Χριστιανικές αιρέσεις

Αίρεση, σύμφωνα με την Oρθόδοξη χριστιανική θεώρηση, είναι κάθε παρέκκλιση από την καθιερωμένη και επίσημη διδασκαλία της Χριστιανικής θρησκείας από ένα ή και περισσότερα μέλη της Εκκλησίας. Σύντομα μετά την ίδρυσή της χριστιανικής Εκκλησίας, εμφανίστηκαν πολλά διαφορετικά δόγματα τα οποία αμφισβήτησαν την αυθεντικότητα διδασκαλιών σχετικά με την τριαδολογία, τη χριστολογία, την σωτηριολογία και την εκκλησιολογία. Τέτοια δόγματα ήταν ή είναι:

 O Γνωστικισμός, ο Μοναρχιανισμός, ο Αρειανισμός, ο Απολιναρισμός, ο Νεστοριανισμός, ο Μονοφυσιτισμός, ο Πελαγιανισμός, ο Μονοθελητισμός, ο Μονοενεργητισμός, ο Παυλικιανισμός, η Εικονομαχία, οι Βογόμιλοι, ο Εβιωνιτισμός, ο Μανιχαϊσμός, ο Σαβελλιανισμός κ.λπ τα οποία και θεωρήθηκαν αιρέσεις από την Ορθόδοξη εκκλησία.

 Η Ζ' Συνδιάσκεψη Εντεταλμένων Ορθοδόξων Εκκλησιών και Ιερών Μητροπόλεων για θέματα αιρέσεων και παραθρησκείας, που συνήλθε (Αλίαρτος 20-26.9.1995) υπό την προεδρία του τότε Μητροπολίτη Θηβών και Λεβαδείας (και μεταγενέστερα Αρχιεπισκόπου Αθηνών) κ. Ιερωνύμου, ασχολήθηκε με τις ποικίλες πνευματικές και κοσμοθεωριακές ομάδες και τάσεις καθώς και με τις νεοφανείς αιρέσεις και παραθρησκευτικές ομάδες. Επίσης κατάρτισε έναν κατάλογο με πάνω από 420 σύγχρονες "σέκτες" και εξωχριστιανικές ομάδες οι οποίες είναι αιρετικές σύμφωνα με την Ορθόδοξη εκκλησία αλλά και σύμφωνα με την πλειοψηφία του Χριστιανισμού γενικότερα.