμάτων δεν εξαρτάται εκ των θρησκευτικών εκάστου
πεποιθήσεων. Πάσα γνωστή θρησκεία είναι ελευθέρα και τα της λατρείας αυτής τελούνται
ακωλύτως…”.
Τόσο “ακωλύτως” που οι δεκάδες χιλιάδες μουσουλμάνοι κάτοικοι Αθηνών δεν δικαιούνται
να αποκτήσουν ένα τζαμί για να προσεύχονται και οι Αθηναίοι Καθολικοί δεν μπορούν να
έχουν δικό τους επίσκοπο. Όλα αυτά εξαρτώνται από την απόφαση του τοπικού
μητροπολίτη… Κράτος εν κράτει η ελληνική Εκκλησία αποφασίζει για ένα σωρό θέματα που
σε κάθε άλλη χώρα είναι αρμοδιότητα της κρατικής εξουσίας: από την καύση των νεκρών
μέχρι την έκδοση των ταυτοτήτων.
Η Εκκλησία στην Ελλάδα είναι εξουσία πανίσχυρη: σε όλες τις συγκρούσεις μεταξύ
Εκκλησίας και Κράτους η Εκκλησία νίκησε κατά κράτος. Με το “ισόκυρο” που επέβαλε,

215
κατάφερε να ακυρώσει ουσιαστικά τον πολιτικό γάμο. Το αρχικό νομοσχέδιο θέσπιζε -
πράγμα που ισχύει σε όλες τις χώρες της Ευρώπης- τον πολιτικό γάμο ως τον μόνο
υποχρεωτικό και αναγνωρισμένο από το κράτος. Μετά μπορούσε να κάνει όποιος ήθελε και
θρησκευτικό της αρεσκείας του. Όμως εδώ θεσπίστηκε το “ισόκυρο”, και με άσκηση
εκβιαστικών πιέσεων (βάπτιση, ταφή) ο πολιτικός γάμος αφορά πια μόνο κάτι μονοψήφια
ποσοστά πεισματάρηδων, οι οποίοι κινδυνεύουν και να μείνουν άταφοι.
Αλλά μήπως η Εκκλησία δεν νίκησε κατά κράτος και στο θέμα της εκκλησιαστικής
περιουσίας; Κατάφερε το τέλειο – να καλύπτει το κράτος όλα της τα έξοδα (πληρώνουν και
οι άθρησκοι και οι αλλόδοξοι) και να κρατάει εκείνη όλα της τα έσοδα. “Και τα δικά σου
δικά μου”, που έλεγε κι ο Καραγκιόζης.
Αλλά κυρίως (τι παραλογισμός!) η εξουσία της Εκκλησίας μας αποφασίζει για τις άλλες
θρησκείες, τις οποίες, συλλήβδην, αποκαλεί αιρέσεις. Π.χ. ίσως εσείς δεν ξέρατε ότι ο
Βουδισμός αποτελεί αίρεση του Χριστιανισμού. Αυτό όμως ήταν σαφές για τους
εντεταλμένους για θέματα αιρέσεων και παραθρησκείας των μητροπόλεων Ιερισσού και
Κασσανδρείας που συνέταξαν τον Φεβρουάριο 1995 αναφορά “περί Βουδιστικής
παραθρησκευτικής ομάδος στον Χολομώντα Χαλκιδικής”. Βάσει αυτής της αναφοράς
καταδικάστηκε σε φυλάκιση η κ. Χαρά Καλομοίρη (εγγονή του γνωστού συνθέτη) για
“λειτουργία ευκτηρίου οίκου άνευ εγκρίσεως”. Άσκησε έφεση και ξανακαταδικάστηκε στο
εφετείο για “άσκηση διαλογισμού”.

Έκπληκτη λοιπόν η ανθρωπότητα πληροφορήθηκε ότι ο Βουδισμός είναι αίρεση που

διώκεται δικαστικώς και ο διαλογισμός αξιόποινη πράξη. Κατά τα άλλα “πάσα γνωστή
θρησκεία είναι ελευθέρα και τα της λατρείας αυτής τελούνται ακωλύτως…”.
Ωστόσο φαίνεται φυσικό τα δικαστήρια να παρεμβαίνουν στην πίστη των ανθρώπων, όταν
και το Σύνταγμα της χώρας θεολογεί. Αναρωτιέται κανείς τι δουλειά έχει το άρθρο 3, που
περιλαμβάνει μέχρι και δογματικούς προσδιορισμούς, μέσα στο Σύνταγμα ενός κράτους. (“Η
Ορθόδοξος Εκκλησία της Ελλάδος κεφαλήν γνωρίζουσα τον Κύριο Ημών Ιησούν Χριστόν,
υπάρχει αναποσπάστως ηνωμένη δογματικώς… τηρούσα τους ιερούς αποστολικούς και
συνοδικούς κανόνας και τας ιεράς παραδόσεις”). Και όμως πριν από την τελευταία
αναθεώρηση του Συντάγματος (που τελικά δεν έγινε) εκπρόσωποι όλων των μεγάλων
κομμάτων διαβεβαίωσαν την Ιερά Σύνοδο ότι δεν θα αλλάξει τίποτε από όσα αφορούν τη
θρησκεία. Έτσι το μέγα δημοκρατικό έλλειμμα παραμένει. Οι Έλληνες πολίτες είναι πρώτης
ή δεύτερης κατηγορίας, ανάλογα αν ανήκουν στην επικρατούσα θρησκεία ή όχι. Πληρώνουν
όλοι φόρους με τους οποίους μισθοδοτούνται οι ορθόδοξοι ιερείς – αλλά δεν έχουν τα ίδια
δικαιώματα. Π.χ. Εβραίοι, Καθολικοί και Προτεστάντες έχουν μειωμένες δυνατότητες
σταδιοδρομίας στο δημόσιο – για να μη μιλήσουμε καθόλου για τους Μουσουλμάνους. Και η
περιουσία ξένων Εκκλησιών φορολογείται με βαρύτατους φόρους.
Ορθοδοξία – το ίδιο το όνομα σηματοδοτεί τον δογματισμό και τη μονολιθικότητα. Μία
Εκκλησία που με την επωνυμία της διακηρύσσει πως μόνο αυτή κατέχει την αλήθεια (ορθή
δόξα), πόσο μπορεί να συμβαδίσει με τις διεθνείς αλλά και συνταγματικές διακηρύξεις περί
ανεξιθρησκείας;
Η Εκκλησία αυτή έχει αλώσει και την Παιδεία – ακόμα και την ανώτατη. Η επιστήμη π.χ. της
Θεολογίας στην Ελλάδα είναι μία αποκλειστικά ορθόδοξη υπόθεση. Οι άλλες θρησκείες
εξετάζονται μέσα από το πρίσμα τη ορθοδοξίας – και με ιδιαίτερη έμφαση στις “αδυναμίες”
τους. Ο δικός μας θεολόγος είναι ουσιαστικά ορθόδοξος ιεροκήρυκας και όχι μελετητής του
θρησκευτικού φαινομένου γενικότερα. Και πάλι μοναδικό φαινόμενο: στα Πανεπιστήμια της
Δύσης υπάρχουν θεολόγοι κάθε δόγματος αλλά και πολλοί άθρησκοι και άθεοι. Για πολλούς,
αυτοί είναι οι πιο κατάλληλοι για μία επιστημονική και αμερόληπτη διερεύνηση του θέματος.
Σε άλλες χώρες της Ευρώπης (π.χ. Γερμανία) όσοι ανήκουν σε ένα θρήσκευμα το δηλώνουν
στη φορολογική τους δήλωση και πληρώνουν ένα ειδικό εκκλησιαστικό φόρο
(Kirchensteuer), ο οποίος αποδίδεται στην εκάστοτε Εκκλησία. Αν κανείς αποφασίσει να

216
αποχωρήσει από το ποίμνιο, απλά δεν ξανατσεκάρει το ανάλογο τετραγωνάκι. Ουδείς
γνωρίζει σε ποιο δόγμα ανήκεις – εκτός από την εφορία.
Κάθε φορά που γράφω ή λέω ανάλογα πράγματα αντιμετωπίζω την οργή και την αγανάκτηση
πολλών πιστών. Ας ξεκαθαρίσω ότι σέβομαι απόλυτα την πίστη τους και δεν επιθυμώ με
τίποτα να περιορίσω τις λατρευτικές τους δραστηριότητες. Αντίθετα μάλιστα, μία Εκκλησία
απαλλαγμένη από κοσμική εξουσία, υλικά ενδιαφέροντα και γραφειοκρατικές σκοπιμότητες
θα μπορούσε να λειτουργήσει πιο πνευματικά και να φέρει τους πιστούς της πιο κοντά στον
Χριστό.
Οραματίζομαι μία Εκκλησία, που οι ιερείς της δεν θα είναι δημόσιοι υπάλληλοι και η εξουσία
τους δεν θα είναι του κόσμου τούτου. Που θα χρησιμοποιεί την (τεράστια) περιουσία της για
το καλό του συνόλου κι όχι για πλουτισμό ορισμένων. Και που θα σέβεται τα άλλα δόγματα
όπως θέλει να την σέβονται κι αυτά στις χώρες όπου είναι κυρίαρχα.

Πηγή: http://www.facebook.com/asamonnas

217
 Συγκλονιστικές αποκαλύψεις: Σώρρας. «Η Εκκλησία είναι αγκαλιά με
τους Ρότσαϊλντ και το Κεντρικό Ισραηλιτικό Συμβούλιο»!
Η αλήθεια πρέπει να λέγεται και όχι να κρύβεται κάτω από το τραπέζι.

Ένας διαφορετικός Σώρρας αποκαλύπτει: Να Φύγει ο Αρχιεπίσκοπος από Αντιπρόεδρος Της

Εθνικής Τράπεζας Ελλάδος!!!* «Ο ελληνικός χριστιανικός λαός στηρίζει και πιστεύει στην
Εκκλησία, για να δείχνει αυτή ότι συνταυτίζεται και συμπορεύεται με τους Ρότσάϊλντ;»

* «Το 1920 ο Βενιζέλος, ο οποίος δεν ήταν Έλληνας αλλά Εβραίος (Σχόλιο: Όλοι οι
άνθρωποι είναι αδέλφια μεταξύ τους. Υπάρχουν καλοί και κακοί Έλληνες. Υπάρχουν καλοί
και κακοί Εβραίοι. Υπάρχουν καλοί και κακοί Ρώσοι, καλοί και κακοί Τούρκοι,
Πακιστανοί….) και λεγόταν «Μπενί Σελόμ», παίρνει το Κεντρικό Ισραηλιτικό Συμβούλιο
(ΚΙΣ) και το κάνει Πρόσωπο Δημοσίου Δικαίου (!!!!!!!!!!). Η πράξη του Βενιζέλου ήταν
έγκλημα κατά του λαού και του κράτους»
* «Το έγκλημα συνεχίστηκε και επί Σημίτη, που είναι επίσης εβραϊκής καταγωγής. Λέγεται
Ααρόν Αβουρί. Το 1996 έβγαλε ένα νόμο, να μπορούν να μπαίνουν στο ΚΙΣ και Έλληνες,
που σημαίνει ότι όποιος εισέρχεται εκεί, είναι αφορολόγητος»
* «Ο Κουβέλης έχει 80 ακίνητα και τα έχει γράψει στο ΚΙΣ για να μην φορολογείται!
Παλαιότερα έχει υπάρξει και σύμβουλος του ΚΙΣ»
* «Η τρόικα τόσο καιρό που ελέγχει τα οικονομικά της χώρας, τι ελέγχει; Δεν είδε το ΚΙΣ;
Δεν είδε την Τράπεζα της Ελλάδος; Δεν είδε την Εθνική; Είδε μόνο ότι για την άθλια
οικονομική κατάσταση της χώρας φταίει ο φοιτητής, φταίει η γιαγιά;»

από τον Μάκη Βραχιολίδη

vrachiolidis@yahoo.gr

Ο Αρτέμης Σώρρας, ο επενδυτής που διατείνεται ότι διαθέτει και έχει καταθέσει 600 δις
δολάρια για την εξαγορά του δημοσίου χρέους της χώρας, δεν είναι απλά αυτός, όπως έχει
γίνει ευρύτερα γνωστός στην Ελλάδα από τον περασμένο Σεπτέμβριο. Είναι και ο άνθρωπος
που ψάχνει στις ατραπούς και τα βάθη της ελληνικής Ιστορίας και έχει βρει τις προδοσίες
εκείνες που καταδυναστεύουν την χώρα και τον λαό. Σε συνέντευξή του στους «Νέους
Ανθρώπους», αποκαλύπτει ονόματα που ευθύνονται για την καταστροφή του τόπου αλλά που
περιέργως έχουν μείνει στο απυρόβλητο. Σύμφωνα με όσα αποκαλύπτει ο κ. Σώρρας, ο
Ελευθέριος Βενιζέλος και το Κεντρικό Ισραηλιτικό Συμβούλιο, αλλά και η οικογένεια
Ρότσαϊλντ που κατέχει το 94% της Τράπεζας της Ελλάδος και το 94% της Εθνικής Τράπεζας,
μαζί με τον Σημίτη έχουν ρίξει στον καιάδα τον λαό και την χώρα. Μεγαλύτερη σημασία
όμως έχουν τα όσα αναφέρει για τον Αρχιεπίσκοπο Ιερώνυμο και την Εκκλησία η οποία,

218
όπως υποστηρίζει ο επιχειρηματίας, συνταυτίζονται με τους Ρότσάϊλντ και το Κεντρικό
Ισραηλινό Συμβούλιο, μια και ο εκάστοτε αρχιεπίσκοπος είναι Αντιπρόεδρος της Εθνικής
Τράπεζας. Επίσης καταγγέλλει τον κ. Κουβέλη ότι διαθέτει πλειάδα ακινήτων που τα έχει
εγγράψει στο Κεντρικό Ισραηλιτικό Συμβούλιο, για να μην φορολογηθεί.
Ως «Νέοι Άνθρωποι» οφείλουμε να κρατήσουμε τις αποστάσεις μας, ωστόσο επειδή όσα
αποκαλύπτει ο επιχειρηματίας είναι συγκλονιστικά, καλούμε τον αρχιεπίσκοπο και τον κ.
Κουβέλη να απαντήσουν.

Η ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ
Κύριε Σώρρα, πολύς λόγος γίνεται τον τελευταίο καιρό για τους Ρότσαϊλντ και για το ότι
κατέχουν το μεγαλύτερο μέρος της Εθνικής και της Τράπεζας της Ελλάδος.
Σώρρας: Έτσι είναι. Οι Ρότσαϊλντ έβαλαν πόδι στην χώρα μας από το 1824. Από τους
Ρότσαϊλντ είχαμε πάρει τα πρώτα δύο δάνεια για την απελευθέρωσή μας από τους Τούρκους.
Τα δάνεια αυτά τα αποπληρώσαμε το 2000. Το 1841 ιδρύθηκε η Εθνική Τράπεζα της
Ελλάδος, με το 55% της Τράπεζας να το κατέχει η οικογένεια Ρότσάϊλντ. Αντιλαμβάνεστε ότι
είχαμε καθολική διοίκηση του κράτος μας από τη συγκεκριμένη οικογένεια. Η Εθνική
Τράπεζα έκοβε και τα ομόλογα και τα λεφτά και είχε τη διοίκηση. Το παράδοξο είναι ότι το
καταστατικό της Τράπεζας έχει ένα όρο στο άρθρο 48 , που λέει ότι ποτέ, κανένας άλλος
φορέας ή κράτος δεν μπορεί να ελέγξει την Τράπεζα. Αυτό την κάνει παράνομη. Δεν μπορεί
να την ελέγξει το κράτος; Δηλαδή μιλάμε για παρακράτος μέσα στο κράτος; Το μετοχολόγιο
όλων των Τραπεζών και του Χρηματιστηρίου, το έχει η Εθνική. Το μετοχολόγιο μπορεί να το
έχει μόνο το κράτος. Βέβαια, μας είχανε πείσει ότι η Εθνική ήταν κρατική, σήμερα όμως,
μαθαίνεται ότι δεν είναι κρατική. Το μετοχολόγιο μπορεί να αλλοιωθεί, να κρύψουν στοιχεία
και το έχει ως ιδιοκτησία της η Εθνική. Όπως επίσης, η Εθνική έχει και το Παρακαταθηκών
και Δανείων.
Προφανώς όταν λέτε Εθνική Τράπεζα εννοείτε το πάντρεμα Εθνικής-Ρότσάϊντλ.
Σώρρας: Βεβαίως. Το 1928 άνοιξε η Τράπεζα της Ελλάδος, με 400 εκατομμύρια δραχμές
κεφάλαιο και Εθνική Τράπεζα μεταβίβασε το δικαίωμα στην νέα Τράπεζα, να κόβει νόμισμα.
Και η Τράπεζα της Ελλάδος ανήκε στους Ρότσάϊλντ;
Σώρρας: Σχεδόν ολόκληρη. Τα δύο τεράστια ιδρύματα λοιπόν, η Εθνική και η Τράπεζα της
Ελλάδος, είναι ιδιοκτησίας του Ρότσάϊλντ.
Αυτή τη στιγμή οι Ρότσαϊλντ, τι ποσοστό κατέχουν σε Εθνική και Τράπεζα Ελλάδος;
Σώρρας: 94% στην μία και 94% στην άλλη Τράπεζα! Και μετά θέλουμε να μάθουμε τι φταίει
στην Ελλάδα;
Τι σχέση έχει η οικογένεια Ρότσαϊλντ με το Κεντρικό Ισραηλιτικό Συμβούλιο;
Σώρρας: Οι Ρότσαϊλντ είναι αυτοί που ίδρυσαν το Κεντρικό Ισραηλινό Συμβούλιο.
Συγκεκριμένα, το 1890 μία Κοινότητα Ισραηλινών, 250 άτομα που είναι στην Ελλάδα,
στήνουν μία αδελφότητα, το Κεντρικό Ισραηλιτικό Συμβούλιο (ΚΙΣ). Πρόεδρος ήταν ο
Κάρολος Ρότσάϊλντ, ο οποίος υπέγραψε ως Ασκανάζι. Το λέω, για να διευκρινίσω ότι οι
Ασκανάζι δεν είναι από τους Εβραίους που σφάξανε επί Χίτλερ.
Το 1920 ο Βενιζέλος, ο οποίος δεν ήταν Έλληνας, αλλά Εβραίος και λεγόταν «Μπενί Σελόμ»,
παίρνει το Κεντρικό Ισραηλίτικο Συμβούλιο (ΚΙΣ) και το κάνει Πρόσωπο Δημοσίου Δικαίου
(!!!!!!!!!!!!!). Τα στοιχεία σας τα έχω παραθέσει με όλα τα σχετικά ΦΕΚ. Το έκανε κράτος
δηλαδή!!!
Το έκανε δηλαδή, σαν μια δεύτερη Εκκλησία. Διότι και η Εκκλησία μας, αν δεν κάνω λάθος,
είναι Πρόσωπο Δημοσίου Δικαίου.
Σώρρας: Ναι, αλλά μ’ ένα τελείως διαφορετικό καταστατικό.
Θα μπορούσε να αντιτάξει κανείς από την πλευρά του ΚΙΣ το επιχείρημα ότι “αφού και η
Ελληνική Ορθόδοξη Εκκλησία είναι Πρόσωπο Δημοσίου Δικαίου, δεν είμαστε οι μόνοι!
Είναι κάτι που υπάρχει ήδη”. Τι απάντηση δίνετε;
Σώρρας: Και αυτό είναι παράνομο. Πώς μπορεί η Εκκλησία να είναι κράτος μέσα στο
κράτος; Μπορεί να έχει ένα κράτος όπως το Βατικανό και να κάνει ό,τι θέλει. Δεν επιτρέπει

219
όμως το κράτος στην Εκκλησία, να λειτουργεί μέσα στο κράτος μου και να κάνει ό,τι θέλει.
Το ΚΙΣ έχει αυτή τη χειρότερη δομή. Στο ΚΙΣ έχουν δικαίωμα να κάνουν εισαγωγές απ’ όπου
θέλουν, χωρίς να πληρώνουν φόρους ούτε καν χαρτόσημο.
Ενώ η Εκκλησία δεν κάνει…
Σώρρας: Δεν κάνει κι αν κάνει, θα κάνει για τις ανάγκες της. Η Εκκλησία δεν παράγει κάτι.
Με αυτό που έκανε ο Ελευθέριος Βενιζέλος άνοιξε μια κερκόπορτα, γιατί με την ίδια λογική
θα έρθει η αδελφότητα των μουσουλμάνων και θα ανοίξουν άλλο ένα κράτος εδώ μέσα, ή οι
ευαγγελικοί, οι χιλιαστές και πάει λέγοντας. Η πράξη του Βενιζέλου ήταν έγκλημα κατά του
λαού και του κράτους. Το έγκλημα συνεχίστηκε και επί Σημίτη, που είναι επίσης εβραϊκής
καταγωγής. Λέγεται Ααρόν Αβουρί. Το 1996 έβγαλε ένα νόμο, να μπορούν να μπαίνουν στο
ΚΙΣ και Έλληνες, που σημαίνει ότι όποιος μπαίνει μέσα, είναι αφορολόγητος.
Δηλαδή είναι σαν να έφτιαξαν «off shore» μέσα στο ελληνικό κράτος;
Σώρρας: Σας είπα, παρακράτος. Και την ίδια ώρα συζητάμε ότι όποιος χρωστάει 5.000 ευρώ
θα πρέπει να πάει φυλακή. Την ίδια ώρα που υπάρχει μία ολόκληρη αφορολόγητη Ελλάδα
μέσα στο ΚΙΣ. Όταν ο Έλληνας επιχειρηματίας, δεν μπορεί να ανταγωνιστεί τον ΚΙΣ.
Φαντασθείτε ένα Έλληνα επιχειρηματία που πληρώνει φόρο εισαγωγής, πληρώνει Φ.Π.Α.
23%, πληρώνει φόρο εισοδήματος 35%, πληρώνει όλα τα ταμεία του και αυτοί στον ΚΙΣ δεν
πληρώνουν τίποτε. Όλο αυτό το σύστημα, σκοτώνει την Ελλάδα, σκοτώνει το εμπόριο και τη
ζωή της χώρας.
Η τρόικα που υποτίθεται έχει έρθει να σώσει την Ελλάδα, αυτά όλα δεν τα έχει δει;
Σώρρας: Θίγετε ένα μεγάλο κεφάλαιο. Να μας πει η τρόικα τόσο καιρό που ελέγχει τα
οικονομικά της χώρας, τι ελέγχει; Δεν είδε το ΚΙΣ; Δεν είδε την Τράπεζα της Ελλάδος; Δεν
είδε την Εθνική; Είδε μόνο ότι για την άθλια οικονομική κατάσταση της χώρας φταίει ο
φοιτητής, φταίει η γιαγιά; Η τρόικα είδε ότι τα νούμερα στο γενικό ισοζύγιο του κράτους,
είναι αλλοιωμένα. Τι έκανε; Απλά γράψανε την κίνηση κι έμεινε εκεί; Δυστυχώς, έχει
«κλειδώσει» τη χώρα μας μια λέσχη, οι Ρότσαϊλντ και οι οργανώσεις τους, και μας
σκοτώνουν! Ήρθαν στον τόπο μας για να ελέγξουν αυτοί τα πάντα και να σκλαβώσουν έναν
ολόκληρο λαό. Και οι υπάλληλοί τους, σκοτώνουν τα ίδια τους τα αδέλφια.
Πού αλλού έχει διεισδύσει το ΚΙΣ;
Θα σας πω το εξής και κρατηθείτε: 11 άτομα από τον ΚΙΣ βρίσκονται στον 1ο όροφο του
Υπουργείου Παιδείας ως σύμβουλοι και ελέγχουν τα βιβλία που βγαίνουν προς τα έξω και
διδάσκονται τα παιδιά μας!
Σοβαρολογείτε τώρα;
Σώρρας: Με βλέπετε να κάνω πλάκα; Ναι, υπάρχουν 11 μέλη του ΚΙΣ που ελέγχουν τα
βιβλία της ιστορίας ή των Θρησκευτικών που προωθούνται στα σχολεία. Εμείς δεν πήγαμε
ποτέ στο Τελ Αβίβ να βάλουμε τέτοια θέματα.
Συγγνώμη κύριε Σώρρα, καλά οι πολιτικοί μας ταγοί, μερικοί από αυτούς μπορεί να είναι
εβραϊκής καταγωγής και κάνουν την πολιτική τους, η Εκκλησία όμως δεν θα έπρεπε να
μιλήσει γι’ αυτό που συντελείται σε βάρος της διδασκαλίας των παιδιών μας; Τουλάχιστον,
έτσι όπως το περιγράφετε. Εάν είναι έτσι.
Σώρρας: Όπως ακριβώς σας τα λέω είναι κι ακόμα χειρότερα. Τι εννοώ: Γνωρίζετε ότι
Αντιπρόεδρος της Εθνικής Τράπεζας, σύμφωνα με το καταστατικό, είναι ο εκάστοτε
Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και πάσης Ελλάδος; Όπως το ακούσατε: η Εκκλησία έχει κυρίαρχο
ρόλο μέσα στην Εθνική Τράπεζα και είναι αγκαλιά με τους Ρότσάϊλντ! Από το 1841 που
ιδρύθηκε η Εθνική Τράπεζα, με ειδικό καταστατικό που δεν μπορεί να αλλάξει, ο
Αντιπρόεδρος της Εθνικής είναι ο εκάστοτε Αρχιεπίσκοπος! Εμένα και τον οποιοδήποτε
Έλληνα, δεν θα τον έβαζε ο Ρότσαϊλντ μέσα στο μαγαζί του. Βάζει όμως την Εκκλησία, που
σημαίνει ότι είχανε πολλά μαζί. Από τότε μέχρι τώρα κοντεύουν να περάσουν 200 χρόνια.
Όλα αυτά τα χρόνια από τους Πατέρες της Εκκλησίας, κανένας δεν είδε τίποτε στραβό; Η
χώρα μας έχει πτωχεύσει τέσσερις φορές και δεν είδαν τίποτε άσχημο, να μιλήσουν για το τι
γίνεται μέσα στην Εθνική Τράπεζα;
Θέσατε τους προβληματισμούς σας στην ηγεσία της Εκκλησίας μας;

220
Σώρρας: Βεβαίως. Επισκέφθηκα πριν από λίγο καιρό τον Αρχιεπίσκοπο Ιερώνυμο, μαζί με
έναν αξιωματούχο της Εκκλησίας από Αμερική και του έθεσα το ζήτημα. Μου απάντησε ότι
ο εκάστοτε αρχιεπίσκοπος, λειτουργεί στην Εθνική μέσω του αντιπροσώπου του, που είναι ο
Μητροπολίτης Ιωαννίνων. Ο Μητροπολίτης Ιωαννίνων όμως, όπως και ο κάθε Μητροπολίτης
είναι «παιδί» δικό του, είναι ο άνθρωπός του μέσα στην Εθνική Τράπεζα. Δεν είδε λοιπόν
κανένας τίποτα; Ωραία, και πείτε ότι μέχρι τώρα δεν ξέρατε. Σας το δηλώνω εγώ λοιπόν ότι
είστε αγκαλιά με τους Ρότσαϊλντ και το ΚΙΣ μέσα στην Εθνική Τράπεζα. Τι θα κάνετε από
‘δω και πέρα; Αυτοί λοιπόν οι «Άγιοι Πατέρες» όπως τους αποκαλούν, εγώ δεν τους λέω
έτσι, θα πρέπει να βγουν και να μιλήσουν. Να πάρουν πειστική θέση. Η Εκκλησία είναι
αγκαλιά με τους Ρότσαϊλντ και το ΚΙΣ! Ο ελληνικός χριστιανικός λαός στηρίζει και πιστεύει
στην Εκκλησία, για να δείχνει ότι συνταυτίζεται και συμπορεύεται με τους Ρότσάϊλντ;
Τι θέση θα περιμένατε να πάρει ο Ιερώνυμος;
Σώρρας: Να φύγει η Εκκλησία από αυτή την πλέμπα. Ποιανού συμφέροντα εξυπηρετεί ο
Αρχιεπίσκοπος και η Εκκλησία, αν όχι του λαού; Βγαίνει κάθε μέρα στον άμβωνα. Τι λέει;
Στους Έλληνες και στους χριστιανούς μιλάει. Οφείλει να σηκωθεί και να φύγει από την
Αντιπροεδρία της Εθνικής Τράπεζας όπου είναι αγκαλιά με τους Ρότσαϊλντ.
Προτείνετε κάποια λύση;
Σώρρας: Θέλω αύριο κιόλας, να γίνει ερώτηση απ’ όλους τους βουλευτές και είναι μέσα στον
θεσμικό τους ρόλο, να μάθουν ποιοι Έλληνες και πολιτικοί είναι μέσα στον ΚΙΣ. Συζητάνε
ότι είναι το 2% του πληθυσμού μας! Δηλαδή το 2% κατέχει το 65% του πλούτου της χώρας
μας, αφορολόγητο; Και συζητάνε αυτοί οι κύριοι, τι θα κάνουν για τους εργαζόμενους, τι θα
κάνουν για τις εταιρείες; Σας δίνω και μια πληροφορία: ο κ. Κουβέλης έχει 80 ακίνητα και τα
έχει γράψει στο ΚΙΣ! Και όχι μόνον αυτό: ο κ. Κουβέλης έχει υπάρξει σύμβουλος του ΚΙΣ.
Να μας δώσει η Κυβέρνηση έναν κατάλογο του ΚΙΣ να ξέρουμε ποιοι εθνοπατέρες είναι
μέσα και μας κοροϊδεύουν!

“Ελεύθερη Ώρα”
triklopodia.gr

221
 Έγγραφο βόμβα!! Το ελληνικό τάγμα των Ιλλουμινάτοι
το ίδρυσε η ορθόδοξη Εκκλησία!!

Το κείμενο είναι από την επίσημη ιστοσελίδα της μεγάλη στοάς της Ελλάδος του τάγματος
των πεφωτισμένων ελευθεροτεκτώνων!!
Αυτοί που ομιλούν για την νέα τάξη και την μασονία και τρομοκρατούν το χριστιανικό
ποίμνιο είναι Αυτοί που ίδρυσαν όλες αυτές τις ανθελληνικές οργανώσεις με στόχο να
πλήξουν το ελληνικό πνεύμα και να εδραιώσουν στην Ελλάδα την χριστιανική πίστη!!
Πίσω από κάθε ανθελληνική οργάνωση είναι η ορθόδοξη εκκλησία!!

Δείτε το παρακάτω κείμενο για να καταλάβετε τι παιχνίδια παίζει η ορθόδοξη εκκλησία πίσω
από την πλάτη του ελληνικού λαού!!

Μεγάλη στοά της Ελλάδος του τάγματος των πεφωτισμένων ελευθεροτεκτόνων

Κατόπιν μιας σειράς διερευνητικών ενεργειών και προπαρασκευαστικών πρωτοβουλιών στην

ελληνική κοινωνία, το Διεθνές Τάγμα των Πεφωτισμένων Ελευθεροτεκτόνων ανακοινώνει
την εγκατάσταση της Μεγάλης Στοάς της Ελλάδος του δεδομένου Τάγματος
(GrandLodgeofGreeceoftheIlluminatiFreemasons), με την επίγνωση ότι, κατ' αυτόν τον
τρόπο, προσφέρει σε καλλιεργημένα, προοδευτικά και πολιτικώς ενεργά μέλη της ελληνικής
κοινωνίας τη δυνατότητα να συνυπάρξουν δημιουργικά και να συνεργαστούν
αποτελεσματικά σε έναν υψηλό διεθνή εκπολιτιστικό οργανισμό βασισμένο στο πιο υπέροχο
και προχωρημένο πρόγραμμα πνευματικής ανάπτυξης και οικονομικής–κοινωνικής-πολιτικής
απελευθέρωσης του ανθρώπου.
Ο Πεφωτισμένος Ελευθεροτέκτων είναι ο έλλογος μεταρρυθμιστής του παγκοσμίου
(κοινωνικού και φυσικού) ρυθμού, ώστε η προθετικότητα της ανθρώπινης συνείδησης να
επιβληθεί επί της εξωτερικής πραγματικότητας και η ιστορία να αποδειχθεί ότι είναι
επιγέννημα της ανθρώπινης ελευθερίας κι όχι εκδήλωση αδήριτων νόμων. Αυτό το όραμα
μας σεμνύνει.

222
Διότι με εντιμότητα και σεμνότητα, μακριά από κάθε μορφή εμπορίου ματαιοδοξίας και
οφικίων, και με αποτελεσματικότητα, μακριά από κάθε νεφελώδη φαντασιακή κατασκευή,
εργαζόμαστε μεθοδικά για την οικοδόμηση μιας νέας τάξης πραγμάτων, μιας PaxIlluminata,
η οποία είναι μια λεωφόρος προς την ανθρώπινη ευτυχία.

Η Πράξη Καθιέρωσης της «Μεγάλης Στοάς της Ελλάδος του Τάγματος των Πεφωτισμένων
Ελευθεροτεκτόνων» υπεγράφη στις 7 Ιανουαρίου 2011 από τον Διεθνή Πρόεδρο του
Τάγματος, ως ύπατο εγγυητή των τυπικών και των κανόνων του εν λόγω Τάγματος, από τον
Υψηλό Πάτρωνα και Επίτιμο Μέγα Διδάσκαλο Αρχιτέκτονα της ημετέρας Μεγάλης Στοάς
της Ελλάδος, ο οποίος από τη θέση του ως διακεκριμένος Αρχιερέας της Ανατολικής
Ορθόδοξης Εκκλησίας του Χριστού και θεολόγος εγγυάται ότι, συμφώνως προς το ήθος της
αρχαίας Συντεχνίας των Τεκτόνων, το Τάγμα των Πεφωτισμένων Ελευθεροτεκτόνων τηρεί
κανονικώς τη Χριστιανική Πίστη και εργάζεται δεόντως υπέρ αυτής, από τους επικεφαλής
του Πριγκιπικού Οίκου του Mangup-Feodoro, ως Πάτρωνες και επιτίμους Μεγάλους
Αξιωματικούς της ημετέρας Μεγάλης Στοάς της Ελλάδος, και από άλλες προσωπικότητες
των ΗΠΑ που υπηρετούν τις αξίες του ρεπουμπλικανισμού και των Πατέρων της
Αμερικανικής Πολιτείας. Υπάρχει μια ελεύθερη και επεκτεινόμενη στην ιστορία παγκόσμια
αγορά ιδεών. Καλώς υπάρχει. Μαρτυρεί το αυτεξούσιο του ανθρωπίνου προσώπου και τη
ζωτικότητα και τη δημιουργικότητα του ανθρωπίνου πολιτισμού. Σε αυτό το πλαίσιο,
υπάρχουν πολλές διαφορετικές απόψεις/θεωρίες περί του Τεκτονισμού και του
Ιλλουμινατισμού.
Εμείς, ως Τάγμα των Πεφωτισμένων Ελευθεροτεκτόνων (OrderofIllumnatiFreemasons),
έχουμε τη δική μας θεωρία και δίνουμε λόγο μόνο για τις δικές μας αρχές, οι οποίες είναι
σαφώς εκπεφρασμένες στα τυπικά μας, τα οποία είναι διαθέσιμα προς οιονδήποτε. Ο λόγος
οιουδήποτε άλλου τάγματος το οποίο διακονεί την τεκτονική είτε την ιλλουμινατική ιδέα με
τον δικό του τρόπο, και βεβαίως, πολύ περισσότερο, το παράλογο των θεωριών συνωμοσίας
είτε των μηχανισμών προπαγάνδας δεν μας αφορούν, ούτε θα λογοδοτήσουμε σε οιονδήποτε
για τέτοια θέματα. Το Τάγμα των Πεφωτισμένων Ελευθεροτεκτόνων αντιλαμβάνεται και
διακονεί ένα Ελευθεροτεκτονικό Ιδεώδες το οποίο αποτελεί μια υψηλή έκφραση του
Ευρωπαϊκού πολιτισμού, οι πυλώνες του οποίου είναι η κλασσική ελληνική φιλοσοφική-
επιστημονική σκέψη, η ρωμαϊκή νομική και αυτοκρατορική παράδοση, και ο Χριστιανισμός,
ο οποίος γεφύρωσε κατά τέλειο τρόπο την απόσταση μεταξύ Θεού και Ανθρώπου στο
Αρχέτυπο του Θεανθρώπου και υποστύλωσε πνευματικά την παγκοσμιοποίηση την οποία
ίδρυσε πολιτικά η Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία.
Συμφώνως προς τα δικά μας τυπικά, ο Πεφωτισμένος Ελευθεροτέκτων είναι μια
φιλοσοφούσα συνείδηση η οποία αποτελεί φορέα του αυθεντικού ήθους της Εκκλησίας του
Χριστού, υπέρμαχο των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, και προαγωγό της επιστήμης, ουδεμία
σχέση έχων με οποιοδήποτε άλλο πνευματικό σύστημα. Άγιος Ιουστίνος ο Φιλόσοφος-
Απολογητής (Διάλογος προς Τρύφωνα, 2,1): «έστι γαρ τω όντι φιλοσοφία μέγιστον κτήμα και
τιμιώτατον θεώ, ω τε προσάγει και συνίστησιν ημάς μόνη, και όσιοι ως αληθώς ούτοί εισιν οι
φιλοσοφία τον νουν προσεσχηκότες».

223
Άγιος Κλήμης ο Αλεξανδρεύς (Στρωματείς, IV,VI): «ο αυτός Θεός αμφοίν ταις διαθήκαις
χορηγός, ο και της ελληνικής φιλοσοφίας δοτήρ τοις Έλλησιν, δι' ης ο παντοκράτωρ παρ'
Έλλησι δοξάζεται επεί, ότι καθάπερ Ιουδαίους σώζεσθαι ηβούλετο ο Θεός τους προφήτας
διδούς, ούτως και Ελλήνων τους δοκιμωτάτους οικείους αυτών τη διαλέκτω προφήτας
αναστήσας...κατά καιρόν εδόθη νόμος μεν και προφήται βαρβάροις, φιλοσοφία δε Έλλησι».
Για να ληφθεί σοβαρά υπόψιν οποιαδήποτε αίτηση εισδοχής στο Τάγμα των Πεφωτισμένων
Ελευθεροτεκτόνων, πρέπει προηγουμένως το πρόσωπο που ζητεί να γίνει μέλος αυτού του
Τάγματος να έχει γνωρίσει σε βάθος και να έχει ενστερνιστεί πλήρως τα τυπικά εργασιών και
τις αρχές του δεδομένου Τάγματος.
Στο πλαίσιο της πολιτικής μας για ουσιαστική διαφάνεια, σοβαρότητα και ειλικρίνεια, η
πνευματική ταυτότητα, τα τυπικά εργασιών των διαφορετικών βαθμών και ο γενικός
κανονισμός του Τάγματος των Πεφωτισμένων Ελευθεροτεκτόνων έχουν πλήρως και
επακριβώς δημοσιευθεί στο ακόλουθο βιβλίο: Νικόλαος Λάος, Το Τάγμα των Illuminati στην
Ελλάδα, Αθήνα: Εκδόσεις Λεξίτυπον http://www.lexitipon.gr

Βάσει του ανωτέρω βιβλίου, καλούμε κάθε άνδρα και κάθε γυναίκα οι οποίοι: - έχουν εκ των
προτέρων εντρυφήσει στο ανωτέρω βιβλίο, ώστε να γνωρίζουν τους κανονισμούς, τα τυπικά
εργασιών καθώς και το σύστημα φιλοσοφικών και πολιτικών αξιών του Τάγματος των
Πεφωτισμένων Ελευθεροτεκτόνων, - ενστερνίζονται ειλικρινώς όλα τα ανωτέρω, -
αισθάνονται από κάθε πλευρά ικανοί και έτοιμοι να εργαστούν σε μια τόσο απαιτητική
συμβολική "οικοδομική επιχείρηση" και συμφώνως προς το δεδομένο και απαραβίαστο
αρχιτεκτονικό σχέδιο οικοδομήσεως ενός καλυτέρου ανθρώπου μέσα σε μια καλύτερη
κοινωνία, να επικοινωνήσουν με τη Μεγάλη Στοά της Ελλάδος του Τάγματος των
Πεφωτισμένων Ελευθεροτεκτόνων, μέσω της φόρμας επικοινωνίας.

Απολλώνια Ελληνική Κίνηση

apollonios.pblogs.gr

224
 Οι νεοέλληνες έχουν παγκόσμια αποκλειστικότητα!!
Υβρίζουν τους προγόνους τους!!!

Οι νεοέλληνες που θέλουν να αποκαλούνται και ρωμιοί και έλληνες, νομίζοντας ότι είναι το
ίδιο, έχουν μια παγκόσμια αποκλειστικότητα. Όσο και να ψάξει κανείς δεν πρόκειται να βρει
άλλον λαό στον πλανήτη, ο οποίος να υβρίζει τους προγόνους του.

Αυτό είναι παγκόσμια πατέντα και την έχει μόνο ο νεορωμιός. Υπερηφανεύεται για τους
προγόνους του μόνο όταν…τον συμφέρει, για ότι δημιούργησαν εκείνοι, χωρίς να σκέπτεται
ότι τα δημιούργησαν εκείνοι και όχι αυτός, χωρίς να σκέπτεται, για ποιο πράγμα θα είναι
υπερήφανες για αυτόν οι μελλοντικές γενιές.
Υπερηφανεύεται μόνο και μόνο διότι είναι απόγονος εκείνων, αλλά την άλλη στιγμή τους
αποκαλεί ειδωλολάτρες, και εκμεταλλευτές των δούλων, και ότι χωρίς τους δούλους δεν θα
είχε γεννηθεί εκείνος ο πολιτισμός.

Αυτά τα λένε όσοι θέλουν να κάνουν τους έξυπνους στις παρέες τους, κάποιοι που με
αλαζονεία επίσης παριστάνουν τους έξυπνους στα καφενεία, χωρίς να έχουν ανοίξει στη ζωή
τους ούτε ένα βιβλίο, και όλοι βέβαια, τα έχουν ακούσει από δω κι από κει και από τον
οποιοδήποτε τηλεοπτικό δημαγωγό, ο οποίος κατευθύνει συνειδήσεις και έτσι πέφτουν στην
παγίδα οι αδαείς. Η υβριστική συμπεριφορά κατά των«ειδωλολατρών» ελλήνων έρχεται να
κουμπώσει με τους γνωστούς αναθεματισμούς. Μια επίσης παγκόσμια πρωτοτυπία.

Κανένας λαός στον πλανήτη όταν εκκλησιάζεται, δεν ακούει αναθέματα, κατά των προγόνων
του, πάρα μόνον οι νεοέλληνες. (βλ. Κυριακή της Ορθοδοξίας) Και το γεγονός ότι πολλοί δεν
καταλαβαίνουν τι ακούν, από αυτούς που ξέρουν πολύ καλά τι λένε, αυτό το κάνει ακόμη
χειρότερο.

Εδώ πρέπει να σημειωθεί ότι σε καμία άλλη ορθόδοξη εκκλησία άλλου ορθόδοξου κράτους,
δεν ψάλλοντα οι συγκεκριμένοι επτά αναθεματισμοί κατά της ελληνικής αρχαιότητας, πάρα
μόνο στο ρωμαίικο. Το θέμα της δουλείας στην αρχαία Ελλάδα και η επισήμανση αυτού με
σκοπό την υποβάθμιση του αρχαίου κόσμου, έχει καταντήσει καραμέλα που κάποτε πρέπει
να αποφασίσουν, αυτοί που την χρησιμοποιούν, να την αποβάλουν, διότι έγινε άνοστη και
χωρίς ουσία, λόγω της πρόσβασης στην γνώση, μιας και δεν ζούμε πια στο βυζάντιο. Ας
δούμε το καθεστώς της δουλείας στον αρχαίο κόσμο, αρχίζοντας από την ανατολή. Στην
περσική αυτοκρατορία το καθεστώς ήταν καθαρά δεσποτικό, και όλοι, ΑΠΑΝΤΕΣ, ήταν
δούλοι του μεγάλου βασιλιά. Ακόμη και οι ανώτατοι αξιωματικοί. Οι τύχες και οι ζωές όλων
μα όλων ήταν στα χέρια ενός. Του βασιλιά, και δεν χρειάζεται περεταίρω ανάλυση. Πάμε
τώρα στην Ρώμη. Εάν κάποια Ρωμαία δέσποινα πλάγιαζε με τον δούλο της, βιαίως ή όχι, δεν
παρεπέμπετο «επί μοιχεία», ούτε παραπέμπετο ο δούλος σε δική για βιασμό επειδή ο δούλος
δεν εθεωρείτο άνθρωπος, αλλά «RES», δηλαδή ΠΡΑΓΜΑ. Στην Ρώμη, «Οι δούλοι
εθεωρούντο πράγματα. Και τους χρησιμοποιούσαν όπως ακριβώς τα ζώα. Ας δούμε τώρα τι
ίσχυε στη Ελλάδα και βέβαια στην Αθήνα. Ο δούλος ήταν υπό την προστασία και
απολάμβανε την στοργή του εργοδότη του, ως ισότιμο μέλος της οικογενείας.

Αν κάποιος δούλος είχε διαφορές με τον εργοδότη του, η πολιτεία είχε την υποχρέωση να τον
μεταθέσει σε άλλον, μακριά, από τον προηγούμενο για λόγους προστασίας και ασφάλειας
βεβαίως του δούλου. Οι δούλοι όπως τους παρουσιάζουν οι αδαείς, αφήνεται να εννοηθεί ότι
τους εκμεταλλευόταν χωρίς να τους υπολογίζουν. Αν ήταν έτσι τότε θα τους ονόμαζαν
σκλάβους, κάτι εντελώς διαφορετικό και θα είχαν την αντιμετώπιση αυτή της Ρώμης.
Αμειβόταν για την εργασία τους, και ο μισθός τους ήταν ελάχιστα χαμηλότερος από αυτόν
του βουλευτή. Για συγκρίνετε τον μισθό του σημερινού βουλευτή με τον μισθό του

225
σημερινού δούλου, (χωρίς εισαγωγικά), της εργατικής τάξης… Οι εργασίες των δούλων στην
αρχαιότητα ήταν: Εργάτες, σε σπίτια, σε αγρούς, υπάλληλοι σε δημόσιες υπηρεσίες,
δεσμοφύλακες, λογιστές, αστυνόμοι, καθώς και παιδαγωγοί. Αυτά μπορεί να τα βρει κανείς
στο βιβλίο της ιστορίας, της πρώτης Γυμνασίου. Λοιπόν; Για ποιους δούλους μιλάμε;
Σύμφωνα με αυτά, οι δούλοι της αρχαίας Ελλάδος, είναι οι αντίστοιχοι σημερινοί άνθρωποι
της εργατικής τάξης, οι μπειμπυ σιτερ, ακόμη και οι δημόσιοι υπάλληλοι. Μόνο που οι
σημερινοί ζουν μια πραγματικότητα με αβέβαιο μέλλον, και μια ζωή που οδεύει όλο και πιο
κοντά στην πραγματική δουλεία. Υπάρχει βέβαια το γεγονός ότι οι δούλοι της αρχαίας
Ελλάδος, δεν είχαν το δικαίωμα να αναμιγνύονται στα κοινά και ούτε είχαν δικαίωμα ψήφου.
Ο ερευνητής πρέπει να έχει πάντα στο νου του, ότι δεν πρέπει να κρίνει καταστάσεις του
παρελθόντος, σύμφωνα με τα κριτήρια, της σύγχρονης εποχής. Αναλογιστείτε μόνο ότι οι
γυναίκες ψήφισαν για πρώτη φορά στις δημοτικές εκλογές στις 11 Φεβρουαρίου του 1934.

Ας μη πιάσουμε το ότι υπάρχουν κάποιοι που δεν θα έπρεπε να πολιτεύονται σήμερα, ούτε το
ότι η ψήφος ενός αρίστου ηθικού οικογενειάρχη που νοιάζεται για το κοινό καλό, έχει την
ίδια ισχύ με αυτήν του λωποδύτη (χάριν της ισότητας) και καθορίζεται η πορεία της
κοινωνίας. Και τώρα όσοι υβρίζουν τους αρχαίους έλληνες, αποκαλώντας τους ειδωλολάτρες,
ας αφήσουν τις ηθικές κρίσεις και να δουν τι λέει η δεύτερη από τις δέκα εντολές: «Ου
ποιήσεις σεαυτώ είδωλον, ουδέ παντός ομοίωμα όσα εν τω ουρανώ άνω και όσα εν τη γη
κάτω και όσα εν τοις ύδασιν υπό κάτω της γης, ου προσκυνήσεις αυτοίς ουδέ μη λατρεύσεις
αυτοίς». Ομοίωμα σημαίνει κατασκεύασμα όμοιο με κάποιο πρότυπο # εικόνα #αντίτυπο #
απεικόνισμα # ομοίως ποιηθέν # είδωλο. Γίνεται εδώ παράβαση της εντολης, ναι ή όχι; «Ου
προσκυνήσεις αυτοίς ουδέ μη λατρεύσεις αυτοίς…» Δεύτερη παράβαση στην ίδια εντολή.
Ποιοί λοιπόν είναι ειδωλολάτρες; Μόνο τον Ιουλιανό ξέρουν να αποκαλούν ειδωλολάτρη και
παραβάτη. Ας σταθούμε λοιπόν μπροστά σε έναν καθρέφτη για να δούμε καταπρόσωπο
αυτόν που έχει (μικρό ή μεγάλο) μέρος ευθύνης για την παρακμή του αισχίστου είδους που
ζούμε σήμερα. Ας προσπαθήσουμε να μαντέψουμε με τι τρόπο θα μας θυμούνται οι
μελλοντικές γενιές, αν μας θυμούνται. Και ας αφήσουμε τους αρχαίους στην ησυχία τους,
αφού η σύγκριση μαζί τους είναι εις βάρος μας. Η «λάσπη» που τους πετούμε [ας έχουμε υπ
όψιν μας ότι υπόκειται στον νόμο της βαρύτητας], δεν τους αγγίζει, διότι βρίσκονται πολύ
ψηλά στις συνειδήσεις, όλου του σκεπτόμενου κόσμου, είτε ομολογείται είτε όχι

Πηγή: http://xemandrios1.blogspot.gr/2012/08/blog-post_2818.html

226
 Κυριακή της ορθοδοξίας και αναθεματισμοί
κατά των ελλήνων
Στο ιστολόγιο PRESS-GR είχε αναρτηθεί την Τετάρτη 30 Ιανουαρίου 2008 το άρθρο Να
παύσουν οι αναθεματισμοί... και λόγω της ημέρας αναδημοσιεύω κείμενο, στο οποίο
παραπέμπει με link ο συντάκτης του PRESS-GR. Το κείμενο είχε δημοσιευτεί τον Οκτώβριο
του 2002 στον δικτυακό τόπο "Ελληνικός Δρόμος" (Πολιτιστικός Σύλλογος Ελλήνων και
Φιλελλήνων Καναδά) και έχει ως εξής:

Κωστής Στεφανόπουλος
Να παύσουν οι αναθεματισμοί κατά του ελληνικού έθνους στις εκκλησίες της Ελλάδας

Μεγίστης ιστορικής-εθνικής σημασίας θέση του ανώτατου άρχοντα του νεότερου

Ελληνισμού

Ο πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας, Κωστής Στεφανόπουλος, έκφρασε τη θέση ότι «οι
αναθεματισμοί κλπ. κατά των Ελλήνων», που ψάλλονται κάθε χρόνο στις ορθόδοξες
εκκλησίες την Κυριακή της Ορθοδοξίας, «πρέπει να παραλείπονται». Η ιστορική-εθνική αυτή
τοποθέτηση του κ. Κωστή Στεφανόπουλου αποτελεί την πρώτη και μοναδική αντίδραση της
ηγεσίας του Ελληνισμού μετά από 1215 χρόνια, αφ’ ότου η Ζ΄ Οικουμενική Σύνοδος Νικαίας
το 787 υπό την προεδρία του οικουμενικού πατριάρχη Ταρασίου διατύπωσε τα κείμενα των
αφορισμών αυτών στο «Συνοδικόν» της (= Πρακτικά αποφάσεων) και τα καθιέρωσε ως
μέρος της επίσημης ακολουθίας, μαζί με δύο ακόμη υβριστικά κατά του ελληνικού έθνους,
που τελείται την Α΄ Κυριακή της Σαρακοστής, στην οποία παραβρίσκονταν κατ’ έθιμο η
πολιτική, στρατιωτική και πνευματική ηγεσία του ελληνικού κράτους από της ιδρύσεώς του
έως σήμερα.
Το ιστορικό της προεδρικής τοποθέτησης
Το ιστορικό της έκφρασης της ιστορικής αυτής μεταστροφής της ηγεσίας του Ελληνισμού
έχει ως εξής: Ο «Δαυλός» δημοσίευσε με ιδιαίτερη προβολή στο τεύχος του Σεπτεμβρίου
2000 και με διαφημιστική καμπάνια στα ΜΜΕ τα κείμενα των επτά αναθεματισμών και των
δύο ανθελληνικών τροπαρίων. Ο αναγνώστης του «Δ» στη Γερμανία δρ. Γεώργιος
Χατζηθεοδώρου, πολιτικός μηχανικός, υφηγητής στο Πολυτεχνείο του Άαχεν, απέστειλε
επιστολή προς τον πρόεδρο της Δημοκρατίας, στην οποία περιέλαβε τα κείμενα που
δημοσιεύθηκαν και χαρακτήριζε «τραγικό το φαινόμενο της σημερινής ελλαδικής εξουσίας
με τους τρόπους ελέγχου των απόψεων και σκέψεων των Ρωμιών, Γραικύλων, Ραγιάδων και
Γκιαούρηδων».
Ο δρ. Γεώργιος Χατζηθεοδώρου έστειλε στο «Δ» αντίγραφο της επιστολής του αυτής προς
τον πρόεδρο της Δημοκρατίας (την οποία σημειωτέον είχε κοινοποιήσει και στον
αρχιεπίσκοπο Αθηνών και Πάσης Ελλάδος Χριστόδουλο), το πλήρες κείμενο της οποίας έχει
ως εξής:

Κύριον
Κωνσταντίνον Στεφανόπουλον
Πρόεδρον της Δημοκρατίας
Προεδρικό Μέγαρο
Αθήναι

Από
Dr – Ing. Georg Chatziteodorou
Privatdozent an der RWTH Aachen
Privat: 40885 Ratingen – Lintorf
Bleibergweg 114

227
Tel. + Fax 02102/32513
Buro: 40476 Dusseldorf
Golzheimer Str. 129
Tel. + Fax: 0211/514-3432

ΚΟΙΝ.: Αρχιεπίσκοπον Αθηνών και Πάσης Ελλάδος

Κ. Χριστόδουλον, Αγίας Φιλοθέης 21
105 56 Αθήναι

Κύριε Πρόεδρε,

Στον καθεδρικό ναό Αθηνών παρακολουθήσατε την θεία λειτουργία κατά την Κυριακή της
Ορθοδοξίας την 25.03.2002. Επιτρέψατέ μου να ερωτήσω: Δεν υπάρχουν στη χώρα μας
πλέον Έλληνες; Μεταμορφώθηκαν όλοι σε Ρωμιούς, Γραικύλους, Ραγιάδες και Γκιαούρηδες,
που ανέχονται τα πάντα από τους εξουσιαστές του Ελληνισμού;
Και σ’ αυτή την Κυριακή της Ορθοδοξίας ψάλθηκαν επτά αναθεματισμοί κατά του
Ελληνισμού! Παρακαλώ, ας τοποθετηθεί επ’ αυτών και ο λαλίστατος αρχιεπίσκοπος Αθηνών
και Πάσης Ελλάδος κ. Χριστόδουλος:
«Επί τοις φρονούσι και λέγουσι κτιστήν είναι πάσαν φυσικήν δύναμιν και ενέργειαν της
τρισυποστάτου θεότητος, ως κτιστήν εκ τούτου πάντως και αυτήν την θείαν ουσίαν
αναγκαζομένοις δοξάζειν. Κτιστή γαρ κατά τους Αγίους ενέργεια, κτιστήν δηλώσει και
φύσιν, άκτιστον δε χαρακτηρίζει ουσίαν, καντεύθεν ήδη κινδυνεύουσι εις αθεΐαν παντελή
περιπίπτειν, και την ελληνικήν μυθολογίαν και τοις την των κτισμάτων λατρείαν, τη καθαρά
και αμώμω των χριστιανών πίστει προστριβομένοις, μη ομολογούσι δε κατά τας αγίας
θεοπνεύστους θεολογίας και το της Εκκλησίας ευσεβές φρόνημα, άκτιστον είναι πάσαν
φυσικήν δύναμιν και ενέργειαν της τρισυποστάτου θεότητος ανάθεμα τρις».
Δηλαδή, ανάθεμα τρεις φορές στους Ορφέα, Θαλή, Αναξίμανδρο, Αναξιμένη, Πυθαγόρα,
Ξενοφάνη, Παρμενίδη, Ζήνωνα, Εμπεδοκλή, Ηράκλειτο, Αναξαγόρα, Δημόκριτο, Σωκράτη,
Πλάτωνα κ.ά.

«Τοις τα ελληνικά διεξιούσι μαθήματα, και μη διά παίδευσιν μόνον ταύτα παιδευομένοις,
αλλά και ταις δόξαις αυτών ταις ματαίαις επομένοις, και ως αληθέσι πιστεύουσι και ούτως
αυταίς ως το βέβαιον εχούσαις εγκειμένοις, ώστε ετέρους ποτέ μεν λάθρα, ποτέ δε φανερώς
ενάγειν αυταίς και διδάσκειν ανενδοιάστως ανάθεμα τρις».

«Τοις μετά των άλλων μυθικών πλασμάτων, αφ’ εαυτών και την καθ’ ημάς κλίσιν
μεταπλάττουσι, και τας πλατωνικάς ιδέας ως αληθείς δεχομένοις και ως αυθυπόστατον την
ύλην παρά των ιδίων μορφούσθαι λέγουσι, και προφανώς διαβάλλουσι το αυτεξούσιον του
Δημιουργού, του από του μη όντος εις το είναι παραγαγόντος τα πάντα, και ως ποιητού πάσιν
αρχήν και τέλος επιτιθέντος εξουσιαστικώς και δεσποτικώς ανάθεμα τρις».

«Τοις δεχομένοις και παραδιδούσι τα μάταια και ελληνικά ρήματα, ότι τε προϋπαρξίς εστι
των ψυχών, και ουκ εκ του μη όντος τα πάντα εγένετο και παρήχθησαν, ότι τέλος εστι της
κολάσεως ή αποκατάστασις αύθις της κτίσεως, και των ανθρωπίνων πραγμάτων, και διά των
τοιούτων λόγων την βασιλείαν των ουρανών λυομένην πάντως, και παράγουσαν εισάγουσιν,
ην αιωνίαν και ακατάλυτον αυτός τε ο Χριστός και Θεός ημών εδίδαξε και παρέδοτο και διά
πάσης της Παλαιάς και Νέας Γραφής ημείς παρελάβομεν ότι και η κόλασις ατελεύτητος και η
βασιλεία αϊδιος, διά δε των τοιούτων λόγων εαυτούς τε απολλύουσι, και ετέροις αιωνίας
καταδίκης προξένους γενομένοις ανάθεμα τρις».

228
«Τοις ευσεβείν μεν επαγγελλομένοις, τα των Ελλήνων δε δυσσεβή δόγματα τη ορθοδόξω και
καθολική εκκλησία περί τε ψυχών ανθρωπίνων, και ουρανού και γης, και των άλλων
κτισμάτων αναιδώς ή μάλλον ασεβώς επεισάγουσιν ανάθεμα τρις».

«Τοις την μωράν των έξωθεν (= Ελλήνων) φιλοσόφων λεγομένην σοφίαν προτιμώσι, και τοις
καθηγηταίς αυτών επομένοις, και τας τε μετεμψυχώσεις των ανθρωπίνων ψυχών, ή και
ομοίως τοις αλόγοις ζώοις ταύτας απόλλυσθαι, και εις το μηδέν χωρείν δεχομένοις και διά
τούτο ανάστασιν, και κρίσιν, και την τελευταίαν των βεβιωμένων ανταπόδοσιν αθετούσιν
ανάθεμα τρις».

«Τοις λέγουσιν ότι οι των Ελλήνων σοφοί και πρώτοι των αιρεσιαρχών, οι παρά των επτά
αγίων και καθολικών συνόδων, και παρά πάντων των εν Ορθοδοξία λαμψάντων πατέρων
αναθέματι καθυποβληθέντας, ως αλλότριοι της καθολικής εκκλησίας διά την εν λόγοις αυτών
κίβδηλον και ρυπαράν περιουσίαν κρείττονές εισι κατά πολύ, και ενταύθα και εν τη
μελλούση κρίσει, και των ευσεβών μεν και ορθοδόξων ανδρών, άλλως δε κατά πάθος
ανθρώπινον ή αγνόημα πλημμελησάντων ανάθεμα τρις».

Τα ως άνω αναθέματα καταγράφονται στο «Τριώδιον», τα οποία περιέχονται στο «Συνοδικόν

της Αγίας Ζ΄ Οικουμενικής Συνόδου υπέρ της Ορθοδοξίας».
Από την «Παρακλητικήν» λαμβάνεται επίσης ένα τροπάριο και ένας μακαρισμός.

Α) Το τροπάριο:
«Ναούς ειδώλων (= ελληνικούς) καθείλετε αθλούντες, και εαυτούς της Τριάδος θείους ναούς
εδομήσασθε, αθλοφόροι κυρίου αγγέλων συνόμιλοι».

Β) Ο μακαρισμός:

«Οι καλάμω του Σταυρού, εκ του βυθού της αγνωσίας τους λαούς αναγαγόντες Απόστολοι,
την των Ελλήνων πλάνην απεμειώσατε από της γης, απλανείς σωτήρες γενόμενοι των πιστών,
αληθώς όθεν μακαρίζεσθε».

Κύριε Πρόεδρε,

Το ελληνικό έθνος προϋπήρξε ιστορικά και πολιτιστικά του χριστιανισμού. Η σημερινή

κρίση της ελληνικής ταυτότητας αντικατοπτρίζεται στην πάλη μεταξύ του Έλληνα και του
χριστιανισμού.
Οι εξ Ανατολών ψευτοηθικολόγοι είναι αυτοί, που επέβαλαν διά ροπάλου στους Έλληνας τον
ψυχοπνευματικό ακρωτηριασμό και την εξουσιαστική μανία τους. Το φάρμακο αντιστροφής
της πορείας είναι η γνώση της ιστορίας.
Ο Ελληνισμός βογγάει κάτω από την ταφόπλακα των 1.700 χρόνων. Είναι τραγικό το
φαινόμενο της σημερινής ελλαδικής εξουσίας με τους τρόπους ελέγχου των απόψεων και
σκέψεων των Ρωμιών, Γραικύλων, Ραγιάδων και Γκιαούρηδων. Δυστυχώς αυτοί έχασαν την
ικανότητα να νιώσουν την αλήθεια, διότι τα μέσα μαζικής αποβλάκωσης ρίχνουν χωρίς
διακοπές στην αγορά ιδεών τα νεφελώδη τους προϊόντα.
Η Ορθοδοξία, όπως και οι άλλες ιουδαϊκής προέλευσης θρησκείες, μιλούν για μετά θάνατον
ζωή και αφήνουν την παρούσα ζωή σε άθλια χέρια, εδραιώνοντας έτσι την υποδούλωση.
Οποία αθλιότης!!!
Μετά τιμής,

Δρ Χατζηθεοδώρου Γεώργιος
Υφηγητής Πολυτεχνείου Άαχεν Γερμανίας

229
Η ιστορική απάντηση του προέδρου

Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας απάντησε στον δρα Γ. Χατζηθεοδώρου με τη σύντομη αλλά

μεγίστης ιστορικής και εθνικής σημασίας επιστολή, την οποία δημοσιεύουμε:

Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ

Αθήνα, 29 Μαρτίου 2002

Κύριε Χατζηθεοδώρου,

Έλαβα την από 26.3.2002 επιστολήν σας. Οι αναθεματισμοί κλπ. κατά των Ελλήνων
εγράφησαν προ αιώνων και θα έπρεπε νυν να παραλείπονται. Η εκκλησία, ως φαίνεται,
διστάζει να προβεί σε μεταβολές χάριν της παραδόσεως.

Με χαιρετισμούς
(υπογραφή)
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΣΤΕΦΑΝΟΠΟΥΛΟΣ
Dr.-Ing Georg Chaziteodorou
Privatdozent an der RWTH Aachen
40885 Ratingen – Lintorf
Bleibergweg 114
GERMANY

Ερινύα, ΝΗΦΕ ΚΑΙ ΜΕΜΝΗΣΟ ΑΠΙΣΤΕΙΝ

http://erinya-hellenica.blogspot.gr

230
 Κυριακή των Βαΐων: Η ορθοδοξία γιορτάζει την
άθλια Σιών και την Ιερουσαλήμ!!

" «Ιδού ο Βασιλεύς σου, Σιών.» (Στον Μικρό Εσπερινό, ήχος πλ. δ΄.)
" «Λαμπρύνου, η Σιών, η νέα, και βαΐοις ανύμνει μετά παίδων· ιδού ο Βασιλεύς σου, σώζων
προς πάθος έρχεται.» (Στον Μικρό Εσπερινό, ήχος β΄, οίκος του Ευφραθά.)
" «Ωσαννά εν τοις υψίστοις, ευλογημένος ο ερχόμενος, Βασιλεύς του Ισραήλ.» (Στον Μεγάλο
Εσπερινό, ήχος πλ. β΄ και εις τον Λιτό, Στιχηρό Ιδιόμελον, ήχος α΄.)
[ Η λέξη Ωσαννά είναι Εβραϊκή και σημαίνει «δεόμαστε στο Θεό για τη σωτηρία» (δεόμαστε:
προσεύχομαι). Ομοίως καθαρά Εβραϊκές είναι και οι συχνά χρησιμοποιούμενες λέξεις
Μεσσίας, Αμήν και Αλληλούια. Μεσσίας σημαίνει «κεχρισμένος», «Χριστός». Αμήν
σημαίνει «μακάρι», «σίγουρα», «είθε να γίνει». Αλληλούια σημαίνει «δόξα στο Γιαχβέ»
(«Ωρολόγιον το Μεγα», έκδοση Αποστολικής Διακονίας της Εκκλησίας της Ελλάδος 1983,
σελ. 17). Η λέξη Ιησούς επίσης αποτελεί απόδοση του Εβραϊκού Γιεσουά, που σημαίνει «ο
Γιαχβέ είναι η σωτηρία».]
" «Ο ηγαπημένος Ισραήλ» (στον Μεγάλο Εσπερινό, ήχος πλ. β΄) και «τω ηγαπημένω Ισραήλ»
(τροπάριο στον Όρθρο).
" «Διό ευφραίνεται θυγάτηρ Σιών.» (Στον Μεγάλο Εσπερινό, ήχος β΄.)
" «Χαίρε, ευφραίνου, πόλις Σιών.» (Στον Μεγάλο Εσπερινό και στο Λυχνικό, ήχος πλ. δ΄.)
" «Οι μισούντες Σιών, αισχύνθητε από του Κυρίου· ως χόρτος γαρ πυρί έσεσθαι
απεξηραμμένοι.» (Στον Όρθρο, αντίφωνο των αναβαθμών του δ ήχου.)
" «Ευφράνθητι Ιερουσαλήμ· και πανηγυρίσατε οι αγαπώντες Σιών.» (Στον Όρθρο,
καταβασία, ο διασώσας εν πυρί, ωδή η΄, ο ειρμός.)
" «Αίνεσιν Εκκλησία οσίων τω ενοικούντι Σιών σοι Χριστέ, προσφέρει· εν σοι, Ισραήλ, τω
ποιητή αυτού, χαίρει.» (Από τροπάριο στον Όρθρο.)
" «Άσατε λαοί, θεοπρεπώς εν Σιών, και ευχήν απόδοτε Χριστώ εν Ιερουσαλήμ.» (Ομοίως.)
" «Ασύγκριτος υπάρχει ευπρέπεια εν Σιών.» (Ομοίως.)
" «Κύριος παρέστη· Σιών γαρ εξελέξατο.» (Ομοίως.)
" «Σιών Θεού όρος το άγιον, και Ιερουσαλήμ.» (Όμοίως.)
" «Ισραήλ του Θεού το βασίλειον.» (Ομοίως.)
" «Θεοπρεπώς σε, Βασιλεύ Ισραήλ.» (Ομοίως.)
" «Ο Βασιλεύς σου, Σιών.» (Ομοίως.)
" «Ο Θεός σου, χαίρε, Σιών, σφόδρα, εβασίλευσεν εις τους αιώνας Χριστός.» (Ομοίως.)
" «Ποιμήν ημών Χριστός ο Βασιλεύς Ισραήλ. Υπόδεξαι, Ιουδαία, τον Βασιλέα.» (Στο
Απόδειπνο, ωδή θ΄, αλλότριον των μητέρων.)

231
Την Κυριακή των Βαΐων διαβάζονται επίσης το απαράδεκτο για τους Έλληνες απόσπασμα
του Ζαχαρία «εξεγερώ τα τέκνα σου, Σιών, επί τα τέκνα των Ελλήνων» (Ζαχ. θ΄, 9-15), ένα
του Σοφονίου κι ένα του Ιεζεκιήλ, που μιλάνε για λύτρωση του Ισραήλ από τους εχθρούς του
Κρητικούς, επαναλαμβάνοντας τα «χαίρε σφόδρα, θύγατερ Σιων».

Απολλώνια Ελληνική Κίνηση

apollonios.pblogs.gr

232
 Ήταν Έλληνας ο «Ιησούς Χριστός», ή Εβραίος;
Το γενεαλογικό δένδρο του Ιησού
«Ιησούς Χριστός» ως τίτλος
Καταγωγή του «Ιησού Χριστού»

Ιησούς Χριστός

Από τη Βικιπαίδεια, την Ελεύθερη Εγκυκλοπαίδεια

Ο Ιησούς (8-2 π.Χ. – 29-36) είναι το πρόσωπο του οποίου η διδασκαλία αποτέλεσε τη βάση
για τη δημιουργία της Χριστιανικής θρησκείας.
Τo όνομα «Ιησούς» είναι η μεταγραφή, που εμφανίζεται σε διάφορες γλώσσες και βασίζεται
στην ελληνική λέξη «Ἰησούς» προερχόμενη από την αραμαϊκή λέξη «‫( »עושי‬Γιεσούα), η
οποία με τη σειρά της προέρχεται από την εβραϊκή λέξη «‫( »יהושוע‬Γεχοσούαχ που σημαίνει
«η Σωτηρία του Γιαχβέ»).
Οι ακόλουθοι του Ιησού τον προσδιόρισαν ως τον αναμενόμενο «Μεσσία»
(εβραϊκά: ‫משיח‬, Μασιάχ, που αποτελεί εβραϊκό όρο και σημαίνει «Χρισμένος», από την
ελληνική λέξη «Χρίσμα», από την οποία προήλθε ο ελληνικός τίτλος «Χριστός», από όπου
προέκυψε και η ελληνική ονομασία «Χριστιανός». Πίστευαν πως ήταν ο σωτήρας, ο
εκλεκτός απεσταλμένος του Θεού που θα ελευθέρωνε το έθνος του Ισραήλ από τους εχθρούς
του και θα αποτελούσε ευλογία για όλα τα έθνη.

«Ιησούς Χριστός» ως τίτλος

«Ιησούς Χριστός» είναι το όνομα και ο τίτλος (που έλαβε αφού χρίστηκε κατά το βάφτισμά
του) του Ιουδαίου Ιησού από την Ναζαρέτ, ο οποίος αποκαλείται στην Αγία Γραφή «Γιος του
Θεού». Το όνομα Ιησούς είναι το αντίστοιχο του αραμαϊκού ονόματος Γιεσούα (‫ )עושי‬ή στην
εβραϊκή του εκδοχή, Γεχοσούα' (‫ )עשוהי‬που σημαίνει «ο Ιεχωβά/Γιαχβέ Είναι Σωτηρία». Το
συγκεκριμένο όνομα δεν ήταν ασυνήθιστο την περίοδο που έζησε ο Ιησούς. Γι' αυτό συνήθως
πρόσθεταν επιπλέον προσδιορισμούς, αποκαλώντας τον «Ιησούς ο Ναζωραίος» ή
«Ναζαρηνός»
Ο όρος Χριστός είναι ισοδύναμος με τον εβραϊκό όρο « ‫( » י‬Μασιάχ, δηλαδή Μεσσίας) και
σημαίνει «Χρισμένος». Αυτός ο όρος χρησιμοποιείται στην Αγία Γραφή και για άλλα άτομα
πριν τον Ιησού, όπως ο Μωυσής, ο Ααρών και ο Δαβίδ ως συμβολισμοί για τη θέση, το
αξίωμα ή την υπηρεσία που θα κατείχε στον μέγιστο βαθμό ο Μεσσίας. Σύμφωνα με τις
αφηγήσεις τον Ευαγγελίων ο Ιησούς Χριστός περιγράφεται με εξέχοντα και μοναδικό τρόπο
ως «ο Χριστός ο υιος του Θεού του ζώντος».

Καταγωγή του «Ιησού Χριστού»

Σύμφωνα με τις Χριστιανικές Γραφές, ο Δαβίδ υπήρξε προφητικός τύπος του Χριστού.
Μάλιστα, ο Ιησούς γεννήθηκε από τη βασιλική γραμμή του Δαβίδ ως ο προειπωμένος
Μεσσίας. Γι' αυτό και ο Ιησούς Χριστός καλείται και «Γιος του Δαβίδ». Ο άγγελος Γαβριήλ
είπε στην παρθένα Μαρία σχετικά με το ένδοξο παιδί που κυοφορούσε: «Αυτός θα είναι
μεγάλος, και Γιος του Υψίστου θα ονομαστεί. Και θα του δώσει ο Κύριος ο Θεός το θρόνο του
Δαβίδ του προπάτορά του». Ο απόστολος Παύλος αναφέρει ότι ο Ιησούς Χριστός «παίρνοντας
ανθρώπινη φύση, ήρθε στον κόσμο από το γένος του Δαβίδ», ενώ περιγράφεται από τον
Ιωάννη να λέει ο ίδιος ο ενδοξασμένος Ιησούς: «Εγώ είμαι η ρίζα και το γένος του Δαβίδ, το
αστέρι το λαμπρό, το πρωινό».

233
 Το γενεαλογικό δένδρο του «Ιησού Χριστού»
Υπάρχει στο γενεαλογικό δένδρο κάποιο όνομα Ελληνικό;
Από την ιστοσελίδα Η Αλήθεια που κρύβουν επιμελώς

Τώρα που μας βρήκες θα ανακαλύψεις την Αλήθεια που μας κρύβουν επιμελώς. Τα θέματα
πονάνε κάποιους που επιθυμούν να επιβάλουν την νέα τάξη και να συντηρούν τον κόσμο σε
μια διαρκείς ύπνωση και ένα βαθύ σκοτάδι, προκειμένου να μην αντιδράσει στις προθέσεις
τους και στο διεστραμμένο σχέδιό τους. Πολλά συμβαίνουν γύρο μας, ακόμα και οι ποιο
δύσπιστοι αντιλαμβάνονται ότι κάθε μέρα γίνονται αλλαγές και πολλές φορές ακατανόητες
από κοινούς ανθρώπους. Κάτι δεν πάει καλά. Κάποια θέματα θα σας προβληματίσουν, αν δεν
έχετε προβληματιστεί ακόμα. Κάποια τα έχετε απλώς ακούσει αλλά δεν δώσατε σημασία ή
σας τα πέρασαν με μαεστρία ώστε να μην αντιδράσετε. Εμείς προσπαθούμε να Εμβαθύνουμε
στα θέματα αυτά. Πιστεύουμε ότι μας αφορούν όλους και ότι δεν μας ρωτάνε όταν παίζουν
με το μέλλον το δικό μας και των παιδιών μας. Η γνώση είναι προς όλους και όχι μόνο για
τον εαυτό μας. Τα συμπεράσματα τα αφήνουμε σε εσάς μιας και όλα τα συμπεράσματα είναι
υποκειμενικά.

Ασυμφωνία στα Ευαγγέλια

Πληροφορίες για τη ζωή του Ιησού -αν και η εποχή του ήταν μία από τις καλύτερα
τεκμηριωμένες ιστορικά- δεν έχουμε άλλες, εκτός από εκείνες που περιέχονται στα
Ευαγγέλια. Για την καταγωγή του ειδικότερα πληροφορίες περιέχουν μόνο το πρώτο και το
τρίτο Ευαγγέλια· κι αυτά όμως δεν συμφωνούν μεταξύ τους, αυτοαναιρούνται,
αλληλοαναιρούνται, έχουν πλείστες αντιφάσεις. Η ιστορικότητα του Ιησού όμως θεωρείται
αναμφισβήτητη, οπότε είμαστε υποχρεωμένοι να μελετήσουμε τι ακριβώς είναι
καταγραμμένο.
Πλήρης ασυμφωνία στην γενεαλογία του Ιησού (από τον Αβραάμ και εντεύθεν) μεταξύ των
δύο ευαγγελιστών - κι ας έγραφαν με την επιφοίτηση του Αγίου Πνεύματος.

«Κατά Ματθαίον», α΄ 1-17:

«Βίβλος γενέσεως Ιησού Χριστού, υιού του Δαβίδ, υιού του Αβραάμ.
Αβραάμ εγέννησε τον Ισαάκ, Ισαάκ δε εγέννησε τον Ιακώβ, Ιακώβ δε εγέννησε τον Ιούδαν
και τους αδελφούς αυτού, Ιούδας δε εγέννησε τον Φαρές και τον Ζαρά εκ της Θάμαρ, Φαρές
δε εγέννησε τον Εσρώμ, Εσρώμ δε εγέννησε τον Αράμ, Αράμ δε εγέννησε τον Αμιναδάβ,
Αμιναδάβ δε εγέννησε τον Ναασσών, Ναασσών δε εγέννησε τον Σαλμών, Σαλμών δε
εγέννησε τον Βοόζ εκ της Ραχάβ, Βοόζ δε εγέννησε τον Ωβήδ εκ της Ρουθ, Ωβήδ δε εγέννησε
τον Ιεσσαί, Ιεσσαί δε εγέννησε τον Δαβίδ τον βασιλέα. Δαβίδ δε ο βασιλεύς εγέννησε τον
Σολομώντα εκ της του Ουρίου, Σολομών δε εγέννησε τον Ροβοάμ, Ροβοάμ δε εγέννησε τον
Αβιά, Αβιά δε εγέννησε τον Ασά, Ασά δε εγέννησε τον Ιωσαφάτ, Ιωσαφάτ δε εγέννησε τον
Ιωράμ, Ιωράμ δε εγέννησε τον Οζίαν, Οζίας δε εγέννησε τον Ιωάθαμ, Ιωάθαμ δε εγέννησε
τον Άχαζ, Άχαζ δε εγέννησε τον Εζεκίαν, Εζεκίας δε εγέννησε τον Μανασσή, Μανασσής δε
εγέννησε τον Αμών, Αμών δε εγέννησε τον Ιωσίαν, Ιωσίας δε εγέννησε τον Ιεχονίαν και τους
αδελφούς αυτού επί της μετοικεσίας Βαβυλώνος. Μετά δε την μετοικεσίαν Βαβυλώνος
Ιεχονίας εγέννησε τον Σαλαθιήλ, Σαλαθιήλ δε εγέννησε τον Ζοροβάβελ, Ζοροβάβελ δε
εγέννησε τον Αβιούδ, Αβιούδ δε εγέννησε τον Ελιακείμ, Ελιακείμ δε εγέννησε τον Αζώρ,
Αζώρ δε εγέννησε τον Σαδώκ, Σαδώκ δε εγέννησε τον Αχείμ, Αχείμ δε εγέννησε τον Ελιούδ,
Ελιούδ δε εγέννησε τον Ελεάζαρ, Ελεάζαρ δε εγέννησε τον Ματθάν, Ματθάν δε εγέννησε
τον Ιακώβ, Ιακώβ δε εγέννησε τον Ιωσήφ τον άνδρα Μαρίας, εξ ης εγεννήθη Ιησούς ο
λεγόμενος Χριστός. Πάσαι ουν αι γενεαί από Αβραάμ έως Δαβίδ γενεαί δεκατέσσαρες, και

234
από Δαβίδ έως της μετοικεσίας Βαβυλώνος γενεαί δεκατέσσαρες, και από της μετοικεσίας
Βαβυλώνος έως του Χριστού γενεαί δεκατέσσαρες».

«Κατά Λουκάν», δ 23-38:

«Και αυτός ην ο Ιησούς ωσεί ετών τριάκοντα αρχόμενος, ων, ως ενομίζετο, υιός Ιωσήφ, του
Ηλί, του Ματθάν, του Λευΐ, του Μελχί, του Ιωαννά, του Ιωσήφ, του Ματταθίου, του Αμώς,
του Ναούμ, του Εσλίμ, του Ναγγαί, του Μαάθ, του Ματταθίου, του Σεμεΰΐ, του Ιωσήχ, του
Ιωδά, του Ιωαννάν, του Ρησά, του Ζοροβάβελ, του Σαλαθιήλ, του Νηρί, του Μελχί, του Αδδί,
του Κωσάμ, του Ελμωδάμ, του Ηρ, του Ιωσή, του Ελιέζερ, του Ιωρείμ, του Ματθάτ, του
Λευϊ, του Συμεών, του Ιούδα, του Ιωσήφ, του Ιωνά, του Ελιακίμ, του Μελεά, του Μαϊνάν,
του Ματταθά, του Νάθαν, του Δαβίδ, του Ιεσσαί, του Ωβήδ, του Βοόζ, του Σαλμών, του
Ναασών, του Αμιναδάβ, του Αράμ, του Ιωράμ, του Εσρώμ, του Φαρές, του Ιούδα, του
Ιακώβ, του Ισαάκ, του Αβραάμ, του Θάρα, του Ναχώρ, του Σερούχ, του Ραγαύ, του Φάλεκ,
του Έβερ, του Σαλά, του Καϊνάν, του Αρφαξάδ, του Σημ, του Νώε, του Λάμεχ, του
Μαθουσάλα, του Ενώχ, του Ιάρεδ, του Μαλελεήλ, του Καϊνάν, του Ενώς, του Σηθ, του Αδάμ,
του Θεού».

Επισήμως πατέρας του Ιησού είναι ο Γιαχβέ, ο οποίος γονιμοποίησε τη Μαριάμ με τη

βοήθεια του αρχαγγέλου του, Γαβριήλ. Αλλά εξ ίσου επισήμως ο Χριστός είναι γιός του
μνηστήρα της Μαριάμ, Ιωσήφ, γι΄ αυτό οι ευαγγελιστές παραθέτουν το γενεαλογικό δένδρο
του «μνήστορος» ξυλουργού, δηλαδή για να αποδείξουν, ότι ο ιδρυτής της Χριστιανικής
Θρησκείας έχει, μέσω Ιωσήφ, το αίμα τού Δαυίδ, τού Αβραάμ κ.λπ. Όμως και σ΄ αυτό ή δεν
συμφωνούν ή τερατολογούν. Κι όμως το χάος αυτό των θεόπνευστων δήθεν βιογραφικών
πληροφοριών και απολύτων αληθειών γύρω από τον αρχηγό του Χριστιανισμού δεν
εμποδίζει την τυφλή πίστη των ανθρώπων - απλοϊκών έως πλανηταρχών!... (Στην εικόνα: «Ο
Ευαγγελισμός της Θεοτόκου». Πίνακας του Ελ Γκρέκο, όπου ο Γαβριήλ «εξομολογείται τον
έρωτα του Θεού προς τη Μαριάμ».)

Παρατηρήσεις επί των αναγραφομένων στις ανωτέρω περικοπές:

- Κανείς εκ των δύο ευαγγελιστών δεν αναφέρει καμμία χρονολογία.
- Εκτός από τη μητέρα του Ιησού Μαρία (Μαριάμ) ελάχιστα ονόματα άλλων γυναικών
προγόνων του αναφέρονται. Ο Ματθαίος αναφέρει συνολικά μόνο τέσσερις γυναίκες κι ο
Λουκάς καμμία.
- Η μία γενεαλογία φθάνει μέχρι τον Αβραάμ, ενώ η άλλη μέχρι το Θεό.
- Ο Ματθαίος αναφέρει, ότι από της μετοικεσίας Βαβυλώνος έως του Ιησού είναι γενεές 14,
αλλά παραθέτει 13.
- Εκτός από τον πατέρα του Ιησού Ιωσήφ, και τον παππού του Ματθάν, δεν υπάρχει
συμφωνία σε κανένα από τα 40 κατά Ματθαίον και 77 κατά Λουκάν ονόματα των προγόνων
του. Υπενθυμίζεται, ότι τα βιβλία αυτά θεωρούνται από τους χριστιανούς θεόπνευστα.
- Δεν υπάρχει κανένα όνομα Ελληνικό, εις πείσμα των ελληνορθοδόξων «θεωρητικών», που
τα τελευταία χρόνια έχουν αρχίσει να προπαγανδίζουν τη δήθεν ελληνική καταγωγή του
Ιησού.
- Τα ίδια τα ευαγγέλια μας λένε, ότι «η σύλληψις εν γαστρί» της Μαριάμ, όπως της
ανακοίνωσε ο άγγελος Γαβριήλ, έγινε με το Άγιο Πνεύμα («κατά Λουκάν», α΄ 26-41). Εφ΄
όσον ο Ιωσήφ δεν έπαιξε κανένα ρόλο σ΄ αυτήν την εγκυμοσύνη, όλη η παρατιθέμενη
γενεαλογία των ανδρών «προγόνων» του Ιησού δεν έχει κανένα νόημα.

Αν εξετάσουμε τη γενεαλογία που παραθέτει ο Λουκάς, η οποία φθάνει μέχρι τον Θεό, από
τον Ιησού μέχρι τον Αδάμ είναι 77 γενεές. Πολλαπλασιάζοντας το 77 επί τον μέσο όρο των
30 ετών για κάθε γενιά, βρίσκουμε τον αριθμό 2.210. Ο πρώτος άνθρωπος δηλαδή, σύμφωνα
με τον χριστιανισμό, περπάτησε στη γη το 2.210 π.Χ.. Η Παλαιά Διαθήκη βέβαια ισχυρίζεται

235
σχετικά με τη διάρκεια ζωής μερικών από τους «προπάτορές» μας, ότι ορισμένοι εξ αυτών
έζησαν μερικές εκατοντάδες χρόνια (π.χ. Νώε, Μαθουσάλας κ.τ.λ.). Αυτό δεν αλλάζει τίποτε.
Το πολύ-πολύ να πάει η ημερομηνία αυτή 2-3 χιλιετίες πιο πίσω.
***
Όσο καλοπροαίρετος κι αν είναι κάποιος, δεν μπορεί να δεχθεί την ιστορικότητα μιας
προσωπικότητας, την οποία αναφέρουν μόνο δύο πηγές –τα ευαγγέλια, που σημειωτέον από
κανέναν δεν θεωρούνται ιστορική πηγή- κι οι οποίες, παρ΄ όλο που βρίσκονταν τόσο κοντά
σε αυτήν την προσωπικότητα, διαφέρουν τόσο πολύ μεταξύ τους.

Ίων Δημόφιλος
Ηλεκτρολόγος - Ηλεκτρονικός Μηχανικός Ε.Μ

Πηγή: http://freeinquiry.gr/webfiles/pro.php?id=1041

236
 Πως η χώρα της αριστοφανικής σάτιρας μεταλλάχθηκε
στην 3η Θεοκρατία Παγκοσμίως!
Η Ελλάδα καταλαμβάνει διόλου κολακευτική θέση σε παλαιότερη (2005) διεθνή κατάταξη
ως προς τον σφιχτό εναγκαλισμό κράτους και θρησκείας - Government Favoritism of
Religion. Ο κατάλογος φέρει πρώτο το Τουρκμενιστάν, με το Ιράν και τη Σαουδική Αραβία
να ακολουθούν και την Ελλάδα στην τρίτη θέση, σε χειρότερη κατάταξη από τη Μαλαισία
και τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, την Αίγυπτο, ακόμη και το Πακιστάν! Αξίζει να
σημειωθεί ότι στην ίδια λίστα η Τουρκία κατέχει την 44η θέση και η Ζιμπάμπουε την 50ή.

Τα στοιχεία βασίζονται σε εκθέσεις-αναφορές μεταξύ άλλων του Οργανισμού Ηνωμένων

Εθνών και του Στέιτ Ντιπάρτμεντ και φέρουν τη σφραγίδα της ARDA (Association of
Religion Data Archives).
Από το άρθρο του ΒΗΜΑΤΟΣ: http://www.tovima.gr/society/article/;aid=477118
.
Τα όρια της σάτιρας σε ένα ... παστίτσιο...
(Πηγή: http://epicureasgarden.blogspot.gr/2012/09/blog-post.html)

Το Σάββατο κοιμήθηκα στην Αθήνα και το πρωί της Κυριακής ξύπνησα στο ...
Ισλαμαμπάντ... και όλα αυτά χωρίς να με έχουν απαγάγει ή διακινήσει οι εξωγήινοι..
Κοιμήθηκα ως ελληνίδα πολίτης, γνωρίζοντας ότι το Σύνταγμα της χώρας μου, μου εγγυάται
την ελευθερία του λόγου και της έκφρασης και ξύπνησα σε ένα φοβικό και ανελεύθερο
καθεστώς ,που ελέω των πάσης φύσεως φονταμενταλιστών και της χρυσής αυγής, συνέλαβε
έναν συμπολίτη μου, τον Γέροντα Παστίτσιο επειδή έκανε σάτιρα, με τις κατηγορίες της
βλασφημίας (!) και της καθύβρισης θρησκευμάτων.

Με αφορμή λοιπόν την σύλληψη του 27χρονου διαχειριστή της ομώνυμης σελίδας και τους
τόνους μελάνι που έχουν γραφτεί τα τελευταία χρόνια για τα όρια της σάτιρας, θα ήθελα να
σας υπενθυμίσω την ανατριχιαστική σχεδόν σημειολογία των Βατράχων του Αριστοφάνη,
του πατέρα της κωμωδίας , που γράφθηκαν κατά το κύκνειο άσμα της Αθηναϊκής
δημοκρατίας, το 406 π.κ.χ. , μιας και έναν μόλις χρόνο μετά, η Αθήνα θα χάσει οριστικά τον
πόλεμο.

Είναι μια περίοδος πρωτοφανούς και βαθιάς παρακμής για την Αθήνα, ( σας θυμίζει τίποτα;).
Ο πόλεμος έχει καταστρέψει τα πάντα, ζωές, αξίες και θεσμούς, ότι κρατούσε την πόλη
ζωντανή, ξακουστή και αγέρωχη. Σοφοκλής πενθεί δημόσια για τον θάνατο του Ευριπίδη,

237
ενώ λίγους μήνες αργότερα πεθαίνει και ο ίδιος σε ηλικία ενενήντα ετών. Σαν να μην
έφταναν όλα τα δεινά, η Αθήνα έχει μείνει πια χωρίς δραματουργούς, χωρίς δασκάλους , που
θα μπορούσαν να οδηγήσουν τους συμπολίτες τους έξω από αυτή την στενωπό. Είναι
άλλωστε γνωστό πως το αττικό Δράμα και η Αττική δημοκρατία, ήταν έννοιες σύμφυτες, δεν
ήταν δυνατόν να ζήσουν το ένα χωρίς το άλλο , όπως και δεν έζησαν ... Ο Αριστοφάνης,
φέροντας όλο το τραγικό βάρος στις πλάτες του να διδάξει τους συμπολίτες του , ελεύθερα
και χωρίς λογοκρισία για τελευταία φορά στην ιστορία της πόλης, επιστρατεύει την κωμωδία
για να σώσει την τραγωδία και το πολίτευμα.

Η πλοκή του έργου είναι γνωστή, ο θεός Διόνυσος απογοητευμένος από την κατάσταση του
θεάτρου στην Αθήνα, καθώς οι μεγάλοι τραγικοί έχουν πεθάνει, ξεκινάει μαζί με τον δούλο
του Ξανθία ξεκινούν ένα περιπετειώδες ταξίδι προς τον Κάτω Κόσμο με σκοπό να φέρουν
πίσω τον καλύτερο τραγικό ποιητή για να αρχίσουν ξανά αξιόλογοι δραματικοί αγώνες στην
Αθήνα. Στον Άδη επικρατεί πανικός γιατί ο Ευριπίδης με τον Αισχύλο τσακώνονται για το
ποιός υπήρξε ο μεγαλύτερος τραγικός. Για να λυθεί η διαφορά, ο Πλούτωνας καλεί τον
Διόνυσο, σε ρόλο διαιτητή, καθώς και τους τρεις τραγικούς σε έναν δραματικό διαγωνισμό.
Ο αγώνας για την ανάδειξη του καλύτερου, αρχίζει. Τα κωμικά ευρήματα και τα φαρσικά
επεισόδια διαδέχονται το ένα το άλλο και μέσα από την πικρή σατιρική διάθεση του
Αριστοφάνη, έρχεται στο φως η πάντα σύγχρονη διάσταση του έργου.

Αυτό που θα αφήσει μάλλον άφωνους τόσο τους θεοσεβούμενους νεοέλληνες, όσο και κάθε
φερέλπιδα βρωμόστομο ελληνάρα, που αμφότεροι υπερηφανεύονται για τους αρχαίους τους
προγόνους, είναι πως ο πατέρας της κωμωδίας , δεν αφήνει τίποτα που να αφορά την
κοινωνία του, ούτε ιερό , ούτε όσιο, ούτε δημόσιο, ούτε ιδιωτικό, που να μην το περνάει από
ένα ευφυέστατο, σατιρικό κόσκινο και μάλιστα με υβρεολόγιο που κάνει την γλώσσα του
τελευταίου λιμενεργάτη να ωχριά..

Σατιρίζει τους θεούς: Ο Διόνυσος ο ίδιος ο θεός του δράματος, προς τιμήν του οποίου έχει
γραφτεί το έργο, αντί για σοβαρός και μεγαλοπρεπής, είναι ένας δειλός , αδίστακτος
καιροσκόπος, μια περσόνα υστερική και αλλόφρονη, με γελοία εμφάνιση ( φοράει την λεοντή
του Ηρακλή , πάνω από ένα γυναικείο φουστάνι), που δέχεται την καζούρα του Ηρακλή για
την πολύπλευρη σεξουαλικότητά του.

238
Σατιρίζει τους Ημίθεους: Ο Ηρακλής, είναι ένας χαζός σφίχτης, ένας χονδροκομμένος και
άξεστος φουσκωτός , που οι μύες του σκέφτονται περισσότερο από τον εγκέφαλό του.

Σατιρίζει τα δημόσια πρόσωπα και δη τους πολιτικούς : Ο Κλεοφώντας, ο Θηραμένης και

φυσικά ο Αλκιβιάδης, , όσο και ιδιώτες για τις υπερβολές στην ιδιωτική τους ζωή, όπως η
εταίρα Κυρήνη, περνώνται από γεννεές δεκατέσσερις.

Σατιρίζει τους πεθαμένους και το έργο τους: Τι και αν το έργο γράφεται για να επικαλεστεί
το πνεύμα των 3ών μεγάλων τραγικών; Πεθαμένοι -ξεπεθαμένοι, Αισχύλος , Σοφοκλής ,
Ευρυπίδης, τσακώνονται και αλληλοξεμπροστιάζονται σαν τις τελευταίες κατίνες, αν και με
εξαιρετικά ευφυολογήματα στον καυγά τους. Ούτε καν οι πεθαμένοι φιλόσοφοι δεν
γλυτώνουν, ο Σωκράτης ιδίως έχει την τιμητική του , καθώς ήταν από τους αγαπημένους
στόχους του Αριστοφάνη.

Σατιρίζει ακόμη και τον ίδιο τον χορηγό του: Ποιόν; Καλά ακούσατε, αυτόν που του έδινε
τα λεφτά, τα μπικικίνια για να ανεβάσει το έργο του και που ήταν το τιμώμενο πρόσωπο των
αγώνων. Ένας ολόκληρος χορός βατράχων βγαίνει και του τραγουδάει :
τσιγκούναρε! Που μας άφησες να βγούμε να τραγουδήσουμε ντυμένοι με κουρέλια...

239
Να σας θυμίσω πως οι αρχαίοι Αθηναίοι, αυτοί για τους οποίους -επαναλαμβάνω- τόσο πολύ
υπερηφανεύεστε συμπολίτες μου νεοέλληνες, ήταν ένας ευσεβέστατος λαός; Ναι , ασφαλώς ,
αναντίρρητα ήταν, αλλά συγχρόνως ήταν και ένας δημοκρατικός , ελεύθερος και υπερήφανος
λαός, που μπορούσε να δει και να απολαύσει την κωμικότητα , ακόμα και στην πιο
τραγική διάσταση της ανθρώπινης ζωής, ή και στην πιο βέβηλη και αυτό ακριβώς
στοιχειοθετούσε , μέσα από τις αναρίθμητες ιστορίες της ανθρώπινης μικρότητας τους,
το πολιτισμικό τους μεγαλείο.

Να σας θυμίσω επίσης, ότι όλα τα δημοκρατικά συντάγματα της Δύσης μαζί και το δικό μας,
στηρίχθηκαν στις αρχές του Διαφωτισμού και της Γαλλικής Επανάστασης, Ελευθερία-
Ισότητα-Αδελφότητα και στο περιώνυμο ρητό του Βολταίρου, που συμπυκνώνει την ουσία
ολόκληρου του ανθρωπισμού : Δεν συμφωνώ με τίποτα από όσα λες, αλλά θα
υπερασπιστώ ακόμη και με την ζωή μου ως διακύβευμα , το δικαίωμά σου να λες
ελεύθερα αυτά που πιστεύεις. Πράγμα που εν προκειμένω σημαίνει ότι όσο σεβαστά είναι τα
ιερά και τα όσια του καθενός, τόσο σεβαστό οφείλει να είναι και το δικαίωμα του κάθε πολίτη
να δηλώνει, ότι δεν έχει ούτε ούτε ιερό ούτε όσιο , να αμφισβητεί , να κρίνει και να κριτικάρει
πρόσωπα , καταστάσεις , ήθη , ιδεολογίες, πεποιθήσεις της καθημερινότητάς , είτε καλλιτεχνική
αδεία είτε μέσα από το επιστημονικό του έργο . Ακόμη και η θρησκεία, ως ιδεολογία, δεν
μπορεί και δεν πρέπει να είναι στο απυρόβλητο.

Ποια είναι λοιπόν τα όρια της σάτιρας; Η απάντηση ενός ελεύθερου και δημοκράτη
ανθρώπου είναι μάλλον αυτονόητη : Κανένα απολύτως! Έχουμε κάθε δικαίωμα να μας
ενοχλεί η αισθητική της και να μην την παρακολουθήσουμε, εφόσον δεν μας αρέσει, αλλά
δεν έχουμε κανένα δικαίωμα να φιμώσουμε όσους λένε αστεϊσμούς που μας ενοχλούν, είτε
ήμαστε χριστιανοί ορθόδοξοι, είτε μουσουλμάνοι, είτε γκέι, είτε στρέιτ, είτε χοντροί, είτε
λεπτοί, είτε λευκοί , είτε μαύροι, είτε τσιγκούνηδες και λεπροί, είτε ανάπηροι, είτε ακόμη και
πεθαμένοι. Γιατί; Γιατί το κάθε τι που απαρτίζει την τον χαρακτήρα και την δομή της
κοινωνία μας , οι άνθρωποι, οι ιδέες, οι αντιλήψεις, τα ήθη, όσο σοβαρά , ευαίσθητα και
εύθραυστα και να είναι, έχουν πάντοτε και την γελοία τους πλευρά. Και αν τα μέλη μιας
μειονότητας ή και πλειονότητας, όπως εν προκειμένω οι ορθόδοξοι, θέλουν να ζουν με
ισότιμους κοινωνικούς όρους, θα πρέπει να έχουν και ισότιμο μερίδιο διακωμώδησης.

Η σύλληψη του Παστίτσιου, μπορεί να μοιάζει ως ένα γεγονός ήσσονος σημασίας, δεν είναι
όμως. Διότι από τέτοιες επιλογές καθορίζεται το μέλλον των πολιτισμών, των πολιτειών και
των πολιτευμάτων τους.

Όταν η νομοθεσία , αλλά και ο κοινός νους δεν μπορούν να κάνουν διάκριση μεταξύ της
σάτιρας και της ρητορικής μίσους , ή εν προκειμένω της βλασφημίας, τότε έχουμε πολύ
σοβαρό πρόβλημα πολιτισμού και πολιτεύματος. Ο ορθός πολιτικός λόγος, είναι ένα
επικοινωνιακό εργαλείο , εφεύρημα των τελευταίων δεκαετιών που είχε αρχικώς αγνές
προθέσεις, να προστατεύσει τις όποιες μειονότητες, από την γλώσσα, η οποία δεν είναι
κοινωνικά αθώα, είναι μέρος της κοινωνικής συμπεριφοράς, εκφράζει θέσεις, και αντιθέσεις,
συμπυκνώνει ιδέες, παράγει και αναπαράγει ιδεολογία και όταν αυτή η ιδεολογία είναι
ρατσιστική ή εμπεριέχει μίσος οιασδήποτε μορφής , οφείλεις να την ποινικοποιήσεις διότι
είναι το μέσον διάδοσής της ιδεολογίας του μίσους και των διακρίσεων.

Όμως , πλέον, έχουμε φθάσει στο αντίθετο άκρο, ο ορθός πολιτικός λόγος, τείνει να γίνει το
πιο ευχείριστο εργαλείο λογοκρισίας, που καθιστά την γλώσσα μας ξύλινη, άνευρη και
ανειλικρινή, μια νεογλώσσα οργουελική. Ακριβώς επειδή κάθε εύθικτη κοινωνική ομάδα, δεν
μπορεί και δεν θέλει να κάνει την διάκριση ανάμεσα στην κριτική και την διακωμώδηση ,
πρακτικές απολύτως κοινωνικά και πολιτισμικά αναγκαίες , με την ρητορική μίσους. Εν

240
ολίγοις, όπως έλεγε και ο Αλέιστερ, ο δρόμος για την κόλαση , είναι στρωμένος από καλές
προθέσεις.

Επιστρέφοντας εδώ στο Ισλαμαμπάντ , θυμηθείτε ξανά , ότι λίγες ώρες πριν την σύλληψη του
Παστίτσιου, κάποιοι άλλοι φονταμενταλιστές και μάλιστα λαθρομετανάστες, τα έκαναν για
δεύτερη φορά γυαλιά καρφιά στο κέντρο ανενόχλητοι, επειδή θεώρησαν ότι τους έθιξε ένα
σατιρικό βιντεάκι για τον Μωάμεθ που γυρίστηκε... στην Αμερική. Διυλίζομεν τον κώνωπα
κύριοι ή όχι ; Πόσο πιο εξόφθαλμα θα μεροληπτείτε υπέρ της χρυσής αυγής και του
θρησκευτικού φονταμενταλισμού καταπατώντας τις στοιχειωδέστερες ελευθερίες που
εγγυάται το σύνταγμά μας σε κάθε πολίτη; Για την ορθόδοξη και την καθολική εκκλησία, η
θεωρία της εξέλιξης θεωρείται βλάσφημη, ναι βλάσφημη , όπως ο βλάσφημος Παστίτσιος!
Να περιμένουμε ότι στο επόμενο διάστημα θα συλληφθούν οι συγγραφείς των βιβλίων
βιολογίας; Οι πυρές στο Σύνταγμα και ο δημόσιος λιθοβολισμός θα είναι το επόμενο βήμα ...
προς τον μεσαίωνα; Μήπως θα πρέπει να συγκροτηθεί και θρησκευτική αστυνομία κατά τα
πρότυπα των τριτοκοσμικών χωρών;

Σημειωτέον δε, ότι το προαναφερθέν βιντεάκι , έγινε αφορμή για πάσης φύσεως βιαιοπραγίες
ανά τον πλανήτη, ένας αμερικανός πρέσβης σκοτώθηκε, κτίρια κάηκαν, διπλωματικές
σχέσεις διακόπηκαν, άνθρωποι τραυματίστηκαν, φετβά εκδόθηκαν κατά των συντελεστών
του και απειλές εκτοξεύθηκαν συλλήβδην εναντίον της άπιστης Δύσης και της δημοκρατίας.
Μουσουλμάνοι διαδηλωτές, όχι μόνο στην πλατεία Ταχίρ, αλλά και στην... Γαλλία
κρατούσαν πλακάτ που έλεγαν στο διάολο η δημοκρατία, θέλουμε μόνο το Ισλάμ ( !!!)

241
Ζούμε σε καιρούς, σαν εκείνους των βατράχων... Η δημοκρατία μας κρέμεται από μια
κλωστή, το σύνταγμά μας έχει γίνει κουρελόχαρτο, οι νοσταλγοί των ναζί εξελέγησαν
εθνοπατέρες του κοινού ποινικού... κοινοβουλίου. Νεοέλληνα , ήρθε η ώρα να επιλέξεις, εάν
μιμούμενος τους ταλιμπάν θα στείλεις σεμνά και ευλαβικά την ελευθερία και την δημοκρατία
μας στον διάολο, ή αν θα βάλεις... τα γέλια !Τι πιο δημοκρατικό, τι πιο ελεύθερο...

Πηγές :
Για τον Παστίτσιο :
http://www.lifo.gr/team/bitsandpieces/32263
http://www.newsit.gr/default.php;pname=Article&art_id=164551&catid=4
http://www.iefimerida.gr/news/69186/υπόθεση-παστίτσιος-η-ελλάδα-γίνεται-ιράν-με-τις-«ευλογίες»-της-
χρυσής-αυγής
http://noetic-on.blogspot.gr/2012/09/blog-post.html
Για τους Βατράχους :
http://el.scribd.com/doc/5384130/Αριστοφάνης-Βάτραχοι
http://el.wikipedia.org/wiki/Βάτραχοι_(κωμωδία)
Για την σάτιρα : http://periousios.blogspot.gr/2012/09/blog-post_24.html
Για την ρητορική μίσους : http://www.poreiagynaikon.gr/idrytiko/idr_14.htm
*****

Περισσότερα: ΘΕΩΡΙΗΣ ΕΙΝΕΚΕΝ

http://eineken.pblogs.gr/2012/10/pws-h-hwra-ths-aristofanikhs-satiras-metallahthhke-sthn-3h-
theok.html

ΠΩΣ ΟΙ «ΑΠΟΓΟΝΟΙ» ΤΟΥ ΑΡΙΣΤΟΦΑΝΗ ΦΥΛΑΚΙΣΑΝ ΤΗ ΣΑΤΙΡΑ

http://www.freeinquiry.gr/pro.php?id=2821

242
"Μέγας" Κωνσταντίνος, Ιουστινιανός, Θεοδόσιος, οι σφαγείς των Ελλήνων,
ψηφίστηκαν ως...μεγάλοι..."Έλληνες"!!!!!!!
Η ψηφοφορία περί αναδείξεως των 100 μεγάλων Ελλήνων, αναδεικνύει το ευτράπελον της
κοινωνικής και ιστορικής συνοχής των ψηφισάντων!!!!!
Όμως, το να ψηφίζονται ως μεγάλοι...Έλληνες, ξένοι και μάλιστα..."αγνώστου" φυλής, οι
οποίοι έχουν καταγραφεί στην Ιστορία, ως οι πιο μεγάλοι καταστροφείς της Ελλάδος και
σφαγείς των Ελλήνων, καταδεικνύει τον τεράστιο ιστορικό λήθαργο, στον οποίο έχουν ρίξει
τους αδαείς συμπατριώτες μας, οι ρασοφόροι κατακτητές της Ελλάδος με τα υποχείριά
τους!!!!!!!
Έχουμε και λέμε, λοιπόν: [Αλλά μετ' ολίγον ο Διοκλητιανός ενόμισε πρέπον να μερίση έτι
μάλλον τας φροντίδας της υπερτάτης αρχής' εχειροτόνησε δε επί τούτω, εν έτει 291, από
κοινού μετά του Αυγούστου Μαξιμιανού, δύο καίσαρας, τον εκ Δαρδανίας Κωνστάντιον τον
Χλωρόν και τον εκ Μοισίας Γαλέριον, ορίσας όμως ότι το του καίσαρος αξίωμα επέχει
δευτερεύουσαν ως προς τον Αύγουστον τάξιν. Και τον μεν Γαλέριον προσέλαβεν αυτός
βοηθόν, τον δε Κωνστάντιον έδωκεν εις τον Μαξιμιανόν συγκυβερνήτην των της Δύσεως
πραγμάτων. Τούτου του Κωνσταντίου υιός υπήρξεν ο Κωνσταντίνος, όστις εγεννήθη κατά
τινας μεν εις Ταρσόν, κατ' άλλους δε εις Δρεπάνην της Βιθυνίας, και κατά την πιθανωτέραν
γνώμην εις Ναίσσον, την σημερινήν Νίσσαν της Μοισίας, εν έτει 274. Ο πατήρ αυτού, ει και
στενός και συγγενής διατελέσας του αυτοκράτορος Κλαυδίου, ήτο εισέτι τότε απλούς
στρατηγός και είχε συνοικήσει μετά κόρης τινός ευτελούς κοινωνικής τάξεως, Ελένης το
όνομα, της τοσούτον μετέπειτα περιωνύμου μητρός του Κωνσταντίνου. Προαχθείς δε εις το
του καίσαρος αξίωμα, ηναγκάσθη υπό του Διοκλητιανού να διαζευχθή μεν την Ελένην ίνα
λάβη σύζυγον συγγενή τινα του Αυγούστου Μαξιμιανού, να καταλίπη δε παρά τω
αυτοκράτορι το υιόν Κωνσταντίνον ως όμηρον.]
Που έχει γεννηθεί, λοιπόν, ο πατέρας του Κωνσταντίνου;;;;;; Στη Δαρδανία (βαρβαριστί
Νταρντάνσκα=Βαρντάρσκα=Βαρδαρία=Σκόπια)!!!!!!
Είναι γεγονός ότι, ο Παπαρρηγόπουλος έχει καταξιωθεί στους μεγάλους ιστορικούς.
Γεγονός επίσης, είναι ότι, έχουν αναδείξει "μέγαν" τον Κωνσταντίνον, ως τον θεμελιωτήν του
Ανατολικού Ρωμαϊκού Χριστιανικού Κράτους, ακριβώς επειδή κατέλαβαν την εξουσία τα
μαύρα ράσα!!!!!!
Γιατί, όμως, να είναι τοοόσο σκοτεινό το ιστορικό του ανθρώπου αυτού;;;;;
Ενός "μέγα";;;;;;;;
Είναι δυνατόν, για έναν άνθρωπο σαν κι αυτόν να μην υπάρχουν περισσότερες
πληροφορίες;;;;; Έναν..."Μέγα";;;;;;;;;;;
Κι όμως είναι δυνατόν!!!!!!! Για λίγο ακόμα!!!!!- "Διωγμοί των Ελλήνων από τους
χριστιανούς επί Κωνσταντίνου!!!!"
http://alfeiospotamos.blogspot.com/2008/09/blog-post_24.html

Για τον άλλο..."Έλληνα", τον Ιουστινιανό (Γιουπράβδα ή Γιουτπράβδα ή Ουπράβδα),

διαβάστε από κάτω!!!!!!!!!!!
Το "περίεργο" είναι ότι κι αυτός και ο πατέρας του έχουν γεννηθεί στα Σκόπια!!!!!!!!!
Από αγνώστου ταυτότητος "φυλή"!!!!!!!!!!!!!!
"πράβδα"=αλήθεια στα σλάβικα. Το "Γιουτ" μήπως βγαίνει από το Γιούντα=Γιούδα;;;; Άρα
το Γιουτπράβδα=Ιουδαίος αληθινός;; Ή Ιουδαίος πραγματικός;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;

ΙΟΥΣΤΙΝΙΑΝΟΣ. Ο ΟΥΠΡΑΒΔΑ ΕΚ ΣΚΟΠΙΩΝ ΚΑΙ ΠΩΣ ΕΓΙΝΕ ΡΩΜΑΙΟΣ ΑΥΤΟΚΡΑΤΩΡ

ΤΗΣ..."ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ" ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΗΣ!!!!!!!!
http://alfeiospotamos.blogspot.gr/2008/10/blog-post_3231.html

[Ο Θεοδόσιος ήτο υιός ομωνύμου στρατηγού διαπρέψαντος επί Ουαλεντινιανού, αλλ' έπειτα
συκοφαντηθέντος και θανατωθέντος αδίκως. Μετά την τοιαύτην του πατρός τελευτήν, ο νέος

243
Θεοδόσιος, όστις είχε δώσει δείγματα ωσαύτως αξιολόγων στρατηγικών προτερημάτων,
απήλθεν εις Ιβηρίαν την πατρίδα αυτού και διέτριβεν εκεί ιδιωτεύων ότε ο Γρατιανός
εκάλεσεν αυτόν, άγοντα το τριακοστόν τρίτον της ηλικίας έτος, εις το ύπατον του
συνάρχοντος αξίωμα, επιτρέψας αυτώ ιδίως, εκτός της μερίδος ήν είχεν ο Ουάλης, και την
Ιλλυρίαν, διότι εν αυτή μάλιστα προέκειτο να καταπολεμηθώσιν οι Γότθοι]

Τώρα πως γίνεται ένας άνθρωπος που έχει γεννηθεί στην Ιβηρία (Ισπανία), να
είναι...Έλληνας, μόνο τα μαύρα ράσα το έχουν αναγάγει σε "αλήθεια"!!!!!!!!!
Βεβαίως και αυτού του..."μέγα"..."Έλληνα" οι ρίζες είναι σκοτεινές!!!!!!!!!------------------
"Τοιουτοτρόπως επί Θεοδοσίου εθριάμβευσεν ο χριστιανισμός κατά της ειδωλολατρίας,....."
http://alfeiospotamos.blogspot.gr/2008/10/blog-post_8345.html

Έτσι, λοιπόν, Έλληνες, εθριάμβευσεν ο χριστιανισμός επί των προγόνων μας........

Τοιουτοτρόπως επί των ημερών των "μεγάλων" αυτών........"Ελλήνων", κατετροπώθησαν και
αλλαξοπίστησαν οι πατέρες μας........
Από αυτούς γκρεμίστηκαν συθέμελα οι ναοί μας........
Αυτοί έσφαξαν και ρούφηξαν το αίμα των προπαππούδων μας.........

Και αυτούς εσείς ωρε Έλληνες, τους ψηφίσατε μέσα στους 100 μεγαλύτερους Έλληνες
…….ως "Έλληνες"............
Ω, Έλληνες!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Αλθειός Ποταμός
http://alfeiospotamos.blogspot.gr/2009/02/blog-post_253.html

244
 Βρέθηκε ο τάφος του προφήτη Ζαχαρία! - Χαράς
ευαγγέλια στο πανελλήνιο!!!

Του Μ. Καλόπουλου

Παραληρεί από χαρά το σύνολο του ελληνο-χριστιανικού κόσμου! Ο σεπτός και πανάγιος
τάφος του μεγάλου προφήτη των Ελλήνων Ζαχαρία... βρέθηκε επιτέλους μετά από
αστυνομική καταδίωξη τυμβωρύχων στην Ιερουσαλήμ!
Η είδηση είναι συγκλονιστική, γιατί πρόκειται για έναν πραγματικά αληθινό προφήτη... τι
προφήτη... προφήταρο θα έλεγα, γιατί τα άγια προφητικά του λόγια επαλήθευαν στις ήμερες
μας εντελώς και απολύτως!

Είπε: «θα τεντώσω το τόξο των Εβραίων εναντίων των Ελλήνων»... και έγινε!!!

Είπε: «θα ξεσηκώσω τα τεκνά της Σιών κατά των τέκνων των Ελλήνων»... κι έγινε!!!

Είπε: «ο Γιαχβέ θα πέσει πάνω στους Έλληνες σαν κεραυνού βολίδα»... κι έγινε!!!

Είπε: «ο Γιαχβέ θα πορευτεί απειλητικά εναντίων των Ελλήνων»... κι έγινε!!

Είπε: «τα τεκνά της Σιών θα θάψουν τους Έλληνες κάτω από λίθους»... και έγινε!!!

Είπε: «τα παιδιά της Σιών θα καταπιούν τους Έλληνες σαν γλυκό κρασί»... και έγινε!!!
Θεέ μου... αληθινός Προφήταρος... σωστός σε όλα όσα προφήτεψε!
Σιωνιστές - Έλληνες 6-0 ...!!!

Αν αυτός δεν είναι προφήτης τότε ποιος;

Τι απερίγραπτη χαρά! Τι αγαλλίαση ψυχής, να βλέπεις τον προφήτη που τιμά κάθε χρόνο στις
8 Φεβρουαρίου ολόκληρο το έθνος των Ελλήνων, όχι μόνο να επαληθεύεται (με τη χάρη του
παναγίου πνεύματος) αλλά τι ανεκδιήγητος χαρά... να βρίσκεται επιτέλους και ο Άγιος τάφος
του, στην πανάγια πόλη του την Ιερουσαλήμ! Επιτέλους, ακόμα μια θαυμάσια ευκαιρία για
προσκύνημα στην θεοβάδιστη πόλη της Ιερουσαλήμ!

Άιντε ωρε Έλληνες, για την πιστή του Γιαχβέ την αγία, και της Ιερουσαλήμ την ελευθερία,
μαζευτείτε κι όλοι μαζί, με μια ψυχή, ας ξεκινήσουμε για το άγιο προσκύνημα στον τάφο του
μεγάλου Προφήτη της πανάγιας πίστεώς μας! Μην ξεχνάτε... αν εμείς που γεννήσαμε τον
πολιτισμό, τις αρετές και την ευσέβεια δεν προσκυνήσουμε πρώτοι τους Εβραίους αγίους...

245
που τόσα προφήτεψαν για τον τόπο μας... ποιοι περιμένετε να το κάνουν τα βάρβαρα έθνη
του κόσμου; Και ειδικά αυτός ο προφήτης που αγαπούσε με πάθος την Ελλάδα, αφού για
φαντάσου... καταδέχτηκε να αναφέρει τ' όνομά μας και να προφητέψει την καταστροφή μας...
τι συγκίνηση... θεέ μου ανατρίχιασα.

Και για τους άπιστους που δεν θέλουν να δεχθούν το άγιο προφητικό πνεύμα της Αγίας
Γραφής, και νομίζουν ότι βγάζω απ' το μυαλό μου τις αξιοθαύμαστες αυτές εκπληρωμένες
προφητείες, τους παραθέτω και το εδάφιο:

«Διότι σε τέντωσα Ιούδα για τον εαυτό μου ως τόξο και σαν σπαθί μαχητού και (θα) εξεγείρω
τα τέκνα σου Σιών, κατά των τέκνων των Ελλήνων και ο Κύριος (Γιαχβέ) θα πέσει πάνω τους
σαν κεραυνού βολίδα. Ο Κύριος σαλπίζοντας θα πορευθεί απειλητικά εναντίον τους. Ο
Κύριος θα βοηθήσει αυτούς (τα τέκνα της Σιών) και θα καταναλώσουν και θα θάψουν (τους
Έλληνες) κάτω από λίθους σφενδόνης και σαν οίνο θα τους καταπιούν». Ζαχαρίας 9.13-15.

Μέγας εσέ Γιαχβέ μου και θαυμαστά τα έργα σου... βοήθα μας να βρούμε και τον τάφο
εκείνου του αλλού ευλογημένου Εβραίου Προφήτη Ελισαίου που για χάριν της φαλάκρας του
σκοτωθήκαν 42 αμαρτωλά παιδάκια! Αμήν...!
Ένας σεμνός και ανώνυμος πιστός

Μιχάλης Καλόπουλος

246
 Παπάς συμπαθεί περισσότερο τους άθεους παρά τους θρησκευόμενους

Άννα Πηλού, Facebook

Πριν 20 μέρες περίπου ήμουν στα PUBLIKS και είδα έναν παπά να κρατάει 2 βιβλία του
ΟSHO και ένα του Κρισναμούρτι να τα ξεφυλλίζει και να διαβάζει αποσπάσματα.
Χάρηκα, και τον πλησίασα προσπαθώντας να πιάσω κουβέντα σχετική με τα βιβλία τα οποία
έχω διαβάσει.
Στην αρχή ήταν επιφυλακτικός έως ενοχλημένος.
Με τα πολλά ,μου ανοίχτηκε και μου είπε πολλά αξιοθαύμαστα.
Διαβάζοντας 3 βιβλία του Κρισναμούρτι μερικά του OSHO μερικούς άλλους συγγραφείς και
γενικά φιλοσοφία έχει γίνει καλύτερος άνθρωπος και καλύτερος ιερέας μου είπε. και επίσης
καλύτερος πατέρας.
Πράγμα που δεν κατόρθωσε τόσα χρόνια ούτε με την Αγία Γραφή ούτε με τους βίους αγίων
ούτε με τα Πατερικά κείμενα ούτε με πάσης φύσεως εκκλησιαστικά βιβλία.
Μου είπε επίσης ότι συμπαθεί περισσότερο τους άθεους παρά τους θρησκευόμενους. Είναι
πιο καλοί άνθρωποι οι άθεοι και θα σου εξηγήσω και γιατί μου είπε....
Οι θρησκευόμενοι δεν σέβονται αυτή τη ζωή γιατί πιστεύουν στην άλλη ζωή που τη θεωρούν
πιο σημαντική από τούτην. Από τη στιγμή που πιστεύουν στην επόμενη ζωή δεν θεωρούν τη
ζωή αυτή τόσο σημαντική άρα θεωρούν ασήμαντη και την αφαίρεση της. Δεν θεωρούν ότι το
να σου αφαιρεθεί η ζωή είναι το έσχατο κακό που μπορείς να πάθεις...
Οι άθεοι λοιπόν που δεν πιστεύουν σε επόμενες ζωές και αναστάσεις θεωρούν αυτή τη ζωή
σημαντικότατη. Γι αυτούς η ζωή είναι ανεκτίμητης αξίας.
Αυτοί δεν μπορούν να πούνε...Έλα μωρέ μη στενοχωριέσαι που πέθανε το παιδί σου, το πήρε
ο Θεός μαζί του και κάποια στιγμή θα το συναντήσεις....
Μού είπε κι άλλα πολλά .Μού είπε επίσης ότι αυτά δεν μπορεί να τα πει στο εκκλησίασμα
του γιατί θα του πετάξουν γιαούρτια και αυγά....

247
 Κάνε μια εικόνα να κλάψει, μπορείς!
Οι ειδωλολατρικές πρακτικές της ορθοδοξίας
(προσθήκη παραρτήματος)
Η προηγούμενη ανάρτηση ήταν έκτακτη.

Μετά από καιρό, επανέρχομαι σε θρησκευτικό θέμα.

Το τελευταίο περιστατικό με την θρησκευτική εικόνα στην Κλήρου, με οδηγεί να ασχοληθώ
λίγο με τις εικόνες που κλαίνε ή μυροβλύζουν, αλλά και άλλες πρακτικές απάτης της
Ορθοδοξίας!
Μπορεί οι εκφράσεις μου να φαίνονται σκληρές, αλλά δεν υπάρχει άλλος τρόπος για να
αντιμετωπιστούν τα όσα κάνει η επίσημη Εκκλησία προκειμένου να παραπλανήσει τους
πιστούς με μόνο σκοπό και στόχο να γεμίσει τα ταμεία της.
Απολογούμαι εκ των προτέρων σε όσους θα νιώσουν ότι προσβάλλεται η πίστη ή τα πιστεύω
τους. Δεν είναι αυτή η πρόθεση μου.
ΟΙ ΕΙΚΟΝΕΣ ΠΟΥ ΚΛΑΙΝΕ
Τόσο η εκκλησιαστική ηγεσία όσο και η στρατιά των θεολόγων (στην πλειοψηφία τους),
κάθε φορά που… «κλαίει» ή «μυροβλύζει» μια εικόνα προσπαθούν να διαδώσουν την
πληροφορία ώστε να πάει κόσμος να τη δει (ικανοποίηση της ανθρώπινης περιέργειας) αλλά
είναι κοινό μυστικό ότι ο απώτερος σκοπός είναι η αποκόμιση οικονομικού κέρδους.
Προσπαθούν με λίγα λόγια να εκμεταλλευτούν όσο το δυνατόν περισσότερο το «γεγονός»
και να πείσουν ότι πρόκειται περί θαύματος.
Πολλές φορές μας λένε μάλιστα ότι το κλάμα μιας εικόνας (συνήθως της Παναγίας) στέλλει
κάποια μηνύματα που κατά το πλείστον είναι προμήνυμα κακών!
Ψάχνοντας βρήκα τέσσερεις ενδιαφέρουσες συνταγές για να κάνεις κι εσύ μια εικόνα να
κλάψει…
Καλά κέρδη!

ΟΙ ΤΕΣΣΕΡΕΙΣ ΣΥΝΤΑΓΕΣ:
ΜΕΘΟΔΟΣ 1η

Υλικά που θα χρειαστείτε:

1) Ένα επίπεδο, ορθογώνιο κομμάτι ξύλου
2) αδιάβροχα βερνίκια
3) μια τυπωμένη εικόνα.

Εκτέλεση:
Α) Πάρτε το κομμάτι ξύλου και βάλτε το σε θαλάσσιο νερό αφήνοντας το εκεί για όσο το
δυνατό περισσότερο χρονικό διάστημα (τουλάχιστον δύο εβδομάδες).
Αφού το βγάλετε από το νερό, εφαρμόστε τουλάχιστον τέσσερα στρώματα αδιάβροχου
βερνικιού. Όταν στεγνώσει καλά το βερνίκι, κολλήστε την τυπωμένη φωτογραφία ή
ζωγραφίστε μια μόνοι σας.
Β) Όταν κολλήσει η τυπωμένη εικόνα ή στεγνώσει καλά η ζωγραφιά σας, περάστε ακόμα ένα
χέρι βερνίκι και βάλτε την στο χώμα για να φαίνεται παλιά (αν θέλετε να παρουσιάσετε την
εικόνα σας ως παλιό κειμήλιο.
Αναμίξτε ένα μικρό ποσό καφετιού ξύλινου λεκέ (5%) με το τελικό στρώμα βερνικιού σας
για να φαίνεται σαν αντίκα.
Γ) Όταν στεγνώσει κι αυτό, πάρτε μια καρφίτσα και κάνετε δύο τσιμπήματα γύρω από τα
μάτια του εικονιζόμενου προσώπου.
Η παγιδευμένη υγρασία θα δραπετεύσει, αναγκάζοντας την ιερή εικόνα σας να κλάψει.
Κάποιοι δύσπιστοι θα θελήσουν να δοκιμάσουν τα δάκρυα, αμφιβάλλοντας το θαύμα. Όταν
θελήσουν να γευτούν τα δάκρια στις γλώσσες τους θα ριχτούν μπροστά από την εικόνα,

248
επιδιώκοντας τη συγχώρεσή της, αφού τα «δάκρυα», λόγω του θαλάσσιου νερού θα έχουν
αλμυρή γεύση.

ΜΕΘΟΔΟΣ 2η

Αυτή η μέθοδος είναι κάπως πιο εύκολη. Πάρτε μια φωτογραφία μιας εικόνας που κλαίει και
τοποθετήστε την σε ένα μεγάλο περίκομψο πλαίσιο, πίσω από ένα κομμάτι γυαλιού που να
έχει κάποια απόσταση από τη φωτογραφία. Το φως που απεικονίζει από το γυαλί θα δώσει
την εντύπωση ότι τα δάκρυα είναι τρισδιάστατα.

ΜΕΘΟΔΟΣ 3η

Μια άλλη φτηνή και δυσάρεστη μέθοδος είναι να ζεστάνετε πετρέλαιο υψηλής πυκνότητας
και να τοποθετήσετε σταγόνες γύρω από τα μάτια της εικόνας. Το πετρέλαιο δεν θα
εξατμιστεί όπως το νερό και η επίδραση θα διαρκέσει για κάποιο χρόνο. Θα έχετε καλύτερα
αποτελέσματα εάν η εικόνα τοποθετηθεί διαγωνίως.

ΜΕΘΟΔΟΣ 4η

Πάρτε ένα καρφί (καλύτερα καρφίτσα) και βγάλτε μια τρύπα που διαπερνά το πάχος της
ξύλινης εικόνας στο σημείο των ματιών. Πάρτε ένα σφουγγάρι και βρέξτε το με πετρέλαιο ή
οποιοδήποτε υγρό.
Τοποθετείστε το βρεγμένο σφουγγάρι στο σημείο που είναι οι τρύπες. Όταν πιέζετε αυτό
πάνω στο ξύλο, το ρευστό θα στάξει από τις τρύπες.
Εντούτοις, σε αυτήν την περίπτωση θα πρέπει να τοποθετήσετε το πλαίσιο διαγωνίως, αλλά
με τέτοιο τρόπο που να μην φαίνεται το σφουγγάρι στο πίσω μέρος.
Για μεγαλύτερη ασφάλεια μπορείτε να βάλετε την εικόνα σε πλαίσιο έτσι ώστε οι πιστοί να
μην μπορούν να δουν πίσω από αυτήν.
Αυτοί είναι λοιπόν οι τέσσερεις απλοί τρόποι για να έχετε ένα καλό αποτέλεσμα το οποίο θα
σας επιφέρει αφορολόγητο εισόδημα, τόσο (που αν πετύχει το κόλπο σας) θα σας επιτρέψει
να καλυτερεύσετε τη ζωή σας.
Ιδού και μια μαρτυρία επί του προκειμένου:

249
ΠΗΓΗ: "PRESS TIME", Πέμπτη 8 Δεκεμβρίου 2005

Βεβαίως, αφήνω έξω το τι λέει η Αγία Γραφή περί εικόνων και που βρίσκεται σε πλήρη
αντίθεση με όσα κάνουν οι παπάδες μας ή όσα γίνονται με την ανοχή των παπάδων.
Σε μια άλλη ανάρτηση θα ασχοληθούμε και με την λειψανολατρία.
Ιδού τι προσκυνά ο Χριστιανός!!!

ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ

Το σχόλιο του φίλου Drapeti (5/25/2009 1:00 πμ) με κέντρισε να δώσω μια πιο
εμπεριστατωμένη ανάλυση των δικών μου αντιλήψεων.
Γι αυτό και προχωρώ σε ένα παράρτημα, ως συνέχεια του πρώτου κειμένου.
Όπως γράφω και στην αρχή της ανάρτησης απολογούμαι αν το κείμενο θίξει τα πιστεύω
κάποιων.
Το ότι όμως θα θιχτούν κάποια πιστεύω, αυτό δεν πρέπει να είναι απαγορευτικό της
έκφρασης άποψης. Από οποιαδήποτε πλευρά και οποιοδήποτε θέμα.
Φοβούμαι ότι το ζήτημα των εικόνων δεν λύθηκε με την εικονομαχία.
Πιθανόν να λύθηκε για την Ανατολική Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία (άλλως Βυζάντιο) αλλά δεν
λύθηκε για όλους τους χριστιανούς.
Αν δεχθούμε ότι οι Γραφές είναι ο Λόγος του Θεού, αυτός μας λέει οριστικά και αμετάκλητα
το εξής:
«οὐ ποιήσεις σεαυτῷ εἴδωλον, οὐδὲ παντός ὁμοίωμα, ὅσα ἐν τῷ οὐρανῷ ἄνω καὶ ὅσα ἐν
τῇ γῇ κάτω καὶ ὅσα ἐν τοῖς ὕδασιν ὑποκάτω τῆς γῆς. Οὐ προσκυνήσεις αὐτοῖς, οὐδέ
μὴ λατρεύσῃς αὐτοῖς» (Έξοδος 20, 4-5).

Επίσης:
«Φυλάττετε λοιπόν καλώς τας ψυχάς σας, διότι δεν είδετε ουδέν ομοίωμα, εν τη ημέρα καθ'
ην ο Κύριος ελάλησε προς εσάς εν Χωρήβ εκ μέσου του πυρός· μήπως διαφθαρήτε, και
κάμητε εις εαυτούς είδωλον, εικόνα τινός μορφής, ομοίωμα αρσενικού ή
θηλυκού,» (Δευτερονόμιον 4:15-16)

250
«Τα είδωλα αυτών είναι αργύριον και χρυσίον, έργα χειρών ανθρώπων· Στόμα έχουσι και δεν
λαλούσιν· οφθαλμούς έχουσι και δεν βλέπουσιν· ώτα έχουσι και δεν ακούουσι· μυκτήρας
έχουσι και δεν οσφραίνονται· Χείρας έχουσι και δεν ψηλαφώσι· πόδας έχουσι και δεν
περιπατούσιν· ουδέ ομιλούσι διά του λάρυγγος αυτών. Όμοιοι αυτών ας γείνωσιν οι
ποιούντες αυτά, πας ο ελπίζων επ' αυτά.» (Ψαλμοί 115:4-8)
Η Εικονομαχία έγινε τον 8ο αιώνα και κράτησε 100 ολόκληρα χρόνια.
Στην ουσία υιοθετήθηκε η ανάλυση του θέματος που έγινε από τον (Σύριο) Ιωάννη
Δαμασκηνό και η οποία συνοψίζεται στη φράση «Η Τιμή προς το πρωτότυπο διαβαίνει».
Εδώ όμως τίθεται ένα άλλο ζήτημα. Η όλη προσέγγιση του Δαμασκηνού αντλείται από τον
αρχαίο φιλόσοφο Πορφύριο ο οποίος εξηγά ότι οι Έλληνες δεν είναι ειδωλολάτρες διότι δεν
λατρεύουν ούτε αγάλματα ούτε είδωλα αλλά όταν βρίσκονται μπροστά από ένα άγαλμα
τιμούν τον συγκεκριμένο θεό.
Κάτι ανάλογο λέει και η Ορθοδοξία. Διερωτώμαι λοιπόν, γιατί στην προκειμένη περίπτωση,
οι αρχαίοι Έλληνες να θεωρούνται ειδωλολάτρες και οι ορθόδοξοι χριστιανοί όχι, τη στιγμή
που έκαναν και κάνουν το ίδιο πράγμα;
Και θα προσθέσω ότι υπάρχουν ακόμα και ορθόδοξοι ιερείς και θεολόγοι οι οποίοι
διαφωνούν με αυτά τα τεχνάσματα (όπως και με τη λειψανολατρία) και δεν τα αποδίδουν σε
θαύμα.

Μπορεί λοιπόν να «λύθηκε» για την ορθοδοξία, δεν λύθηκε όμως για τους χριστιανούς.
Ο φίλος Drapetis θέτει και ένα άλλο ζήτημα: Τη φύση του Θεού Ιεχωβά αλλά και το αν
υπάρχει ή όχι Ιεχωβά.
Επιτρέψετε μου να μη σχολιάσω αυτό το θέμα τώρα, αλλά να το αφήσω για μια ειδική
ανάρτηση.
Αλλά συμφωνώ ότι εφόσον ο Ιεχωβά είναι παντοδύναμος κλπ., ασφαλώς οι πιστοί του
μπορούν να πιστεύουν ότι μπορεί να κάνει τα πάντα, ακόμα και εικόνες να κλαίνε.
Όσον αφορά την αναφορά του σχολιογράφου ότι αν είναι απάτη το θέμα των εικόνων θα τους
κρίνει ο θεός, θα σημειώσω τρία πράγματα:

1. Γιατί δεν δέχονται ποτέ να γίνει μια έρευνα σε εικόνες που κλαίνε.
2. Το ότι αυτοί που κάνουν τα τεχνάσματα δεν φοβούνται ότι θα τιμωρηθούν από το θεό,
μήπως δείχνει ότι τελικά μπορεί και οι ίδιοι να μην πιστεύουν στο Θεό;
3. Γιατί ο σημερινός αρχιεπίσκοπος δεν σχολίασε καν το γεγονός αλλά όταν ήταν επίσκοπος
Πάφου δήλωνε ότι όσο κατέχει αυτή τη θέση στην Πάφο δεν θα επιτρέψει σε καμιά εικόνα
της επαρχίας του να κλάψει;

Κλείνω το παράρτημα με την παρατήρηση ότι ο κάθε άνθρωπος πρέπει να έχει το δικαίωμα
να πιστεύει ότι θέλει και σε ότι νομίζει σωστό.
Μόνο που αυτό το δικαίωμα δεν το έχουν μόνο οι χριστιανοί. Και αυτό πρέπει να το έχουν
υπόψη τους πολλοί.

Πηγές: Παντος Καιρου, Vaios Pitsiavas

251
 Παραγωγοί των θαυμάτων οι πωλητές μεταφυσικότητας
Γιατί δεν επεμβαίνουν εισαγγελείς;
Εάν εγώ διαδίδω πως έχω ένα ξύλο το οποίο δακρύζει και με το οποίο όταν κάποιοι
απελπισμένοι άρρωστοι άνθρωποι όταν με πληρώσουν και το προσκυνήσουν θα γιατρευτούν,
τότε σίγουρα θα έρθει η αστυνομία και θα με συλλάβει. Και καλά θα κάνει βέβαια, διότι αυτό
είναι απάτη!

Όταν το ίδιο ακριβώς πράγμα κάνουν οι αποκλειστικοί εν Ελλάδι πωλητές μεταφυσικότητας,

γιατί δεν επεμβαίνει κάποιος εισαγγελέας; Και άντε πες εντάξει, έχουν την επίσημη έγκριση
για παραγωγή θαυμάτων. Όταν μετά την απομάκρυνση από το είδωλο, ο ασθενείς πεθαίνει,
γιατί δεν επεμβαίνει ένας εισαγγελέας για να συλλάβει αυτούς τους κατ' εξακολούθηση
απατεώνες; Το κράτος μας εγκρίνει και επικροτεί την αγυρτεία.

Κρανιώτης Λαέρτης, Facebook

252
 Οι τρεις εβραιογενείς θρησκείες υπεύθυνες για τα δεινά
της ανθρωπότητος. Το Ισλάμ δεν είναι μόνον θρησκεία αλλά
πολιτικό/οικονομικό & κοινωνικό σύστημα
Του Υποστράτηγου ε.α. Κωνσταντίνου Κωνσταντινίδη

Οι τρεις εβραιογενείς κοσμοπολιτικές (Αβρααμικές) θρησκείες (Ιουδαισμός, Χριστιανισμός ,

Ισλαμισμός) είναι σκοταδιστικές, διχαστικές και αναχρονιστικές για την παρούσα εποχή της
Επιστήμης -Τεχνολογίας.
Ειδικά το Ισλάμ-σαν νεοφώτιστο-είναι και το πιό επικίνδυνα φανατικό, διότι παράλληλα με
την θρησκεία είναι και πολιτικό (Ιράν) οικονομικό, κοινωνικό και πνευματικό καθεστώς.
Το Ισλάμ δεν αφομοιώνεται. Αντίθετα αφομοιώνει, συνήθως με τη βία και τον νόμο της
Σαρία. Επομένως πρέπει να διώξουμε όλους τους λαθρομετανάστες μουσουλμάνους , διότι
είναι εν δυνάμει εχθροί σε περίπτωση πολέμου, αλλά και εστία μελλοντικών εσωτερικών
αναταραχών και εθνολογικής αλλοίωσης. Διαφωνώ με την διάκριση πληρωμής με βάση τη
θρησκεία που συμβαίνει στη Δανία.
Συμφωνώ όμως με την παροχή κοινωνικών υπηρεσιών με βάση τα ανταποδοτικά τέλη. Δεν
είναι νοητόν να νέμονται χωρίς να έχουν καταβάλει ούτε ένα αργύριο Υγεία, Παιδεία,
Συγκοινωνίες, Ταμεία Ανεργίας και Ασφάλισης, να έχουν ΑΣΥΛΙΑ έναντι του νόμου (για να
μην χαρακτηρισθούμε ρατσιστές), να τους δίδεται η Ελληνική υπηκοότητα, να τους παρέχει η
Εκκλησία δωρεάν συσσίτια, να κάνουν καταλήψεις κτιρίων και να έχουν απαξιώσει την
πρωτεύουσα της Ελλάδος, στο όνομα της φιλοξενίας.
Ποτέ οι αρχαίοι Έλληνες με την τετραγωνική λογική τους δεν θα εδέχοντο στρατιές
βαρβάρων στην πατρίδα μας, στο όνομα του Ξενίου Διός. Καταντήσαμε οι Έλληνες πολίτες
Β! κατηγορίας και οι λαθρομετανάστες Α! κατηγορίας. Προς τούτο ζητούμε:
-Έξω όλοι οι λαθρομετανάστες –επαναπατρισμός, ή μεταφορά τους σε κάποια βραχονησίδα.
-Σφράγισμα των συνόρων (ακόμη και με πολυβόλα και καταβύθιση των σκαφών)
-Αποκλεισμός από εργασία, στέγαση ακόμη και από φιλευσπλαχνία
-Αυστηρός κολασμός των δουλεμπόρων.
-Ουδεμία ελληνοποίηση
-Κανένα τέμενος στο Βοτανικό ή αλλού
-Αυστηρή εφαρμογή των νόμων

Καλύτερα να είμαστε Προμηθείς παρά Επιμηθείς-όπως το ΚΚΕ- και να κάνουμε εκ των

υστέρων τη μετάνοια μας (Εκστρατεία Μικράς Ασίας, αυτόνομη Μακεδονία, Κίνημα 1944,
Εμφύλιος κ.α.).
http://amphiktyon.blogspot.com/

Σχόλιο: Τι να πω εγώ… τόσο και τόσο χάλια είναι αυτοί οι μουσουλμάνοι, πόσο βάρβαροι
και επικίνδυνοι για την Ελλάδα και ολόκληρο τον κόσμο είναι… Από την άλλη πλευρά όλοι
οι άνθρωποι είναι αδέλφια μεταξύ τους. Δεν υπάρχουν καλά και κακά έθνη, αλλά καλοί και
κακοί άνθρωποι.

Δεν συμφωνώ να διώξουμε όλους τους λαθρομετανάστες, αλλά μόνο αυτούς που είναι
μουσουλμάνοι. Και εδώ πάλι θα ήθελα να μην διώξουμε μουσουλμάνους που αγαπάνε την
Ελλάδα, αγαπάνε τους Έλληνες, ζουν πολλά χρόνια στην Ελλάδα και έχουν ελληνική
παιδεία.

253
 Το εβραϊκό αμήν που ψάλλουν οι ορθόδοξοι
ρασοφόροι στις εβραϊκές εκκλησίες!!

Η λέξη Αμήν αποτελεί μεταγραφή της εβραϊκής λέξης αμήν (ίήΠ) και σημαίνει «έτσι ας
γίνει», «βέβαια» ή «γένοιτο» ως ισχυρή επιβεβαίωση των λεγομένων. Προέρχεται από το
εβραϊκό ρήμα αμάν που σημαίνει «είμαι όσιος, αξιόπιστος». Κατά τη μετάφραση της
Παλαιάς Διαθήκης και των Ευαγγελίων "πέρασε" ως στερεότυπο επιφώνημα στη χριστιανική
λατρεία, τον Χριστιανισμό, σε όλες τις γλώσσες. Χρησιμοποιείται όμως το ίδιο και στον
Ιουδαϊσμό, και τον Ισλαμισμό. Οι Χριστιανοί έχουν υιοθετήσει γενικά τον όρο στη λατρεία
κατά την ολοκλήρωση των προσευχών, των δοξολογιών ή των ύμνων. Παρόμοια χρήση του
όρου γινόταν από τα μέλη της κοινότητας του Κουμράν.
Στις Εβραϊκές Γραφές η λέξη χρησιμοποιείται παρά τα ουσιαστικά είτε ως επίθετο που
σημαίνει "αληθινός", "πιστός", "σταθερός", είτε ως αφηρημένη έκφραση νομικής δέσμευσης
κάποιου όσον αφορά κάποιον όρκο ή διαθήκη και τις παρεπόμενες συνέπειες και
περισσότερο ως επίρρημα προς επικύρωση προαναφερομένων, εκ του οποίου και
καθιερώθηκε ν΄ αναφέρεται στο τέλος προσευχών προς δήλωση ευχής "γένοιτο", "είθε να
γίνει έτσι". (Αριθμοί 5:22· Δευτερονόμιο 27:15-26· Νεεμίας 5:13) ή ως έκφραση της
συμφωνίας με μια προσευχή, μια έκφραση αίνου ή με έναν δηλωμένο σκοπό. (1 Χρονικών
16:36· Νεεμίας 8:6· 1 Βασιλέων 1:36· Ιερεμίας 11:5)

Πηγή: Βικιπαίδεια!!

Όχι στον Εβραιοχριστιανισμό!!

ΑΠΟΛΛΩΝΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΚΙΝΗΣΗ

254
 Συμβολισμός της Ελληνικής Σημαίας. Ολοκαύτωμα και
γενοκτονία του Ελληνικού λαού από τα μέσα του
4ου αιώνα μ.χ. έως το έτος 1922
Dimitrios Manolakakis
Ομάδα για την Επαναλλήνιση των Ελλήνων, Facebook

Ο σταυρός στην Ελληνική Σημαία μας θυμίζει τον τεράστιο πόνο και τυραννία που
επιβλήθηκε στον Ελληνικό Λαό από τα μέσα του 4ου αιώνα μ.χ. έως το έτος 1922 μ.χ. Μας
υπενθυμίζει για το βάρβαρο ολοκαύτωμα και γενοκτονία που επιβλήθηκε στον Ελληνικό Λαό
σε όλη την Ρωμαϊκή αυτοκρατορία (και ιδιαίτερα στην Ανατολική Ρωμαϊκή αυτοκρατορία)
με εντολή και διαταγές των διαφόρων αυτοκρατόρων και αυτές οι διαταγές εφαρμόζονταν και
εκτελούνταν από τους Ρωμαίους στρατιώτες μαζί με τους κληρικούς και τις φανατισμένες
ομάδες των Χριστιανών. Υπολογίζεται ότι μεταξύ 20 με 30 εκατομμύρια Έλληνες
δολοφονήθηκαν, και οι περιουσίες τους αρπάχτηκαν και δόθηκαν στην Χριστιανική
Εκκλησία. Όλα αυτά έγιναν λόγω του ότι οι Έλληνες αρνήθηκαν να εγκαταλείψουν την
Ελληνική θρησκεία και το Ελληνικό πνεύμα τους και να γίνουν Χριστιανοί.

Την ίδια περίοδο σ’ όλη την αυτοκρατορία οι θρησκευτικοί ναοί των Ελλήνων γκρεμίζονταν
από τους βανδαλιστές χριστιανούς και με τα ίδια υλικά έχτιζαν χριστιανικούς ναούς στον ίδιο
τόπο. Βιβλιοθήκες και βιβλία ερίχνοντο στις φλόγες, αγάλματα και άλλα σπουδαία έργα
τέχνης καταστρέφονταν, θέατρα και φιλοσοφικές σχολές παιδείας γκρεμίζονται και η
λειτουργία τους απαγορεύονταν. Οι Ολυμπιακοί αγώνες απαγορεύτηκαν, το θέατρο,
αθλητικά, χορός και τραγούδι επίσης απαγορεύτηκαν. Οι χριστιανοί έκαναν ότι μπορούσαν
να εξοντώσουν τον Ελληνισμό, τον Ελληνικό πολιτισμό και το Ελληνικό πνεύμα. Ο σταυρός
είναι το σύμβολο που μας υπενθυμίζει αυτήν την απόπειρα εξαφάνισης του Ελληνικού λαού.
Ο σταυρός επίσης μας υπενθυμίζει και τα 400 χρόνια σκλαβιάς των Ελλήνων, κάτω από την
βάρβαρη Οθωμανική (Τουρκική) αυτοκρατορία και την γενοκτονία των Ελλήνων από τους
Τούρκους στην Στερεά Ελλάδα, στα νησιά του Αιγαίου και την Μικρασία έως το έτος 1922
μ.χ. Τα πιο πολλά από αυτά τα φρικτά εγκλήματα εκτελέστηκαν από ανθρώπους που
μοιάζουν με ορισμένες ομάδες της Αφρικής, που πίστευαν ότι θα πρέπει να κάνουν
ανθρώπινες θυσίες στο θεό τους. Σε αυτήν την περίπτωση η ανθρώπινη θυσία ενός ανδρός με
το όνομα Χριστός, που ήταν ένας πιστός και αφοσιωμένος «Εβραίος», που το μοναδικό του
έγκλημα ήταν να μιλήσει δημόσια εναντίον του κατεστημένου –προδότες, που ήταν σε
συνωμοσία με τον Ρωμαίο κατακτητή της πατρίδας του, το Ισραήλ και ο οποίος ήθελε να
απαλλάξει τον λαό, και τη χώρα του από τη ξένη κατοχή - σίγουρα δεν ήταν Θεός. Ο Χριστός
ήταν ένας πολιτικός - θρησκευτικός - αγωνιστής/επαναστάτης της εποχής του. Αυτός και οι
οπαδοί του (και ιδιαίτερα αυτοί που σύνταξαν [έγραψαν] τα διάφορα ευαγγέλια) κατάκλεψαν
πάρα πολλά από την αρχαία ελληνική φιλοσοφία - θρησκεία - και πολιτισμό, και οι πατέρες
της εκκλησίας των διαφόρων θρησκευτικών συμβουλίων (ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΕΣ ΣΥΝΟΔΟΙ)
έκαναν το ίδιο. Πρόσθεσαν, αφαίρεσαν και μορφοποίησαν την χριστιανική φιλοσοφία,
προκειμένου να δημιουργήσουν το χριστιανισμό που η εκκλησία διδάσκει σήμερα.
Η Ελληνική σημαία
Τιμημένη...... αγαπημένη......ματωμένη. Τα χρώματα της σημαίας, γαλάζιο και λευκό,
συμβολίζουν το γαλάζιο της Ελληνικής θάλασσας και το λευκό των αφρισμένων κυμάτων. Οι
οριζόντιες γραμμές είναι 9, όσες και οι συλλαβές (η λέξη ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ) του συνθήματος της
Ελληνικής Επανάστασης, ...<ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ Η ΘΑΝΑΤΟΣ>.

255
 Το θανάσιμο μυστικό του Βατικανού και
του «Αγίου» Όρους..Α’- B

Τα τεκμήρια που θα παρουσιάσουμε είναι αρκετά για να απορριφθούν, τόσο κατά γράμμα
όσο και κατά πνεύμα, οι απόψεις που προσπαθούν εντέχνως να «περάσουν» κάποιοι πολέμιοι
του αρχαίου ελληνικού πνεύματος. Τα επιχειρήματα των παπικών και των ΑΔΕΡΦΩΝ τους,
των Ορθοδόξων, είναι ρυπαρότερα, απαισιότερα, ανηθικότερα και εγκληματικότερα που
έχουν χρησιμοποιηθεί μέχρι τώρα.
Επί 2000 χρόνια οι Χριστιανοί λοιδορούν εντέχνως τον Έλληνα κοσμοκράτορα Αλέξανδρο
Φιλίππου. Με τη συγκατάθεση μερικών σύγχρονων Εθνικών, τους δίνεται η ευκαιρία να τον
παρουσιάζουν ως σφαγέα των λαών.
Δηλαδή, υπάρχουν σήμερα κάποιοι Εθνικοί «δωδεκαθεϊστές», οι οποίοι ισχυρίζονται πως από
τη στιγμή που ο Φίλιππος ο Β’ νίκησε τους Αθηναίους στη Χαιρώνεια, χάθηκε και ο
ελληνικός πολιτισμός. Λησμονούν όμως πως ο ελληνικός πολιτισμός εξαπλώθηκε και με την
μεγάλη συμβολή του γιού του Φιλίππου, τον Μέγα Αλέξανδρο, σε όλη την Οικουμένη…!!!
Η δυσμενής αυτή προπαγάνδα άρχισε από το 1960, όταν κάποιοι έμμισθοι-από το
Μπρούκλιν-δωδεκαθεϊστές βοήθησαν εδώ στην Ελλάδα το επίδοξο σχέδιο των ΠΑΠΙΚΩΝ
και των ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ.
Όπως γνωρίζουμε από την Ιστορία, ο ψευτοστωικός φιλόσοφος της Ρώμης Σένεκας ήταν ένας
κακός μιμητής της ελληνικής φιλοσοφίας και στενός Φίλος του Σαούλ ή Σαύλου, που
αργότερα μετονομάστηκε σε Παύλος, ενώ οι Αρειανιστές ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ, όπως και οι
ΟΡΘΟΔΟΞΟΙ, τον ονόμασαν «Ο Απόστολος των Εθνών»…
Ο Σένεκας μιλούσε καλά τα ελληνικά κι χρησιμοποιούσε φράσεις και νοήματα της αττικής
διαλέκτου, προσθέτοντας και ψήγματα της στωικής φιλοσοφίας. Ο Λατίνος αυτός γνώριζε για
τα Ελευσίνια Μυστήρια, όπου οι δόκιμοι μύστες ντύνονταν με δέρματα ζώων. Πέρα απ’
αυτό, μελέτησε τον παρσισμό, γιατί και αυτοί στις ιεροτελεστίες τους φορούσαν δέρματα
ζώων. Εννοείται πως οι παρσιστές ιερείς, «που μιμούνταν του Έλληνες της Ελευσίνας»
φορούσαν τα δέρματα των ζώων για να πάρουν τη δύναμή τους.
Ο μιμητής των Ελλήνων Σένεκας έγραψε:
«ντύσου με το πνεύμα ενός μεγάλου ανθρώπου».
Και ο Σαούλ-Σαύλος-Παύλος αντέγραψε:
«ενδύσασθε τον Κύριον Ιησούν Χριστόν». Επιστολή προς Ρωμαίους 13.4.
Ο Σενέκας ήταν «όπου φυσούσε ο άνεμος», διότι ενώ ήταν φίλος και σύμβουλος του
αυτοκράτορα Νέρωνα, εν τούτοις πήρε μέρος στη δολοφονία του. Πέρα από αυτό, ο Σενέκας
είχε άγνοια για την ιστορία της Μακεδονίας, όπως επίσης και για τους αγώνες του Ισοκράτη
να ενώσει όλους τους Έλληνες.
Το ότι ο Σενέκας είχε παντελή άγνοια για την ιστορία της Μακεδονίας και ιδίως για την
ευεργεσία του Μ. Αλέξανδρου σε όλη οικουμένη, το αναφέρει ο ίδιος ο ψευτοφιλόσοφος,
γεγονός που αποδεικνύεται μέσω μιας επιστολής του προς τον Παύλο:

256
« Ο Σενέκας προς τον Παύλο. Χαίρε. Σε χαιρετώ αγαπητέ μου φίλε Παύλε. Πιστεψέ με….
μέχρι να έλθει ο καιρός της ευτυχίας και να βάλει ένα τέρμα σε όλα αυτά ο κόσμος υποφέρει
από τους ισχυρούς….. πάρε παράδειγμα του αρχαίους, που τόσο υπέφεραν από τον
Μακεδόνα το Γιό του Φιλίππου…»
Από την αλληλογραφία του Σενέκα με τον Παύλο, Lipsius: Acta Apostolum Apocrypha,
Τόμος Ι.
Ο Παύλος είχε κι αυτός άγνοια για την ένδοξη ιστορία του Φιλίππου και του Μεγάλου
Αλεξάνδρου- προφανώς δεν τον είχε «ΑΓΓΙΞΕΙ» ακόμα το…. ΑΓΙΟ ΠΝΕΥΜΑ…!!!
Είχε πλήρη άγνοια ακόμη και για τους αγώνες για την ελευθερία της Ελλάδος του Φιλίππου
του Ε’, όπως και για τη θυσία του Περσέα, του τελευταίου βασιλιά της Μακεδονίας.
Εάν ο Σαύλος-Παύλος είχε τις στοιχειώδεις γνώσεις για το ένδοξο ιστορικό παρελθόν της
Μακεδονίας, τότε το βέβαιο είναι ότι θα διαμαρτυρόταν, έστω χαλαρά. Αλλά το ότι δεν
διαμαρτυρήθηκε και δεν διαφώνησε με τον φίλο του Σενέκα σημαίνει ότι ήταν διπλωμάτης
και πολιτικάντης, ενώ η θεοπνευστία του είχε πάει περίπατο στην Ταρσό.
Το θανάσιμο μυστικό που «Καίει» το Βατικανό και την ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ, βρίσκεται μέσα στα
χειρόγραφα της Νεκρής Θάλασσας.
Συγκεκριμένα, το 1947 βρέθηκαν τα χειρόγραφα των ανθρώπων του Κουμράν της Νεκρής
Θάλασσας. Οι πάπυροι του Κουμράν έχουν ζωή 2000 ετών. Αναφέρονται στον δίκαιο
Δάσκαλο Πολεμιστή που θα επιστρέψει μία μέρα στη ζωή και θα τιμωρήσει τους κακούς
«Μάριος Βερέττας: Τα χειρόγραφα της Νεκρής Θάλασσας».
Όμως……….!!!!!!!!!!!!!!!!
Μετά το 1947 που αποκαλύφθηκαν οι πάπυροι του Κουμράν ή τα χειρόγραφα της Νεκρής
θάλασσας, κάποια χειρόγραφα ΕΞΑΦΑΝΙΣΤΗΚΑΝ μυστηριωδώς. Επειδή, κάθε πρόβλημα
έχει τη λύση του, θα εισχωρήσουμε στα άδυτα του Βατικανού, ή της Αγίας…. Μαφίας, όπως
αποκαλείται από τον Γάλλο συγγραφέα ζαν Σαρλιέ, ό οποίος έγραψε το βιβλίο ΒΑΤΙΚΑΝΟ,
η ΑΓΙΑ ΜΑΦΙΑ.
Επόπτης εκεί είναι ο Γκιουζέπε Γκαροφάνο, ο οποίος εξαφάνισε τα επίμαχα κομμάτια. Το
Βατικανό έχει αυτό το χόμπι, να εξαφανίζει,-να πληρώνει και να εξαγοράζει ότι μπορεί να
κατεδαφίσει το οικοδόμημα που λέγεται ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟΣ-. Ότι λοιπόν μπορεί να
προκαλέσει υποψίες στο πλατύ κοινό, όπως έπραξε με τον Γάλλο συγγραφέα – Ερευνητή
Ρομπερ Αμπελέν**** για μια άλλη υπόθεση.
Τα αγορασμένα από το Βατικανό χειρόγραφα έγραφαν ότι ο δίκαιος άνθρωπος ή δίκαιος
Δάσκαλος-Πολεμιστής ήταν ο Αλέξανδρος Φιλίππου!
Μερικοί εξέφρασαν τη γνώμη ότι τα χειρόγραφα εννοούσαν τον Ιησού, αλλά ο Γαλιλαίος δεν
ζούσε την εποχή στην οποία αναφέρονται.
Ωστόσο, στην Ευρώπη υπάρχουν, μερικές χιλιάδες καθηγητές Πανεπιστημίων, οι οποίοι
τυγχάνει να είναι ελληνιστές. Μερικοί λοιπόν, από αυτούς που ανέλαβαν την
αποκρυπτογράφηση των χειρογράφων, έβγαλαν μερικά φωτοαντίγραφα και, αφού πήραν και
τέσσερα κανονικά χειρόγραφα του Κουμράν, αποφάσισαν να έλθουν στην ΕΛΛΑΔΑ.
Ήταν μία πρώτης τάξεως ευκαιρία να γνωστοποιηθεί το γεγονός ότι τα χειρόγραφα της
Νεκρής Θάλασσας πλέκουν το εγκώμιο του Μεγάλου Αλεξάνδρου, ενώ συγχρόνως δινόταν η
ευκαιρία να γίνει πλέον γνωστό ότι ο ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΠΑΥΛΟΣ είχε πλήρη άγνοια για την
ΙΣΤΟΡΙΑ της ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ.
Στις 24 Ιουλίου 1971, ξεκίνησαν για την Ελλάδα οι ελληνιστές Ευρωπαίοι καθηγητές για να
γνωστοποιήσουν το περιεχόμενο των χειρογράφων, με το ελληνικό φέρι-μποτ «ΕΛΕΑΝΝΑ»,
αλλά δεν ήταν γραφτό τους να φτάσουν ζωντανοί, επειδή το Βατικανό, οι ΟΡΘΟΔΟΞΟΙ
αξιωματούχοι ΙΕΡΕΙΣ, οι Μοναχοί του Άθω και ο Τίτο είχαν διαδώσει στους ορθόδοξους
κύκλους ότι οι Ευρωπαίοι έρχονταν στην Ελλάδα έχοντας ως απώτερο σκοπό να
ΔΥΣΦΗΜΙΣΟΥΝ την ΟΡΘΟΔΟΞΗ Εκκλησία και να κάνουν τους νέους της να στρέψουν το
ενδιαφέρων τους σε άλλα, πιο ουσιώδη θέματα. Φοβήθηκαν ότι θα έχαναν το Ποίμνιο, τα ζώα
που έχουν σταβλίσει, και θα έχαναν τα δισεκατομμύρια που μαζεύουν για 2000 χιλιάδες
χρόνια….

257
Το βρώμικο κόλπο ΕΠΙΑΣΕ. Οι ΠΑΠΑΔΕΣ έπεισαν τους αφελείς ότι έρχονται στην Ελλάδα
οι πρόδρομοι του Αντιχρίστου…
Αυτό ήταν !!!! Το «Ελεάννα» πήρε ΦΩΤΙΑ. Αλλά ας δούμε τι ακριβώς έγραψαν οι
ευρωπαϊκές εφημερίδες:
LE MOND:
«Επί πολλές ημέρες οι Ορθόδοξοι ιερείς και Καλόγεροι του Αγίου Όρους έλεγαν πως δεν
πρέπει να έλθουν οι Ευρωπαίοι στην Ελλάδα γιατί θα οδηγήσουν τους νέους σε λάθος δρόμο.
Και πράγματι δεν τους επέτρεψαν να έλθουν. Διότι το φέρι-μποτ «Ελεάννα» πήρε φωτιά, ενώ
οι ναυαγοσωστικές βάρκες δεν κουνήθηκαν από τον τόπο τους. Ο πλοίαρχος και οι
αξιωματικοί έδειξαν μία ανεξήγητη αδιαφορία, και έφυγαν κρυφά με μία βάρκα, ενώ οι
τουρίστες βρήκαν οικτρό θάνατο…..» Le Mond, 25 Ιουλίου 1971..
Σημείωση: **** Ρομπερ Αμπελέν: έγραψε τρία βιβλία.
1) Ιησούς ή το Θανάσιμο Μυστικό των Ναϊτών
2)Γολγοθάς και τα βαριά Μυστικά του
3)Οι τρείς Πάπισσες και Οι Υιοί του Δαβίδ
αλλά το Βατικανό πλήρωσε για τα δύο βιβλία τον Ρομπερ Αμπελέν με ένα κτήμα πολλών
στρεμμάτων και έναν πύργο πολλών δωματίων, εκεί στο Βέλγιο, όπως επίσης και με αρκετά
εκατομμύρια δολάρια.
Τα δύο αυτά βιβλία δεν είδαν ποτέ το φως της δημοσιότητας…
Συνεχίζεται….
Provencal du Dimanche: 25/7/1971
«Οι Ευρωπαίοι Φιλέλληνες ήλθαν να προσκυνήσουν την Ελληνική Γη και ιδιαίτερα την
Μακεδονία. Ξαφνικά όμως το πλοίο «Ελεάννα» που τους μετέφερε, πήρε φωτιά.
Ακολούθησε πανδαιμόνιο. Οι τουρίστες κάηκαν ζωντανοί, όπως και μικρά παιδιά, επειδή έτσι
θέλησαν οι Ιερείς της Ορθοδοξίας. Ο πλοίαρχος με τους αξιωματικούς του εξαφανίστηκαν με
μία βάρκα, ενώ οι άλλες σωσίβιες βάρκες έμειναν αχρησιμοποίητες….. Οι Έλληνες μοναχοί
είναι τώρα ικανοποιημένοι».
Τίποτα δεν υπάρχει μέσα σ’ αυτούς τους αξιωματούχους των χριστιανικών Δογμάτων που να
είναι αληθινό, ελεύθερο και νόμιμο.
Μέσα στις σάπιες καρδιές τους υπάρχουν πολύ κακά ένστικτα. Όλες οι σκέψεις των
Καθολικών και των Ορθοδόξων αποτελούν μία εκούσια απάτη. Αυτά του δίδαξε η Ιουδαϊκή
Θρησκεία Του Εβραίου Χριστού, αυτά κάνουν….
Επί δύο χιλιάδες χρόνια η Ελλάδα προδόθηκε απ’ αυτούς αμέτρητες φορές. Ανταλλάχτηκε,
ρημάχτηκε, ανασκάφτηκε συθέμελα, υποθηκεύτηκε, αλλά, δυστυχώς γι’ αυτούς, η Ελλάδα
είναι «καταδικασμένη» να ξαναγίνει ο φάρος του κόσμου…!
Μέχρι εδώ ήταν όμως. Από εδώ και στο εξής, η ζωή τους θα είναι σαν όνειρο, το οποίο θα
τους φαίνεται ωραίο, αλλά μόλις ξυπνήσουν, αυτό που θα αντικρίσουν θα είναι ζωντανό και
ανυπόφορα πραγματικό.
(Αυτή η σύγχυση επικρατεί στους ισχυρούς. Φοβούνται αλλήλους, φοβούνται και την
ανθρωπότητα, η ανθρωπότητα φοβάται τους παραπάνω..! η Αμερική φοβάται το Βατικανό, το
Βατικανό φοβάται την Αμερική, φοβάται και την Ευρώπη, η Ευρώπη φοβάται την Αμερική.
Οι τρείς αυτοί φοβούνται αλλήλους, φοβούνται και την ανθρωπότητα, η ανθρωπότητα
φοβάται και τους τρείς. Ένας φαύλος κύκλος….
Ο Αμερικανοσιωνιστής δεν ξέρει τα μελλοντικά σχέδια του πιστού Ρώσου στρατιωτικού, ο
Πάπας δεν ξέρει τι ακριβώς σκέφτεται ο Ρώσος, ο Ρώσος δεν ξέρει τις σκέψεις του
Αμερικανοσιωνιστή, η Ιστορία δεν ξέρει αν θα παραμείνει αναλλοίωτη. Οι τέσσερεις αυτοί
φοβούνται αλλήλους, φοβούνται και τη μελλοντική Ελλάδα, η μελλοντική Ελλάδα, όμως δεν
φοβάται κανέναν…..!!)…
Αφού λοιπόν ο Σενέκας και ο φίλος του Παύλος αγνοούσαν πως Μέγα Αλέξανδρος
σεβάστηκε όλες τις θρησκείες και όλους τους λαούς, έκριναν και έβγαλαν το συμπέρασμα
πως ο Αλέξανδρος ήταν ο βασανιστής της Ελλάδος και του υπόλοιπου πληθυσμού της Γης.

258
Έτσι φτάνουμε στις πρώτες δεκαετίες του 20ου αιώνα, όπου ο Τίτο με τον Μάρκο Βαφειάδη
δήλωσαν τα εξής:
«Εφόσον η Ορθόδοξη Εκκλησία της Ελλάδας δεν έβγαλε μιλιά για όλα όσα είπαν ο Σενέκας
και ο Απόστολος Παύλος, τότε όσοι περισσεύουν στα νότια της Σερβίας θα τους ονομάσουμε
Μακεδόνες και θα τους παρουσιάσουμε ως απογόνους του Αλέξανδρου»…!!!! Γιαίτσε,
Δεκέμβριος 1943.
Όλα γενικά τα «ανεμομαζώματα» της νότιας Γιουγκοσλαβίας δεν είχαν εθνική συνείδηση,
ιδίως αυτοί που κατοικούσαν στα Σκόπια. Οπότε, θα έπρεπε να βρεθεί ένα έθνος να τους
υιοθετήσει.
Να γιατί ο Τίτο τους έδωσε ένα έθνος, τη Μακεδονία, ενώ στην πραγματικότητα Μακεδονο-
Βούλγαροι, Μακεδονο-Σέρβοι, Μακεδονο-Κροάτες και Μακεδονο-Αλβανοί δεν υπήρξαν
ποτέ. Έτσι, το Δεκέμβριο του 1943, ο Τίτο ανακήρυξε τη «Δημοκρατία της Μακεδονίας» στη
συνδιάσκεψη του Γιαίτσε.
Θα μπορούσαν όμως οι αξιωματούχοι της Ορθοδοξίας να το αποτρέψουν στα τέλη της
δεκαετίας του 1960 με αρχές της δεκαετίας του 1970. Πως όμως θα έκαναν μία τέτοια
ανατροπή, τη στιγμή που τους βαραίνει ένα Αποτρόπαιο Έγκλημα με το «Ελεάννα»;
Αυτός ήταν είναι ο ρόλος της Ορθόδοξης Χριστιανικής –Ιουδαϊκής- Θρησκείας, να
εξαφανίσει των Ελλήνων το Γένος από το Αιγαίο.
Αγνοούν σκοπίμως οι σύγχρονοι επικριτές του Μεγάλου Αλεξάνδρου ότι όλες οι χώρες που
βρέθηκαν υπό την κατοχή άλλων λαών υπέφεραν τα πάνδεινα. ‘Όπως εδώ και 2000 έτη,
υποφέρουν οι Έλληνες από τον Ιουδαιοχριστιανισμό.
Οι Ρωμαίοι για παράδειγμα, όταν ένιωθαν ανία, έσφαζαν για να περάσουν την ώρα τους.
Αλλά όσοι το κάνουν αυτό, χάνουν τελικά τον εαυτό τους. Το ίδιο έγινε και με το Τζέγκινς
Χαν, τον Ναπολέοντα , τον Κεμάλ Ατατούρκ και τον Χίτλερ.
Με τον Αλέξανδρο, όμως κανένας λαός δεν βάδισε στη λεωφόρο της απόγνωσης, ούτε στην
ατραπό της στέρησης, μα ούτε στην πύλη της αγωνίας. Αντιθέτως, έζησαν πολύ καλύτερα απ’
ότι ζούσαν. Κανένας λαός της Ανατολής δεν δέχεται κακόπιστη κριτική για τον Έλληνα
στρατηλάτη, εκτός από έναν, του Ιουδαίους….!

xemandrios1.blogspot.gr

259
 Ηθική Θρησκειών

Από την Ελευθεροτυπία της 18ης Μαρτίου του 2005

Γράφει ο κ. Γιάννης Μπολιώτης, Αθήνα:

Ο άνθρωπος του απώτερου μέλλοντος, που πιθανόν να

έχει αντικαταστήσει τη θρησκευτική πίστη με την
προσπάθεια για αυτογνωσία, κοινωνική συνείδηση και
αίσθημα ευθύνης, όταν θα αναφέρεται στην εποχή μας
θα ομιλεί με συμπάθεια για πρωτόγονους που
πίστευαν σε θεούς και έλυναν τις διαφορές τους με
πολέμους. Είναι γνωστή η ρήση του Μαρξ ότι ο
άνθρωπος διανύει ακόμα την προϊστορία του. "Η
ηθική που στηρίζεται στο φόβο της τιμωρίας και στην
ελπίδα της ανταμοιβής είναι ανήθικη ηθική", λέει ο
Νίτσε. Η ηθική των θρησκειών είναι τέτοιας ποιότητας
(Κόλαση - Παράδεισος), εκπορεύεται από την άγνοια,
το φόβο της υπαρξιακής αγωνίας, την ανθρώπινη
κουτοπονηριά και δημιούργησε το θεό - Μπαμπούλα
που αποστρέφεται τις επιλογές της ανθρώπινης φύσης
και ενοχοποιεί τις λίγες ηδονές που συνιστούν τη ζωή
μας.

Η θρησκοληψία, που είναι βαθιά ανήθικη και ιδιοτελής στάση ζωής, δημιούργησε τις
απόλυτες βεβαιότητες, τους μεγαλύτερους φανατισμούς και τα φοβερότερα εγκλήματα. Το
ιερατείο είναι μια συντεχνία - Μαφία, που πουλάει προστασία (θεϊκή) και όπως κάθε
συντεχνία, όσο πιο κλειστή, δυνατή και ανεξέλεγκτη είναι, τόσο πιο διεφθαρμένη γίνεται
(Κλήρος, Αστυνομία, Δικαιοσύνη, Καθηγηταριό).

Πιστεύω λοιπόν ότι οι σημερινές "αποκαλύψεις" ήσαν θέμα χρόνου και μόνο. Προφανής
διέξοδος η αναζήτηση δημοσίου ελέγχου. Πανανθρώπινο και αιώνιο πρόβλημα η βλακεία και
η άγνοια. Πανανθρώπινο και αιώνιο ζητούμενο η παιδεία και η γνώση.

260
 Έλληνας..1500 χρόνια απαγορεύονταν αυτή
η λέξη με ποινή θανάτου
Του Θωμά Ηλιόπουλου*

Η μεγαλύτερη καταστροφή του ελληνισμού -χωρίς αμφιβολία- έγινε κατά τη διάρκεια του
4ου μ.Χ. αιώνα. Από τότε και για τα επόμενα 1500 χρόνια ακόμη και το όνομα Έλληνας
απαγορεύτηκε τελείως να χρησιμοποιείται. Στη διάρκεια αυτών των 1500 ετών ψάξτε να
βρείτε το όνομα Έλληνας σε ό,τι έμεινε γραπτό στην ελληνική γλώσσα. Δεν υπάρχει. Έγινε
καταπιεστικά Ρωμαίος ή Ρωμιός και η Ελλάδα και οι Έλληνες ξεχάστηκαν για πάντα.

Το όνομα Έλληνας ήταν απαγορευμένο επί ποινή θανάτου.

Συκοφαντήθηκε ανελέητα και κακόβουλα και έγινε συνώνυμο του ειδωλολάτρη, μία λέξη
ειδικά κατασκευασμένη για τους έλληνες μόνο με «πνευματική» μανία.
Κατά το υπόλοιπο της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, τα χρόνια του Βυζαντίου και κατά την
τουρκοκρατία, ο ραγιάς Ρωμιός είχε ξεχάσει τελείως την Ελλάδα, την ελληνικότητά του και
το ίδιο το όνομά του. Τον έκαναν να απεχθάνεται τον έλληνα και για αυτό έγινε ρωμιός και
μάλιστα να είναι υπερήφανος για αυτό. Κανένας άλλος λαός στον κόσμο δεν πέταξε το όνομά
του για να πάρει το όνομα του κατακτητή. Θλιβερό κατάντημά μας. Έμεινε, όμως, η ελληνική
γλώσσα η οποία εξυπηρέτησε το εκάστοτε κατεστημένο, αλλά και αυτή αλλοιώθηκε βάναυσα
να το υπηρετεί. Χιλιάδες λέξεις της πήραν άλλη σημασία που ήθελαν οι κατακτητές οι οποίοι
ήξεραν ότι ένα λαό τον κατακτάς όταν όντως του αλλάζεις τη γλώσσα του.
Η 25η Μαρτίου 1821 έφτασε σαν ένας εφιάλτης και τον ξύπνησε, γιατί στο βαθύ
υποσυνείδητο όλοι οι σκλάβοι Ρωμιοί ήξεραν ότι ήταν «Έλληνοι». Ευτυχώς τους είχε μείνει
και αυτό μέσα στη ρωμαίικη παράδοση. Τα δημοτικά μας τραγούδια και πάλι ευτυχώς
κράτησαν κάτι από αυτή την καταστροφική ισοπέδωση. Αυτή ήταν η ζοφερή κατάσταση των
Ελλήνων όταν ανέτειλε το 1821.
Κατά την Αναγέννηση οι Ευρωπαίοι μάς «άνοιξαν» λίγο τα μάτια, αλλά η λάμψη της,
δυστυχώς, δεν μπορούσε να φτάσει σε κάθε ελληνική γωνιά της Μεσογείου. Εξάλλου
ακολούθησαν και τα 400 χρόνια της μαύρης Τουρκοκρατίας. Μέχρι και το 1821 –και πολύ
μετά από αυτό– η πραγματικότητα ήταν ότι όλος ο Ελληνισμός έμεινε πρώτα από όλα
ανιστόρητος και συνεπώς ανελλήνιστος. Η ρωμιοσύνη τον κρατούσε απολίτιστο και κάτω
από την εξουσία των δογμάτων και τον τυραννούσε πολιτικά, αλλά περισσότερο πνευματικά.
Ακόμη και μετά το 1821 η Ευρώπη φιλελληνικά προσπάθησε να μάς βοηθήσει, αλλά το
ρωμαίικο έμεινε πάντοτε εναντίον της Ελλάδας και κάθε τι ελληνικό. Ακόμη και σήμερα
ονομάζουμε τους προγόνους μας, τους φωτοδότες της ανθρωπότητας φευ, τους ιδεολάτρες

261
που έσπειραν το σημερινό μας πολιτισμό, χλευαστικά τους υποβιβάζουμε και τους
αποκαλούμε αηδιαστικά ειδωλολάτρες!
Η ελληνικότητά μας ακόμη και σήμερα διαστρεβλώνεται, τις περισσότερες φορές
αποκρύπτεται και αλλοιώνεται τόσο άδικα ώστε να την απωθούμε. Ο σημερινός έλληνας
αγνοεί τελείως το παρελθόν του και τον εαυτό του. Με τη ρωμιοσύνη γίναμε ένας λαός
σχιζοφρενής. Τι μέλλον μπορεί να έχει ένας λαός ο οποίος δεν γνωρίζει την ένδοξη ιστορία
και το λαμπρό παρελθόν του το οποίο θα πρέπει να τον οδηγεί στο μέλλον για σημαντικότερα
κατορθώματα;
Οι Ευρωπαίοι ακόμη και σήμερα περιμένουν σπίθες αναλαμπής από τον ελληνισμό που δεν
έρχονται. Ως ρωμιοί τι έχουμε δώσει στον κόσμο; Η Ευρώπη κατά την Αναγέννηση
αναγεννήθηκε μέσα στο αρχαίο ελληνικό πνεύμα. Εμείς είμαστε αιώνες πίσω και ζούμε μέσα
σε ένα δογματισμό και κρατικισμό που δεν είναι ελληνικά και αυτό ακριβώς μας απομονώνει
από την Ευρώπη, αλλά περισσότερο εκμηδενίζει τις δημιουργικές δυνάμεις του Ελληνισμού.
Με μία τόσο μακραίωνη ταπείνωση, ο σημερινός Έλληνας δεν γνωρίζει το χθες και είναι
ανίκανος να προβλέψει και να βαδίσει στο ελληνικό του μέλλον. Αυτό μας έχει φέρει σε μία
κατάσταση βαρβαρότητας που τη ζει σήμερα ο Έλληνας μέσα στη χρεοκοπία του.
Το πιο σημαντικό πράγμα που μας έφερε το 1821 –εκτός από την ελευθερία από τον
τουρκικό ζυγό– είναι που ξαναέφερε στην επιφάνεια και ζωντάνεψε τα ονόματα Ελλάς και
Έλληνες. Να, λοιπόν γιατί η γενναία Ελληνική Επανάσταση αφορίστηκε τόσο πανηγυρικά! Η
ρωμιοσύνη μάς ήθελε ανιστόρητους, βάρβαρους και σκλάβους. Ποιος το αμφιβάλει αυτό;
Εάν έχετε διαβάσει δύο-τρία βιβλία Ιστορίας, βάλτε το χέρι στην καρδιά σας και πέστε ότι
όλα τα ανωτέρω είναι ψέματα. Η καρδιά που χτυπάει ελληνικά και βλέπει ελεύθερα και με
πόνο την κατάντιά μας, θα ομολογήσει την αλήθεια που φαίνεται με γυμνό μάτι. Ας
κοιτάξουμε λίγο γύρω μας.
Είχε απόλυτο δίκιο ο ποιητής μας Κωστής Παλαμάς που διακήρυξε:

Αυτό το λόγο θα σας πω

δεν έχω άλλο κανένα,
Μεθύστε με το αθάνατο
κρασί του Εικοσιένα.

Μόνο τότε θα ψάλλουμε με πολλή υπερηφάνεια τα αθάνατα λόγια του εθνικού μας ποιητή
Διονυσίου Σολωμού.

Απ’ τα κόκκαλα βγαλμένη

Των ελλήνων τα ιερά
Και σαν πρώτα ανδρειωμένη
Χαίρε, ω χαίρε Ελευθεριά!

ΕΠΙΜΥΘΙΟ: Ας σκεφτούμε ΟΜΩΣ τι μας λένε και τι μας συμβουλεύουν τα λόγια αυτά!

*Ο ΘΩΜΑΣ ΗΛΙΟΠΟΥΛΟΣ είναι εκπαιδευτικός στη Μελβούρνη

και αρθρογράφος σε ομογενειακά και Ελληνικά έντυπα.

262
 Αθεϊα: Η μεγαλύτερη και η πιο αποσιωπημένη κατάκτηση του ελληνικού
πνεύματος. Το ξεπέρασμα της θρησκείας και της μεταφυσικής
στην Ελληνική κλασική σκέψη
Η αμφισβήτηση της θρησκείας και η συνακόλουθη έλλειψη πίστης στην ύπαρξη
οποιωνδήποτε «ανωτέρων» οντοτήτων, ή «άλλων κόσμων» μεταφυσικής υφής, αποτελεί
αποκλειστικά Ελληνική πνευματική και ψυχική κατάκτηση. Από την ανάδυση της
επιστημονικής σκέψης στις ελληνικές πόλεις της Ιωνίας, μέχρι τον Σοφιστικό Διαφωτισμό
(όπου ολοκληρώθηκε ο πρώτος και σημαντικότερος κύκλος του ελληνικού επιστημονικού
στοχασμού), η σημασία και η αξιοπιστία της θρησκείας για την ανθρώπινη αναζήτηση και
εξέλιξη ακολούθησαν μια σαφώς φθίνουσα πορεία. Έπρεπε να περάσουν πάνω από δύο
χιλιετίες και να φτάσουμε στον Ευρωπαϊκό Διαφωτισμό, για να ξαναβρεί η Σκέψη το χαμένο
νήμα, που θα τη συνέδεε με τους πρωτοπόρους του ανθρωπίνου είδους, που
απελευθερώθηκαν από τη θρησκεία.

Μιά φορά ήταν ο Μύθος

Ο Μύθος αποτελεί την πρωταρχική προσπάθεια του ανθρώπου να κατανοήσει τον Κόσμο και
γι’ αυτό έχει μια εγγενή λογική λειτουργία. Αποτελεί την πρωτογενή εκδήλωση της
ανθρώπινης λογικότητας και περιλαμβάνει την παρατήρηση της φύσης (ζωή, θάνατος, χρόνος
κ.λπ...), την καταχώρηση αξιοσημείωτων γεγονότων (φυσικές καταστροφές, μετακινήσεις
πληθυσμών κ.α.) και εκφράζει τα διάφορα στρώματα του συλλογικού ψυχισμού (αρχέτυπα,
συμβολισμοί κ.λπ.). Ωστόσο στην πορεία και λόγω των περιορισμένων γνωστικών μέσων,
που υπήρχαν στην εποχή της διαμόρφωσής του, ο Μύθος παρεκτράπηκε στο ψυχολογικό
φαινόμενο της θρησκείας. Η παρεκτροπή του Μύθου σε θρησκεία αποτελεί τόσο παγκόσμιο
φαινόμενο, όσο και η ίδια η γέννησή του.

Η ποιητική διάβρωση τη Θρησκείας

Χάρη στους ποιητές, στην Ελλάδα συναντάμε τον πιο λεπτοδουλεμένο και καλαίσθητο
πολυθεϊσμό (1). Οι ποιητές δεν ήσαν βέβαια άθεοι αλλά χειρίστηκαν τον Μύθο με
ελευθεριότητα και παρενέβησαν αποφασιστικά στη διαμόρφωσή του. Οι παρεμβάσεις τους
οδήγησαν σε έναν προχωρημένο ανθρωπομορφισμό, τόσο ώστε στον περίφημο ομηρικό ύμνο
στη Δήμητρα (στίχοι 310-314) να ομολογείται ότι, οι θεοί έχουν ανάγκη την απόδοση
λατρείας από τους ανθρώπους: «Και θα εξαφάνιζε ασφαλώς το γένος όλο των φθαρτών
ανθρώπων (ενν. η Δήμητρα) με φοβερό λιμό και το λαμπρό προνόμιο δώρων και θυσιών θα
το στερούσεν απ’ αυτούς που κατοικούν τα Ολύμπια ανάκτορα, εάν ο Ζευς δεν το εννοούσε
και δεν το συλλογιόταν» (βλ. Ομηρικοί Ύμνοι, εκδόσεις Βιβλιοπωλείου της Εστίας,
νεοελληνική απόδοση Ελένης Λαδιά, Δημήτρη Παπαδίτσα).
Επίσης ο ανθρωπομορφισμός έφερε συχνότατα τους ανθρώπους σε ανταγωνιστική, ή και
συγκρουσιακή σχέση με τους θεούς. Η μυθοπλαστική παρέμβαση των ποιητών θεωρήθηκε
ασέβεια από μεταγενέστερους συγγραφείς, όπως ο Πλάτων που προέτρεψε στην απαγόρευση
της διδασκαλίας του Ομήρου.

Η αποθρησκειοποίηση του Μύθου

Τον στ΄ αι. π.Χ. (δηλ. σε μια εποχή που το σύνολο περίπου της Μυθολογίας έχει χονδρικά
διαμορφωθεί) γίνεται η πρώτη καταγεγραμμένη προσπάθεια επαναφοράς του Μύθου στις
αρχικές ορθολογικές του προδιαγραφές. Η προσπάθεια αυτή ξεκίνησε στις Ελληνικές πόλεις
της Μικράς Ασίας.

Οι πρώτοι φιλόσοφοι-επιστήμονες (Θαλής, Αναξίμανδρος, Αναξιμένης κ.ά.) πέτυχαν να

αποκαθάρουν τον Μύθο από την θρησκευτική-δεισιδαιμονική κρούστα, την οποία είχε

263
επισυσσωρεύσει κατά την μακραίωνη διαδικασία της διαμόρφωσής του. Κατ’ αυτόν τον
τρόπο η πρωταρχική μυθική κατανόηση του Κόσμου επέστρεψε στις -ερευνητικές- πηγές της
και επέτρεψε να αναδυθεί από μέσα της η επιστημονική κατανόηση.
Η Επιστήμη αποτελεί τέκνο και συνέχεια του Μύθου αλλά, αυτό έγινε κατορθωτό μόνον
όταν οι πρώτοι Έλληνες επιστήμονες απελευθέρωσαν τις θεμελιώδεις έννοιες του (π.χ.
Κόσμος, Ανάγκη, Χάος, Έρως, θείον κ.λπ.) από τη θρησκεία, μετατρέποντάς τες έκτοτε σε
επιστημονικές υποθέσεις εργασίας. Εξακολούθησαν να χρησιμοποιούν την μυθική ορολογία,
δίνοντάς της όμως εντελώς διαφορετικό, επιστημονικό, περιεχόμενο.

Επίσης μπορούσαν να καινοτομούν εισηγούμενοι νέες έννοιες: π.χ. η έννοια του Απείρου
στον Αναξίμανδρο. Οι πρώτοι αυτοί επιστήμονες αντιμετώπισαν τον Κόσμο με θαυμασμό
αλλά και αφοβία και έθεσαν δια παντός τα θεμέλια του επιστημονικού στοχασμού.
Εκφράστηκαν συχνά σε μια ανεπανάληπτη ποιητική γλώσσα και ενσάρκωσαν το
(εξαφανισμένο σήμερα) είδος του επιστήμονα-ποιητή, το οποίο, αν είχε εξακολουθήσει να
υφίσταται, ίσως δεν θα βιώναμε τις τόσες αρνητικές παρενέργειες των συγχρόνων
επιστημονικών εφαρμογών.
Χωρίς να βάλλουν ευθέως εναντίον της, οι επιστήμονες της Ιωνίας έδωσαν το πρώτο καίριο
χτύπημα του ορθολογισμού στη θρησκεία: π.χ. ο Θαλής με τις μαθηματικές του γνώσεις
προέβλεπε εκλείψεις Ηλίου (κάτι που για τον πολύ κόσμο ισοδυναμούσε με το να γνωρίζεις
τις κινήσεις ενός «θεού») ενώ ο Ηράκλειτος είπε, ότι τον κόσμο αυτόν δεν τον δημιούργησε
κανείς αλλά, υπήρχε ανέκαθεν σαν μια φωτιά που ανάβει και σβήνει με ρυθμό (2). Ο
Ηράκλειτος επιτέθηκε επίσης στη λατρεία των αγαλμάτων (απ. 5), αρνείτο τη θεϊκή
προέλευση των ονείρων (απ. 89), την τελετουργική κάθαρση (απ. 69), ενώ άσκησε κριτική
στην τέλεση των μυστηρίων (απ. 14) και των ταφικών τελετών (απ. 96, «νέκυες κοπρίων
εκβλητότεροι»).

Η γενικότερη αντίληψη των προσωκρατικών περί θείου δεν είχε καμία σχέση με την συνήθη
του περισσότερου κόσμου: για τους περισσότερους προσωκρατικούς το θείον ήταν απλώς
μια επιστημονική υπόθεση εργασίας και όχι κάτι με το οποίο συνδιαλέγονταν μέσω κάποιας
λατρευτικής, ή άλλης πρακτικής. Ειδικά στα φερόμενα ως αποσπάσματα των φυσικών
φιλοσόφων (Θαλής, Δημόκριτος, Ηράκλειτος κ.α.), δεν θα βρούμε καμία προτροπή σε
λατρεία του θείου (κάτι που, αντιθέτως, συναντούμε συχνά σε μυστικιστές όπως ο
Πυθαγόρας).

Η απομυθοποίηση της Θρησκείας

Συνεχιστές των πρώτων Ελλήνων επιστημόνων υπήρξαν οι λεγόμενοι Σοφιστές. Αποτελούν

το τελευταίο και μεγαλύτερο κύμα του κλασικού επιστημονικού στοχασμού και η
κοσμοϊστορικής σημασίας δράση τους έχει πιστοποιηθεί τουλάχιστον στην Αθήνα του ε΄ αι.
π.Χ.. Αν οι Φυσικοί Φιλόσοφοι της Ιωνίας είχαν αποθρησκειοποιήσει τον Μύθο, οι Σοφιστές
σαν άξιοι συνεχιστές τους απομυθοποιούν τη θρησκεία.

Η όλη διαδικασία (αποθρησκειοποίηση του Μύθου και Αν οι Φυσικοί Φιλόσοφοι

απομυθοποίηση της θρησκείας) αποτελεί ένα εξελικτικό της Ιωνίας είχαν
άλμα πρωτόγνωρο στην ανθρώπινη ιστορία. Η προέλευση αποθρησκειοποιήσει τον
της θρησκείας αναζητάται με ψυχρό επιστημονικό τρόπο Μύθο, οι Σοφιστές
στον ανθρώπινο φόβο, στην αφέλεια και στην άγνοια: ήδη σαν άξιοι συνεχιστές τους
κατά τον εισηγητή της ατομικής θεωρίας Δημόκριτο από τα απομυθοποιούν τη
Άβδηρα, μόνο ο φόβος, που προξενούσε η βροντή, η θρησκεία. Η όλη
αστραπή και τα παρόμοια φαινόμενα έκανε τους ανθρώπους διαδικασία
να σκέφτονται, ότι τα προκαλούν κάποιοι θεοί (Σέξτος (αποθρησκειοποίηση του
Εμπειρικός, Προς μαθηματικούς, IX 24) ενώ ο σοφιστης Μύθου και απομυθοποίηση

264
Πρόδικος από την Κέα τοποθετεί την αρχή της θρησκείας, της θρησκείας) αποτελεί
στο ότι τα ωφέλιμα και ευεργετικά πράγματα, είτε ένα εξελικτικό άλμα
αποδίδονταν σε κάποιον θεό (ιατρική, θέατρο κ.α.) είτε – πρωτόγνωρο στην
συχνότερα- θεωρούνταν τα ίδια θεοί (Ήλιος, φωτιά, κρασί ανθρώπινη ιστορία.
κλπ.) (3).

Κατά τον Αναξαγόρα από τις Κλαζομενές ο Ήλιος δεν είναι παρά «λίθος διάπυρος» και η
Σελήνη δεν είναι αυτόφωτη αλλά, αντανακλά το ηλιακό φως, απόψεις, που λέγεται, ότι
προκάλεσαν τη δικαστική δίωξή του. Απέφυγε –λέγεται- την θανατική καταδίκη μόνο χάρις
στην παρέμβαση του φίλου του Περικλή αλλά, υποχρεώθηκε να εγκαταλείψει την Αθήνα (4).
Η περιρρέουσα σοφιστική ατμόσφαιρα είχε καταστήσει εμφανή και την υποκρισία κάποιων
αρχομανών: μια ομολογία για την προέλευση της θρησκείας, που έχει ιδιαίτερη σημασία
αφού προέρχεται από άνθρωπο της στυγνής εξουσίας (τον, μαθητή του Σωκράτη, τύραννο
Κριτία), περιγράφει απροκάλυπτα τη θρησκεία ως πολιτική επινόηση για να ενσταλαχθεί ο
εσωτερικός φόβος στους υπηκόους! (Σίσυφος 25, 9 κ.ε.).
Οι Σοφιστές (π.χ. ο Πρωταγόρας από τα Άβδηρα στον ομώνυμο πλατωνικό διάλογο)
χρησιμοποιούν συχνά τον Μύθο για να εκφράσουν τη σκέψη τους, όπως οι πνευματικοί
πρόγονοί τους φιλόσοφοι εκφράζονταν ποιητικά μέσα από τις θεμελιώδεις έννοιες του
Μύθου. Ο ακραίος ανθρωπομορφισμός του ελληνικού Μύθου (ο οποίος έλαβε διαστάσεις
ανυπέρβλητης καλλιτεχνικής αισθητικής) είχε ήδη προετοιμάσει το έδαφος για το γνωστό
ανθρωποκεντρικό απόφθεγμα του Πρωταγόρα «πάντων χρημάτων μέτρον εστίν άνθρωπος,
των μεν όντων ως έστιν, των δε ουκ όντων ως ουκ έστιν»: πλέον δεν αναγνωρίζονται
απόλυτες αλήθειες και άρα τα πάντα είναι σχετικά και υπό έρευνα (ακόμη και τα
θεωρούμενα ως αυτονόητα). Κατ’ αυτόν τον τρόπο οι νόμοι, οι θεοί κ.λπ... δεν είναι παρά
συμβάσεις, που ποικίλουν ανάλογα με τις ανθρώπινες εκτιμήσεις και ανάγκες.
Μέσω της αντίθεσης νόμου- φύσης η θρησκεία δέχεται
πλέον μια ευθεία επίθεση: ο Πλάτων παραπονείται Δεν θα ήταν υπερβολή αν
(Νόμοι 889e) για τον ολοένα αυξανόμενο αριθμό λέγαμε, ότι στην Αρχαία
εκείνων που ισχυρίζονται ότι, «οι θεοί είναι ανθρώπινες Ελλάδα σημειώνεται η πρώτη
επινοήσεις που δεν υπάρχουν στη φύση αλλά υπάρχουν εμφάνιση του Αθεϊσμού στην
μόνο χάρις στα έθιμα και στους νόμους και επιπλέον Ιστορία.
διαφέρουν από τόπο σε τόπο και ανάλογα με τη
συμφωνία που έκανε η κάθε ανθρώπινη ομάδα όταν
θέσπιζε τους νόμους της». Το παραπάνω απόσπασμα του
Πλάτωνα μαρτυρεί την σημαντική επίδραση των
Σοφιστών στην αθηναϊκή κοινωνία, η οποία εκδηλώθηκε
ως απροκάλυπτη αθεΐα σύγχρονου τύπου. Δεν θα ήταν
υπερβολή αν λέγαμε, ότι στην Αρχαία Ελλάδα
σημειώνεται η πρώτη εμφάνιση του Αθεϊσμού στην
Ιστορία.

Από εκεί μέχρι το διαζύγιο θρησκείας και ορθολογισμού, η κάλυψη της απόστασης ήταν
απλώς θέμα λίγου χρόνου. Με την σοφιστική σκέψη οι οποιεσδήποτε θεϊκές οντότητες
εξορίζονται από την φύση και την κοινωνία. Π.χ. ο Αντιφών στο έργο του Αλήθεια (απ. 12)
αρνήθηκε την ύπαρξη θείας πρόνοιας, κάτι που από την άποψη της φιλοσοφικής
συλλογιστικής σήμαινε αυτομάτως και την απόρριψη της μαντικής (την οποία είχε ήδη
αρνηθεί σχεδόν έναν αιώνα πριν ο Ξενοφάνης ο Κολοφώνιος). Αλλά η απόρριψη της
μαντικής πλάνης αποτελούσε επίσης μια συνέπεια της γενικότερης άρνησης των Σοφιστών
να αποδώσουν οποιονδήποτε ρόλο στους θεούς.
Είναι λογικό να αναρωτηθεί κανείς ποια η διαφορά ανάμεσα σε θεούς που δεν επεμβαίνουν
στον κόσμο και σε θεούς που δεν υπάρχουν καθόλου. Το ερώτημα είχε απασχολήσει και τους

265
αρχαίους. Ήσαν οι Σοφιστές άθεοι; Συχνότατα τους αποδιδόταν η προσωνυμία-κατηγορία της
αθεΐας: π.χ. ο Διαγόρας ο Μήλιος αναφέρεται πάντα ως Διαγόρας ο άθεος, ενώ και ο
Πρόδικος θεωρείτο άθεος σε όλη την αρχαιότητα. Ο Πλάτων πάντως θεωρούσε την αρκετά
διαδεδομένη έλλειψη πίστης στην ύπαρξη θεών, απόρροια της δράσης των Σοφιστών και σε
ένα θρησκόληπτο ξέσπασμα (Νόμοι 908, b-e) λέει, ότι οι άθεοι χρήζουν νομοθετικής
νουθεσίας και περιορισμού.

Πρωταγόρας, ο σοφιστής, που με μια μόνο φράση «προσγείωσε»

ανώμαλα και μια για πάντα, τους «μεταφυσικούς» όλων των
εποχών. Δεν είναι ανεξήγητο, που δεν έχει διασωθεί τίποτε από όσα
έγραψε.

Η περίφημη ρήση του Πρωταγόρα από το –χαμένο από την αρχαιότητα- βιβλίο του Περί
θεών («σχετικά με τους θεούς δεν μπορώ να εξακριβώσω αν υπάρχουν ή όχι, ή ποια είναι η
μορφή τους, γιατί είναι πολλά τα πράγματα που εμποδίζουν να τούς γνωρίσουμε, η
αβεβαιότητα και το βραχύ του βίου» (5)) είναι αντιπροσωπευτική περίπτωση αγνωστικισμού,
που βγάζει άχρηστη και χάσιμο χρόνου (τουλάχιστον για τον επιστήμονα) κάθε θεολογική
αναζήτηση.
Από την εμφάνιση της επιστημονικής σκέψης στην Ιωνία μέχρι τον Σοφιστικό Διαφωτισμό
(ένα διάστημα περίπου 200-250 ετών), η γνωσιολογική εγκυρότητα που αποδίδεται στη
θρησκεία ακολουθεί μια εμφανώς φθίνουσα πορεία. Η αμφισβήτηση της θρησκείας από τους
Σοφιστές ολοκληρώνει τον κλασικό κύκλο του Ελληνικού Πνεύματος και αποτελεί την
μεγαλύτερη πνευματική κατάκτηση για λογαριασμό της ανθρωπότητας. Η σημασία της
αμφισβήτησης της θρησκείας θα μπορούσε να θεωρηθεί για την εξέλιξη τού ανθρώπινου
είδους ως το ψυχοπνευματικό ισοδύναμο της ανακάλυψης της φωτιάς, ή του τροχού. Θα
μπορούσαμε να πούμε, ότι στην αρχαία Ελλάδα τέθηκαν δια παντός οι πνευματικές
προϋποθέσεις για το περίφημο Ξεπέρασμα Της Θρησκείας και για την εισαγωγή της
ανθρωπότητας σε ένα νέο εξελικτικό στάδιο. Όχι όμως και οι ψυχικές. Και ενώ από τα τέλη
του ε΄ αι. π.Χ. η θρησκεία θα έπρεπε να θεωρείται μια τελειωμένη υπόθεση για τον
Πολιτισμό, τα πράγματα εξελίχθηκαν διαφορετικά.

Η κατάσταση της Θρησκείας στην Κλασική Εποχή

Η διαμόρφωση της ελληνικής θρησκείας σε θρησκεία της πόλης, αποτελεί το προτελευταίο

στάδιο της κατάπτωσής της (το τελευταίο είναι η γελοιωδέστατη θεοποίηση των Μακεδόνων
βασιλιάδων και η ελληνιστική θεοποίηση της τύχης). Η θρησκεία έχει απολέσει σε μεγάλο
ποσοστό τον πρότερο «αγνό» αγροτικό της χαρακτήρα και έχει μπει πλέον για τα καλά στην
υπηρεσία των πολιτικών σκοπιμοτήτων και ειδικά της εξωτερικής πολιτικής: βρισκόμαστε
στο σημείο όπου ο Αθηναίος προσεύχεται στην Πρόμαχο Αθηνά για να ξεκοιλιάσει τον
Σπαρτιάτη, ο οποίος προσεύχεται για τον ίδιο λόγο στην Χαλκίοικο Αθηνά. Φυσικά αυτά
θυμίζουν ήδη θρησκείες νεώτερου τύπου (βλ. χριστιανισμό). Ενώ λίγο πριν τη μακεδονική
επικράτηση σημειώνεται και η εμφάνιση τού φαινομένου των αποκληθέντων «ιερών
πολέμων» μεταξύ διαφόρων πόλεων, για τον έλεγχο του διεφθαρμένου (κατά περίπτωση
περσόφιλου, σπαρτιατόφιλου, μακεδονόφιλου κ.λπ.) μαντείου των Δελφών.

266
Μια τέτοια θρησκεία προκαλούσε προβληματισμό, τουλάχιστον σε όσους είχαν δεχτεί την
επιρροή της σοφιστικής αντίληψης. Ο σοφιστικός ορθολογισμός (ή διαφωτισμός όπως έχει
συχνότατα αποκληθεί) είχε προκαλέσει τεράστια αίσθηση. Σε πολλά θεατρικά έργα της
εποχής (και ειδικά στον Ευριπίδη(6)) βρίσκει κανείς αποτυπωμένη την σοφιστική επίδραση.
Ωστόσο, η απόδοση τιμών στους πολιούχους θεούς –έστω και προσποιητή, χωρίς δηλαδή να
ενδιαφέρει το τι πίστευε κάποιος πραγματικά- ήταν περίπου υποχρεωτική και η άρνησή της
μπορούσε να επισύρει την κατηγορία της ασέβειας και το σύρσιμο του «ασεβούς» στο
δικαστήριο. Ειδικά σε μια κατάσταση μακροχρόνιου πολέμου, όπως ο Πελοποννησιακός, ο
«ασεβής» θα έπρεπε να πείσει, ότι δεν είναι προδότης κι ότι ο σκεπτικισμός του δεν επιφέρει
την δυσμένεια των θεών της πόλης (δηλαδή, κατά το κοινώς λεγόμενο, να αποδείξει ότι δεν
είναι ελέφαντας…). Σε αυτά τα πλαίσια οι Σοφιστές θεωρήθηκαν ασεβείς και ανεπιθύμητοι.
Θεωρήθηκε ότι υπέσκαπταν την πίστη στους θεούς, που υποτίθεται, ότι προστάτευαν την
πόλη.
Ειδικά η έλλειψη πίστης στο υπερφυσικό και η διδασκαλία της Αστρονομίας στιγματίζονταν
κοινωνικά από την δεισιδαίμονα πλειοψηφία. Μάλιστα οι Αθηναίοι είχαν χάσει το
στρατηγικό πλεονέκτημα στη Σικελία εξαιτίας μιας πρόληψης, που ερμήνευσε μια σεληνιακή
έκλειψη ως κακό οιωνό για αιφνιδιαστική επίθεση στις Συρακούσες (το άμεσο αποτέλεσμα
ήταν η ολοσχερής καταστροφή του εκστρατευτικού τους σώματος, το οποίο αποτελείτο από
το άνθος της Αθηναϊκής νεολαίας).
Το βέβαιο είναι, ότι μετά την ήττα της Αθήνας στον Πελοποννησιακό Πόλεμο οι Σοφιστές
έχουν πια εγκαταλείψει την πόλη, αφού –με, ή χωρίς δικαστικές διώξεις- το κοινωνικό και
πνευματικό κλίμα είχε μεταστραφεί γι’ αυτούς σε ιδιαιτέρως αφιλόξενο (ίσως και εχθρικό).

Η παλινδρόμηση της Ελληνιστικής κοινωνίας στη Θρησκεία

Η φυγή των Σοφιστών δασκάλων από την πνευματική πρωτεύουσα όλων των εποχών, την
Αθήνα, συνοδεύτηκε από φαινόμενα θρησκευτικής παλινδρόμησης. Ενώ στον ε΄ αι. π.Χ.
έχουν διαπιστωθεί πολύ λίγα παραδείγματα πίστης στην μαγεία, στον δ΄ αι. πρακτικές όπως
η «κατάδεσις» (για τις κατάρες), ή οι μαγικές επιθέσεις (το γνωστό «βουντού», με κέρινα,
τότε, ομοιώματα) παρουσιάζουν μια ραγδαία διάδοση (7).

Παράλληλα από τα τέλη του ε΄ αι. αιώνα εκδηλώνεται μια αύξηση της ζήτησης για ξένες
λατρείες. Έτσι εισάγονται στην Αθήνα η λατρεία της φρυγικής Κυβέλης, της θρακικής
Βενδίδος, του θρακοφυγικού Σαβαζίου κλπ. Επίσης η αυξημένη ζήτηση για μαγικές
θεραπείες μεταμόρφωσε έναν μέχρι τότε δευτερεύοντα ήρωα, τον Ασκληπιό, σε σημαντικό
θεό (7).
Παρ’ όλα αυτά η σοφιστική επίδραση έχει αφήσει τα σημάδια της σε αρκετούς ανθρώπους
και έτσι διαπιστώνεται (μέσα από τα επιτύμβια επιγράμματα) ένας ισχυρός σκεπτικισμός για
την μετά θάνατον ζωή (μάλιστα μέχρι τον α΄ αι. π.Χ. η πίστη στη μετά θάνατον ζωή έχει
φτάσει να θεωρείται, τουλάχιστον από τους μορφωμένους, παραμύθι για αφελείς και μόνο
στη ρωμαϊκή εποχή σημειώνεται μια αναζωπύρωση των σχετικών δοξασιών (8)).
Την ίδια περίοδο ένας φιλόσοφος του Ελληνικού φιλοσοφικού περιθωρίου, ο Πλάτων,
προσπαθεί να ακολουθήσει τη «μέση» οδό ανάμεσα στην σοφιστική αθεΐα και στη λαϊκή
δεισιδαιμονία και να «εξορθολογίσει» τη θρησκεία. Οι μέθοδοί του περιλαμβάνουν
παραχωρήσεις προς την συμβατική θρησκεία και πνευματική χειραγώγηση από την παιδική
ηλικία. Αλλά και χρήση βίας εναντίον όσων αμφισβητούν την αξία της θρησκείας εν γένει
(Νόμοι 907D-909D). Ωστόσο ο Πλάτων παρεκτρέπεται σε θέσεις εντελώς ξένες προς την
Ελληνική φιλοσοφική παράδοση και το Ελληνικό πνεύμα: στους Νόμους (Δ, 716c 4-6) θα
αντιστρέψει ασιατικότατα την πασίγνωστη μνημειώδη έκφραση του Πρωταγόρα λέγοντας
ότι, το μέτρο των πάντων δεν είναι ο άνθρωπος αλλά ο… θεός, ενώ στον Τίμαιο εισηγείται
την πρωτοφανή -και χυδαία- για Έλληνα αντίληψη ότι, ο Κόσμος δεν είναι αγέννητος και
αθάνατος αλλά κατασκευάστηκε από έναν θεό Δημιουργό… (δεν είναι τυχαίο ότι ο

267
χριστιανισμός θεωρεί τον Πλάτωνα – φυσικά και τον Σωκράτη- κάτι σαν προ Χριστού άγιο).
Ενώ η Πολιτεία που οραματίστηκε δεν είναι τίποτε περισσότερο από μια σκυθρωπή
θεοκρατούμενη ουτοπία, από την οποία ειδικά οι ποιητές είναι παντοτινά εξορισμένοι.
Μορφές λιγότερο, ή περισσότερο εξορθολογισμένης θρησκευτικότητας θα εισηγηθούν
φιλοσοφικές σχολές, όπως το Λύκειο, ο Κήπος, ή η Στοά, που, ωστόσο, θα προτρέπουν στη
τήρηση των εξωτερικών (δημόσιων) τύπων της λατρείας.
Αλλά αν δεν απομακρυνθεί εντελώς κανείς από τη θρησκεία δεν μπορεί να εξασφαλιστεί από
τη δεισιδαιμονία: έτσι ο Στωικισμός εξακολουθεί να δέχεται την ύπαρξη θείας πρόνοιας και
προδιαγεγραμμένης μοίρας, ενώ ο Αριστοτέλης θεωρεί (όπως και ο Πλάτων) τα άστρα θεούς.
Η αναπαραγωγή τέτοιων δεισιδαιμονιών άνοιξε αργότερα διάπλατες τις πύλες στην
ανατολίτικη αστρολογία και μοιρολατρία και είχε ολέθριες επιπτώσεις στην επιστημονική
μέθοδο: π.χ. η Στοά προκειμένου να επιτύχει τον εξοβελισμό της ηλιοκεντρικής θεωρίας, που
εισηγήθηκε τον 3ο αιώνα π.Χ. ο Αρίσταρχος από τη Σάμο, θα χρησιμοποιήσει κάθε επιρροή
που διέθετε (είναι γνωστό ότι σε αντίθεση π.χ. με τους Επικούρειους, οι Στωικοί γινόντουσαν
«της προσκολλήσεως» σε διάφορους μεγαλυναρίους, βασιλιάδες, αυτοκράτορες, έπαρχους
κ.λπ..). Η ηλιοκεντρική θεωρία αν είχε γίνει αποδεκτή θα ανέτρεπε τα θεμέλια της στωικής
θρησκείας και της ίδιας της αστρολογίας (7). Κατ’ αυτόν τον τρόπο, παρ’ όλο που η
Επιστήμη (ιατρική, μηχανική κλπ) γνώρισε στην Ελληνιστική Εποχή μια άνευ προηγουμένου
ανάπτυξη (όπως άλλωστε και στην πρόσφατη χριστιανική εποχή), την ίδια στιγμή
αυτοφρεναριζόταν. Ταυτόχρονα η συμβατική δημόσια λατρεία εξακολουθούσε να τελείται
(όπως και σήμερα η χριστιανική) από κεκτημένη ταχύτητα, έχοντας χάσει το μεγαλύτερο
μέρος του «νοήματός» της (ό,τι και αν σημαίνει η λέξη «νόημα»).
Παρά τις επιστημονικές ανακαλύψεις, η Κληρονομική Θρησκευτική Συσσώρευση του
Αρχαίου Κόσμου παρέμεινε όρθια σε μεγάλο μέρος της και στη Ρωμαϊκή Εποχή: τα
μεγαλύτερα πνεύματα της ύστερης αρχαιότητας (Πλωτίνος, Λιβάνιος, Ιουλιανός κ.α.)
πιστεύουν στην ύπαρξη δαιμόνων και στη μαγεία (9). Έτσι δεν είναι τυχαίο που δεν
μπόρεσαν να αντιτάξουν αποτελεσματική ορθολογική άμυνα απέναντι στην επερχόμενη
χριστιανομεσαιωνική λαίλαπα. Οι τελευταίοι νεοπλατωνικοί μάλιστα, όπως ο Πορφύριος,
δέχθηκαν ως βασική γνωσιολογική συνθήκη την σκοταδιστική χριστιανική έννοια της πίστης,
κάτι που εξάλειψε και την τελευταία σημαντική διαφορά της ελληνίζουσας φιλοσοφίας με
τον χριστιανισμό (9).

Η Φιλοσοφία τους τελευταίους προχριστιανικούς αιώνες είχε

καταντήσει φλύαρη μεταφυσική. Οι πιο πολλοί φιλόσοφοι
ασχολούνταν με τον μυστικισμό, ανοίγοντας έτσι τον δρόμο
στον Χριστιανισμό. Ο Πλωτίνος (γ΄ αι. μ.Χ.) στην προσωπική
του ζωή ασκήτευε, φαίνεται όμως, πως τόσο πολύ είχε
απομονωθεί, ώστε ενίοτε πάθαινε παρακρούσεις. Δίδασκε, ότι ο
άνθρωπος προσωρινά μένει στον επίγειο κόσμο, ο προορισμός
του είναι να φύγει και να συναντηθεί με το θεό, το οποίο μπορεί
να επιτύχει μόνο με καθαρμούς, με ασκητικό βίο και με το
βυθισμό του σε έκσταση. Επί πλέον αρνιόταν να γιορτάσει τα
γενέθλιά του, διότι πίστευε, ότι η ημέρα των γενεθλίων πρέπει
να είναι ημέρα πένθους. Το ίδιο ακολούθησε κι ο χριστιανισμός
αργότερα, που γιορτάζει την ημέρα θανάτου –κι όχι γέννησης-
του κάθε αγίου.

Ο Χριστιανισμός ήταν απλώς εκείνος που γέλασε τελευταίος (και χαιρέκακα), σε ένα δράμα,
το οποίο είχε αρχίσει με την φυγή των Σοφιστών από την Αθήνα στα τέλη του ε΄ αι. π.Χ.. Το
δράμα αυτό της σύγκρουσης του ορθολογισμού με την θρησκεία, έχει πάρει έκτοτε πολλές
τροπές στην ανθρώπινη ιστορία. Κατά τον μεγάλο Ιρλανδό ελληνιστή E.R. Dodds θα
μπορούσε να τού δοθεί ο τίτλος «Ο Φόβος μπροστά στην Ελευθερία» (7).

268
Από τότε η διαβολή κατά των Σοφιστών δεν έχει σταματήσει. Εναντίον τους, οι
θρησκευόμενοι όλων των εποχών και όλων ανεξαιρέτως των θρησκειών -οι οποίοι υπό άλλες
συνθήκες αλληλοσφάζονται- υπήρξαν ανέκαθεν σύμμαχοι. Τα έργα των Σοφιστών δεν
χρειάστηκε να καταστραφούν, όπως άλλων (π.χ. όπως αυτά των, πιο συμβιβαστικών με τη
θρησκεία αλλά όχι και με τους μεταφυσικούς μπαμπούλες, Επικουρείων) από τον
χριστιανικό σκοταδισμό, αφού ήδη είχαν σταματήσει να αντιγράφονται και άρα να
διατηρούνται στις βιβλιοθήκες. Αυτή η έλλειψη συντήρησης τού έργου των Σοφιστών
(καθώς και αυτού των προκατόχων τους, Φυσικών φιλοσόφων) οφειλόταν σε επιλογή τού
προχριστιανικού κόσμου, που τελικώς δεν κατόρθωσε να υπερβεί τούς φόβους του απέναντι
στο «υπερφυσικό» και στην πλήρη υπαρξιακή ελευθερία. Αντιθέτως, έργα π.χ. σαν τού
μεγάλου αντιπάλου των Σοφιστών, δηλαδή τού Πλάτωνα, διατηρήθηκαν γιατί
εξυπηρετούσαν τη θρησκοληψία, τόσο της Αρχαίας, όσο και -με λίγες τροποποιήσεις – της
Χριστιανικής Εποχής.

NI DIEU NI MAITRE: ΟΥΤΕ ΘΕΟΣ ΟΥΤΕ ΑΦΕΝΤΗΣ

Ένα από τα γνωστότερα συνθήματα του Μάη του ’68.

Ο συσχετισμός Θρησκείας – Εξουσιασμού είχε θεμελιωθεί για πρώτη φορά στην Ιστορία από
το Διαφωτισμό των Σοφιστών του ε΄ αι. π.Χ.. Ο απεγκλωβισμός της πολιτικής σκέψης από τη
Θρησκεία υπήρξε ένα από τα ανεκτίμητα κληροδοτήματα των Σοφιστών προς την
Ανθρωπότητα. Το κληροδότημα αυτό είχε επιμελώς αποκρυφθεί επί χιλιετίες και
επανανακαλύφθηκε μόλις στην πολύ πρόσφατη εποχή.
Σαν έναν ελαχιστότατο φόρο τιμής στα πιο ελεύθερα και άφοβα πνεύματα που ανέδειξε ποτέ
η ανθρωπότητα, κλείνουμε με ένα απόσπασμα από το συναρπαστικό φιλοσοφικό
μυθιστόρημα του Αμερικανού Ρόμπερτ Πίρσινγκ «Το Ζεν και η τέχνη της συντήρησης της
μοτοσικλέτας»(10):
«Και τα κόκκαλα των Σοφιστών έγιναν σκόνη εδώ και αιώνες κι αυτά που είπαν έγιναν
σκόνη μαζί τους κι η σκόνη τους θάφτηκε κάτω από τα ερείπια της Αθήνας μέσα απ’ την
παρακμή και την πτώση της και την παρακμή και την πτώση της Μακεδονίας, της Αρχαίας

269
Ρώμης, του Βυζαντίου, της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και τις πιο σύγχρονες πολιτείες. Κι
η σκόνη τους θάφτηκε τόσο βαθιά με τόση τελετουργία και κακία […]»

Σημειώσεις
(1) James Hillman, Ο Παν κι ο εφιάλτης, εκδόσεις Αρχέτυπο 2003.
(2) «Τόνδε κόσμον, τον εαυτόν απάντων, ούτε τις θεών ούτε ανθρώπων εποίησεν αλλ’ ην αεί
και έσται πυρ απτόμενον μέτρα και αποσβεννύμενον μέτρα». Καταβάλλεται προσπάθεια από
διάφορους απλοϊκά σκεπτόμενους, («νεοδωδεκαθεϊστές») που προσπαθούν να αιτιολογήσουν
τον ελληνικό πολιτισμό ως δήθεν οφειλόμενο στην ελληνική θρησκεία, να παρουσιαστή ο
Ηράκλειτος ως… θρησκευόμενος. Τα κυριότερα επιχειρήματά τους έχουν να κάνουν με την
ιδιότητά του ως ιερέως της Ελευσινίας Δήμητρος και με το ότι δήθεν αφιέρωσε το σύγγραμμά
του Περί Φύσεως στον ναό της Αρτέμιδος στην Έφεσο. Η αλήθεια, που σκοπίμως
παραλλάσσεται είναι, ότι ο Ηράκλειτος έφερε κληρονομικά (=αναγκαστικά) το αξίωμα του
ιερέως της Ελευσίνιας Δήμητρος (λόγω της αθηναϊκής καταγωγής του πατέρα του), το οποίο
όμως παραχώρησε στον αδελφό του και ότι κατέθεσε (και δεν αφιέρωσε) το βιβλίο του
«Περί Φύσεως» στον ναό της Αρτέμιδος (το κατέθεσε εκεί για φύλαξη ώστε, να μην πέσει σε
ανίερα χέρια, όπως αναφέρει ο Διογένης Λαέρτιος, Βίοι Φιλοσόφων).
(3) Για τις απόψεις του Πρόδικου βλ. Κικέρων De Natura Deorum 1, 42, 118, Σέξτος
Εμπειρικός Προς Μαθηματικούς. 9, 18 και 39-41 και 51. Για μια εκτεταμένη παρουσίαση
της στάσης των σοφιστών απέναντι τη θρησκεία βλ. το, πλήρες παραπομπών, τού W.K.C.
Guthrie, Οι Σοφιστές, σ. 290-291, εκδόσεις Μ.Ι.Ε.Τ. 1991.
(4) Πρέπει πάντως να είμαστε ιδιαίτερα επιφυλακτικοί σχετικά με τέτοιες «μαρτυρίες», οι
οποίες προέρχονται εξ΄ ολοκλήρου από τον Πλούταρχο και τον Διογένη Λαέρτιο, ανθρώπους
που έζησαν πέντε-έξι αιώνες μετά τα γεγονότα, ή «γεγονότα». Δεν υπάρχει ούτε μία από τις –
πάμπολλες- πρωτογενείς ιστορικές πηγές, που να αναφέρουν κάτι περί δικαστικών διώξεων
των φιλοσόφων. Οι «μαρτυρίες» του Πλουτάρχου και του Διογένη Λαέρτιου έχουν
αποδυναμωθεί σε μεγάλο ποσοστό σήμερα ως αστήρικτες και αντιφατικές από πολλούς
διακεκριμένους κλασικιστές όπως η Μαίρη Λέφκοβιτς, ο Τζον Μπαρνέτ κ.α.. Οι
υποτιθέμενοι «διωγμοί» των φιλοσόφων στην αρχαία Αθήνα θεωρούνται σήμερα επινόηση
των λογίων της ρωμαϊκής εποχής, προκειμένου να ηρωοποιηθεί ο καταδικασθείς Σωκράτης
δια της μείωσης των Αθηναίων, ως δικομανούς όχλου που δήθεν δίωκε γενικώς τη
φιλοσοφία. Για την ιστορία ας αναφέρουμε ότι ο Σωκράτης δεν καταδικάστηκε για τις
αντιλήψεις του (μύθο τον οποίο «πέρασαν» εντέχνως διάφοροι πλατωνίζοντες λόγιοι και
αναπαράγουν έκτοτε οι επίγονοί τους χριστιανοί παπάδες) αλλά, επειδή με τη διδασκαλία του
είχε εκθρέψει τυράννους και προδότες της Αθήνας, όπως ο αιμοσταγής Κριτίας, ή ο
Αλκιβιάδης. Για περισσότερα σχετικά με τις πιθανολογούμενες δικαστικές διώξεις των
φιλοσόφων στην αρχαία Αθήνα βλ. το εξαιρετικό «Η δίκη του Σωκράτη» τού I. F. Stone,
εκδόσεις Νέα Σύνορα –Λιβάνη.
(5) «Περί μέν θεών ουκ έχω ειδέναι, ούθ’ ως εισίν ούθ’ ως ουκ εισίν ούθ’ οποίοί τινες ιδέαν:
πολλά γάρ τά κωλύοντα ειδέναι ή τ’ αδηλότης καί βραχύς ών ο βίος τού ανθρώπου».
(6) Π.χ. στον Ορέστη (418) απαντάται η αγνωστικιστική φράση «ό,τι κι αν είναι οι θεοί» και
μάλιστα σε ένα σημείο του έργου όπου ασκείται τολμηρή κριτική στις θεϊκές δυνάμεις.
Επίσης στον Βελλεροφόντη (απ. 286) εκφράζεται μια πλήρης έλλειψη πίστης στους θεούς,
όπου δηλώνεται ευθέως ότι δεν υπάρχουν θεοί, αφού με μια απλή ματιά διαπιστώνεται ότι, οι
τύραννοι και οι φαύλοι ευημερούν σε αντίθεση με τους ευσεβείς και ότι, μικρές πόλεις που
τιμούν τους θεούς υποτάσσονται σε μεγαλύτερες και αλαζονικότερες. Επίσης στις
Θεσμοφοριάζουσες του Αριστοφάνη μια γυναίκα κατηγορεί ευθέως τον Ευριπίδη για αθεΐα
(450 κ.ε): «στις τραγωδίες του πείθει τούς ανθρώπους ότι οι θεοί δεν υπάρχουν».
(7) Για μια αναλυτική παρουσίαση της θρησκευτικής παλινδρόμησης του 3ου αι. π.Χ., βλ.
Ε.R. Dodds, Οι Έλληνες και το Παράλογο κεφ. 8, εκδόσεις Καρδαμίτσα, 1996.
(8) Για περισσότερα βλ. A.-J. Festugiere, Ο Επίκουρος και οι θεοί του, σ. 39-41, εκδόσεις
Θύραθεν, 1998.

270
(9) Για μια αναλυτική παρουσίαση της σύγκλισης νεοπλατωνισμού και χριστιανισμού βλ.
Ε.R. Dodds, Εθνικοί και Χριστιανοί σε μια εποχή αγωνίας, Εκδόσεις Αλεξάνδρεια, 1995.
(10) Εκδόσεις Κάκτος, 1994

Θεόδωρος Α. Λαμπρόπουλος

271
 Ευδαίμονες όσοι τιμούν την προ Χριστιανισμού,
μοναδική ελληνική παράδοση.

Δρ. Λεωνίδας Λ. Μπίλλης

Οικονομολόγος-Κοινωνιολόγος-Συγγραφέας
Αθήναι

Ανοιχτή Επιστολή προς την Μητρόπολη Πειραιώς (Υπόψη Γραφείου Αιρέσεων και
Παραθρησκειών)

ΘΕΜΑ: Ευδαίμονες όσοι τιμούν την προ Χριστιανισμού, μοναδική ελληνική παράδοση.

Παρά την κόπωση και την πικρία οι οποίες με διακατέχουν κάθε φορά που η συνείδησή μου
με καλεί να σχολιάσω τις λίβελους που πυκνά συχνά εξαπολύουν οι Μητροπόλεις και
περισσότερο όλων, η Μητρόπολη του Πειραιά, κατά των Ελλήνων Εθνικών ή Πολυθεϊστών ή
Δωδεκαθεϊστών, ή Παγανιστών ή Νεοπαγανιστών ή Ειδωλολατρών ή όπως άλλως εκ των
ποικίλων χαρακτηρισμών που προσδίδουν οι Χριστιανοί ιεράρχες στους Έλληνες οι οποίοι
εμμένουν στην πατρώα προ χριστιανική λατρεία, θα το κάνω πάλι, με λόγια απλά, εκτιμώντας
ότι όσο δύνασαι οφείλεις να αρθρώνεις τον ορθό αντίλογο στον παραποιημένο λόγο.

Αφορμή αυτή τη φορά, η από 25/4/2013 ανακοίνωση της Μητρόπολης του Πειραιά για τον
”Νεοπαγανισμό”, η οποία αρχίζει γράφοντας τα εξής:
1.Ένα από τα σοβαρά πνευματικά προβλήματα που αντιμετωπίζει σήμερα η ελληνική
κοινωνία είναι και το φαινόμενο του Νεοπαγανισμού. Πρόκειται για παγκόσμιο φαινόμενο
των νεωτέρων χρόνων του οποίου ο πραγματικός στόχος, μέσα από την αναβίωση των
αρχαίων ξεχασμένων εδώ και αιώνες παγανιστικών θρησκευμάτων, είναι η δημιουργία ενός
ιδιότυπου θρησκευτικού εθνικισμού στους διάφορους λαούς προκειμένου να χτυπηθεί ο
Χριστιανισμός.

Απάντηση:

α) Το σοβαρότερο πρόβλημα που έπληξε και συνεχίζει να πλήττει (διαχρονικά) τις κοινωνίες
των Ελλήνων Ανθρώπων, είναι η Ιουδαιοχριστιανική δογματική θρησκεία (παλαιά και καινή
διαθήκη), η οποία στην αρχή βιαίως και εν συνεχεία με την από θηλασμού γαλούχηση και
προσηλυτιστική σχολική εκπαίδευση, μετάλλαξε τα μυαλά των Ελλήνων μετατρέποντας τους

272
σε προσκυνημένους νεοραγιάδες με ότι αυτό συνεπάγεται κοινωνικά και πολιτικά από την
εποχή του Βυζαντίου, του σκοταδιστικού μεσαίωνα μέχρι την σημερινή πληρέστατη υποταγή
στο πολιτικοϊδεολογικό μόρφωμα το οποίο βιώνει ο νεοέλληνας, ως αποτέλεσμα της
προσκύνησης με τη στενή και την ευρεία έννοια του όρου.

β) Ο όρος ”Νεοπαγανισμός” είναι αδόκιμος. Τον χρησιμοποιούν οι λεξοπλάστες εκπρόσωποι

της κρατούσας θρησκείας για να υποδηλώσουν ότι ο Παγανισμός είχε εξαφανιστεί και ότι
κάποιοι Νέο-Παγανιστές προσπαθούν να τον επαναφέρουν. Στην πραγματικότητα ο
Παγανισμός (χαρακτηρισμός που επίσης χρησιμοποιούν υποτιμητικά οι εκπρόσωποι της
θεοκρατίας οι οποίοι κυβερνούν την χώρα σφιχταγκαλιασμένοι με τους εκάστοτε πολιτικούς),
ουδέποτε έπαψε να υπάρχει διότι δεν είναι δυνατόν να σταματήσει ποτέ η ανθρώπινη λατρεία
για την φύση που σύμφωνα με τον Αριστοτέλη είναι η μοναδική γενεσιουργός αιτία κάθε
ζωντανού οργανισμού μη εξαιρουμένου του ανθρώπινου. Εξ άλλου το Παγανιστικό σύστημα
αντίληψης των πολυθεϊστών προγόνων μας ήταν αυτό που γέννησε την Δημοκρατία (όχι
βεβαίως αυτήν που ονοματίζουν Δημοκρατία σήμερα) κι όχι ο Χριστιανισμός και οι
εξαδέλφες του μονοθεϊστικές θρησκείες οι οποίες την αντέγραψαν και μάλιστα κακέκτυπα.

γ) Όσο αφορά τα περί ”θρησκευτικού εθνικισμού” στον οποίο αποσκοπούν δήθεν οι

Παγανιστικές θρησκείες, αυτός ανήκει αποκλειστικά στον Ιουδαϊσμό και τις πρωτοξάδελφες
αιρέσεις του, Χριστιανισμό και Μουσουλμανισμό οι οποίες εν ονόματι εθνικιστικών και όχι
εθνικών συμφερόντων, μάχονται χρόνια μεταξύ τους προβαίνοντας σε πολέμους και σε
μαζικά ή και μεμονωμένα τρομοκρατικά εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας, όχι βεβαίως για
τις θρησκευτικές διαφορές τις οποίες ουδέποτε είχαν! Αλλά για το πιο εκ των τριών ”τόξων”
θα επικρατήσει για να ελέγξει πολιτικοϊδεολογικά τις περισσότερες γεωγραφικές περιοχές του
πλανήτη. Εξ ου και πυκνά συχνά εμφανίζονται εγκληματικά περιστατικά αμφοτέρων των
πλευρών, Χριστιανών και Μουσουλμάνων (οι Εβραίοι έχουν περάσει στη φάση του να τους
συμπονά η ανθρωπότητα) όπως λόγου χάρη φανατικοί Ισλαμιστές κατά απίστων Χριστιανών
(βλέπε δίδυμοι πύργοι). Απαντούν οι Χριστιανοί με αντι-ισλαμιστές που δηλώνουν Ναΐτες
του χριστιανικού τάγματος των ιπποτών (θυμίζω την μαζική δολοφονία 76 ανθρώπων που
έγινε τον Ιούλιο του 2011 από τον Νορβηγό ο οποίος ισχυρίστηκε ότι έπρεπε να γλιτώσει την
χριστιανοσύνη της Ευρώπης από την πλημμυρίδα του Ισλάμ). Ανταπαντούν οι Ισλαμιστές
κατά Χριστιανών (βλέπε πρόσφατη περίπτωση της βομβιστικής ενέργειας των δύο αδελφών,
μελών της Τζιχάντ στη Βοστώνη) και το παιγνίδι του αιματοκυλίσματος μεταξύ των
μονοθεϊστικών θρησκειών συνεχίζεται, όχι βεβαίως για το αν ο αληθινός Θεός είναι ο Γιαχβέ
ή ο Αλλάχ αφού πρόκειται για τον ίδιο Θεό, (μη το αναπτύξω, με κουράζει), αλλά για λόγους
εθνικιστικών συμφερόντων.

2. Οι δοξασίες του Νεοπαγανισμού (συνεχίζει η ανακοίνωση στην ιστοσελίδα της

Μητροπόλεως Πειραιά), συμπίπτουν απόλυτα με τις δοξασίες της ”Νέας Εποχής”. Ο
Νεοπαγανισμός είναι κατασκεύασμα της ”Νέας Εποχής”. Όπως σε όλο τον κόσμο αναβίωσε
και στη χώρα μας ένα ισχυρό Νεοπαγανιστικό ρεύμα, με πολυάριθμες ομάδες, τις οποίες
χωρίζουν αγεφύρωτες διαφορές, όσον αφορά την φύση της ”πατρώας θρησκείας”, που
θέλουν να αναβιώσουν. Δεν μπορούν να συμφωνήσουν μεταξύ τους για την ”φύση” των
”Θεών”. Άλλοι τους πιστεύουν ως πρόσωπα, άλλοι ως απρόσωπες φυσικές δυνάμεις, άλλοι
ως εξελιγμένες ανθρώπινες υπάρξεις, κλπ! Δεν συμφωνούν επίσης ως προς το τελετουργικό
και την άσκηση λατρείας, διότι διασώθηκαν ελάχιστα στοιχεία από τα τελετουργικά της
αρχαιοελληνικής παγανιστικής θρησκείας και άρα οι σύγχρονοι Νεοπαγανιστές είναι
αναγκασμένοι να αυτοσχεδιάζουν. Ο κυριότερος λόγος που δεν συμφωνούν μεταξύ τους είναι
η αρχομανία των επικεφαλής των διαφόρων ομάδων, οι οποίοι διεκδικούν το αλάθητο και το
πρωτείο για τον εαυτόν τους.

Απάντηση:

273
α) Πως αλήθεια, οι γράφοντες την ανακοίνωση της Μητροπόλεως, μπορούν να συσχετίζουν
τον Φάντη με το ρετσινόλαδο; Που βρήκανε τη σχέση μεταξύ των ανατολικών θρησκειών και
τους αποκρυφιστές αστρολόγους της ”Νέας Εποχής” με την καθάρια Κοσμοθέαση των
Ελλήνων Εθνικών; (Νεοπαγανιστών όπως τους αποκαλούν). Που συναντώνται οι μαύρες
μαγείες και οι μαγγανείες των δηλητηριοχρηστών αποκρυφιστών με τα πάτρια των Ελλήνων
ειωθότα και νομιζόμενα; Μήπως κρίνουν εξ ιδίων καθότι οι αποκρυφιστές της ”Νέας
Εποχής”, στα ασυνάρτητα ψευδοϊδεολογήματά τους αναφέρονται στον ραβίνο Ιησού (βλέπε
Υδροχοϊκό Ευαγγέλιο του Ιησού Χριστού) και δεν αναφέρονται στους Ορφικούς Ύμνους που
αποτελούν το Ευαγγέλιο των Ελλήνων Εθνικών. Μήπως κρίνουν εξ ιδίων, εφ` όσον πίσω από
τις ερμητικά κλειστές πόρτες των μοναστηριών τους, αλλά και δημοσίως με απευθείας
βιντεοσκόπηση τηλεοπτικής αναμετάδοσης, Χριστιανοί ιερείς προβαίνουν σε εξορκισμούς
των ”κακών πνευμάτων” διαβάζοντας ευχολόγια του τύπου ”απεταξάμην τον Σατανά”, για να
θεραπεύσουν δήθεν, ανθρώπους ψυχοπνευματικά άρρωστους; Ή μήπως δεν είναι ευρέως
γνωστός ο ναός των ανατολικών προαστίων όπου τις Κυριακές οι πιστοί μπορούν να φέρουν
τα καινούργια τους αυτοκίνητα, ναι τα καινούργια τους αυτοκίνητα! προκειμένου να
”διαβαστούν” από τους ιερείς για να είναι καλοτάξιδα; Αρκεί. Η μαγγανεία και οι
αποκρυφιστικές δοξασίες, είναι ίδιον των Χριστιανοϊουδαίων από τότε που οι Χαλδαίοι ιερείς
δολοφόνησαν τον Αλέξανδρο. (μη το αναπτύξω, με κουράζει).

β) Εάν όπως αναφέρει η ανακοίνωση της Μητροπόλεως, η επιστροφή στις παγανιστικές

θρησκείες είναι παγκόσμιο φαινόμενο το οποίο συναντάται και σε λαούς άλλων χωρών, τότε
αυτό θα πρέπει να προβληματίζει τον απανταχού κρατούντα Χριστιανισμό κι όχι τους
Έλληνες Εθνικούς. Αλλά γιατί συμβαίνει αυτό άραγε; Υποτίθεται ότι στην βαρβαρίζουσα
μεσαιωνική Ευρώπη η επιβολή του Χριστιανισμού με σπαθί, αλλά και η διάδοση του με
σταυρό, έφερε και θετικά αποτελέσματα. (Κυριολεκτώ).

γ) Οι ”ομάδες” των ”Νεοπαγανιστών”, όπως υποτιμητικά χαρακτηρίζει τους συλλογικούς

φορείς των Ελλήνων Εθνικών, η ανακοίνωση της Μητροπόλεως, πρώτον, είναι συνήθως
νόμιμες Αστικές Εταιρείες ή Σύλλογοι (μιας και η αρχιεπισκοπή μέσω των υποταγμένων της
πολιτειακών οργάνων δεν τους επιτρέπει να είναι τίποτε άλλο). Δεύτερον, δεν υπάρχει
κανένας δογματικός λόγος και καμία κατευθυντήρια γραμμή ώστε να συμφωνούν μεταξύ
τους για την φύση των Θεών (πρόσωπα, ή φυσικές δυνάμεις, ή εξελιγμένες ανθρώπινες
υπάρξεις) κι αυτό διότι ουδέποτε οι Έλληνες Εθνικοί είχαν θρησκεία (η λέξη ”θρησκεία”
χρησιμοποιείται απ` τους Εθνικούς για λόγους συνεννόησης και μόνο) και τρίτον έχουν
πλήρες τελετουργικό π.χ. ονοματοδοσιών, γάμων, κηδειών και λοιπών τελετών, κοινό για
όλους, αναρτημένο στις ιστοσελίδες του διαδικτύου για κάθε ενδιαφερόμενο και
δημοσιευμένο κατ` επανάληψη σε βιβλία, θεολογικές μελέτες και πονήματα (δεν θα προβώ
σε διαφήμιση) στο οποίο τελετουργικό, κατά τη διάρκεια των προαναφερόμενων τελετών,
συμφωνούν απαξάπαντες οι Έλληνες Εθνικοί ανεξαρτήτως των όποιων θεολογικών τους
ερμηνειών οι οποίες στο πλαίσιο του πλουραλιστικού ελληνικού πνεύματος, επιβάλλεται να
υπάρχουν όπως άλλοτε υπήρχαν και στην Κοσμοθέαση των προγόνων μας.

Αλλά ας το δούμε και ανάποδα. Ας υποθέσουμε ότι κακώς δεν συμφωνούν όλοι οι Εθνικοί
μεταξύ τους για την φύση των Θεών. Γιατί να συμφωνούν αφού σύμφωνα με την ανακοίνωση
της Μητροπόλεως, οι ”Νεοπαγανιστές” έχουν εμφανιστεί τα τελευταία τριάντα χρόνια; Λίγος
καιρός δεν είναι, συγκριτικά με τα 1.600 χρόνια των Χριστιανών οι οποίοι δεν συμφωνούν
μεταξύ τους, ούτε για την φύση του Θεού τους, ούτε για το τελετουργικό! Χίλια εξακόσια
χρόνια είναι διασπασμένοι σε δεκάδες χριστιανικών αιρέσεων που πρεσβεύουν αντίστοιχο
αριθμό θεολογικών ερμηνευτικών παραλλαγών και διαφορετικών τελετών! Γι` αυτό και
έχουν προβλέψει την ύπαρξη Γραφείου Αιρέσεων και Παραθρησκειών.

274
Ενδεικτικά: Ορθόδοξοι. Καθολικοί (οι μεν αποκαλούν τους δε, πλανημένους αδελφούς τους),
Ιεχωβάδες. Μοναρχιανιστές (οι οποίοι θεωρούν ότι το ήθος του Ιησού τον ανέδειξε σε γιο του
Θεού και ότι δεν ήταν Θεός). Αρειανιστές (κατ` αυτούς Θεός είναι μόνο ο θεός Γιαχβέ. Ο
Ιησούς και το άγιο πνεύμα είναι δημιουργήματά του). Μονοφυσίτες (η θεϊκή φύση του Ιησού
απορρόφησε την ανθρώπινη). Εικονομάχοι (απορρίπτουν τις εικόνες και τη δυνατότητα
απεικόνισης του Ιησού). Νεστοριανιστές (κατ` αυτούς, μέσα στην ανθρώπινη φύση του Ιησού
κατοικεί η θεϊκή και η παναγία είναι Χριστοτόκος κι όχι θεοτόκος). Πεντηκοστιανοί.
Μορμόνοι. Προτεστάντες. Ένας πολυσέλιδος κατάλογος Χριστιανών (με κουράζει να τον
αναπτύξω) οι οποίοι δεν συμφωνούν μεταξύ τους για τη φύση του Εβραίου Θεού τους. (Είπα
Εβραίου; Τελευταία υπάρχει κι ένα κίνημα Νεορθοδόξων Χριστιανών οι οποίοι επειδή είναι
και αρχαιόφιλοι! και δεν τους πάει να είναι Εβραίος ο Τζεσούα (Ιησούς), προσπαθούν να
αποδείξουν σώνει και καλά, ότι ο Ιησούς ήταν Έλληνας).

Αλλά γιατί ο Χριστιανισμός έχει διασπαστεί σε τόσες θεολογικοθρησκευτικές αιρέσεις;

Μήπως δεν συμφωνούν μεταξύ τους, λόγω της αρχομανίας των επικεφαλής ιερατείων τους
(δυτικού και ανατολικού) τα οποία διεκδικούν το αλάθητο και το πρωτείο για τον εαυτόν
τους;
Τέλος, αν ερωτηθεί ο κάθε νεοέλληνας Ορθόδοξος Χριστιανός τι Θεό πιστεύει και ποια είναι
η φύση του Θεού που πιστεύει, όσοι θα ερωτηθούν, τόσες θα είναι και οι ασύμφωνες
αιρετικές απαντήσεις που θα δοθούν, κι ας αστυνομεύει ο Χριστιανισμός την σκέψη τους απ`
τη στιγμή που γεννιούνται.
Κι ύστερα απ` όλα αυτά, η ανακοίνωση της Μητροπόλεως Πειραιά κόπτεται για την
θεολογική ασυμφωνία των ”Νεοπαγανιστών”.

3. (Και συνεχίζει η ανακοίνωση της Μητροπόλεως Πειραιά):

Δεν είμαστε εμείς που δεν θέλουμε να συνυπάρξουμε με τους Νεοπαγανιστές. Αυτοί δεν
θέλουν να συνυπάρξουν με εμάς τους Χριστιανούς! Κι αυτό διότι δεν μας θεωρούν Έλληνες,
αλλά κατακτητές της Ελλάδος και τύραννους των Ελλήνων, εδώ και 1.600 χρόνια. Αρνούνται
την ιδιότητά μας ως Έλληνες! Γνήσιοι Έλληνες κατ` αυτούς είναι οι λάτρεις της
αρχαιοελληνικής παγανιστικής θρησκείας. Γι` αυτούς ο Χριστιανισμός είναι ”ξένο σώμα”
στο σώμα του Ελληνισμού. Μελετώντας τα κείμενά τους, διαπιστώνουμε φρικτές ύβρεις και
ασύστολες συκοφαντίες κατά της Εκκλησίας μας και υμών των Χριστιανών. Ότι δήθεν με
αυτοκρατορικά διατάγματα, απαγορεύτηκε η αρχαία θρησκεία, ότι κατεδαφίστηκαν τα
παγανιστικά ”ιερά”, ότι κάηκαν οι βιβλιοθήκες, σφάχτηκαν οι φιλόσοφοι, έκλεισαν οι
φιλοσοφικές σχολές, ότι σφάχτηκαν εκατομμύρια εθνικοί, οι οποίοι δεν θέλησαν να
ασπαστούν την νέα Θρησκεία! Βεβαίως όλα αυτά είναι ψευδείς γελοιότητες, αυθαίρετα
κατασκευάσματα, για εντυπωσιασμό των αφελών και τη δημιουργία φανατισμένων οπαδών
τους. Και φυσικά δεν είναι του παρόντος, να ανασκευάσουμε εδώ αυτά τα ψεύδη και τις
συκοφαντίες τους.

Απάντηση:

α) Και βέβαια είναι Έλληνες οι Χριστιανοί. Έχουν τα δύο απ` τα τέσσερα των ελληνικών
συστατικών. Το όμαιμο και το ομόγλωσσο. Τους λείπει το ομόθρησκο και το ομότροπο.
Συνεπώς είναι Έλληνες μόνο ως προς την καταγωγή. Κατά τα άλλα έχουν απλώς
αλλαξοπιστήσει. Αλλά αρκεί η καταγωγή για να είσαι Έλληνας;
ΟΥΚ ΕΙΘΙΣΤΑΙ ΤΟΙΣ ΕΛΛΗΣΙ ΠΡΟΣΚΥΝΕΕΙΝ. Οι Έλληνες, δεν «κύπτουν», ούτε και
όταν προσεύχονται. Είναι γνωστό ότι επικαλούνται τους επουράνιους θεούς δι’ απλής
ανατάσεως των χεριών, «άρσεως», εξ ου αρα = προσευχή, αράομαι = προσεύχομαι. «Η
προσκύνησις ανθρώπου από άνθρωπο αντιμετωπίζετο και ώς μεγάλη βλακεία και αφέλεια»,
γράφει ο Φιλόστρατος, στον βίο Απολλώνιου του Τυανέως Κέφ. XXVII. Και φυσικά οι
Έλληνες ήταν και είναι φίλοι και όχι δούλοι των Θεών τους. «Ω φίλε ΠΑΝ, και σεις άλλοι

275
θεοί», έλεγε ο Σωκράτης. Αλλά και ο Αριστοτέλης: “Η προσκύνηση είναι ίδιον των
βαρβάρων”. Αριστοτέλους Ρητορική 1361 α,9 (μη το αναπτύξω, με κουράζει).
β) Μερικά από τα αυτοκρατορικά διατάγματα που απαγόρευσαν την αρχαία ελληνική
θρησκεία, που οδήγησαν σε εγκλήματα κατά των Ελλήνων Εθνικών και που η Μητρόπολη τα
αποκαλεί ”ψευδείς γελοιότητες”, αλλά δεν μπαίνει στον κόπο να τα ανασκευάσει, είναι τα
ακόλουθα:
*Αυτοκράτορας Κωνστάντιος προς Ταύρο, Έπαρχο Πραιτορίου. Δεκέμβριος 354 μετά
χριστιανικού ημερολογίου:
”Απαιτούμε να κλείσουν όλοι οι ναοί των πόλεων και επαρχιών στην οικουμένη και να
απαγορευθεί η είσοδος σ` αυτούς. Αν κάποιος παραβεί το νόμο θα τιμωρηθεί με
αποκεφαλισμό και αν οι διοικητές των επαρχιών αμελήσουν να τιμωρήσουν τέτοια
αδικήματα, θα τιμωρηθούν αυτοί με προγραφή και αντίστοιχη τιμωρία”.
*Το 395 μετά χριστιανικού ημερολογίου, ο ευνούχος πρωθυπουργός του αυτοκράτορα
Αρκαδίου Ρουφίνος κατευθύνει τις ορδές των Γότθων Χριστιανών του Αλάριχου προς τον
ελλαδικό χώρο. Ακολουθούμενοι από πλήθη φανατισμένων μοναχών, οι Γότθοι του
Αλάριχου, ο οποίος είχε πολεμήσει με τον Θεοδόσιο κατά των Εθνικών του Φλαβιανού,
κατασφάζουν αμέτρητους Εθνικούς Έλληνες και καταστρέφουν πόλεις και ιερά στο Δίον, τη
Θεσσαλία, τους Δελφούς, τη Βοιωτία, την Αττική, τα Μέγαρα, την Κόρινθο, τη Φενεό, το
Άργος, τη Νεμέα, τη Σπάρτη, τη Μεσσήνη, την Ολυμπία. Στην Ελευσίνα πυρπολείτε το εκεί
πανάρχαιο ιερό και θανατώνονται στην πυρά ο Θεσπιεύς Ιεροφάντης Ιλάριος και όλοι οι
ιερείς των Ελλήνων Εθνικών.
*Ιωάννης Χρυσόστομος Αρχιεπίσκοπος Κωνσταντινουπόλεως (344-407 μετά χριστιανικού
ημερολογίου). Εις τον Άγιον Ιωάννην τον Ευαγγελιστήν. Ομιλία Ξ Σ ΄ 59.369.12-370.11.:
”Αν τα ενδότερα (των ελληνικών σκέψεων) κοιτάξεις, θα δεις τέφρα και σκόνη και υγιές
ουδέν, αλλά τάφος ανεωγμένος ο λάρυγξ αυτών, (των Ελλήνων φιλοσόφων) τα πάντα δε
γεμάτα ακαθαρσίες και ιχώρ, (έμπυο) και πάντα τα δόγματά τους βρίθουν σκωλήκων. Αυτά
γέννησαν και αύξησαν οι Έλληνες από των φιλοσόφων λαβόντες. Ημείς δε ου παραιτούμεθα
της κατ` αυτών μάχης” .

*Ιουστινιάνειος Κώδικας. Αυτοκράτορες Λέων και Ανθέμιος Σεβαστοί προς Διόσκωρο,

Έπαρχο Πραιτωρίου. 472 μετά χριστιανικού ημερολογίου:
Επειδή μερικοί, αν και αξιώθηκαν το χριστιανικό βάπτισμα, εξακολουθούν να διακατέχονται
από την πλάνη των μυσαρών Ελλήνων και διαπράττουν εκείνα που δικαιολογημένα
εξοργίζουν τον φιλάνθρωπο Θεό μας, θα υποβληθούν στην αντίστοιχη τιμωρία και μάλιστα
με πνεύμα επιείκειας κι αν επιμένουν στην πλάνη των Ελλήνων θα υποβληθούν στην εσχάτη
των ποινών. Αν δεν έχουν αξιωθεί ακόμα το σεβαστό βάπτισμα, θα πρέπει να παρουσιαστούν
στις ιερότατες εκκλησίες μας μαζί με τις συζύγους, τα παιδιά και όλα τα μέλη του οίκου τους
για να διδαχθούν την αληθινή πίστη των Χριστιανών κι αφού αποβάλουν την πλάνη που τους
διακατείχε προηγουμένως, θα πρέπει να ζητήσουν το σωτήριο βάπτισμα. Διαφορετικά ας
γνωρίζουν ότι αν δεν το κάνουν δεν θα έχουν κανένα πολιτικό δικαίωμα, δεν θα είναι
ιδιοκτήτες κινητής και ακίνητης περιουσίας, θα τους αφαιρεθούν τα πάντα, θα
εγκαταλειφθούν στην ένδεια και επιπλέον θα υποβληθούν στις έσχατες τιμωρίες. Θα
παρεμποδίσουμε δε κάθε μάθημα που διδάσκεται από όσους πάσχουν από τη νόσο των
ανόσιων Ελλήνων, ώστε να μην μπορούν να διαφθείρουν τις ψυχές των μαθητών τους με
δήθεν αλήθειες.
Θεσπίζουμε δε και νόμο σύμφωνα με τον οποίο όλα τα μικρά παιδιά θα πρέπει να
βαπτίζονται αμέσως και χωρίς αναβολή, ώστε όπως και οι μεγαλύτεροι να μπορούν να
εκκλησιάζονται και να κατηχούνται στις θείες γραφές και τους θείους κανόνες. Έτσι θα
μπορούν να διαφυλάξουν την αληθινή πίστη των ορθόδοξων Χριστιανών και δεν θα
επιστρέψουν ξανά στην παλιά πλάνη.

276
*Το 950-988 μετά χριστιανικού ημερολογίου, εκχριστιανίζονται με τη βία οι τελευταίοι
Έλληνες Εθνικοί της Λακωνίας από τον Αρμένιο ΠΡΟΣΗΛΥΤΙΣΤΗ Νίκωνα τον
”Μετανοείται” και τους ένοπλους μοναχούς του.
γ) Τι να πούμε για την σπουδαία ”Σεραπείω” βιβλιοθήκη ονομασθείσα έτσι, εκ του
ανθρωπομορφικού ειδώλου του Θεού Σέραπι που την έκαψε ο χριστιανικός όχλος και που
στην ακμάζουσα περίοδό της, περιείχε 500.000 έως 700.000 χειρόγραφους τόμους και που
την είχε χτίσει ο Σωματοφύλακας και Σύμβουλος στην Ανώτατη Διοίκηση του Ηγεμόνα,
Πτολεμαίος, όταν ανέλαβε τον θρόνο της Αιγύπτου. Τι να πούμε για το ποιοι και γιατί
σκότωσαν την φιλόσοφο Υπατία; Τι να πούμε για το ποιοι και γιατί έκλεισαν δια παντός την
Ακαδημία του Πλάτωνα; Αρκετά!
Γράφει κι άλλα η ανακοίνωση της Μητροπόλεως Πειραιά τα οποία είναι δημοσιευμένα στην
ιστοσελίδα της, αλλά δεν θα συνεχίσω διότι η πικρία μου είναι ισχυρότερη της κοπώσεώς
μου.
Μετά τιμής και πικρίας, εύχομαι ΚΑΛΟ ΠΕΣΑΧ (ΠΑΣΧΑ).

Δρ. Λεωνίδας Λ. Μπίλλης

Αθήναι 1/5/2013 μετά χριστιανικού ημερολογίου.

Πηγή: Πύλη Ιάσωνος.

277
 Χωρίς Θεό. Η θρησκευτική πίστη δεν αποτελεί προϋπόθεση για
την υγιή ευημερία των κοινωνιών
Υπάρχει μια κοινή πεποίθηση, την οποία μοιράζονται οι οπαδοί των διαφόρων θρησκειών,
ότι η λατρεία τού θεού και η υπακοή στα κελεύσματα της θρησκείας θεωρούνται ουσιώδη για
μια υγιή και ειρηνική κοινωνία. Ο θεός και η θέλησή του πιστεύουν, πως πρέπει να είναι στο
επίκεντρο της ζωής τού κάθε ατόμου, προκειμένου να εξασφαλίζεται η ευημερία με ηθική και
ασφαλή ζωή.

Οι θρησκευόμενοι συμφωνούν επί πλέον, στο ότι το κάθε κοινωνικά ακραίο άτομο -
εγκληματίας, ζητιάνος, περιθωριακός κ.ά.- θεωρείται, ότι παρουσιάζει έλλειψη ευσέβειας,
ενώ όταν ένας μεγάλος αριθμός ανθρώπων μιας κοινωνίας απορρίψει το θεό, τότε θα επέλθει
η αποσύνθεσή της.
Σε περίπτωση, που η θρησκευτική αυτή θεωρία -τού ότι η τυχόν απομάκρυνση από το θεό
είναι η αιτία για όλα τα κακά της κοινωνίας- είναι σωστή, τότε θα έπρεπε να αναμένουμε τα
περισσότερο θρησκευόμενα έθνη στη Γη να είναι οι προμαχώνες τού εγκλήματος, της
φτώχειας και των ασθενειών και τα πρότυπα των υγιών κοινωνιών.
Η σύγκριση των άθρησκων εθνών όμως, με τα περισσότερο θρήσκα αποκαλύπτει μια πολύ
διαφορετική κατάσταση. Στην πραγματικότητα, οι περισσότερο κοσμικές χώρες -με τα
μεγαλύτερα ποσοστά άθεων και αγνωστικιστών- είναι μεταξύ των σταθερότερων, ειρηνικών,
ελεύθερων, πλούσιων, και υγιών κοινωνιών, ενώ οι θεοκρατούμενες βρίσκονται μεταξύ των
ασταθέστερων, βίαιων, καταπιεστικών και φτωχών κοινωνιών.
Θα πρέπει να είμαστε οπωσδήποτε προσεκτικοί, ώστε να κάνουμε τη διάκριση μεταξύ των
ολοκληρωτικών κοινωνιών, όπου ο αθεϊσμός επιβάλλεται από την εξουσία επί ενός
απρόθυμου πληθυσμού (όπως στα πρώην σοβιετικά κράτη) και των ανοικτών, δημοκρατικών
κοινωνιών, όπου ο αθεϊσμός επιλέγεται ελεύθερα από τον επαρκώς μορφωμένο πληθυσμό
(όπως στη Σουηδία, στις Κάτω Χώρες ή στην Ιαπωνία).
Η αθεΐα των πρώτων κοινωνιών, που μπορεί να περιγραφεί ως «καταναγκαστικός αθεϊσμός»
μολύνεται από όλα τα επακόλουθα τού ολοκληρωτισμού: δωροδοκία, οικονομική
στασιμότητα, λογοκρισία, κατάθλιψη, και φτώχεια, ενώ σχεδόν κάθε έθνος με υψηλά επίπεδα
«φυσικού» αθεϊσμού αποτελεί κι ένα πρότυπο κοινωνικής υγείας.
Τα έθνη με υψηλά ποσοστά αθεΐας μεταξύ των μελών τους διαθέτουν υψηλά πρότυπα
διαβίωσης και κοινωνικής υγείας σε αντίθεση με τα έθνη με υψηλά ποσοστά θρησκευόμενων
μελών. Στις εκθέσεις για το «Δείκτη Ανθρώπινης Ανάπτυξης» των Ηνωμένων Εθνών, όπου
αξιολογούνται όλες οι χώρες όσον αφορά στους δείκτες ανάπτυξής τους, λήφθηκαν υπ' όψη
μετρήσεις δεικτών κοινωνικής υγείας (μέσος όρος ζωής, εκπαίδευση - αναλφαβητισμός, κατά
κεφαλήν εισόδημα κ.τ.λ.). Σύμφωνα με τις εκθέσεις, στα πέντε κορυφαία έθνη
συγκαταλέγονται η Νορβηγία, η Σουηδία, η Αυστραλία, ο Καναδάς, και η Ολλανδία, χώρες
με υψηλά ποσοστά αθεϊσμού. Αντίθετα, οι κατώτερες πενήντα χώρες τού «Δείκτη
Ανθρώπινης Ανάπτυξης» παρουσιάζουν τα χαμηλότερα ποσοστά αθεϊσμού.
Οι άθρησκες χώρες παρουσιάζουν τα χαμηλότερα ποσοστά παιδικής θνησιμότητας, ενώ οι
θεοκρατούμενες χώρες τα υψηλότερα. Σύμφωνα με τις ετησιες αναφορές της CIA για όλο τον
κόσμο, από τα 225 έθνη, τα 25 με τα χαμηλότερα ποσοστά παιδικής θνησιμότητας είχαν
σημαντικά υψηλά ποσοστά αθεΐας. Αντίθετα, τα 75 έθνη με τα υψηλότερα ποσοστά παιδικής
θνησιμότητας ήταν όλα θεοκρατούμενα με μηδενικά ποσοστά άθεων.
Όσον αφορά στα διεθνή ποσοστά φτώχειας, οι σχετικές εκθέσεις των Ηνωμένων Εθνών
διαπιστώνουν, ότι τα 40 φτωχότερα έθνη στη Γη (σύμφωνα με το ποσοστό τού πληθυσμού,
που ζει με λιγότερο από ένα δολάριο ημερησίως), ήταν ιδιαίτερα θεοκρατούμενα με
στατιστικά ασήμαντο επίπεδο άθεων.

278
Στα ποσοστά ανθρωποκτονιών, σε μελέτη, που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Journal of Law
and Economics (2002), εξετάσθηκαν 38 μη αφρικανικά έθνη και διαπιστώθηκε, ότι τα δέκα
με τα υψηλότερα ποσοστά ανθρωποκτονιών ήταν ιδιαίτερα θεοκρατούμενα με ελάχιστα
επίπεδα αθεϊσμού. Αντίθετα, τα δέκα έθνη με τα χαμηλότερα ποσοστά ανθρωποκτονιών, ήταν
όλα εκτός από την Ιρλανδία κοσμικά έθνη με υψηλά επίπεδα αθεϊσμού.
Σχετικά με τα ποσοστά βασικής εκπαίδευσης, σύμφωνα με την Έκθεση των Ηνωμένων
Εθνών σχετικά με την «Παγκόσμια Κοινωνική Κατάσταση», οι 35 χώρες με τα πιο υψηλά
επίπεδα αναλφαβητισμού σε νεαρές ηλικίες (ποσοστό αυτών, που δεν μπορούν να γράψουν ή
να διαβάσουν σε ηλικίες από 15 έως 24 ετών), ήταν όλες ιδιαίτερα θεοκρατούμενες με
ασήμαντο ποσοστό άθεων μελών.
Όσον αφορά στα ποσοστά φορέων AIDS, όσο περισσότερο θεοκρατούμενα είναι τα έθνη,
τόσο χειρότερα ποσοστά παρουσιάζουν. Αντίθετα, τα ιδιαίτερα άθρησκα έθνη της δυτικής
Ευρώπης, όπως της Σκανδιναβίας, όπου παρέχεται δημόσια σεξουαλική εκπαίδευση κι ο
έλεγχος των γεννήσεων είναι ευρέως προσιτός, παρουσιάζουν τα χαμηλότερα ποσοστά
μόλυνσης από τον ιό τού AIDS στον κόσμο.

Σχετικά με την ισότητα των φύλων, τα έθνη, που χαρακτηρίζονται από υψηλά ποσοστά
αθεΐας, είναι μεταξύ αυτών, που υποστηρίζουν περισσότερο την ισονομία, ενώ τα
θεοκρατούμενα είναι μεταξύ των πλέον καταπιεστικών. Σύμφωνα με άλλη μελέτη (Human
Values and Social Change), χώρες, όπως η Σουηδία, η Δανία, και η Ολλανδία, οι οποίες
έχουν τις περισσότερες γυναίκες μέλη στα Κοινοβούλιά τους, παρουσιάζουν υψηλά ποσοστά
αθεϊσμού, ενώ χώρες όπως το Πακιστάν, η Νιγηρία, και το Ιράν, με τις λιγότερες γυναίκες
μέλη στο δημόσιο βίο είναι αυστηρά θεοκρατούμενα. Αντίστοιχα αποτελέσματα
παρατηρούνται και στα ποσοστά αποδοχής της ομοφυλοφιλίας.

Ανακεφαλαιώνοντας, οι χώρες με τα υψηλά ποσοστά αθεΐας είναι μεταξύ των περισσότερο

κοινωνικά υγιών στη Γη, ενώ εκείνες με ανύπαρκτα ποσοστά άθεων είναι μεταξύ των
περισσότερο απόρων. Τα πρώτα έθνη έχουν τα χαμηλότερα ποσοστά ανθρωποκτονιών,
παιδικής θνησιμότητας, ένδειας, αναλφαβητισμού και μεταξύ των πιο υψηλών επιπέδων
πλούτου, μέσου όρου ζωής, και ισότητας των φύλων στον κόσμο.

Η κατάσταση μεσαιωνισμού, καισαροπαπισμού και θρησκοληψίας, που υπάρχει στην

Ελλάδα, δεν υπάρχει σε κανένα άλλο κράτος στην Ευρώπη. Η Ελλάδα πρωτοπορεί στη
θεοκρατία και συνακόλουθα στη διαφθορά και την υπανάπτυξη.

Οι πληροφορίες που παρατέθηκαν δεν είναι βέβαια αρκετές, ώστε να τεκμηριώσουν, ότι τα
υψηλά επίπεδα αθεϊσμού προκαλούν την κοινωνική υγεία, ενώ τα χαμηλά προκαλούν τα
κοινωνικά δεινά όπως η ένδεια ή ο αναλφαβητισμός. Ο πλούτος, η ένδεια και η ευημερία στα
διάφορα έθνη προκαλούνται από πολυάριθμους πολιτικούς, ιστορικούς, οικονομικούς,
κοινωνικούς και άλλους παράγοντες, που ενδεχομένως να είναι περισσότερο καθοριστικοί
από τις προσωπικές πεποιθήσεις των ανθρώπων.
279
Το συμπέρασμα που προκύπτει όμως από τα παραπάνω στοιχεία είναι, ότι τα υψηλά επίπεδα
μη πίστης σε κάποιο θεό δεν οδηγούν αυτόματα σε διακοπή τού πολιτισμού, σε ανήθικες
συμπεριφορές, ή σε «άρρωστες κοινωνίες». Το αντίθετο φαίνεται να συμβαίνει, μάλιστα.

Επί πλέον, η θρησκεία δεν είναι σαφώς η απλή και μόνη πορεία προς τις δίκαιες κοινωνίες,
που λύνει όλα τα κοινωνικά προβλήματα, όπως οι φανατικά θρησκευόμενοι οπαδοί πιστεύουν
και διακηρύττουν. Η ευσεβής «λύση» τους είναι ιδιαίτερα αμφίβολη και σαφώς αντίθετη από
τα αποτελέσματα των ερευνών των κοινωνικών επιστημών.
Τα αποτελέσματα της πίστης στο θεό των μελών των θεοκρατούμενων κοινωνιών δεν
μπορούν να συγκριθούν με αυτά των κοσμικών.
Αν επιδιωκόμενα είναι η ευημερία, η ασφάλεια, ο ανθρωπισμός και η υγιής κοινωνία,
πιθανότερο είναι αυτά να βρεθούν μεταξύ εκείνων των εθνών με χαμηλό το θρησκευτικό
συναίσθημα των μελών τους, παρά εκείνων με έντονα θρησκευόμενα μέλη.

Freeinquiry.gr-Ελεύθερη Έρευνα

280
 Απολυταρχικό, ρατσιστικό, δόγμα θλίψης η προβατοσύνη

Πρέπει κάποιοι (μάλλον οι χρυσομισθωμένοι απ’ τους εξαθλιωμένους φορολογούμενους

Ποιμενάρχες με βασικούς μισθούς συν πολύ περισσότερα εξτρά), να εξηγήσουν στο αδιάβαστο
ποίμνιο ότι το Απολυταρχικό και Ρατσιστικό δόγμα τους (που δεν δέχεται μη αρτιμελή άτομα
ιερείς και γυναίκες, αφού τις θεωρεί μολυσμένες με έμμηνα), ότι εκτός άλλων είναι κατά
βάση θρησκεία θλίψης και ταπείνωσης, με καλογερίστικα πρότυπα που απαιτεί παρά φύση
ζωή, με αποχή από εγκόσμια, έρωτες, χαρές, γιορτές και πανηγύρια, για να έχουν ελπίδες να
γίνουν αποδεκτοί/ες δούλοι, στον υποσχόμενο Παράδεισο, διότι η διασκέδαση με χαρές και
πανηγύρια είναι Ελληνικά Διονυσιακά έθιμα και άκρως κολάσιμα για την Προβατοσύνη!
Παράδειγμα: Δεν γίνεται να γλεντάς και συχνά έξω απ τον οίκο του Θεού και μετά την άλλη
μέρα να εισέρχεσαι σ' αυτόν, σαν να μην συμβαίνει τίποτα, όπως κάνουν όλοι!
Χρειάζεται βαθειά μετάνοια, με νηστεία, εξομολόγηση, προσευχή, αποχή απ’ τα πάντα και
μετά να εισέρθεις, "καθαρός" κι απαλλαγμένος εκλιπαρώντας τον Θεό και να μην το
ξανακάνεις!
Δεν είναι παίξε γέλασε η Προβατοσύνη! Κάποτε αποκεφάλιζαν για πολύ λιγότερα!

Ο Άγιος Βασίλειος 330μ.Χ. πνευματικός διδάσκαλος Πατέρας της Εκκλησίας έλεγε για τον
(Εβραίο) Ιησού : «Ο Κύριος εις καμίαν περίπτωση δεν εγέλασεν, όσο μπορούμε να κρίνουμε
από τις ευαγγελικές αφηγήσεις, αλλά και χαρακτήριζε δυστυχισμένους τους κατεχομένους
από γέλωτα»..

Σκεφτείτε λοιπόν τι μεγάλη αμαρτία είναι να γλεντάς με γέλωτα, χαρές και πανηγύρια και τι
"συμφορά" είναι! Χώρια, οι έρωτες κι όλα τα άλλα...

Χαλληλου γιαχ = Αλληλούϊα

ΕΥΤΥΧΙΑ ΣΑΛΟΝΙΚΙΔΟΥ
http://eftixia-salonikidou.blogspot.gr/2014/08/blog-post_20.html?view=sidebar

281
 Τελευταίοι σε όλα. Νεορωμιοί - Νεοέλληνες
Περίγελως τού πολιτισμένου κόσμου
Μαυρομμάτης Βασίλειος

Τούτ’ η γη μας με τ’ αρχαία,

γη δεν φαίνεται τυχαία.
Τούτ’ η γη των Παρθενώνων,
βγάζει πλήθος ημιόνων.
Τούτ’ η γη των καφενέδων,
βγάζει πλήθη κουνενέδων.
Τούτ’ η γη με τους κοτίνους,
βγάζει πλήθος Αρλεκίνους
και κηφήνας και παλιάτσους,
πούχουν μάγουλα και μπάτσους.
Τούτ’ η γη μας η Ρωμιά,
βγάζει τόση φρονιμιά,
που δεν την χωρεί το σπίτι,
του Ζωρζή Δρομοκαΐτη.

(Γ. Σουρή, απόσπασμα

από το ποίημα «Ο Ρωμιός»).

Φανταστείτε έναν τριτοκοσμικό, εξαθλιωμένο υπάνθρωπο του κόσμου μας, τελευταίο σε όλες
τις στατιστικές (παχυσαρκία, ατυχήματα, ναρκωτικά, φτώχεια, υπογεννητικότητα, εκτρώσεις,
καισαρικές τομές, πολυφαρμακία, αυτοκινητιστικά δυστυχήματα, αρρώστιες, ναρκωτικά,
ανάπτυξη, πολιτισμό, παιδεία, αθλητισμό, επιχειρηματικότητα, καθαριότητα, οικολογία,
διαφθορά, επιδειξιομανία, τζόγο, εθνική οικονομία, κακοποιήσεις της φύσης και των ζώων)
κι ό,τι άλλο μπορεί να φανταστεί ο νους σας. Φυσικά, αρκετοί θα ισχυρίζονταν, ότι αυτός ο
απολίτιστος ουραγός όλων και υπάνθρωπος θα έπρεπε να κατάγεται κάπου απ’ τις
τριτοκοσμικές χώρες του κόσμου μας ή να είναι κάποιος αμόρφωτος αφροαμερικανός,
κάποιος άγριος μαύρος της Αφρικής ή κάποιος ιθαγενής λατινομιγάς ή ακόμα και μογγόλος
ασιάτης…

Κυρίες και κύριοι… σας παρουσιάζουμε τον πρώτο, τον κορυφαίο, τον άφθαστο, τον
ασυναγώνιστο, τον ανεπανάληπτο, τον ανυπέρβλητο, τον number one υπάνθρωπο του
πλανήτη μας: Τον homo-decadencius, το νεορωμιό ή κοινώς νεοέλληνα…

Ας δούμε γιατί…

Στον αντίποδα του αρχαίου κλέους

«Μόνο που ξεχάσαμε ένα. Πως εμείς οι νέοι με τους αρχαίους έλληνες έχουμε τόσα κοινά,
όσα ο χασαποσφαγέας με τις κορδέλες, και η μοδίστρα με τα κριάρια… Είμαστε ένας λαός
χωρίς ταυτότητα. Με μία ιστορία που ο ίδιος την νομίζει λαμπρή. Και απορεί πως δεν
πέφτουν οι ξένοι ξεροί μπροστά στο μεγαλείο της» (Δ. Λιαντίνης «Γκέμμα» κεφ. «Ο
ελληνοέλληνας» σελ.104-105).

Όλοι εμείς, οι κάτοικοι αυτής της χώρας είμαστε υπερήφανοι, που είμαστε οι απόγονοι ενός
απ’ τους σπουδαιότερους και λαμπρότερους λαούς της αρχαιότητας, τους έλληνες. Έτσι,
σήμερα οι πλείστοι εξ’ ημών λέμε, ότι τα πάμε καλά με τους προγόνους μας, με την πατρίδα
μας, με το έθνος μας και με την ιστορία μας. Θαυμάζουμε τον Περικλή και τη δημοκρατία,
τον Λεωνίδα με τους 300, τον Μέγα Αλέξανδρο, τους φιλοσόφους και τους επιστήμονες
282
καθώς και τα επιτεύγματά τους, τους αθλητές, τα λαμπρά αρχαία οικοδομήματα, τ’
αγάλματα, τους ναούς κ.ά.

Ουσιαστικά όμως, χρησιμοποιούμε τους αρχαίους έλληνες, όταν μας συμφέρει και εντελώς
φαρισσαϊκά, αφού απ’ την άλλη μεριά τους κατηγορούμε για ειδωλολατρία, ομοφυλοφιλία
και παιδεραστία, οκνηρία και τεμπελιά, ότι κατείχαν απάνθρωπα δούλους, ότι ήταν κακοί
κατακτητές άλλων λαών, ότι ήταν μισογύνηδες και άλλα παρόμοια.

Επίσης, δοξάζουμε και υμνολογούμε όλους τους αγίους-εβραίους και μη, της χριστιανικής
Ορθοδοξίας (δηλαδή τους δολοφόνους του ελληνικού πολιτισμού και του έλληνα ανθρώπου).
Θαυμάζουμε επίσης τους ρωμαίους κατακτητές μας, που μας μετάλλαξαν με την βία μέσω
της χριστιανικής θρησκείας σε ρωμιούς και το χριστιανορθόδοξο παρακμιακό και μεσαιωνικό
ανατολικό ρωμαϊκό κράτος (Βυζάντιο), που δημιούργησαν. Αυτό το υβριδικό πάντρεμα του
ελληνισμού με την ορθοδοξία έγινε απ’ την περίοδο του ’21 και εντεύθεν και κυρίως μετά
την παράνομη ανατροπή του Όθωνα απ’ το παρακράτος της Ρωμιοσύνης, λίγο πριν τα τέλη
του 19ου αιώνα. (Βλ. Κωνσταντίνος Παπαρηγόπουλος: Ο εγκέφαλος της απάτης του
ελληνοχριστιανισμού.)

Σαν να θέλουμε δηλαδή να παντρέψουμε ιδεολογικά τους ναζί με τους εβραίους (τους θύτες
με τα υποτιθέμενα δηλαδή θύματα) δημιουργώντας ένα νέο έθνος, τους νεοεβραιοναζί. Και
να απαιτήσουμε να είναι υπερήφανος αυτός ο νέος λαός υποστηρίζοντας ότι οι ναζί είναι η
συνέχεια των εβραίων! Ο ορισμός της σχιζοφρένειας.

Τελικά, έχουμε σχέση εμείς οι σημερινοί με τους αρχαίους υποτιθέμενους προγόνους μας; Κι
όλοι θ’ αναρωτηθούμε γιατί «είμαστε ένας λαός χωρίς ταυτότητα», που λέει και ο Λιαντίνης;
Αφού είμαστε οι νεοέλληνες οι άξιοι απόγονοι των αρχαίων ελλήνων! Τι εννοεί εδώ ο
ποιητής; Απλά, «όταν είσαι μέσα στο χορό πολλά τραγούδια λες» λέει μία λαϊκή παροιμία.
Και όλοι εμείς πραγματικά χορεύουμε έναν χορό σαν εκείνον του Ζαλόγγου, πέφτοντας όλοι
μαζί αγκαλιασμένοι στα σκοτεινά Τάρταρα, απ’ τα ψηλά και κακοτράχαλα βουνά της
Ρωμιοσύνης.

Και για ν’ αρχίσουμε να μπαίνουμε σιγά σιγά στην ουσία του πράγματος. Είμαστε όλοι μας
ρωμιοί. Το ότι φέρουμε το όνομα έλληνες κι ότι μιλάμε την μετεξέλιξη της αλεξανδρινής
κοινής γλώσσας (όπου κι αυτή τείνει να εξαφανιστεί απ’ την ρωμαίικη επέλαση των
greeklish) δεν σημαίνει, ότι είμαστε και έλληνες!

Οι τούρκοι, γνωρίζοντάς μας καλά τα 400 χρόνια σκλαβιάς, όπου μας είχαν υποτελείς τους
μας αποκαλούν «ρουμ» δηλαδή ρωμιούς, αυτό δηλαδή που πραγματικά είμαστε. Την ίδια
περίοδο αποκτήσαμε απ’ τους τούρκους πανάξια κι ένα ακόμα υποτιμητικό όνομα αυτό του
«ραγιά», που σημαίνει στ’ αραβικά ρέγι = ποίμνιον («Εγκυκλοπαιδικόν Λεξικόν Ηλίου»
λήμμα «ραγιάς»). Για το δυτικό κόσμο (μία κατά το ήμισυ δημιουργία της κλασικής
Ελλάδας) δεν είμαστε τίποτε άλλο παρά βάρβαροι τουρκοβαλκάνιοι, «μια δράκα ανθρώπων
απρόσωπη, ανάμεσα σε βαλκανιλίκι, τουρκολογιά και αράπηδες. Είμαστε οι ορτοντόξ, με το
ρούσικο τυπικό στην γραφή, με τους κουμπέδες και τους τρούλλους, πάνω απ’ τα σπίτια των
χωριών μας, με ακτινογραφίες σωμάτων και σκουληκόμορφες φιγούρες αγίων στους τοίχους
των εκκλησιών» (Δ. Λιαντίνης «Γκέμμα» σελ.106).

Η σύγχυση ταυτότητας

«Θα παρεμποδίσουμε κάθε μάθημα που διδάσκεται από αυτούς που πάσχουν από την νόσο
των ανόσιων ελλήνων…» («Ιουστινιάνειος Κώδικας» 1.11.10).

283
«Αφήστε τους κατοίκους αυτής της χώρας να ονειρεύονται ότι είναι απόγονοι των αρχαίων
ελλήνων. Αρκεί γι’ αυτούς που ο ίδιος ήλιος που φώτιζε κάποτε τον Περικλή, ότι λάμπει
ακόμα πάνω απ’ τα κεφάλια τους». (Ιάκωβος Φαλμεράυερ, Γερμανός Ιστορικός, 1835).

Ποιο είναι όμως, το αίτιο της ασθένειας, που τροφοδοτεί συνεχώς τη σχιζοφρένεια του
νεορωμιού; Η σύγχυση ταυτότητας, που δημιουργείται απ’ την τριτοκοσμική παραπαιδεία
του. Ο νεορωμιός από γεννησιμιού του κουβαλάει διάφορα επίθετα, που τον χαρακτηρίζουν
ως πολιτιστική και εθνική οντότητα, χωρίς όμως να καταλαβαίνει την έννοια και την σημασία
των επιθέτων αυτών. Δηλαδή, οι λέξεις όπως έλλην, ρωμιός, γραικός, γραικύλος, ραγιάς, τον
συνοδεύουν καθ’ όλη την διάρκεια της ζωής του, χωρίς ποτέ να μπορέσει να
συνειδητοποιήσει και ν΄ αντιληφθεί τι πραγματικά πρεσβεύουν, δημιουργώντας τεράστια
σύγχυση στον εγκέφαλό του.

Αναρωτηθείτε εσείς, που διαβάζετε αυτό το άρθρο (που είστε ήδη υποψιασμένοι), για την
έννοια και την σημασία των επιθέτων αυτών. Αφού απαντήσετε, μετά ρωτήστε τους φίλους
σας, τις οικογένειές σας και τους γύρω σας ανθρώπους από πού προέρχεται και τι ουσιαστικά
σημαίνει η λέξη ρωμιός ή ποια η διαφορά του έλληνα με το ρωμιό. Τι σημαίνει η λέξη
γραικός και ποια η διαφορά ή η σχέση με τις λέξεις ρωμιός και έλλην. Τι σημαίνει η τούρκικη
λέξη ραγιάς. Θα λάβετε διαφορετικές, λανθασμένες ή και άσχετες απαντήσεις ακόμα και απ’
τους ίδιους τους εαυτούς σας. Αυτό δείχνει την πλήρη σύγχυση του νεορωμιού για την
πολιτισμική και εθνική του ταυτότητα. Η σύγχυση αυτή εξελίσσεται σε σχιζοφρένεια, όταν ο
νεορωμιός αντιληφθεί, ότι οι πρόγονοί του στο σόι του (αρβανίτες, βλάχοι, καραγκούνηδες
κ.ά.) μιλούσαν ή ακόμα κάποιοι απ’ αυτούς μιλούν κάποια άγνωστη λατινογενή γλώσσα σε
σχέση με την καθομιλουμένη νεοελληνική. (Η νεοελληνική γλώσσα -καθαρεύουσα αρχικά-
επιβλήθηκε στους κατοίκους της χώρας μας σταδιακά απ’ την δημιουργία του νέου κράτους
απ’ το 1828 και εντεύθεν και καθιερώθηκε δια ροπάλου απ’ το δικτατορικό καθεστώς του
Ιωάννου Μεταξά.)

Το άγαλμα του Γρηγορίου Ε΄

καμαρώνει το άγαλμα του
Αδαμάντιου Κοραή στην οδό
Πανεπιστημίου. Θύτης και
θύμα, εκπρόσωποι δύο
ολοκληρωτικά αντιθέτων
ιδεολογιών (χριστιανισμός -
ελληνισμός) τιμούνται από
κοινού απ’ το σύγχρονο
παρακράτος μας. Η ρωμαίικη
σχιζοφρένεια του
ελληνοχριστιανισμού.

Ας δούμε εν συντομία την πραγματική έννοια και σημασία των ονομάτων, που μας
χαρακτηρίζουν ως πολίτες της χώρας μας:

Γραικός: «Κατά τον Αριστοτέλη (Μετεωρολογικά Α΄, 14) γραικοί εκαλούντο οι Έλληνες οι
κατοικούντες μετά τον κατακλυσμόν του Δευκαλίωνος περί την Δωδώνην και τον Αχελώον.
Την παλαιότητα του ονόματος ενισχύει και η παρά του Ησιόδου εις καταλόγους μνεία
επωνύμου ήρωος Γραίκου, υιού του Διός και της Πανδώρας». («Εγκυκλοπαιδικό Λεξικόν
Ήλιος», λήμμα Γραικός).

Το όνομα «γραικός» μαζί με το «έλλην» προωθήθηκε από τους ελληνίζοντες διαφωτιστές,

τους φιλικούς και τους φιλέλληνες της Ευρώπης πριν και μετά το '21. Σήμερα, οι πλείστοι
284
αδαείς συμπολίτες μας θεωρούν το όνομα γραικός αρνητικό ως προς τον εθνικό
αυτοπροσδιορισμό τους, χωρίς να ξέρουν γιατί.

Ρωμιός και έλλην: Εδώ αρχίζει η μεγάλη σύγχυση. Σήμερα, οι περισσότεροι πιστεύουν, ότι
η λέξη ρωμιός είναι συνώνυμη με τη λέξη έλλην: «Κατά την ελληνικήν μυθολογία
(Απολλόδωρος βιβλίο Α΄) ο Έλλην υπήρξε υιός του Δευκαλίωνος (υιός του Προμηθέως) και
της Πύρρας (θυγατρός του Επιμηθέως). Έγινε επώνυμος ήρωας των Ελλήνων. Εκ της νύμφης
Ορσηίδος απέκτησε τρεις υιούς, τον Δώρον, τον Ξούθον και τον Αίολον, εις τους οποίους
διένειμε την χώραν ονόμασαν τους κατοίκους έλληνας, ενώ πριν εκαλούντο γραικοί»
(«Εγκυκλοπαιδικό Λεξικόν Ήλιος», λήμμα Έλλην). Υπάρχουν πολλές ακόμα παρόμοιες
παραδόσεις για την καταγωγή του ονόματος «έλλην». Το 99% των κατοίκων αυτης της
χώρας που θέλουν ν’ αποκαλούνται έλληνες, δεν έχουν την παραμικρή ιδέα για τις
παραδόσεις αυτές και φυσικά και την προαναφερθείσα. Όμως έχουν το θράσος ν’
αυτοαποκαλούνται έλληνες…

Φανταστείτε δηλαδή, ένα τούρκο ή ένα γερμανό ή έναν εγγλέζο ή ένα γάλλο να μην γνώριζαν
καθόλου την έννοια και την ιστορία του εθνικού τους ονόματος. Αδιανόητο. Αυτό συμβαίνει
όμως στην χώρα, που δεν θα έπρεπε ποτέ να συμβαίνει. Στην Ελλάδα. Όμως, η χώρα αυτή
δεν είναι Ελλάδα αγαπητοί μου. Είναι η Ρωμιοσύνη…

Το Σουλτανάτο Rum (1077-1327) με πρωτεύουσα

αρχικά το Izmit (Νίκαια) και αργότερα το Konya
(Iκόνιο), υπήρξε το αρχαιότερο, μεγαλύτερο και
μακροβιότερο κράτος στην Μ. Ασία πριν την
άνοδο των οθωμανών. Το όνομα Rum είναι το
όνομα, που κουβαλάμε μέχρι σήμερα ως ρωμιοί.

Σχεδόν επί συνόλου οι συμπολίτες μας δεν γνωρίζουν, ότι ο βάρβαρος παρακμιακός ρωμιός
αντικατέστησε πλήρως τον έλληνα άνθρωπο κατά την διάρκεια της χριστιανικής ανατολικής
ρωμαϊκής αυτοκρατορίας (Βυζάντιο). «Οι χριστιανοί συγγραφείς εχρησιμοποίουν την λέξιν
έλλην με την σημασίαν του ειδωλολάτρης» («Εγκυκλοπαιδικό Λεξικόν Ήλιος», λήμμα
Έλλην ).

Ο έλληνας ταυτίστηκε με την ειδωλολατρεία κατηγορία που ήταν αρκετή για να επισύρει την
θανατική ποινή: «Επειδή έχουν συλληφθεί μερικοί, οι οποίοι διακατέχονται από την πλάνη
των ανοσίων και μιαρών ελλήνων, να διαπράττουν εκείνα που δικαιολογημένα εξοργίζουν
τον φιλάνθρωπο θεό… θα υποβληθούν στην εσχάτη των ποινών… Θα παρεμποδίσουμε κάθε
μάθημα που διδάσκεται από αυτούς που πάσχουν από την νόσο των ανόσιων ελλήνων… Οι
περιουσίες των ανθρώπων αυτών θα δοθούν στο δημόσιο, ενώ οι ίδιοι θα παραδοθούν στην
εξορία. Αν κάποιος κρύβεται μέσα στο κράτος μας και πιαστεί να θυσιάζει και να διαπράττει
το αμάρτημα της ειδωλολατρίας, θα υποβληθεί στις έσχατες τιμωρίες… Θεσπίζουμε τους
ίδιους νόμους για τους αλητήριους έλληνες…» («Ιουστινιάνειος Κώδικας» 1.11.10).

285
Ο φραπές αποτελεί μία "μεγάλη ανακάλυψη", αλλά και το σήμα κατατεθέν της σύγχρονης
Ρωμιοσύνης. Πίνεται κατά κόρον απ’ όλους τους ρωμιούς ως ιεροτελεστία, συνοδεία
τσιγάρου, κινητού, κλειδιών και γυαλιών ηλίου… (Φωτο: milos-greece.com, γελοιογραφία:
Σάκη Κουτσαντά.)

Απ’ την εποχή του αυτοκράτορα Θεοδοσίου και καθ’ όλη την περίοδο της ρωμαϊκής
αυτοκρατορίας οι τιμωρίες για τους «αλητήριους, ανόσιους και μιαρούς έλληνες»
εξελίχθηκαν σε φρικτά βασανιστήρια. «…Δεν θα χάσει μόνο την περιουσία του η οποία θα
προγραφεί, αλλά θα υποστεί σωματικό βασανισμό με μεταλλικά όργανα…» («Ιουστινιάνειος
Κώδικας» 1.11.8.). Με αυτές τις μεθοδεύσεις οι έλληνες κάτοικοι της ρωμαϊκής
αυτοκρατορίας γενοκτονήθηκαν ή μεταλλάχθηκαν σε ρωμιούς. Πίσω απ’ την μεθόδευση
αυτή βρισκόταν βέβαια το χριστιανικό ιερατείο, που είχε καταλάβει ως ανίατη νόσος το
παλάτι της Κωνσταντινούπολης καθοδηγώντας τους ρωμαίους αυτοκράτορες:
«…Θεσπίζουμε δε και νόμο σύμφωνα με τον οποίο τα παιδιά όταν είναι σε μικρή ηλικία, θα
πρέπει να βαπτίζονται αμέσως και χωρίς αναβολή, όπως και όσοι είναι μεγαλύτεροι στην
ηλικία θα πρέπει να συχνάζουν στις ιερότατες εκκλησίες μας και διδάσκονται τις θείες
γραφές και τους θείους κανόνες» («Ιουστινιάνειος Κώδικας» 1.11.10). Από εδώ ξεκίνησε και
το χριστιανικό βάπτισμα ως τελετή εξευτελισμού του έλληνα (γύμνωση βρέφους, αποβολή
του σατανά-έλληνα από μέσα του με την αποτρόπαια φράση "απεταξάμην", κόψιμο μαλλιών,
φτύσιμο στο κεφάλι του και άλλα φρικτά που παραπέμπουν σε μαγικές πράξεις βουντού), που
υποχρεούνται ν’ ακολουθούν ως «θεία» παράδοση οι παλαιοί και οι σύγχρονοι εν αφασία
συμπολίτες μας. Ένας τρόπος αποποίησης «του αλητήριου, μιαρού και ανόσιου έλληνα»!
Πώς είναι λοιπόν δυνατόν να αυτοπροσδιορίζονται οι συμπολίτες μας ως έλληνες και
ταυτόχρονα να είναι χριστιανοί αλλά και ρωμιοί; Με την ίδια λογική θα μπορούσαν να
ονομάζονται νεότουρκοι ή τουρκιοί, αφού και οι οθωμανοί τούρκοι υπήρξαν κι αυτοί
κατακτητές μας για 400 περίπου έτη. Αυτοί μάλιστα (παρά τα όσα η παραϊστορία μας τους
επισυνάπτει), υπήρξαν πολύ επιεικέστεροι ως κατακτητές απ’ τους χριστιανούς ρωμαίους.
Διάγνωση: Σχιζοφρένεια, τρικυμία εν κρανίω! Τζέκυλ και Χάϊντ. Θύτης και θύμα μαζί σε μία
οντότητα! Νέο-ρωμιο-έλληνας, το τέρας Φρανκεστάιν με σάρκα και οστά!

Σήμερα, ο σε πνευματική αφασία νεορωμιός θεωρεί τιμή του να τον αποκαλούν ή και να
αυτοαποκαλείται ρωμιός, αφού γι’ αυτόν είναι ταυτόσημο με το έλλην. Όμως, κάτω από
φυσιολογικές συνθήκες, η λέξη και η έννοια του ρωμιού θα έπρεπε ν’ αποτελεί ύβρη και
αποστροφή για ένα υποτιθέμενο έθνος, που θέλει να αυτοχαρακτηρίζεται νέο-ελληνικό και
για τους κατοίκους του, που επίσης αυτοπροσδιορίζονται ως νέο-έλληνες.

Ένα ατέλειωτο καφενείο, μιά απέραντη τουαλέτα

«Στον φανταστικό χωροχρονικό παγκόσμιο χάρτη, η οδός των ελλήνων ξεκίνησε ως μία
κεντρική πλατιά και αστραφτερή λεωφόρος και σιγά-σιγά εξελίχθηκε σε στενό συνοικιακό
δρομάκι… Αυτό που με χαλάει αφάνταστα στη χώρα μου είναι η διαφθορά, η αναξιοκρατία,

286
η άκρατη ιδιοτέλεια, η συναλλαγή, ο φθόνος, η καφενειακή φλυαρία, η επιδειξιομανία, η
εθνικιστική κομπορρημοσύνη…» (Θέμης Λαζαρίδης, καθηγητής Χημείας στο City College
of New York).

Φανταστείτε τι έλεγαν για εμάς τους ορθοδοξοταλιμπάν ρωμιούς των Βαλκανίων, οι βόρειοι
άθεοι και ελληνίζοντες ευρωπαίοι γείτονές μας, όταν λίγα χρόνια πριν οι 300 της Βουλής μας
ψήφιζαν αν θα έμπαινε το θρήσκευμα στις ταυτότητες και οι φανατικοί ρασοφόροι με τον
Χριστόδουλο αρχηγό διαδήλωναν στο κέντρο των Αθηνών (ο μητροπολίτης Άνθιμος είχε
ζητήσει να το κάνουν τατουάζ στο μέτωπο των απίστων), ενώ λίγα χρόνια νωρίτερα και κατά
την περίοδο της δικτατορίας αναζωπυρωνόταν το σκοταδιστικό ρωμαίικο και ουσιαστικά
ανθελληνικό σχιζοφρενικό δόγμα «Ελλάς-Ελλήνων-Χριστιανών». Δηλαδή την περίοδο της
τελευταίας πεντηκονταετίας, όπου η Ευρώπη (κυρίως οι βόρειες χώρες) ελευθερωνόταν
σχεδόν ολοκληρωτικά απ’ τα χριστιανικά ιερατεία και δόγματα καταλήγοντας στα σημερινά
άθεα πολιτεύματα, η χώρα μας οπισθοδρόμησε βαθύτερα στον ορθόδοξο βυζαντινό
μεσαίωνα.

Ένα απ’ τα παρακμιακά αντιπρότυπα και ταυτόχρονα

αρχιεπίσκοπος και εθνάρχης πάσης Ρωμιοσύνης υπήρξε και ο
μακαριστός Αγιατολλάχ της Ορθοδοξίας, Χριστόδουλος.

Οι σύγχρονοι εθνικιστές αυτού του τόπου (δεμένοι πισθάγκωνα πάνω στο άρμα του
oρθόδοξου κόμματος) αποτελούν και τους ακρογωνιαίους λίθους συντήρησης του ρωμαίικου
παρακμιακού κράτους μας. Συνήθως ωρύονται και τσιρίζουν μπροστά σε τηλεοπτικούς
σταθμούς μέσα από τηλεπωλήσεις εθνικιστικών βιβλίων για να πείσουν το ποίμνιόν τους, για
την άρεια φυλή μας και ότι όλα στον πλανήτη είναι ελληνικά (δηλαδή ρωμαίικα). Ουσιαστικά
όμως δεν ωρύονται για να πείσουν το ποίμνιον ούτε εμάς τους απίστους, παρά τους ίδιους
τους εαυτούς τους.

Συνοδεία τους πορεύονται κι αρκετοί νεοδωδεκαθεϊστές, οι οποίοι πέταξαν τα ράσα του

χριστιανισμού, αλλά φόρεσαν το ράσα του δωδεκαθεϊσμού. Πέταξαν τα μαύρα ράσα και
φόρεσαν άσπρα. Πέταξαν ένα θεό, αλλά φορτώθηκαν... δώδεκα. Πνευματικά συμπλέουν
απόλυτα με τις κατά καιρούς θέσεις του ορθόδοξου κόμματος (απόσυρση βιβλίου ιστορίας
ΣΤ΄ Δημοτικού, ονομασία Σκοπίων κ.λπ.), το οποίο κατά τις εκάστοτε εκλογές αντλεί μεγάλη
μερίδα δωδεκαθεϊστικών ψήφων. Τη διαρροή ευσεβών δωδεκαθεϊστικών ψήφων προς τα
δεξιά ανέλαβε να συγκρατηςει ο νομάρχης Θεσσαλονίκης, ο οποίος παρέστη πρόσφατα στα
εγκαίνια ενός νέου προκάτ δωδεκαθεϊστικού ναού στη Θεσσαλονίκη, όπου και εκφώνησε
λόγο εν μέσω των περιχαρών για το γεγονός δωδεκαθεϊστών. «Τα ράσα δεν κάνουν τον
παπά» λέει άλλη μία λαϊκή Ρωμαίικη παροιμία! (Διαβάστε στην "Ελεύθερη Έρευνα": Το
θλιβερό φαινόμενο του χριστιανοδωδεκαθεϊσμού.)

287
Οι σύγχρονοι ρωμιοί παπαγαλίζουν αρκετές φορές δύο-τρία απ’ τα σπουδαία αρχαία ρητά
όπως «γνώθι σ’ αυτόν», «μηδέν άγαν», «μέτρον άριστον» (μάλιστα προσθέτοντας
λανθασμένα και το «παν» μπροστά κάνοντάς το «παν μέτρον άριστον», έτσι για να μην έχει
κανένα νόημα το ρητό), χωρίς βέβαια να τηρούν τίποτα απ’ αυτά. Αντ’ αυτών σχεδόν όλοι
ακολουθούν τις ανεύθυνες και ξεπεσμένες ρωμαίικες προτροπές «μη θίγεις τα κακώς
κείμενα», «δεν θα βγάλω εγώ το φίδι απ’ την τρύπα», «έτσι τα βρήκαμε, έτσι θα τ’
αφήσουμε», «ό,τι φάμε, ό,τι πιούμε κι ό,τι αρπάξει ο κώλος μας», «ωχ, αδελφέ», «ναι μωρέ»
και άλλα παρόμοια…

Ουσιαστικά, ο σημερινός ρωμιός διακατέχεται από σύμπλεγμα κατωτερότητας και

ανωτερότητας ταυτόχρονα. Ανωτερότητας, διότι δήθεν κατάγεται απ’ τους αρχαίους έλληνες
και κατωτερότητας, διότι αισθάνεται κάπου κατά βάθος μέσα του, ότι είναι ο ταλιμπάν και ο
ουραγός της Ευρώπης, χωρίς φυσικά να θέλει να το παραδεχθεί.
«Θέλεις να χεις πιστή την εικόνα του νεοέλληνα; Λάβε το ράσο του γύπα και του κόρακα.
Λάβε τι ασπιδωτές κοιλιές των ιερέων, το καλυμμαύκι του Μακαρίου Β΄ της Κύπρου. Και τα
γένια τα καλογερικά που κρύβουν το πρόσωπο, όπως οι άκοσμοι αγκαθεροί φράχτες τους
αγρούς. Και τις κουκουλωμένες καλόγριες, την άλλη έκδοση του φερετζέ της τούρκισσας, και
έχεις τον νεοέλληνα φωτογραφία στον τοίχο. Απέναντι σε τούτη τη μελανή και γανιασμένη
φοβέρα, φέρε την εικόνα του αρχαίου Έλληνα, για να μετρήσεις τη διαφορά. Φέρε την εικόνα
των νέων σωμάτων, τις ευσταλείς και τις διακριτές… Φέρε την εικόνα που μας αφήσανε οι
γυναίκες της αρχαίας Ελλάδας. Οι κοντυλογραμμένες, με τις λεπτές ζώνες τον κυανό
κεφαλόδεσμο και τον ζαρκαδένιο τόνο του κορμιού. Οι ελληνίδες του Άργους και της Ιωνίας,
οι λινές και οι φαινομηρίδες… Όλοι και όλες στηριγμένοι χαρούμενα σε κάποια μαρμάρινη
στήλη, σ’ ένα λιτό κιονόκρανο, σε μια λευκή κρήνη της Αγοράς. Με περίγυρα τους ωραίους
γεωμετρημένους ναούς, αναπαυμένους στο φως και στην αιθρία. Άνθρωποι και θεοί, και
αγάλματα ένα. Όλα ετούτα για να συγκρίνεις την παλιά και την νέα Ελλάδα… άλλο πράγμα η
μέρα και το φως, και άλλο η νύχτα και οι μαύροι βρυκολάκοι» («Γκέμμα» σελ.107).

Το άρθρο λόγω έκτασης έχει αναρτηθεί σε τρία μέρη.

Τέλος Α' μέρους άρθρου.
Freeinquiry.gr-ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΕΡΕΥΝΑ

288
 Η λειψανολατρεία στον χριστιανισμό.
Όλα στην υπηρεσία της πίστεως και στο παγκάρι!!

289
Ιστορικό ντοκουμέντο. Η λειψανολατρεία και η ειδωλολατρεία στον χριστιανισμό.

Η λειψανολατρεία κι ο φετιχισμός στον Χριστιανισμό - Πτώματα, τρίχες, πέτρες, ξύλα,

σιδερικά, αποξηραμένο γάλα, ακροβυστίες, κόπρανα και οστά ...γαϊδάρου, στην υπηρεσία της
«πίστεως»

Όπως δεν είναι τίποτα καινούργιο στον Χριστιανισμό, έτσι δεν είναι καινούργιο και το
φαινόμενο της λατρείας των ιερών λειψάνων η οποία θεωρείται στοιχείο της λατρείας των
μαρτύρων και των αγίων, και θα παίξει μεγάλο ρόλο στη ζωή των πιστών χριστιανών για δύο
ολόκληρες χιλιετίες.

Ιερά λείψανα υπήρχαν από θεούς και ήρωες. Ήδη οι «πρωτόγονοι» διατηρούσαν λείψανα
ανθρώπων που είχαν ανώτερες δυνάμεις, συγγενών, φυλάρχων, πολεμιστών, εχθρών, όπως
παραδείγματος χάρη τα κρανία που αποκτούσαν οι κυνηγοί κεφαλών. Ή φόραγαν τα λείψανα
ως φυλαχτό. Η λατρεία των λειψάνων βασίζεται στην πίστη ότι μέσα στους ήρωες, τους
προφήτες, τους μεσσίες· και τους αγίους δρα μια ιδιαίτερη δύναμη η οποία παραμένει ενεργή
και μετά το θάνατο τους. Ευρεία λατρεία λειψάνων υπήρχε σε αρκετές προχριστιανικές
«ανώτερες θρησκείες».

Στον Ινδουισμό, λείψανα έχουν μόνο μερικές μεταρρυθμιστικές αιρέσεις, οι ραντασβάμις τα

ρούχα αρχαίων γκουρού, οι καμπιρπάνθις τις παντόφλες του δασκάλου τους. Αντιθέτως, στον
Ζαϊνισμό ή τον Βουδισμό αυτή η λατρεία είναι πολύ ανεπτυγμένη. Λατρεύονται υπολείμματα
του σώματος βουδιστών αγίων (sharirika) και χρηστικά αντικείμενα (paribhogika). Και η
στάχτη και τα οστά του Βούδα, όπως αργότερα εκείνα πολλών χριστιανών αγίων,
μοιράστηκαν ανάμεσα στους κοσμικούς οπαδούς του, σε πολλούς τόπους των Ινδιών
εξέθεταν τα δόντια του, τα μαλλιά του, το ραβδί, το παγούρι, όπως και λείψανα των μαθητών
του. Σήμερα ακόμη η πόλη Κάντι της Κεϊλάνης ισχυρίζεται ότι έχει στην κατοχή της ένα
δόντι του Βούδα (μήκους 5 εκ.), η παγόδα Σουέ Ντάγκον στη Ρανγκούν (Βιρμανία) οχτώ
τρίχες του Γκαουτάμα μαζί με ό,τι άφησαν οι μυθικοί προγονοί του. Πολλά τζαμιά διατηρούν
τις τρίχες από το γένι του
Μωάμεθ σε γυάλινα μπουκάλια. Αλλά και στον κινέζικο Βουδισμό διατηρούν ιερά οστά,
όπως και πλήθος άλλων πραγμάτων που φτάνουν μέχρι μικροσκοπικούς κόκκους σκόνης
πτωμάτων.

290
Ο Ιουδαϊσμός δεν έχει λατρεία λειψάνων. Πώς θα μπορούσε να αναπτυχθεί σ' ένα λαό, στον
οποίο η «Αγία Γραφή» (Δ' Μωυσής 19,11 κ.εξ.) επιτάσσει: «Όποιος αγγίξει νεκρό, θα είναι
ακάθαρτος για εφτά ημέρες». Όποιος μάλιστα δεν καθαριστεί την τρίτη και την έβδομη
ημέρα, «όποιος μολύνει και την κατοικία του Κυρίου», «πρέπει να αποκόπτεται από το λαό
του Ισραήλ».Ωστόσο η καθολική θεολογία βρίσκει στην Παλαιά Διαθήκη, εκτός πολλών
άλλων χριστιανικών στοιχείων, και τη λατρεία των λειψάνων, π.χ. στα σημεία: «Τα κόκκαλα
του Ιωσήφ, τα οποία έφεραν τα παιδιά του Ισραήλ από την Αίγυπτο, τα έθαψαν στην πόλη
Συχέμ ...». Ή «Τα οστά τους (των δικαίων) ας αναδώσουν νέα ζωή από τον τόπο τους» (Σοφ.
Σειρ. 46, 12).

Η μαγεία των χριστιανικών λειψάνων έχει επομένως τόση σχέση με τον Ιουδαϊσμό, όση και
με τον Ιησού και τους Αποστόλους του. Αντιθέτως υπάρχουν εκπληκτικές ομοιότητες με μια
ευρέως διαδεδομένη ειδωλολατρική λατρεία.

Για τους Έλληνες, οι ήρωες ήταν οι γενναίοι του πανάρχαιου παρελθόντος, νικητές σε μάχες,
σε αγωνίσματα, ήταν ηγεμόνες, βασιλείς, τις περισσότερες φορές μυθικά πρόσωπα τα οποία
ωστόσο σχεδόν όλοι θεωρούσαν πραγματικούς ανθρώπους. Σε αυτούς απέδιδαν την ίδρυση
ναών και πόλεων, όλους τους σημαντικούς θεσμούς· σε αυτούς απέδιδαν την καταγωγή τους
γένη ευγενών, ο Όμηρος τους ύμνησε και παντού πίστευαν ότι είχαν στην κατοχή τους τα
λείψανα τους. Καθώς μάλιστα είχαν και τάφους θεών, του Δία, του Ουρανού, του Διόνυσου,
του Απόλλωνα και άλλων, γνώριζαν και λάτρευαν φυσικά και πλήθος μνημείων ηρώων,
θρυλικούς τάφους, πηγές, δέντρα, πέτρες, σπήλαια τα οποία έδειχναν οι ξεναγοί.

Τα λείψανα των ηρώων τα διατηρούσαν συνήθως σε τάφους που συχνά ήταν και ο
αποκλειστικός τόπος λατρείας τους. Κι όπως έκαναν αργότερα οι χριστιανοί με τα οστά των
αγίων τους, έτσι ενταφίαζαν ήδη οι Έλληνες τα οστά των ηρώων τους σε διακεκριμένες
θέσεις, παραδείγματος χάρη στο κέντρο της πόλης, αν και κατά τα άλλα δεν έθαβαν σχεδόν
καθόλου νεκρούς μέσα στην πόλη λόγω του κινδύνου της μόλυνσης. Κι αν ανέχονταν ακόμη
λιγότερο να τους θάβουν στα ιερά, πάλι αποτελούσαν οι ήρωες εξαίρεση, αφού υπήρχαν
πολλοί ναοί ή άλση ναών με τάφους ηρώων, ως επί το πλείστον μυθικών, αλλά και ιστορικών
προσώπων Ωστόσο, στην ειδωλολατρική αρχαιότητα η λατρεία των σαρκικών λειψάνων ήταν
σχεδόν πάντα ταφική λατρεία· μόνο σε μερικές εξαιρετικές περιπτώσεις διατηρούσαν οστά
ηρώων εκτός τάφου, σε λειψανοθήκη, παραδείγματος χάρη στην περίπτωση της Ευρώπης
στην Κρήτη. Και τα οστά του Πέλοπα στην Ολυμπία και του Τάνταλου στο Άργος
αναπαύονταν σε ορειχάλκινο δοχείο. Πάντως, τα περισσότερα τμήματα λειψάνων ήταν τις
πιο πολλές φορές σε τάφο. Και όπως η ηρωολατρεία, έτσι και η χριστιανική λατρεία
λειψάνων ήταν αρχικά ταφική λατρεία. Οι μάρτυρεςτων πρώτων αιώνων θάβονταν από τους
χριστιανούς σε τάφους και λατρεύονταν εκεί. Χωρίς τάφο κάποιου μάρτυρα δεν υπήρχε
λατρεία. Όπως και στους ειδωλολάτρες, έτσι και στους χριστιανούς λειψανοθήκη ήταν
αρχικά η σαρκοφάγος. Είτε την τοποθετούσαν στον τάφο είτε παρέμενε θεατή στη θολωτή
είσοδο του τάφου, ώστε οι περαστικοί μπορούσαν να τη δουν και να την αγγίξουν, όπως
συνέβαινε και σε πολλά ειδωλολατρικά ηρώα.
Στην ηρωολατρεία όπως και στην αγιολατρεία απεικόνιζαν τους τιμώμενους συχνά σε
νομίσματα, αν και τους αγίους μόλις κατά τον Μεσαίωνα. Κι όπως οι χριστιανοί έπαιρναν
συχνά ονόματα αγίων, ιδιαίτερα από τα τέλη του 3ου αιώνα και μετά, έτσι καθοριζόταν ήδη
για τους ειδωλολάτρες η επιλογή ονόματος από κάποιο ήρωα. Ιδιαίτερη δύναμη περνάει
μερικές φορές και στα αντικείμενα τα οποία χρησιμοποιούσαν οι ήρωες. Κι αυτή δύναμη
μπορεί να μεταδοθεί περαιτέρω. Γενικά όμως κάνει ο ίδιος ο ήρωας θαύματα, ενώ στη
χριστιανική πίστη θαύματα κάνουν και τα λείψανα, μεταδίδοντας τη δύναμη την οποία έχουν
μέσα τους. Αυτό ισχύει ακόμη και για τμήματα λειψάνων. Όποιος αγγίξει τα οστά μάρτυρα,
διδάσκει ο Άγιος Βασίλειος, αποκτά μέσω της δύναμης τους μερίδιο στην αγιοσύνη. Ωστόσο,
τα αρχαία λείψανα δεν μοιράζονταν. Δεν εκχωρούνταν κομμάτια λειψάνων. Ούτε υπήρχε

291
παραγωγή τεχνητών λειψάνων -αδιανόητο για τους Έλληνες. Και πρώτα από όλα δεν
γνώριζαν καθόλου το εμπόριο λειψάνων, όπως το διεξήγαγαν οι χριστιανοί από τον 4ο αιώνα.
Οι ειδωλολάτρες λάτρευαν τα σαρκικά λείψανα, εκτός ελαχίστων εξαιρέσεων, στον τάφο. Θα
το θεωρούσαν ασέβεια να διαταράξουν τη γαλήνη του νεκρού. Ναι μεν διαμέλισαν στην
αρχαία Αίγυπτο τα οστά του θεού Όσιρη και τα σκόρπισαν στη χώρα -αλλά μόνο στον μύθο.
Η μάλλον μοναδική ιστορική εξαίρεση σε προχριστιανική εποχή, το σκόρπισμα των
λειψάνων του Μένανδρου, ενός ηγεμόνα της Ινδίας της ελληνιστικής περιόδου, ενός
βουδιστή, δεν αφορούσε το σκελετό αλλά την τέφρα.

Η πρώτη μαρτυρία για την αρχή της χριστιανικής λειψανολατρείας είναι η πολλαπλά
πλαστογραφημένη αναφορά στο μαρτύριο του Πολύκαρπου, και αυτή η λατρεία αρχίζει στον
τάφο του μάρτυρα. Σε αυτόν οδηγούν τα αρχαιότερα ίχνη -«όπως και στην ηρωολατρεία στον
τάφο του ήρωα» (Pfister). Από τα μέσα του 3ου αιώνα ο τάφος των μαρτύρων δεν είναι μόνο
τόπος της νέας αρχαίας λατρείας, αλλά μεταβάλλεται ο ίδιος σε λατρευτικό αντικείμενο,
μεταβάλλεται, πριν τη γένεση της τότε ακόμη απαγορευμένης χριστιανικής εικονολατρίας, σε
σημείο αποκρυστάλλωσης της αγιολατρείας. Στον τάφο καλούν τον άγιο, παρακαλούν για τη
διαμεσολάβησή του, πιστεύουν ότι θα τους δοθεί βοήθεια και ευχαριστούν ήδη με
αφιερωματικές πλάκες. Πάνω από μερικούς από τους ημοφιλέστερους τάφους χτίζουν
μάλιστα και εκκλησίες, πράγμα με το οποίο δημιουργούνται οι απαρχές του μελλοντικού
κύματος των προσκυνητών.

Οι χριστιανοί πίστευαν τώρα ότι η δύναμη που δρούσε στον άγιο, όταν ζούσε, συνεχίζει να
είναι αποτελεσματική και στο άψυχο σώμα του. Συμπέραναν ότι, εάν τα ρούχα του
Αποστόλου Παύλου έκαναν θαύματα, τότε πόσο μάλλον το σώμα των αγίων. Όποιος άγγιζε
αυτά τα λείψανα, σε αυτόν μεταβιβαζόταν η δύναμή τους. Και πίστευαν ότι χάρη στην
υπερφυσική δύναμη τους, με τη θεία χάρη τους, τα ιερά λείψανα κάνουν θαύματα,
εξορκίζουν τα δαιμόνια των ειδωλολατρών γι' αυτό το λόγο και τα χρησιμοποιούσαν στους
εξορκισμούς, τα έπαιρναν μαζί τους σε λιτανείες ή τα εναπόθεταν σε ειδικούς βωμούς.

Αλλά καθώς στον καθολικισμό τα πάντα είναι ιεραρχημένα, όπως ο Πάπας έχει μεγαλύτερο
κύρος από ό,τι ο επίσκοπος, ο επίσκοπος μεγαλύτερο από του ιερέα, εκείνος με τη σειρά του
μεγαλύτερο από του λαϊκού, έτσι και τα λείψανα, όσο ιερά κι αν είναι, έχουν διαφορετική
αξία, τα εξέχοντα κομμάτια (Reliquiae insignes), ολόκληρη η σορός, το κεφάλι, το χέρι, το
πόδι, έχουν μεγαλύτερο κύρος από τα «Reliquiae non insignes» (μη εξέχοντα κομμάτια) στην
περίπτωση των οποίων κάνουν και τη διάκριση σε «notabiles» (σημαντικά), όπως η παλάμη
και το πέλμα, και σε «exiguae» (κατώτερα), π.χ. τα δάχτυλα των χεριών ή τα δόντια. Εκτός
από αυτά, υπάρχουν τα αποκαλούμενα πρωταρχικά και τα δευτερεύοντα λείψανα, τα οποία
με τη σειρά τους χωρίζονται σε αντικείμενα, όπως ρούχα, όργανα του μαρτυρίου κ.λπ., και σε
ευλογίες, δηλαδή αντικείμενα με τα οποία αγγίχτηκαν οι σοροί ή τα απομεινάρια των αγίων.

Μετά τον ίδιο τον άγιο, το πρωταρχικό αντικείμενο, τη μεγαλύτερη αξία καταλαμβάνουν τα
αντικείμενα με τα οποία ήρθε σε επαφή όταν ζούσε, και ανάμεσα σε αυτά πάλι τη
μεγαλύτερη έχουν τα όργανα του μαρτυρίου. (Ο άγιος Λαυρέντιος αποκεφαλίστηκε μάλλον.
Αυτό φάνηκε πολύ «απλοϊκό» στους μεταγενέστερους χριστιανούς. Γύρω στο 400 τον
έβαλαν να «ψηθεί» σε σχάρα, και τώρα, φυσικά, σύντομα ξαναβρήκαν και το περίφημο
όργανο του μαρτυρίου και το λάτρευαν ως λείψανο -παρεμπιπτόντως δεν είναι η μοναδική
τιμώμενη σχάρα). Μετά τα όργανα βασανισμού ακολουθούσε η γκαρνταρόμπα των αγίων
προσώπων, π.χ. της Παναγίας (στο Βυζάντιο μάλωναν δύο Εκκλησίες σε ποιο από τα ρούχα
της Παναγίας άξιζε η πρώτη θέση). Στα λείψανα δευτέρου βαθμού συγκαταλέγονται και
αντικείμενα από το κοντινό περιβάλλον των τάφων των αγίων: λουλούδια, σκόνη την οποία
οι πιστοί έτρωγαν, χάδι από τον τάφο, από τα καντήλια που άναβαν εκεί, ή και πράγματα που
είχαν έρθει σε επαφή με τον τάφο, μαντήλια, αφιερώματα. Με την ευρύτερη και υψηλότερη

292
έννοια του όρου, λείψανα θεωρούνταν και θεωρούνται όλα όσα βρίσκονταν δήθεν σε
στενότερη σχέση με τον Ιησού και έτσι καθαγιάστηκαν στον ίδιο βαθμό, η φάτνη, ο σταυρός,
το αγκάθινο στεφάνι, τα καρφιά, τα ρούχα του κ.ο.κ.
Και το κοινό αίσθημα του λαού ήξερε να κάνει τον λεπτό διαχωρισμό. Γερά κομμάτια της
σορος μετρούσαν φυσικά περισσότερο από ένα δόντι ή τρίχες από το γένι. Αλλά κι αυτά
εξακολουθούσαν να καταλαμβάνουν υψηλότερη θέση από ό,τι ενδύματα ή άλλα πράγματα με
τα οποία είχε έρθει σε επαφή ο τιμώμενος. Επίσης ιεράρχησαν βέβαια πολύ καλά και τους
θαυματουργούς αγίους, χτίζοντας στους μεγαλύτερους μεγαλύτερες εκκλησίες ή μνήματα,
στους μικρότερους μικρότερα, και τους πρώτους τους γιόρταζαν φυσικά και με μεγαλύτερες
γιορτές.

Η αυξανόμενη «ζήτηση» νεκρών αγίων, η ανεύρεση και τα «θαύματά» τους

Με την αυξανόμενη λατρεία των μαρτύρων και των λειψάνων τους χρειάζονταν φυσικά όλο
και περισσότερες σορούς μαρτύρων. Έλα όμως που οι τάφοι των ομολογητών του 1ου και
2ου αιώνα είχαν χαθεί εντελώς. Αλλά και στην περίπτωση μεταγενέστερων δεν γνώριζαν
συχνά τον τόπο ταφής τους. Έτσι έπρεπε να τους εντοπίσουν και να τους μεταφέρουν εκεί
που ήθελαν. Τέτοιες ανακομιδές πιστοποιούνται στον Χριστιανισμό από τον 4ο αιώνα.
Προϋποθέτουν συνήθως την ανεύρεση (inventio), όπως και την εκταφή τους (elevatio), και
τελειώνουν κάθε φορά με την εναπόθεσή τους (depositio).

Η πρώτη ανακομιδή μιας (ακέραιης) σορού μάρτυρα έγινε στην Αντιόχεια το 354, όταν
μετέφεραν τον άγιο Βαβύλα στη Δάφνη, για να αφανίσουν την εκεί λατρεία του Απόλλωνα.
Αργότερα ο διαβόητος Κύριλλος μετέφερε τους μάρτυρες Κύρο και Ιωάννη από την
Αλεξάνδρεια στη Μένουθη, για να καταστρέψει εκεί τη λατρεία της Ίσιδος. Στην περίπτωση
του πρωτομάρτυρα Στέφανου, του οποίου ο μαρτυρικός τάφος εμφανίστηκε το 415 ξαφνικά
στα Καφαργάμαλα -η σημαντικότερη ανακάλυψη σε αυτή την περιοχή-, ξαναβρήκαν τώρα
ακόμη και τις πέτρες με τις οποίες τον είχαν λιθοβολήσει -και τις λάτρευαν φυσικά κι αυτές
ως λείψανα, καθώς είχαν έρθει σε επαφή με το μάρτυρα, πράγμα που δηλώνει κάποια
συνέπεια· γιατί, ακόμη κι αν είναι τρέλα, έχει παρ' όλα αυτά μια μέθοδο.

Πολύ μεγάλο ρόλο στις ανακομιδές παίζουν τα θαύματα τα οποία αρχίζουν κατά την
ανακάλυψη και την εκταφή του αγίου, κατά την ίδια τη μεταφορά και λίγο μετά την άφιξη.
Αφού προϋπόθεση για την επίσημη εκκλησιαστική αναγνώριση των λειψάνων ήταν γενικά η
απόδειξη μέσω θαυμάτων και οραμάτων. Γι' αυτό τον λόγο οπουδήποτε υπάρχει τάφος
μάρτυρα, συμβαίνουν θαύματα, θεραπεύονται άρρωστοι, εξορκίζονται δαίμονες. Κι από το
δεύτερο ήμισυ του 4ου αιώνα ανακάλυπταν τον ένα τάφο μάρτυρα μετά τον άλλο. Και οι
σοροί και τα οστά ασκητών ήταν περιζήτητα λείψανα. Μόλις πέθαινε κάποιος ιδιαίτερα
σεβαστός μοναχός, έσπευδαν εκεί, για να αποκτήσουν τη σορό του. Πολλοί προσπαθούσαν
να αποφύγουν τη μοίρα των ιερών λειψάνων, παρακαλώντας να ταφούν σε μυστικό μέρος.
Όταν τελικά κατάφεραν να μεταφέρουν στην πόλη τον λιπόθυμο μοναχό Ιάκωβο -παραλίγο
να γίνει μάχη ανάμεσα στους κατοίκους της πόλης και τους αγρότες-, δεν ήθελαν να τον
δώσουν πίσω, μόλις συνήλθε. Κατά τον θάνατο του στυλίτη Συμεών αναγκάστηκαν μάλιστα
να κληθούν στρατιώτες για την προστασία της σορού του. Και μετά τη δολοφονία μερικών
μοναχών το έτος 395 από Άραβες ληστές, δύο πόλεις έδωσαν κανονική μάχη μεταξύ τους για
τις σορούς· και δεν ήταν η μοναδική περίπτωση.

Οι κλοπές λειψάνων, ήταν για τους εραστές του είδους σχεδόν υπόθεση τιμής. Έτσι έκλεψαν
ανάμεσα σε άλλα τη σορό του αγίου Ιλαρίωνα, του αγίου Μαρτίνου της Τουρ, του αγίου
Μακάριου. Τα λείψανα του αγίου Χρυσοστόμου τα έκλεψαν μαζί με εκείνα άλλων αγίων
κατά τη διαβόητη σταυροφορία του έτους 1204 στην Κωνσταντινούπολη και τα «μετέφεραν»
στη Βασιλική του Βατικανού στη Ρώμη.

293
Οι χριστιανοί δεν φείδονταν κανενός κόπου, καμίας θυσίας και καμίας απάτης, για να
αποκτήσουν λείψανα. Κατά τη διάρκεια των διωγμών, κάποιοι προσπάθησαν, λέει, να
αποσπάσουν τα σκηνώματα ακόμη κι από τα χέρια των διωκτών τους, για να έχουν
«κοινότητα» με το «ιερό σώμα». Και χριστιανοί αποστάτες κατά τους διωγμούς επιθυμούσαν
διακαώς λείψανα μαρτύρων, για να αντιμετωπίσουν την αδυναμία τους! Και όταν δεν
υπήρχαν πλέον μάρτυρες, αναζητούσαν τους τάφους τους, τους μυρίζονταν με αλάθητη
όσφρηση λαγωνικού και τους ξέθαβαν. Ακόμη κι οι πιο περίφημοι εκκλησιαστικοί ηγέτες το
έκαναν, όπως ο άγιος Αμβρόσιος, στον οποίο έδειχνε τα οστά μαρτύρων «κάποιο φλογερό
αισθητήριο». Το έτος 386 έγινε ευρετής και εφευρέτης δύο εντελώς άγνωστων έως τότε
ομολογητών, «ιερών σφαγίων», όπως τους ονόμαζε, «θριαμβευτικών σφαγίων», των αγίων
«Γερβάσιου» και «Προτάσιου» -η πρώτη γνωστή εκταφή «ευρεθέντων» μαρτύρων-, όπου
σκηνοθέτησε και μια θεραπεία τυφλού, η οποία αντιμετωπίστηκε με μεγάλες επιφυλάξεις
ακόμη κι από οπαδούς του. (Εφ)ηύρε έπειτα τους αγίους «Αγρικόλα» και «Βιτάλιο»,
«Ναζάριο» και «Κέλσο» και ισχυρίστηκε ότι «ακόμη κι αν η τέφρα τους σκορπιστεί σε
ολόκληρο τον κόσμο, η δύναμη τους θα παραμείνει ακέραιη». Αλλά και η χριστιανική
αυτοκρατορική αυλή θεωρούσε αυτές τις αμβροσιανές δραστηριότητες στημένο παιχνίδι.
Το 386, το ίδιο έτος κατά το οποίο ο Αμβρόσιος είχε παρουσιάσει στα Μεδιόλανα με
θαυματουργικό τρόπο τους δύο μάρτυρες «Γερβάσιο» και «Προτάσιο», ένα διάταγμα
απαγόρευε την παραγωγή και διανομή λειψάνων. Ο εκκλησιαστικός Διδάσκαλος ο οποίος
στο αποκορύφωμα του αγώνα του εναντίον της αυλής υμνούσε τα ευρήματα του ως
«υπερασπιστές» και «στρατιώτες», ως «προστάτες», και δόξαζε την ισχυρή προστασία τους
(praesidia, patrocinia), νοιάζεται για το διάταγμα λιγότερο από όλους. Γενναιόδωρα έστειλε
τα μικρότερα κομμάτια του «Γερβάσιου» και του «Προτάσιου» σε όλο τον κόσμο· τα
περισσότερα κατακλύζουν τη Γαλατία. Μικρές μερίδες των μαρτύρων ταξίδεψαν στην Τουρ,
Βιεν, Ρουέν, όπου ο άγιος επίσκοπος Βικτρίκιος (εορτάζεται στις 7 Αυγούστου) -ένας πρώην
στρατιώτης ο οποίος εγκατέλειψε τη στρατιωτική θητεία του «με ένα καλά επικυρωμένο
θαύμα» (Θεολογικό και Εκκλησιαστικό Λεξικό) και ύστερα δραστηριοποιήθηκε ως
φανατικός προσηλυτιστής ειδωλολατρών έως τη Βρετανία -κέρδισε υψηλές απολαβές,
πουλώντας του κόσμου τα λείψανα. Ο Βικτρίκιος διέθετε ήδη μια συλλογή την οποία είχε
αγοράσει στην Ιταλία, και προπαγάνδιζε ακούραστα την αποτελεσματικότητά της, αν και τα
κομμάτια ήταν πολύ μικρά: «Δεν κάνει να διαμαρτυρόμαστε για το μικρό μέγεθος αυτών των
λειψάνων ... Οι άγιοι δεν παθαίνουν τίποτα, όταν τεμαχίζονται τα λείψανα τους. Σε κάθε
κομμάτι υπάρχει η ίδια θεραπευτική ενέργεια, όπως και στο σύνολο» -μια «γρανιτένια
προσωπικότητα» υμνεί ο Ιησουίτης Ε. de Moreau, εξέχουσα «ανάμεσα στις ευγενέστερες της
εποχής του» .

Αλλά δεν κατάφερναν όλοι τα πάντα, και ακόμη κι ένας τόσο πωρωμένος, τετραπέρατος
πάτρωνας, όπως ο άγιος Μαρτίνος, έμελλε κάποτε να σταματήσει μια λατρεία που μόλις
άνθιζε, επειδή εκείνος που τιμάτο και λατρευόταν από την Εκκλησία ήταν πρώην ληστής των
δρόμων.

Όπως ο Αμβρόσιος, έτσι υποστήριξαν κι οι άλλοι εκκλησιαστικοί διδάσκαλοι τη λατρεία των

λειψάνων, ο Βασίλειος, ο Γρηγόριος Ναζιανζηνός, ο Χρυσόστομος, ο Ιερώνυμος, ο
Αυγουστίνος. Χωρίς κανένα δισταγμό επικυρώνουν θαύματα. Σύμφωνα με τον Αμβρόσιο,
«πολλοί θεραπεύτηκαν σαν από μια σκιά (umbra quadam) των ιερών σορών». «Μόνο λίγη
σκόνη μάζεψε τέτοιο μεγάλο πλήθος λαού. Η τέφρα δεν φαίνεται, οι ευεργεσίες είναι
εμφανείς» (Αυγουστίνος). «Όχι μόνο οι σοροί των αγίων, αλλά και οι τάφοι τους είναι
γεμάτοι πνευματική χάρη» (Χρυσόστομος).
Για παράδειγμα με μύρο. Πολλά λείψανα αναβλύζουν κατά θαυμαστό τρόπο μύρο. Και ο
Ιωάννης Δαμασκηνός ο οποίος «ως λόγιος, ποιητής και κήρυκας» παρείχε «στην εκκλησία
μεγάλες υπηρεσίες» (Altaner/Stuiber), τον οποίο δόξασε η Σύνοδος της Νίκαιας (787),
παρακινούσε τους αμφισβητίες του αγίου μύρου που ανάβλυζε από τα λείψανα: «Ως

294
θεραπευτική πηγή μάς έδωσε ο Κύριος Ιησούς Χριστός τα λείψανα των αγίων από τα οποία
βγαίνουν με ποικίλους τρόπους ποτάμια αγαθοεργιών και αναβλύζουν μύρα. Και κανείς να
μην είναι άπιστος! Διότι αφού από σκληρό βράχο στην έρημο ανάβλυσε νερό ... είναι τότε
απίστευτο να αναβλύζει από λείψανα μαρτύρων μύρο;». Έτσι στηρίζει η μια βλακεία την
άλλη.

Από τον σεπτό δήθεν τάφο του αποστόλου Ανδρέα στην Πάτρα, όπου υπέστη δήθεν
μαρτυρικό θάνατο σε σταυρό από τον οποίο έβγαζε δύο ολόκληρες ημέρες τα πιο
ηθοπλαστικά κηρύγματα, από τον οποίο κήρυξε την «από του σταυρού διδασκαλία», ο οποίος
«χρησιμεύει για την αιώνια καταστροφή των απίστων» («αυτό διαβάζεται σαν ευαγγέλιο»:
Καπουτσίνος Maschek), ανάβλυζε μύρο και μάννα (ο Αντρέας προήχθη βέβαια και σε
προστάτη άγιο της Ρωσίας, της Σκωτίας, της Ελλάδας, σε προστάτη του Τάγματος του
Χρυσόμαλλου Δέρατος, προστάτη των χασάπηδων κ.ά. και τον καλούν συχνά στο
ανεμοπύρωμα, τους σπασμούς όπως και ως διαμεσολαβητή σε ερωτικές υποθέσεις).

Ως διασημότερος αναβλυστής μύρου θεωρείτο ο -ίσως ιστορικό πρόσωπο- άγιος Δημήτριος

του οποίου η λατρεία εντούτοις είναι μόνο συνέχεια εκείνης του ειδωλολατρικού Κάβειρου.
Ο (δήθεν) τόπος ανάπαυσης του Δημήτριου στη Θεσσαλονίκη, όπου του αποδίδουν μεγάλες
τιμές ως πολιούχου αγίου, με τη δύναμη του νεκρού έκανε το μύρο να αναβράζει (σ.σ.: το
οποίο μύρο, διοχετεύεται στον τάφο μέσω μυστικών αγωγών, όπως ομολογείο ομότιμος
καθηγητής θεολογικής του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, Νίκος Ζαχαρόπουλος). Αλλά και
ερχόμενο σε επαφή με τα λείψανα του το μύρο αναβράζει -όπως κι αλλού, αν το μύρο
περιέλθει στα χέρια των σωστών ανθρώπων, π.χ. σε εκείνα του αγίου Μαρτίνου της Τουρ. Ο
φίλος του Σουλπίκιος Σεβήρος γράφει: «Ο ιερέας Αρπάγιος πιστοποιεί ότι είδε πώς
φούσκωνε το λάδι με τις ευλογίες του Μαρτίνου, έως ότου ξεχείλισε από το παραγεμισμένο
δοχείο». Το ίδιο αποτέλεσμα είχε φυσικά και η ευλογία του «ελαίου από το Τίμιο Ξύλο», του
οποίου τα θραύσματα ταξίδεψαν σε ολόκληρο τον (ορθόδοξο) κόσμο. Ο προσκυνητής της
Πιατσέντσα (Πλακεντίας) αναφέρει: «Κατά τη διάρκεια της λατρείας του Σταυρού στο αίθριο
της εκκλησίας του Αγίου Τάφου φέρνουν λάδι για αγιασμό σε μισογεμάτα δοχεία. Τη στιγμή
που το Τίμιο Ξύλο αγγίζει το στόμιο του δοχείου, το λάδι φουσκώνει, κι αν δεν το κλείσουν
αμέσως, χύνεται έξω όλο το λάδι».

Τον 4ο αιώνα εδραιώθηκε σιγά-σιγά το έθιμο να φυλάσσουν λείψανα αγίων κάτω από την
Αγία Τράπεζα (πράγμα που συνήθιζαν προ πολλού στον ειδωλολατρικό κόσμο). Τα έβαζαν
κάτω από την πλάκα της Τράπεζας ή σε κάποια εσοχή της, το «sepulcrum» -η Αγία Τράπεζα
μεταβλήθηκε σε τάφο αγίων. Όσο ακαλαίσθητο κι αν ήταν πράγμα, παρότι το είχαν συνηθίσει
-αν αγνοήσουμε το γεγονός ότι πάρα πολλά, πιθανώς τα περισσότερα οστά, πάνω από τα
οποία τελούσαν το μυστήριο της θείας Ευχαριστίας, το Δείπνο του Κυρίου, δεν ανήκαν σε
εκείνους στους οποίους τα απέδιδαν-, προέκυψε τώρα «έντονη ζήτηση» (Εγκυκλοπαίδεια της
Εικονογραφίας) ιερών σορών ή μερών της σορού, η «ανάγκη» ήταν σύντομα κυριολεκτικά
τεράστια. Και το πρόβλημα επίσης. Και το συλλεκτικό πάθος επίσης. Υπήρχαν φανατικοί
συλλέκτες χριστιανικών λειψάνων. Και σιγά-σιγά κάθε Εκκλησία ήθελε να έχει τα δικά της
ιερά λείψανα μαρτύρων, και στα τέλη του 6ου αιώνα είχαν σχεδόν όλες.

Απ' τα αυτοκρατορικά εμβλήματα ως το ...λίπος αρκούδας

Τώρα όμως τα λείψανα δεν χρειάζονταν μόνο για την «τιμή των Αγίων Τραπεζών». Ιερές
σοροί προστάτευαν κι από κάθε είδους διαβολικά πράγματα, έδιωχναν ένα σωρό κακά. Έτσι
τα επιθυμούσαν διακαώς οι αυτοκράτορες, οι Εκκλησίες, αλλά και ιδιώτες.
Οι χριστιανοί αυτοκράτορες έδειξαν αμέσως μεγάλο ενδιαφέρον. Ήδη ο γιος του
Κωνσταντίνου, Κωνστάντιος, διέταξε να μεταφέρουν το έτος 357 τρεις ολόκληρους αγίους, ή
μάλλον τα οστά τους, στην πρωτεύουσα της Ανατολικής Αυτοκρατορίας, τα φερόμενα ως

295
οστά των αγίων Ανδρέα, Λουκά και Τιμόθεου. Το 438, η Ευδοκία η Αθηναΐδα, η σύζυγος του
Θεοδόσιου Β', του ανθρώπου που εκπλήρωνε «όλες τις εντολές του Χριστιανισμού», έφερε
στην Κωνσταντινούπολη από ένα προσκύνημα των Ιεροσολύμων τα λείψανα του αγίου
Στέφανου και τις αλυσίδες του αγίου Πέτρου. Αφού ο βασιλιάς Σιγισμούνδος της
Βουργουνδίας «κατανάλωσε» τα ιερά λείψανα που είχε πάρει κατά την επίσκεψη του στη
Ρώμη, έστειλε τον διάκονο του Ιουλιανό στον πάπα Σύμμαχο (498-514) -περιβόητο για τις
οδομαχίες του, τις εκκλησιαστικές σφαγές και τις συμμαχιανές πλαστογραφίες-, για να του
δώσει καινούργια. Επανειλημμένα δώρισε ο πάπας Πελάγιος Α' (556-561), τον οποίο
θεώρησαν συνένοχο στον θάνατο του προκατόχου του, του δολοφόνου πάπα Βιγίλιου, και
στον βασιλιά Χιλδεβέρτο θησαυρούς λειψάνων. Κι όταν ο αυτοκράτορας Ιουστινιανός
θέλησε να ανεγείρει στην Κωνσταντινούπολη εκκλησία προς τιμή των Αγίων Αποστόλων,
παρακάλεσε και πήρε από τον πάπα Ορμίσδα σχετικά λείψανα, καθώς βέβαια άξιζε «να πάρει
κι εκείνος τέτοια λείψανα, όπως τα είχε όλος ο κόσμος». Επιθυμούσε «sanctuaria beatorum
Petriet Pauli» (ευλογίες από τους μακάριους Πέτρο και Παύλο), εκτός αυτού και κάτι από τις
αλυσίδες των Αγίων Αποστόλων, «ει δυνατόν» και μερικά κομματάκια από τη σχάρα του
αγίου Λαυρέντιου.

Οι αυτοκράτορες ήταν συχνά παρόντες και κατά την άφιξη των λειψάνων, κι αυτό το
ενδιαφέρον διατηρήθηκε κι εντάθηκε περισσότερο κατά τους επόμενους αιώνες. Τα λείψανα
ανήκαν, ούτως ειπείν, στο δημόσιο θησαυρό, ήταν σύμβολο «επίσημης» άσκησης της
εξουσίας μέχρι και τον ακμάζοντα Μεσαίωνα. Η ευσεβής μανία (ή η υποκρισία) των κυρίων,
τα καμώματα της εξουσίας τους έφταναν μέχρι τον εξοπλισμό των εκκλησιών των
αυτοκρατορικών νεκροταφείων με λείψανα, μέχρι το συνδυασμό των αυτοκρατορικών
εμβλημάτων με λείψανα, αλλά και τη δημιουργία «αυτοκρατορικών αγίων», patroni
peculiares των βασιλέων, τα ιερά λείψανα έπαιζαν ρόλο και κατά τη σύναψη συμβάσεων,
ορκίζονταν παρουσία λειψάνων, αλλά κυρίως τα έπαιρναν μαζί στον πόλεμο. Ο βασιλιάς
Ερρίκος Α' (919-936) δεν φειδόταν καμμίας εκστρατείας, για να αρπάξει μια από τις πολλές
«Ιερές Λόγχες».

Ειδικά την εποχή της μετανάστευσης των λαών, όταν η δύναμη της αυτοκρατορίας
συρρικνώθηκε, όταν η αυτοκρατορία της Δυτικής Ρώμης κατέρρευσε και οι πόλεις αφέθηκαν
στη μοίρα τους, κοίταζαν και οι Εκκλησίες να βρουν θρησκευτικούς προστάτες. Εδώ
βοήθησαν κατά κάποιο τρόπο τα ιερά πτώματα, οι σοροί, τα οστά αλλά και άλλα κομμάτια
των αγίων, κυρίως τις ιδιαίτερα απειλούμενες πόλεις. Οι μεγάλοι άγιοι των προσκυνημάτων,
οι Απόστολοι και οι μάρτυρες της Ρώμης, ο άγιος Φήλιξ της Νόλας, ο άγιος Βικέντιος της
Σαραγόσας, φιγούραραν ακριβώς με τον ίδιο τρόπο ως πολιούχοι όπως ο Σέργιος στη
Ρουσαφά, ο Θεόδωρος στα Ευχάιτα, ο Θωμάς στην Έδεσσα, ο Δημήτριος στη Θεσσαλονίκη
ή ο επίσκοπος Ιάκωβος στη Νίσιβη -ο «προστάτης και στρατηλάτης».

Σε περίπτωση πολέμων και λοιμών βοηθούσαν πάντα τα σκηνώματα, οι ιεροί σκελετοί, τα

ιερά λείψανα. Σε κάποια επιδημία, οι πολίτες της Ρενς έκαναν πανηγυρική λιτανεία στην
πόλη, μεταφέροντας ένα κάλυμμα από τον τάφο του αγίου Ρεμίγιου (Ρεμί).
Ωστόσο το έθιμο δεν είχε μεταδοθεί μόνο στους ηγεμόνες και στις πόλεις, αλλά και στους
περισσότερους χριστιανούς. Υπήρχαν αμέτρητα άτομα που έπαιρναν σπίτι τους λείψανα
μαρτύρων (ή τέλος πάντων αυτά που νόμιζαν πως ήταν), κυρίως τέφρα ή «λείψανα αίματος»,
πανιά ποτισμένα με αίμα, στην Αίγυπτο ενίοτε και ολόκληρες σορούς μαρτύρων, τα είχαν
μαζί τους στο κάθε τους βήμα ή τα χρησιμοποιούσαν περιστασιακά. Κι έτσι πίστευαν ότι
αποσοβούσαν όλων των ειδών τις καταστροφές ή προσέλκυαν τη «δύναμη» και τη συνηγορία
των ουρανών (έως τον 13ο αιώνα οι αγορές λειψάνων από ιδιώτες επιτρέπονταν, χωρίς
οποιονδήποτε έλεγχο από την πλευρά της Εκκλησίας).

296
Ένα από τα πρώτα τεκμηριωμένα παραδείγματα αυτής της πίστης, δίνει τον πρώιμο 4ο αιώνα
η πλούσια χήρα Λουκίλλα από την Καρχηδόνα. Πριν κοινωνήσει, φιλούσε πάντα οστά
μαρτύρων -κι αυτό μάλιστα, χωρίς εκείνα να είναι επίσημα αναγνωρισμένα ως τέτοια. Με
εντελώς διαφορετικό τρόπο προσπαθούσε να προστατευθεί ο βασιλιάς Χιλπέριχος. Όταν το
583 εισέβαλε στο Παρίσι, διέταξε να προπορευθούν τα λείψανα πολλών αγίων, για να
ματαιώσει μια κατάρα. Λεγόταν δε ότι τα οστά δε βοηθούσαν μόνο σε αυτή τη ζωή αλλά και
στην άλλη. Καθώς μια άλλη χριστιανική δεισιδαιμονία ή δοξασία -που τελικά είναι το ίδιο-
ήταν να παίρνουν μαζί στον τάφο τους λείψανα, «για να γλυτώσουν μ' αυτό τον τρόπο τα
ερέβη του Κάτω Κόσμου» (επίσκοπος Μάξιμος του Τορίνου). Ο ειδικός προσκυνηματολόγος
και τα λειψανολόγος Kotting διαπιστώνει και σε τέτοιου είδους «απανθίσματα» ένα γνήσιο
θρησκευτικό πυρήνα «της υγιούς χριστιανικής λειψανολατρείας». Όταν όλα γύρω σήπονται,
για τους· απολογητές εξακολουθεί να υπάρχει πάντα ένας ωφέλιμος «πυρήνας».

Ήδη κατά τον όψιμο 4ο αιώνα εμφανίστηκε στην Ανατολή η ευσεβής μέθοδος να ξεθάβουν
και να τεμαχίζουν αυτές τις σορούς, με σκοπό τον πολλαπλασιασμό και τη διανομή των
θαυματουργικών δυνάμεων των μαρτύρων. Ειδωλολάτρες και χριστιανοί αυτοκράτορες είχαν
μεν διασφαλίσει δια νόμου το απρόσβλητο των τάφων, εκδίδοντας μάλιστα και αυστηρότερες
διατάξεις, αλλά αυτό δεν κατόρθωσε να αποτρέψει τη χριστιανική Εκκλησία. Ήδη ο
εκκλησιαστικός πατέρας Θεοδώρητος, ο πρώτος θεολόγος της χριστιανικής λειψανολατρείας,
απέδιδε στα πιο μικρά τμήματα των λειψάνων την ίδια αποτελεσματικότητα με τα ολόκληρα.
Τεμαχισμένα σώματα -ολόκληρη η δράση της θείας χάριτος! Άρχισε ένα ανθηρό εμπόριο,
ανταλλαγές και πωλήσεις, παζάρευαν με γνήσια κι ακόμη συχνότερα με ψεύτικα λείψανα,
ενίοτε έβγαιναν στην αγορά ως υπολείμματα μαρτύρων και δόντια τυφλοπόντικα, κόκκαλα
ποντικών, λίπος αρκούδας. Με λίγα λόγια, οι συναλλαγές πήραν από εκείνη την εποχή τέτοιες
διαστάσεις, ώστε το 386 ο αυτοκράτορας Θεοδόσιος εξέδωσε ειδικό νόμο ενάντια στην
πώληση και το εμπόριο λειψάνων. Εντούτοις αυτό συνέχιζε να ανθεί ασταμάτητα, καθώς
μάλιστα δεν κατακρεουργούσαν με φρικιαστικό τρόπο μόνο τα πτώματα (reliquiae de
corpore), αλλά κατά τον ίδιο τρόπο τεμάχιζαν κι άλλα ιερά λείψανα, τα διέλυαν, τα
παλαίωναν, όπως τα όργανα του μαρτυρίου, τον δήθεν σταυρό του Χριστού, αλυσίδες,
σχάρες, ρούχα, καθώς, όπως δίδασκε ο πάπας Γρηγόριος Α', «ο Μέγας», υπήρχε και σ' αυτά η
ίδια «δύναμη». Έτσι άνθιζαν οι δουλειές από τον 4ο αιώνα έως τη Μεταρρύθμιση, «διότι ένα
θαυματουργό λείψανο έφερνε μεγάλα κέρδη» (Schlesinger), οπότε τον 9ο κι ακόμη
περισσότερο το 12ο και 13ο αιώνα ο τζίρος έφτασε στα ύψη, με τις σταυροφορίες, τη
λεηλασία της Κωνσταντινούπολης. Στο τέλος ο κλήρος, όταν αυτό το εμπόριο είχε φτάσει
στο αποκορύφωμα του, προσπάθησε να βγάλει από τη μέση τους ακριβούς μεσάζοντες. Γιατί
η λατρεία των λειψάνων είναι «μία απλή ανθρώπινη ανάγκη σεβασμού προς το πρόσωπο του
αγίου ανθρώπου». «Στην αρχή υπήρχε η αθόρμητη ευλάβεια απέναντι στα λείψανα ...»
(Θεολογικό και Εκκλησιαστικό Λεξικό).

Ευλογίες και σκελετοί που ταξιδεύουν

Όπως και να έχει το πράγμα, με τον τεμαχισμό των λειψάνων μπόρεσαν να εκπληρώσουν
πολλές επιθυμίες και να αναζωογονήσουν την πίστη τους. Διότι όσο μικρό κομματάκι κι αν
έπαιρναν από το λείψανο, ως ιδιώτες ή ως Εκκλησία, από μισαλλοδοξία ή για οποιοδήποτε
άλλο λόγο, μιλούσαν ασταμάτητα για το γεγονός ότι είχαν στην κατοχή τους τον ένα ή τον
άλλο άγιο. Και καθώς σκέφτονταν ποσοτικά και πίστευαν ότι η προστασία από
περισσότερους αγίους θα ήταν μεγαλύτερη παρά από έναν, όπως και ότι, συγκεντρώνοντας
πολλά ακόμη και μικροσκοπικά κομμάτια, θα αποκτούσαν μεγαλύτερη ευλογία, επεδίωκαν
την απόκτηση όλο και περισσότερων. Έτσι προέκυψαν βέβαια ολόκληρες συλλογές
λειψάνων.

297
Ο τεμαχισμός των λειψάνων γινόταν χωρίς περιορισμούς ιδίως στη χριστιανική Ανατολή.
Πριόνιζαν, έκοβαν κι έσπαγαν ό,τι μπορούσαν να κόψουν από τον άγιο, ό,τι μπορούσαν να
μικρύνουν και να πολλαπλασιάσουν. Η Δύση έδειχνε έως και τον 7ο, 8ο αιώνα περισσότερη
αυτοσυγκράτηση, αλλά όχι και πλήρη αποχή, όπως πίστευαν για πολύ καιρό έως και τον 20ό
αιώνα. Ένας αυστηρός ρωμαϊκός νόμος διασφάλιζε μεν το απρόσβλητο των τάφων, αλλά
προφανώς τον παρέβαιναν. Στη Δύση έκοβαν ήδη τεμαχισμένα σαρκικά λείψανα σε ακόμη
μικρότερα κομμάτια, ή μοίραζαν σε μερίδες όσα ήταν εύκολο να διαιρεθούν, όπως το αίμα, η
τέφρα, τα δόντια, οι τρίχες, και με τον ίδιο τρόπο κομμάτιαζαν και τις εισαγόμενες, ήδη
κομματιασμένες σορούς. Σύμφωνα με τον Γρηγόριο της Τουρ, στις ταξιδιωτικές αποσκευές
μιας προσκυνήτριας των Ιεροσολύμων υπήρχε ένα κομμάτι από λείψανο του Ιωάννη του
Βαπτιστή, το οποίο τρεις Γαλάτες επίσκοποι ήθελαν να κόψουν σε μικρότερες φέτες.

Και στην Τουρ έγιναν πολλές ανακομιδές. Και στη Βόρεια Ιταλία υπό τον ιδιοφυή ευρετή κι
εφευρέτη μαρτύρων Αμβρόσιο τεμάχιζαν σορούς μαρτύρων. Τη Δύση κατέκλυσαν κυρίως
λείψανα από το αίμα των μαρτύρων «Γερβάσιου» και «Προτάσιου» που ο ίδιος είχε
«ανακαλύψει». Ο φίλος του Αμβρόσιου επίσκοπος Βικτρίκιος της Ρουέν αγόραζε με ζήλο
λείψανα μαρτύρων της Βόρειας Ιταλίας και της Ανατολής. Αλλά και στη Βόρεια Αφρική
πουλούσαν μοναχοί αληθινά και ψεύτικα οστά μαρτύρων.

Ωστόσο, παρόλο τον τεμαχισμό και τη διακίνηση μικρών και μικροσκοπικών κομματιών, το
απόθεμα δεν επαρκούσε, καθώς μάλιστα στη Ρώμη, όπως φαίνεται, για μεγάλο χρονικό
διάστημα δεν έκαναν τεμαχισμούς, αν και δεν δίσταζαν να παίρνουν λείψανα που είχαν κόψει
οι Έλληνες. Οι πάπες τσιγκουνεύονταν μεν τα λείψανα που είχαν στην κατοχή τους, ιδίως
εκείνα «πρωτευόντων αγίων», αλλά πιο γενναιόδωρα χάριζαν λείψανα τα οποία παρήγαγαν
φτηνά, με ένα κόλπο. Κατασκεύασαν δηλαδή το είδος των ευλογιών, όπου το κάθε
αντικείμενο το οποίο ερχόταν σε επαφή με τον τάφο του αγίου, π.χ. τον δήθεν τάφο του αγίου
Πέτρου (ή ύστερα και στην Τουρ τον τάφο του αγίου Μαρτίνου), μεταβαλλόταν το ίδιο σε
ιερό λείψανο, καθώς η υπερφυσική δύναμη του «γνήσιου» λείψανου μεταφερόταν στο άλλο,
που ήταν τώρα και αυτό «γνήσιο». Τοποθετούσαν απλά δίπλα στις σορούς των αγίων
μαντήλια μέσα σε κουτιά από ξύλο, ελεφαντόδοντο ή πολύτιμο μέταλλο, και ισχυρίζονταν ότι
είχαν ακριβώς την ίδια αποτελεσματικότητα με τα άλλα λείψανα -πράγμα που αναμφίβολα
αλήθευε. Και σ' αυτό έδωσαν έμφαση οι μεγάλοι θεολόγοι του Χριστιανισμού του 4ου και
5ου αιώνα, οι εκκλησιαστικοί διδάσκαλοι Ιλάριος, Βασίλειος, Γρηγόριος Ναζιανζηνός,
Ιωάννης Χρυσόστομος, Αυγουστίνος και άλλοι. Πολλά πράγματα μπόρεσαν τώρα να γίνουν
λείψανα, για να μην πούμε τα πάντα, όχι μόνο το ελάχιστο κομματάκι μιας σορού αγίου,
αλλά. π.χ. κι ένα σφουγγάρι το οποίο ήταν ποτισμένο με το αίμα του αγίου ή ακόμη κι ένα
κουρελάκι, αρκεί να είχε έρθει σε επαφή με το λείψανο· διότι με αυτό τον τρόπο η «δύναμη»
του γνήσιου λειψάνου μεταφερόταν στο καινούργιο -από τον 4ο αιώνα μια έμμονη ιδέα
ολόκληρου του χριστιανικού κόσμου.

Με τη βοήθεια των ευλογιών, τις οποίες η Ρώμη διασκόρπισε σε όλη τη Δύση, εδραίωσε
πρώτα από όλα την επιρροή της εκκλησιαστικής πολιτικής της. Γενναιόδωρα μοίραζαν οι
πάπες προς όλες τις κατευθύνσεις τα δώρα τους που δεν κόστιζαν τίποτα και μπήκαν «στην
ιστορία της ευσέβειας» με ποικίλα ονόματα: brandea, pallida, sanctuaria, memoriae,
benedictiones, eulogiae, patrocinia. Ο πάπας Γρηγόριος A' (590-604), ο επονομαζόμενος
Μέγας, έκανε μεγάλες αποστολές λειψάνων. Ανάμεσα τους υπήρχαν σπάνια κομμάτια (με
αποδέκτες βασιλείς), όπως σταυροί με ένθετα θραύσματα από τον σταυρό του Ιησού ή με
τρίχες του Ιωάννη του Βαπτιστή, ο οποίος ως εκ θαύματος άφησε δύο κεφάλια. Αυτός ο
πάπας έστελνε και κλειδιά με ρινίσματα από τις αλυσίδες του κορυφαίου Αποστόλου, για να
τα κρεμάνε κατά της βασκανίας. Και τώρα δεν δίσταζαν ούτε στη Ρώμη να χυμήξουν στους
τάφους. Έτσι ο πάπας Βονιφάτιος Δ' (608-615) διέταξε να μεταφέρουν στη Ρώμη πολλά οστά
και να τα τοποθετήσουν κυρίως στην εκκλησία Santa Maria ad martyres (Παναγία των

298
Μαρτύρων), το αρχαίο Πάνθεο, το «Ιερό όλων των θεών», το οποίο είχε ο ίδιος αναμορφώσει
και αφιερώσει στην Παναγία και σε άπαντες τους μάρτυρες. Από την εποχή του Παύλου Α'
(757-767) παραδόθηκαν πολλά «άγια σώματα» (αργότερα πλέον μόνο μικρά τμήματα) στο
βασίλειο των Φράγκων αφού αυτός ο πάπας απευθύνθηκε επανειλημμένα στον Πιπίνο για
βοήθεια εναντίον των Λογγοβάρδων και του Βυζαντίου -επομένως μπορούσε να ξοδέψει γι'
αυτό το σκοπό μερικά πτώματα, σε οποίον κι αν ανήκαν.

Οι περισσότεροι σκελετοί, κόκκαλα και κοκκαλάκια έκαναν πιο έντονη, πιο διάσημη ζωή απ'
ό,τι είχαν κάνει ποτέ όσο ζούσαν. Τα λείψανα του αγίου Βικέντιου της Σαραγόσας π.χ., του
Ισπανού πρωτομάρτυρα και προστάτη της Πορτογαλίας, είναι από μόνα τους μια ολόκληρη
ιστορία, είτε είναι ιστορικός ο θρυλικός θάνατος του είτε όχι. Έως τον 6ο αιώνα αναπαύονταν
όλα τα οστά του, όπως λέγεται, στη Βαλένθια· όμως μισή χιλιετία αργότερα δεν υπάρχει
τίποτα εκεί. Αντί αυτού, δίνονται ήδη το 542 στη μονή Σαιν Ζερμαίν ντε Πρε (Αγίου
Γερμανού του Πρε) κοντά στο Παρίσι τα άμφια του αγίου, στο αββαείο των Βενεδικτίνων του
Καστρ δίνονται το 864 τα οστά, στο Λε Μαν η κάρα, αλλά και στο ναό του Αγίου
Λαυρέντιου της Κολωνίας δίνεται η κάρα (και το κεφάλι του Ορφέα ήταν θαμμένο σύμφωνα
με τη μια παράδοση στη Λέσβο, σύμφωνα με την άλλη κοντά στη Σμύρνη), το Μπάρι παίρνει
το «ιερό λείψανο της χειρός» του χριστιανού ήρωα, οστά δίνονται και στο ναό του αγίου
Βικέντιου στο Μετς, οστά και στο Μπρέσλαου (Βρότσλαφ), όπου ο Βικέντιος προήχθη τον
11ο αιώνα σε προστάτη του ιερατείου του εκεί καθεδρικού ναού και σε δεύτερο άγιο της
επισκοπής, το σώμα δόθηκε και στην Αλγκάρβε της Πορτογαλίας, το σώμα δόθηκε και στη
Λισαβόνα, λείψανα δόθηκαν και στη Σαραγόσα (το 855), στην Κορτόνα, στον καθεδρικό ναό
της Λοζάνης (έως το 1529). Τέλος η κάρα η οποία είχε κλαπεί από την Κολωνία, καταλήγει
το 1463 στη μητρόπολη της Βέρνης, όπου ο άγιος Βικέντιος γίνεται πολιούχος, και η εικόνα
του εμφανίζεται σε νομίσματα και εμβλήματα της πόλης.

Τα υπολείμματα της Παναγίας, ή «όλη η αθλιότητα της ανθρωπότητας»

Μάλλον δεν χρειάζεται να αναφερθούμε στο γεγονός ότι από την Παναγία δεν διέθεταν
τίποτα, ούτε το παραμικρό. Οι κάτοικοι της Ναζαρέτ δεν είχαν προσέξει τίποτα το
ασυνήθιστο επάνω της. Ολόκληρη η Καινή Διαθήκη την αναφέρει σπάνια και χωρίς
ιδιαίτερες τιμές. Οι πατέρες της Εκκλησίας, του 3ου αιώνα ακόμη, την κατηγορούν για
ματαιοδοξία, υπερηφάνεια, έλλειψη πίστης στον Χριστό και πολλά άλλα. Και οι επίσημοι
ηγέτες της Εκκλησίας διατηρούσαν αρχικά κάποιες επιφυλάξεις απέναντι στη λατρεία της
Παναγίας, προσπαθούσαν τουλάχιστον να την περιορίσουν στα όρια της αγιολατρείας. Ενώ
μάλιστα από τον 4ο αιώνα τιμούσαν τους αγίους με αναφορά του ονόματός τους στις δεήσεις
κατά τη θεία Λειτουργία, η Μαρία εξαιρείτο από αυτό έως τα μέσα του 5ου αιώνα. Έναν
αιώνα νωρίτερα της έδιναν λιγότερη προσοχή απ' ό,τι στους κατώτερους μάρτυρες. Μόλις τον
όψιμο 4ο αιώνα χτίζουν την πρώτη εκκλησία της Παναγίας στη Ρώμη η οποία διαθέτει
σήμερα περίπου ογδόντα εκκλησίες της Παναγίας. Αλλά τότε δεν γνώριζαν ακόμη πουθενά
προσκύνημα της Παναγίας. Τουλάχιστον τέσσερις αιώνες τα έβγαλε πέρα χωρίς αυτήν η
χριστιανοσύνη. Μόλις από τον 5ο αιώνα τελούν εορτασμούς της Παναγίας. Αλλά στην
Αφρική ακόμη και την εποχή του Αυγουστίνου δεν υπάρχει εορτασμός της Παναγίας. Και
μόνο από τη Σύνοδο της Εφέσου, στην οποία ο εκκλησιαστικός διδάσκαλος Κύριλλος
επιβάλλει το δόγμα της Θεοτόκου Μαρίας, με τεράστιες δωροδοκίες, επίσκοποι,
αυτοκράτορες και όσοι άλλοι ήθελαν και είχαν τη δυνατότητα, «σκοτώνονταν» ποιος θα
ανεγείρει ναό της Παναγίας.

Για την εξωτερική εμφάνιση της Μαρίας δεν ήταν τίποτα γνωστό, όπως πιστοποιεί κι ο
Αυγουστίνος. Αλλά κατά το προσκύνημα της στα Ιεροσόλυμα, η αυτοκράτειρα Ευδοκία είχε
την τύχη ενός ευτυχούς ευρήματος. Γύρω στο 435 ανακάλυψε μια εικόνα της Παναγίας, και
μάλιστα ζωγραφισμένη από τον Απόστολο Λουκά! Τον 6ο-7ο αιώνα παρήγαγαν

299
«κυριολεκτικά εργοστασιακά» πορτρέτα της Παναγίας, και σαν να μην έφταναν αυτά, τον 8ο
αιώνα ήρθαν να προστεθούν οι εικόνες της Παναγίας που δεν είχαν φτιαχτεί από ανθρώπινα
χέρια, οι «αχειροποίητες». Συνηθισμένες εικόνες της Παναγίας βρίσκονταν τον όψιμο 6ο
αιώνα αναμφίβολα στα σπίτια των περισσότερων χριστιανών της Ανατολής, όπως και στα
κελιά των μοναχών, όπου λέγεται ότι σχεδόν τις θεοποιούσαν. Εικόνες της Παναγίας
λατρεύονταν τώρα περισσότερο από άλλες εικόνες αγίων, λατρεύονταν ως λείψανα, κι αυτός
ήταν πιθανώς ο λόγος που δεν έκαναν ακόμη μεγάλο εμπόριο με λείψανα της Μαρίας: η
εικόνα της ήταν αρχικά επαρκές υποκατάστατο. Τέλος έγινε το πιο συχνό θέμα της
χριστιανικής τέχνης. Φιγούραρε από τις αρχές του 7ου αιώνα (610) στα πολεμικά πλοία του
αυτοκράτορα Ηράκλειου -και διαμέσου των αιώνων η Παναγία παρέμεινε η «βασίλισσα της
άνοιξης» και η μεγάλη βασίλισσα του πολέμου και του αίματος, η οποία γνώρισε σίγουρα
τους μεγαλύτερους θριάμβους της στη Δύση, έως και τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο.

Από τα τέλη του 5ου και τον 6ο αιώνα, κυρίως στην Παλαιστίνη, συνηθίζουν να προωθούν
την πίστη και το εμπόριο με λείψανα της Παναγίας. Γνώριζαν ξαφνικά την πέτρα πάνω στην
οποία ξεκουράστηκε η Παρθένος στο ταξίδι της για τη Βηθλεέμ. Όπως πιστοποιεί κάποιος
προσκυνητής, αυτή η πέτρα ήταν τοποθετημένη γύρω στο 530 ως Αγία Τράπεζα στην
εκκλησία του Αγίου Τάφου των Ιεροσολύμων. Δεκαετίες αργότερα όμως ένας άλλος
προσκυνητής τη βρήκε πάλι στην πρωταρχική θέση της· από εκεί ανάβλυζε τώρα αφρίζοντας
το πιο εύγευστο νερό.

Τον 6ο αιώνα ακόμη, υπάρχουν σχετικά λίγα λείψανα της γκαρνταρόμπας της Παναγίας.
Γύρω στο 570 προσκυνητές από τη Δύση λατρεύουν στη Διοκαισάρεια ένα σταμνί κι ένα
καλαθάκι της Παναγίας, στη Ναζαρέτ θαυματουργά ρούχα της Παναγίας, στα Ιεροσόλυμα
δείχνουν τη ζώνη της και το κεφαλομάντηλό της. Ιδιαίτερα η ζώνη αποκτά όπως φαίνεται
σύντομα μεγάλο κύρος και υμνείται αργότερα σε ύμνους και κηρύγματα. (Αφού τώρα
λείψανα της ζώνης της Παναγίας υπάρχουν στο Λίμπουργκ, στο Άαχεν, στη Σαρτρ, στο
Πράτο της Φλωρεντίας. Στην Τοσκάνη χαίρει ιδιαίτερης εκτίμησης ένα λείψανο της Τίμιας
Ζώνης, στην Ανατολή έχουν προς τιμήν της ιδιαίτερο εορτασμό στις 31 Αυγούστου).
Εκκλησίες και ιδιώτες μαλώνουν τώρα για το ποιος κατέχει αυτά ή τα άλλα λείψανα της
Παναγίας. Τα περισσότερα τα κερδίζει η Κωνσταντινούπολη: τα ιδρωμένα σάβανα στα οποία
ήταν τυλιγμένη η σορός της Παναγίας, κι ένα φόρεμα το οποίο φορούσε κατά τη διάρκεια της
εγκυμοσύνης της. Προς τιμή του φορέματος και της ζώνης η Κωνσταντινούπολη τελεί
εορτασμούς, περιφέρουν το φόρεμα ακόμη και σε παρακλητικές λιτανείες, κι αυτό με μεγάλη
επιτυχία, αφού τον 7ο και τον 9 ο αιώνα προστατεύει την πόλη επανειλημμένα από
πολεμικούς αντιπάλους και σεισμούς. Τώρα τα λείψανα από τα ρούχα της Παναγίας
βρίσκονται στο Άαχεν (από το «θησαυρό λειψάνων» των Καρολίγγειων), στη Σαρτρ (ως
δώρο του Καρόλου του Φαλακρού), στη Σανς, στη Ρώμη, στο Λίμπουργκ κ.ο.κ. Τέλος
σκορπίζονται στο κόσμο όλα τα πράγματα της Παναγίας που μπορεί κανείς να διανοηθεί.

Τον Μεσαίωνα λατρεύουν στο Γκάμινγκ κάτι «από την πέτρα πάνω στην οποία έτρεξε γάλα
από τη παμμακάριστη παρθένο», κάτι «από τα μαλλιά της, από το πουκάμισο της, από τα
παπούτσια της» κ.ά. Η εκκλησία των ανακτόρων της Βιτεμβέργης διαθέτει το 1509 «5
κομματάκια από «το γάλα της Παρθένου, 4 κομματάκια από τα μαλλιά της Παναγίας, τρία
κομματάκια από το πουκάμισο της Παναγίας» κ.λπ. Ας σκεφτούμε: Η Βιτεμβέργη είχε στην
κατοχή της εκείνη τη χρονιά, όπως και να το κάνουμε, 5.005 λείψανα, τα περισσότερα εκ των
οποίων είχε εισαγάγει από τους «Άγιους Τόπους» ο πρίγκιπας Φρειδερίκος ο Σοφός (!)· έως
το 1522 εργαζόταν στη Βενετία για λογαριασμό του σοφού ηγεμόνα ειδικός αγοραστής.
Αλλά και στα μέσα του αιώνα του Διαφωτισμού οι Ιησουίτες, οι οποίοι είναι μέχρι σήμερα
ενεργοί στο Μόναχο, εισήγαγαν μια ειδική «προσευχή στη χτένα της Παρθένου Μαρίας»,
ισχυριζόμενοι ότι η λατρεία των μαλλιών της Μαρίας σε κάνει αλεξίσφαιρο: «Σαν να είσαι
χωμένος σε σακί με μαλλί, θα στέκεσαι καταμεσής στη βροχή από σφαίρες ...». Λάτρευαν δε

300
τη μαλλιαρή ιστορία της Παναγίας και με ένα ποίημα από το οποίο αρκεί μάλλον η πρώτη
στροφή:

«Ο Θεός που μετράει όλες τις τριχούλες,

διάλεξε και τούτες,
κι έτσι αυτές οι λίγες τριχούλες αξίζουν για μένα,
περισσότερο από όλα τα μαργαριταράκια».

Ακόμη κι αυτή η σύντομη ματιά στο μέλλον μπορεί να υποδηλώσει την αποβλάκωση της
χριστιανοσύνης για δύο ολόκληρες χιλιετίες. Αφού από ιστορική άποψη -κι εμείς εδώ δεν
εξετάζουμε καμία άλλη!- ειδικά η λατρεία της Παναγίας παρουσιάζει μια εικόνα που, όπως
λέει με παράπονο ο Arthur Drews, στη θέα της σε αγγίζει «όλη η αθλιότητα της
ανθρωπότητας. Είναι μια ιστορία της πιο παιδαριώδους δεισιδαιμονίας, των πιο θρασειών
πλαστογραφιών, παραποιήσεων της αλήθειας, ερμηνειών, φαντασιώσεων, σκευωριών,
υφασμένη από ανθρώπινη κακομοιριά και ανεπάρκεια, ιησουίτικη πονηριά και
εκκλησιαστική αρχομανία, ένα θέατρο για γέλια και για κλάματα: η αληθινή θεία κωμωδία
...».

Σπάνια κομμάτια και διαμαρτυρίες

Ωστόσο, ειδικά ανάμεσα στα λείψανα υπάρχουν αρκετά φαιδρά και περίεργα πράγματα.
Ακόμη σπανιότερα κομμάτια είναι ίσως τα φτερά και τα αβγά του Αγίου Πνεύματος στην
τιμημένη αρχιεπισκοπή του Μάιντς. Ή τα λείψανα του γαϊδάρου των Βαΐων, τα οποία η
Βερόνα επέμενε ότι είχε. (Στον ευσεβή Μεσαίωνα υπήρχαν ακόμη και πολλές εορτές του
γαϊδάρου όπως η festum asinorum της Ρουέν, η οποία όμως αφορούσε τον γάιδαρο του
Βαλαάμ, το αντίστοιχο ζώο της Παλαιάς Διαθήκης· και η γιορτή του γαϊδάρου στη Μπωβαί
τελείτο σε ανάμνηση της υποτιθέμενης φυγής στην Αίγυπτο).

Σε ιερά λείψανα μπορούσαν να μεταβληθούν ακόμη και κτίρια. Π.χ. στη Ρώμη μια ιδιωτική
κατοικία, στην οποία λέγεται ότι ζούσε και κήρυττε ο απόστολος Παύλος δύο ολόκληρα
χρόνια· έδειχναν τη σάλα ακόμη και τον 20ό αιώνα. Το πιο περιβόητο λείψανο αυτού του
είδους όμως είναι αναμφίβολα η Santa Casa (Άγια Οικία) του Λορέτο, η υποτιθέμενη οικία
της Παναγίας στη Ναζαρέτ την οποία επισκέπτονταν κάποτε αμέτρητοι προσκυνητές. Αλλά
όταν το 1291 έχασαν και το τελευταίο οχυρό στην Παλαιστίνη, άγγελοι μετέφεραν «την Αγία
Οικία» στην Ιταλία· αρχικά κοντά στο Φιούμε (Ριγιέκα), ύστερα στο Λορέτο, όπου και τον
20ό αιώνα εξακολουθεί να είναι προορισμός προσκυνητών.

Η λατρεία των λειψάνων διευρύνθηκε με το σύστημα των φυλακτηρίων που δεν είναι τίποτα
άλλο παρά μια συνέχεια των πολύ διαδεδομένων φυλαχτών της ειδωλολατρίας, αντικειμένων
γεμισμένων με μαγικά στοιχεία τα οποία φορούσαν τις περισσότερες φορές γύρω από το
λαιμό και τα οποία σκοπό είχαν να δίνουν ιδιαίτερες υπερφυσικές δυνάμεις και να
απομακρύνουν το κακό από εκείνους που τα φορούσαν. Η Εκκλησία απαγόρευσε μεν τα
φυλαχτά, αλλά ευλόγησε τα φυλακτήρια και σύντομα η ζήτηση φυλακτηρίων από
χριστιανούς «έγινε ανυπολόγιστη» (Kotting).

Το όλο θέμα ήταν όμως τόσο απεχθές, ώστε ακόμη και μέσα από την Εκκλησία ξεσηκώθηκαν
διαμαρτυρίες εναντίον των «τεφρολατρών και των ειδωλολατρών» (cinerarios et idololatras).
Με τη μεγαλύτερη σφοδρότητα συνέβη αυτό στις αρχές του 5ου αιώνα από τον Γαλάτη ιερέα
Βιγιλάντιο τον οποίο υποστήριξαν και επίσκοποι της πατρίδας του, αλλά ο εκκλησιαστικός
διδάσκαλος Ιερώνυμος, προφανώς για εντελώς προσωπικούς λόγους, του επιτέθηκε με τη
γνωστή και διαβόητη σφεντόνα λάσπης του και τον γκρέμισε στη δυσμένεια. Αλλά και κατά
τον Μεσαίωνα εμφανίζονταν συνεχώς πολέμιοι της αηδιαστικής λατρείας, παραδείγματος

301
χάρη στο πρόσωπο του αρχιεπισκόπου Αγοβάρδου της Λυών (πέθανε το 840) ή, ακόμη
περισσότερο στο πρόσωπο του σύγχρονου του, επισκόπου Κλαύδιου του Τορίνου, ο οποίος
πολέμησε για την άποψη να αφήνουν καλύτερα τα λείψανα στον τάφο, στο χώμα, όπου είναι
η θέση τους· ο οποίος αποκαλούσε αντιπάλους επισκόπους υβριστικά «σύναξη γαιδάρων»· ο
οποίος δεν είχε σε καμία υπόληψη τα προσκυνήματα στον δήθεν τάφο του Πέτρου· ο οποίος
έβαλε να απομακρύνουν από τις εκκλησίες της επισκοπής του όλες τις εικόνες, ακόμη και
τους σταυρούς, και παρά την καταδίκη έμεινε ανενόχλητος στο επισκοπικό αξίωμα έως τον
θάνατο του. Μόνο με τη Μεταρρύθμιση αποδοκιμάστηκε αυστηρά κάθε λατρεία λειψάνων.

Η Σύνοδος του Τριδέντου διέταξε όμως άλλη μια φορά κατηγορηματικά το αρχαίο
χριστιανικό έθιμο και διακήρυξε ότι όλοι όσοι ισχυρίζονται ότι τα λείψανα των αγίων
λατρεύονται ανώφελα, ότι τα μνήματα τους (memoriae) δέχονται μάταια επισκέπτες, ότι δεν
επιτυγχάνεται καμία βοήθεια μέσω αυτών, «πρέπει να αναθεματίζονται ακριβώς όπως τους
αναθεμάτιζε παλαιότερα η Εκκλησία και το κάνει πάλι τώρα».

Η χριστιανική λειψανολατρεία συνδέεται άρρηκτα με τη μαρτυρολατρεία και αγιολατρεία·

σχεδόν το ίδιο όμως και με το θεσμό του προσκυνήματος. Ηγεμόνες, επίσκοποι ή
απεσταλμένοι τους έκαναν πολύ μακρινούς δρόμους, για να αποκτήσουν σορούς μαρτύρων
και αγίων (για τις οποίες, εκτός από τα φανταστικά θαύματα που τους απέδιδαν, ισχυρίζονταν
συχνά και ότι δεν σήπονταν, ότι ανέδιδαν την πιο γλυκιά ευωδιά). Αλλά και τους απλούς
πιστούς παρακινούσε η επιθυμία να πάρουν στο σπίτι τους λείψανα ή ευλογίες που διέθετε
κάθε τόπος προσκυνήματος της αρχαιότητας. Και εκείνη την εποχή δεν έκαναν σχεδόν καμία
διάκριση ανάμεσα σε λείψανα και ευλογίες. Πολύ θετικά για τα προσκυνήματα έδρασε και η
δεισιδαιμονία (ή η πίστη) ότι ο άγιος βοηθούσε πολύ περισσότερο εκεί όπου κειτόταν
θαμμένος ο ίδιος ή τουλάχιστον ένα κομμάτι του, το κεφάλι, το χέρι, το πέλμα, το δάχτυλο
του ποδιού ή ένα κόκκαλο. Σε αυτά ήρθε να προστεθεί τέλος η πίστη (ή η δεισιδαιμονία) ότι
η θαυματουργική δύναμη του ζωντανού αγίου υπήρχε αναλλοίωτη και στα λείψανα του και
ότι αποκτούσαν ή μπορούσαν να αποκτήσουν αυτή τη δύναμη και οι ίδιοι με ένα απλό
άγγιγμα.

Οι απαρχές του χριστιανικού προσκυνήματος των Ιεροσολύμων - Από το «εύρημα του

Τιμίου Σταυρού» έως την «Πανάγια Ακροβυστία»

Για δυο-τρεις αιώνες, οι χριστιανοί ούτε που το σκέφτονταν να πάνε προσκυνητές. Τελικά ο
Ιησούς δεν είχε αναφωνήσει: «Όταν πεθάνω, τρέξτε όλοι στην Ιερουσαλήμ! Θαυμάστε τη
γκαρνταρόμπα της μακαρίτισσας της μάνας μου! Πηγαίνετε προσκυνητές στο γάλα της, στα
πούπουλα του Αγίου Πνεύματος!». Ο Ιησούς της Βίβλου, και ιδιαίτερα εκείνος της
ιστορικοκριτικής θεολογίας, άλλα πράγματα δίδασκε.

Τον 2ο αιώνα ακόμη, κανείς δεν νοιαζόταν για τους τόπους των βιβλικών ιστοριών. Τους
επισκέφτηκαν μόλις στα μέσα περίπου του επόμενου, μεμονωμένοι, δεν υπήρχε τακτική
κίνηση προσκυνητών. Εξάλλου, οι πρώτοι οι οποίοι πήγαν προσκυνητές από περιοχές εκτός
Παλαιστίνης σε τόπους των «σωτήριων συμβάντων» της Παλαιάς Διαθήκης και σε εκείνους
στους οποίους «διαδραματίστηκαν» τα κύρια συμβάντα της ζωής του Ιησού (Θεολογικό και
Εκκλησιαστικό Λεξικό) ήταν αποκλειστικά ιερείς και επίσκοποι, και μάλιστα από τη Μικρά
Ασία και την Αίγυπτο. Πραγματικοί προσκυνητές της Παλαιστίνης «υπάρχουν μόλις από τον
4ο αιώνα» (Altaner/Stuiber). Και σε όλο τον 4ο αιώνα κυριαρχούσαν τα προσκυνήματα στην
Παλαιστίνη.

Εξελίχθηκαν, παρεμπιπτόντως, «ως πλήρης αντιστοιχία των προχριστιανικών

ειδωλολατρικών προσκυνημάτων στους τάφους ηρώων και των ιουδαϊκών, στους τάφους
πατριαρχών, προφητών και βασιλέων». Ο ισχυρισμός ότι εξελίχθηκαν «εντελώς αυτόνομα»,

302
όπως έρχεται να συμπληρώσει ο Kotting, μέσα από σκέψεις της Καινής Διαθήκης ήδη, δεν
είναι παρά αερολογίες των απολογητών. Διότι οι ιστοριούλες περί αρρώστων τους οποίους
στις «Πράξεις των Αποστόλων» θα θεράπευε ή θεράπευσε η σκιά του Πέτρου ή η ιδρωμένη
γκαρνταρόμπα του Παύλου, είχαν βασικά την ίδια ηλικία με το θεσμό του προσκυνήματος.

Τα κίνητρα θα πρέπει να ήταν ποικίλα. Αλλά το επικρατέστερο ήταν σίγουρα η θρησκευτική

«ανάγκη», δηλαδή η επιθυμία να δουν τους «Αγίους Τόπους», να πεισθούν, να βρουν, ούτως
ειπείν, αποδείξεις για την αλήθεια της Βίβλου και την πιστότητα της παράδοσης, ενισχύοντας
έτσι την πίστη τους. Η πρώτη τεκμηριωμένη αναφορά ανήκει στον εκκλησιαστικό
ιστοριογράφο Ευσέβιο σχετικά με την προσευχή ενός προσκυνητή της Παλαιστίνης στους
τόπους των «σωτήριων συμβάντων». Αναφέρει, ότι ο επίσκοπος Αλέξανδρος από την
Καππαδοκία «με θεία εντολή ... ταξίδεψε στα Ιεροσόλυμα, για να προσευχηθεί». Αυτό
συνέβη γύρω στο 212. Μία δεκαετία αργότερα ο Αλέξανδρος έγινε Πατριάρχης
Ιεροσολύμων, εμφανίστηκε δημόσια ως προστάτης του Ωριγένη και πέθανε το 250 ως
μάρτυρας.

Το πραγματικό ρεύμα των προσκυνητών αρχίζει μόλις τον 4ο αιώνα, όταν η θρησκευτική
πολιτική του Κωνσταντίνου εξομαλύνει το δρόμο. Προηγούμενες μαρτυρίες προσκυνημάτων
στα Ιεροσόλυμα αφορούν μόνο ιερείς κι επισκόπους. Τώρα πήγαιναν και λαϊκοί, κυρίως
προστέθηκε η Δύση, για την οποία λείπουν οι μαρτυρίες για την προκωνσταντίνεια εποχή. Τα
περισσότερα εγχειρίδια εκκλησιαστικής ιστορίας τοποθετούν την έναρξη των
προσκυνημάτων στα Ιεροσόλυμα μόλις στην εποχή του Κωνσταντίνου. Αλλά εφεξής τα
Ιεροσόλυμα επιδρούσαν «όλους τους αιώνες σαν μαγνήτης στις καρδιές των χριστιανών».

Τώρα ξαφνικά βρίσκουν όλα τα πιθανά «λείψανα του Χριστού»: Εργαλεία του μαρτυρίου,
ρούχα και «άλλα εμπράγματα λείψανα» του Χριστού. (Εγκυκλοπαίδεια της Εικονογραφίας).
Η λατρεία του ακάνθινου στεφάνου αρχίζει μόλις τον 5ο αιώνα, εκείνη της λόγχης μόλις τον
6ο. Το 614 μεταφέρεται στην Κωνσταντινούπολη η αιχμή της και το 10ο αιώνα ακολουθεί το
κοντάρι, στα τέλη του 15ου αιώνα επί πάπα Ιννοκέντιου Θ' καταλήγει στη Ρώμη, στον ναό
του αγίου Πέτρου. Τα ιερά καρφιά εξακολουθούν να βρίσκονται στον θησαυρό του
καθεδρικού ναού της Τρηρ. Ο άγιος μανδύας έρχεται εκεί γύρω στα 1100. Αλλά υπάρχουν
και νέες ευρέσεις «λειψάνων του Χριστού» έως και τον 15ο αιώνα! Και στις αρχές του 20ού
αιώνα, ο κόσμος έχει ευλογηθεί ήδη με περισσότερα από δέκα χιλιάδες κείμενα σχετικά με
τις τοπικές χριστιανικές παραδόσεις της Παλαιστίνης. Το ουσιαστικό κύμα των προσκυνητών
έφερε στο ζενίθ του, αν δεν το εισήγαγε, κυρίως η Αγία Ελένη.

Η αμείλικτη ραδιούργα η οποία ήταν πρώτα για μεγάλο χρονικό διάστημα παλλακίδα του
πατέρα του Κωνσταντίνου και μετά ζούσε μαζί του με διγαμία, μεταβάλλεται από τους
σύγχρονους καθολικούς σε αγνότατο άγγελο, «σε χριστιανή από θεία χάρη και πίστη»
(Hummeler), «πολύ λιτή και απλή, ακούραστη στις επισκέψεις των Θείων Λειτουργιών,
πάντα πρόθυμη να βοηθήσει στην κάθε ανάγκη» (Schamoni), πάντα δραστήρια υπέρ των
φυλακισμένων, των εξόριστων, των κατάδικων στα ορυχεία. Κι έτσι εορτάζεται λοιπόν κάθε
χρόνο ακόμη και σήμερα, ακόμη σήμερα καταφεύγουν σε αυτή για την αποκάλυψη κλοπών
και για την πρόληψη της κεραυνοβολίας. (Και για να ρίξουμε ένα βλέμμα στα μετέπειτα
συμβάντα: τη θάβουν πρώτα στη Ρώμη, η σορός της μεταφέρεται ύστερα στην
Κωνσταντινούπολη και τελικά το πολυτελές πορφυρό φέρετρο της, προφανώς κενό,
καταλήγει στο μουσείο του Βατικανού. Η κάρα της λατρεύεται στο αββαείο των
Βενεδικτίνων στην Hautvillers (Altum Villare), αργότερα στον καθεδρικό της Τρηρ. Αλλά
και με όλα της τα λείψανα, γνήσια ή μη, συμβαίνουν -το εγγυώνται οι λόγιοι Βολλανδιστές-
θαύματα επί θαυμάτων, που γεμίζουν δώδεκα σελίδες, οργανωμένα σε δώδεκα κατηγορίες,
φθάνοντας έως εκείνη την ανήκουστη διάσωση του κόμη Αστάλδου, ο οποίος λίγο έλειψε να

303
σπάσει το σβέρκο του πέφτοντας από το άλογο του, αλλά μετά από τη μικρή προσευχή «Αγία
Ελένη, στάσου στο πλευρό μου!» δεν τον έσπασε).

Λέγεται ότι η αγία Ελένη πέτυχε, από κοινού με τον άγιο Μακάριο, την ανεύρεση του
σταυρού του Ιησού (μαζί με τα καρφιά) στον Γολγοθά -ένα από τα αμέτρητα χονδροειδή
ψέματα του Χριστιανισμού, που γι' αυτό τον λόγο χαρακτηρίζεται θρύλος. Έως τα βάθη του
11ου αιώνα όμως, τα βασικά καθολικά έργα παρουσίαζαν την υπόθεση ως πραγματική!
Συμβαίνει μάλιστα και τον 20ό αιώνα τα ίδια βιβλία να παρουσιάζουν την «ανεύρεση του
Τιμίου Σταυρού» ή το «εύρημα του Τιμίου Σταυρού», όπως και ονομάζεται συμβολικά, και
ως γεγονός και ως θρύλο.

Η αγία βρήκε τον σταυρό, όταν το 326 πήγε για προσκύνημα στους «Αγίους Τόπους». Και ο
άγιος επίσκοπος Ιεροσολύμων Μακάριος Α' πιστοποίησε την «ανεύρεση του Τιμίου
Σταυρού» ή το «εύρημα του Τιμίου Σταυρού». Μετά από θεία αποκάλυψη η Ελένη βρήκε
μάλιστα και τους τρεις σταυρούς του Γολγοθά και μπόρεσε να βρει τον σωστό με τη βοήθεια
μιας νεκρανάστασης. Δηλαδή, αρχικά ο άγιος Μακάριος άγγιξε το νεκρό σώμα της
χριστιανής χήρας Λιβανίας με δύο από τους σταυρούς, αλλά χωρίς αποτέλεσμα, όταν όμως
ήρθε σε επαφή με τον τρίτο σταυρό «εκείνη ζωντάνεψε και υμνούσε τον Κύριο» (Donin).
Ένας άλλος τοπικός επίσκοπος, ο εκκλησιαστικός διδάσκαλος Κύριλλος των Ιεροσολύμων
(348-386), ο οποίος δεν σημαδεύτηκε τυχαία με αυτό τον ύψιστο τίτλο της Καθολικής
Εκκλησίας, πιστοποιεί παρομοίως τη γνησιότητα του σταυρού, τον οποίο όμως, σε αντίθεση
με τον θρύλο, βάζει να έρχεται στο (θολό) φως της ιστορίας σε μια άλλη αγία ανεύρεση,
εκείνη του Αγίου Τάφου. Και σύντομα επεκτείνονται σχετικά με το διακεκριμένο εύρημα ο
Σωκράτης, ο Ρουφίνος, ο άγιος Αμβρόσιος, ο επίσκοπος Παυλίνος της Νόλας. Κι αυτά τα
αμέτρητα σταυρικά λείψανα, καρπός μίας εντελώς ψευδούς πολυλογίας, «έπαιξαν μεγάλο
ρόλο στην εκκλησιαστική ιστορία ...» (Bertholet).

Σύμφωνα με τον Κύριλλο των Ιεροσολύμων, ήδη γύρω στο 350 ο κόσμος ήταν λοιπόν
γεμάτος από κομματάκια του σταυρού. Έστελναν -ως ιδιαίτερη ένδειξη τιμής!- ροκανίδια,
μεγάλα και μικρά, σε αμέτρητες εκκλησίες και ιδιώτες. Σε όλες τις χώρες, οι πολλές
εκκλησίες του Τίμιου Σταυρού στις οποίες πηγαίνουν για προσκύνημα οφείλουν το όνομά
τους σε κάποιο κομματάκι από τον ψεύτικο «αληθινό» σταυρό. Πολλοί ευσεβείς φορούσαν
στο λαιμό τους μικρά ψήγματα του, όπως η Αγία Μακρίνα. Έστειλαν κομματάκια του
σταυρού στην Κωνσταντινούπολη, στη Ρώμη, στο Λέοντα Α , στο Σουλπίκιο Σεβήρο, στην
αγία βασίλισσα Ραδεγόνδη στο Πουατιέ, όπου λατρεύουν ακόμη και τώρα το ροκανίδι, καθώς
ήδη τον 6ο αιώνα ο «πνευματικός» φίλος της Βενάντιος Φορτουνάτος, επίσκοπος του
Πουατιέ, συνέθεσε τον περίφημο ύμνο «Vexilla Regis prodeunt» (Οι σημαιούλες του βασιλιά
προελαύνουν) που χρησιμοποιήθηκε στο ρωμαϊκό Βρεβιάριο (Ωρολόγιο). Ο πάπας Γρηγόριος
Α' έστειλε τμήματα του σταυρού στη βασίλισσα των Λογγοβάρδων Θεοδελίνδα και στον
βασιλιά των Βησιγότθων Ρεκαρέδο. Και τα κομμάτια του μετανάστευσαν με αμέτρητους
προσκυνητές στα πιο μακρινά μέρη του κόσμου.

Με αυτή την πασίγνωστη διανομή φυλακτηρίων, «σουβενίρ για προσκυνητές», είχε γίνει
εξάλλου ένα πρώτο βήμα για το κανονικό κομμάτιασμα των λειψάνων, για τον
κατακερματισμό των πτωμάτων μαρτύρων, αν κι εκείνη η διαδικασία, η διανομή του
σταυρού, δεν αφήνει ακόμη να υποψιαστούμε τον κατακερματισμό νεκρών. Ωστόσο, παρότι,
όπως είπαμε, υπήρχαν ήδη νωρίς σταυρικά λείψανα σε όλο τον κόσμο -κι αργότερα όλο και
περισσότερα- ο σταυρός δεν λιγόστευε! Τα κομματάκια που κυκλοφορούν ακόμη, δεν τα
παρουσιάζουν πλέον βέβαια ως γνήσια, ισχυρίζονται όμως ότι τα έχουν φέρει σε επαφή με
τον πραγματικό σταυρό και γι' αυτό το λόγο διαθέτουν κι αυτά υπερφυσικές δυνάμεις. Η
«εύρεση του σταυρού» ήταν πάντως ιστορικό γεγονός πρώτης τάξης· όχι μόνο επειδή έδωσε
στο προσκύνημα της Παλαιστίνης μια ώθηση που ούτε φαντάζονταν, αλλά κι επειδή δεν

304
διέθεταν κατά τα άλλα τίποτα χειροπιαστό από τον Αναληφθέντα εις τον Πατέρα. Μόλις
πολύ αργότερα απόκτησε ο χριστιανικός κόσμος και τμήμα από το αίμα που έχυσε (κατά τα
Άγια Πάθη), μάλιστα δε και την ακροβυστία του (σ.σ.: ακροβυστία είναι το «πετσάκι» του
πέους, που αποκόπτεται κατά την περιτομή), που βρίσκεται σε ιταλικές, γαλλικές, βελγικές,
γερμανικές πόλεις, με αποτέλεσμα να προκύψει μια ολόκληρη λατρεία της Ακροβυστίας με
πανηγυρικές Θείες Λειτουργίες προς τιμήν της Τίμιας Ακροβυστίας και μάλιστα με ειδικούς
ιερείς της Ακροβυστίας.

Ας ρίξουμε πάλι μια σύντομη ματιά μπροστά -όχι μόνο από περιέργεια. Διότι με όλες αυτές
τις Άγιες Ακροβυστίες του Ιησού έγινε τεράστια προπαγάνδα, έγιναν προσηλυτισμοί,
ενισχύθηκε η πίστη, αυξήθηκε η εξουσία -όπως και τα κεφάλαια. Μία περίφημη ακροβυστία
του Κυρίου υπήρχε από το 1112 ή 1114 στην Αμβέρσα. Και χαρακτηριστικά, εκεί
μετακόμισε, με όλη τη χλιδή και κάθε επισημότητα, ακριβώς την εποχή που ενδημούσε η
«αίρεση» του Tanchelm, ενός σχολαστικού χριστιανού ο οποίος δολοφονήθηκε πιθανώς από
κάποιον ιερέα. Όπως ήταν φρόνιμο, φυλασσόταν στην «Εκκλησία των Γυναικών», αφού η
Ακροβυστία άρχισε σύντομα να θαυματουργεί, και ο επίσκοπος του Καμπραί είδε να
βγαίνουν από αυτή τρεις σταγόνες αίμα. Έτσι την είχαν σε μέγιστη υπόληψη. Απόκτησε
μεγαλόπρεπο παρεκκλήσι, περίτεχνο μαρμάρινο βωμό στον καθεδρικό ναό και την
περιέφεραν σε επίσημη λιτανεία. Και παρόλο που, όπως λένε, εξαφανίστηκε το 1566 κατά
την εικονομαχία, εξακολουθούσαν να τη λατρεύουν και τον όψιμο 18ο αιώνα. Τώρα όμως η
ακροβυστία του Χριστού της Αμβέρσας απόκτησε ισχυρό ανταγωνισμό από την ακροβυστία
του Χριστού στη Ρώμη, μάλιστα δυσφημίστηκε σχεδόν, όταν η ίδια η αγία Μπριγκίτα
(πέθανε το 1373 στη Ρώμη), η εθνική αγία της Σουηδίας, εγγυήθηκε για τη γνησιότητα της
ρωμαϊκής Ακροβυστίας, βάζοντας την ίδια την αγία Θεομήτορα να εμφανίζεται ως μάρτυς.
Όσο κι αν αυτό ωφέλησε το προσκύνημα της Ρώμης, τόσο επιζήμιο ήταν για εκείνο της
Αμβέρσας, όπου τώρα ο κλήρος δήλωσε ότι δεν είχε μεν στην κατοχή του ολόκληρη την
ακροβυστία, αλλά ένα σημαντικό τμήμα της (notandam portiunculam). Μετά από αυτό
άρχισε πάλι να κινείται και το προσκύνημα της Αμβέρσας, καθώς μάλιστα οι Κανονικοί της
Αγαπητής Παρθένου μας (και της Πανάγιας Ακροβυστίας του Ιησού) «απέδειξαν» τη
γνησιότητα της σε ένα μακροσκελές υπόμνημα, εν μέρει μέσα από την παράδοση αρχαίων
εγγράφων, εν μέρει με το «θαύμα του αίματος» το οποίο βίωσε ο επίσκοπος του Καμπραί,
όπως και με άλλα θαύματα.

Το 1426 ίδρυσαν στην Αμβέρσα μια αδελφότητα. Από τους ευγενέστερους ιερείς και
κοσμικούς ανήκαν σε αυτήν, και ο πάπας Ευγένιος Δ' (εκείνος ο Άγιος Πατέρας ο οποίος
αναγκάστηκε να διαφύγει από τη Ρώμη, μεταμφιεσμένος και κάτω από βροχή από πέτρες και
το 1438 ανακηρύχθηκε έκπτωτος από τη Γενική Σύνοδο της Βασιλείας) προίκισε τα μέλη της
Αδελφότητας της Αγίας Ακροβυστίας με πλούσια άφεση αμαρτιών και σημαντικά προνόμια,
χωρίς κατά τα άλλα να διακηρύξει τη γνησιότητα της ακροβυστίας της Αμβέρσας. Τόσο
χαζοί δεν ήταν οι πάπες. Και την Τίμια Ακροβυστία της Ρώμης προίκισαν με αφέσεις
αμαρτιών: ο Σίξτος Ε' το 1585, ο Ουρβανός Θ' το 1640, ο Ιννοκέντιος Γ το 1647, ο
Αλέξανδρος Ζ' το 1661, ο Βενέδικτος I B ' το 1724 -αλλά και αυτοί οι πάπες δεν εγγυήθηκαν
για τη γνησιότητα του ρωμαϊκού κομματιού. Ωστόσο, οι πιστοί μπορούσαν να πάρουν από
αυτή πλούσιες ευλογίες. Και οι πάπες επίσης.

Όπως από το «εύρημα του σταυρού» στα Ιεροσόλυμα. Αυτό λέγεται ότι έδωσε αφορμή στον
αυτοκράτορα Κωνσταντίνο να χτίσει εκεί εκκλησίες. Αφού απέδιδαν στην Ελένη ακόμη κι
έναν οίκο του Θεού στη Γεθσημανή, τον οποίο ίδρυσε, όπως και να το κάνουμε, ως 79χρονη
προσκυνήτρια. Πάντως στην Ιερουσαλήμ και στην Παλαιστίνη υψώνονταν τώρα περίλαμπροι
χριστιανικοί ναοί. Εκτός από επισκόπους και ιερείς συνέρρεαν με τον χρόνο όλο και
περισσότεροι μοναχοί και κοσμικοί. Κι αμέσως ήξεραν να ικανοποιήσουν με τον καλύτερο,
με περιεκτικό μάλιστα, τρόπο τις ανάγκες τους για εμψύχωση και ενίσχυση της πίστης.

305
Ανταποκρίθηκαν ακόμη και στον αυξανόμενο ενδιαφέρον για τα «άγνωστα» συμβάντα της
ζωής του Ναζωραίου. Στα επόμενα διακόσια χρόνια τα «αναμνηστικά αντικείμενα» από τη
ζωή του «πολλαπλασιάστηκαν στο άπειρο» (Kotting). Και τα ίδια έκαναν και με την
παράδοση της Παλαιάς Διαθήκης, καθώς μάλιστα αφορούσε χριστιανούς και Ιουδαίους κατά
τον ίδιο τρόπο.

Ο Τίμιος Σταυρός, ο «γνήσιος», τον οποίο έπρεπε να προστατεύουν από τη λυσσαλέα λατρεία
των πιστών -λέγεται ότι κάποιος προσκυνητής έκοψε με τα δόντια του ένα κομμάτι, καθώς
τον φιλούσε-, βρισκόταν κατά τη διάρκεια του 4ου αιώνα στο επίκεντρο της λειτουργίας και
του γενικού ενδιαφέροντος, εδώ γίνονταν θαυματουργικές θεραπείες, όπως στους ναούς του
Ασκληπιού και άλλων ειδωλολατρικών θεών καθώς φαίνεται, θεραπεύονταν κυρίως
δαιμονισμένοι (αφού σύμφωνα με τον άγιο Ιερώνυμο, οι δαίμονες δεν έτρεμαν πουθενά τόσο,
όσο μπροστά στο δικαστήριο του Χριστού). Παρ' όλα αυτά είχαν και την εξυπνάδα να
δείχνουν στους προσκυνητές που συνέρρεαν από τα τέσσερα σημεία του ορίζοντα, από τη
Μεσοποταμία, τη Συρία, την Αίγυπτο, τη Θηβαΐδα, και ό,τι άλλους θησαυρούς βάζει ο
ανθρώπινος νους, πλήθος μνημείων της Παλαιάς Διαθήκης όπως και ευαγγελικών τοπικών
παραδόσεων.

Ποιος λέει ότι δεν υπάρχουν άγγελοι; Υπάρχουν και τεκμήρια

Tον 12ο αιώνα κάποιοι ευσεβείς καθολικοί καλόγεροι είχαν βρει ένα φτεράκι τόσο δα, που
έπεσε από τις ...φτερούγες του αρχάγγελου Γαβριήλ, καθώς γλιστρούσε μέσα από ένα
φεγγίτη, (και δείχνανε ένα παραθυράκι του μοναστηριού τους), με τον κρίνο στο χέρι, όπου
τον περίμενε η Μαρία « ...και εισελθών προς αυτήν ... η δε διελογίζετο ποταπός είη ο
ασπασμός ούτος ... και είπεν ο άγγελος αυτή, μη φοβού Μαριάμ ...» (Κατά Λουκά, α', 28-30).
Πού ήταν το μοναστήρι; Μα, στη Γαλλία!

Πάμπολλα τα ενθύμια του Ιησού

Αλλά δεν ήταν το φτερό το μοναδικό θυμητάρι που κατάχτησαν οι χριστιανοί καλόγεροι από
τη ζωή του Ιησού, ξεκινώντας όπως είδαμε από τη σημαδιακή μέρα της σύλληψης του. Δυο
γαλλικές πόλεις, η Κλερμόν και η Σαλόν, έδειχναν στους πιστούς από έναν «άγιο ομφαλό»
του Ιησού. Ο τρίτος, κομμένος στα δυο, φυλάσσεται ακόμη στον καθεδρικό ναό της Ρώμης
Λατεράν ο ένας, και στη Σάντα Μαρία ο άλλος. Υπάρχουν επίσης, στην εκκλησία του αγίου
Παύλου της Ρώμης, τα «άγια σπάργανα» του Ιησού. Μια άλλη αλλαξιά διατηρείται στον
καθεδρικό ναό της πόλης Άαχεν.

Στη Γένουα και σε μερικές εκκλησίες της Λορένης, οι παπάδες δείχνουν «άγια άχυρα», απ'
αυτά που βρίσκονταν στο παχνί που πάνω του ξάπλωσαν τον Ιησού.
Από τις στάμνες, που έκανε ο Ιησούς το θαύμα της Κανά, υπάρχουν δεκατέσσερις, στην
Πίζα, στη Ραβένα, στη Βενετία, Μπολόνια, Παρίσι, κλπ.
Αλλά τί να πούμε για το θαύμα της κατοχής δακρύων του Ιησού, στην πόλη Βαντόμ. «Τρίχες
από τα γένια του» στην εκκλησία Ευαγγελισμός της Μόσχας. Ένα «δόντι γάλακτος» στο
μοναστήρι του Αγίου Μπερνάρ, νύχια και μαλλάκια στον καθεδρικό ναό της Κλερμόν,
σταγόνες αίμα από το πλευρό του στον Ευαγγελισμό της Μόσχας, μποτίλιες με το γάλα της
θεομήτορος, έξι «άγια σφουγγάρια» που δώσανε το όξος, ντουζίνες οι χιτώνες του Κυρίου, 32
καρφιά, από τα τέσσερα που υποτίθεται πως χρειάστηκαν (αν και θεωρείται μάλλον απίθανο
να 'βαλαν και στα πόδια). Τρία κουμπιά από το πέπλο της Θεοτόκου δωρήθηκαν στα 1588
στον τσάρο Θεόδωρο από τον πατριάρχη Ιερεμία, καθώς κι ένα ακάνθινο στεφάνι, άλλο ένα
διέθετε η Νοτρ Νταμ του Παρισιού, αγορασμένο πανάκριβα από τον Λουδοβίκο IX, που κάθε
του αγκάθι δωρήθηκε ή πουλήθηκε. Παρ' όλα αυτά το στεφάνι αυτοπολλαπλασιάσθηκε, γιατί
διαθέτουν σήμερα πάνω από 800 εκκλησίες κομμάτια του. Όμως ο παπάς, που αξίζει να

306
θαυμάσει κανείς, περισσότερο απ' όλους, είναι κείνος πού 'φερε στη Γένουα από τη Βηθλεέμ,
μέσα σε μια μποτίλια, λίγη «ανάσα» του Ιησού!

Καιρός όμως να σοβαρευτούμε και να δώσουμε τον λόγο στον Γρηγόριο τον Ναζιανζηνό
(4ος αι.) που έγραφε στον άγιο Ιερώνυμο: «Έχουμε ανάγκη από όσο το δυνατό
περισσότερους μύθους για να μπορούμε να εντυπωσιάζουμε τον όχλο. Όσο λιγότερο
καταλαβαίνει ο όχλος, τόσο πιο ενθουσιώδης γίνεται». Και ο επίσκοπος Συνέσιος στα 410:
«Ο λαός ζητάει επίμονα να τον εξαπατάς, αλλιώς δεν μπορείς να κάνεις τίποτα μ' αυτόν. Σε
ό,τι με άφορα θα είμαι πάντοτε φιλόσοφος μόνο για τον εαυτό μου, αλλά για τον λαό θα είμαι
μόνο ιερέας» (Δηλαδή τί; Απατεώνας;).

Η κόπρος του Ιώβ

Ιδιαίτερη έλξη ασκούσε στους χριστιανούς η κόπρος του Ιώβ. Όπως διαβεβαιώνει ο
εκκλησιαστικός πατέρας Ιωάννης Χρυσόστομος, ήταν προορισμός «ενός ρεύματος
προσκυνητών από τα πέρατα του κόσμου προς την Αραβία, επειδή η θέα της κόπρου του Ιώβ
... αύξανε τη σοφία και προέτρεπε στην αρετή της υπομονής». Τον τάφο του Ιώβ είδε ο
Προσκυνητής από το Μπορντό κοντά στη Βηθλεέμ, ενώ η προσκυνήτρια Αιθερία τον είδε
στο Καρνάιμ στην Ανατολική Ιορδανία ...

Πτωματολατρείας συνέχεια - Παντού μούμιες, κομμένα χέρια, πόδια και κεφάλια

Το δεξί χέρι του Χρυσόστομου και το κρανίο του, φυλάσσονται στην μονή Βατοπεδίου.
Όπως υποστηρίζεται μάλιστα, το αριστερό του αφτί, αντιστέκεται επίμονα στους νόμους της
φύσης και παραμένει αναλλοίωτο. Το φαινόμενο, σύμφωνα με την εκκλησιαστική παράδοση
(δηλαδή μυθολογία), έχει την εξήγησή του. Όπως μαρτυρεί ο Πρόκλος (μαθητής του
Χρυσόστομου), σ' αυτό το αφτί έβλεπε τον απόστολο Παύλο να υπαγορεύει στον
Χρυσόστομο, την ερμηνεία των «ιερών» γραφών. Φυσικά, απ' την στιγμή που ο Παύλος είχε
αποδημήσει εις Κύριον λίγους αιώνες πριν τον Χρυσόστομο, εξυπακούεται πως πρόκειται για
ένα ακόμη θαύμα.

Η αγία Αικατερίνη, είναι λίγο πιο ...αρτιμελής από τον Χρυσόστομο, καθώς «διασώζονται»
και τα δυο της χέρια, καθώς και κεφάλι της. Το δεξί φυλάσσεται στην μονή Βατοπεδίου και
το αριστερό στον ναό της Μεταμόρφωσης, που ανήκει σε φραγκισκανούς και βρίσκεται στο
όρος Tabor του Ισραήλ. Το κρανίο της φυλάσσεται στην Σιένα της Ιταλίας.
Τα Επτάνησα, είναι μια απ' τις περιοχές της Ελλάδος, όπου η πτωματολατρεία οργιάζει,
καθώς τα λείψανα των αγίων Σπυρίδωνα (Κέρκυρα), Διονυσίου (Ζάκυνθος), και
Γεράσιμου(Κεφαλλονιά), λατρεύονται ως ιερά τοτέμ. Θα πρέπει δε να σταθούμε ιδιαίτερα
στην περίπτωση του αγίου Σπυρίδωνα, ο οποίος καθ' ότι ανήσυχο πνεύμα, δεν κάθεται στο
καβούκι του, αλλά κόβει βόλτες σε ξηρά και θάλασσα, καθιστώντας έτσι την συντήρησή του,
οικονομικά ασύμφορη, καθώς οι ευσεβείς ιερείς αναγκάζονται να του αγοράζουν κάθε χρόνο
καινούργια ...πασουμάκια, επειδή αυτά που φοράει έχουν φθαρεί από το πολύ ...περπάτημα.
Όπως εξομολογούνται οι εντιμότατοι ιερείς, τα φθαρμένα πασουμάκια ενίοτε έχουν στους
πάτους τους και ...φύκια, πράγμα το οποίο αποδεικνύει περίτρανα πως ο άγιος σουλατσάρει
στις ακρογιαλιές. Καθώς όμως ζούμε σε περίοδο με έντονη οικονομική στενότητα και τίποτε
δεν πρέπει να πηγαίνει χαμένο, τα παλιά πασουμάκια δεν πετιούνται, αλλά όπως λέγεται,
μοιράζονται σε κομματάκια στο χριστεπώνυμο ποίμνιο. Με το αζημίωτο βέβαια ...

Λίγο πιο κάτω, στην Πάτρα, συναντούμε ένα ακόμη λείψανο. Την πολυταξιδεμένη -και
αόρατη, λόγω λειψανοθήκης- κάρα του αγίου Ανδρέα, που λατρεύεται ως σετ με τον σταυρό,
πάνω στον οποίο υποτίθεται πέθανε ο άγιος (όχι, που δεν θα τον ανακάλυπταν τα λαγωνικά

307
της Εκκλησίας). Στο σετ δεν συμπεριλαμβάνεται το δεξί χέρι του αγίου, το οποίο λατρεύεται
ξεχωριστά στο Άγιον Όρος (μονή Βατοπεδίου).

Επειδή όπως προαναφέρθηκε, τα λείψανα μερικών αγίων είχαν τεράστια ζήτηση και η
Εκκλησία για να ικανοποιήσει όλες τις ανάγκες έβγαζε κι απ' την μύγα ξύγκι, κάποια απ' αυτά
τεμαχίστηκαν σε πάμπολλα κομμάτια. Έτσι, σήμερα στο Βατοπέδι, συναντούμε τμήμα της
κάρας του αγίου Στεφάνου (το οποίο εννοείται ότι εκπέμπει όλη την αγιότητα που θα είχε
ακέραιο το λείψανο), στην Αθήνα το σαγόνι του αγίου Γρηγορίου Νύσσης και ένα δάκτυλο
του Ιωάννη του Προδρόμου (Άγιον Όρος).

Φθάνοντας στο τέλος αυτoύ του μικρού οδοιπορικού στην πτωματολατρεία (είναι πράγματι
μικρό, μπρος στην τεράστια ποσότητα των λειψάνων που λατρεύονται ανά τον χριστιανικό
κόσμο), αξίζει να σταθούμε και στην περίπτωση ενός πρόσφατου αγίου, του Νεκτάριου
Αιγίνης, που τα «ιερά» οστά και η κάρατου φυλάσσονται στην μονή Αγίας Τριάδας του
νησιού. Αν παραβλέψουμε το γεγονός, πως η ζωή του ήταν γεμάτη «ιερές» δολοπλοκίες
(συγχωρέθηκε μετά θάνατον από την Εκκλησία), είναι ν' απορεί κανείς, πως θεωρείται μέγας
θαυματοποιός και προστάτης των καρκινοπαθών, όταν είναι γνωστό, πως ο ίδιος πέθανε από
καρκίνο του προστάτη μέσα στο Αρεταίειο Νοσοκομείο το 1920 ...

ΔΕΙΤΕ ΠΑΡΑΚΑΤΩ ΕΝΑ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΟ ΚΑΤΑΛΟΓΟ ΑΚΡΟΒΥΣΤΙΩΝ ΚΑΙ ΟΧΙ

ΜΟΝΟ:..

Υπάρχουν 17 ακροβυστίες από την περιτομή του Χριστού

Υπάρχει μπουκάλι με την ανάσα του Χριστού!
Ακτίνες από το άστρο της Βηθλεέμ, μέσα σε μπουκάλι!
Ο θυμός του Θεού σε επτά χρυσές φιάλες (Αποκάλυψη 15-7).
Πρασινοκίτρινα άλογα (Αποκάλυψη 6).
Τρίχες από τα γενιά του Χριστού!
Νύχια του Χριστού!
Παπούτσια του Χριστού!
Αίμα από το πλευρό του Χριστού!
Μπουκάλι με γάλα της παναγιάς!
Επιστολές στον διάβολο!
Επιστολές στον Ουρανό!
Το τσεκούρι του Νώε!
Η σάλπιγγα του Ναυή!
Το κλαδί ελιάς του κατακλυσμού!
Τα κέρατα από το κριάρι που θυσίασε ο Αβραάμ!
Ο θρόνος του Δαβίδ!
Τα δώρα των μάγων!
Το ψωμί που βούτηξε ο Χριστός στον δείπνο!
Ένα μπουκάλι με τον αναστεναγμό του Ιωσήφ!
Δάκρυα της παναγιάς!

Κατά τ' άλλα, βοήθειά μας

ΑΠΟΛΛΩΝΙΟΣ
http://www.zougla.gr/page.ashx?pid=80&aid=202417&cid=122
Ζούγκλ@

308
Φρίντριχ Νίτσε (1844 – 1900)
Αφού έρθω σ’ επαφή μ’ ένα χριστιανό, αισθάνομαι την ανάγκη να πλύνω τα χέρια μου.

Τζων Ντέιβιντσον (1857 – 1909)

Οι άνθρωποι δεν πρέπει να ταπεινώνονται πια, αποκαλώντας τους εαυτούς τους με ονόματα
όπως Χριστιανοί, Μωαμεθανοί, Βουδιστές*, κλπ. Οι άνθρωποι είναι το σύμπαν
συνειδητοποιημένο: ακόμα κ ο πιο απλώς άνθρωπος πρέπει να θεωρεί τον εαυτό του πολύ
σπουδαίο, για να παίρνει οποιαδήποτε ονομασία.

*Σ.Σ.: Ο Βουδισμός δεν είναι θρησκεία, αλλά φιλοσοφία.

Άγνωστος
Άκουσε παπά : Για σένα πρώτα είναι η θρησκεία και μετά είναι η πατρίδα, ενώ για μένα είναι
ανάποδα. Δεν θέλω να έχω έναν Θεό που είναι μόνο Θεός για το Ισραήλ. Δεν θέλω να έχω
έναν Θεό που είναι κατά των Ελλήνων. Δεν θέλω να έχω έναν Θεό που όχι μόνον είναι υπέρ
ενός λαού και κατά ενός άλλου λαού, αλλά και που είναι και εκδικητικός σε όλους όσους δεν
είναι μαζί του. Δεν θέλω να έχω έναν Θεό που καταπιέζει τη φύση και κάνει το σεξ πρόβλημα
και όχι χαρά. Δεν θέλω να υπακούω σε δόγματα που δεν έχουν καμία λογική.
Πιστεύω στη λογικά και όχι στα παράλογα της Κάθε θρησκείας. Δεν θέλω να είμαι τέτοιου
είδους Χριστιανός. Χριστιανός που τον έπλασαν οι παπάδες όπως πως τους βολεύει, για να
τον έχουν του χεριού τους. Όχι, δεν είμαι δούλος κανενός Θεού. Είμαι ελεύθερος άνθρωπος
με νου και λογική. Η τρομοκρατία του σατανά και της κόλασης, δεν έχει καμία θέση στη δική
μου λογική και στο δικό μου Θεό.
Ο δικός μου Θεός είναι αυτός που θέλουμε όλοι μας. Καλός με όλους που αγαπάει τα παιδιά
του και όχι καλός μόνο με μερικούς και κακός με άλλους. Μ’ αυτά έχω ασχοληθεί από
γεννησιμιού μου. Έχω διαβάσει πάρα πολύ καλά, όλα τα «ιερά» τάχα βιβλία μας και τελικά
επειδή δεν έχω τις απαντήσεις τις λογικές από Κανέναν απολύτως, όχι μόνο δεν τα δέχομαι,
αλλά και σε πολλές περιπτώσεις τα έχω μισήσει για τις ψευτιές που αναφέρονται. Λοιπόν
ζήσε εσύ με τους αγίους σου και άσε εμένα να πάω στη κόλαση. Δεν αναζητώ τίποτα. Και δε
μ αρέσει να κρύβομαι. Είναι κάτι που το απεχθάνομαι. Αυτό το κρυφτούλι το κάνουν άλλοι ,
ξέρεις πολύ καλά ποιοι, για να μη φαίνονται στο πλήθος ( βλ. ταυτότητες). Ευτυχώς έχω
βγάλει τα συμπεράσματά μου και ξέρω πολύ καλά τι είναι το ένα και τι το άλλο. Μη
προσπαθείς να με προσηλυτίσεις. Αν και όταν απαντήσεις στα ερωτήματά μου με τη λογική
και όχι με τα παράλογα πιστεύω, (που δε θα γίνει ποτέ) , τότε τα ξαναλέμε. (Η δική σου
λογική εξήγηση είναι εντελώς παράλογη για εμένα, γιατί εσύ δέχεσαι λογικό αυτά που λένε
τα βιβλία. Άρα δε θα μου εξηγήσεις τίποτε λογικά. Μη νομίζεις ότι πολεμώ κανέναν. Λέω
αυτά που πιστεύω χωρίς να κάνω ούτε κήρυγμα ούτε να προσηλυτίσω κανέναν. Ούτε εσύ να
το κάνεις.
Όποιος δεν θυμάται το παρελθόν του, είναι καταδικασμένος να το ξαναζήσει.
George Santayana, Ισπανοαμερικανός φιλόσοφος

Οι αναλφάβητοι του 21ου αιώνα δεν θα είναι εκείνοι που δεν μπορούν να διαβάσουν και να
γράψουν, αλλά εκείνοι που δεν μπορούν να μάθουν, να ξεμάθουν και να ξαναμάθουν.
Άλβιν Τόφλερ

Αν απ’ την αδιαφορία σας πάθετε δεινά, να κατηγορείτε μόνο τους εαυτούς σας, γιατί μόνοι
σας δίνοντας όπλα στους υπαλλήλους σας, τους κάνετε δυνατούς με συνέπεια να υποφέρετε
τον ζυγό της δύναμης που τους δώσατε
Σόλων

309
Ν' αγαπάς την ευθύνη, να λες, εγώ μονάχος μου έχω χρέος να σώσω τη γη. Αν δεν σωθεί, εγώ
φταίω.
Νίκος Καζαντζάκης

Προδότης δεν είναι μόνο αυτός που φανερώνει τα μυστικά της πατρίδος στους εχθρούς, αλλά
είναι και εκείνος που ενώ κατέχει δημόσιο αξίωμα, εν γνώση του δεν προβαίνει στις
απαραίτητες ενέργειες για να βελτιώσει το βιοτικό επίπεδο των ανθρώπων πάνω στους
οποίους άρχει.
Θουκυδίδης

Μην δίνεις πίστη σ’ όλο τον κόσμο.

Πιττακός

Μπαίνει βγαίνει ο Δεσπότης, χάφτει κι από ένα σύκο.

Ελληνική παροιμία

Κάτω από τις συνθήκες που ζούμε η σιωπή δεν είναι «χρυσός»· είναι «λίβανος και σμύρνα».
Διότι η σιωπή μπορεί να ερμηνευθεί σαν αποδοχή ή συναίνεση: «ο σιωπών δοκεί συναινείν»,
qui tacet consentire videtur κατά το ρωμαϊκό δίκαιο. Δεν έχω λοιπόν το δικαίωμα να
σιωπήσω... ή ανεχόμενος τα όσα γίνονται. Υπάρχουν στη ζωή, την ατομική και την
κοινωνική, στιγμές που πρέπει κανείς να πει το μεγάλο «ναι» ή το μεγάλο «όχι».
Αριστόβουλος Μάνεσης

310
Αθήνα, Αγ. Ασωμάτων 45. Το σπίτι με τις Καρυάτιδες.

Μια μέρα του ’50 πέρασαν έξω από το σπίτι δύο μαυροντυμένες γυναίκες. Εκεί έτυχε να
στέκεται ο κορυφαίος Γάλλος φωτογράφος Ανρί Καρτιέ- Μπρεσόν και τις απαθανάτισε με τη
φωτογραφική του μηχανή. Με το ιστορικό κλικ κατέγραψε όλες τις συμβολικές αντιθέσεις
της ζωής. Τις μαυροφορεμένες γυναίκες κόντρα στο λευκό της ομορφιάς, τα γηρατειά
απέναντι στη νιότη, τη φθορά μπροστά στην αθανασία, το τώρα και το χθες...

Φρυκτωρίες

311
 Η Ελλάδα είναι έξω από την Ελλάδα
Εδώ είναι το Ελλαδιστάν

Άγαλμα του Απόλλωνα στο Παρίσι

312
Σχόλια - Απαντήσεις

Στο σύστημα των κομπιναδόρων, στους μεγαλοβιομήχανους των κρεάτων, του γάλακτος, των
πουλερικών και αλιείας, στις μεγάλες φαρμακευτικές εταιρίες, στο παγκόσμιο κατεστημένο,
στη Παγκόσμια Οργάνωση Υγείας (Σωστό: Παγκόσμια Οργάνωση Φόνου και Αρρώστιας)
(Υπάγεται στο Υπουργείο Υγείας των Η.Π.Α., στην κυβέρνηση των Η.Π.Α., στους
κομπιναδόρους, τραπεζίτες ιουδαίους) δεν συμφέρει να έχουμε παιδεία, δεν συμφέρει να
έχουμε πολιτισμό, δεν συμφέρει να έχουμε βασικές γνώσεις για τη διατροφή και την υγεία.
Τους συμφέρει να είμαστε πάντα όλοι άρρωστοι. Τους συμφέρει να σκοτώνουμε εμείς ο ένας
τον άλλον. Τους συμφέρει να τρέχουμε όλοι εμείς ομαδικά στα νοσοκομεία, να τρέχουμε όλοι
εμείς ομαδικά στα φαρμακεία, στους γιατρούς και διαγνωστικά κέντρα, να πεθαίνουν όλοι
εκτός από τους ίδιους και να μείνουν στη γη μόνο 100 με 500 εκατομμύρια ιουδαίοι.

Σχόλια απαντήσεις που έκανα στο Facebook

Καλημέρα Μαρία και συγνώμη που δεν απάντησα αμέσως. Σήμερα είδα το μήνυμά σου.
Καλό αυτό που είπες για την "κυρία" που σου έλεγε μη ρωτάς, είναι αμαρτία. Μου αρέσει και
αυτό που λένε οι ρασοφόροι «Μακάριοι οι πτωχοί τω πνεύματι», «Η γη είναι επίπεδη και ο
ήλιος κάνει κύκλους γύρο από τη γη»!!!! «Πίστευε και μη ερεύνα» (και έλα να μας
πληρώσεις!!!!)
Συμφωνώ απόλυτα μαζί σου που λες ότι οι θρησκείες είναι και ήταν πάντα το τέλειο σύστημα
στον έλεγχο των μαζών αλλά και η ιδανική δικαιολογία των τεμπέληδων. Συμφωνώ απόλυτα
με αυτά που λες ότι πρέπει να είμαστε προστάτες των αδύνατων πλασμάτων, να δώσουμε
κάτι καλό στους ανθρώπους, να δώσουμε γνώσεις που έχουμε, να μιλήσουμε για τα αδύναμα
πλάσματα, για τα ζώα και τον πόνο τους, να μιλήσουμε για τον πραγματικό πολιτισμό και την
ηθική παιδεία. Όσο υπάρχουν άνθρωποι εδώ στην Ελλάδα που πάνε στην εκκλησία, όσο η
εκκλησία θα είναι πρόσωπο δημοσίου δικαίου, δεν θα υπάρχει σωτηρία των ζώων, δεν θα
υπάρχει σωτηρία ψαριών, δεν θα υπάρχει σωτηρία ανθρώπων, φύσης. Όσο υπάρχουν
άνθρωποι εδώ στην Ελλάδα που δεν διαβάζουν, δεν κάνουν δικές τους έρευνες και πιστεύουν
στους πάντες, δεν ξέρουν την πραγματική ιστορία τους και πηγαίνουν στην Εκκλησία, όσο
υπάρχει το "Άγιον" Όρος, θα υπάρχουν φτώχεια, εγκλήματα και πόλεμοι. Όσο οι Έλληνες δεν
θα ασχολούνται με τα κοινά, δεν θα γνωρίσουν τον εαυτό τους, δεν θα υπάρχει σωτηρία της
Ελλάδας.
Μακριά από την Εκκλησία που λατρεύει τόσο και τόσο πολύ τους Εβραίους και μιλάνε
συνέχεια για τους «Άγιους» Τόπους στο Ισραήλ. Μακριά από το βαθύ σκοτάδι του Ιουδαιο-
Εβραιο-Χριστιανο-Παυλο-Σαουλο-Μουσουλμανισμού. Μακριά από τον ανθελληνισμό των
Πατέρων της Εκκλησίας μας. Διαχωρισμός Κράτους – Εκκλησίας. Να φορολογηθεί άμεσα η
Εκκλησία.
Ό,τι και να πω για αυτή τη θρησκεία των σύγχρονων Ελλήνων και την Εκκλησία, θα είναι
λίγα.
Διαβάστε-μελετήστε τη Βίβλο (Παλαιά και Καινή διαθήκη) σελίδα, σελίδα από την αρχή,
μέχρι τέλος και βγάλτε μόνοι σας τα συμπεράσματα.
Εγώ θέλω να είμαι Έλληνες και Άνθρωπος και όχι σκοταδιστής εβραιολάτρης. Οι
περισσότεροι εδώ στην Ελλάδα ξέρουν μόνο αυτά που έμαθαν στο σχολείο και από τους
ρασοφόρους και για τους αρχαίους Έλληνες, για τον πολιτισμό και φως των Αρχαίων
Ελλήνων δεν ξέρουν σχεδόν τίποτα. Η γη γυρίζει; Αν πεις ότι γυρίζει, οι εκπρόσωποι της
θρησκείας της "αγάπης" θα σε ρίξουν ζωντανό στη πυρά. Τι να πω….

"Χριστιανοί" ελληνικής καταγωγής (σωστό παυλιανιστές, ή σαουλιστές, ή ιεχωβάδες) που

πιστεύουν στον Ασιάτη θεό του Ισραήλ, ξέρουν από που προέρχονται λέξεις Έλληνας,
Ελλάδα;
Δεν θα πατήσω πότε το πόδι μου στην εκκλησία. Όσο ζω, θα πολεμάω - θα λέω την αλήθεια
στον κόσμο που δεν θα μάθει ποτέ από τους ρασοφόρους και την Εκκλησία «μας», δεν θα

313
μάθει ποτέ από τα Μέσα Μαζικής Αποχαύνωσης: τηλεόραση, δημοσιογράφους και
ραδιόφωνα, δεν θα μάθει ποτέ από το σκοτάδι του Ιουδαιο-Εβραιο-Χριστιανο-Παυλο-
Σαουλο-Μουσουλμανισμού».
Πρώην "χριστιανός - ορθόδοξος" Βασίλης Καφαταρίδης.

Προσθήκη στις 31-10-2014 έως 10-11-2014:

Κανονικά δεν πρέπει να μιλάμε για έθνη, δεν πρέπει να μιλάμε για έλληνες, εβραίους,
γερμανούς, γάλλους, ρώσους, τούρκους κ.λπ. αλλά για κράτη και ομάδες ανθρώπων που
έχουν διαφορετική κουλτούρα, διαφορετικά έθιμα, διαφορετικά ήθη και παραδόσεις,
διαφορετικές γλώσσες, διαφορετικά χρώμα των μαλλιών και του δέρματος, διαφορετικές
συνήθειες, διαφορετική, σε ένα βαθμό, ιστορία. Όπως είπα πολλές φορές και πριν, όλοι οι
άνθρωποι είναι αδέλφια μεταξύ τους. Με τα ζώα έχουμε συγγένεια, προερχόμαστε από τα
ζώα, με τα ψάρια έχουμε συγγένεια, προερχόμαστε από τα ψάρια, με τα φυτά –χόρτα, δέντρα,
θάμνους- έχουμε συγγένεια, προερχόμαστε από τα φυτά, από θάμνους, δέντρα, χόρτα, με τη
γη και ουρανό έχουμε συγγένεια, προερχόμαστε από τη γη και τον ουρανό.

Έγινε Ειρήνη (όνομα αλλαγμένο). Καλύτερα να πούμε από κοντά. Θα χαρώ πάρα πολύ. Να
αγαπάμε την αλήθεια, όσο και πικρή και αν είναι. Τα σύκα πρέπει να λέμε σύκα και όχι
αχλάδια. Η αλήθεια πρέπει να λέγεται και όχι να κρύβεται κάτω από το τραπέζι, όπως έλεγε ο
Πυθαγόρας. Όποιος δεν αγαπάει την αλήθεια και συνεχίζει να ζει στο κόσμο του θα είναι
υπεύθυνος για όλα τα εγκλήματα κατά των Ελλήνων, κατά της Ελλάδας, κατά των ζώων και
όλου του κόσμου γενικά. Όποιος δεν λέει την αλήθεια θα φταίει για όλα τα άσχημα που θα
συμβούν στο μέλλον. Θα σου στείλω κάτι να διαβάσεις για να είσαι ενημερωμένη.
Κάποτε, ήμουν χριστιανός, όπως όλοι Ρώσοι, Έλληνες, Ουκρανοί, Λευκορώσοι. Τώρα δεν
είμαι για πάρα πάρα πάρα πάρα πολλούς λόγους. Διαβάζω συνέχεια βιβλία. Δεν θέλω με
τίποτα να πατήσω το πόδι μου στην Εκκλησία. Αγαπώ την Ελλάδα, αγαπώ όλα τα έθνη,
αγαπώ όλα τα πλάσματα της δημιουργίας και θέλω - έχω υποχρέωση να κάνω καλό σε όλους
και όλα.
Έχω μπόλικο υλικό στις ιστοσελίδες μου. Βλέπε και άρθρα πάνω που έβαλα.
Να ξέρουμε την πραγματική ιστορία του λαού μας, να κάνουμε όλοι μαζί αγώνες για τα ζώα,
ψάρια, πουλιά του ουρανού, αγώνες για το καλύτερο αύριο, για την Ελλάδα, Έλληνες και
Ελληνίδες, για τον πραγματικό πολιτισμό, τη μη βία, ηθική παιδεία. Να κάνουμε αγώνες για
όλο τον κόσμο γενικά. Να κάνουμε αγώνες για να ξυπνήσει ο κόσμος και να δει την
πραγματικότητα.
Πρέπει όλοι να διαβάσουν τον Μύθο του Σπηλαίου του Πλάτωνα γραμμένο πριν 2,5 χιλιάδες
χρόνια, όταν δεν υπήρχαν καθόλου – καθόλου - καθόλου συμφέροντα. Να μάθουν όλη την
αλήθεια για την Εκκλησία και την θρησκεία των χριστιανών, για τα εγκλήματα της
Εκκλησίας και των χριστιανών κατά των Ελλήνων και να ξέρουν σε ποιο θεό πιστεύουν και
ποιους υποστηρίζουν, όταν πάνε στην εκκλησία.
Περισσότερα στις ομάδες που είμαι μέλος στοFacebook. Κάποιοι στις ομάδες μπορεί να είναι
X.A. Είμαι εναντίον τους. Δεν τους θέλω καθόλου-καθόλου-καθόλου. Καλό θα ήταν να
διαβάσουν όλοι οι χριστιανοί την Βίβλο από την αρχή, μέχρι τέλος, όπως έκανα εγώ επί 4
χρόνια μελετώντας την Βιβλίο. Ό,τι καλό είχε η Βίβλος, έγραφα στο τετράδιο. Όλοι οι
Έλληνες είναι υποχρεωμένοι να ξέρουν την ιστορία τους. Διάβασα στη Ρωσία πριν 25 χρόνια
περίπου στους δυο πολυσέλιδες τόμους με τίτλο Ελλάδα, Αρχαία Ελλάδα για κάτι που έλεγαν
οι αρχαίοι Έλληνες. Έλεγαν: «Κατάρα σε αυτούς που θα αλλάξουν την θρησκεία των
Ελλήνων». Θέλω να διαβάσουν όλοι ζωόφιλοι και Έλληνες τι λέει η Βίβλος για τα ζώα και
άλλα έθνη.
Δεν μιλάω για το έθνος των Εβραίων. Μπορεί να υπάρχουν Εβραίοι 1000 φορές καλύτεροι
από μερικούς Έλληνες, καλύτεροι από μερικούς Ρώσους, Γερμανούς…. Υπάρχουν και
Εβραίοι που έτρεξαν να σώσουν εκατομμύρια ανθρώπους με κίνδυνο να χάσουν τη ζωή τους.

314
Δεν μιλάμε για αυτούς. Τιμή και δόξα σε όλους που προσπαθούν να σώσουν ανθρώπους.
Μιλάμε για τους μέγα ρατσιστές, μέγα δολοφόνους των λαών, μιλάμε για κομπιναδόρους,
ανισόρροπους δικτάτορες, χούντα του κεφαλαίου που κυβερνάει την ανθρωπότητα.

Όλοι οι άνθρωποι είναι αδέλφια μεταξύ τους, καλοί, κακοί – όλοι αδέλφια. Με τα ζώα
είμαστε αδέλφια. Με τα ψάρια είμαστε αδέλφια. Προερχόμαστε από ψάρια. Με τα φυτά
έχουμε συγγένεια. Προερχόμαστε και από φυτά. Με τη γη και ουρανό έχουμε συγγένεια.
Προερχόμαστε από τη γη και τον ουρανό και οφείλουμε να ζούμε ειρηνικά και αρμονικά
μεταξύ μας. Παλαιστίνιοι, αδέλφια των Ελλήνων και όλων των εθνών με εντολές των
θρησκευτικών και πολιτικών τους ηγετών δολοφονούσαν άοπλα αδέλφια τους, αθώους
Ισραηλίτες νέους, γυναίκες, άνδρες και παιδιά, τινάζοντας λεωφορεία, καφετέριες και
εστιατόρια.

Αγαπητέ φίλε Κώστα Γκαλιμάνη που λες ότι σε έκαναν να λες ότι ντρέπεσαι που είσαι
Έλληνας. Όλοι εμείς εδώ στην Ελλάδα είμαστε σε χάλια κατάσταση και χαίρομε που
Έλληνες στο εξωτερικό είναι τόσο ευαίσθητη για τα προβλήματα που έχουμε.
Πρέπει να μιλήσουμε για τις αιτίες που έκαναν τον λαό μας να είναι δούλοι και σκλάβοι των
γνωστών και πανίσχυρων συμμοριών στο εξωτερικό που κυβερνάνε εδώ και πάνω από 100
χρόνια όλη την ανθρωπότητα.
Το πρόβλημα με τους Έλληνες είναι ότι εδώ και πάνω από χίλια πεντακόσια χρόνια έχουμε
τη σκοταδιστική, ανθελληνική, προδοτική ιουδαϊκή θρησκεία που επέβαλαν οι Ρωμαίοι
αυτοκράτορες Κωνσταντίνος και Θεοδόσης με τη βία και δολοφονίες εκατομμυρίων
Ελλήνων και καταστροφές όλων των ναών των αρχαίων Ελλήνων, καταστροφές σχολών και
κάθε τι που έχει σχέση με το θαύμα που λέγεται αρχαία Ελλάδα. Πάνω στις βάσεις των ναών
των αρχαίων Ελλήνων κτίσανε τις εκκλησίες για να μην ξέρει ο κόσμος τίποτα για την αρχαία
Ελλάδα.
Έχω την άποψη, ότι το σκοτάδι αυτής της θρησκείας και τα Μέσα Μαζικής Αποχαύνωσης
έκαναν όλους τους Έλληνες να είναι αδύναμοι στη ψυχή και στο σώμα, έκαναν όλους τους
Έλληνες να είναι δούλοι της κοιλιάς τους, έκαναν όλους τους Έλληνες να είναι δούλοι και
ρομπότ των μεγάλων συμφερόντων.
Η πάμπλουτη, ανθελληνική και προδοτική Εκκλησία μαζί με το Κράτος (βλέπε κείμενα,
αρχεία κάτω) δεν δίνει γνώσεις για τα προβλήματα που έχει ο κόσμος, δεν προωθεί ηθική
παιδεία, αλλά ασπλαχνία και φασισμό προς ανυπεράσπιστα και άβλαβα ζώα, προωθεί
φασισμό προς όλα τα πλάσματα της γης (είμαστε ό,τι τρώμε - Ιπποκράτης. Η κρεοφαγία και
πολυφαγία αποχαυνώνουν τον νου και τον οδηγεί στην τρέλα - Θεόφραστος).
Η ιουδαϊκή, ανθελληνική, προδοτική και πάμπλουτη Εκκλησία μας έκανε να είμαστε όλοι
τέρατα και δούλοι της κοιλιάς μας. Από την έλλειψη γνώσεων για τον εαυτό μας, από την
έλλειψη γνώσεων για τη φυσιολογία του ανθρώπινου οργανισμού, από την πτωματοφαγία,
ψαροφαγία και πολυφαγία ο σημερινός Έλληνας, όπως είπα πολλές φορές και πριν, δεν
μπορεί να σηκώσει ούτε το χέρι του, ούτε το πόδι του. Θα πάει να πολεμήσει τους εχθρούς
του; Nα κάνει αγώνες για την Σωτηρία της Ελλάδας; Ποτέ.
Είμαι και εγώ ένας Έλληνας από το Καζαχστάν και από τη μικρή ηλικία αγαπάω κάθε τι που
είχε η αρχαία Ελλάδα. Αγαπώ φιλοσοφίες, πολιτισμό, φως, επιστήμες, γνήσια και άμεση
δημοκρατία των αρχαίων Ελλήνων από το λαό, για το λαό.

Σημειώσεις:
Βιβλίο ισραηλινού ιστορικού, καθηγητή Πανεπιστημίου στο Τελ Αβίβ Shlomo Sand «ΠΩΣ
ΕΠΙΝΟΗΘΗΚΑΝ ΟΙ ΕΒΡΑΙΟΙ», Εκδόσεις Pandora Books, Αθήνα, 2012
http://www.koutipandoras.gr/article/30091/liga-logia-gia-vivlio-pos-epinoithikan-oi-evraioi-
toy-shlomo-sand

315
Στον εικοστό πρώτο αιώνα δεν πιστεύω σε θεούς και δαίμονες και δεν θέλω να είμαι
πρόβατο, κατσίκι, δεν θέλω να είμαι σκοτάδι. Ξέρω πολύ καλά τι σημαίνει χριστιανισμός,
ιουδαϊσμός και μωαμεθανισμός. Ξέρω πολύ καλά τι σημαίνει Εκκλησία. Διαβάστε την
κανονική Βίβλο στη δημοτική από την αρχή μέχρι τέλος (όχι μεταφράσεις και σχόλια των
εκπρόσωπων της Εκκλησίας) και θα καταλάβετε γιατί δεν πρέπει να είμαστε
ιουδαιοχριστιανοί.

Καταδικάζω τον τερατώδη χριστιανισμό - το δημιούργημα των Αυτοκρατόρων της Ρώμης και
των παπάδων. Καταδικάζω την άκρως σκοταδιστική, άκρως ανθελληνική και άκρως
προδοτική Εκκλησία για όλα τα εγκλήματα που διέπραξε κατά των αρχαίων Ελλήνων και
όλου του κόσμου γενικά. Καταδικάζω τους εκπροσώπους της Εκκλησίας «μας» για τα
μεγάλα ψέματα που λέει στον κόσμο. Καταδικάζω την Εκκλησία που ήταν πάντα με το μέρος
των κατακτητών και είναι με τη εντολή του Ελευθέριου Βενιζέλου Πρόσωπο Δημοσίου
Δικαίου από το 1919 (!!!).
Κανένας πολιτικός και δημοσιογράφος, κανένας δικαστικός στην Ελλάδα δεν θα μιλήσει ποτέ
ενάντια στη Εκκλησία. Δεν θα σωθούμε ποτέ σαν έθνος, σαν λαός. Σε όλους τους λαούς θα
γίνουν κάποτε αλλαγές προς το καλύτερο, σε μας ποτέ. Γιατί; Γιατί 70% των σημερινών
Ελλήνων στον εικοστό πρώτο αιώνα πιστεύουν στα παραμύθια, γιατί οι σημερινοί Έλληνες
στον εικοστό πρώτο αιώνα πιστεύουν σε θεούς και δαίμονες, χωρίς να ξέρουν πιστεύουν στο
θεό των ιουδαίων Γιαχβέ και είναι Γιεχωβάδες, γιατί στον εικοστό πρώτο αιώνα πιστεύουν
στα θαύματα. κοιμούνται βαθιά και δεν θέλουν να ξυπνήσουν. Θα είμαστε πάντα τελευταίοι
σε όλα στον κόσμο. Αφού είμαστε 3η Θεοκρατούμενη χώρα του κόσμου.

Σχόλιο: Ο σκοταδιστικός ιουδαιοχριστιανισμός κατέστρεψε το θαύμα που λέγεται Αρχαία

Ελλάδα και οδήγησε την Ευρώπη στο μεσαίωνα, στην ιερά εξέταση, στα βασανιστήρια και
δολοφονίες δια πυρός, στην εμφάνιση των ιουδαίων τραπεζιτών κομπιναδόρων οι οποίοι
προκάλεσαν τον 1ο και τον 2ο Παγκ. Πόλεμο, προκάλεσαν την Οκτωβριανή Επανάσταση
στη Ρωσία, ισοπέδωσαν 2 φορές την Ευρώπη, σκότωσαν τον ευρωπαϊκό ουμανισμό,
δολοφόνησαν πάνω από 180 εκατομμύρια ανθρώπους, δολοφονούν κάθε χρόνο πάνω από
100 δισεκατομμύρια ζώα, ψάρια και πουλιά, δολοφονούν εδώ και πολλές δεκαετίες τους
λαούς με τροφές, εμβόλια, χημικούς αεροψεκασμούς και διατροφικό κώδικα
(Codex Alimentarious).

316
Τα ιστολόγιά μου
Μέλος του Blogger από τον Μάρτιο του 2008

Vegan Ουμανιστική Χορτοφαγία

ΟΡΘΗ ΔΡΑΣΗ
Άμεση Οικολογική Ουμανιστική Vegan Δημοκρατία
Vegan Δημοκρατία
ΛΑΪΚΗ ΔΙΑΚΥΒΕΡΝΗΣΗ
Ηλιοφαγία - Breatharianism
Facebook
Ωμοφαγία και Ωμομονοφαγία
Φρουτοφαγία
Scribd 1
Scribd 2
Youtube
Καθαρές τροφές για υγεία και καθαρό νου (Ρωσ. Чистое питание для здоровья и ясности
ума)

Τα ενδιαφέροντά μου
διατροφή, σωματική και ψυχική υγεία, διατροφή και ο χαρακτήρας, ηθική παιδεία,
πραγματικός πολιτισμός, μη βία (Αχίμσα), ουμανισμός (ή ανθρωπισμός), ζώα, δικαιώματα
των ζώων, ανυπεράσπιστα ζώα, ζωοφιλία, φυσικές θεραπείες, πρόληψη ασθενειών,
αυτογνωσία, αυτοθεραπεία, μακροζωία, κοινωνία, ιατρική, γνωμικά και παροιμίες,
ιπποκράτεια θεραπευτική, ψυχολογία, φιλοσοφία, χορτοφαγία, φρουτοφαγία, ωμοφαγία,
ωμομονοφαγία, διαλογισμός, έρευνα, διάβασμα, μπλογκάρισμα, ιστορία, αναζήτηση στο
google, ελεύθερη δημοσιογραφία, Βικιπαίδεια, ακτιβισμός, επανελλήνιση των “Ελλήνων”,
επικούρεια φιλοσοφία, αρχαίοι Έλληνες φιλόσοφοι, αθεϊσμός, ελληνισμός, κοινωνική δράση,
πολιτική δράση, οικολογική δράση, πνευματική δράση, γνήσια δημοκρατία των αρχαίων
Ελλήνων, άμεση δημοκρατία των αρχαίων Ελλήνων από τον λαό για τον λαό,
αριστοδημοκρατία, άμεση οικολογική ουμανιστική vegan δημοκρατία, ειρήνη, οικολογία,
περιβάλλον, φύση, αθλητισμός, κολύμπι, σχεδίαση βιβλίων, ποδήλατο, περπάτημα, πινγκ-
πόνγκ, φεϊσμπουκ, καλή μουσική, περίπατοι στη φύση

Θρησκείες μου:
Σεβασμός προς όλα τα πλάσματα της γης, σεβασμός στη φύση, σεβασμός στα φυτά –δέντρα,
θάμνους, χόρτα, λαχανικά- πραγματικός πολιτισμός, ηθική παιδεία, μη βία, αγάπη, συμπόνια
προς όλα τα πλάσματα της γης, αγάπη και σεβασμός στη φύση, δικαιώματα των
ανυπεράσπιστων ζώων, συνύπαρξη, οικολογία, φρουτοφαγία, frouitarianism, ωμοφαγία, raw
veganism, χορτοφαγία, veganism.

Η αθεΐα ήταν η μεγαλύτερη κατάκτηση του αρχαίου ελληνικού πνεύματος. Οι σημερινοί

Έλληνες χριστιανοί πιστεύουν στον Ασιάτη θεό της ερήμου Γιαχβέ (η Ιεχωβά). Η Εκκλησία
Α.Ε. μετέτρεψε την Ελλάδα στο Ελλαδιστάν, στην Αγία Σιών και τους Έλληνες σε πρόβατα.
Όσο υπάρχουν θρησκείες, θα υπάρχουν και πόλεμοι. Οι θρησκείες δεν ενώνουν τους
ανθρώπους, χωρίζουν τους ανθρώπους. Όσο υπάρχει ο ιουδιο-χριστιανο-μουσουλμανισμός,
θα υπάρχουν και σφαγεία ζώων. Η Εκκλησία είναι η πρώτη δύναμη στην Ελλάδα και όχι οι
πολιτικοί. Η «Αγία» Γραφή (Βίβλος) είναι το μεγαλύτερο παραμύθι τού κόσμου, είναι η
βίβλος τού μίσους, της κτηνωδίας, της πλαστογραφίας, του απέραντου φασισμού και
ρατσισμού.
Περισσότερες πληροφορίες στα μπλόγκ/σάϊτ μου (σύνολο 13), στις ομάδες στο Facebook,
στις οποίες είμαι μέλος, στα άλμπουμ μου, στις φιλικές, ελεύθερες ακόμα, ελληνικές και
ξένες ιστοσελίδες, στα βιβλιοπωλεία, στις βιβλιοθήκες και στο διαδίκτυο (google).

317
Ομάδες μου στο Facebook στις οποίες είμαι μέλος
1. ΗΛΙΑΔΗΣ ΤΑΣΟΣ
2. (ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΚΑΡΚΙΝΟΥ ΚΑΙ ΟΧΙ ΜΟΝΟ)
3. ❤ Greek Vegetarian & Vegan Dating (Ερωτικές Γνωριμίες Χορτοφάγων). ❤
4. AOZ ΑΟΖ ΕΕΖ Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη
5. CASSS - http://www.casss.gr
6. FEDERAZIONE DELLE COMUNITA' ELLENICHE IN ITALIA-FCCEI /
CENSURA- ΛΟΓΟΚΡΙΣΙΑ
7. Gia tin agapi ton zoon mas. .
8. Vegan City (World)
9. Vegans in Athens!
10. Vegans Vegetarians Athletes GREECE -Χορτοφάγοι Αθλητές-Ασκούμενοι
11. ΑΕΡΟΨΕΚΑΣΜΟΙ
12. ΑΕΡΟΨΕΚΑΣΜΟΙ = ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ = ΑΣΘΕΝΕΙΕΣ
13. αλήθεια θάρρος θράσος
14. ΑΜΕΣΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΜΕ ΔΗΜΟΨΗΦΙΣΜΑΤΑ
15. ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΚΑΙ ΤΡΟΦΗ
16. ΑΠΟΛΛΩΝΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΚΙΝΗΣΗ
17. ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΑΔΑ
18. Βεγκανοηθική
19. ΔΙΑΤΡΟΦΙΚΑ ΣΚΑΝΔΑΛΑ στο πιάτο σας
20. Είμαστε όλοι γαλήνιες ψυχές
21. Έλληνες Άθεοι και Αγνωστικιστές / Greek Atheists and Agnostics
22. ΕΛΛΗΝΟΕΛΛΗΝΕΣ
23. ΕΛΛΗΝΩΝ ΕΝΩΣΙΣ
24. Εμβόλια=Απειλή ή Βοήθεια;
25. ΕΝΑΡΞΗ
26. ΕΠΑΝΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ ΤΩΡΑ
27. ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΣΤΗΝ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΤΩΝ ΑΡΙΣΤΩΝ -)(-
28. ΕΣΣΕΤΑΙ ΕΛΛΑΝΙΟΝ ΗΜΑΡ
29. Ζωάκια για φίλημα, όχι για δάγκωμα.
30. Η ΕΠΙΣΤΗΜΗ ΤΗΣ ΑΥΤΟΓΝΩΣΙΑΣ
31. Η ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΉ ΚΡΊΣΗ, Η ΑΜΕΣΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, ΤΟ ΝΟΜΙΣΜΑΤΙΚΌ
ΣΎΣΤΗΜΑ ΚΑΙ ΛΥΣΕΙΣ
32. ΙΠΠΟΚΡΑΤΕΙΟΣ (ΟΛΙΣΤΙΚΗ) ΙΑΤΡΙΚΗ
33. ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ ΜΙΣΘΟΔΟΣΙΑΣ & ΣΥΝΤΑΞΙΟΔΟΤΗΣΗΣ ΠΑΠΑΔΩΝ ΑΠΤΟΝ
ΦΟΡΟΛΟΓΟΥΜΕΝΟ
34. Κίνηση για την διάσωση του ναού της θεάς Αφροδίτης στην Θεσσαλονίκη.
35. ΚΙΝΗΣΗ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟΥΣ ΧΗΜΙΚΟΥΣΑΕΡΟΨΕΚΑΣΜΟΥΣ (chemtrails)
36. ΚΙΝΗΣΗ ΚΑΤΑ ΤΩΝ ΧΗΜΙΚΩΝ ΦΑΡΜΑΚΩΝ ΚΑΙ ΥΠΕΡ ΤΩΝ
ΘΕΡΑΠΕΥΤΙΚΩΝ ΒΟΤΑΝΩΝ - ΤΡΟΦΩΝ
37. ΚΛΕΙΣΤΕ ΑΜΕΣΩΣ ΤΙΣ ΤΗΛΕΟΡΑΣΕΙΣ
38. κρυφός φόνος ΕΜΒΟΛΙΑ
39. ΜΗΝΥΜΑΤΑ ΟΥΡΑΝΟΥ
40. ΝΕΡΟ ΠΗΓΗ ΖΩΗΣ ΑΝΤΑΛΛΑΓΗ ΑΠΟΨΕΩΝ
41. ΝΤΥΣΟΥ ΚΑΙ ΠΕΡΠΑΤΗΣΕ με Ρούχα-Παπούτσια VEGAN (OXI Δέρμα και Γούνα)
42. ΟΜΑΔΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΑΝΕΛΛΗΝΙΣΗ ΤΩΝ "ΕΛΛΗΝΩΝ"
43. ΣΗΜΕΡΑ ΔΕΝ ΘΑ ΦΑΩ ΚΡΕΑΣ. (TODAY I DON’T EAT MEΑT)
44. Στοπ στη γούνα και στην κακοποίηση των ζώων..!!
45. ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΚΗ ΑΠΟΤΟΞΙΝΩΣΗ
46. Το Φαρμακείο της Φύσης
47. ΤΡΟΦΗ ΚΑΙ ΘΕΡΑΠΕΙΑ

318
48. ΦΥΤΟΦΑΓΊΑ, ΚΑΡΠΟΦΑΓΙΑ, ΦΡΟΥΤΟΦΑΓΊΑ, ΧΟΡΤΟΦΑΓΙΑ, ΩΜΟΦΑΓΙΑ
49. Χημικοί Αεροψεκασμοί Chemtrails HAARP
50. Χορτοφαγία είναι ψυχική υγεία!
51. Χορτοφαγία υποστήριξη-βοήθεια-απορίες
52. Χορτοφαγία~Vegetarianism
53. ΧΟΡΤΟΦΑΓΙΑ-ΥΓΕΙΑ-ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ-ΟΙΚΟΛΟΓΙΑ
54. Χορτοφαγική Ωμοφαγία ~ Raw Vegan Food
55. ΧΟΡΤΟΦΑΓΟΙ ΒΟΛΟΥ Vegans- Vegetarians- Raw
56. ΧΟΡΤΟΦΑΓΟΙ ΚΥΠΡΟΥ CYPRUS Vegans- Vegetarians- Raw
57. Ωμοφαγία Χορτοφαγια
κ.ά.

319
Πηγές
Αρχαίοι Συγγραφείς, «Επίκουρος: Ηθική, Η θεραπεία της Ψυχής», Εισαγωγή, Μετάφραση,
Σχόλια Γιώργος Ζωγραφίδης, Εκδόσεις Ζήτρος, Θεσσαλονίκη, 2009

«Βίβλος», Λονδίνο (Περί 1986), γλώσσα Ρωσική

2 Τόμοι «Ελλάδα, Αρχαία Ελλάδα», Μόσχα

Τζίμμυ Κορίνης «Γνωμικά και Αποφθέγματα», Εκδόσεις Γιάννης Βασδέκης

Διαδίκτυο

Βικιπαίδεια, Ελεύθερη Εγκυκλοπαίδεια: http://el.wikipedia.org/

Άθρησκος: http://athriskos.gr/

Απολλώνια Ελληνική Κίνηση: http://apollonios.pblogs.gr/

Ελεύθερη Έρευνα, Διαδικτυακό Περιοδικό

Freeinquiry.gr

Ελληνική Εθνική θρησκεία (Ε.Ε.Θ): http://hellenicnationalreligion.blogspot.gr/

Ελληνοέλληνες: http://www.facebook.com/groups/121572204673843/

Η Αθεΐα είναι Αρετή: http://epic-atheist.blogspot.gr/

Ομάδα για την Επανελλήνιση των Ελλήνων

http://www.facebook.com/groups/apolloniaellinikikinisi/

Ομάδες στο Facebook

Με αλφαβητική σειρά

Απολλώνια Ελληνική Κίνηση

Αρχαία Ελλάδα
Έλληνες Άθεοι και Αγνωστικιστές / Greek Atheists and Agnostics
Έλληνας Γεννήθηκα Έλληνας θα Πεθάνω
Ελληνοέλληνες
Ελλήνων Ένωσις
Επανελληνισμός Τώρα
Κατάργηση Μισθοδοσίας & Συνταξιοδότησης Παπάδων από Φορολογούμενο
Κίνηση για την Διάσωση του Ναού της Θεάς Αφροδίτης στην Θεσσαλονίκη
Ομάδα για την Επανελλήνιση των «Ελλήνων»

320
Προτεινόμενα βιβλία

1. Ρετζίνα Σβάρτς «Βία και μΜονοθεϊσμός: Η κατάρα του Κάιν»

2. Αλεξάνδρου Θεμιστοκλής: «Για τους ελληνικής καταγωγής χριστιανούς», Εκδόσεις Δίον,

Θεσσαλονίκη 2003
3. Βερέττας Μάριος: «Η Βίβλος και οι Έλληνες», Εκδόσεις Βερέττας, Αθήνα 2004
4. Γιώργος Καρανικόλας: «Ρασοφόροι συμφορά του Έθνους», Εκδόσεις Γραμμή, Αθήνα
1976
5. Γκίκας Σωκράτης: «Απομυθοποιήσεις του Χριστιανισμού», Εκδόσεις Βερέττας, Αθήνα
2009
6. Γιάννης Γκίνη: «Ιεράρχες Διάκονοι της Χούντας», Εκδόσεις Βασδέκης 1981
7. Δήμου Νίκος: «Η δυστυχία να είσαι Έλληνας», Εκδόσεις Πατάκης, Αθήνα 2009
8. Δήμου Νίκος: «Η απολογία ενός Ανθέλληνα», Εκδόσεις Όπερα, Αθήνα 2008
9. Ευαγγελάκης: Μιλτιάδης: «Ομηρικοί και σύγχρονοι Έλληνες: Ομοιότητες και διαφορές
χαρακτήρα: Η πορεία της ψυχής του λαού μας»
10. Ευαγγέλου Ιάσων: «Το θρησκευτικό φαινόμενο», Εκδόσεις Βερέττας, Αθήνα2006
11. Ευαγγέλου Ιάσων: «Το θρησκευτικό αδιέξοδο», Εκδόσεις Βερέττας, Αθήνα 2003
12. Ιεροδιάκονος Γεώργιος: «Η μεθοδευμένη δολοφονία του πολιτισμού», Εκδόσεις Νέα
Θέσις, Αθήνα 1999
13. Καζαντζάκης Νίκος: «Ασκητική», Εκδόσεις Καζαντζάκης, Αθήνα 1999
14. Καλογεράκης Γεράσιμος: «Το ολοκαύτωμα του Ελληνισμού», Εκδόσεις Δίον
15. Καλόπουλος Μιχάλης: «Το μεγάλο ψέμα», Εκδόσεις Καλόπουλος, Θεσσαλονίκη 1995
16. Καλόπουλος Μιχάλης: «Αβραάμ ο μάγος», Εκδόσεις Καλόπουλος, Θεσσαλονίκη 2000
17. Καρανικόλας Γιώργος: «Ρασοφόροι η συμφορά του έθνους», Εκδόσεις Θουκυδίδης,
Αθήνα 1985
18. Κορδάτος Γιάννης: «Αρχαίες θρησκείες και χριστιανισμός», Εκδόσεις Μπουκουμάνη,
Αθήνα 1973
19. Κορδάτος Γιάννης: «Η Παλαιά Διαθήκη στο φως της κριτικής», Εκδόσεις Μπουκουμάνη,
Αθήνα 1973
20. Κορνάρος Θέμος: «Άγιον Όρος – Οι Άγιοι χωρίς μάσκα», Εκδόσεις Καραβία, Αθήνα
1946
21. Κορνάρος Θέμος: «Αγύρτες και κλέφτες στην εξουσία», Εκδόσεις Χρόνος, Αθήνα 1977
22. Κουτούζης Νικόλαος: «Βωμολοχικές σάτιρες ιερέων», Εκδόσεις Περίπλους, Αθήνα 1996
23. Κούτουλας Διαμαντής: «Το Βυζάντιο έναντι των Ελλήνων Εθνικών», Εκδόσεις Δίον,
Θεσσαλονίκη 1998
24. Κρεββατάς Δημήτρης: «Το Βυζάντιο και ο διωγμός του Ελληνισμού», Εκδόσεις
Καστανιώτης, Αθήνα 2004

321
25. Κυριακάκης Κώστας: «Στα απόκρυφα της αποκάλυψης του Ιωάννη», Εκδόσεις Βερέττας,
Αθήνα 2002
26. Λάζαρης Γιάννης: «Η Θαμμένη Ελλάδα», Εκδόσεις Δαυλός, Αθήνα 2006
27. Λιαντίνης Δημήτρης: «Γκέμμα», Εκδόσεις Λιαντίνης, Αθήνα 2006
28. Μάρας Θωμάς: «Οι αντιφάσεις της Καινής Διαθήκης», Εκδόσεις Δίβρης, Αθήνα 1979
29. Μισύρης Βασίλης: «Τα άγια ρεμάλια», Εκδόσεις Νέα Θέσις, Αθήνα 2004
30. Μουστάκης Γεώργιος: «Η αναγκαιότης χωρισμού κράτους – εκκλησίας», Αθήνα 1999
31. Οικονόμου Σωτήρης: «Τι κρύβουν οι θρησκείες», Εκδόσεις Δίον, Θεσσαλονίκη 2004
32. Παλαμάς Κωστής: «Άπαντα Κωστή Παλαμά», Εκδόσεις Γκοβόστη, Αθήνα 1990
33. Πανούσης Τζίμης: «Πούστευε και μη ερεύνα», Εκδόσεις Opera, Αθήνα 2005
34. Ραφαηλίδης Βασίλης: «Ιστορία (κωμικοτραγική) του Ελληνικού κράτους 1830-1974»,
Εκδόσεις Εικοστού Πρώτου, Αθήνα 2001
35. Ροϊδης Εμμανουήλ: «Η Πάπισσα Ιωάννα», Εκδόσεις Βερέττας, Αθήνα 2005
36. Ροϊδης Εμμανουήλ: «Οι μάγισσες του μεσαίωνα», εκδόσεις Βερέττας, Αθήνα 2006
37. Σιάμος Νικόλαος: «Κλείστε τα σχολεία για να σωθούν τα Ελληνόπουλα», Εκδόσεις
Αιτωλικές, Αγρίνιο 2000
38. Σιμόπουλος Κυριάκος: «Μυθοπλαστία όλες οι θρησκείες της οικουμένης», Εκδόσεις
Στάχυ, Αθήνα 2003
39. Σιμόπουλος Κυριάκος: «Η λεηλασία και η καταστροφή των ελληνικών αρχαιοτήτων»,
Εκδόσεις Στάχυ, Αθήνα 2003
40. Σκαρίμπας Γιάννης: «Το 1821 και η Αλήθεια», Εκδόσεις Κάκτος, Αθήνα 1988
41. Τσακαλίας Αργύρης: «Βίβλος ακατάλληλη δι’ ανηλίκους», Εκδόσεις Βερέττας, Αθήνα
2005
42. Τσέλιος Αθανάσιος: «Κατά Ρασοφόρων», Εκδόσεις Βερέττας, Αθήνα 2003
43. Τσέλιος Αθανάσιος: «Ελλαδιστάν – Ορθοδοξοστάν», Εκδόσεις Βερέττας, Αθήνα 2004
44. Χαλιβελάκης Δημήτρης: «Έρωτες Αγίων», Εκδόσεις Χαλιβελάκης, Αθήνα 2003
45. Χατζηγεωργίου Ανθούλα: «Χωρίς Θεό: Ανθολόγιο αντιχριστιανικών κειμένων», Ρόδος
2010. Συγγραφείς που ανθολογούνται: Ανδρέας Λασκαράτος, Εμμανουήλ Ροΐδης, Γιώργος
Βιζυηνός, Γιώργος Σουρής, Κώστας Βάρναλης, Νίκος Καζαντζάκης, Γιάννης Κορδάτος,
Χαράλαμπος Θεοδωρίδης, Παναγής Λεκατσάς, Γιάννης Σκαρίμπας, Λιλή Ζωγράφου, Μάριος
Βερέττας, Νίκος Βεργίδης, Κυριάκος Σιμόπουλος, Μιχάλης Καλόπουλος, Δημήτρης
Λιαντίνης και πολλοί άλλοι.
46. Χορόσκελης Δημήτρης: «Οι Φονικοί Μονοθεϊσμοί: Ιουδαϊσμός – Χριστιανισμός –
Μωαμεθανισμός. Περιοδικό Ζενίθ»
47. Ψαράς Ευάγγελος: «Ο Αφελληνισμός των Ελλήνων», Εκδόσεις Δίον, Θεσσαλονίκη 2001

Για τη Δημοκρατία

Άρθρα που έγραψα για τη Δημοκρατία

1. Βουλευτικές εκλογές - ένα πλήγμα στη Δημοκρατία. Δημοκρατία στην Αρχαία Ελλάδα και
σημερινή Φασιστική Democracy
2. Ψηφίζοντας ΝΑΤΟ, Μεγαλοβιομήχανους, Μπίλντερμπεργκ

Βιβλία - Άρθρα
1. Κόντος Αλέξανδρος: «Δημοκρατία: Ένα άγνωστο πολίτευμα»
2. Συριανός Αναστάσιος: «Το Συμβόλαιο της Υποταγής: Πώς το Σύνταγμα καταστρέφει την
ελευθερία μας και πώς να την ανακτήσουμε»
3. «Κοινοβουλευτική Δημοκρατία..», μια απο τις σημαντικώτερες σιωνιστικές «μηχανές» για
να κρυφτεί «δημοκρατικά..» η απόλυτη ολιγαρχία

322
 Που είσαι Λεωνίδα;;;

Να ζούμε και να τον θυμόμαστε μαζί με τους 300 του, μαζί

με τους 701 Θεσπιείς και 80 Μυκηναίους.
Αθάνατος!!!!!!!!!!!!

323
324
Βιβλία Μιχάλη Καλόπουλου

325
326