Psalm 42:6,12 Sing- Ps. 42:6,7 - Gereformeerde Kerk Pretoria

<strong>Pretoria</strong>- 16 Junie 2013<br />

Skriflesing: <strong><strong>Ps</strong>alm</strong> <strong>42</strong> en <strong><strong>Ps</strong>alm</strong> 73<br />

Belydenis- Dordtse Leerreëls Hoofstuk 5 paragraaf 9-11<br />

Teks: <strong><strong>Ps</strong>alm</strong> <strong>42</strong>:6,<strong>12</strong><br />

<strong>Sing</strong>- <strong>Ps</strong>. <strong>42</strong>:6,7; <strong>Ps</strong>. 73:5,10; <strong>Ps</strong>. <strong>42</strong>:5<br />

<strong><strong>Ps</strong>alm</strong> <strong>42</strong><br />

<strong>Ps</strong>a <strong>42</strong>:1 Vir die musiekleier. ‘n Onderwysing van die kinders van Korag. (<strong>42</strong>:2) Soos ‘n hert<br />

wat smag na waterstrome, so smag my siel na U, o God!<br />

<strong>Ps</strong>a <strong>42</strong>:2 (<strong>42</strong>:3) My siel dors na God, na die lewende God; wanneer sal ek ingaan en voor die<br />

aangesig van God verskyn?<br />

<strong>Ps</strong>a <strong>42</strong>:3 (<strong>42</strong>:4) My trane is my spys dag en nag, omdat hulle die hele dag vir my sê: Waar is<br />

jou God?<br />

<strong>Ps</strong>a <strong>42</strong>:4 (<strong>42</strong>:5) Hieraan wil ek dink en my siel uitstort in my: hoe ek gewoond was om voort<br />

te trek met die skare, hulle gelei het na die huis van God, met die stem van jubel en lof—<br />

’n feesvierende menigte!<br />

<strong>Ps</strong>a <strong>42</strong>:5 (<strong>42</strong>:6) Wat buig jy jou neer, o my siel, en is onrustig in my? Hoop op God; want ek<br />

sal Hom nog loof—die verlossing van sy aangesig!<br />

<strong>Ps</strong>a <strong>42</strong>:6 (<strong>42</strong>:7) o My God, my siel buig hom neer in my; daarom dink ek aan U uit die land<br />

van die Jordaan en die Hermons, van die klein gebergte af.<br />

<strong>Ps</strong>a <strong>42</strong>:7 (<strong>42</strong>:8) Die vloed roep na die vloed by die gedruis van u waterstrome; al u bare en u<br />

golwe het oor my heengegaan.<br />

<strong>Ps</strong>a <strong>42</strong>:8 (<strong>42</strong>:9) Maar die HERE sal oordag sy goedertierenheid gebied, en in die nag sal sy<br />

lied by my wees, ‘n gebed tot die God van my lewe.<br />

<strong>Ps</strong>a <strong>42</strong>:9 (<strong>42</strong>:10) Ek wil spreek tot God: My rots, waarom vergeet U my? Waarom gaan ek in<br />

die rou deur die vyande se verdrukking?<br />

<strong>Ps</strong>a <strong>42</strong>:10 (<strong>42</strong>:11) Met ‘n doodsteek in my gebeente smaad my teëstanders my as hulle die<br />

hele dag vir my sê: Waar is jou God?<br />

<strong>Ps</strong>a <strong>42</strong>:11 (<strong>42</strong>:<strong>12</strong>) Wat buig jy jou neer, o my siel, en wat is jy onrustig in my? Hoop op God,<br />

want ek sal Hom nog loof—die verlossing van my aangesig en my God!<br />

<strong><strong>Ps</strong>alm</strong> 73<br />

<strong>Ps</strong>a 73:1 ‘n <strong><strong>Ps</strong>alm</strong> van Asaf. Waarlik, God is goed vir Israel, vir die wat rein van hart is.<br />

<strong>Ps</strong>a 73:2 Maar wat my aangaan, my voete het amper gestruikel, my voetstappe het byna<br />

uitgegly.<br />

<strong>Ps</strong>a 73:3 Want ek was afgunstig op die onsinniges toe ek die voorspoed van die goddelose<br />

mense sien.<br />

<strong>Ps</strong>a 73:4 Want daar is geen kwellings by hulle nie, gesond en vet is hulle liggaam.<br />

<strong>Ps</strong>a 73:5 In die moeite van sterwelinge is hulle nie, en saam met ander mense word hulle nie<br />

geplaag nie.<br />

<strong>Ps</strong>a 73:6 Daarom is die trots om hulle soos ‘n halssieraad, die geweld bedek hulle soos ‘n<br />

gewaad.<br />

<strong>Ps</strong>a 73:7 Hulle oë puil uit van vet; die inbeeldinge van die hart loop oor.<br />

<strong>Ps</strong>a 73:8 Hulle spot en spreek in boosheid verdrukking; hulle spreek uit die hoogte.<br />

<strong>Ps</strong>a 73:9 Hulle stel hul mond teen die hemel, en hul tong wandel op die aarde.<br />

<strong>Ps</strong>a 73:10 Daarom draai hulle mense hul hierheen, en waters in volheid word deur hulle<br />

geslurp.<br />

<strong>Ps</strong>a 73:11 En hulle sê: Hoe sou God dit weet, en sou daar kennis by die Allerhoogste wees?<br />

<strong>Ps</strong>a 73:<strong>12</strong> Kyk, so is die goddelose mense, en altyd onbesorg vermeerder hulle die rykdom!<br />

<strong>Ps</strong>a 73:13 Waarlik, tevergeefs het ek my hart rein gehou en my hande in onskuld gewas.<br />

<strong>Ps</strong>a 73:14 Die hele dag tog is ek geslaan, en my tugtiging was daar elke môre.<br />

<strong>Ps</strong>a 73:15 As ek gesê het: Ek wil óók so spreek—dan sou ek ontrou gewees het aan die geslag<br />

van u kinders!<br />

<strong>Ps</strong>a 73:16 Toe het ek nagedink om dit te verstaan, maar dit was moeite in my oë,<br />

<strong>Ps</strong>a 73:17 totdat ek in die heiligdomme van God ingegaan en op hulle einde gelet het.<br />

<strong>Ps</strong>a 73:18 Waarlik, U stel hulle op gladde plekke; U laat hulle in puin val.<br />

1

---

<strong>Pretoria</strong>- 16 Junie 2013<br />

<strong>Ps</strong>a 73:19 Hoe word hulle in ‘n oomblik ‘n voorwerp van verbasing, vergaan hulle, raak hulle<br />

tot niet deur verskrikkinge!<br />

<strong>Ps</strong>a 73:20 Soos ‘n droom nadat ‘n mens wakker word, o Here, so verag U, as U opwaak, hulle<br />

beeld!<br />

<strong>Ps</strong>a 73:21 Toe my hart bitter gestemd en ek in my niere geprikkel was,<br />

<strong>Ps</strong>a 73:22 toe was ék dom en het niks geweet nie; ek was ‘n dier by U.<br />

<strong>Ps</strong>a 73:23 Nogtans is ek altyddeur by U; U het my regterhand gevat.<br />

<strong>Ps</strong>a 73:24 U sal my lei deur u raad en my daarna in heerlikheid opneem.<br />

<strong>Ps</strong>a 73:25 Wie het ek buiten U in die hemel? Buiten U begeer ek ook niks op die aarde nie.<br />

<strong>Ps</strong>a 73:26 Al beswyk my vlees en my hart—God is die rots van my hart en my deel tot in<br />

ewigheid.<br />

<strong>Ps</strong>a 73:27 Want kyk, die wat hulle ver van U af hou, vergaan; U roei almal uit wat van U<br />

afhoereer.<br />

<strong>Ps</strong>a 73:28 Maar wat my aangaan, dit is vir my goed om naby God te wees; in die Here HERE<br />

het ek my toevlug gestel, om al u werke te vertel.<br />

DL 5:9-11<br />

9. Die gelowiges kan sekerheid hê van hierdie bewaring van die uitverkorenes tot die<br />

saligheid en van die volharding van die ware gelowiges in die geloof. Hulle het<br />

hieroor sekerheid volgens die maat van die geloof waarmee hulle seker glo dat hulle<br />

ware en lewende lidmate van die kerk is en altyd sal bly en dat hulle vergifnis van<br />

sondes en die ewige lewe het.<br />

10. Hierdie sekerheid spruit dus nie voort uit enige besondere openbaring wat sonder of<br />

buite die Woord plaasgevind het nie, maar uit die geloof aan die beloftes van God<br />

wat Hy in sy Woord baie oorvloedig tot ons troos geopenbaar het; uit die getuienis<br />

van die Heilige Gees: Hierdie Gees getuig saam met ons gees dat ons kinders van<br />

God is. En omdat ons kinders is, is ons ook erfgename. Ons is erfgename van God,<br />

mede-erfgename van Christus (Rom_8:16-17), en, laastens, uit die ernstige en<br />

heilige strewe na 'n goeie gewete en goeie werke. As die uitverkorenes van God in<br />

hierdie wêreld nie hierdie vaste troos het dat hulle die oorwinning sal behou en<br />

hierdie onfeilbare pand van die ewige heerlikheid sou besit nie, dan sou hulle die<br />

ellendigste van al die mense wees.<br />

11. Voorts getuig die Skrif dat die gelowiges in hierdie lewe teen verskillende sondige<br />

vertwyfelings stry en, as hulle in ernstige versoekings kom, nie altyd hierdie volle<br />

geloofsvertroue en hierdie sekerheid van die volharding ondervind nie. Maar God,<br />

die Vader van alle vertroosting, laat nie toe dat hulle bo hulle kragte versoek word<br />

nie, maar gee saam met die versoeking ook die uitkoms (1Co_10:13), en deur die<br />

Heilige Gees maak Hy steeds weer die sekerheid van die volharding in hulle wakker.<br />

Skriflesing: <strong><strong>Ps</strong>alm</strong> <strong>42</strong> en <strong><strong>Ps</strong>alm</strong> 73<br />

Belydenis- Dordtse Leerreëls Hoofstuk 5 paragraaf 9-11<br />

Teks: <strong><strong>Ps</strong>alm</strong> <strong>42</strong>:6,<strong>12</strong><br />

<strong>Sing</strong>- <strong>Ps</strong>. <strong>42</strong>:6,7; <strong>Ps</strong>. 73:5,10; <strong>Ps</strong>. <strong>42</strong>:5<br />

Broeder en suster- Wanneer die bekende woorde in Johannes 10 na ons kom, dat Jesus ons<br />

goeie Herder is en dat niemand ons uit sy hand sal ruk nie (vv 14,28). Dit is ’n belofte wat<br />

ons as God se kinders elke oomblik van elke dag op onsself mag toepas. U en ek is deel van<br />

wat God as sy eiendom beskou. God het ons sy eiendom gemaak. Ons behoort aan die Here.<br />

Dit is die kerngedagte in Sondag 1 van die Heidelbergse Kategismus. Ons behoort aan die<br />

Here maar die Here werk nie met my en jou soos eenlinge nie. Ons het ’n gesamentlike<br />

belydenis waarin ons gesamentlik ons geloof ook weer vanoggend bely het. Ek behoort aan<br />

2

---

<strong>Pretoria</strong>- 16 Junie 2013<br />

die Here maar ek behoort ook aan ’n skare van mense. Ja, die skare wat God die getal<br />

saamstel. Dit is ’n groot skare rondom die Lam op die berg Sion vergader. Daarom moet ons<br />

versigtig wees om die Dordtse Leerreëls te sien as die deel van ons belydenis wat net met die<br />

enkeling, die individuele gelowige praat en dat die kerk nie eintlik ter sprake kom nie.<br />

Inteendeel dit is nie maar die individu wat heeltyd in die sentrum staan nie, maar die kinders<br />

van God op hulle name, dié en dié is daar gebore... (<strong>Ps</strong>. 87), elke een word in verband<br />

gebring met wat God as sy kerk beskou.<br />

Die kerk is die wyse waarop God ons sekerheid wil skenk. Luister maar weer met die oor<br />

van sekerheid as u Sondag 21 bely- Dat die Seun van God uit die hele menslike geslag vir<br />

Hom 'n gemeente wat tot die ewige lewe uitverkies is , deur sy Gees en Woord in die<br />

eenheid van die ware geloof van die begin van die wêreld af tot die einde toe vergader,<br />

beskerm en onderhou en dat ek daarvan 'n lewende lid is en ewig sal bly . Dit is asof die<br />

Kategismus ons aan die hand vat, ons kan mekaar verseker dat God vir Hom ’n gemeente<br />

uitverkies het. God hou nie op met waarmee Hy besig is nie, Hy vergader sy kerk, Hy<br />

beskerm ons, Hy onderhou ons. God se Woord en die Heilige Gees doen die werk maar gee<br />

ons ook die versekering dat God sal nie hiermee ophou nie. Van die begin van die wêreld tot<br />

die einde toe, doen God hierdie kerkwerk. Ja, kerkwerk is God se werk! Ek is van hierdie<br />

kerk ’n lewende lid ek sal dit ewig kan bly.<br />

***<br />

Geliefdes, om te sê ek sal dit bly, ek sal deel van God se kerk bly, dit is wonderlik om dit te<br />

mag sê al voel mens nie altyd oortuig om dit met soveel sekerheid te sê nie. Dit is op hierdie<br />

punt waar die Dordtse Leerreëls ons vanoggend wil help. In die eerste 8 paragrawe van hfst.<br />

5 het dit eintlik gehandel oor hoe kan ons volhard. Daarin het ons so duidelik gesien dat ons<br />

word deur God bewaar. God stel ons in staat om in ons geloof te volhard tot die einde toe.<br />

Vanaf hfst. 9 is dit asof dit van volharding oorskuif na sekerheid. Hoe kan jy seker wees?<br />

Nou is dit asof daar iets meer subjektief uit ons belydenis gewerk word. Jy wat lid is van<br />

God se kerk, jy wat dit sal bly, wat beteken dit persoonlik vir jou om hierdie volharding wat<br />

God aan sy kerk wil skenk in jou eie lewe te mag hoor, te mag ken, ja persoonlik hoe raak dit<br />

my as ander sê maar jy kan in jou geloof sekerheid verkry. Ons het dit as hoofsin in par 9<br />

gehoor – Die gelowiges kan sekerheid hê...<br />

Die Remonstrate karring aanmekaar oor die punt dat jy kan nie sekerheid hê as jy nie op ’n<br />

afsonderlike wyse ’n besondere ervaring met God kon hê nie. Jy moet of besondere gawes<br />

3

---

<strong>Pretoria</strong>- 16 Junie 2013<br />

ontvang het, of God moet vir jou nog elke keer iets besonders laat ervaar of God moet<br />

spesifieke tekens op jou lewe plaas voor jou seker kan weet ek is God se kind. Ja, die<br />

Arminiane maak asof ons sekerheid eintlik maar soos ’n skoppelmaai is, tye is ek hoog, tye is<br />

ek laag, tye gaan ek vorentoe, tye gaan ek agteruit.<br />

Soos ons al dikwels uit die Dordtse Leerreëls kon agterkom wil die Remonstrante die vrye<br />

wil van die mens benadruk. Jou keuse en jou geloof gee die deurslag. Daar moet in jou lewe<br />

’n besondere openbaring plaasvind voor jy sekerheid kan hê. So kry ons hulle in die<br />

geskiedenis wat beweer dat ’n mens nooit volkome seker kan wees dat jy wel gered is nie.<br />

Die Roomse <strong>Kerk</strong> kom weer van die ander kant en sê jou goeie werke moet jou sondes<br />

oortref, dan gaan jy hemel toe. Maar hoe kan jy ooit weet dat jou goeie werke so goed is?<br />

Daarom is daar altyd weer die onsekerheid: gestel my goeie werke is nie genoeg nie.<br />

***<br />

Nou moet ons nie vir mekaar hier ’n rat voor die oë wil probeer draai en maak asof ons uit<br />

ons gereformeerde belydenis nooit stryd en worsteling rondom ons saligheid ervaar nie.<br />

Iemand wat vanoggend beweer ek twyfel nooit of ek wel gered is nie, moet maar mooi dink<br />

of dit die waarheid is. Heelwat van die <strong><strong>Ps</strong>alm</strong>s wys hoedat die gelowige se sekerheid<br />

rondskommel. Ons het <strong><strong>Ps</strong>alm</strong> <strong>42</strong> gelees. Die <strong><strong>Ps</strong>alm</strong> beskrywe die stryd van die geloof. Die<br />

vertwyfeling wat daar in ’n mens se geloof kan kom. Ja, om nie eers van die versoekinge te<br />

praat nie.<br />

Ten minste twee keer, selfs drie keer, as ons die Hebreeuse teks mooi na kyk lees ons die<br />

refrein: Wat buig jy jou neer, o my siel, en wat is jy onrustig in my? Hoop op God, want ek<br />

sal Hom nog loof – die verlossing van my aangesig en my God. Die psalmis worstel om uit sy<br />

neerslagtigheid uit te kom. Hy begin deur homself tot verantwoording te roep. Wat buig jy<br />

jou neer, o my siel, en wat is jy onrustig in my?<br />

In die vraag sit ’n element van verbasing. Waarom is ek so? Waarom is ek neerslagtig en<br />

onrustig? Is dit nie vreemd nie? Ek het tog ’n almagtige en getroue God? Ek het dan sy<br />

betroubare woorde? Hy is tog naby hulle wat Hom aanroep? Waarom dan die rusteloosheid?<br />

Hoop op God, sê die digter, want ek sal Hom nog loof – die verlossing van my aangesig en<br />

my God. Vertrou op God. Verwag alles van Hom. Wees geduldig. God sal ’n beter en<br />

ewige toekoms gee. Hy is mos die lewende God, my Verlosser.<br />

4

---

<strong>Pretoria</strong>- 16 Junie 2013<br />

Nadat die psalmis egter hierdie vertroue in vers 6 uitgespreek het, sien ons hoe hy weer val.<br />

My siel buig hom neer in my. Daarna gryp hy weer na die lewende God. Maar dan gly hy<br />

weer af (vers 8). Dit lyk erger as voorheen. Die vloed roep na die vloed by die gedruis van u<br />

waterstrome; al u bare en u golwe het oor my heengegaan. . Dis asof geweldige golwe van<br />

God oor hom spoel. Hy verdrink amper, hy snak na asem. Wat ’n stryd om sy kop bo water<br />

te hou. Onmiddellik na die ervaring van hierdie diepte gee die digter weer uitdrukking aan sy<br />

vertroue in vers 9: Maar die Here sal oordag sy goedertierenheid gebied, en in die nag sal sy<br />

lied by my wees, ’n gebed tot die God van my lewe. So is God. In die nag as dit donker en<br />

gevaarlik is, is sy lied by my.<br />

***<br />

Gaan dit nie dikwels so in ons lewe nie? Hoe maklik gebeur dat ek val en weer moet<br />

opstaan. Ek weet dat God my Verlosser is, maar ek ervaar dit nie altyd so nie. Een oomblik<br />

voel ek myself neerslagtig. Die volgende oomblik sê ek weer vir myself: Hoop op God, want<br />

ek sal Hom nog loof. Ek vind opnuut vastheid in God my Verlosser. Let daarop hoe<br />

swaarmoedigheid en twyfel afgewissel word met sekerheid. Ek kan seker wees dat God my<br />

vashou, maar die sekerheid ry, soos ons gesê met ons skoppelmaai - na die mate van my<br />

geloof. Dit kan wissel van dag tot dag en van omstandighede tot omstandighede.<br />

Paragraaf 11 stel dit so eerlik en reguit. Voorts getuig die Skrif dat die gelowiges in<br />

hierdie lewe teen verskillende sondige vertwyfelings stry en, as hulle in ernstige<br />

versoekings kom, nie altyd hierdie volle geloofsvertroue en hierdie sekerheid van die<br />

volharding ondervind nie. Ons kan weet dat God ons altyd vashou maar dit is nie so dat<br />

mens altyd volle sekerheid daarrondom ervaar nie. Daar kom versoekinge en daar kom<br />

vertwyfeling. Vertwyfeling is iets wat van binnekom, versoekinge is iets wat van buite kom.<br />

Daar is ook die versoekinge wat juis ons sekerheid wil ondermyn.<br />

Daarom het ons ook <strong><strong>Ps</strong>alm</strong> 73 gelees. Asaf het daagliks in die tempel gewerk. Hy het<br />

daagliks die boodskap van die versoening in die tempel beleef. As daar iemand was wat<br />

voortdurend seker sou moes wees, dan sou dit Asaf moes wees. Maar hy was nie altyd seker<br />

nie. Hy sê in vers 2: My voet het amper gestruikel, my voetstappe het byna uitgegly.<br />

Hoekom? Want ek was afgunstig op die onsinniges toe ek die voorspoed van die goddelose<br />

mense sien. Asaf kon die versoeking byna nie meer hanteer nie. Wat hy in die praktyk van<br />

die lewe gesien het, het sy vertroue in God ondermyn. Hy het gesien hoe goed dit met die<br />

goddelose mense gaan. Toe begin hy wonder wat die nut daarvan is dat hy aan die Here<br />

5

---

<strong>Pretoria</strong>- 16 Junie 2013<br />

toegewyd leef. Ons bely egter met par.11 bely: Maar God, die Vader van alle<br />

vertroosting, laat nie toe dat hulle bo hulle kragte versoek word nie, maar gee saam met<br />

die versoeking ook die uitkoms en deur die Heilige Gees maak Hy steeds weer die<br />

sekerheid van die volharding in hulle wakker. Presies so het dit met Asaf gebeur.<br />

***<br />

Broeder en suster, daar kan vir die gelowige kind van die Here selfs in die diepste put van<br />

twyfel en onsekerheid weer uitkoms wees. Dit is eintlik waaroor paragraaf 10 handel.<br />

Paragraaf 9 en 11 dra elk by dat ons besef ons is nie swakkelinge as daar twyfel ontstaan nie.<br />

Ja, paragraaf 9 gee welbewus die feit deur daar kan vir die gelowige tye van sekerheid wees,<br />

paragraaf 11 weer daar kan vir die gelowige ook moeilike tye van onsekerheid wees.<br />

Hiertussen lê paragraaf 10 en stel die middele daar waarmee God ons in ons stryd en twyfel<br />

en versoeking wil versterk. Eers stel paragraaf 10 die negatiewe- Hierdie sekerheid spruit<br />

nie voort uit enige besondere openbaring wat sonder of buite die Woord plaasgevind het<br />

nie. Ja, die positiewe is wat God doen. Dit begin by die Here, dit eindig by die Here, nie by<br />

die mens nie. Hy wat die Alfa en die Omega is.<br />

Alleen die Woord van die Here kan sekerheid gee. Ja, daaraan moet ons vashou. Ons<br />

sekerheid lê buite onsself. ’n Skip se anker kan alleen iets vir die skip beteken as die anker<br />

buite die skip vas is. As die anker vasgemaak is aan ’n paal op die skip self dan beteken die<br />

anker niks vir die skip nie. So ook ons anker, ons sekerheid, dit is buite ons. Die beloftes<br />

van die Here soos God dit in sy Woord aan ons gee dit maak dat ons ankers vas is, soos ons<br />

in Hebreërs 6:10 lees, Christus Self, Hy wat in die hemele opgevaar, daar het ons ’n anker<br />

van die siel wat veilig en vas is en ingaan tot binnekant die voorhangsel...<br />

Die eerste middel is nie ’n stemmetjie binne my of ’n besondere openbaring wat net ek sien<br />

buite my nie, asof God nou net ’n spesiale boodskap vir my het nie. Nee, die Woord en daar<br />

waar die Here sy Woord verkondig, dit gee sekerheid. Dit bepaal jou geloof. Die geloof kom<br />

uit die hoor van die Woord van die Here en dieselfde Woord wat gelees, oordink en bestudeer<br />

moet word. As jy twyfel neem jou toevlug na die Here se Woord.<br />

Die tweede middel wat paragraaf 10 noem is die getuienis van die Heilige Gees. In<br />

Rom.8:14-17 lees ons die Heilige Gees is die Gees van aanneming tot kinders van God. 14<br />

Want almal wat deur die Gees van God gelei word, dié is kinders van God. 15 Want julle het<br />

nie ontvang ‘n gees van slawerny om weer te vrees nie, maar julle het ontvang die Gees van<br />

6

---

<strong>Pretoria</strong>- 16 Junie 2013<br />

aanneming tot kinders, deur wie ons roep: Abba, Vader! 16 Die Gees self getuig saam met<br />

ons gees dat ons kinders van God is; 17 en as ons kinders is, dan ook erfgename, erfgename<br />

van God en mede erfgename van Christus, as ons naamlik saam met Hom ly, sodat ons ook<br />

saam met Hom verheerlik kan word.<br />

Die Heilige Gees is altyd aan God se Woord gebind, nooit werk die Gees los van die Woord<br />

van God nie. Trouens die Heilige Gees oortuig ons van die waarheid van die Woord. Hy<br />

kom in ons harte, Hy leer ons om God as Abba-Vader aan te spreek. God as waarlik jou<br />

Vader te ken en aan te roep. Die Gees wil net vertel wat die Woord vertel.<br />

Die derde en laaste manier of middel wat die Dordtse Leerreëls noem waardeur ons as<br />

gelowiges sekerheid van ons volharding kan verkry is my gewete en my voornemens om wel<br />

vir God te lewe. Daardie ernstige en heilige strewe wat daar in ons as God se kinders moet<br />

wees om wel met ’n goeie gewete ook goeie werke te doen. Dit wat in Matt. <strong>12</strong>:33 ook staan:<br />

33 Julle moet òf die boom goed maak en sy vrugte goed, òf julle moet die boom sleg maak en<br />

sy vrugte sleg; want aan die vrugte word die boom geken.<br />

Hier staan drie middele nie los vanmekaar nie, maar juis in die kragtigste verband wat jy jou<br />

kan indink met mekaar. Hier is ’n verbond tussen die Woord, die Gees en jou lewe. Daardie<br />

verbinding wat God Homself aan jou gebind het toe jy gedoop is, ook as jy God se Woord<br />

oopmaak, die Heilige Gees praat met jou, dit gee jou sekerheid. Dit laat jou werklik besef<br />

wat kan ek vir die Here doen om Hom te behaag. Wat kan ek die HEER vir al sy guns<br />

vergeld//Wat kan ek Hom bring uit dank vir sy genade// Ek sal Hom prys vir sy<br />

verlossingsdade// en by die kelk van heil sy Naam vermeld.<br />

7<br />

AMEN

---

<strong>Pretoria</strong>- 16 Junie 2013<br />

8