3. ΟΙ ΠΑΘΙΣΕΙΣ ΣΤΑ ΟΣΤΑ.
• Οι παθήσεις του ερειστικού συστήματος είναι 10
και αυτές είναι:
• Αρθρίτιδες.
Φθάρσιμο του χόνδρου, παραμόρφωση οστών η
ακόμα και δημιουργία νέου ιστού στα οστά της
διάρθρωσης. Δυσκολεύουν τις κινήσεις.
Συνοδεύονται από κοκκινίσματα, πόνους,
διογκώσεις και αύξηση θερμοκρασίας.
Προκαλούνται από παχυσαρκία, κακή διατροφή
κα.
4. • Κάταγμα.
Ράγισμα ενός οστού. Συνοδεύεται από πόνους
στη θέση της κάκωσης. Γιατρεύεται με
δημιουργία νέου ιστού, με σωστή τοποθέτηση
οστών και κατάλληλη διατροφή (γάλα,
εσπεριδοειδή, βιταμίνη C).
• Οστεοπόρωση.
Παραμόρφωση οστών με παρουσίαση πόρων
σε μεγάλα άτομα, αφού τα οστά ατροφούν. Στα
παιδιά παρουσιάζεται ως αποτέλεσμα κακής
διατροφής με συνέπεια ευκολότερη πρόκληση
καταγμάτων. Για να θεραπευτεί χρειάζεται ορθή
διατροφή (κυρίως προϊόντα με ασβέστιο πχ το
γάλα) και γυμναστικές ασκήσεις (περπάτημα και
ποδηλασία).
5. • Εξάρθρωση.
Απομάκρυνση αρθρικών επιφανειών των οστών
από τη θέση τους. Επαναφορά των οστών στη
θέση τους γίνεται μόνο από ειδικό γιατρό.
• Διάστρεμμα.
Από απότομη κίνηση μπορεί να τεντώσει η να
σπάσει ο σύνδεσμος. Ειδικοί επίδεσμοι βοηθούν
στην θεραπεία του διαστρέμματος
• Δισκοπάθειες.
Προκαλείται από λάθος τρόπο ανασήκωσης,
σπρωξίματος και μεταφοράς βαριών
αντικειμένων, με αποτέλεσμα η μετατόπιση των
σπονδυλικών δίσκων.
6. • Λόρδωση.
Αύξηση του οσφυϊκού κυρτώματος
• Σκολίωση.
Κάμψη του σπονδύλου στα πλάγια και οφείλεται στην
κακή συνήθεια να μεταφέρουμε βαριά αντικείμενα στο
ένα χέρι ή να κλείνουμε στο πλάι το σώμα μας.
• Ραχίτιδα.
Προκαλείται από έλλειψη αλάτων
• Κύφωση.
Αύξηση του θωρακικού κυρτώματος, η οποία οφείλεται
στην κακή συνήθεια να σκύβουμε όταν στεκόμαστε
ή καθόμαστε
7. Στα οστά υπάρχουν ουσίες, οι οποίες χωρίζονται
σε 2 κατηγορίες: οργανικές ουσίες (οστεϊνη 35%)
και ανόργανες (άλατα 45 % και νερό 20%). Η
οστεΐνη συγκρατεί τα ανόργανα άλατα,
προσφέρει συνοχή και ευλυγισία. Στους νέους η
οστεΐνη βρίσκεται σε περισσότερες ποσότητες
από ό,τι τα άλατα.
8. ΘΕΡΑΠΙΕΣ ΓΙΑ ΑΥΤΈΣ ΤΙΣ
ΠΑΘΙΣΕΙΣ
• Αρθρίτιδες.
Οι αρθρίτιδες είναι διάφορων ειδών και μπορούν να προκληθούν
από διάφορα αίτια, όπως τραυματισμούς των αρθρώσεων,
παχυσαρκία, κακή διατροφή, υγρό περιβάλλον διαβίωσης ή ακόμη
από ψυχολογικούς ή κληρονομικούς παράγοντες.
• Δισκοπάθειες.
Δεν έχει βρεθεί ακόμα θεραπεία για τις δισκοπάθειες αλλά η
σημερινή θεραπεία της Κήλης Δίσκου Οσφύος έχει κατασταλάξει σε
4 θεραπείες: Συντηρητική αγωγή, Δισκεκτομή, Σπονδυλοδεσία, και
Τεχνητός Δίσκος. Είναι προφανές ότι όλες οι 4 μέθοδοι έχουν
προβλήματα και ουδεμία λύνει το πρόβλημα 100%.
9. • Κάταγμα.
Η θεραπεία ενός κατάγματος εξαρτάται από τον τύπο
κατάγματος, τη σοβαρότητα και τη θέσης του, καθώς
επίσης και την κατάσταση του ασθενούς. Τα κατάγματα
αντιμετωπίζονται με την ξεκούραση, τη μη άσκηση
βάρους στο μέλος, την ακινητοποίηση με νάρθηκα ή γύψο
και χειρουργικές διαδικασίες.
• Οστεοπόρωση.
Ο καλύτερος τρόπος να προλάβετε την οστεοπόρωση
είναι να έχετε μια ενεργά υγιή ζωή και να λαμβάνετε με
την δίαιτά σας, ικανοποιητική ποσότητα ασβεστίου. Αν
υποφέρετε ήδη από οστεοπόρωση υπάρχουν αρκετές
θεραπείες που μπορεί να είναι αποτελεσματικές, όπως
περιγράφονται πιο πάνω.
10. • Εξάρθρωση
Οι εξαρθρώσεις είναι πολύ οδυνηρές και η επαναφορά των οστών στη
θέση τους πρέπει να γίνεται από ειδικό γιατρό ή χειρουργό.
• Διάστρεμμα.
Διακρίνονται τρεις τύποι διαστρέμματος (ελαφρό, μέσο και βαρύ)
ανάλογα με τη βαρύτητα της κάκωσης, οπότε αντιμετωπίζεται και
διαφορετικά, είτε συντηρητικά με ελαστική περίδεση και ψυχρά
επιθέματα είτε με τοποθέτηση γύψινου νάρθηκα. Σε περιπτώσεις
πλήρους ρήξης των συνδέσμων συνήθως ακολουθείται χειρουργική
θεραπεία.
•Λόρδωση.
Δεν έχει βρεθεί καμία θεραπεία.
11. • Σκολίωση.
Σε επιβαρυμένες περιπτώσεις χρειάζεται χειρουργική θεραπεία.
• Ραχίτιδα.
Τα άλατα που αποτελούν μέρος της χημικής
σύστασης των οστών, προέρχονται από ορισμένες
τροφές που παίρνουμε όπως ψάρι, γάλα, τυρί, όσπρια,
ξηροί καρποί, αυγά, χορταρικά, φρούτα και τροφές
με βιταμίνη D.Για αυτόν τον λόγο ,άνθρωποι με ραχίτιδα
πρέπει να καταναλώνουν τέτοιες τροφές.
• Κύφωση.
Αυτό προκαλεί υπόκλιση της πλάτης, εμφανιζόμενη ως άκομψη
στάση και δυσκολίες στην αναπνοή. Σοβαρές περιπτώσεις μπορεί
να προκαλέσουν μεγάλη δυσφορία και ακόμη και να οδηγήσουν σε
θάνατο.
